Γιατι υιοθετούμε προβληματικές γονεϊκές συμπεριφορές;

[Χαοτικός]

νομίζω ότι οι κακές συμπεριφορές είναι κάτι πανανθρώπινο, απλό να το εντοπίσεις αλλά περίπλοκο να εξηγηθεί πως προκύπτει κάθε φορά. παίζουν ρόλο τα βιώματα, οι συνθήκες που αντιμετωπίζεις, οι άνθρωποι που αντιμετωπίζεις, ο χαρακτήρας, η ψυχολογία σου κάθε φορά. με λίγα λόγια το ότι η συμπεριφορά μας κάποιες φορές θυμίζει τους γονείς μας δεν έχει να κάνει απαραίτητα με το ότι τις υιοθετήσαμε από αυτούς, δεν είναι δα και κάτι τόσο μοναδικό όπως η εμφάνισή μας. αλλά αφού τις έχουμε εντοπίσει καλό είναι να τις αποφεύγουμε, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με παιδιά. εγώ πάντως δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τους γονείς μου στη συμπεριφορά. ίσως έχω κάποια στοιχεία, αλλά γενικά νιώθω διαφορετικός.

καραλάικ 2

Εντελώς πραγματολογική απάντηση. Αποσυνδέει την υποχρεωτική κατεύθυνση ότι είναι χαρακτηριστικά που μόνο υπό το πρίσμα της κληρονομικότητας εξετάζονται.

Και ναι είναι φυσικές καταστάσεις.

[Custom_F]

Έχω λοιπόν δύο επιλογές.

1. θα τον δικαιολογήσω και θα πω ότι ήταν καλός πατερας.
Άρα κι εγώ αν κάνω τα ίδια με αυτόν , θα είμαι κι εγώ καλός πατέρας, όποτε δεν υπάρχει πρόβλημα να αναπαραξω τη συμπεριφορά του.
Κάποια στιγμή μαλιστα και τα δικά μου παιδιά θα με καταλάβουν (παράλληλα όπως είναι αναμενομενο θα γίνουν κι αυτά μια από τα ίδια)

2. Δε θα τον δικαιολογήσω, θα πω πως ήταν λάθος η συμπεριφορά του και πως ο ίδιος δεν υπήρξε καλός πατερας. Και επειδή εγώ θέλω να είμαι καλυτερος δεν θα υιοθετήσω τη δική του στάση ζωής και θα χαράξω τη δική μου.

Το θέμα είναι, τι αλήθειες αντεχω

Μα δεν ειναι μονο δυο οι επιλογες και γω βασικα δεν υποστηριξα καμια απαυτες.

Δεν ειπα πως ο δικος μου, γιατι μονο για τον δικο μου μπορω να πω, ηταν καλος πατερας.

Αυτο που ειπα ειναι οτι δεν ειχε την ευκαιρια ως παιδι να μαθει πως ειναι ενας καλος πατερας! Δεν ηξερε πως να ειναι καλος πατερας και ετσι παροτι ηθελε να ειναι καλος, δεν υπηρξε οσο καλος θα τον ηθελα εγω ως παιδι. Δεν δικαιολογησα, απλως κατανοησα για ποιο λογο συμπεριφερθηκε ετσι ως πατερας! Και τα διαχωρισα. Ως ανθρωπος ειναι για μενα αξιοθαυμαστος, ως πατερας, δεν ηξερε!

Εδώ είναι που κολλαει ο Κυνόδοντας του Λάνθιμου.

Αν ο μπαμπάς λέει σε αγαπώ ενώ δε θέλει να σε βλέπει και η μαμά επιβεβαιώνει, τότε το παιδί θα μάθει πως αγάπη είναι να μη θέλεις να βλέπεις τα παιδιά σου

Ε σαυτο τουλαχιστον ειμαι τυχερη.

Ο πατερας μου, ειχε δωσει εντολη στη μητερα μου να μη μας λεει οτι μας αγαπαει και να μη μας παιρνει αγκαλιες. Φιλια μονο σε γιορτες. Ετσι λοιπον εγω δεν αγκαλιαστηκα ποτε απο γονεις και δεν ακουσα ποτε να μου λενε οτι μαγαπουν. Ακουσα ομως προσφατα τον πατερα μου να το λεει στην κορη μου και εμεινα κοκκαλο. Ζηλεψα για μια στιγμη ειναι η αληθεια. Το οτι βεβαια φωναζει την κορη μου με το ονομα μου, δειχνει οτι με βλεπει σεκεινη και πρεπει και ο ιδιος να στενοχωριεται για τα χρονια που εχασε. Προσπαθει να διορθωσει τα λαθη του με τα εγγονια του ισως. Φωναζει και σαυτα καμια φορα αν κανουν αταξιουλες και γω τον αγριοκοιταω και βαζει τα γελια. Ειναι ψαρωτικος, αλλα εγω πλεον τον ξερω, δε με πειθουν πια οι φωνες του ουτε και με φοβιζοουν.

* Α αυτο για να μη γινουμε μαμοθρεφτα.

[Ερμής]

ο πατέρας είναι ένας άνθρωπος έξω καρδιά, με τα γλέντια του, με τ πάθη του.
Γενικά όμως και αυταρχικός, απόλυτος, ρισκαδόρος, συν οτι θέλει μονίμως να νομίζει οτι ελέγχει τα πάντα. Πολλές φορές ένιωθα οτι δε με αγαπάει. Ήθελε να μας σκληρύνει και καλά για να αντιμετωπίζουμε τη ζωή.
με τον κατάλληλο χειρισμό πλέον δεν έρχομαι σε συγκρούσεις στα εργασιακά, έχω μάθει οτι θέλει να του δείχνω πως αυτός έχει τον έλεγχο και ας μη τον έχει.
Τα άσχημα που έχω αποκομίσει είναι οτι κάθομαι και ψειρίζω τη μαϊμού ααν κάτι με ενοχλήσει μέχρι να τον σκάσω τον άλλο, κάποιες φορές βλέπω στον εαυτό μου πατερναλιστική συμπεριφορά, κάτι που πραγματικά δε το θέλω και προσπαθώ να αποβάλω.
Το άσχημα που δεν έχω αποκομίσει είναι ο ur καραμπαμπισμός του. Ποτέ δε θα με δεις να φορτώνω τα καθίσματα της Μ5 με τσουβάλια κρεμμύδια, ούτε θα πάω σε επίσημο γεγονός με κοστούμι που απο μόλις βγάλω το σακάκι απο κάτω θα φοράω κοντομάνικο πουκάμισο. Δε θα με δεις να κάθομαι να πίνω τσιπουρα μεσημεριάτικα στη λαχαναγορά να γίνομαι στουπί μέχρι το απόγευμα λέγοντας οτι μλκια μου κατέβει στο κεφάλι χωρίς να με νοιάζει ποιος θα με ακουσει να λέω τι.
Τα καλά που έχω πάρει είναι οτι με "έμαθε" να ελίσσομαι επαγγελματικά και να πετυχαίνω αυτό που θέλω, με έμαθε να αγαπώ τους ανθρώπους, να είμαι ένα βήμα πριν το σπάταλος(ναι το θεωρώ καλό) και να ακούω τα προβλήματα του άλλου. Επίσης κάτι πολύ σημαντικό, να είμαι πονόψυχος με ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Πάντα μου έλεγε να μη με νοιάζει αν δε πάρω πίσω δανεικά τα οποία έχουν δοθεί για να καλύψουν πραγματικές ανάγκες, θα μου έρθουν πίσω απο αλλού και δεν εννοούσε οτι ο καλος θεός θα μας τα δώσει, δε πιστεύει.
Τα καλά που δεν έχω αποκομίσει είναι οτι δε θα σπασω το κεφάλι μου για το πως θα αποκατασταθεί επαγγελματικά ο τρίτος ξάδερφος της κουμπάρας του μπατζανάκη. Αν μπορώ βοηθώ, αν όχι δε θα ψάξω να βρώ το πώς θα βοηθήσω.

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Ε σαυτο τουλαχιστον ειμαι τυχερη.

Ο πατερας μου, ειχε δωσει εντολη στη μητερα μου να μη μας λεει οτι μας αγαπαει και να μη μας παιρνει αγκαλιες. Φιλια μονο σε γιορτες. Ετσι λοιπον εγω δεν αγκαλιαστηκα ποτε απο γονεις και δεν ακουσα ποτε να μου λενε οτι μαγαπουν. Ακουσα ομως προσφατα τον πατερα μου να το λεει στην κορη μου και εμεινα κοκκαλο. Ζηλεψα για μια στιγμη ειναι η αληθεια. Το οτι βεβαια φωναζει την κορη μου με το ονομα μου, δειχνει οτι με βλεπει σεκεινη και πρεπει και ο ιδιος να στενοχωριεται για τα χρονια που εχασε. Προσπαθει να διορθωσει τα λαθη του με τα εγγονια του ισως. Φωναζει και σαυτα καμια φορα αν κανουν αταξιουλες και γω τον αγριοκοιταω και βαζει τα γελια. Ειναι ψαρωτικος, αλλα εγω πλεον τον ξερω, δε με πειθουν πια οι φωνες του ουτε και με φοβιζοουν.

ρε μη με κάνεις να κλαίω...
♥

[Custom_F]

Ε σαυτο τουλαχιστον ειμαι τυχερη.

Ο πατερας μου, ειχε δωσει εντολη στη μητερα μου να μη μας λεει οτι μας αγαπαει και να μη μας παιρνει αγκαλιες. Φιλια μονο σε γιορτες. Ετσι λοιπον εγω δεν αγκαλιαστηκα ποτε απο γονεις και δεν ακουσα ποτε να μου λενε οτι μαγαπουν. Ακουσα ομως προσφατα τον πατερα μου να το λεει στην κορη μου και εμεινα κοκκαλο. Ζηλεψα για μια στιγμη ειναι η αληθεια. Το οτι βεβαια φωναζει την κορη μου με το ονομα μου, δειχνει οτι με βλεπει σεκεινη και πρεπει και ο ιδιος να στενοχωριεται για τα χρονια που εχασε. Προσπαθει να διορθωσει τα λαθη του με τα εγγονια του ισως. Φωναζει και σαυτα καμια φορα αν κανουν αταξιουλες και γω τον αγριοκοιταω και βαζει τα γελια. Ειναι ψαρωτικος, αλλα εγω πλεον τον ξερω, δε με πειθουν πια οι φωνες του ουτε και με φοβιζοουν.

ρε μη με κάνεις να κλαίω...
♥

Οχι ρε συ!!!! Ολα καλα!!!!!! Σιγα!!!!!

[Χαοτικός]

Δέχτηκα και ασπάστηκα ιδεολογίες που αντιμετώπιζουν την οικογένεια ως μία ιστορική εξέλιξη εξουσιαστικών σχέσεων. Δεν δέχτηκα τυχαία τέτοιες ιδεολογίες.
Η οικογένεια που έχω όμως σήμερα είναι ότι πιο ιερό. Αυτό το μείγμα απόψεων και συναισθημάτων (πεποιθήσεων τελικά)
με κάνει ελέγχω τη συμπεριφορά μου προασανατολιζόμενος στο να μην δημιουργήσω στα παιδιά α) φόβο και β) αντικοινωνικότητα (το δεύτερο σημαίνει καταστροφικές πράξεις προς την κοινωνία. Δεν είναι το να μην είσαι εγκάρδιος, συζητήσιμος και να μην έχεις πολλές επαφές με ανθρώπους).

Να ξέρετε ότι υπάρχουν και τοξικές σχέσεις κάπου κάπου.

[vagabondo]

Αφου εχουμε αναγνωρισει συγκεκριμενες συμπεριφορες ως προβληματικες και ασχημες, γιατι τις υιοθετουμε;

Τις υιοθετουμε γιατι τελικα τις εγκρινουμε ασυνειδητα ως καταλληλες για τη σωστη διαπαιδαγωγηση; τις υιοθετυμε γιατι ηταν ανεκαθεν γραμμενες στο dna μας; τις υιοθετουμε γιατι ετσι μεγαλωσαμε και αυτο μας εχει μεινει ως φυσιολογικη αντιδραση σε κατι; επειδη ισως τα παιδικα χρονια ειναι τοσο σημαντικα στην ασυνειδητη απορροφηση τετοιων συμπεριφορων;

Γιατι οσο μεγαλωνουμε πολλοι απο μας λεμε... "Κανω σαν τη μανα μου!" "...τον πατερα μου!"; γιατι υιοθετουμε συμπεριφορες που παλαιοτερα κατακριναμε και μας εκαναμ να νιωθουμε ασχημα;

Ή ειμαι μονο εγω;

Σε ποιά ηλικία αναγνώρισες την συμπεριφορά ως προβληματική και βασιζόμενη σε ποιά γνώση και εμπειρία;
Θέλω να πως, μήπως το συμπέρασμα και η απόφαση ότι ήταν λάθος οι γονείς μας, δεν ήταν ορθή τότε και διορθώνεται τώρα, με την ηλικία;

Ο πατερας μου, ειχε δωσει εντολη στη μητερα μου να μη μας λεει οτι μας αγαπαει και να μη μας παιρνει αγκαλιες.

Μοιάζω λίγο στον πατέρα σου.

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Τα άσχημα που έχω αποκομίσει είναι οτι κάθομαι και ψειρίζω τη μαϊμού ααν κάτι με ενοχλήσει μέχρι να τον σκάσω τον άλλο, κάποιες φορές βλέπω στον εαυτό μου πατερναλιστική συμπεριφορά, κάτι που πραγματικά δε το θέλω και προσπαθώ να αποβάλω.

για να σε ενόχλησε κάτι καλώς το ψειρίζεις.ίσως χρειάζεται να ''αλλάξεις'' το τρόπο που τα ψειρίζεις.

Το άσχημα που δεν έχω αποκομίσει είναι ο ur καραμπαμπισμός του. Ποτέ δε θα με δεις να φορτώνω τα καθίσματα της Μ5 με τσουβάλια κρεμμύδια, ούτε θα πάω σε επίσημο γεγονός με κοστούμι που απο μόλις βγάλω το σακάκι απο κάτω θα φοράω κοντομάνικο πουκάμισο.

τον αγαπώ..είναι στα αρχ@@@@ του!!!

Δε θα με δεις να κάθομαι να πίνω τσιπουρα μεσημεριάτικα στη λαχαναγορά να γίνομαι στουπί μέχρι το απόγευμα λέγοντας οτι μλκια μου κατέβει στο κεφάλι χωρίς να με νοιάζει ποιος θα με ακουσει να λέω τι.

ότι είπα και στο πιο πάνω.
αν εξαιρέσεις ότι μετά θα οδηγήσει στουπί κι αυτό είναι για ξύλο. καλά κάνει.
δεν τον νοιάζει η γνώμη των άλλων και η εικόνα του.
για αυτόν μετράει η δουλειά του.κι αφού μπορεί να το πετύχει αυτό μπράβο του.
αρκεί βεβαια να μην ταυτίζουμε εμεις οι υπόλοιποι τα παιδιά με τους γονείς.
επειδη ο μπαμπας γινεται ζαντα αντιμετωπίζουμε το παιδι λόγου χάρη με λύπηση..και το παιδί νιώθει μειονεκτικά..και γι'αυτό αρχίζει να σχηματίζει μια ''χ'' αποψη με έντονο τρόπο...

Τα καλά που δεν έχω αποκομίσει είναι οτι δε θα σπασω το κεφάλι μου για το πως θα αποκατασταθεί επαγγελματικά ο τρίτος ξάδερφος της κουμπάρας του μπατζανάκη.

αυτό πραγματικά το θαυμάζω στους ανθρώπους!
εύγε στον μπαμπά σου Ερμη.

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Ε σαυτο τουλαχιστον ειμαι τυχερη.

Ο πατερας μου, ειχε δωσει εντολη στη μητερα μου να μη μας λεει οτι μας αγαπαει και να μη μας παιρνει αγκαλιες. Φιλια μονο σε γιορτες. Ετσι λοιπον εγω δεν αγκαλιαστηκα ποτε απο γονεις και δεν ακουσα ποτε να μου λενε οτι μαγαπουν. Ακουσα ομως προσφατα τον πατερα μου να το λεει στην κορη μου και εμεινα κοκκαλο. Ζηλεψα για μια στιγμη ειναι η αληθεια. Το οτι βεβαια φωναζει την κορη μου με το ονομα μου, δειχνει οτι με βλεπει σεκεινη και πρεπει και ο ιδιος να στενοχωριεται για τα χρονια που εχασε. Προσπαθει να διορθωσει τα λαθη του με τα εγγονια του ισως. Φωναζει και σαυτα καμια φορα αν κανουν αταξιουλες και γω τον αγριοκοιταω και βαζει τα γελια. Ειναι ψαρωτικος, αλλα εγω πλεον τον ξερω, δε με πειθουν πια οι φωνες του ουτε και με φοβιζοουν.

ρε μη με κάνεις να κλαίω...
♥

Οχι ρε συ!!!! Ολα καλα!!!!!! Σιγα!!!!!

με συγκίνησε...

[ritzeri]

ο πατέρας είναι ένας άνθρωπος έξω καρδιά, με τα γλέντια του, με τ πάθη του.
Γενικά όμως και αυταρχικός, απόλυτος, ρισκαδόρος, συν οτι θέλει μονίμως να νομίζει οτι ελέγχει τα πάντα. Πολλές φορές ένιωθα οτι δε με αγαπάει. Ήθελε να μας σκληρύνει και καλά για να αντιμετωπίζουμε τη ζωή.
με τον κατάλληλο χειρισμό πλέον δεν έρχομαι σε συγκρούσεις στα εργασιακά, έχω μάθει οτι θέλει να του δείχνω πως αυτός έχει τον έλεγχο και ας μη τον έχει.
Τα άσχημα που έχω αποκομίσει είναι οτι κάθομαι και ψειρίζω τη μαϊμού ααν κάτι με ενοχλήσει μέχρι να τον σκάσω τον άλλο, κάποιες φορές βλέπω στον εαυτό μου πατερναλιστική συμπεριφορά, κάτι που πραγματικά δε το θέλω και προσπαθώ να αποβάλω.
Το άσχημα που δεν έχω αποκομίσει είναι ο ur καραμπαμπισμός του. Ποτέ δε θα με δεις να φορτώνω τα καθίσματα της Μ5 με τσουβάλια κρεμμύδια, ούτε θα πάω σε επίσημο γεγονός με κοστούμι που απο μόλις βγάλω το σακάκι απο κάτω θα φοράω κοντομάνικο πουκάμισο. Δε θα με δεις να κάθομαι να πίνω τσιπουρα μεσημεριάτικα στη λαχαναγορά να γίνομαι στουπί μέχρι το απόγευμα λέγοντας οτι μλκια μου κατέβει στο κεφάλι χωρίς να με νοιάζει ποιος θα με ακουσει να λέω τι.
Τα καλά που έχω πάρει είναι οτι με "έμαθε" να ελίσσομαι επαγγελματικά και να πετυχαίνω αυτό που θέλω, με έμαθε να αγαπώ τους ανθρώπους, να είμαι ένα βήμα πριν το σπάταλος(ναι το θεωρώ καλό) και να ακούω τα προβλήματα του άλλου. Επίσης κάτι πολύ σημαντικό, να είμαι πονόψυχος με ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Πάντα μου έλεγε να μη με νοιάζει αν δε πάρω πίσω δανεικά τα οποία έχουν δοθεί για να καλύψουν πραγματικές ανάγκες, θα μου έρθουν πίσω απο αλλού και δεν εννοούσε οτι ο καλος θεός θα μας τα δώσει, δε πιστεύει.
Τα καλά που δεν έχω αποκομίσει είναι οτι δε θα σπασω το κεφάλι μου για το πως θα αποκατασταθεί επαγγελματικά ο τρίτος ξάδερφος της κουμπάρας του μπατζανάκη. Αν μπορώ βοηθώ, αν όχι δε θα ψάξω να βρώ το πώς θα βοηθήσω.

Ερμή σορυ, μια χαρά περνάμε και μαζί παρεα, αλλά με τον μπαμπά σου νομίζω θα πέρναγα υπεργαματα.
Ρισκαδορος, Μ3 με κρεμμύδια, τσίπουρα με σαχλαμαρες, κουστούμι με κοντομανικο κλπ κλπ είναι το πρότυπο μου...
Ατομαρα πρέπει να ειναι

[Ερμής]

Το άσχημα που δεν έχω αποκομίσει είναι ο ur καραμπαμπισμός του. Ποτέ δε θα με δεις να φορτώνω τα καθίσματα της Μ5 με τσουβάλια κρεμμύδια, ούτε θα πάω σε επίσημο γεγονός με κοστούμι που απο μόλις βγάλω το σακάκι απο κάτω θα φοράω κοντομάνικο πουκάμισο.

τον αγαπώ..είναι στα αρχ@@@@ του!!!

Ναι εννοείται αυτό το στ@@ του για κάποιους είναι προσόν, εμένα όμως με ενοχλεί, δε ξέρω. Πιθανό να είμαι εγώ το λάθος, δεν αντιλέγω.
Ίσως επειδή το καραμπαμπιλίκι το βίωσα έντονα γιαυτό μάλλον δε το αντέχω πια.

ο πατέρας είναι ένας άνθρωπος έξω καρδιά, με τα γλέντια του, με τ πάθη του.
Γενικά όμως και αυταρχικός, απόλυτος, ρισκαδόρος, συν οτι θέλει μονίμως να νομίζει οτι ελέγχει τα πάντα. Πολλές φορές ένιωθα οτι δε με αγαπάει. Ήθελε να μας σκληρύνει και καλά για να αντιμετωπίζουμε τη ζωή.
με τον κατάλληλο χειρισμό πλέον δεν έρχομαι σε συγκρούσεις στα εργασιακά, έχω μάθει οτι θέλει να του δείχνω πως αυτός έχει τον έλεγχο και ας μη τον έχει.
Τα άσχημα που έχω αποκομίσει είναι οτι κάθομαι και ψειρίζω τη μαϊμού ααν κάτι με ενοχλήσει μέχρι να τον σκάσω τον άλλο, κάποιες φορές βλέπω στον εαυτό μου πατερναλιστική συμπεριφορά, κάτι που πραγματικά δε το θέλω και προσπαθώ να αποβάλω.
Το άσχημα που δεν έχω αποκομίσει είναι ο ur καραμπαμπισμός του. Ποτέ δε θα με δεις να φορτώνω τα καθίσματα της Μ5 με τσουβάλια κρεμμύδια, ούτε θα πάω σε επίσημο γεγονός με κοστούμι που απο μόλις βγάλω το σακάκι απο κάτω θα φοράω κοντομάνικο πουκάμισο. Δε θα με δεις να κάθομαι να πίνω τσιπουρα μεσημεριάτικα στη λαχαναγορά να γίνομαι στουπί μέχρι το απόγευμα λέγοντας οτι μλκια μου κατέβει στο κεφάλι χωρίς να με νοιάζει ποιος θα με ακουσει να λέω τι.
Τα καλά που έχω πάρει είναι οτι με "έμαθε" να ελίσσομαι επαγγελματικά και να πετυχαίνω αυτό που θέλω, με έμαθε να αγαπώ τους ανθρώπους, να είμαι ένα βήμα πριν το σπάταλος(ναι το θεωρώ καλό) και να ακούω τα προβλήματα του άλλου. Επίσης κάτι πολύ σημαντικό, να είμαι πονόψυχος με ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Πάντα μου έλεγε να μη με νοιάζει αν δε πάρω πίσω δανεικά τα οποία έχουν δοθεί για να καλύψουν πραγματικές ανάγκες, θα μου έρθουν πίσω απο αλλού και δεν εννοούσε οτι ο καλος θεός θα μας τα δώσει, δε πιστεύει.
Τα καλά που δεν έχω αποκομίσει είναι οτι δε θα σπασω το κεφάλι μου για το πως θα αποκατασταθεί επαγγελματικά ο τρίτος ξάδερφος της κουμπάρας του μπατζανάκη. Αν μπορώ βοηθώ, αν όχι δε θα ψάξω να βρώ το πώς θα βοηθήσω.

Ερμή σορυ, μια χαρά περνάμε και μαζί παρεα, αλλά με τον μπαμπά σου νομίζω θα πέρναγα υπεργαματα.
Ρισκαδορος, Μ3 με κρεμμύδια, τσίπουρα με σαχλαμαρες, κουστούμι με κοντομανικο κλπ κλπ είναι το πρότυπο μου...
Ατομαρα πρέπει να ειναι

Και εμένα αν δεν ήταν πατέρας μου μπορεί να μάρεσε αυτό, θα έσπαγα και πλάκα.
Μ5 με κρεμμύδια στα καθίσματα;
κουστούμι με βγαλμένο σακάκι και μέσα κοντομάνικο; Εγκεφαλικό πήγε να πάθει η μάνα μου.
Η απάντηση του ποια ήταν; "Αφου ζεσταίνομαι τι να κάνω;"

[Custom_F]

κουστούμι με βγαλμένο σακάκι και μέσα κοντομάνικο; Εγκεφαλικό πήγε να πάθει η μάνα μου.
Η απάντηση του ποια ήταν; "Αφου ζεσταίνομαι τι να κάνω;"

Αυτο το στηριζω και γω! Μετα απο χρονια τετοιοων πρεπει εχω κρατησει μονο τα πολυ βασικα πρεπει και μεσα σαυτα δεν ειναι να πιεζω τους ανθρωπους να κανουν οτιδηποτε δεν τους αρεσει. Τους αφηνω να κανουν αυτο που τους αρεσει για να ειναι χαρουμενοι!

Ζεσταινεται!!!! Τι πιο απλο!!!! Τι πιο ανθρωπινο; Σας εχω ολους γραμμενους ρε, ζεσταινομαι και θα φορεσω κοντομανικο επειδη... Μπορω!!! Κλαιωωωω!!!!! Πολυ καλα κανει!

[Custom_F]

Σε ποιά ηλικία αναγνώρισες την συμπεριφορά ως προβληματική και βασιζόμενη σε ποιά γνώση και εμπειρία;
Θέλω να πως, μήπως το συμπέρασμα και η απόφαση ότι ήταν λάθος οι γονείς μας, δεν ήταν ορθή τότε και διορθώνεται τώρα, με την ηλικία;

Ο πατερας μου, ειχε δωσει εντολη στη μητερα μου να μη μας λεει οτι μας αγαπαει και να μη μας παιρνει αγκαλιες.

Μοιάζω λίγο στον πατέρα σου.

Στην αρχη δε τη θεωρουσα προβληματικη. Αυτη τη συμπεριφορα ηξερα. Απλως δε μου αρεσε γιατι με εκανε και εκλαιγα. Ημανε και ευαισθητη. Αργοτερα, οταν αρχιζα να βλεπω αλλους γονεις, τηλεοραση και ταινιες, καταλαβα οτι δεν ειναι φυσιολογικο αυτο, απλως ετσι ειναι η δικη μου οικογενεια. Εχει καποιες προβληματικες συμπεριφορες. Δε μαρεσε ασφαλως. Μεγαλωντας ακομη, αρχισα να διακρινω και στις αλλες οικογενειες προβληματικες συμπεριφορες. Μπορει να μην ηταν οι ιδιες αλλα υπηρχαν στις περισσοτερες οικογενειες προβληματικες συμπεριφορες.

Οταν αρχισα να μαθαινω για τον πατερα μου, για τη μητερα μου, για τις ζωες τους και μεγαλωνα και εφευγα και απτο "εγω μου", αρχισα να κατανοω πως και κατεληξαν να συμπεριφερονται οπως συμπεριφερονταν. Καταλαβα οτι και κεινοι ηταν καποια στιγμη παιδια και μεγαλωσαν δυσκολα και αυτο στοιχισε στην προσωπικοτητα, στο χαρακτηρα τους και στην εξελιξη του ως ατομα.

Ειχα ηδη κατακρινει τη συμπεριφορα τους λοιπον, ειχα κατανοησει το λογο που συμπεριφερονταν ετσι και ορκιζομουν οτι δε θα γινω σαν εκεινους. Και σε μεγαλο βαθμο, δεν εγινα. Ως βελτιωμενη εκδοση εκεινων εκατσα και σκεφτηκα λιγο παραπανω.

Αν εννοεις πως τωρα που εκανα παιδια καταλαβαινω γιατι συμπεριφερονταν ετσι υποστηριζοντας την αποψη του ritzeri θα σου πω οτι σε καποια σημεια λεω... "Α ρε μανα, τωρα καταλαβαινω", ειναι και αυτα μεσα στο προγραμμα, αυτες ειναι αλλες συμπεριφορες ομως, ειναι πραματα που πιανεις τον ευατο σου να λεει, για νουθεσια στα παιδια και λες... "Γιατι ακουω τη μανα μου οταν μιλαω;" ειναι πραγματα που ολοι οι γονεις ελεγαν και ολοι οι γονεις λενε και θα λενε. Δεν ειναι προβληματικες συμπεριφορες, ειναι τα πρεπει και οι κανονες με τους οποιους μεγαλωνουμε τα παιδια μας.

Οσο αφορα το δευτερο μερος... Σε πληροφορω μου εχει στοιχισει τοσο πολυ αυτο του να μη μαγκαλιαζουν και να μη μου λενε σαγαπω που τα παιδια μου τα τρελαινω στις αγκαλιες, τα φιλια και τα σαγαπω!!!!! και κανουν και κεινα το ιδιο σε μενα και αισθανομαι και γω και κεινα τοσο ομορφα!!!!
Ποτε δεν καταλαβα πως, αφου ο πατερας μου ολο ελειπε, η μητερα μας δε μας τα εκανε κρυφα. Θα σε παρακαλεσω, καταρχας ναφησει τη μανουλα να κανει οτι θελει στα παιδια. Το εχουν αναγκη. Και συ ως πατερας να δειχνεις την αγαπη σου. Δεμ ξερω την ηικια τους, αλλα τα παιδια σε οποια ηλικια και ναναι θελουν να ξερουν οτι οι γονεις τους τα αγαπανε. και οχι απλα... να το ξερουν, και γω το ηξερα, θελουν να το ακουν και να το νιωθουν!

[Isomnia]

Το παιδί μεγαλώνοντας, γνωρίζει πρώτα το οικογενειακό του περιβάλλον, κατόπιν αναπτύσσει την κοινωνικότητά του στο σχολικό περιβάλλον και τέλος δημιουργεί το δικό του κοινωνικό περιβάλλον όπου αποδέχεται όσους του ταιριάζουν από συγγενείς, συμμαθητές και φίλους.
Το πρώτο περιβάλλον, η οικογένεια, στοιχειοθετεί τις σταθερές που θα έχει αργότερα στη ζωή του.
Δημιουργεί την "πεπατημένη" η οποία είναι η συντομότερη οδός.
Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει, ότι όσο κι αν έχεις ψαχτεί, αποδεχτεί, συγχωρήσει, αφήσει συμπεριφορές αρνητικές πίσω σου, όταν καλείσαι να αντιδράσεις άμεσα ή ενστικτωδώς, το πρώτο πράγμα είναι να επαναλάβεις αυτό που ξέρεις... αυτό δηλαδή που έμαθες από μικρός, αυτό που έκαναν και οι γονείς σου.
Για να μπορέσεις τώρα να αποβάλεις αυτές τις αντιδράσεις, θα πρέπει να κάτσεις και να κάνεις ξανά όλη τη δουλειά που έκανες για να κατανοήσεις και να συγχωρήσεις πράξεις και αντιδράσεις που δεν σου αρέσουν.
Ουσιαστικά, πρέπει να πλάσεις τον εαυτό σου από την αρχή.

Μικρότερη, επανέλαβα κι εγώ τα λάθη των γονιών μου. Δεν υπάρχουν άλλωστε γονείς αλάνθαστοι!
Σταδιακά, έμαθα να αποδομώ τις βασικές συμπεριφορές και σιγά σιγά τα περισσότερα που με ενοχλούσαν.
Έχω κρατήσει και υπερθεματίζω τα θετικά τους στοιχεία.

[vagabondo]

Αργοτερα, οταν αρχιζα να βλεπω αλλους γονεις, τηλεοραση και ταινιες, καταλαβα οτι δεν ειναι φυσιολογικο αυτο, απλως ετσι ειναι η δικη μου οικογενεια.

Αυτό. Κι εγώ από ταινίες (1,5-2 ώρες κρατάει η ταινία) και από άλλους γονείς (πόσο τους έβλεπα; και κατά πόσο διατηρούσαν την συμπεριφορά, όταν έφευγαν οι καλεσμένοι;) έβγαζα τα συμπεράσματά μου, για την ιδανική οικογένεια και αγάπη. Από μη φυσιολογικά και μη αντιπροσωπευτικά δείγματα δείγματα.

Ειχα ηδη κατακρινει τη συμπεριφορα τους λοιπον, ειχα κατανοησει το λογο που συμπεριφερονταν ετσι και ορκιζομουν οτι δε θα γινω σαν εκεινους. Και σε μεγαλο βαθμο, δεν εγινα. Ως βελτιωμενη εκδοση εκεινων εκατσα και σκεφτηκα λιγο παραπανω.

Για να πούμε με σιγουριά πως η διαφορετική συμπεριφορά σου σήμερα, οφείλεται αποκλειστικά στο ότι έκατσες και σκέφτηκες, θα έπρεπε να είχες ζήσει ακριβώς όπως ο πατέρας σου. Να βόσκεις δηλαδή πρόβατα στα εφτά σου, να μετακομίσεις στα 10 σου στην θεία σου, κτλ. Και αν κατέληγες τότε στις ίδιες σκέψεις, τότε θα ήταν πραγματικά δικό σου κατόρθωμα, τώρα έχουν βάλει και οι γονείς σου το χεράκι τους.

Οσο αφορα το δευτερο μερος... Σε πληροφορω μου εχει στοιχισει τοσο πολυ αυτο του να μη μαγκαλιαζουν και να μη μου λενε σαγαπω που τα παιδια μου τα τρελαινω στις αγκαλιες, τα φιλια και τα σαγαπω!!!!! και κανουν και κεινα το ιδιο σε μενα και αισθανομαι και γω και κεινα τοσο ομορφα!!!!
Ποτε δεν καταλαβα πως, αφου ο πατερας μου ολο ελειπε, η μητερα μας δε μας τα εκανε κρυφα. Θα σε παρακαλεσω, καταρχας ναφησει τη μανουλα να κανει οτι θελει στα παιδια. Το εχουν αναγκη. Και συ ως πατερας να δειχνεις την αγαπη σου. Δεμ ξερω την ηικια τους, αλλα τα παιδια σε οποια ηλικια και ναναι θελουν να ξερουν οτι οι γονεις τους τα αγαπανε. και οχι απλα... να το ξερουν, και γω το ηξερα, θελουν να το ακουν και να το νιωθουν!

Δικά μου παιδιά δεν έχω και δεν είμαι τόσο απόλυτος όπως ο πατέρας σου, αλλά αυτό με τις υπερβολικές αγάπες κάθε τρεις και λίγο, δεν μου φαίνεται καλό. Τι έπαθες δηλαδή εσύ; Μια χαρά μου φαίνεσαι.