Η Σχολή της Φρανκφούρτης

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Tυπικά οι Φρανκφουρτιανοι μπορει να κριτικαραν την ποπ αλλα αυτοι που ακουγαν την ποπ αρχικα, δηλαδη οι Χιππις, ηταν αυτοι που προκαλεσαν μια πολιτιστικη επανασταση στη Δυση βασισμενη ακριβως στις αξιες της Σχολης της Φρανκφουρτης.

Η Σεξουαλικη Απελευθερωση, το Μake Love not War, που ηταν το κεντρικο συνθημα των Χιππις, ηταν θα ελεγε κανεις η υλοποιηση της φιλοσοφιας του Μαρκουζε σε ενα κινημα.

Iδου και πως επλεξε το εγκωμιο των Χιππις ο Μαρκουζε.

Dr. Marcuse, looking back at the 1960's, told an interviewer: “You see the heroic period was that of the hippies and yippies. They did their thing. They did an indespensable job. They were heroes. They probably still are, but we have moved into a different period, a higher period in terms of historical sequence. We are now in the midst of the organized counterrevolution. You cannot have fun with fascism.”

https://www.nytimes.com/1979/07/31/arch ... e-60s.html

.

Ο Μαρκούζε γενικά θεωρούσε ότι η εργατική τάξη έχασε τη δυναμική της, "αφομοιώθηκε" από τον καπιταλισμό οπότε και αναζήτησε τα "υποκείμενα της επανάστασης" σε περιθωριακά στοιχεία, aka χίπηδες, ομοφυλόφιλους, φεμινίστριες, φυλετικές μειονότητες, άστεγους και γενικά όσους ήταν κοινωνικά αποκλεισμένοι στην εποχή του
προφανώς και έκανε λάθος όπως αποδεικνύεται από την ιστορία, αυτό που υποστήριξε ήταν μια μπούρδα, καμία επαναστατικότητα δεν φέρουν όλοι αυτοί
αν υπάρχει δυνατότητα ακόμα σήμερα να υπάρξει κάποιο επαναστατικό υποκείμενο αυτό είναι τα εργατικά στρώματα, οι εργαζόμενοι

[Αρίστος]

Μαθητης του Μαρκουζε ηταν και ο Αμπι Χοφμαν που ιδρυσε τους Γιπις, μια πιο πολιτικοποιημενη ομαδα αναμεσα στους Χιπις.





Μαθητρια του Μαρκουζε ηταν και η Αντζελα Ντεηβις που εβαλε τη σφραγιδα της στο φεμινιστικο κινημα με τοσο ακραιες θεσεις που μας θυμιζουν τις σημερινες φεμινιστριες.





Γενικοτερα η επιρροη της Φρανκφουρτης στους Χιππις, στην Ποπ Κουλτουρα και μεσω αυτων ακομη και σε εμας σημερα ηταν ανυπολογιστη.



OMΩΣ ο Μαρκουζε δεν ηθελε τους Χιππις τοσο τεμπεληδες της ευφορης κοιλαδας, τους ηθελε πιο επαναστατικους οπως πιχι οι μαθητες του Αντζελα Ντεηβις και Αμπι Χοφμαν.


Πιχι δεστε πως ο Χοφμαν προσπαθησε να επεμβει στο Γουντστοκ.


Το καλοκαίρι του 1969 στο περίφημο φεστιβάλ του Γούντστοκ (Woodstock), μια εκατοντάδα Γίππις με επικεφαλής τους τον Χόφφμαν επιχείρησαν «ν’ ανεβάσουν την ενέργεια» και να καταγγείλουν τον ανερχόμενο hip καπιταλισμό και την βιομηχανία της ροκ μουσικής.

Ο Χόφφμαν διάκοψε την εμφάνιση του συγκροτήματος των «The Who», προσπαθώντας να βγάλει έναν σύντομο λόγο διαμαρτυρίας για την φυλάκιση του ποιητή και ιδρυτή των «Λευκών Πανθήρων» Τζων Σινκλαίρ (John Sinclair): «Όλα αυτά είναι νομίζω μπούρδες!… είστε εδώ, εννοείται, για ν’ αλλάξει ο κόσμος, την στιγμή που ο Τζων Σινκλαίρ σαπίζει στην στη φυλακή».

Προτού όμως ολοκληρώσει την φράση του, δέχθηκε την επίθεση του κιθαρίστα Πήτ Τάουνσεντ (Pete Townshend) που, φωνάζοντας «κάτω από την σκηνή μου!», πέταξε τον Χόφφμαν κάτω από την σκηνή, υπό τις επευφημίες του κραυγαλέα απολιτικού πλήθους.

https://www.rassias.gr/1087HOFFMAN.html

.

[Αρίστος]

Πως ο Ταουνσεντ στελνει στα τσακιδια την προσπαθεια καπελωματος του Γουντστοκ απο τους Μαρκουζιστες Γιππις.





.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

οι της Σχολής άσκησαν κριτική στην σημερινή εμπορευματοποίηση της τέχνης, τονίζοντας πως στο παρελθόν η τέχνη λειτούργησε κριτικά απέναντι στην πραγματικότητα προσφέροντας εναλλακτικές αναπαραστάσεις του επιθυμητού/ιδανικού

meanwhile η τέχνη του παρελθόντος ήταν κυρίως εργολαβίες για ιερατεία και βασιλιάδες.

όντως, με τη διαφορά όμως πως δεν λειτουργούσε εντός ενός εμπορευματοποιημένου πλαισίου, κυριολεκτικά ως βιομηχανική παραγωγή που προοριζόταν για μαζική κατανάλωση
παράδειγμα: μία συμφωνία του Μπετόβεν που εκφράζει με αψέγαστο τρόπο την αρμονία δημιουργήθηκε με αυτόν τον σκοπό, την επίτευξη της αρμονίας μέσω της μουσικής. σήμερα αντί αυτού τη πουλάνε ως τυποποιημένο προϊόν δώρο μαζί με μια εφημερίδα, ως ένα αναλώσιμο προϊόν που θα το καταναλώσεις και μετά θα το πετάξεις
μέσα από τέτοιες εμπορευματικού τύπου διαδικασίες η σημερινή παραγωγή τέχνης χάνει το νόημά της, καθίσταται απλά ένα ακόμα καταναλωτικό προϊόν για τις μάζες, ένα ακόμη καπιταλιστικό προϊόν για να καλύψει τις καταναλωτικές ανάγκες των ατόμων, "μία ακόμη εμπειρία" (η κατανάλωση ως συλλογή εμπειριών) που θα έλεγε ο Μπάουμαν (νομίζω)

[ΓΑΛΗ]

Tυπικά οι Φρανκφουρτιανοι μπορει να κριτικαραν την ποπ αλλα αυτοι που ακουγαν την ποπ αρχικα, δηλαδη οι Χιππις, ηταν αυτοι που προκαλεσαν μια πολιτιστικη επανασταση στη Δυση βασισμενη ακριβως στις αξιες της Σχολης της Φρανκφουρτης.

Η Σεξουαλικη Απελευθερωση, το Μake Love not War, που ηταν το κεντρικο συνθημα των Χιππις, ηταν θα ελεγε κανεις η υλοποιηση της φιλοσοφιας του Μαρκουζε σε ενα κινημα.

Iδου και πως επλεξε το εγκωμιο των Χιππις ο Μαρκουζε.

Dr. Marcuse, looking back at the 1960's, told an interviewer: “You see the heroic period was that of the hippies and yippies. They did their thing. They did an indespensable job. They were heroes. They probably still are, but we have moved into a different period, a higher period in terms of historical sequence. We are now in the midst of the organized counterrevolution. You cannot have fun with fascism.”

https://www.nytimes.com/1979/07/31/arch ... e-60s.html
.

Βρε Αρίστο, σοβαρέψου.

[Αρίστος]

Χρωματισα οτι λεει ο ιδιος ο Μαρκουζε ακριβως για να μην υπαρχουν αμφισβητησεις.

.

[ΓΑΛΗ]

Σε λίγο θα μας πεις ότι και το φαν κλαμπ του Έλβις, των Μπητλς, οι ροκάδες και το ντουέτο Σειληνός-Ιωαννίδου στα ελληνικά μιούζικαλ, ήταν τεντυμπόιδες που είχαν επηρεαστεί από τη σχολή της Φρανκφούρτης και ότι εσύ ήσουν κοντοκουρεμένος και έκανες τσάκιση στο τζην για να αντισταθείς στα αισχρά νέα ήθη.

Έλεος.

[Αρίστος]

Mερικα απο τα φρανκφουρτιανα βιβλια που προετοιμασαν το κινημα της Σεξουαλικης Απελευθερωσης των Χιπις.









.

[ΓΑΛΗ]

Επ' ευκαιρία, κάτι από επιθεώρηση στη Σμύρνη το 1909...

[Καραμελίτσα]

Τί σχεση εχει το κίνημα των Χϊπις με τη Φρανκφουρτη; Έλεος δηλαδή.

[Bazoomba]

οι της Σχολής άσκησαν κριτική στην σημερινή εμπορευματοποίηση της τέχνης, τονίζοντας πως στο παρελθόν η τέχνη λειτούργησε κριτικά απέναντι στην πραγματικότητα προσφέροντας εναλλακτικές αναπαραστάσεις του επιθυμητού/ιδανικού

meanwhile η τέχνη του παρελθόντος ήταν κυρίως εργολαβίες για ιερατεία και βασιλιάδες.

όντως, με τη διαφορά όμως πως δεν λειτουργούσε εντός ενός εμπορευματοποιημένου πλαισίου, κυριολεκτικά ως βιομηχανική παραγωγή που προοριζόταν για μαζική κατανάλωση
παράδειγμα: μία συμφωνία του Μπετόβεν που εκφράζει με αψέγαστο τρόπο την αρμονία δημιουργήθηκε με αυτόν τον σκοπό, την επίτευξη της αρμονίας μέσω της μουσικής. σήμερα αντί αυτού τη πουλάνε ως τυποποιημένο προϊόν δώρο μαζί με μια εφημερίδα, ως ένα αναλώσιμο προϊόν που θα το καταναλώσεις και μετά θα το πετάξεις
μέσα από τέτοιες εμπορευματικού τύπου διαδικασίες η σημερινή παραγωγή τέχνης χάνει το νόημά της, καθίσταται απλά ένα ακόμα καταναλωτικό προϊόν για τις μάζες, ένα ακόμη καπιταλιστικό προϊόν για να καλύψει τις καταναλωτικές ανάγκες των ατόμων, "μία ακόμη εμπειρία" (η κατανάλωση ως συλλογή εμπειριών) που θα έλεγε ο Μπάουμαν (νομίζω)

O μονίμως εκνευρισμένος κυριούλης ήταν που εδραίωσε την απομάκρυνση από τις φόρμες του κλασικισμού . Άκουσε αν θες τις εξαπλές επαναλήψεις της εισαγωγής της 3ης.

Η μετάβαση, δε ,που επισημαίνεις (η μουσική ως εμπειρία και καταναλωτικό προ'ι'όν για τις μάζες) δεν υφίσταται ως τέτοια. Ακόμα και στην πειθαρχημένη της έκφραση υπήρχε πάντοτε το στοιχείο της "απο-ιεροποίησης" ( Vivaldi) που εν προκειμένω εκφραζόταν διαμέσου της επανάληψης ( πόσα και πόσα έργα δεν ανακύκλωσε ώστε να τα διαθέσει για το ευρύ κοινό). Από τον Παλεστρίνα και τον Φρεσκομπάλντι στον Μπετόβεν δεν υπάρχουν μόνο μουσικολογικές διαφορές, αλλά πρωτύτερα ένα χάσμα ιστορικό. Οι πρώτοι γράφουν εναρμονισμένοι με την τάση του "αποκρυφιστικού κατακερματισμού των πολιτισμικών προ'ι'όντων, ενώ ο δεύτερος εκλαμβάνει την μουσική ως μία βαθύτατα κοινωνική αναγκαιότητα (οι αναφορές του Νίτσε περί αρμόζουσας μουσικής εκκινούν πρωτίστως από τον χαρακτήρα που ο Μπετόβεν προσέδωσε).
Μοντερνισμός-> διάρρηξη των παραδοσιακών μορφών -> σταδιακή απαλοιφή του λα'ι'κού χαρακτήρα της μουσικής τέχνης ->
αποσύνδεση από την ανιστορική βάση της μουσικής έκφρασης -> η μουσική ως ένα ιστορικό προ'ι'ον -> ταύτιση κοινωνικών και μουσικών ρευμάτων -> μορφολογική ευπλαστότητα -> πληθώρα μορφών που αντιστοιχεί σε ανάλογη ποσοτική διεύρυνση καθορισμένου χρόνου ζωής.

[Bazoomba]

Mερικα απο τα φρανκφουρτιανα βιβλια που προετοιμασαν το κινημα της Σεξουαλικης Απελευθερωσης των Χιπις.









.

Έχεις διαβάσει Ράηχ Αρίστο ή έμεινες στον τίτλο;

[Αρίστος]

Τί σχεση εχει το κίνημα των Χϊπις με τη Φρανκφουρτη; Έλεος δηλαδή.

Τεραστια σχεση καθως ο Μαρκουζε με τον Ραιχ ηταν οι πρωτοι που ζητησαν μια Σεξουαλικη Επανασταση που θα βασιζοταν στην πληρη απελευθερωση των ηθων και θα περιλαμβανε πασης φυσεως σεξουαλικους πειραματισμους και φυσικα την ομοφυλοφιλια.

.

[Αρίστος]

Έχεις διαβάσει Ράηχ Αρίστο ή έμεινες στον τίτλο;

Τρια βιβλια και απο το λυκειο.

.

[ΓΑΛΗ]

Τί σχεση εχει το κίνημα των Χϊπις με τη Φρανκφουρτη; Έλεος δηλαδή.

Τεραστια σχεση καθως ο Μαρκουζε με τον Ραιχ ηταν οι πρωτοι που ζητησαν μια Σεξουαλικη Επανασταση που θα βασιζοταν στην πληρη απελευθερωση των ηθων και θα περιλαμβανε πασης φυσεως σεξουαλικους πειραματισμους και φυσικα την ομοφυλοφιλια.

.

Τελικώς, έκανες τσάκιση στο τζην ή όχι;