Θεωρείτε ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι μια μορφή τέχνης;

[Πτολεμαίος]

Ρε ο-μι-τζι τελικά θα μου απαντήσεις αν πχ η ταινία Alien είναι τέχνη;

[Δημοκράτης]

οπως τα λες εγω εχω δικιο κι εσυ θα επαναπροσδιορισεις την ιστορια για το ποιες ειναι κοινως αποδεκτως τεχνες και ποιες οχι

και τα κουτια των απορρυπαντικων στην τελικη μια μορφη τεχνης ειναι

την ωρα που ξαλαφρωνεις καθεσαι και διαβαζεις τις ετικετες να περναει ομορφα η ωρα

ναι, πες μας όμως και που κολλάει η 7η τέχνη που ανέφερες
Μη μας αφήνεις στο σκοτάδι μεγάλε γκουρού

ελα ντε!

για κάποιο λόγο το "ο καλός, ο κακός και ο άσχημος" είναι τέχνη αλλά το rdr είναι απλά ένας καουμπόι σε ένα άλογο με ένα τουφέκι
Δεν βγάζεις νόημα

Ναι έλα ντε πες μας μεγάλε γκρουρου

[paul25]

Περιέχουν μορφές τέχνης σίγουρα. Κινηματογράφο, ζωγραφική, μουσική, ποίηση, λογοτεχνία. Αλλά είναι το ίδιο το παιχνίδι καλλιτέχνημα σαν σύνολο; Χμμμμμ...

Για να το ξεκαθαρίσω, δεν προβληματίζομαι στ' αλήθεια. Έχω απάντηση και είναι αρνητική.

Οι ζωγράφοι έχουν ταλέντο και επίσης ξέρουν να ζωγραφίζουν.

Ο δημιουργός games για να φτιάξει μια γραμμή πρέπει επίσης να γράφει "boot #@@@!$%^&&**$@(" και άλλα τέτοια που εμείς δεν κατανοούμε.

Η Γαλη κατι σας ειπε στην αρχη αλλα δεν το καταλαβατε,
μετα μπλεξατε τα μπουτια σας προσπαθωντας να ορισετε την τεχνη σε "καλη" και "κακη"..
τα videogames ανηκουν στις εφαρμοσμενες τεχνες που σημαινει οτι δεν είναι τέχνη για την τεχνη αλλα εχει πρακτικη χρηση, που σημαινει οτι πριν συλληφθει και υλοποιηθει εχει σφυγμομετρηθει για να μπει σε καλουπια με ορους μαρκετινγκ, οπως ακριβως ενας art director θα φτιαξει το περιτυλιγμα για το κουτι του Soupline ή το τηλεοπτικο σποτ του.

στα videogames εν προκειμενω ο αρχικος στοχος ειναι οι πωλησεις και για να κανει ενα game εκατομμυρια πωλησεις πρεπει να ειναι εθιστικο,
οποτε ολα γινονται με πρωταρχικο γνωμονα την βολεψη του χρηστη

ολοι οι παρακατω τυποι το πιθανοτερο ειναι να μην εχουν καμια σχεση με προγραμματισμο κι αν γνωριζουν κατι αυτο θα ειναι στη θεωρια για να ειναι σε θεση συνεργαζονται με τα υπολοιπα teams



επισης πριν απο καθε video game, ταινια, διαφημιστικο, υπαρχει το storyborard - concept art το οποιο εγκρινεται πρωτα απο τους ανωτερους του και μετα παει στον παραγωγο δλδ τον πελατη που θα ριξει το χρημα για να το βγαλει πολλαπλασιο απο τα πελατακια του..

ειδικά τα mmo, όπως και το πχορουμ, είναι κανονική θεατρική σκηνή, όπου σαν περφόρμερ μπορείς να είσαι, να κάνεις, να βγάλεις ένα σωρό πράγματα. το κάθε τι

Σωστό! Όποιος κάνει τέχνη για video games είναι στρατευμένος, δεν είναι ελεύθερος και ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι ο δημιουργός να είναι ελεύθερος και το δημιούργημα του αυθεντική αυτοεκφραση του. Τα video games είναι εμπορικά, υπηρετούν την εμπορικότητα υπό την οποία οι δημιουργοί τους είναι δεμένοι.

[paul25]

Με την ίδια λογική άλλα αισθάνεται κάποιος βλέποντας έναν πίνακα ή ακούγοντας ένα μουσικό κομμάτι και άλλα κάποιος άλλος.
Δεν είναι επιχείρημα αυτό.
Aν εννοείς το gameplay τότε ναι, μόνο που δεν είναι το gameplay ο λόγος που (κάποια από) τα βιντεογκεημς είναι τέχνη.

Όχι, δεν είναι το ίδιο, γιατί δεν μιλάμε για το τι εκλαμβάνεις αλλά καταπώς η εμπειρία η ίδια είναι διαφορετική και είναι διαφορετική κάθε φορά που την ξαναζείς. Όταν βλέπεις έναν πίνακα, ο πίνακας είναι πάντα ίδιος.

Δεν "είναι διαφορετική η εμπειρία κάθε φορά που την ξαναζείς". Γιατί το εικαστικό και το soundtrack ενός παιχνιδιού να τα βιωνεις διαφορετικά;
Πχ η αίσθηση της άγριας δύσης (μια από τις αγαπημένες μου περιόδους της ιστορίας) που σου δίνει το Red Dead Redemption είναι πάντα η ίδια. Όσες φορές και αν το παίξεις, άγρια Δύση θα βιώσεις και όχι βικτωριανη αγγλια.
Δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο αλλά ας υποθέσουμε ότι ισχύει.
Είναι κάτι που αποτρεπει ένα έργο (στην προκειμένη ένα βοντεογκεημ απο να θεωρηθεί τέχνη;
Απεναντίας, το ακριβώς αντίθετο.

Εάν αυτό είναι το κριτήριο σου, τότε τι έχεις να πεις για τα φορητά βίντεο γκεημς τα ασπρόμαυρα του 80? Που έκανες 3-4 κινήσεις μόνο; Αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε ως τέχνη; Αν όχι, από ποτέ τα βίντεο γκεημς αρχησαν να θεωρούνται τέχνη; Διότι πχ ο κινηματογράφος θεωρήθηκε από την πρώτη στιγμή.

[Δημοκράτης]

Όχι, δεν είναι το ίδιο, γιατί δεν μιλάμε για το τι εκλαμβάνεις αλλά καταπώς η εμπειρία η ίδια είναι διαφορετική και είναι διαφορετική κάθε φορά που την ξαναζείς. Όταν βλέπεις έναν πίνακα, ο πίνακας είναι πάντα ίδιος.

Δεν "είναι διαφορετική η εμπειρία κάθε φορά που την ξαναζείς". Γιατί το εικαστικό και το soundtrack ενός παιχνιδιού να τα βιωνεις διαφορετικά;
Πχ η αίσθηση της άγριας δύσης (μια από τις αγαπημένες μου περιόδους της ιστορίας) που σου δίνει το Red Dead Redemption είναι πάντα η ίδια. Όσες φορές και αν το παίξεις, άγρια Δύση θα βιώσεις και όχι βικτωριανη αγγλια.
Δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο αλλά ας υποθέσουμε ότι ισχύει.
Είναι κάτι που αποτρεπει ένα έργο (στην προκειμένη ένα βοντεογκεημ απο να θεωρηθεί τέχνη;
Απεναντίας, το ακριβώς αντίθετο.

Εάν αυτό είναι το κριτήριο σου, τότε τι έχεις να πεις για τα φορητά βίντεο γκεημς τα ασπρόμαυρα του 80? Που έκανες 3-4 κινήσεις μόνο; Αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε ως τέχνη; Αν όχι, από ποτέ τα βίντεο γκεημς αρχησαν να θεωρούνται τέχνη; Διότι πχ ο κινηματογράφος θεωρήθηκε από την πρώτη στιγμή.

από τότε που είχαν μέσα σενάριο και παρέχουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία αισθήσεων. Ναι το τέτρις και τ οπάκμαν δεν είναι τέχνη. Στο zelda 64 θα πρέπει να είσαι βλάκας ώστε να μη βλέπεις την τέχνη

[Dwarven Blacksmith]

Σωστό! Όποιος κάνει τέχνη για video games είναι στρατευμένος, δεν είναι ελεύθερος και ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι ο δημιουργός να είναι ελεύθερος και το δημιούργημα του αυθεντική αυτοεκφραση του. Τα video games είναι εμπορικά, υπηρετούν την εμπορικότητα υπό την οποία οι δημιουργοί τους είναι δεμένοι.

Με αυτό τον ορισμό καταλαβαίνεις ότι βγάζεις εκτός όχι μόνο βίντεο γκέιμς, αλλά βιβλία, ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, κατα παραγγελία γλυπτά και δεν ξέρω γω τι άλλο.

[Δημοκράτης]

Οι ζωγράφοι έχουν ταλέντο και επίσης ξέρουν να ζωγραφίζουν.

Ο δημιουργός games για να φτιάξει μια γραμμή πρέπει επίσης να γράφει "boot #@@@!$%^&&**$@(" και άλλα τέτοια που εμείς δεν κατανοούμε.

Η Γαλη κατι σας ειπε στην αρχη αλλα δεν το καταλαβατε,
μετα μπλεξατε τα μπουτια σας προσπαθωντας να ορισετε την τεχνη σε "καλη" και "κακη"..
τα videogames ανηκουν στις εφαρμοσμενες τεχνες που σημαινει οτι δεν είναι τέχνη για την τεχνη αλλα εχει πρακτικη χρηση, που σημαινει οτι πριν συλληφθει και υλοποιηθει εχει σφυγμομετρηθει για να μπει σε καλουπια με ορους μαρκετινγκ, οπως ακριβως ενας art director θα φτιαξει το περιτυλιγμα για το κουτι του Soupline ή το τηλεοπτικο σποτ του.

στα videogames εν προκειμενω ο αρχικος στοχος ειναι οι πωλησεις και για να κανει ενα game εκατομμυρια πωλησεις πρεπει να ειναι εθιστικο,
οποτε ολα γινονται με πρωταρχικο γνωμονα την βολεψη του χρηστη

ολοι οι παρακατω τυποι το πιθανοτερο ειναι να μην εχουν καμια σχεση με προγραμματισμο κι αν γνωριζουν κατι αυτο θα ειναι στη θεωρια για να ειναι σε θεση συνεργαζονται με τα υπολοιπα teams



επισης πριν απο καθε video game, ταινια, διαφημιστικο, υπαρχει το storyborard - concept art το οποιο εγκρινεται πρωτα απο τους ανωτερους του και μετα παει στον παραγωγο δλδ τον πελατη που θα ριξει το χρημα για να το βγαλει πολλαπλασιο απο τα πελατακια του..

ειδικά τα mmo, όπως και το πχορουμ, είναι κανονική θεατρική σκηνή, όπου σαν περφόρμερ μπορείς να είσαι, να κάνεις, να βγάλεις ένα σωρό πράγματα. το κάθε τι

Σωστό! Όποιος κάνει τέχνη για video games είναι στρατευμένος, δεν είναι ελεύθερος και ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι ο δημιουργός να είναι ελεύθερος και το δημιούργημα του αυθεντική αυτοεκφραση του. Τα video games είναι εμπορικά, υπηρετούν την εμπορικότητα υπό την οποία οι δημιουργοί τους είναι δεμένοι.

άπειρα video games έχουν φτιαχτεί απλώς για να φτιαχτούν και η τέχνη έιναι και εμπορικοί. Τα κοστίζει η κάθε ταινία τόσα εκατομμύρια γιατί κάποιοι είναι τρελοί και πετάνε τα λεφτά τους σε έναν κουβά, ούτε η μουσική βιομηχανία έχιε κύκλο εργασιών πάνω από 60δις γιατί οι μουσικοί παίζουν για την ψυχή της μάνας τους

[paul25]

Είναι τα ίδια άτομα με αυτούς τους σημερινούς δεινοσαύρους που αποκαλούν τα κόμικ.... μικυ μαο
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι για να αφαιρέσουν τα γκειμς από το να ορίζονται ως τέχνη, πρέπει να το κάνουν και για τον κινηματογράφο.

Τα κόμιξ μέχρι πριν 20 χρόνια, ουδεμία σχέση είχανε με τις "καλές τέχνες" και ας σκούζαμε εμείς οι γραφικοί που λέγαμε ότι αποτελούν "την ένατη τέχνη".

Σήμερα το πράγμα άλλαξε.


Ο λόγος είναι ότι κάθε καινούργια τέχνη πρέπει να διανύσει ένα διαστημα (μικρό ή μεγάλό) μέχρι να καταξιωθεί. Μέχρι τότε θα θεωρείται "ελαφριά τέχνη", ή "παρατέχνη", ή "εφαρμωσμένη τέχνη" ή "εμπορικό", ή "μαζική κουλτούρα" ή άλλες ορολογίες βγαλμένες από τον απόπατο της διανόησης.

Λένε για την εμπορικοτητα των παιχνιδιών, ότι βγαίνουν για να πουλήσουν. Φυσικά.
Το ίδιο κάνει και ο κινηματογράφος, το ίδιο και η μουσική, το θέατρο και η λογοτεχνία.
Και στην τελική για να φτιαχτεί ένα άρτιο παιχνίδι χρειάζονται 50-100 εκατομμύρια ευρώ/δολάρια.
Αλλιώς δεν θα υπήρχαν. Κι αν δεν υπήρχαν δεν θα κουβεντιαζαμε τώρα αν είναι τέχνη ή όχι.
Μην τρελαθούμε κιόλας.

Σωστά! Γι'αυτό άλλωστε στον κινηματογράφο υπάρχει και ο ανεξάρτητος, για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα.

[Δημοκράτης]

Και φυσικά κάτι τύποι σαν τον Φειδία ήταν προφανώς κομπογιαννίτες γιατί αν είναι δυνατόν έφτιαχναν γλυπτά κατά παραγγελία
απαράδεκτα πράγματα

[Δημοκράτης]

Τα κόμιξ μέχρι πριν 20 χρόνια, ουδεμία σχέση είχανε με τις "καλές τέχνες" και ας σκούζαμε εμείς οι γραφικοί που λέγαμε ότι αποτελούν "την ένατη τέχνη".

Σήμερα το πράγμα άλλαξε.


Ο λόγος είναι ότι κάθε καινούργια τέχνη πρέπει να διανύσει ένα διαστημα (μικρό ή μεγάλό) μέχρι να καταξιωθεί. Μέχρι τότε θα θεωρείται "ελαφριά τέχνη", ή "παρατέχνη", ή "εφαρμωσμένη τέχνη" ή "εμπορικό", ή "μαζική κουλτούρα" ή άλλες ορολογίες βγαλμένες από τον απόπατο της διανόησης.

Λένε για την εμπορικοτητα των παιχνιδιών, ότι βγαίνουν για να πουλήσουν. Φυσικά.
Το ίδιο κάνει και ο κινηματογράφος, το ίδιο και η μουσική, το θέατρο και η λογοτεχνία.
Και στην τελική για να φτιαχτεί ένα άρτιο παιχνίδι χρειάζονται 50-100 εκατομμύρια ευρώ/δολάρια.
Αλλιώς δεν θα υπήρχαν. Κι αν δεν υπήρχαν δεν θα κουβεντιαζαμε τώρα αν είναι τέχνη ή όχι.
Μην τρελαθούμε κιόλας.

Σωστά! Γι'αυτό άλλωστε στον κινηματογράφο υπάρχει και ο ανεξάρτητος, για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα.

ενώ στα video games δεν υπάρχει τέτοια σκηνή ;

[Ζενίθεδρος]

Είναι τέχνη γιατί αποσκοπεί στην ψυχαγωγία. Το γιατί η ψυχαγωγία είναι και αυτή ένα εμπορεύσιμο είδος είναι άλλη κουβέντα. Από όσο ξέρω, οι μόνοι καλλιτέχνες που δεν φιλοτεχνούν για το χρηματικό κέρδος είναι οι ζωγράφοι των γκράφιτι ...και ο Ελληγενής φυσικά.

[paul25]

Δεν "είναι διαφορετική η εμπειρία κάθε φορά που την ξαναζείς". Γιατί το εικαστικό και το soundtrack ενός παιχνιδιού να τα βιωνεις διαφορετικά;
Πχ η αίσθηση της άγριας δύσης (μια από τις αγαπημένες μου περιόδους της ιστορίας) που σου δίνει το Red Dead Redemption είναι πάντα η ίδια. Όσες φορές και αν το παίξεις, άγρια Δύση θα βιώσεις και όχι βικτωριανη αγγλια.
Δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο αλλά ας υποθέσουμε ότι ισχύει.
Είναι κάτι που αποτρεπει ένα έργο (στην προκειμένη ένα βοντεογκεημ απο να θεωρηθεί τέχνη;
Απεναντίας, το ακριβώς αντίθετο.

Εάν αυτό είναι το κριτήριο σου, τότε τι έχεις να πεις για τα φορητά βίντεο γκεημς τα ασπρόμαυρα του 80? Που έκανες 3-4 κινήσεις μόνο; Αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε ως τέχνη; Αν όχι, από ποτέ τα βίντεο γκεημς αρχησαν να θεωρούνται τέχνη; Διότι πχ ο κινηματογράφος θεωρήθηκε από την πρώτη στιγμή.

από τότε που είχαν μέσα σενάριο και παρέχουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία αισθήσεων. Ναι το τέτρις και τ οπάκμαν δεν είναι τέχνη. Στο zelda 64 θα πρέπει να είσαι βλάκας ώστε να μη βλέπεις την τέχνη

Πως δεν είχαν σενάριο και τα ασπρόμαυρα; Το zelda στο ασπρόμαυρο game boy είχε σενάριο, αλλά μπορείς να το θεωρήσεις τέχνη;

[Dwarven Blacksmith]

Ας πούμε το Stanley Parable ή το Firewatch ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι ΠΡΩΤΑ ΑΠ' ΟΛΑ τέχνη και δευτερόντως μόνο είναι παιχνίδια; Κάποιοι μπορεί να μην τα θεωρούν καν παιχνίδια.

[paul25]

Σωστό! Όποιος κάνει τέχνη για video games είναι στρατευμένος, δεν είναι ελεύθερος και ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι ο δημιουργός να είναι ελεύθερος και το δημιούργημα του αυθεντική αυτοεκφραση του. Τα video games είναι εμπορικά, υπηρετούν την εμπορικότητα υπό την οποία οι δημιουργοί τους είναι δεμένοι.

Με αυτό τον ορισμό καταλαβαίνεις ότι βγάζεις εκτός όχι μόνο βίντεο γκέιμς, αλλά βιβλία, ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, κατα παραγγελία γλυπτά και δεν ξέρω γω τι άλλο.

Όχι! Δεν βγάζω εκτός, στους άλλους χώρους μπορούν να υπάρξουν δημιουργοι που μπορούν να σκηνοθετήσουν ο,τι θέλουν, να γράψουν ο,τι θέλουν και να το κυκλοφορήσουν. Δεν υπάρχει περιορισμός αν απελευθερωθούν από την εμπορικότητα και μάλιστα πολλοί έχουν προχωρήσει σε τέτοιες ενέργειες ανεξάρτητος κινηματογράφος, μικρές αυτονομες εκδόσεις, ανεξάρτητες σκηνές κλπ τα βίντεο γκεημς τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δεν έχω δει κανέναν να προχωράει σε κάτι τέτοιο με σκοπό να απελευθερωθεί για να εκφραστεί, σαν να μην υπάρχει αυτή η ανάγκη.

[Δημοκράτης]

Εάν αυτό είναι το κριτήριο σου, τότε τι έχεις να πεις για τα φορητά βίντεο γκεημς τα ασπρόμαυρα του 80? Που έκανες 3-4 κινήσεις μόνο; Αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε ως τέχνη; Αν όχι, από ποτέ τα βίντεο γκεημς αρχησαν να θεωρούνται τέχνη; Διότι πχ ο κινηματογράφος θεωρήθηκε από την πρώτη στιγμή.

από τότε που είχαν μέσα σενάριο και παρέχουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία αισθήσεων. Ναι το τέτρις και τ οπάκμαν δεν είναι τέχνη. Στο zelda 64 θα πρέπει να είσαι βλάκας ώστε να μη βλέπεις την τέχνη

Πως δεν είχαν σενάριο και τα ασπρόμαυρα; Το zelda στο ασπρόμαυρο game boy είχε σενάριο, αλλά μπορείς να το θεωρήσεις τέχνη;

προφανώς. Δηλαδή τι σε προβληματίζει; Και ένα text adventure μια χαρά τέχνη είναο. Δηλαδή τι διαφορά έχει μια νουβέλα με μια διαδραστική νουβέλα; Δηλαδή αν διαβάζεις ένα ιβλβίο καταναλώνεις τέχνεις, αν επειρεάζουν οι επιλογές σου την πλοκή καταναλώνεις κόκα κόλα ;