Θεωρείτε ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι μια μορφή τέχνης;

[Πτολεμαίος]

Τα κόμιξ μέχρι πριν 20 χρόνια, ουδεμία σχέση είχανε με τις "καλές τέχνες" και ας σκούζαμε εμείς οι γραφικοί που λέγαμε ότι αποτελούν "την ένατη τέχνη".

Σήμερα το πράγμα άλλαξε.


Ο λόγος είναι ότι κάθε καινούργια τέχνη πρέπει να διανύσει ένα διαστημα (μικρό ή μεγάλό) μέχρι να καταξιωθεί. Μέχρι τότε θα θεωρείται "ελαφριά τέχνη", ή "παρατέχνη", ή "εφαρμωσμένη τέχνη" ή "εμπορικό", ή "μαζική κουλτούρα" ή άλλες ορολογίες βγαλμένες από τον απόπατο της διανόησης.

Λένε για την εμπορικοτητα των παιχνιδιών, ότι βγαίνουν για να πουλήσουν. Φυσικά.
Το ίδιο κάνει και ο κινηματογράφος, το ίδιο και η μουσική, το θέατρο και η λογοτεχνία.
Και στην τελική για να φτιαχτεί ένα άρτιο παιχνίδι χρειάζονται 50-100 εκατομμύρια ευρώ/δολάρια.
Αλλιώς δεν θα υπήρχαν. Κι αν δεν υπήρχαν δεν θα κουβεντιαζαμε τώρα αν είναι τέχνη ή όχι.
Μην τρελαθούμε κιόλας.

Σωστά! Γι'αυτό άλλωστε στον κινηματογράφο υπάρχει και ο ανεξάρτητος, για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα.

Τι, δεν πληρώνονται στον ανεξάρτητο;
Δεν στοχεύουν στο κέρδος ούτως ώστε να βγάλουν τα προς το ζην και, ει δυνατον, να μαζέψουν κεφάλαιο για την επόμενη ταινία;
Δηλαδή λένε "εμείς δεν είμαστε Χόλιγουντ, στο πουτσο μας αν μπούμε 5-7 μύρια μεσα, εμείς τέχνη δημιουργούμε"
Ρε, πόσα θέλετε να μας τρελάνετε;
Ένα απλό παράδειγμα. Θεωρείς την ταινια Alien ως τέχνη;

Δεν "είναι διαφορετική η εμπειρία κάθε φορά που την ξαναζείς". Γιατί το εικαστικό και το soundtrack ενός παιχνιδιού να τα βιωνεις διαφορετικά;
Πχ η αίσθηση της άγριας δύσης (μια από τις αγαπημένες μου περιόδους της ιστορίας) που σου δίνει το Red Dead Redemption είναι πάντα η ίδια. Όσες φορές και αν το παίξεις, άγρια Δύση θα βιώσεις και όχι βικτωριανη αγγλια.
Δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο αλλά ας υποθέσουμε ότι ισχύει.
Είναι κάτι που αποτρεπει ένα έργο (στην προκειμένη ένα βοντεογκεημ απο να θεωρηθεί τέχνη;
Απεναντίας, το ακριβώς αντίθετο.

Εάν αυτό είναι το κριτήριο σου, τότε τι έχεις να πεις για τα φορητά βίντεο γκεημς τα ασπρόμαυρα του 80? Που έκανες 3-4 κινήσεις μόνο; Αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε ως τέχνη; Αν όχι, από ποτέ τα βίντεο γκεημς αρχησαν να θεωρούνται τέχνη; Διότι πχ ο κινηματογράφος θεωρήθηκε από την πρώτη στιγμή.

Επειδή για σένα υπάρχει "ασάφεια" ως το πότε τα παιχνίδια έγιναν τέχνη τοτε ισχύει το: gameboy όχι τέχνη =syberia όχι τέχνη.
Σ'ωραιος και μετράς.
Για να σου απαντήσω μονοφραστικα, από τότε που σταμάτησαν να είναι απλά παιχνίδια δεξιοτητων/ικανοτητων/timing στο πάτημα των πλήκτρων, από το καιρό που ξεκίνησαν να ταξιδεύουν τους παίκτες σε άλλους εναλλακτικους κόσμους τους οποίους η πραγματική ζωή και οι άλλες μορφές τέχνης είτε αδυνατούν είτε δυσκολεύονται να το πράξουν.

[sys3x]

Nope, αυτό δεν είναι πρακτική χρήση. Δηλαδή αν κρεμάσεις έναν πίνακα ζωγραφικής σε έναν τοίχο για να τον θαυμάζουν, αυτό δεν είναι πρακτική χρήση.

Βέβαια και οι αισθητικές θεωρίες που καθορίζουν τα της τέχνης έχουν αλλάξει πάρα πολύ και θα αλλάξουν κι άλλο. Κάποτε τέχνη θεωρούνταν για παράδειγμα η κατασκευή ενός τραπεζιού και δεν υπήρχε καμία απολύτως διάκριση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και στον τεχνίτη.
Μετά άλλαξαν οι εποχές, άλλαξαν και οι θεωρίες.
Πάντως ο duchamp για να μετατρέψει τον ουρητήρα σε έργο τέχνης χρειάστηκε απλά να του αφαιρέσει την χρησιμότητα του.

Δεν χρειάζεται να αποτελεί έργο τέχνης κάτι για να συνεισφέρει στην τέχνη.
Με τέτοιες προσεγγίσεις αφαιρούμε το 99% της τέχνης από την παγκόσμια ιστορία.

Γενικά, καλό είναι να αποφεύγονται οι εξιδανικεύσεις των εννοιών.

Και τι ορίζεται ως τεχν σταβ;

Spoiler

ξέρω ότι δεν θα απαντήσεις σε αυτό που ρώτησα αλλά έπρεπε να ρωτήσω.

[Ζενίθεδρος]

Φυσικά και είναι πρακτική χρήση.
Ο άνθρωπος που μπαίνει στο μάρκετ δεν μπαίνει για να αναλύσει ή να μελετήσει την 9η του Μπετόβεν, αλλά για να ψωνίσει γατοτροφές.

Γιατί εσύ όταν ακούς την 9η το κάνεις για να την μελετήσεις και να την αναλύσεις;

Είναι τέχνη γιατί αποσκοπεί στην ψυχαγωγία.

Ενδιαφέρων αυτός ο μονοσήμαντος ορισμός. Άρα και η Ξερή είναι τέχνη. Η μακριά γαϊδούρα. Το σκοινάκι. Το κουτσό. Και οι αστείες γκριμάτσες.

Και τα φύλλα της τράπουλας ειναι τυποποιημένα μεν, αλλά κάποιος τα σχεδίασε, τα ζωγράφισε... Υπάρχουν τράπουλες που έχουν συλλεκτική αξία και που είναι φιλοτεχνημένες στο χέρι και κοστίζουν μέχρι και δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Προφανώς για σένα, ούτε αυτές δεν είναι τέχνη, γιατί είναι μέρος ενός παιχνιδιού.

[ST48410]

Βέβαια και οι αισθητικές θεωρίες που καθορίζουν τα της τέχνης έχουν αλλάξει πάρα πολύ και θα αλλάξουν κι άλλο. Κάποτε τέχνη θεωρούνταν για παράδειγμα η κατασκευή ενός τραπεζιού και δεν υπήρχε καμία απολύτως διάκριση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και στον τεχνίτη.
Μετά άλλαξαν οι εποχές, άλλαξαν και οι θεωρίες.
Πάντως ο duchamp για να μετατρέψει τον ουρητήρα σε έργο τέχνης χρειάστηκε απλά να του αφαιρέσει την χρησιμότητα του.

Δεν χρειάζεται να αποτελεί έργο τέχνης κάτι για να συνεισφέρει στην τέχνη.
Με τέτοιες προσεγγίσεις αφαιρούμε το 99% της τέχνης από την παγκόσμια ιστορία.

Γενικά, καλό είναι να αποφεύγονται οι εξιδανικεύσεις των εννοιών.

Και τι ορίζεται ως τεχν σταβ;

Spoiler

ξέρω ότι δεν θα απαντήσεις σε αυτό που ρώτησα αλλά έπρεπε να ρωτήσω.

ορισμός της τέχνης και καλές τέχνες

Μερικές σελίδες από εδώ https://issuu.com/athensmusicsociety/do ... __________

Τι είναι τέχνη, ποια η διαφορά τέχνης και τεχνικής και ποιες οι καλές τέχνες:

Διάκριση μεταξύ τεχνικών και καλλιτεχνικών επιτευγμάτων

Η ανάρτησή σου θέτει ενδιαφέροντα θέματα.

Το πνευματικό επίτευγμα σαν όρος είναι μεταγενέστερος από τους οπαδούς της επιστήμης.
Όχι για μένα το έργο τέχνης είναι έργο τέχνης.
Οι μηχανές του Νταβίντσι είναι πνευματικό επίτευγμα αλλά δεν είναι έργα τέχνης , είναι εφευρέσεις ούτε η ιδέα μπορεί να είναι έργο τέχνης (αυτό από τους οπαδούς της επιστήμης).
Η επιστήμη μπορεί να επιδιώκει την υψηλή τελειότητα όπως και οι καλές τέχνες αλλά δεν παράγει έργο τέχνης ούτε προάγει το πνεύμα.

Νομίζω ότι το βιβλίο συμφωνεί μαζί σου λίγο περισσότερο από όσο νομίζεις.

Σου λέει ότι υπάρχουν τεχνικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα και σου διακρίνει τα μεν από τα δε. Παράδειγμα:



Αυτός (η ομάδα) που θα σχεδιάσει ένα τέτοιο αυτοκίνητο, θα προσπαθήσει να του δώσει χαρακτηριστικά που ίσως δεν έχουν άλλα ή τουλάχιστον έχουν λίγα άλλα. Ταχύτητα, επιτάχυνση, πρωτοποριακές αναρτήσεις, καλό κράτημα, καλά φρένα, καλό τιμόνι κλπ κλπ Αυτά αφορούν τεχνικά επιτεύγματα, την λειτουργικότητα του αυτοκινήτου, ως εκ τούτου αφορούν την τεχνολογία, όχι την τέχνη.
Ταυτόχρονα αυτοί που ασχολούνται με την εμφάνιση του αυτοκινήτου θα κοιτάξουν επίσης να κάνουν κάτι ιδιαίτερο, κάτι μοναδικό και ωραίο. Στο σασί, στα φώτα, στο σαλόνι, στην επένδυση του ταμπλό, δηλαδή στη μακρομορφή και στις λεπτομέρειες. Αυτοί λοιπόν που ασχολούνται με την μορφή του αυτοκινήτου, κάνουν μιας μορφής τέχνη. Ομοίως και εκείνοι που σχεδιάζουν έπιπλα, κουζινικά και λοιπά χρηστικά αντικείμενα αλλά με έμφαση στην εφμάνισή τους και όχι στη λειτουργικότητά τους.

Τώρα δεν είναι όλες οι τέχνες ένα πράγμα. Έχει κατηγορίες και χίλια δυο. Ωστόσο την βασική ιδέα την καταλαβαίνεις. Οι μηχανές του Νταβίντσι είναι πνευματικό επίτευγμα που αφορά την τεχνολογία και οι πίνακες του Νταβίντσι καλλιτεχνικό επίτευγμα που αφορά την τέχνη. Μπορεί το επίτευγμα στον ένα χώρο να είναι μεγάλο ή μικρό και στον άλλο το αντίθετο αλλά εδώ δεν συζητάμε αυτό. Ξεχωρίζουμε βασικά πράγματα.

Ακόμα κάτι , μέσα στην αισθητική (στον ορισμό )δεν υπάρχει η αηδία υπάρχει κατ εξαίρεση η δυσαρμονία αλλά όχι η αηδία.
Αν ένα δημιούργημα μου προξενεί αηδία ,ανεξάρτητα αν η αηδία είναι ένα δυνατό συναίσθημα ,ανεξάρτητα αν ο δημιουργός θέλει να περάσει ένα μήνυμα με τρομερή φαντασία , ανεξάρτητα αν το έκανε πολύ ρεαλιστικό και πετυχημένο τεχνικά που δείχνει τις τεχνικές του ικανότητες ανεξάρτητα αν το μήνυμα στην τελική είναι για το καλό για μένα αυτό δεν μπορεί να είναι έργο τέχνης.
Για κάτι τέτοια υπάρχουν όροι όπως εναλλακτικό τεχνούργημα κ.λ.π.
Ούτε μπορούν να λέγονται εναλλακτικοί καλλιτέχνες όπως τους αρέσει να λέγονται.
Μπορούν να λέγονται εναλλακτικοί τεχνίτες.
Ο όρος καλλιτέχνης εμπεριέχει μέσα το κάλλιστο.
Κάλλος.

Νομίζω ότι αν το σκεφτείς λίγο πιο ψύχραιμα αυτό, θα αλλάξεις γνώμη. Να, βάλε για λίγο στο μυαλό σου τι πέρασαν και τι είδαν τα μάτια κάποιων από τους καλλιτέχνες που έζησαν τον 20ο αιώνα. Είδαν 2 παγκόσμιους πολέμους, είδαν πυρηνικές βόμβες να αφανίζουν πόλεις, είδαν επιδημίες να σαρώνουν, είδαν μεγάλες μάζες ανθρώπων να ξεριζώνονται από τις πατρίδες τους, είδαν τείχη να υψώνονται και να χωρίζουν λαούς. Δεν μπορείς να περιμένεις ότι όλα αυτά θα τους αφήσουν ανεπηρέαστους και θα ζωγραφίζουν μόνο χαμογελαστές κυρίες με φουρό.

Ο καλλιτέχνης δεν χρειάζεται να ζωγραφίζει ένα ωραίο αντικείμενο. Μπορεί το αντικείμενο καθεαυτό να είναι αδιάφορο όπως μία νεκρή φύση (ένα πιάτο με φρούτα) ή και άσχημο (ένας άσχημος άνθρωπος που παραγγέλνει να τους κάνεις το πορτρέτο). Μπορεί επίσης να θέλουν να ζωγραφίσουν ένα ιστορικό γεγονός (πχ τη σφαγή της Χίου). Δεν έχει σημασία αν το αντικείμενο είναι θελκτικό. Έχει σημασία να είναι ωραία/θελκτικά ζωγραφισμένο. Να έχει βάλει την τέχνη, την φαντασία και την ικανότητά του ώστε να αποδώσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο αυτό που ζωγράφισε.

Μετά Niki πρέπει να πάρεις πολύ σοβαρά υπόψη σου το γεγονός ότι υπάρχουν καλλιτεχνικά ρεύματα. Κάθε άνθρωπος γεννιέται σε μία ιστορική στιγμή σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, εμπλουτίζει τις γνώσεις του με μελέτη και ταξίδια αλλά εν τέλη δεν μπορεί να ξεφύγει και πολύ. Δεν βλέπεις ας πούμε ξαφνικά ένα πίνακα του Θεοτοκόπουλου να μοιάζει με κάποιον του Νταλί ή του Πικάσο. Τα βήματα γίνονται σταδιακά, προστίθενται στοιχεία και γνώσεις και κάποια στιγμή μαζί με άλλους παράγοντες αλλάζει η εποχή και οι καλλιτέχνες κάνουν άλλα. Έτσι μπορεί μια ιστορική στιγμή να έχεις πληθώρα απεικονίσεων χαρούμενων / ξένοιαστων μορφών και μια άλλη ιστορική στιγμή να είναι μέσα στη μαυρίλα. Δεν θα κρίνεις λοιπόν έναν πίνακα (ή άλλο έργο) με βάση το αν προκαλεί σε κάποιους αηδία.

[sys3x]

Δεν χρειάζεται να αποτελεί έργο τέχνης κάτι για να συνεισφέρει στην τέχνη.
Με τέτοιες προσεγγίσεις αφαιρούμε το 99% της τέχνης από την παγκόσμια ιστορία.

Γενικά, καλό είναι να αποφεύγονται οι εξιδανικεύσεις των εννοιών.

Και τι ορίζεται ως τεχν σταβ;

Spoiler

ξέρω ότι δεν θα απαντήσεις σε αυτό που ρώτησα αλλά έπρεπε να ρωτήσω.

ορισμός της τέχνης και καλές τέχνες

Μερικές σελίδες από εδώ https://issuu.com/athensmusicsociety/do ... __________

Τι είναι τέχνη, ποια η διαφορά τέχνης και τεχνικής και ποιες οι καλές τέχνες:

Διάκριση μεταξύ τεχνικών και καλλιτεχνικών επιτευγμάτων

Η ανάρτησή σου θέτει ενδιαφέροντα θέματα.

Το πνευματικό επίτευγμα σαν όρος είναι μεταγενέστερος από τους οπαδούς της επιστήμης.
Όχι για μένα το έργο τέχνης είναι έργο τέχνης.
Οι μηχανές του Νταβίντσι είναι πνευματικό επίτευγμα αλλά δεν είναι έργα τέχνης , είναι εφευρέσεις ούτε η ιδέα μπορεί να είναι έργο τέχνης (αυτό από τους οπαδούς της επιστήμης).
Η επιστήμη μπορεί να επιδιώκει την υψηλή τελειότητα όπως και οι καλές τέχνες αλλά δεν παράγει έργο τέχνης ούτε προάγει το πνεύμα.

Νομίζω ότι το βιβλίο συμφωνεί μαζί σου λίγο περισσότερο από όσο νομίζεις.

Σου λέει ότι υπάρχουν τεχνικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα και σου διακρίνει τα μεν από τα δε. Παράδειγμα:



Αυτός (η ομάδα) που θα σχεδιάσει ένα τέτοιο αυτοκίνητο, θα προσπαθήσει να του δώσει χαρακτηριστικά που ίσως δεν έχουν άλλα ή τουλάχιστον έχουν λίγα άλλα. Ταχύτητα, επιτάχυνση, πρωτοποριακές αναρτήσεις, καλό κράτημα, καλά φρένα, καλό τιμόνι κλπ κλπ Αυτά αφορούν τεχνικά επιτεύγματα, την λειτουργικότητα του αυτοκινήτου, ως εκ τούτου αφορούν την τεχνολογία, όχι την τέχνη.
Ταυτόχρονα αυτοί που ασχολούνται με την εμφάνιση του αυτοκινήτου θα κοιτάξουν επίσης να κάνουν κάτι ιδιαίτερο, κάτι μοναδικό και ωραίο. Στο σασί, στα φώτα, στο σαλόνι, στην επένδυση του ταμπλό, δηλαδή στη μακρομορφή και στις λεπτομέρειες. Αυτοί λοιπόν που ασχολούνται με την μορφή του αυτοκινήτου, κάνουν μιας μορφής τέχνη. Ομοίως και εκείνοι που σχεδιάζουν έπιπλα, κουζινικά και λοιπά χρηστικά αντικείμενα αλλά με έμφαση στην εφμάνισή τους και όχι στη λειτουργικότητά τους.

Τώρα δεν είναι όλες οι τέχνες ένα πράγμα. Έχει κατηγορίες και χίλια δυο. Ωστόσο την βασική ιδέα την καταλαβαίνεις. Οι μηχανές του Νταβίντσι είναι πνευματικό επίτευγμα που αφορά την τεχνολογία και οι πίνακες του Νταβίντσι καλλιτεχνικό επίτευγμα που αφορά την τέχνη. Μπορεί το επίτευγμα στον ένα χώρο να είναι μεγάλο ή μικρό και στον άλλο το αντίθετο αλλά εδώ δεν συζητάμε αυτό. Ξεχωρίζουμε βασικά πράγματα.

Ακόμα κάτι , μέσα στην αισθητική (στον ορισμό )δεν υπάρχει η αηδία υπάρχει κατ εξαίρεση η δυσαρμονία αλλά όχι η αηδία.
Αν ένα δημιούργημα μου προξενεί αηδία ,ανεξάρτητα αν η αηδία είναι ένα δυνατό συναίσθημα ,ανεξάρτητα αν ο δημιουργός θέλει να περάσει ένα μήνυμα με τρομερή φαντασία , ανεξάρτητα αν το έκανε πολύ ρεαλιστικό και πετυχημένο τεχνικά που δείχνει τις τεχνικές του ικανότητες ανεξάρτητα αν το μήνυμα στην τελική είναι για το καλό για μένα αυτό δεν μπορεί να είναι έργο τέχνης.
Για κάτι τέτοια υπάρχουν όροι όπως εναλλακτικό τεχνούργημα κ.λ.π.
Ούτε μπορούν να λέγονται εναλλακτικοί καλλιτέχνες όπως τους αρέσει να λέγονται.
Μπορούν να λέγονται εναλλακτικοί τεχνίτες.
Ο όρος καλλιτέχνης εμπεριέχει μέσα το κάλλιστο.
Κάλλος.

Νομίζω ότι αν το σκεφτείς λίγο πιο ψύχραιμα αυτό, θα αλλάξεις γνώμη. Να, βάλε για λίγο στο μυαλό σου τι πέρασαν και τι είδαν τα μάτια κάποιων από τους καλλιτέχνες που έζησαν τον 20ο αιώνα. Είδαν 2 παγκόσμιους πολέμους, είδαν πυρηνικές βόμβες να αφανίζουν πόλεις, είδαν επιδημίες να σαρώνουν, είδαν μεγάλες μάζες ανθρώπων να ξεριζώνονται από τις πατρίδες τους, είδαν τείχη να υψώνονται και να χωρίζουν λαούς. Δεν μπορείς να περιμένεις ότι όλα αυτά θα τους αφήσουν ανεπηρέαστους και θα ζωγραφίζουν μόνο χαμογελαστές κυρίες με φουρό.

Ο καλλιτέχνης δεν χρειάζεται να ζωγραφίζει ένα ωραίο αντικείμενο. Μπορεί το αντικείμενο καθεαυτό να είναι αδιάφορο όπως μία νεκρή φύση (ένα πιάτο με φρούτα) ή και άσχημο (ένας άσχημος άνθρωπος που παραγγέλνει να τους κάνεις το πορτρέτο). Μπορεί επίσης να θέλουν να ζωγραφίσουν ένα ιστορικό γεγονός (πχ τη σφαγή της Χίου). Δεν έχει σημασία αν το αντικείμενο είναι θελκτικό. Έχει σημασία να είναι ωραία/θελκτικά ζωγραφισμένο. Να έχει βάλει την τέχνη, την φαντασία και την ικανότητά του ώστε να αποδώσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο αυτό που ζωγράφισε.

Μετά Niki πρέπει να πάρεις πολύ σοβαρά υπόψη σου το γεγονός ότι υπάρχουν καλλιτεχνικά ρεύματα. Κάθε άνθρωπος γεννιέται σε μία ιστορική στιγμή σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, εμπλουτίζει τις γνώσεις του με μελέτη και ταξίδια αλλά εν τέλη δεν μπορεί να ξεφύγει και πολύ. Δεν βλέπεις ας πούμε ξαφνικά ένα πίνακα του Θεοτοκόπουλου να μοιάζει με κάποιον του Νταλί ή του Πικάσο. Τα βήματα γίνονται σταδιακά, προστίθενται στοιχεία και γνώσεις και κάποια στιγμή μαζί με άλλους παράγοντες αλλάζει η εποχή και οι καλλιτέχνες κάνουν άλλα. Έτσι μπορεί μια ιστορική στιγμή να έχεις πληθώρα απεικονίσεων χαρούμενων / ξένοιαστων μορφών και μια άλλη ιστορική στιγμή να είναι μέσα στη μαυρίλα. Δεν θα κρίνεις λοιπόν έναν πίνακα (ή άλλο έργο) με βάση το αν προκαλεί σε κάποιους αηδία.

Στάθη, είσαι party pooper πρώτον και δεύτερον οι ορισμοί που μας έφερες περιγράφουν άριστα έναν αθλητή που κάνει κρίκους πχ, βρίσκει μια σχετικά καινούργια άσκηση και την εκτελεί όπως ακριβώς την σχεδίασε. Αυτά.

[ST48410]

Στάθη, είσαι party pooper πρώτον και δεύτερον οι ορισμοί που μας έφερες περιγράφουν άριστα έναν αθλητή που κάνει κρίκους πχ, βρίσκει μια σχετικά καινούργια άσκηση και την εκτελεί όπως ακριβώς την σχεδίασε. Αυτά.

Καλά, δεν σας το χαλάω άλλο

Προς το παρόν δηλαδή... Αν βρεθεί χρόνος θα το πιάσω το νήμα από την αρχή γιατί έχει πολλές παρεξηγήσεις.

[sys3x]

Στάθη, είσαι party pooper πρώτον και δεύτερον οι ορισμοί που μας έφερες περιγράφουν άριστα έναν αθλητή που κάνει κρίκους πχ, βρίσκει μια σχετικά καινούργια άσκηση και την εκτελεί όπως ακριβώς την σχεδίασε. Αυτά.

Καλά, δεν σας το χαλάω άλλο

Προς το παρόν δηλαδή... Αν βρεθεί χρόνος θα το πιάσω το νήμα από την αρχή γιατί έχει πολλές παρεξηγήσεις.

Πράγματι, οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι τους πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι το οποίο δεν μπορούν να το ορίσουν επαρκώς και σαν να μην έφτανε αυτό αναρωτιούνται αν εμπίπτει ή δεν εμπίπτει κάτι σε αυτό το οποίο δεν μπορούν καν ορίσουν τι είναι, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει κοκ.

Spoiler

[hellegennes]

Φυσικά και είναι πρακτική χρήση.
Ο άνθρωπος που μπαίνει στο μάρκετ δεν μπαίνει για να αναλύσει ή να μελετήσει την 9η του Μπετόβεν, αλλά για να ψωνίσει γατοτροφές.

Γιατί εσύ όταν ακούς την 9η το κάνεις για να την μελετήσεις και να την αναλύσεις;

Είναι τέχνη γιατί αποσκοπεί στην ψυχαγωγία.

Ενδιαφέρων αυτός ο μονοσήμαντος ορισμός. Άρα και η Ξερή είναι τέχνη. Η μακριά γαϊδούρα. Το σκοινάκι. Το κουτσό. Και οι αστείες γκριμάτσες.

Και τα φύλλα της τράπουλας ειναι τυποποιημένα μεν, αλλά κάποιος τα σχεδίασε, τα ζωγράφισε... Υπάρχουν τράπουλες που έχουν συλλεκτική αξία και που είναι φιλοτεχνημένες στο χέρι και κοστίζουν μέχρι και δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Προφανώς για σένα, ούτε αυτές δεν είναι τέχνη, γιατί είναι μέρος ενός παιχνιδιού.

Το νόημα με τις λέξεις είναι να τους δίνουμε συγκεκριμένη σημασία, όχι να τις πλατειάζουμε τόσο που μπορεί να σημαίνουν τα πάντα, γιατί τότε οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα και όλα είναι όλα. Ούτε όλα είναι ρατσισμός ούτε όλα είναι τέχνη. Αν πλατειάσεις τόσο τον ορισμό της τέχνης, τέχνη είναι και πώς βάζω τα πράγματα στο ράφι, τέχνη είναι και ο γραφικός χαρακτήρας μου, τέχνη είναι και η διάταξη που επέλεξα για να απλώσω τα ρούχα που μόλις έβγαλα από το πλυντήριο.

Οπότε τέχνη είναι τα πάντα που σκέφτεται δημιουργικά ο ανθρώπινος νους, δηλαδή βασικά σχεδόν τα πάντα.

[hellegennes]

Τι είναι τέχνη, ποια η διαφορά τέχνης και τεχνικής και ποιες οι καλές τέχνες:

Συγγνώμη, αλλά το 3 λέει ακριβώς αυτό που είπα και με το οποίο διαφώνησες σφόδρα.

[ST48410]

Καλή τέχνη είναι η τέχνη που έχει αφενός σκοπό την έκφραση, αφετέρου την τέρψη

Με αυτό διαφώνησα. Το 3 από πάνω (στην δεξιά σελίδα) δεν λέει κάτι τέτοιο. Το 4 αμέσως μετά σου εξηγεί ότι οι σκοποί μπορεί να είναι διάφοροι. Το 5 ξεκαθαρίζει πλήρως την κατάσταση. Θέλεις μορφοπλαστικό επίτευγμα δηλαδή επίτευγμα που να αφορά την μορφή.

[hellegennes]

Καλή τέχνη είναι η τέχνη που έχει αφενός σκοπό την έκφραση, αφετέρου την τέρψη

Με αυτό διαφώνησα.

Μα και αυτό είναι αυτό που λέει στο 4, ότι η καλή τέχνη διακρίνεται από την τέχνη γιατί αφορά έκφραση ή αν θες στα αγγλικά, γιατί στα ελληνικά δεν συνεννοούμαστε μάλλον, αφορά statement. Ενώ π.χ. ο επιπλοποιός φτιάχνει μια καρέκλα γιατί θέλει να καθίσει κάποιος.

[hellegennes]

Επίσης, μπαγασάκο, διαφώνησες και με τα δύο:

Ούτε ο σκοπός της έκφρασης ούτε η πρακτική χρήση είναι κάποιου είδους κριτήριο.

[ST48410]

Επίσης, μπαγασάκο, διαφώνησες και με τα δύο:

Ούτε ο σκοπός της έκφρασης ούτε η πρακτική χρήση είναι κάποιου είδους κριτήριο.

και το στηρίζω απολύτως.

[hellegennes]

Ναι, αλλά εξακολουθεί να είναι αντιφατικό το κείμενο που έφερες γιατί λέει ακριβώς αυτά που είπα.

[paul25]

Γιατί εσύ όταν ακούς την 9η το κάνεις για να την μελετήσεις και να την αναλύσεις;



Ενδιαφέρων αυτός ο μονοσήμαντος ορισμός. Άρα και η Ξερή είναι τέχνη. Η μακριά γαϊδούρα. Το σκοινάκι. Το κουτσό. Και οι αστείες γκριμάτσες.

Και τα φύλλα της τράπουλας ειναι τυποποιημένα μεν, αλλά κάποιος τα σχεδίασε, τα ζωγράφισε... Υπάρχουν τράπουλες που έχουν συλλεκτική αξία και που είναι φιλοτεχνημένες στο χέρι και κοστίζουν μέχρι και δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Προφανώς για σένα, ούτε αυτές δεν είναι τέχνη, γιατί είναι μέρος ενός παιχνιδιού.

Το νόημα με τις λέξεις είναι να τους δίνουμε συγκεκριμένη σημασία, όχι να τις πλατειάζουμε τόσο που μπορεί να σημαίνουν τα πάντα, γιατί τότε οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα και όλα είναι όλα. Ούτε όλα είναι ρατσισμός ούτε όλα είναι τέχνη. Αν πλατειάσεις τόσο τον ορισμό της τέχνης, τέχνη είναι και πώς βάζω τα πράγματα στο ράφι, τέχνη είναι και ο γραφικός χαρακτήρας μου, τέχνη είναι και η διάταξη που επέλεξα για να απλώσω τα ρούχα που μόλις έβγαλα από το πλυντήριο.

Οπότε τέχνη είναι τα πάντα που σκέφτεται δημιουργικά ο ανθρώπινος νους, δηλαδή βασικά σχεδόν τα πάντα.

Ακριβώς! Όπως έγραψα και παραπάνω έτσι πέφτουμε σε έναν μηδενισμό και μια σχετικό ποίηση με το να ορίζουμε τα πάντα τεχνη. Από την στιγμή που όλοι μας ασυνείδητα κάποια πράγματα τα θεωρούμε τέχνη και κάποια άλλα όχι, τότε η τέχνη είναι κάτι ορισμένο υποσεινηδητα, άσχετα αν δεν μπορούμε να το εκφράσουμε με λόγια.