Κανόνες Δ. Συζήτησης
Προσοχή: Σύμφωνα με το νόμο απαγορεύεται η δημοσιοποίηση ονομαστικά η φωτογραφικά ποινικών καταδικών οποιουδήποτε βαθμού & αιτιολογίας καθώς εμπίπτουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ατόμου. Τυχόν δημοσιοποίηση τέτοιων δεδομένων ενδέχεται να επιφέρει ποινικές κυρώσεις στο συντάκτη. Επιτρέπεται μόνο αν έχει δοθεί εισαγγελική εντολή και μόνο για το χρονικό διάστημα που αυτή ισχύει. Οφείλετε σε κάθε περίπτωση να ζητήσετε με αναφορά τη διαγραφή της ανάρτησης πριν παρέλθει το χρονικό διάστημα της νόμιμης δημοσιοποίησης. Η διαχείριση αποποιείται κάθε ευθύνη για τυχόν ποινικές ευθύνες αν παραβιάσετε τα παραπάνω.
Χρησιμοποιώ με πλήρη συνείδηση τη λέξη ‘χοντρή’. Μια γυναίκα με πολλά κιλά που είναι και αυτή άνθρωπος, όπως και κάποια που ζυγίζει 50 κιλά. Δε θέλω να την πω παχουλή. Δε θέλω να την πω γεμάτη. Δε θα την πω πληθωρική. Χοντρή θα την αποκαλέσεις όταν τη δεις στο δρόμο, όχι plus size. Τη στιγμή που την πληγώνεις δεν σκέφτεσαι να πεις κάτι άλλο.
Ο ρατσισμός των κιλών. Δεν είναι μίασμα, είναι άνθρωπος με συναισθήματα, ευαισθησίες, προβήματα και ζόρια. Γελάει δυνατά όπως εσύ, κλαίει όταν ένα σκουπιδάκι μπαίνει στο μάτι της, περπατά στους ίδιους δρόμους με εσένα, βλέπετε και ζείτε τα ίδια πράγματα. Οι χοντρές που κοροϊδεύεις μπορούν να αδυνατίσουν. Εσύ μπορείς να γίνεις άνθρωπος; Σταμάτα να το κάνεις.
Κάνεις πλάκα τραυματίζοντας την ψυχή της. Γιατί; Αρνούμαι να συμβιβαστώ. Αν σε αναγνωρίσεις στις παρακάτω εικόνες, κάνε στροφή 160 μοιρών και άλλαξε συμπεριφορά. Γιατί η γυναίκα των 100 κιλών που τρώει παγωτό είναι βόδι και η γυναίκα των 45 είναι απλώς γλυκούλα; Όλα όσα θέλει να σου πει μία χοντρή είναι απλά, κατανοητά και θλιβερά. Πριν πετάξεις μία κακία με γνώμονα το σωματικό της βάρος σκέψου καλύτερα. Την πληγώνεις, γιατί δεν το καταλαβαίνεις. Βαραίνεις την ψυχή της. Γιατί;
Άκουσε την
-Μπορώ να φοράω κι εγώ κολλητό τζιν.
-Μπορώ να τρώω σουβλάκι χωρίς να νιώθω τύψεις.
-Δεν είμαι μοσχάρι. Είμαι κι εγώ άνθρωπος.
-Μπορώ να έχω σχέσεις με άνδρες.
-Μπορώ κι εγώ να αρέσω.
-Μπορώ να κυκλοφορώ πιασμένη χέρι χέρι με το αγόρι μου.
–Μπορώ να φορέσω μαγιό και να κάνω μπάνιο στη θάλασσα.
-Μπορώ να κάνω έρωτα και να το απολαύσω.
-Μπορώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ.
-Μπορώ να αγοράσω ρούχα και παπούτσια.
-Μπορώ να χορέψω.
–Μπορώ να διασκεδάσω.
-Μπορώ να γίνω μαμά.
-Μπορώ να δουλέψω.
-Μπορώ να κλάψω.
-Μπορώ να σε ακούσω.
-Μπορώ να σε αγνοήσω.
-Μπορώ να σε βρίσω.
-Μπορώ να σε χτυπήσω.
–Δεν μπορώ να γίνω σαν εσένα
-Δε θέλω να γίνω σαν εσένα.
-Δε θέλω να με καταλάβεις.
-Θέλω να μπεις στη θέση μου για λίγο, είναι ευρύχωρα δε θα πιεστείς.
–Θέλω να ζήσω σαν όλους τους άλλους.
-Έχω δικαίωμα να ζήσω.
-Έχω δικαίωμα να απολαύσω τη ζωή μου, όπως εγώ επιλέξω.
-Την επόμενη φορά ελπίζω να σκεφτείς διαφορετικά.
άρθρο που πραγματεύεται ενα σοβαρό κοινωνικό θέμα,αλλα κρίμα να είναι τόσο υπερφορτισμένο απο αγανάκτηση της αρθρογράφου,με αποτελεσμα να χανει ισως και το δικιο της. Γνωμη μου.
Αληθεια, Plus-sizeλάγνους πχορουμιτές έχουμε δω μέσα? Για κάν'τε κανα outing οι μερακλήδες.
Υπάρχει όντως ένα bullying ως προς την εμφάνιση το οποίο υφίστανται δυσανάλογα οι γυναίκες. Η παραμικρή ραγάδα, το παραμικρό ψωμάκι, η παραμικρή τριχούλα που προεξέχει και φυσικά οτιδήποτε αποκλίνει από αναλογίες πορνοστάρ κατηγορίας teen (όχι φωτομοντέλου) θεωρούνται έγκλημα.
Κατά τη γνώμη μου ο μισογυνισμός της φάσης είναι προφανής. Και δεν εννοώ τόσο μισογυνισμός με την έννοια του machismo όσο μισογυνισμός με την πολύ κυριολεκτική σημασία κάποιου που απεχθάνεται τις γυναίκες σε επίπεδο ψυχοπάθειας και συγκεκριμένα κάποιου που τις ζηλεύει επειδή έχουν μουνί και κάνουν όλα όσα δε μπορεί στ' αλήθεια να κάνει αυτός, δηλαδή για να μην τα μασάμε δεν είναι ό,τι πιο αρρενωπό υπάρχει σαν συμπεριφορά.
Κοινώς όσοι βλέπουν μια γυναίκα με μπικίνι (για παράδειγμα) και αρχίζουν και σχολιάζουν τις ραγάδες της ή αν ταιριάζει το μωβ τοπ με το μπορντώ βρακί είναι είτε αδερφάρες είτε κακογαμημένες γυναίκες. Εμένα μου είναι αδύνατο να κάτσω να ασχοληθώ με τέτοιες μαλακίες. Ομολογώ με καμάρι ότι τα πρώτα 36 από τα 38 χρόνια που υπάρχω σε αυτόν τον πλανήτη νόμιζα ότι οι ραγάδες είναι αρσενική λέξη ("ο ραγάς") και τους μπέρδευα με την κυτταρίτιδα και ακόμα δεν έχω ιδέα ποια ακριβώς είναι η διαφορά του μωβ από το μπορντώ ούτε πρόκειται ποτέ να αποδεχθώ τους ηλίθιους κανόνες του ταιριάσματος οι οποίοι είναι παντελώς αυθαίρετα θεσπισμένοι από μαλακισμένα υποκείμενα που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν στη ζωή τους εκτός από το να ζηλεύουν όσες τρώνε πούτσο όπως μόνο μια γυναίκα μπορεί.
Θα προσθέσω επίσης ότι όταν ήμουν 20 και γενικά πριν τα σόσιαλ μίντια η φάση είχε ξεφύγει τελείως. Τα πρότυπα ομορφιάς τα επέβαλλε ένα μάτσο από gay μόδιστρους με αποτέλεσμα το ιδανικό γυναικείο σώμα να θεωρείται αυτό ενός 17χρονου αγοριού και συνεπικουρούσαν διάφορες bitches διευθύντριες περιοδικών μόδας, παρουσιάστριες, εξέκιουτιβς και γενικά αραχνιασμένα μουνιά που αν τους έλεγες "πάτα αυτό το κουμπί και κάθε γυναίκα με αληθινό γυναικείο σώμα θα θέλει να αυτοκτονήσει, συμπεριλαμβανομένων των 10 που πήδηξε ο άντρας σου από την τελευταία φορά που τον είδες" θα το έκαναν χωρίς δεύτερη σκέψη. Τώρα με τα σόσιαλ οι γυναίκες και μάλιστα της διπλανής πόρτας φαίνεται ότι παίρνουν τον έλεγχο, κάθε είδος εμφάνισης είναι αποδεκτό ως "φυλή", μερικές το παρακάνουν και είναι εξίσου ψεύτικες (σπρώχνουν στο κάτω κάτω ό,τι προϊόντα ομορφιάς μπορείς να φανταστείς) αλλά τουλάχιστον τώρα πια το να έχεις βυζάρες και κώλο δεν είναι θανάσιμο αμάρτημα.
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα βέβαια. Στα 18 είχα πάει εκδρομή με ένα φίλο μου στο χωριό του με τις μηχανές που είχαμε βγάλει και οι δύο μόλις δίπλωμα. Από την πρώτη διανυκτέρευση πρόσεξα ότι βρώμαγε αισχρή μασχαλίλα και την επόμενη μέρα στην παραλία έπρεπε να διατηρώ μια υγιή απόσταση 4-5 μέτρων για να μην κάνω εμετό. Ο τύπος ΒΡΩΜΑΓΕ. Όχι απλά σε σημείο να σε φέρνει σε δύσκολη θέση, ΒΡΩ-ΜΑ-ΓΕ. Του λέω λοιπόν με όλο το θάρρος "έχεις σκεφτεί ρε Άγγελε να χρησιμοποιήσεις αποσμητικό;" και μου απαντάει "άντε γαμήσου ρε που θα με κάνεις κομπλεξικό πούστη".
Τώρα μπορεί να ήταν ένας χοντρομαλάκας (και να αποδείχθηκε και όντως κομπλεξικός πούστης δεκαπέντε χρόνια αργότερα που βρήκε τον εαυτό του) αλλά προσέξτε πόσο ακαριαία και γεμάτη αυτοπεποίθηση ήταν η αντίδρασή του. Αντίθετα η μέση γυναίκα από πολύ μικρή είναι υποχρεωμένη να ανέχεται υποδείξεις από (βασικά) αγνώστους για το ποια σημεία του σώματός της έχουν παραπάνω βάρος, παρακάτω βάρος, χαλαρωμένο δέρμα και δεν ξέρω γω τι. "Να δοκιμάσεις την τάδε δίαιτα", "άκουσα ότι στο γυμναστήριο του τάδε έχουν Πιλάτες με 20 ευρώ", "μήπως είσαι πάλι έγκυος;" κλπ
Πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αντιδρούν λίγο περισσότερο όπως ο μαλάκας φίλος μου και με λίγο λιγότερη κλάψα. Ιδιαίτερα όταν ο θύτης είναι άλλες γυναίκες, εκεί δεν υπάρχει καν η δικαιολογία της πατριαρχικής καταπίεσης, είναι απλά μαλακισμένες.
Υπό αυτό το πνεύμα άρθρα σαν αυτό που παραθέτει ο OP είναι θετικά γιατί διακινούν μια λογική αυτοπεποίθησης και τσαμπουκά (βέβαια το συγκεκριμένο το παρακάνει στο μίρι μίρι).
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ υπάρχει μια σημαντική διαφορά: το να είσαι 1.60 και πες 70-75 κιλά είναι επιλογή, είναι τα παιδιά που γέννησες, είναι ότι γουστάρεις τα τραπέζια σου όπως και το κρεββάτι σου και γενικά τη ζωάρα σου, είναι τέλος πάντων απλά αυτό που γουστάρεις. Το να είσαι ΄μως 100+ κιλά είναι και παραμένει ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ κατάσταση (εκτός αν είσαι 1.90 αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω). Μπορώ να δω με συμπάθεια κάποιον ή κάποια που είναι 40 και 50 κιλά πιο πάνω από το κανονικό βάρος για το ύψους του, μπορώ να καταλάβω ότι το φαγητό είναι εθισμός ή ότι μπορεί να συντρέχει κάποια άλλη αιτία που δεν είναι στον έλεγχό του (ξερωγω θυροειδής), ΔΕ θα τον κοροϊδέψω στην παραλία (πιστεύω ακράδαντα ότι ΟΛΟΙ έχουν δικαίωμα στην παραλία) ούτε με νοιάζει τι φοράει (see above), αλλά διαφωνώ με τη λογική που βαφτίζει μια παθολογική κατάσταση αιτία υπερηφάνειας. Και όχι μάλλον δε θα νοιώσω σεξουαλική έλξη για ένα τόσο ακραία υπέρβαρο άτομο για τον ίδιο λόγο που δε νιώθω σεξουαλική έλξη για ένα άτομο καλυμμένο με φλύκταινες: η εμφάνισή του φωνάζει έλλειψη υγείας και αυτό εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης έχουν φροντίσει να είναι αυτόματα ντεκαβλέ για τους περισσότερους ανθρώπους. Sorry.
Δυστυχώς ο ρατσισμός (σε όλα τα επίπεδα) είναι βαθιά ριζωμένος στην ελληνική κοινωνία.
Έχουμε πολύ δρόμο σαν λαός αν και τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα που δίνουν ελπίδες.
Οι χοντροί είναι άρρωστοι. Όταν βλέπεις μια θεοχοντρη να σου λέει πόσο άνετη είναι με τον εαυτό της και πόσο γουστάρει και εσύ σιγοντάρεις είσαι συνένοχος.
Let them make the first mistake. We make the last move.
Otto Weininger έγραψε: 06 Σεπ 2018, 00:00
Οι χοντροί είναι άρρωστοι. Όταν βλέπεις μια θεοχοντρη να σου λέει πόσο άνετη είναι με τον εαυτό της και πόσο γουστάρει και εσύ σιγοντάρεις είσαι συνένοχος.
Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί και να έχει κάποιο πρόβλημα;
Χρησιμοποιώ με πλήρη συνείδηση τη λέξη ‘χοντρή’. Μια γυναίκα με πολλά κιλά που είναι και αυτή άνθρωπος, όπως και κάποια που ζυγίζει 50 κιλά. Δε θέλω να την πω παχουλή. Δε θέλω να την πω γεμάτη. Δε θα την πω πληθωρική. Χοντρή θα την αποκαλέσεις όταν τη δεις στο δρόμο, όχι plus size. Τη στιγμή που την πληγώνεις δεν σκέφτεσαι να πεις κάτι άλλο.
Ο ρατσισμός των κιλών. Δεν είναι μίασμα, είναι άνθρωπος με συναισθήματα, ευαισθησίες, προβήματα και ζόρια. Γελάει δυνατά όπως εσύ, κλαίει όταν ένα σκουπιδάκι μπαίνει στο μάτι της, περπατά στους ίδιους δρόμους με εσένα, βλέπετε και ζείτε τα ίδια πράγματα. Οι χοντρές που κοροϊδεύεις μπορούν να αδυνατίσουν. Εσύ μπορείς να γίνεις άνθρωπος; Σταμάτα να το κάνεις.
Κάνεις πλάκα τραυματίζοντας την ψυχή της. Γιατί; Αρνούμαι να συμβιβαστώ. Αν σε αναγνωρίσεις στις παρακάτω εικόνες, κάνε στροφή 160 μοιρών και άλλαξε συμπεριφορά. Γιατί η γυναίκα των 100 κιλών που τρώει παγωτό είναι βόδι και η γυναίκα των 45 είναι απλώς γλυκούλα; Όλα όσα θέλει να σου πει μία χοντρή είναι απλά, κατανοητά και θλιβερά. Πριν πετάξεις μία κακία με γνώμονα το σωματικό της βάρος σκέψου καλύτερα. Την πληγώνεις, γιατί δεν το καταλαβαίνεις. Βαραίνεις την ψυχή της. Γιατί;
Άκουσε την
-Μπορώ να φοράω κι εγώ κολλητό τζιν.
-Μπορώ να τρώω σουβλάκι χωρίς να νιώθω τύψεις.
-Δεν είμαι μοσχάρι. Είμαι κι εγώ άνθρωπος.
-Μπορώ να έχω σχέσεις με άνδρες.
-Μπορώ κι εγώ να αρέσω.
-Μπορώ να κυκλοφορώ πιασμένη χέρι χέρι με το αγόρι μου.
–Μπορώ να φορέσω μαγιό και να κάνω μπάνιο στη θάλασσα.
-Μπορώ να κάνω έρωτα και να το απολαύσω.
-Μπορώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ.
-Μπορώ να αγοράσω ρούχα και παπούτσια.
-Μπορώ να χορέψω.
–Μπορώ να διασκεδάσω.
-Μπορώ να γίνω μαμά.
-Μπορώ να δουλέψω.
-Μπορώ να κλάψω.
-Μπορώ να σε ακούσω.
-Μπορώ να σε αγνοήσω.
-Μπορώ να σε βρίσω.
-Μπορώ να σε χτυπήσω.
–Δεν μπορώ να γίνω σαν εσένα
-Δε θέλω να γίνω σαν εσένα.
-Δε θέλω να με καταλάβεις.
-Θέλω να μπεις στη θέση μου για λίγο, είναι ευρύχωρα δε θα πιεστείς.
–Θέλω να ζήσω σαν όλους τους άλλους.
-Έχω δικαίωμα να ζήσω.
-Έχω δικαίωμα να απολαύσω τη ζωή μου, όπως εγώ επιλέξω.
-Την επόμενη φορά ελπίζω να σκεφτείς διαφορετικά.
Ασε το πληκτρολόγιο, πέτα το μισοφαγωμένο και παραγεμισμένο με μαγιονέζα και μπεϊκόν σαντουιτς σου, και πήγαινε στο διάδρομο, ΤΩΡΑ
για το πέος θέμα ... εφόσον το πάχος της/του δεν επιβαρύνει το ασφαλιστικό που πληρώνουμε όλοι, ας κάνει ότι θελει.
Υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα τόσο από την θιγμένη χοντρή που τη κοροϊδεύουν ως χοντρή, όσο και από τον μικρόνοα μλκα που κοροϊδεύει την χοντρή αντί να κάνει κάτι πιο δημιουργικό για τον ίδιο.
Τόσο η θιγμένη χοντρή όσο και ο θιγμένος με αυτήν μλκας είναι οι ΜΟΝΟΙ που μπορούν να βοηθήσουν ο καθένας τον εαυτό τους. Δεν θα βρει ισορροπία η χοντρή από το να πετύχει να βγάλουν τον σκασμό όσοι την κοροϊδεύουν και δεν θα βρει ισορροπία ο μάλαξ που ασχολείται με τη χοντρή, ειδικά μάλιστα αν αυτή αδυνατήσει ο μάλαξ παίζει και να σκάσει σαν κακιασμένη βλάχα θείτσα.
Πούστρα Αλέξανδρε Μαυροκορδάτε σκατά στο τάφο σου και τη ψυχή σου καριόλη τουρκόσπορε.
Χρησιμοποιώ με πλήρη συνείδηση τη λέξη ‘χοντρή’. Μια γυναίκα με πολλά κιλά που είναι και αυτή άνθρωπος, όπως και κάποια που ζυγίζει 50 κιλά. Δε θέλω να την πω παχουλή. Δε θέλω να την πω γεμάτη. Δε θα την πω πληθωρική. Χοντρή θα την αποκαλέσεις όταν τη δεις στο δρόμο, όχι plus size. Τη στιγμή που την πληγώνεις δεν σκέφτεσαι να πεις κάτι άλλο.
Ο ρατσισμός των κιλών. Δεν είναι μίασμα, είναι άνθρωπος με συναισθήματα, ευαισθησίες, προβήματα και ζόρια. Γελάει δυνατά όπως εσύ, κλαίει όταν ένα σκουπιδάκι μπαίνει στο μάτι της, περπατά στους ίδιους δρόμους με εσένα, βλέπετε και ζείτε τα ίδια πράγματα. Οι χοντρές που κοροϊδεύεις μπορούν να αδυνατίσουν. Εσύ μπορείς να γίνεις άνθρωπος; Σταμάτα να το κάνεις.
Κάνεις πλάκα τραυματίζοντας την ψυχή της. Γιατί; Αρνούμαι να συμβιβαστώ. Αν σε αναγνωρίσεις στις παρακάτω εικόνες, κάνε στροφή 160 μοιρών και άλλαξε συμπεριφορά. Γιατί η γυναίκα των 100 κιλών που τρώει παγωτό είναι βόδι και η γυναίκα των 45 είναι απλώς γλυκούλα; Όλα όσα θέλει να σου πει μία χοντρή είναι απλά, κατανοητά και θλιβερά. Πριν πετάξεις μία κακία με γνώμονα το σωματικό της βάρος σκέψου καλύτερα. Την πληγώνεις, γιατί δεν το καταλαβαίνεις. Βαραίνεις την ψυχή της. Γιατί;
Άκουσε την
-Μπορώ να φοράω κι εγώ κολλητό τζιν.
-Μπορώ να τρώω σουβλάκι χωρίς να νιώθω τύψεις.
-Δεν είμαι μοσχάρι. Είμαι κι εγώ άνθρωπος.
-Μπορώ να έχω σχέσεις με άνδρες.
-Μπορώ κι εγώ να αρέσω.
-Μπορώ να κυκλοφορώ πιασμένη χέρι χέρι με το αγόρι μου.
–Μπορώ να φορέσω μαγιό και να κάνω μπάνιο στη θάλασσα.
-Μπορώ να κάνω έρωτα και να το απολαύσω.
-Μπορώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ.
-Μπορώ να αγοράσω ρούχα και παπούτσια.
-Μπορώ να χορέψω.
–Μπορώ να διασκεδάσω.
-Μπορώ να γίνω μαμά.
-Μπορώ να δουλέψω.
-Μπορώ να κλάψω.
-Μπορώ να σε ακούσω.
-Μπορώ να σε αγνοήσω.
-Μπορώ να σε βρίσω.
-Μπορώ να σε χτυπήσω.
–Δεν μπορώ να γίνω σαν εσένα
-Δε θέλω να γίνω σαν εσένα.
-Δε θέλω να με καταλάβεις.
-Θέλω να μπεις στη θέση μου για λίγο, είναι ευρύχωρα δε θα πιεστείς.
–Θέλω να ζήσω σαν όλους τους άλλους.
-Έχω δικαίωμα να ζήσω.
-Έχω δικαίωμα να απολαύσω τη ζωή μου, όπως εγώ επιλέξω.
-Την επόμενη φορά ελπίζω να σκεφτείς διαφορετικά.
άρθρο που πραγματεύεται ενα σοβαρό κοινωνικό θέμα,αλλα κρίμα να είναι τόσο υπερφορτισμένο απο αγανάκτηση της αρθρογράφου,με αποτελεσμα να χανει ισως και το δικιο της. Γνωμη μου.
Αληθεια, Plus-sizeλάγνους πχορουμιτές έχουμε δω μέσα? Για κάν'τε κανα outing οι μερακλήδες.
Λοιπόν off topic πιο πολύ. Κοίτα να αποδεσμευτείς απ' αυτήν την παπαροσκέψη ότι το δίκιο πρέπει να περιβάλλεται από περιτύλιγμα και ότι πρέπει να το προσέχουμε αυτό το περιτύλιγμα. Δηλαδή γαμώ το κεράτό μου έτσι; Άμα είναι η άλλη αυτιστικάρα και καταλαβαίνει και νιώθει τον άλλον μόνο με αυστηρό φίλτρο αισθητικής (ή τέλος πάντων να ικανοποιεί κάτι),
δεν θέλουμε την αναγνώριση μας απ' αυτήν ρε.
Φυσικά και θα φωνάζει και θα επιτίθεται άμα έχει οργή. Καλά κάνει.
Πάντως όσες χοντρές γνώρισα ήταν όλες καριόλες. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τις χοντρές. Είναι γυναίκες σαν όλες τις άλλες.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Χαοτικός την 06 Σεπ 2018, 00:24, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
