Θεωρείτε ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι μια μορφή τέχνης;

[ST48410]

Το 4 σου λέει ότι ο σκοπός του καλλιτέχνη μπορεί να ποικίλει. Μπορεί να είναι δομικός, εκφραστικός, χρηστικός, ιδεολογικός ή άλλος. Από που και ως που συνάγεις εσύ από αυτό ότι "Καλή τέχνη είναι η τέχνη που έχει αφενός σκοπό την έκφραση";

Άλλο πράγμα το ένα, εντελώς άλλο πράγμα το άλλο. Εντελώς. Το 5 είναι το κριτήριο.

[ST48410]

Ναι, αλλά εξακολουθεί να είναι αντιφατικό το κείμενο που έφερες γιατί λέει ακριβώς αυτά που είπα.

Ούτε κατά διάνοια. Είμαι στο τρέξιμο σήμερα και γράφω μόνο σε νήματα που δεν θέλουν πολλά πολλά. Με πρώτη ευκαιρία θα στο αναλύσω όσο θέλεις. Ξαναδιάβασε τις σελίδες και αν δεν βαριέσαι και λίγο τα σχετικά νήματα.

[paul25]

Λένε για την εμπορικοτητα των παιχνιδιών, ότι βγαίνουν για να πουλήσουν. Φυσικά.
Το ίδιο κάνει και ο κινηματογράφος, το ίδιο και η μουσική, το θέατρο και η λογοτεχνία.
Και στην τελική για να φτιαχτεί ένα άρτιο παιχνίδι χρειάζονται 50-100 εκατομμύρια ευρώ/δολάρια.
Αλλιώς δεν θα υπήρχαν. Κι αν δεν υπήρχαν δεν θα κουβεντιαζαμε τώρα αν είναι τέχνη ή όχι.
Μην τρελαθούμε κιόλας.

Σωστά! Γι'αυτό άλλωστε στον κινηματογράφο υπάρχει και ο ανεξάρτητος, για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα.

Τι, δεν πληρώνονται στον ανεξάρτητο;
Δεν στοχεύουν στο κέρδος ούτως ώστε να βγάλουν τα προς το ζην και, ει δυνατον, να μαζέψουν κεφάλαιο για την επόμενη ταινία;
Δηλαδή λένε "εμείς δεν είμαστε Χόλιγουντ, στο πουτσο μας αν μπούμε 5-7 μύρια μεσα, εμείς τέχνη δημιουργούμε"
Ρε, πόσα θέλετε να μας τρελάνετε;
Ένα απλό παράδειγμα. Θεωρείς την ταινια Alien ως τέχνη;

Δεν "είναι διαφορετική η εμπειρία κάθε φορά που την ξαναζείς". Γιατί το εικαστικό και το soundtrack ενός παιχνιδιού να τα βιωνεις διαφορετικά;
Πχ η αίσθηση της άγριας δύσης (μια από τις αγαπημένες μου περιόδους της ιστορίας) που σου δίνει το Red Dead Redemption είναι πάντα η ίδια. Όσες φορές και αν το παίξεις, άγρια Δύση θα βιώσεις και όχι βικτωριανη αγγλια.
Δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο αλλά ας υποθέσουμε ότι ισχύει.
Είναι κάτι που αποτρεπει ένα έργο (στην προκειμένη ένα βοντεογκεημ απο να θεωρηθεί τέχνη;
Απεναντίας, το ακριβώς αντίθετο.

Εάν αυτό είναι το κριτήριο σου, τότε τι έχεις να πεις για τα φορητά βίντεο γκεημς τα ασπρόμαυρα του 80? Που έκανες 3-4 κινήσεις μόνο; Αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε ως τέχνη; Αν όχι, από ποτέ τα βίντεο γκεημς αρχησαν να θεωρούνται τέχνη; Διότι πχ ο κινηματογράφος θεωρήθηκε από την πρώτη στιγμή.

Επειδή για σένα υπάρχει "ασάφεια" ως το πότε τα παιχνίδια έγιναν τέχνη τοτε ισχύει το: gameboy όχι τέχνη =syberia όχι τέχνη.
Σ'ωραιος και μετράς.
Για να σου απαντήσω μονοφραστικα, από τότε που σταμάτησαν να είναι απλά παιχνίδια δεξιοτητων/ικανοτητων/timing στο πάτημα των πλήκτρων, από το καιρό που ξεκίνησαν να ταξιδεύουν τους παίκτες σε άλλους εναλλακτικους κόσμους τους οποίους η πραγματική ζωή και οι άλλες μορφές τέχνης είτε αδυνατούν είτε δυσκολεύονται να το πράξουν.

Στον ανεξάρτητο υπάρχει και η πληρωμή η οποία δεν αφήνει πάντα κέρδος, μπορεί να είναι συμβολική. Το θέμα είναι ότι δεν αποτελεί αυτοσκοπό πρωταρχικό, δεν έχει άγχος ο καλλιτέχνης να μετρήσει, δεν τον νοιάζει, σου λέει θα στο παρουσιάσω αυτό που έχω να πω και αν σου αρέσει, δεν με νοιάζει. Αυτή την ανεμελιά δεν την έχει ο Χολυγουντιανος. Το αν θεωρώ το Άλιεν η τις ταινίες της Μάρβελ τέχνη, από την δική μου οπτική δεν είναι. Υπάρχει ολόκληρο debate για το αν θα πρέπει να θεωρούνται και πολλοί στον αγγλοσαξωνικό κόσμο τις λένε με διάφορους όρους όπως "content", "artistic movies" etc ενώ έχουν ειδική περιγραφή για την ταινίες που χαρακτηρίζονται ως τέχνες "art movies".

Το θέμα είναι ότι τα video games σε μεταφέρουν σε ένα περιβάλλον κανόνων και σκοπού που είναι η νίκη του παιχνιδιού. Δεν ξέρω κανένα δημιούργημα τέχνης που να σε "καλεί" να το νικήσεις, ούτε να σου υπαγόρευσει να ενεργήσεις υπό ορισμένους κανόνες.Αυτο το κάνουν μόνο τα παιχνίδια.

[ST48410]

Να προσθέσω κι αυτό για να μην το αφήσω έτσι. Οι αιτίες που κάποιος κάνει κάτι μπορεί να είναι πολλές. Δεν είναι οι αιτίες που θα καθορίσουν αν αυτό που κάνει είναι τέχνη η όχι. Για να είναι τέχνη πρέπει να υπάρχει επίτευγμα, κατόρθωμα που να αφορά την μορφή.

Φτιάχνεις καρέκλα. Πρέπει να με αντέχει και να μην ανατρέπεται όταν απλά κάθομαι. Ως τεχνίτης ασχολείσαι με αυτό. Ενδιαφέρει η μορφή/εμφάνισή της; Τότε μπαίνουμε στα χωράφια της τέχνης αν και εφόσον υπάρχει επίτευγμα σε αυτόν τον τομέα.

[hellegennes]

Το 4 σου λέει ότι ο σκοπός του καλλιτέχνη μπορεί να ποικίλει. Μπορεί να είναι δομικός, εκφραστικός, χρηστικός, ιδεολογικός ή άλλος. Από που και ως που συνάγεις εσύ από αυτό ότι "Καλή τέχνη είναι η τέχνη που έχει αφενός σκοπό την έκφραση";

Άλλο πράγμα το ένα, εντελώς άλλο πράγμα το άλλο. Εντελώς. Το 5 είναι το κριτήριο.

Δεν είναι τελείως άλλο πράγμα, είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα, απλά ο ορισμός σου το λέει πιο πολυλογάδικα. Σκοπός του καλλιτέχνη είναι να εκφράσει κάτι. Είτε αυτό είναι συναίσθημα, είτε ανάμνηση, είτε εικόνες, είτε μανιφέστο, είτε ιδεολογία, είτε ηθικολογία, είτε φιλοσοφική προσέγγιση, είτε καλλιτεχνική προσέγγιση είτε οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι μια ανθρώπινη έκφραση. Πάντως ο στόχος είναι να εκφράσει κάτι, δεν είναι να χρησιμοποιήσεις το αποτέλεσμα ως αντικείμενο, με "μηχανικό" τρόπο όπως λέει ο ορισμός σου.

Τώρα που το είπα κι εγώ με περισσότερα λόγια είναι ξεκάθαρο;

[ST48410]

Το 4 σου λέει ότι ο σκοπός του καλλιτέχνη μπορεί να ποικίλει. Μπορεί να είναι δομικός, εκφραστικός, χρηστικός, ιδεολογικός ή άλλος. Από που και ως που συνάγεις εσύ από αυτό ότι "Καλή τέχνη είναι η τέχνη που έχει αφενός σκοπό την έκφραση";

Άλλο πράγμα το ένα, εντελώς άλλο πράγμα το άλλο. Εντελώς. Το 5 είναι το κριτήριο.

Δεν είναι τελείως άλλο πράγμα, είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα, απλά ο ορισμός σου το λέει πιο πολυλογάδικα. Σκοπός του καλλιτέχνη είναι να εκφράσει κάτι. Είτε αυτό είναι συναίσθημα, είτε ανάμνηση, είτε εικόνες, είτε μανιφέστο, είτε ιδεολογία, είτε ηθικολογία, είτε φιλοσοφική προσέγγιση, είτε καλλιτεχνική προσέγγιση είτε οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι μια ανθρώπινη έκφραση. Πάντως ο στόχος είναι να εκφράσει κάτι, δεν είναι να χρησιμοποιήσεις το αποτέλεσμα ως αντικείμενο, με "μηχανικό" τρόπο όπως λέει ο ορισμός σου.

Τώρα που το είπα κι εγώ με περισσότερα λόγια είναι ξεκάθαρο;

Όχι. Απλά χρησιμοποίησες την έννοια έκφραση με τρόπο που να χωράει πολλά. Θα μπορούσες να πεις απλά σκοπός είναι να κάνει κάτι και να εννοούσες το ίδιο.

Πιο απλά ακόμα. Δεν έχει σημασία αν θέλω να εκφράσω το οτιδήποτε όταν κάνω κάτι, πλέκω ψάθινα πανέρια. Αν υπάρξει επίτευγμα σχετικό με την εμφάνισή τους, μορφή τους, σχήμα τους, μπαίνουμε και το συζητάμε στο πεδίο της τέχνης. Αν δεν υπάρχει είμαι ένας καλός ή κακός τεχνίτης που φτιάχνει πανέρια. Ας έχω και πρόθεση να εκφράσω το οτιδήποτε.

Ξέρεις γιατί επιμένω τόσο πολύ; Γιατί συχνά διερευνώνται οι προθέσεις και το τι ήθελε να εκφράσει/πει ο καλλιτέχνης όπως επίσης και το ποιοι έλαβαν το μήνυμα για να καταλήξουν σε αξιολόγηση του έργου τέχνης. Μια τέτοια παρεξήγηση (ελέω αγράμματων δημοσιογράφων και πονηρών καλλιτεχνών) είχε στη χώρα μας τρομακτικές συνέπειες. Και έγινε εκ του πονηρού αυτή η συσχέτιση.

ΥΓ. Το δομικός και το χρηστικός έκανες σαν να μην ήταν εκεί.

[hellegennes]

Να προσθέσω κι αυτό για να μην το αφήσω έτσι. Οι αιτίες που κάποιος κάνει κάτι μπορεί να είναι πολλές. Δεν είναι οι αιτίες που θα καθορίσουν αν αυτό που κάνει είναι τέχνη η όχι. Για να είναι τέχνη πρέπει να υπάρχει επίτευγμα, κατόρθωμα που να αφορά την μορφή.

Φτιάχνεις καρέκλα. Πρέπει να με αντέχει και να μην ανατρέπεται όταν απλά κάθομαι. Ως τεχνίτης ασχολείσαι με αυτό. Ενδιαφέρει η μορφή/εμφάνισή της; Τότε μπαίνουμε στα χωράφια της τέχνης αν και εφόσον υπάρχει επίτευγμα σε αυτόν τον τομέα.

Στην τέχνη είναι επίτευγμα αυτομάτως, γιατί ο σκοπός δεν είναι χρηστικός, είναι η έκφραση.

Αν δεν θεωρείται αυτομάτως τέχνη οποιοδήποτε ποίημα, επειδή έτσι λέει μια σχολή τεχνών σήμερα, δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουμε σ' αυτό. Από την στιγμή που το δημιουργώ είναι επίτευγμα. Δεν χρειάζεται να πληροί καμμιά άλλη προϋπόθεση πέραν του σκοπού για το οποίο φτιάχτηκε.

Το αν είναι καλό έργο τέχνης, σημαντικό, απαίσιο, ανούσιο ή οτιδήποτε άλλο είναι χαρακτηρισμοί. Δεν αλλάζει όμως το γεγονός ότι είναι έργο τέχνης.

Δηλαδή όλα τα κινηματογραφικά έργα είναι έργα τέχνης. Κάποια είναι για τον πούτσο, άλλα είναι αριστουργήματα. Κάποια θα ξεχαστούν αύριο, κάποια θα μείνουν για πάντα (με την χαλαρή έννοια του "για πάντα").

Αν διαφωνούμε σ' αυτό το ουσιώδες πράγμα, δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ και επειδή οι τέχνες δεν είναι επιστήμη, ο ορισμός μιας σχολής καλών τεχνών, ενός κριτικού τέχνης ή ενός καθηγητή δεν θα είναι ποτέ πιο έγκυρος από τον ορισμό του μέσου ανθρώπου.

Πες μου αν διαφωνούμε.

[hellegennes]

ΥΓ. Το δομικός και το χρηστικός έκανες σαν να μην ήταν εκεί.

Το δομικός το έβαλα στο "καλλιτεχνική προσέγγιση", φαντάζομαι ότι μιλάει για τεχνική. Το "χρηστικός" κάνω πως δεν το είδα γιατί έρχεται σε αντίφαση με την από πάνω παράγραφο που λέει το ακριβώς αντίθετο.

[ST48410]

Πες μου αν διαφωνούμε.

και ναι και όχι. θέλει σεντονάκι. Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις και θα στις γράψω αναλυτικά. Ωστόσο υπάρχουν λάθη στο παραπάνω. Επιμένω ότι δεν αρκεί η πρόθεση.

Αυτή όμως η διαφωνία μας δεν είναι και τόσο σημαντική. Αν κατάλαβες ουσιαστικά την διαφορά του τεχνίτη από τον καλλιτέχνη, μπορούμε να πάμε παρακάτω και να συζητήσουμε σοβαρότερα ζητήματα που τέθηκαν στο νήμα.

Χαιρετώ για την ώρα

[ST48410]

ΥΓ. Το δομικός και το χρηστικός έκανες σαν να μην ήταν εκεί.

Το δομικός το έβαλα στο "καλλιτεχνική προσέγγιση", φαντάζομαι ότι μιλάει για τεχνική. Το "χρηστικός" κάνω πως δεν το είδα γιατί έρχεται σε αντίφαση με την από πάνω παράγραφο που λέει το ακριβώς αντίθετο.

Όχι δεν έρχεται σε αντίφαση. Άλλο εννοεί.

[stavmanr]

Βέβαια και οι αισθητικές θεωρίες που καθορίζουν τα της τέχνης έχουν αλλάξει πάρα πολύ και θα αλλάξουν κι άλλο. Κάποτε τέχνη θεωρούνταν για παράδειγμα η κατασκευή ενός τραπεζιού και δεν υπήρχε καμία απολύτως διάκριση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και στον τεχνίτη.
Μετά άλλαξαν οι εποχές, άλλαξαν και οι θεωρίες.
Πάντως ο duchamp για να μετατρέψει τον ουρητήρα σε έργο τέχνης χρειάστηκε απλά να του αφαιρέσει την χρησιμότητα του.

Δεν χρειάζεται να αποτελεί έργο τέχνης κάτι για να συνεισφέρει στην τέχνη.
Με τέτοιες προσεγγίσεις αφαιρούμε το 99% της τέχνης από την παγκόσμια ιστορία.

Γενικά, καλό είναι να αποφεύγονται οι εξιδανικεύσεις των εννοιών.

Και τι ορίζεται ως τεχν σταβ;

Spoiler

ξέρω ότι δεν θα απαντήσεις σε αυτό που ρώτησα αλλά έπρεπε να ρωτήσω.

Η τέχνη έχει διάφορες σημασίες, Sys.
Ως τέχνες συνηθίζαμε να αποκαλούμε την οργανωμένη παραγωγή χρηστικών και αναγκαίων αντικειμένων. Γι' αυτό κι ονομάσαμε τη σχολή Πολυ-τεχνείο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον συζητάμε για την τέχνη με την έννοια της προσφοράς στην πνευματικότητα του ανθρώπου.

* Ξέρω πως ό,τι και να απαντήσω θα μου γράψεις ότι δεν απάντησα, οπότε δεν δίνω σημασία στα κρυφά σου σχόλια.

[sys3x]

Δεν χρειάζεται να αποτελεί έργο τέχνης κάτι για να συνεισφέρει στην τέχνη.
Με τέτοιες προσεγγίσεις αφαιρούμε το 99% της τέχνης από την παγκόσμια ιστορία.

Γενικά, καλό είναι να αποφεύγονται οι εξιδανικεύσεις των εννοιών.

Και τι ορίζεται ως τεχν σταβ;

Spoiler

ξέρω ότι δεν θα απαντήσεις σε αυτό που ρώτησα αλλά έπρεπε να ρωτήσω.

Η τέχνη έχει διάφορες σημασίες, Sys.
Ως τέχνες συνηθίζαμε να αποκαλούμε την οργανωμένη παραγωγή χρηστικών και αναγκαίων αντικειμένων. Γι' αυτό κι ονομάσαμε τη σχολή Πολυ-τεχνείο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον** συζητάμε για την τέχνη με την έννοια της προσφοράς στην πνευματικότητα του ανθρώπου.

* Ξέρω πως ό,τι και να απαντήσω θα μου γράψεις ότι δεν απάντησα, οπότε δεν δίνω σημασία στα κρυφά σου σχόλια.

*αυτό είναι χοντροκομμένο ψέμα σταβ εκτός από το ότι δεν ισχύει κιόλα.
**Ναι, για αυτήν την τεχν ζήτησα τον ορισμό.

[SpAcE_PaNtHeR]

Είναι αλλα όχι τα shooter games

[Πτολεμαίος]

Σωστά! Γι'αυτό άλλωστε στον κινηματογράφο υπάρχει και ο ανεξάρτητος, για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα.

Τι, δεν πληρώνονται στον ανεξάρτητο;
Δεν στοχεύουν στο κέρδος ούτως ώστε να βγάλουν τα προς το ζην και, ει δυνατον, να μαζέψουν κεφάλαιο για την επόμενη ταινία;
Δηλαδή λένε "εμείς δεν είμαστε Χόλιγουντ, στο πουτσο μας αν μπούμε 5-7 μύρια μεσα, εμείς τέχνη δημιουργούμε"
Ρε, πόσα θέλετε να μας τρελάνετε;
Ένα απλό παράδειγμα. Θεωρείς την ταινια Alien ως τέχνη;

Εάν αυτό είναι το κριτήριο σου, τότε τι έχεις να πεις για τα φορητά βίντεο γκεημς τα ασπρόμαυρα του 80? Που έκανες 3-4 κινήσεις μόνο; Αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε ως τέχνη; Αν όχι, από ποτέ τα βίντεο γκεημς αρχησαν να θεωρούνται τέχνη; Διότι πχ ο κινηματογράφος θεωρήθηκε από την πρώτη στιγμή.

Επειδή για σένα υπάρχει "ασάφεια" ως το πότε τα παιχνίδια έγιναν τέχνη τοτε ισχύει το: gameboy όχι τέχνη =syberia όχι τέχνη.
Σ'ωραιος και μετράς.
Για να σου απαντήσω μονοφραστικα, από τότε που σταμάτησαν να είναι απλά παιχνίδια δεξιοτητων/ικανοτητων/timing στο πάτημα των πλήκτρων, από το καιρό που ξεκίνησαν να ταξιδεύουν τους παίκτες σε άλλους εναλλακτικους κόσμους τους οποίους η πραγματική ζωή και οι άλλες μορφές τέχνης είτε αδυνατούν είτε δυσκολεύονται να το πράξουν.

Στον ανεξάρτητο υπάρχει και η πληρωμή η οποία δεν αφήνει πάντα κέρδος, μπορεί να είναι συμβολική. Το θέμα είναι ότι δεν αποτελεί αυτοσκοπό πρωταρχικό, δεν έχει άγχος ο καλλιτέχνης να μετρήσει, δεν τον νοιάζει, σου λέει θα στο παρουσιάσω αυτό που έχω να πω και αν σου αρέσει, δεν με νοιάζει. Αυτή την ανεμελιά δεν την έχει ο Χολυγουντιανος. Το αν θεωρώ το Άλιεν η τις ταινίες της Μάρβελ τέχνη, από την δική μου οπτική δεν είναι. Υπάρχει ολόκληρο debate για το αν θα πρέπει να θεωρούνται και πολλοί στον αγγλοσαξωνικό κόσμο τις λένε με διάφορους όρους όπως "content", "artistic movies" etc ενώ έχουν ειδική περιγραφή για την ταινίες που χαρακτηρίζονται ως τέχνες "art movies".

Το θέμα είναι ότι τα video games σε μεταφέρουν σε ένα περιβάλλον κανόνων και σκοπού που είναι η νίκη του παιχνιδιού. Δεν ξέρω κανένα δημιούργημα τέχνης που να σε "καλεί" να το νικήσεις, ούτε να σου υπαγόρευσει να ενεργήσεις υπό ορισμένους κανόνες.Αυτο το κάνουν μόνο τα παιχνίδια.

Αυτό που περιγράφεις δεν είναι ανεξάρτητος κινηματογραφος, είναι ο καβαλιωτικος κινηματογραφος. Πέρα από τον αστεϊσμού, καταλαβαίνω τι λες. Και γω θα ήθελα να υπάρχει ένας κινηματογραφος που να μην έχει ξεπέσει όπως τωρα που αρμεγει ότι μπορεί,που να ασχοληθει με την τέχνη πρωτιστως.
Μα δεν φταίει ο κινηματογραφος/παραγωγοί γι'αυτο. Όταν βγαίνει ταινία σαν το Dune και βγάζει με το ζόρι τα λεφτά της και βγαίνει πχ το doctor strange και θησαυριζει τότε δεν μπορείς παρά να έχεις εκφυλισμό της τέχνης.

Να με συμπαθας αλλά αν ένα παιχνίδι το βλέπεις ως κάτι που "σε καλεί να το νικήσεις" έχεις χάσει παντελώς το νόημα.
Ο άλλος μας είπε ότι "πυροβολας κακούς". Λυπάμαι αλλά έχετε χάσει το νοημα υποψιάζομαι ότι δεν το έχετε καν ανακαλύψει.

[stavmanr]

Το 4 σου λέει ότι ο σκοπός του καλλιτέχνη μπορεί να ποικίλει. Μπορεί να είναι δομικός, εκφραστικός, χρηστικός, ιδεολογικός ή άλλος. Από που και ως που συνάγεις εσύ από αυτό ότι "Καλή τέχνη είναι η τέχνη που έχει αφενός σκοπό την έκφραση";

Άλλο πράγμα το ένα, εντελώς άλλο πράγμα το άλλο. Εντελώς. Το 5 είναι το κριτήριο.

Δεν είναι τελείως άλλο πράγμα, είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα, απλά ο ορισμός σου το λέει πιο πολυλογάδικα. Σκοπός του καλλιτέχνη είναι να εκφράσει κάτι. Είτε αυτό είναι συναίσθημα, είτε ανάμνηση, είτε εικόνες, είτε μανιφέστο, είτε ιδεολογία, είτε ηθικολογία, είτε φιλοσοφική προσέγγιση, είτε καλλιτεχνική προσέγγιση είτε οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι μια ανθρώπινη έκφραση. Πάντως ο στόχος είναι να εκφράσει κάτι, δεν είναι να χρησιμοποιήσεις το αποτέλεσμα ως αντικείμενο, με "μηχανικό" τρόπο όπως λέει ο ορισμός σου.

Τώρα που το είπα κι εγώ με περισσότερα λόγια είναι ξεκάθαρο;

Όχι. Απλά χρησιμοποίησες την έννοια έκφραση με τρόπο που να χωράει πολλά. Θα μπορούσες να πεις απλά σκοπός είναι να κάνει κάτι και να εννοούσες το ίδιο.

Πιο απλά ακόμα. Δεν έχει σημασία αν θέλω να εκφράσω το οτιδήποτε όταν κάνω κάτι, πλέκω ψάθινα πανέρια. Αν υπάρξει επίτευγμα σχετικό με την εμφάνισή τους, μορφή τους, σχήμα τους, μπαίνουμε και το συζητάμε στο πεδίο της τέχνης. Αν δεν υπάρχει είμαι ένας καλός ή κακός τεχνίτης που φτιάχνει πανέρια. Ας έχω και πρόθεση να εκφράσω το οτιδήποτε.

Ξέρεις γιατί επιμένω τόσο πολύ; Γιατί συχνά διερευνώνται οι προθέσεις και το τι ήθελε να εκφράσει/πει ο καλλιτέχνης όπως επίσης και το ποιοι έλαβαν το μήνυμα για να καταλήξουν σε αξιολόγηση του έργου τέχνης. Μια τέτοια παρεξήγηση (ελέω αγράμματων δημοσιογράφων και πονηρών καλλιτεχνών) είχε στη χώρα μας τρομακτικές συνέπειες. Και έγινε εκ του πονηρού αυτή η συσχέτιση.

ΥΓ. Το δομικός και το χρηστικός έκανες σαν να μην ήταν εκεί.

Το πρόβλημα είναι ότι κάθε ορισμός δημιουργικής/εξελικτικής δραστηριότητας είναι καταδικασμένος να αποτύχει.

Ο Χελετζές έχει δίκιο όταν γράφει ότι κάθε τι αποτελεί προϊόν τέχνης, καθώς αφενός το αν αποτελεί καλή ή κακή είναι αφενός ζήτημα υποκειμενικό, κι αφετέρου εξαρτάται από την εποχή. Ένα χαζό πράγμα του 21ου αιώνα θα μπορούσε να αποτελεί την κορωνίδα της τέχνης του 7ου πΧ αιώνα κι αντίστροφα.
Από την άλλη, ακριβώς αυτό είναι το σημείο στο οποίο έχει δίκιο κι ο ST. Ότι δηλαδή κάθε τι κρίνεται με βάση την εποχή του, τις ανάγκες της εποχής και το πολιτισμικό πλαίσιο της εποχής αυτής. Δηλαδή, ο ST προσπαθεί να προσεγγίσει το ζήτημα "αντικειμενικά" προσπαθώντας να βρει μία γενική προσέγγιση του όρου.

Στην ουσία έχουμε μία σύγκρουση του λαϊκισμού με τον ελιτισμό.