Είμαι μαλάκας

[the comet the course the tail]

Πάμε άλλη μια, γιατί σε χάνω κάπου.

γιατί με χάνεις; το ίδιο λέω. κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δουν παραπέρα από τον εαυτό τους.

Δεν κατάλαβα αυτό που είπες περί αυτιστικής προσέγγισης. Και πως το εκλαμβάνεις.

με την κοινωνική έννοια, μην το παίρνεις τοις μετρητοίς.

[Ασέβαστος]

Εγώ προτείνω όποιος θεωρεί ότι ζούμε σε χρυσές καπιταλιστικές εποχές, να υποχρεωθεί να ζήσει για ένα εξάμηνο με τον κατώτατο μισθό (είδατε, δεν είμαι αδίστακτος, δεν λέω με τον υποκατώτατο της μερικής απασχόλησης), σε ενοίκιο, με κλειδωμένους τους υπάρχοντες τραπεζικούς λογαριασμούς του και χωρίς πρόσβαση σε τραπεζική δανειοδότηση, πιστωτικές κάρτες και χαρτζιλίκια/ψώνια/διευκολύνσεις από μπαμπάδες, μαμάδες και λοιπούς συγγενείς.
Όποιος το καταφέρει αυτό, να επιβιώσει δηλαδή με τις δικές του δυνάμεις σε τέτοιες συνθήκες για ένα εξάμηνο, τότε θα έχει και δικαίωμα να τσαμπουνάει θεωρίες για τη νεοφιλελεύθερη ευημερία.

δηλαδη οσοι ειναι σε αυτη την κατασταση, δεν ζουν; πεθαινουν;

ζορικα θα ειναι. πολυ ζορικα.

οποτε καλο θα ηταν να κοιταξουμε να βρουμε τροπους να βελτιωθει αυτο, και να μπορουν ολοι οι συμπολιτες μας να ζουν καλυτερα. αν ριξουμε τον καπιταλισμο, πρεπει να εχουμε κατι καλυτερο για να τον αντικαταστησουμε. οι ως τωρα προτασεις, ειναι χειροτερες. προτεινουν να αλλαξουμε το "ζορικα" με ακραια πεινα. αληθινη πεινα, που δεν εχεις να φας.

[Πασιφάη]

γιατί με χάνεις; το ίδιο λέω. κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δουν παραπέρα από τον εαυτό τους.

Δεν κατάλαβα αυτό που είπες περί αυτιστικής προσέγγισης. Και πως το εκλαμβάνεις.

με την κοινωνική έννοια, μην το παίρνεις τοις μετρητοίς.

Κι εγώ στην ίδια κοινωνία ζω. Άρα;

[1451]

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες ανταγωνίζονται τις πολυεθνικές. Για παράδειγμα υπάρχει ο υδραυλικός, κάνει δουλειές και πληρώνεται για αυτές. Όμως στο μέλλον ο ίδιος υδραυλικός θα κάνει τις ίδιες δουλειές αλλά θα παίρνει λιγότερα γιατί πλέον θα έχει αφεντικά.
Το ίδιο που ίσχυε και στη σοβιετική ένωση δηλαδή, απλά εδώ είναι δεκτό επειδή ωφελούνται οι πολυεθνικές.

[Ασέβαστος]

Ειμαι Ελεύθερος Επαγγελματίας δουλεύω περισσότερο από οκτάωρο, δουλεύω 6 ημέρες την εβδομάδα και τα λεφτά δε φτάνουν.
Και αυτό γιατί πληρώνω πολύ φόρο. Φόρο για να ταίζονται οι κομματικοί στρατοί στο Δημόσιο, που διορίστηκαν με "αγώνες" και έχουν πολύ καλύτερες εργασιακές συνθήκες που αποκτήθηκαν με "αγώνες".

υπαρχει και αυτη η οπτικη.

ειδικα εφοσον δεν εχεις υπαλληλους, δεν πινεις το αιμα του εργατη, αντιθετως ο εργαζομενος στο δημοσιο πινει το δικο σου αιμα.

[Ασέβαστος]

οκ δεκτό. να μην σε νοιάζει καθόλου, ούτε για πελάτης κυρ Παντελή,
αλλά δεν μπορείς να του λες ότι έχει άδικο που διεκδικεί κάτι καλύτερο για τον εαυτό του. π.χ. μεγαλύτερο βασικό μισθό. 7ωρο. 5νθήμερο.

δικιο εχει να διεκδικει. ο τροπος που το διεκδικει, ειναι λαθος, αναποτελεσματικος, και αντικοινωνικος.

[Bill Hicks]

Πίπες, ξεπίπες, τράβα κουπί τώρα στον νεοφιλελεύθερο παράδεισο.

εχω εξωλεμβια

[Ναύτης]

Στο μπολνταρισμένο σου. Εγώ. Και το δηλώνω σαν μια κατάσταση που έφαγε το πετσί μου, σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για μένα. Τουλάχιστον για 3 χρόνια. Και το αφήνω εκεί, δίχως να μπω σε λεπτομέρειες.

Το δέχομαι και μπράβο σου.
Ωστόσο, αν κρίνω κι εγώ από το μπολνταρισμένο, μάλλον δεν είσαι απ' εκείνες που διαφημίζουν τον παράδεισο της νεοφιλελεύθερης ευημερίας.
Το θέμα, νομίζω, δεν είναι να μαρτυράς κάθε μέρα μόνο και μόνο για να επιβιώσεις, όπως-όπως, την επόμενη.

Μια φιλελεύθερη κοινωνία είνα θεμελιωμένη στην έννοια της ατομικής ελευθερίας. Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.
Επιπροσθέτως όταν εγκαλούμεθα να φέρουμε εις πέρας, μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη, αναγκαστικά την αντιμετωπίζουμε σε καθημερινή βάση, διότι όλα είναι ρευστά. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως προσπαθούμε για το βέλτιστο, σε αξιακό επίπεδο.

Δεν υπάρχει μόνον ο πολιτικός φιλελευθερισμός, υπάρχει και ο οικονομικός. Στην περίπτωση της εκδοχής του νεοφιλελευθερισμού, είναι πολύ περίεργη η έννοια της ατομικής ελευθερίας. Ο Anatole France το έχει εκφράσει πολύ όμορφα, όταν έγραφε ότι το μεγαλείο της ισότητας απέναντι στο νόμο είναι ότι απαγορεύει εξίσου στους πλούσιους και στους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί.
Προσωπικά είμαι υπέρ του πολιτικού φιλελευθερισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας (σε αντιδιαστολή με την πλειοψηφική).
Είμαι, επίσης, υπέρ ενός συστήματος παραγωγής και μιας οικονομίας όπου πρυτανεύει το δημόσιο συμφέρον και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κοντολογίς υπέρ ενός οικονομικού συστήματος όπου οι σφαίρες του ιδιωτικού και του δημόσιου είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένες και το κράτος παρεμβαίνει έτσι ώστε το ιδιωτικό συμφέρον να μην απειλεί το δημόσιο. Ένα σύστημα που η ιδιωτεία και το ατομικό κέρδος είναι αποδεκτά, αφού όμως έχει διασφαλιστεί προηγουμένως ένα μίνιμουμ αξιοπρεπούς και ασφαλής διαβίωσης για όλους τους πολίτες. Κι αυτό δεν είναι κάτι ανέφικτο, έχει ήδη συμβεί εδώ, στην Ευρώπη, σε παλαιότερες εποχές, όταν ο καπιταλισμός προσπαθούσε να αποδείξει ότι και πολιτικό φιλελευθερισμό μπορεί να παράσχει και γενική ευημερία του πληθυσμού.
Τι άλλαξε;
Εξέλιπε το "αντίπαλον δέος" και πλέον ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Είναι ένας ατόφιος, πεντακάθαρος, μασίφ αναρχοκαπιταλισμός και ο ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Είναι ένα τέλειο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, αρκεί να έχεις γεννηθεί από την "σωστή" πλευρά του φράχτη.
Αν όχι, ας πρόσεχες.

[Awesomatic]

Ειμαι Ελεύθερος Επαγγελματίας δουλεύω περισσότερο από οκτάωρο, δουλεύω 6 ημέρες την εβδομάδα και τα λεφτά δε φτάνουν.
Και αυτό γιατί πληρώνω πολύ φόρο. Φόρο για να ταίζονται οι κομματικοί στρατοί στο Δημόσιο, που διορίστηκαν με "αγώνες" και έχουν πολύ καλύτερες εργασιακές συνθήκες που αποκτήθηκαν με "αγώνες".

να κόβεις αποδείξεις και να λες πάλι καλά που υπάρχει το γενικότερο οικονομικοπολιτικο πλαίσιο να εργάζεσαι σαν ελεύθερος επαγγελματίας.

Είναι πολιτική απόφαση να εξοντωθούν οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες για λόγους που δεν κατανοώ. Και για μας δεν υπάρχει καμιά προστασία για το τι θα γίνουμε, αν πεινάμε κλπ.

Ισχύει αυτό. Σαν ΕΕ οι φόροι και οι εισφορές είναι τραγικές και δεν δικαιούσαι καν ταμείο ανεργίας. Αν μείνεις χωρίς δουλειά τελείωσες και θα πρέπει και να πληρώσεις για να ξεμπλέξεις. Πολύ πολύ χειρότερα από μισθωτό.

[the comet the course the tail]

Δεν κατάλαβα αυτό που είπες περί αυτιστικής προσέγγισης. Και πως το εκλαμβάνεις.

με την κοινωνική έννοια, μην το παίρνεις τοις μετρητοίς.

Κι εγώ στην ίδια κοινωνία ζω. Άρα;

όλοι ζούμε στην ίδια κοινωνία. το θέμα είναι κατά πόσο αισθανόμαστε ως μέρος κάποιου συνόλου/ομάδας/συλλογικότητας, και δραστηριοποιούμαστε μέσα/μέσω αυτού. εσύ λες: "i am on my own" την κολοκυθιά παίζουμε τόση ώρα;

[Ασέβαστος]

Δεν υπάρχει μόνον ο πολιτικός φιλελευθερισμός, υπάρχει και ο οικονομικός. Στην περίπτωση της εκδοχής του νεοφιλελευθερισμού, είναι πολύ περίεργη η έννοια της ατομικής ελευθερίας. Ο Anatole France το έχει εκφράσει πολύ όμορφα, όταν έγραφε ότι το μεγαλείο της ισότητας απέναντι στο νόμο είναι ότι απαγορεύει εξίσου στους πλούσιους και στους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί.
Προσωπικά είμαι υπέρ του πολιτικού φιλελευθερισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας (σε αντιδιαστολή με την πλειοψηφική).
Είμαι, επίσης, υπέρ ενός συστήματος παραγωγής και μιας οικονομίας όπου πρυτανεύει το δημόσιο συμφέρον και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κοντολογίς υπέρ ενός οικονομικού συστήματος όπου οι σφαίρες του ιδιωτικού και του δημόσιου είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένες και το κράτος παρεμβαίνει έτσι ώστε το ιδιωτικό συμφέρον να μην απειλεί το δημόσιο. Ένα σύστημα που η ιδιωτεία και το ατομικό κέρδος είναι αποδεκτά, αφού όμως έχει διασφαλιστεί προηγουμένως ένα μίνιμουμ αξιοπρεπούς και ασφαλής διαβίωσης για όλους τους πολίτες. Κι αυτό δεν είναι κάτι ανέφικτο, έχει ήδη συμβεί εδώ, στην Ευρώπη, σε παλαιότερες εποχές, όταν ο καπιταλισμός προσπαθούσε να αποδείξει ότι και πολιτικό φιλελευθερισμό μπορεί να παράσχει και γενική ευημερία του πληθυσμού.
Τι άλλαξε;
Εξέλιπε το "αντίπαλον δέος" και πλέον ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Είναι ένας ατόφιος, πεντακάθαρος, μασίφ αναρχοκαπιταλισμός και ο ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Είναι ένα τέλειο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, αρκεί να έχεις γεννηθεί από την "σωστή" πλευρά του φράχτη.
Αν όχι, ας πρόσεχες.

δεν βλεπω να εχουμε ριζικες διαφωνιες, πολιτικα μιλωντας.

ο κοσμος που οραματιζεσαι, ειναι ενας καπιταλιστικος κοσμος, πολυ μακρια απο τις ανοητες αριστερες θεσεις και την ανελευθερια που πρεσβευει ο κομμουνισμος.

βλεπεις, φιλελευθερος ειναι μια λεξη, με νοημα λαστιχο, οτι του φανει του καθενος.

[Πάνας]

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες ανταγωνίζονται τις πολυεθνικές. Για παράδειγμα υπάρχει ο υδραυλικός, κάνει δουλειές και πληρώνεται για αυτές. Όμως στο μέλλον ο ίδιος υδραυλικός θα κάνει τις ίδιες δουλειές αλλά θα παίρνει λιγότερα γιατί πλέον θα έχει αφεντικά.
Το ίδιο που ίσχυε και στη σοβιετική ένωση δηλαδή, απλά εδώ είναι δεκτό επειδή ωφελούνται οι πολυεθνικές.

Το πράκτικερ και το leroy merlin θα σου στέλνουν τον υδραυλικό... φυσικά θα στο επισκευάζει με δικά του υλικά.

[Ναύτης]

Δεν υπάρχει μόνον ο πολιτικός φιλελευθερισμός, υπάρχει και ο οικονομικός. Στην περίπτωση της εκδοχής του νεοφιλελευθερισμού, είναι πολύ περίεργη η έννοια της ατομικής ελευθερίας. Ο Anatole France το έχει εκφράσει πολύ όμορφα, όταν έγραφε ότι το μεγαλείο της ισότητας απέναντι στο νόμο είναι ότι απαγορεύει εξίσου στους πλούσιους και στους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί.
Προσωπικά είμαι υπέρ του πολιτικού φιλελευθερισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας (σε αντιδιαστολή με την πλειοψηφική).
Είμαι, επίσης, υπέρ ενός συστήματος παραγωγής και μιας οικονομίας όπου πρυτανεύει το δημόσιο συμφέρον και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κοντολογίς υπέρ ενός οικονομικού συστήματος όπου οι σφαίρες του ιδιωτικού και του δημόσιου είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένες και το κράτος παρεμβαίνει έτσι ώστε το ιδιωτικό συμφέρον να μην απειλεί το δημόσιο. Ένα σύστημα που η ιδιωτεία και το ατομικό κέρδος είναι αποδεκτά, αφού όμως έχει διασφαλιστεί προηγουμένως ένα μίνιμουμ αξιοπρεπούς και ασφαλής διαβίωσης για όλους τους πολίτες. Κι αυτό δεν είναι κάτι ανέφικτο, έχει ήδη συμβεί εδώ, στην Ευρώπη, σε παλαιότερες εποχές, όταν ο καπιταλισμός προσπαθούσε να αποδείξει ότι και πολιτικό φιλελευθερισμό μπορεί να παράσχει και γενική ευημερία του πληθυσμού.
Τι άλλαξε;
Εξέλιπε το "αντίπαλον δέος" και πλέον ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Είναι ένας ατόφιος, πεντακάθαρος, μασίφ αναρχοκαπιταλισμός και ο ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Είναι ένα τέλειο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, αρκεί να έχεις γεννηθεί από την "σωστή" πλευρά του φράχτη.
Αν όχι, ας πρόσεχες.

δεν βλεπω να εχουμε ριζικες διαφωνιες, πολιτικα μιλωντας.

ο κοσμος που οραματιζεσαι, ειναι ενας καπιταλιστικος κοσμος, πολυ μακρια απο τις ανοητες αριστερες θεσεις και την ανελευθερια που πρεσβευει ο κομμουνισμος.

βλεπεις, φιλελευθερος ειναι μια λεξη, με νοημα λαστιχο, οτι του φανει του καθενος.

Δεν ξέρω πώς φαντάζεσαι τις "αριστερές θέσεις", πάντως αριστερά δεν είναι μόνον η κομμουνιστική προσέγγιση (έστω κι αν διαφωνούν σ' αυτό οι φίλοι μας οι κουκουέδες).
Σε γενικές γραμμές το καπιταλιστικό σύστημα και το κοινωνικοπολιτικό του εποικοδόμημα έχουν ακόμα πάρα πολύ μεγάλες αντοχές αλλά και δυναμική, επομένως δεν ωφελούν οι προσευχές σε αυτοεκπληρούμενες προφητείες.
Το πρόβλημα σήμερα είναι, κι ας μην το παραδέχεσαι, ότι το νεοφιλελεύθερο αναρχοκαπιταλιστικό μοντέλο είναι εξίσου παράλογο, καταδυναστευτικό και ανελεύθερο, έστω κι αν παρέχει το δικαίωμα σε κάποιον (που γεννήθηκε στη λάθος πλευρά του φράχτη) να φωνάζει στους δρόμους: "πεινάω!"

[Dwarven Blacksmith]

2021. Στις κομμουνιστικές χώρες οι άνθρωποι έχουν τα πάντα, στις καπιταλιστικές παλεύουν για να ανήκουν στους Άριστους που θα έχουν κάτι.

[Πασιφάη]

Το δέχομαι και μπράβο σου.
Ωστόσο, αν κρίνω κι εγώ από το μπολνταρισμένο, μάλλον δεν είσαι απ' εκείνες που διαφημίζουν τον παράδεισο της νεοφιλελεύθερης ευημερίας.
Το θέμα, νομίζω, δεν είναι να μαρτυράς κάθε μέρα μόνο και μόνο για να επιβιώσεις, όπως-όπως, την επόμενη.

Μια φιλελεύθερη κοινωνία είνα θεμελιωμένη στην έννοια της ατομικής ελευθερίας. Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.
Επιπροσθέτως όταν εγκαλούμεθα να φέρουμε εις πέρας, μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη, αναγκαστικά την αντιμετωπίζουμε σε καθημερινή βάση, διότι όλα είναι ρευστά. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως προσπαθούμε για το βέλτιστο, σε αξιακό επίπεδο.

Δεν υπάρχει μόνον ο πολιτικός φιλελευθερισμός, υπάρχει και ο οικονομικός. Στην περίπτωση της εκδοχής του νεοφιλελευθερισμού, είναι πολύ περίεργη η έννοια της ατομικής ελευθερίας. Ο Anatole France το έχει εκφράσει πολύ όμορφα, όταν έγραφε ότι το μεγαλείο της ισότητας απέναντι στο νόμο είναι ότι απαγορεύει εξίσου στους πλούσιους και στους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί.
Προσωπικά είμαι υπέρ του πολιτικού φιλελευθερισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας (σε αντιδιαστολή με την πλειοψηφική).
Είμαι, επίσης, υπέρ ενός συστήματος παραγωγής και μιας οικονομίας όπου πρυτανεύει το δημόσιο συμφέρον και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κοντολογίς υπέρ ενός οικονομικού συστήματος όπου οι σφαίρες του ιδιωτικού και του δημόσιου είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένες και το κράτος παρεμβαίνει έτσι ώστε το ιδιωτικό συμφέρον να μην απειλεί το δημόσιο. Ένα σύστημα που η ιδιωτεία και το ατομικό κέρδος είναι αποδεκτά, αφού όμως έχει διασφαλιστεί προηγουμένως ένα μίνιμουμ αξιοπρεπούς και ασφαλής διαβίωσης για όλους τους πολίτες. Κι αυτό δεν είναι κάτι ανέφικτο, έχει ήδη συμβεί εδώ, στην Ευρώπη, σε παλαιότερες εποχές, όταν ο καπιταλισμός προσπαθούσε να αποδείξει ότι και πολιτικό φιλελευθερισμό μπορεί να παράσχει και γενική ευημερία του πληθυσμού.
Τι άλλαξε;
Εξέλιπε το "αντίπαλον δέος" και πλέον ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Είναι ένας ατόφιος, πεντακάθαρος, μασίφ αναρχοκαπιταλισμός και ο ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Είναι ένα τέλειο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, αρκεί να έχεις γεννηθεί από την "σωστή" πλευρά του φράχτη.
Αν όχι, ας πρόσεχες.

Έχουμε εναν Λοκ, έναν Μίλτον που ομιλούσαν περί της σημασίας της ελευθερίας του λόγου. Κυρίως όμως περί επίτευξης της ελευθερίας της συνειδητότητας.
Ο Μοντεσκιέ, επίσης γάμησε λίγο και καλώς έπραξε.
Έναν ''μινάρα'' Βολταίρο που σου έλεγε πως είναι στο χέρι σου να καλλιτερεύσεις τη ζωή σου. Διότι αυτή είναι ο κήπος σου.
Η διαφορά έγκειται στην οπτική που έχεις για τον φράχτη.