Πατέρας αυτοκτόνησε από ντροπή για βίντεο του γιου του με άλλον άνδρα

[AlienWay]

Καθήστε ρε παίδες.
Έχω δυο γιους. Αν ο ένας μου έλεγε, ''μαμά είμαι ομοφυλόφιλος'', τί έπρεπε να κάνω; Να τον πετάξω απ'το σπίτι για την σεξουαλική του επιλογή, ή να τον στηρίξω βλέποντας μόνο το γεγονός πως είναι παιδί μου και σαφώς χρειάζεται συζήτηση και όχι κατεύθυνση στον δικό του σεξουαλικό προσδιορισμό; Το πως δλδ θα το διαχειριστεί;
Δεν ξέρω. Νομίζω πως η αυτοκτονία του πατέρα ήταν μάλλον αυθόρμητη, διότι ακριβώς δεν μπορούσε να διαχειριστεί όλη αυτή τη ''λαίλαπα'' σχολίων. Μικρή κοινωνία γαρ.
Θα μπορούσε απλά, αν είχε περισσότερο σθένος, να τους γράψει στους όρχεις του.
Και όχι, αν με ρωτήσετε δεν θα το προτιμούσα για το παιδί μου. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που θα καθορίσει την ζωή του. Κι εκεί θεωρώ πως πρέπει να εστιάσουμε. Τα παιδιά μας, ΔΕΝ είναι κτήμα μας. Είναι διαφορετικές οντότητες με σκέψη, νόηση, βούληση. Είτε μας γουστάρει, είτε όχι.

Επίσης αν παρατηρήσεις οι συντηρητικοί φέρνουν συχνά το παράδειγμα "αν στο έλεγε το παιδί σου τι θα 'κανες". Δεν το χωράει ο νους τους ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα αγαπούσαν το παιδί τους, ανεξάρτητα από το σεξουαλικό του προσανατολισμό.

Αλλά τι να περιμένεις από κόσμο που μέχρι πριν λίγα χρόνια έδειχνε τα ματωμένα σεντόνια του παιδιού του μετά τη νύχτα του γάμου του, για να χειροκροτήσει το χωριό που ξεπαρθενεύτηκε.

Ντροπή.

Εντάξει. Μαλακίες θα λέμε; Προσυπογράφω.
Αν κι εγώ έχω τα δικά μου σκατά, ειδικά σε βιώματα παιδιών. Ελπίζω να το νοιώθεις.

Ναι, ξέρω. Τα είχες πει κάποια στιγμή.

[Πασιφάη]

Καθήστε ρε παίδες.
Έχω δυο γιους. Αν ο ένας μου έλεγε, ''μαμά είμαι ομοφυλόφιλος'', τί έπρεπε να κάνω; Να τον πετάξω απ'το σπίτι για την σεξουαλική του επιλογή, ή να τον στηρίξω βλέποντας μόνο το γεγονός πως είναι παιδί μου και σαφώς χρειάζεται συζήτηση και όχι κατεύθυνση στον δικό του σεξουαλικό προσδιορισμό; Το πως δλδ θα το διαχειριστεί;
Δεν ξέρω. Νομίζω πως η αυτοκτονία του πατέρα ήταν μάλλον αυθόρμητη, διότι ακριβώς δεν μπορούσε να διαχειριστεί όλη αυτή τη ''λαίλαπα'' σχολίων. Μικρή κοινωνία γαρ.
Θα μπορούσε απλά, αν είχε περισσότερο σθένος, να τους γράψει στους όρχεις του.
Και όχι, αν με ρωτήσετε δεν θα το προτιμούσα για το παιδί μου. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που θα καθορίσει την ζωή του. Κι εκεί θεωρώ πως πρέπει να εστιάσουμε. Τα παιδιά μας, ΔΕΝ είναι κτήμα μας. Είναι διαφορετικές οντότητες με σκέψη, νόηση, βούληση. Είτε μας γουστάρει, είτε όχι.

ναι, όλα αυτά ισχύουν αλλά κάποιοι δεν είναι οκ. Έχω οικογενειακό φίλο που έναι στα 80 του, που ο ένας του γιος παράτησε γυναίκα με 3 παιδιά. Ο τύπος την έκανε λούης και ζει στην Κρήτη με την νέα του γυναίκα, εκεί δεν ξέρουν τα πεθερικα του ούτε ότι ήταν παντρεμένος, ούτε ότι είχε άλλα 3 παιδιά. Με τα παιδιά έκοψε κάθε επαφή. Λιπόν ο οικογενειακός φίλος από τότε δεν θέλει να τον ξέρει τον γιο του. Βοηθάει 25 χρόνια τώρα όσο μπορεί την πρωην νυφη του γιατι όπως μπορείς να φανταστείς 3 παιδιά δεν μεγάλωσαν έτσι κτλ Ναι ο γιος έκανε την επιλογή στη ζωή του αλλά δεν παέι να πει ότι ο πατέρας του και η μάνα του θα είναι οκ με αυτό. Στην ίδια ιστορία η μάνα του ακόμα λέει "ε ερωτεύτηκε το παιδί". Ναι, αν ο καθένας σε αυτή τη ζωή κάνει μόνο ότι τον βολεύει και δεν υπάρεικαμιά αίσθηση καθήκοντος, ηθικής κτλ θα γίνουμε ζούγκλα

Κατανοώ τι λες βρε φίλε μου, αλλά είναι διαφορετική περίπτωση σε σχέση με το θέμα. Πολύ σημαντικό, δε λέω.

[Πασιφάη]

Επίσης αν παρατηρήσεις οι συντηρητικοί φέρνουν συχνά το παράδειγμα "αν στο έλεγε το παιδί σου τι θα 'κανες". Δεν το χωράει ο νους τους ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα αγαπούσαν το παιδί τους, ανεξάρτητα από το σεξουαλικό του προσανατολισμό.

Αλλά τι να περιμένεις από κόσμο που μέχρι πριν λίγα χρόνια έδειχνε τα ματωμένα σεντόνια του παιδιού του μετά τη νύχτα του γάμου του, για να χειροκροτήσει το χωριό που ξεπαρθενεύτηκε.

Ντροπή.

Εντάξει. Μαλακίες θα λέμε; Προσυπογράφω.
Αν κι εγώ έχω τα δικά μου σκατά, ειδικά σε βιώματα παιδιών. Ελπίζω να το νοιώθεις.

Ναι, ξέρω. Τα είχες πει κάποια στιγμή.

Γι'αυτό και με είδες να εξοργίζομαι στο νήμα με τον 7χρονο που κλειδώθηκε, (καλώς..). Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική. Κι αν είπα και καμιά κουβέντα παραπάνω σε σένα, με συγχωρείς.

[AlienWay]

Εντάξει. Μαλακίες θα λέμε; Προσυπογράφω.
Αν κι εγώ έχω τα δικά μου σκατά, ειδικά σε βιώματα παιδιών. Ελπίζω να το νοιώθεις.

Ναι, ξέρω. Τα είχες πει κάποια στιγμή.

Γι'αυτό και με είδες να εξοργίζομαι στο νήμα με τον 7χρονο που κλειδώθηκε, (καλώς..). Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική. Κι αν είπα και καμιά κουβέντα παραπάνω σε σένα, με συγχωρείς.

Δεν είπες μια κουβέντα παραπάνω, απλώς εγώ είχα πει στον άλλον (που δεν θυμάμαι ποιος ήταν) ότι έχεις μια επιπλέον ευαισθησία λόγω προσωπικών βιωμάτων και γι' αυτό η οργή σου ήταν πολύ πιο έντονη από τη δική του.

Αυτό εννοούσα, απλώς δεν ήθελα να το πω ξεκάθαρα και του είπα "δεν ξέρεις τι έχει τραβήξει ο άλλος και οργίζεται τόσο".

[Πασιφάη]

Ναι, ξέρω. Τα είχες πει κάποια στιγμή.

Γι'αυτό και με είδες να εξοργίζομαι στο νήμα με τον 7χρονο που κλειδώθηκε, (καλώς..). Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική. Κι αν είπα και καμιά κουβέντα παραπάνω σε σένα, με συγχωρείς.

Δεν είπες μια κουβέντα παραπάνω, απλώς εγώ είχα πει στον άλλον (που δεν θυμάμαι ποιος ήταν) ότι έχεις μια επιπλέον ευαισθησία λόγω προσωπικών βιωμάτων και γι' αυτό η οργή σου ήταν πολύ πιο έντονη από τη δική του.

Αυτό εννοούσα, απλώς δεν ήθελα να το πω ξεκάθαρα και του είπα "δεν ξέρεις τι έχει τραβήξει ο άλλος και οργίζεται τόσο".

Εντάξει και σ'ευχαριστώ.

[Εμπεδοκλής]

Πάει και ανάποδα βέβαια, όλοι θυμόμαστε τον φίλο under να μας λέει (καταφερόμενος ενάντια στην υιοθεσία από ομόφυλους) ότι δεν είναι υγιές για ένα παιδί να φαντάζεται το μπαμπά του να σκίζει την κωλάθρα του άλλου μπαμπά, ενώ presumably είναι πάρα πολύ υγιές και συνηθισμένο στα σπίτια των καλών χριστιανών να τον φαντάζεται να χύνει στο στόμα της μαμάς.

Ή να τη δέρνει, ή να πηγαίνει η Παναγία γόνατο, ή να έχει γκόμενα ή ... ή ...
Γενικά, πάντως, είναι προτιμότερο να υιοθετούνται παιδιά από οικογένειες με θηλυκή παρουσία, ακόμη και μονογονεϊκές για ευνόητους λόγους...

[Ερμής]

Η κοινωνια έχει ηθική ευθύνη, η (τουλάχιστον μια)πουστρα που το διοχέτευσε θα πρέπει να έχει απέναντι της το νόμο.
Επειδή μίλησα με άνθρωπο που έχει μεγαλώσει στην Κάρπαθο και ήξερε λίγο πολύ τα πράγματα μου ειπε πως παίζει να το διοχέτευσαν και οι δυο για να τη σπάσουν στον πατέρα. Αν έχει γίνει έτσι, ελπίζω οι τύψεις να κυνηγούν ΤΙΣ ΠΟΥΣΤΡΕΣ(έτσι τις λέω αν έκαναν αυτο που ακούστηκε) μια ζωή. Πολλά ζητάω αλλά τεσπα.

[AlienWay]

Οφείλω όμως να καταθέσω και την εξής εμπειρία: Είχα φίλο γκέη από το λύκειο που ήταν μοναχοπαίδι. Οι γονείς του, μέχρι σήμερα, στεναχωριούνται που δεν θα δούνε ποτέ εγγόνια, αλλά εξακολουθούν να τον αγαπούν και να τον στηρίζουν. Υπάρχει όμως μια στεναχώρια, η οποία είναι κατανοητή (όταν πρόκειται για μοναχοπαίδι). Αξίζει να σημειωθεί ότι ουδέποτε έχει εμφανίσει επίσημα (π.χ. σε μένα) κάποιον γκόμενο. Απλά δεν κάνει σχέση με γυναίκες γιατί δεν τον ελκύουν.

Αλλά εντάξει, τι να κάνουμε, ο άλλος χάνει το παιδί του σε αυτοκινητιστικό και σε νεαρή ηλικία. Τι να πει κι αυτός;

Το παιχνίδι της ζωής είναι πολλές φορές σκληρό και οφείλουμε να το κατανοήσουμε.

[Εμπεδοκλής]

δεν είπε κανεις ότι πρέπει να φυλακίζεται ο αλκοολικός, ο πρεζάκιας ή ο πούστης

Αρα δεν υπάρχει λόγος να τους περιθωριοποιείς και να τους κάνεις να αισθάνονται φυλακισμένοι.

Δεν ξέρω πολλούς φυλακισμε τους να κάνουν παρελάσεις υπερηφάνειας , να έχουν συνεχή και δυσανάλογη παρουσία στα ΜΜΕ και να υπάρχει ειδικό νομοθετικό πλαίσιο που προστατεύει ποινικοποιεί την άλλη παρατήρηση ότι είναι διεστραμενοι

Υποθέτω ότι το μόνο δυσανάλογο στα ΜΜΕ είναι μόνο οι γκέι. Η προβολή κομμάτων και αντιπροσώπων είναι καθόλα αναλογική ας πούμε...

[panos291]

Καθήστε ρε παίδες.
Έχω δυο γιους. Αν ο ένας μου έλεγε, ''μαμά είμαι ομοφυλόφιλος'', τί έπρεπε να κάνω; Να τον πετάξω απ'το σπίτι για την σεξουαλική του επιλογή, ή να τον στηρίξω βλέποντας μόνο το γεγονός πως είναι παιδί μου και σαφώς χρειάζεται συζήτηση και όχι κατεύθυνση στον δικό του σεξουαλικό προσδιορισμό; Το πως δλδ θα το διαχειριστεί;
Δεν ξέρω. Νομίζω πως η αυτοκτονία του πατέρα ήταν μάλλον αυθόρμητη, διότι ακριβώς δεν μπορούσε να διαχειριστεί όλη αυτή τη ''λαίλαπα'' σχολίων. Μικρή κοινωνία γαρ.
Θα μπορούσε απλά, αν είχε περισσότερο σθένος, να τους γράψει στους όρχεις του.
Και όχι, αν με ρωτήσετε δεν θα το προτιμούσα για το παιδί μου. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που θα καθορίσει την ζωή του. Κι εκεί θεωρώ πως πρέπει να εστιάσουμε. Τα παιδιά μας, ΔΕΝ είναι κτήμα μας. Είναι διαφορετικές οντότητες με σκέψη, νόηση, βούληση. Είτε μας γουστάρει, είτε όχι.

Δεν υπαρχει κανενα "πρεπει". Οτι ηθελες εσυ θα εκανες. Ουτε εισαι υποχρεωμενη να τον απορριψεις, αλλα ουτε και να τον αποδεχτεις με το ζορι.

Θεωρώ πως το καλλίτερο είναι να μην ''πετάξεις το παιδί σου''. Και προσωπικά δεν το βλέπω σαν υποχρέωση, αλλά σαν δεδομένο.

Το καλυτερο για ποιον? Δηλαδη αν εγω χτυπα ξυλο ειχα ενα γιο που απο πχ Βαγγέλης γινοταν Τζενη θα επρεπε να τον αποδεχτω και να στεναχωριέμαι βλεποντας ενα τραβελο που καποτε ηταν γιος μου, επειδη αυτο θα εκανε τον τραβελο να νιωθει καλυτερα?
Θα θεωρουσα λοιπον οτι ο γιος μου εχει πεθανει, και θα τον ξεκοβα τελειως. Δεν λεω οτι αυτο ειναι το καλυτερο για ολους, αλλα σίγουρα θα ηταν το καλυτερο για μενα.

[Leporello]

Καθήστε ρε παίδες.
Έχω δυο γιους. Αν ο ένας μου έλεγε, ''μαμά είμαι ομοφυλόφιλος'', τί έπρεπε να κάνω; Να τον πετάξω απ'το σπίτι για την σεξουαλική του επιλογή, ή να τον στηρίξω βλέποντας μόνο το γεγονός πως είναι παιδί μου και σαφώς χρειάζεται συζήτηση και όχι κατεύθυνση στον δικό του σεξουαλικό προσδιορισμό; Το πως δλδ θα το διαχειριστεί;
Δεν ξέρω. Νομίζω πως η αυτοκτονία του πατέρα ήταν μάλλον αυθόρμητη, διότι ακριβώς δεν μπορούσε να διαχειριστεί όλη αυτή τη ''λαίλαπα'' σχολίων. Μικρή κοινωνία γαρ.
Θα μπορούσε απλά, αν είχε περισσότερο σθένος, να τους γράψει στους όρχεις του.
Και όχι, αν με ρωτήσετε δεν θα το προτιμούσα για το παιδί μου. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που θα καθορίσει την ζωή του. Κι εκεί θεωρώ πως πρέπει να εστιάσουμε. Τα παιδιά μας, ΔΕΝ είναι κτήμα μας. Είναι διαφορετικές οντότητες με σκέψη, νόηση, βούληση. Είτε μας γουστάρει, είτε όχι.

Κοίταξε, κι'εγώ έχω δύο γιούς. Αν ο ένας που έλεγε ότι είναι ομοφυλόφιλος, θα στεναχωριόμουν πολύ. Ο λόγος είναι επειδή θεωρώ ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι κατά κανόνα πιό δυστυχισμένοι από τους ετεροφυλόφιλους στον ερωτικό τομέα. Υπάρχει δυσκολία εύρεσης κατάλληλου συντρόφου. Η εμπειρία μου σαν άνδρα μου έδειξε ότι αν κάνω ερωτικές προσεγγίσεις σε κάποια γυναίκα, το χειρότερο που έπαθα ήταν να μου πεί "όχι". Ούτε γελοιοποιήθηκα, ούτε μου έκοψε καμμία την καλημέρα. Το αντίθετο θα έλεγα ότι συνέβη μετά από αρνητική απάντηση, ακόμη και από δεσμευμένες. Αντίθετα, τρέμω στην σκέψη και μόνο του τι θα συνέβαινε αν έπρεπε να προσεγγίσω άνδρα ο οποίος δεν θα ανταποκρινόταν γιατί θα ήταν στρέϊτ. Θα γινόμουν βούκινο στην παρέα; Θα με ξεφώνιζε στην δουλειά; Θα έτρωγα ξύλο; Γι'αυτό τον λόγο, πολλοί ομοφυλόφιλοι καταφεύγουν σε εναλλακτικές μεθόδους (γκέϋ μπαρ, πληρωμένη παρέα κ.λ.π.) που όμως δεν είναι οι καλύτερες εγγυήσεις γιά σταθερή και ευτυχισμένη ζωή.

Ασφαλώς δεν θα τον έδιωχνα, αλλά πώς να τον στηρίξω και να τον καθοδηγήσω να διαχειριστεί την κατάσταση, αφού ούτε εγώ ξέρω τι πρέπει να κάνει;

Ο άλλος λόγος που θα στεναχωριόμουν είναι πως θα απομακρύνονταν οι πιθανότητες να δώ εγγόνια, και σ'εμένα αρέσουν πολύ τα παιδάκια.

[jason0]

Δεν υπαρχει κανενα "πρεπει". Οτι ηθελες εσυ θα εκανες. Ουτε εισαι υποχρεωμενη να τον απορριψεις, αλλα ουτε και να τον αποδεχτεις με το ζορι.

Θεωρώ πως το καλλίτερο είναι να μην ''πετάξεις το παιδί σου''. Και προσωπικά δεν το βλέπω σαν υποχρέωση, αλλά σαν δεδομένο.

Το καλυτερο για ποιον? Δηλαδη αν εγω χτυπα ξυλο ειχα ενα γιο που απο πχ Βαγγέλης γινοταν Τζενη θα επρεπε να τον αποδεχτω και να στεναχωριέμαι βλεποντας ενα τραβελο που καποτε ηταν γιος μου, επειδη αυτο θα εκανε τον τραβελο να νιωθει καλυτερα?
Θα θεωρουσα λοιπον οτι ο γιος μου εχει πεθανει, και θα τον ξεκοβα τελειως. Δεν λεω οτι αυτο ειναι το καλυτερο για ολους, αλλα σίγουρα θα ηταν το καλυτερο για μενα.

Διαφωνώ
Ο γιος σου είναι γιος σου
Τι σχέση έχει η αγάπη σου με το αν τους τσιμπουκωνει δυο δυο
Ο δικός μου δολοφόνος να ήταν θα πηγαινα κάθε μέρα φυλακή να τον δω

[Πασιφάη]

Δεν υπαρχει κανενα "πρεπει". Οτι ηθελες εσυ θα εκανες. Ουτε εισαι υποχρεωμενη να τον απορριψεις, αλλα ουτε και να τον αποδεχτεις με το ζορι.

Θεωρώ πως το καλλίτερο είναι να μην ''πετάξεις το παιδί σου''. Και προσωπικά δεν το βλέπω σαν υποχρέωση, αλλά σαν δεδομένο.

Το καλυτερο για ποιον? Δηλαδη αν εγω χτυπα ξυλο ειχα ενα γιο που απο πχ Βαγγέλης γινοταν Τζενη θα επρεπε να τον αποδεχτω και να στεναχωριέμαι βλεποντας ενα τραβελο που καποτε ηταν γιος μου, επειδη αυτο θα εκανε τον τραβελο να νιωθει καλυτερα?
Θα θεωρουσα λοιπον οτι ο γιος μου εχει πεθανει, και θα τον ξεκοβα τελειως. Δεν λεω οτι αυτο ειναι το καλυτερο για ολους, αλλα σίγουρα θα ηταν το καλυτερο για μενα.

Είναι σημαντικό το να καταλαβαίνουν οι άνθρωποι πως τα παιδιά δεν είναι συνέχειά τους ή κτήμα τους. Λυπάμαι για όσα διαβάζω. Δεν θα σε κρίνω εγώ σαν γονιό, αλλά τα παιδιά σου όταν αυτά μεγαλώσουν και κάμουν τις δικές τους επιλογές. Μπορεί να κλάψεις οικτρά για τα λόγια που λες ανώνυμα εδώ μέσα.Ή επώνυμα εκεί έξω. Πολλώ δε μάλλον αν όντως τα πιστεύεις. Αυτο και τίποτε περισσότερο.

[Animal]

Γιατί δεν έχουμε το όνομα του νησιού; Υπάρχει μήπως συγκάλυψη των δραστών; Να δοθεί το όνομα του νησιού στη δημοσιότητα.

οκ έστω ότι είναι η Νίσυρος τι αλλάζει; Το νησί φταίει; Δηλαδή ποιος πατέρας θα είναι οκ αν βγει βίντεο να γαμάνε τον γιο του;

Αν είναι η Νίσυρος, θα πάρει ο διάολος τη Νίσυρο. Δηλαδή έχουν το δικαίωμα οι κάτοικοι να στιγματίζουν έτσι έναν άνθρωπο και δεν έχουμε δικαίωμα εμείς να στιγματίσουμε το νησί για τα μυαλά που κουβαλάνε εκεί;

Να δοθεί το όνομα του νησιού, αλλιώς έχουμε συγκάλυψη από τα ΜΜΕ.

Δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά αν εξαιρέσεις τα τρία μεγαλύτερα αστικά κέντρα της Ελλάδας (Αθήνα και ίσως Θεσσαλονίκη και Πάτρα) στην υπόλοιπη Ελλάδα οι περισσότεροι δεν θεωρούν φυσιολογική την ομοφυλοφιλία.

[Πασιφάη]

Καθήστε ρε παίδες.
Έχω δυο γιους. Αν ο ένας μου έλεγε, ''μαμά είμαι ομοφυλόφιλος'', τί έπρεπε να κάνω; Να τον πετάξω απ'το σπίτι για την σεξουαλική του επιλογή, ή να τον στηρίξω βλέποντας μόνο το γεγονός πως είναι παιδί μου και σαφώς χρειάζεται συζήτηση και όχι κατεύθυνση στον δικό του σεξουαλικό προσδιορισμό; Το πως δλδ θα το διαχειριστεί;
Δεν ξέρω. Νομίζω πως η αυτοκτονία του πατέρα ήταν μάλλον αυθόρμητη, διότι ακριβώς δεν μπορούσε να διαχειριστεί όλη αυτή τη ''λαίλαπα'' σχολίων. Μικρή κοινωνία γαρ.
Θα μπορούσε απλά, αν είχε περισσότερο σθένος, να τους γράψει στους όρχεις του.
Και όχι, αν με ρωτήσετε δεν θα το προτιμούσα για το παιδί μου. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που θα καθορίσει την ζωή του. Κι εκεί θεωρώ πως πρέπει να εστιάσουμε. Τα παιδιά μας, ΔΕΝ είναι κτήμα μας. Είναι διαφορετικές οντότητες με σκέψη, νόηση, βούληση. Είτε μας γουστάρει, είτε όχι.

Κοίταξε, κι'εγώ έχω δύο γιούς. Αν ο ένας που έλεγε ότι είναι ομοφυλόφιλος, θα στεναχωριόμουν πολύ. Ο λόγος είναι επειδή θεωρώ ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι κατά κανόνα πιό δυστυχισμένοι από τους ετεροφυλόφιλους στον ερωτικό τομέα. Υπάρχει δυσκολία εύρεσης κατάλληλου συντρόφου. Η εμπειρία μου σαν άνδρα μου έδειξε ότι αν κάνω ερωτικές προσεγγίσεις σε κάποια γυναίκα, το χειρότερο που έπαθα ήταν να μου πεί "όχι". Ούτε γελοιοποιήθηκα, ούτε μου έκοψε καμμία την καλημέρα. Το αντίθετο θα έλεγα ότι συνέβη μετά από αρνητική απάντηση, ακόμη και από δεσμευμένες. Αντίθετα, τρέμω στην σκέψη και μόνο του τι θα συνέβαινε αν έπρεπε να προσεγγίσω άνδρα ο οποίος δεν θα ανταποκρινόταν γιατί θα ήταν στρέϊτ. Θα γινόμουν βούκινο στην παρέα; Θα με ξεφώνιζε στην δουλειά; Θα έτρωγα ξύλο; Γι'αυτό τον λόγο, πολλοί ομοφυλόφιλοι καταφεύγουν σε εναλλακτικές μεθόδους (γκέϋ μπαρ, πληρωμένη παρέα κ.λ.π.) που όμως δεν είναι οι καλύτερες εγγυήσεις γιά σταθερή και ευτυχισμένη ζωή.

Ασφαλώς δεν θα τον έδιωχνα, αλλά πώς να τον στηρίξω και να τον καθοδηγήσω να διαχειριστεί την κατάσταση, αφού ούτε εγώ ξέρω τι πρέπει να κάνει;

Ο άλλος λόγος που θα στεναχωριόμουν είναι πως θα απομακρύνονταν οι πιθανότητες να δώ εγγόνια, και σ'εμένα αρέσουν πολύ τα παιδάκια.

Μπορώ να κατανοήσω την ανησυχία και τις αμφιβολίες. Μη γελιόμαστε. Όλοι θα τις είχαμε λίγο- πολύ.
Το θέμα της βοήθειας που θα έπρεπε να δώσεις στο παιδί σου, ναι, έχεις δίκιο, δεν θα ήταν εύκολο. Όμως και μόνο η θέληση να το πράξεις, να του μιλήσεις ξεκάθαρα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις σ'αυτό το κομμάτι, θεωρω πως θα ήταν το σημαντικότερο. Όλοι μαθαίνουμε συν τω χρόνω σε δυσκολίες.Όποιες κι αν είναι αυτές.