Νικηφόρος Β', Ιωάννης Α', Βασιλειος Β' 65 χρονια Βυζαντινης Εποποιιας

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Παρεπιπτόντως, είδα ακόμα πιό προσεκτικά τη «πηγή» και βλέπω πως είναι το προσωπικό ιστολόγιο ενός Αμερικανού ο οποίος(φαίνεται και στο παραπάνω
υλικό) βγάζει συμπεράσματα από τον κώλο του. Παραδείγματος χάριν, δεν έχει καμία πηγή που να στηρίζει τους ισχυρισμούς του για το ποιός διέσωσε πέρα από τις αόριστες αναφορές στο τι-υποτίθεται-έγραψαν δύο καθηγητές. Φυσικά, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο για να εξακριβώσουμε κατά πόσον αυτά
τα χειρόγραφα που διέσωσαν οι Άραβες ήταν «δευτερεύουσας σημασίας»(Αλήθεια πως ορίζεται το δευτερεύον εδώ?». Στην επόμενη συζήτηση, να φέρουμε ως πηγή κάποιο φορουμίτη.

O τύπος που τα γράφει αυτά είναι κλασσικιστής κι όχι κάποιος άσχετος μπλόγκερ. Όπως και αυτός εδώ, που λέει τα ίδια (και τον επικαλείται εξάλλου ως πηγή ο προηγούμενος) και σίγουρα κάτι παραπάνω θα ξέρει απ' τον μέσο φορουμίτη με τέτοιο βιογραφικό:
http://kiwihellenist.blogspot.com/2019/ ... ature.html
Το τι ακριβώς διασώθηκε χάρη στους Άραβες και μόνο το λέει εδώ:

Όσο πάει γίνεται καλύτερο. Μου φέρνεις σα πηγή το προσωπικό ιστολόγιο ενός Αμερικανού φοιτητή ο οποίος επικαλείται ένα Νεοζηλανδό «κλασσικιστή» που γράφει ένα κατεβατό για να μας πείσει πως στη Wikipedia εξυφαίνεται μία συνομωσία που έχει να κάνει με την υπέρμετρη
παρουσίαση της αραβικής συμβολής στη διατήρηση των αρχαιοελληνικών κειμένων. Εν τω μεταξύ αυτή η συνομωσία αποδίδεται στο δυτικοκεντρισμό
και τη προσήλωση στις Θετικές Επιστημές. Το να προσθέσει πηγές ο «κλασσικιστής» στη Wikipedia που να αναφέρουν τη συμβολή των Βυζαντινών στη διατήρηση των αρχαιοελληνικών κειμένων παίζει ή μπα? Εγώ βλέπω πως ο κλασσικιστής μάλον κλάνει τη Wikipedia και κάθεται να μας γράψει διάφορα some και may, τα οποία σίγουρα δε φαίνονται να ακυρώνουν το έργο των Αράβων ούτε βέβαια να ακυρώνουν το έργο των Βυζαντινών, αλλά δεν αποδεικνύονται κιόλας από κάπου. Γιατί some και όχι a little ή a lot of? Και γιατί να δεχτώ το πρώτο There aren't any translations of historic works όταν ο ίδιος ο «κλασσικιστής» μου πετάει παρακάτω τα παραδείγματα ιστορικών έργων που έχουν μεταφραστεί από μη Βυζαντινούς?Και γιατί να υποτιμήσω τη μετάφραση των έργων Θετικών Επιστημών που έκαναν Άραβες και άλλοι?

Εν πάση περιπτώση, για να μένουμε στην ουσία. Μπορεί οι Βυζαντινοί, ποσοστιαία μιλώντας, να διατήρησαν τα περισσότερα αρχαιοελληνικά κείμενα.Αν θες σου το δίνω αυτό. Οι άλλοι προχωρήσαν παραπέρα όμως, οι Βυζαντινοί όχι. Για αυτό ο κόσμος έχει να θυμάται περισσότερα από τη Δυτική Ευρώπη ακόμα και από τον ισλαμικό κόσμο παρά από το Βυζάντιο. Δεν είναι αποτέλεσμα συνομωσίας αυτό.

[Gherschaagk]

Πηγαίνετε σε άλλο νήμα, πλιζ!

[Ζενίθεδρος]

Αμεσως ο Κωνσταντινος πηδηξε από το αλογο επιασε τον Ρωσο από τα μαλλια και τον αποκεφάλισε με μια σπαθια και πεταξε το κεφάλι στους Ρωσους φωνάζοντας...

Αργύρης Καμπούρης. 101-103! Τίποτα-Τιποτα δεν μας σταματα!

[Νταρνάκας]

Και γιατί να δεχτώ το πρώτο There aren't any translations of historic works όταν ο ίδιος ο «κλασσικιστής» μου πετάει παρακάτω τα παραδείγματα ιστορικών έργων που έχουν μεταφραστεί από μη Βυζαντινούς? Και γιατί να υποτιμήσω τη μετάφραση των έργων Θετικών Επιστημών που έκαναν Άραβες και άλλοι?

Μάλλον μπερδεύεσαι και παρανοείς τι ακριβώς εννοεί με τον όρο "ιστορικά έργα":

There aren’t any medieval Arabic translations of Greek literary works or historical works. When you read Homer, Sophocles, or Herodotus, in any language, what you’re reading is something that was transmitted directly. In Greek.

Τα ιστορικά έργα στο παραπάνω απόσπασμα είναι του Ηρόδοτου, του Θουκυδίδη, του Ξενοφώντα, του Διόδωρου κ.α. Αυτοί ήταν ιστορικοί. Όχι ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας κ.α. που ήταν φιλόσοφοι, ούτε ο Αρχιμήδης, ο Ευκλείδης, ο Διόφαντος, ο Ιπποκράτης κ.α.
Τα λογοτεχνικά είναι του Ομήρου και του Σοφοκλή. Απ' αυτές τις κατηγορίες οι Άραβες δεν μετέφρασαν τίποτα (ή δε διασώθηκε κάποια αραβική μετάφρασή, γιατί κάπου λέει, αν πρόσεξες, ότι υπάρχουν ενδείξεις, μέσω έμμεσων αναφορών σε έργα άλλων συγγραφέων, ότι κυκλοφορούσε αραβική μετάφραση της Ιλιάδας γύρω στον 9ο αιώνα, η οποία όμως χάθηκε αργότερα).

Εν πάση περιπτώση, για να μένουμε στην ουσία. Μπορεί οι Βυζαντινοί, ποσοστιαία μιλώντας, να διατήρησαν τα περισσότερα αρχαιοελληνικά κείμενα.Αν θες σου το δίνω αυτό. Οι άλλοι προχωρήσαν παραπέρα όμως, οι Βυζαντινοί όχι. Για αυτό ο κόσμος έχει να θυμάται περισσότερα από τη Δυτική Ευρώπη ακόμα και από τον ισλαμικό κόσμο παρά από το Βυζάντιο. Δεν είναι αποτέλεσμα συνομωσίας αυτό.

Είναι άδικο να συγκρίνεις τους Βυζαντινούς με τη Δυτική Ευρώπη του 17ου-18ου αιώνα. Σύγκρινέ τους με τους σύγχρονούς τους Δυτικούς.

[Ζενίθεδρος]

Είναι άδικο να συγκρίνεις τους Βυζαντινούς με τη Δυτική Ευρώπη του 17ου-18ου αιώνα. Σύγκρινέ τους με τους σύγχρονούς τους Δυτικούς.

Για την εποχή που μιλάμε, το 1000 μ.Χ.;

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Και γιατί να δεχτώ το πρώτο There aren't any translations of historic works όταν ο ίδιος ο «κλασσικιστής» μου πετάει παρακάτω τα παραδείγματα ιστορικών έργων που έχουν μεταφραστεί από μη Βυζαντινούς? Και γιατί να υποτιμήσω τη μετάφραση των έργων Θετικών Επιστημών που έκαναν Άραβες και άλλοι?

Μάλλον μπερδεύεσαι και παρανοείς τι ακριβώς εννοεί με τον όρο "ιστορικά έργα":

There aren’t any medieval Arabic translations of Greek literary works or historical works. When you read Homer, Sophocles, or Herodotus, in any language, what you’re reading is something that was transmitted directly. In Greek.

Τα ιστορικά έργα στο παραπάνω απόσπασμα είναι του Ηρόδοτου, του Θουκυδίδη, του Ξενοφώντα, του Διόδωρου κ.α. Αυτοί ήταν ιστορικοί. Όχι ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας κ.α. που ήταν φιλόσοφοι, ούτε ο Αρχιμήδης, ο Ευκλείδης, ο Διόφαντος, ο Ιπποκράτης κ.α.
Τα λογοτεχνικά είναι του Ομήρου και του Σοφοκλή. Απ' αυτές τις κατηγορίες οι Άραβες δεν μετέφρασαν τίποτα (ή δε διασώθηκε κάποια αραβική μετάφρασή, γιατί κάπου λέει, αν πρόσεξες, ότι υπάρχουν ενδείξεις, μέσω έμμεσων αναφορών σε έργα άλλων συγγραφέων, ότι κυκλοφορούσε αραβική μετάφραση της Ιλιάδας γύρω στον 9ο αιώνα, η οποία όμως χάθηκε αργότερα).

Εν πάση περιπτώση, για να μένουμε στην ουσία. Μπορεί οι Βυζαντινοί, ποσοστιαία μιλώντας, να διατήρησαν τα περισσότερα αρχαιοελληνικά κείμενα.Αν θες σου το δίνω αυτό. Οι άλλοι προχωρήσαν παραπέρα όμως, οι Βυζαντινοί όχι. Για αυτό ο κόσμος έχει να θυμάται περισσότερα από τη Δυτική Ευρώπη ακόμα και από τον ισλαμικό κόσμο παρά από το Βυζάντιο. Δεν είναι αποτέλεσμα συνομωσίας αυτό.

Είναι άδικο να συγκρίνεις τους Βυζαντινούς με τη Δυτική Ευρώπη του 17ου-18ου αιώνα. Σύγκρινέ τους με τους σύγχρονούς τους Δυτικούς.

Δεκτή και η δεύτερη παρατήρηση, απλώς θέλω να καταδείξω σε αυτό το νήμα πως έντάξει υπήρξαν κάποιες περίοδοι της Βυζάντινης ιστορίας που τα όρια της Αυτοκρατορίας διευρύνθηκαν προς τα έξω. So what που λένε και στο χωριό μου. Τι έμεινε από αυτές τις επεκτάσεις? Νομίζω πως η κληρονομία μίας ιστορικής περιόδου που μένει στο τέλος, έχει να κάνει με θέματα που είναι περισσότερο «φλώρικα» και όμως αυτά βελτιώνουν τις ζωές των ανθρώπων πιό πολύ από τις εκστρατείες του κάθε βασιλιά.

[George_V]

Στο μεταξυ μεσα στο Δορυστολο ο Σβιατοσλάβος αλυσοδεσε και φυλακισε 20000 Βουλγάρους για να εξασφαλισει ότι δεν θα επαναστατησουν εναντιον του τωρα που καταρρεει η εξουσια του επι της Βουλγαριας.

Σε μερικές μερες εφτασε και ο Αυτοκρατορικος Στόλος και απέκλεισε το λιμάνι του Δορυστόλου.
Ο Τσιμισκης διέταξε εφοδο στα τειχη της πολης αλλα δεν καταφερε να την καταλαβει. Ο Σβιατοσλάβος με
συχνές εξόδους προσπαθουσε να καμψει το ηθικο του Τσιμισκη αλλα παντα γυρναγε πισω ηττημένος.

Μια μερα όμως προσεξε πως ειχε χαλαρώσει η αμυνα του στρατοπεδου του Τσιμισκη καπου προς το απογευμα την ωρα που ετοιμαζαν το δειπνο και αποφάσισε να τους χτυπησει τοτε.

Χωρισε το στρατο του σε 2 μερη. 1 με ιππικο και 1 με πεζικο και εκανε ταυτοχρονη εξοδο από τις 2 πυλες της πολης.
Στην ανατολικη πυλη χτυπηθηκε με το στρατο των Μακεδονικων και Θρακικων Θεμάτων που διοικουσε ο Πέτρος ο Στρατοπεδάρχης και στην δυτικη πυλη χτυπηθηκε με το στρατο της ανατολης που διοικουσε ο Βάρδας Σκληρός.

Ηταν η πρωτη φορά που οι Βυζαντινοι εβλεπαν τους Ρωσους να πολεμανε με τακτικο ιππικο. Ηταν ξεκαθαρο πως ο Σβιατοσλαβος μαθαινε γρηγορα και αντεγραφε τις Βυζαντινες τακτικες.

Οι Βυζαντινοι αν και αρχικα αιφνιδιαστηκαν γρηγορα ανασυντάχτηκαν και σταματησαν την ορμη της εφόδου αλλα συντομα ο Σβιατοσλαβος καταλαβε πως δεν εφτανε μονο να αντιγράψει τις Βυζαντινες πολεμικες τακτικες καθως οι Βυζαντινοι στρατιωτες υπερειχαν ποιοτικα των Ρωσων και αρχισαν να τους απωθουν.

Ο Σβιατοσλαβος υπεστη βαριες απωλειες και αναγκαστηκε να γυρισει πισω στην πολη. Οι Βυζαντινοι από την άλλη ειχαν 0 νεκρους, 2 τραυματιες και εχασαν 3 αλογα.

Το χαραμα ο Ιωαννης συγκέντρωσε ολο το στρατό του μπροστα από την πολη και προκάλεσε τον Σβιατοσλάβο να βγει σε μάχη. Αλλα κανεις δεν εβγαινε εξω οσο και να φωναζε ο Τσιμισκης.

Ετσι ο Τσιμισκης γυρισε ξανα στο στρατοπεδο και περιμενε. Εκει ηρθαν πρεσβεις από την πολη της Κωνσταντιας και αλλων Φρουριων στον Δουναβη.

Οι πρέσβεις ζητησαν συγχωρεση για το λαθος τους να συνταχθουν με τους Ρωσους και ζητησαν αμνηστια. Σε αντάλλαγμα προσεφεραν τις οικογένειες τους ως ομηρους στον Τσιμισκη.

Ο Τσιμισκης δέχτηκε τη συγνωμη τους και εστειλε αξιωματικους του να παραλαβουν τα καστρα μαζι με στρατιωτες για φρουρα.

Στο μεταξυ ο Σβιατοσλάβος δεν μπορουσε να χωνέψει το χτεσινο ρεζιλικι. Επρεπε να παρει εκδικηση.
Ετσι εκανε παλι εξοδο το απογευμα και αυτή τη φορα θα πολεμουσε όπως οι παραδοσιακοι Ρως. Μπουλουκι και με τεραστιο πληθος στρατου ελπιζοντας να λυγισει τον Βυζαντινο στρατο με τον υπερτερο αριθμο των στρατιωτων του.

Αρχικα παλι φαινόταν να κερδιζουν οι Ρωσοι αλλα σιγα σιγα οι Βυζαντινοι επαιρναν το πανω χερι πολεμωντας συντεταγμενα και με πειθαρχια.

Και τοτε εγινε να σκοτωθει ο υποδιοικητης του Σβιατοσλαβου ο Σβάνγκελ. Ο οποιος προσπαθησε να διασπάσει μονος του τις γραμμες των Βυζαντινων αλλα πληγωθηκε βαρια. Εν τουτοις συνεχισε να πολεμα ηρωικα ως που υπεκυψε στις σπαθιες και τους λογχισμους των στρατιωτων.

Ο θανατος του Σβανγκελ εριξε το ηθικο των Ρωσων στα τάρταρα και βλεποντας τον να πεφτει εχασαν την ορμη τους. Δεν υποχωρησαν όμως. Αντεξαν μεχρι τη νυχτα και από εκει συνεχισαν το πρωι μεχρι το μεσημερι.

Τοτε ο Τσιμισκης εστειλε ένα αποσπασμα να αποκοψει τους Ρώσους από τη μονη διοδο που ειχαν για να γυρίσουν στην πολη.

Μολις το ειδαν αυτό οι Ρωσοι φοβηθηκαν ότι θα περικυκλωθουν και θα σφαγιαστουν ανελεητα και αρχισαν να υποχωρουν ατάκτως.

Δεν προλαβαν όμως καθως το αποσπασμα του Τσιμισκη ηταν πιο γρηγορο και τους εκοψε το δρόμο. Ετσι πανικοβλητοι εφυγαν προς την πεδιαδα οπου εκει τους προλαβε ο τακτικος στρατος και τους πετσοκοψε.
Με το που επεσε η νυχτα ο Σβιατοσλαβος διεταξε να σκαφτει χαντακι γυρω από την πολη για να
αποτρέψει τους Βυζαντινους να φτανουν ευκολα μεχρι τα τειχη. Αλλα ηξερε ότι ετσι προκαλουσε τον
Τσιμισκη να τον πολιορκησει σφιχτα.

Μπορει να γλιτωνε τις εφοδους αλλα ο Τσιμισκης θα τον βομβαρδιζε μεχρι αηδιας και θα του απεκοπτε τα παντα για να τον «στραγγαλισει» με την πολιορκια.

Δεν ειχε άλλη επιλογη όμως. Το μεγαλυτερο μερος τους στρατου του ηταν τραυματιες και εξαντλημενο από την πεινα. Ειχαν μεν τροφιμα για την πολιορκια πολύ λιγα όμως και αναγκαστικα οι μεριδες των στρατιωτων ειχαν μειωθει παρα πολύ. Μονο το ημερησιο ψωμι ειχε φτάσει στα 10 γρ. ανα στρατιωτη για ολη τη μερα.

Ενισχυσεις δεν περιμενε να ερθουν ειδικα με τον Στολο εξω από την πορτα του και πλεον δεν μπορουσε ν κανει τιποτε άλλο.

Σε 2 μερες όμως κατά τη διαρκεια μιας σφοδρης καταιγίδας μπηκε στα πλοια του με 2000 ανδρες και αθεατοι κατεβηκαν το ποταμι για να βρουν τροφές.
Ηταν τυχεροι και βρηκαν λιγο παρακατω σιτάρι και βρωμη. Ετσι ξαναγυρισαν κανοντας αναστροφη πορεια.

Σε λιγο όμως βρηκαν μπροστα τους ένα αποσπασμα στρατιωτων. Προφανως ηταν Βυζαντινα περιπολα που ελεγχαν την περιοχη μαζι με αποσπασματα που μαζευαν προμηθειες. Δεν τους ειχαν δει καθως αλλοι ξεκουραζονταν, αλλοι ποτιζαν τα αλογα τους στο ποτάμι, αλλοι μαζευαν ξυλα, αλλοι μαζευαν καρπους κτλ.

Ετσι κατεβηκαν από τα πλοια και πολύ σιγα πηγαν προς το μερος τους και ξαφνικα τους επιτέθηκαν. Οι στρατιωτες αιφνιδιαστηκαν καθως δεν τους ειχαν δει καν και οι Ρωσοι εξοντωσαν τους περισσότερους. Αλλοι καταφεραν να ξεφυγουν σε παρακειμενο δάσος.

Οι Ρωσοι ξαναμπηκαν στα πλοια τους χαρουμενοι από αυτή τη μικρη νικη και επεστρεψαν στο Δοροστολον.

Ο Τσιμισκης εξοργιστηκε όταν εμαθε τι συνεβη. Και περισσότερο τα εβαλε με τους Ναυαρχους του στόλου που ειχαν ξεχάσει να περιπολουν στο ποτάμι.

Τους απειλησε πως αν ξανασυμβει παρόμοιο περιστατικο τοτε θα εκτελεστουν ολοι.
Οι Ναυαρχοι τον διαβεβαιωσαν πως δεν θα ξανασυμβει κατι τετοιο και εκτοτε εβαλαν φρουρες και στις δυο οχθες του ποταμου ενώ ακατοι γεματες στρατιωτες περιπολουσαν πανω κατω συνεχεια στο ποτάμι.

Στο μεταξυ περασαν 65 μερες και η πολιορκια συνεχιζόταν. Ο Τσιμισκης εσφιξε και άλλο την πολιορκια γκρεμιζοντας τους δρομους από και προς το Δορυστολο και βαζοντας φρουρα σε κάθε πιθανο και απιθανο σημειο που οδηγουσε στην πολη για να είναι βεβαιος ότι κανεις δεν θα μπει η θα βγει από την πολη.

Στο μεταξυ πισω στην Αυτοκρατορια ο Λεων Φωκας και ο γιος του Νικηφόρος ανεκτησαν ξανα την οραση τους. Όπως ειδαμε ο δημιος με εντολη του Τσιμισκη δεν τους τυφλωσε πραγματικα. Απλα το πυρωμενο ξιφος κοντα στα ματια τους τους προκαλεσε μια παροδικη τυφλωση η οποια τωρα περασε.

Ετσι με την οραση τους αποκατεστημενη δωροδοκησαν τους δεσμοφυλακες τους για να τους αφησουν να αποδράσουν και ετσι περασαν από την Μηθυμνα απέναντι και από εκει εφτασαν στην Χαλκηδόνα στη Μονη Πελαμυς.

Δεν ειχαν ξεχασει ακομα τις φιλοδοξιες τους για τον θρόνο που θεωρουσαν ότι επρεπε να ηταν δικος τους μετα τον θανατο του Νικηφόρου Β’.

Από εκει περασαν στην Κωνσταντινουπολη στην οποια μπηκαν αθεατοι τα χαραματα και συναντησαν και αλλους μυημενους στην συνομωσία.

Όμως το σχέδιο τους προδοθηκε από έναν από τους συνομωτες ο οποιος ειχε προηγουμενα με τον Νικηφόρο Φωκα το γιο του Λεοντα και αυτος πηγε και τους κάρφωσε στον Ναυαρχο Λεοντα ο οποιος ειχε την ευθυνη ασφαλειας του Παλατιου οσο ελειπε ο Αυτοκρατορας μαζι με τον Ραικτωρα Βασιλειο.

Ο Λεοντας με τον Βασιλειο αμεσως εστειλαν τη Φρουρα να τους συλλάβει αλλα αυτοι προλαβαν και απεδρασαν πηδωντας από τα παραθυρα του σπιτιου που βρισκονταν και ετρεξαν στην Αγια Σοφια να ζητησουν άσυλο.

Η Φρουρα όμως τους προλαβε και τους εβγαλε εξω με την βια από τον ναο.
Καταδικάστηκαν σε εξορία και τυφλωση και αυτή τη φορα με εντολη του Τσιμισκή η ποινη θα εκτελουνταν διαφορετικα. Δεν θα τους ξεραιναν τα ματια με πυρωμενο ξιφος, αλλα θα τους τα εβγαζαν με κουταλι απλα και μονο για να είναι σιγουροι ότι θα εκτελεστει σωστα η ποινη.

Ο Τσιμισκης τους ειχε δωσει μια δευτερη ευκαιρια και αυτοι την πεταξαν. Μονοι τους το διαλεξαν. Αμεσως μετα το βγάλσιμο των ματιων τους επιβιβασαν σε ένα καραβι και τους εστειλαν εξορία στην Νησο Πρωτη στα Πριγκιποννησια.

Πισω στο Δοροστολο οι Ρωσοι λιμοκτονουσαν και ο βομβαρδισμος από τον Τσιμισκη ηταν ανελεητος με εκατονταδες βληματα να πεφτουν στην πολη ολη μερα.

Ειδικα η νεα πολεμικη μηχανη που χειριζοταν η μοναδα του Μαγιστρου Ιωάννη Κουρκουα γιου του Ρωμανου Κουρκουα ξαδελφου του Τσιμισκη.

Ετσι οι Ρωσοι διαλεξαν τους καλυτερους αντρες τους και αυτοι μαζι με ελαφρυ πεζικο θα εκαναν εξοδο για να καταστρέψουν την συγκεκριμενη πολεμικη μηχανη.

Ο Ιωαννης Κουρκουας εμαθε ότι γινεται εξοδος και στοχος είναι οι πολεμικες μηχανες του πηρε τους στρατιωτες του και εσπευσε να βοηθησει στην αψιμαχια.

Όταν εφτασε όμως εκει το αλογο του χτυπηθηκε από βελος και επεσε γκρεμιζοντας και αυτόν κατω και οι Ρώσοι τον εκαναν κομματακια με τα σπαθια τους.

Επειδη ο Κουρκουας φορουσε χρυση πανοπλια οι Ρωσοι τον περασαν για τον Τσιμισκη και του εκοψαν το κεφάλι παιρνωντας το μαζι τους.

Τοτε εκαναν εφοδο οι στρατιωτες του Κουρκουα και απωθησαν τους Ρωσους σωζωντας τις πολεμικες μηχανες κυνηγοντας τους μεχρι την πολη.

Την άλλη μερα το κρεμασαν στα τειχη κοροιδευοντας τους Βυζαντινους για τον θανατο του Τσιμισκη.
Βεβαια τα γελια τους κοπηκαν μαχαιρι όταν εμφανιστηκε ο Τσιμισκης στο στρατόπεδο ολοζωντανος και με το κεφαλι του στη θεση του.

Στις 20 Ιουλιου 971 οι Ρωσοι εκαναν άλλη μια εξοδο και ενεπλακησαν σε μαχη με τοιυς Βυζαντινους.
Τους Ρωσους οδηγουσε ο Στρατηγός Ικμορ ο οποιος ειχε αναλαβει νεος υποδιοικητης του Σβιατοσλαβου μετα τον θανατο του Σβάνγκελ. Ηταν ενας θηριωδης Βικινγκ ο οποιος ηταν βετεράνος στους πολεμους.

Πανω στην μάχη ο Στρατηγός Ανεμάς ο γιος του πρωην Εμίρη της Κρητης που ειχε γινει χριστιανος τωρα ειδε τον Ικμορ να σπάει τις Βυζαντινες γραμμες και εστρεψε το αλογο προς αυτόν και καλπασε εναντιον του.

Τραβηξε το σπαθι του και χτυπησε τον Ικμορ στον αριστερο ωμο με τοση δυναμη που τον εκοψε στα δυο και αποκολληθηκε το κεφάλι του μαζι με το δεξι του χερι και επεσαν κατω,
Το σωμα του Ικμορ ταλαντευτηκε και επεσε και αυτό μπρουμυτα. Οι Βυζαντινοι ξεσπασαν σε αλαλαγμους ενώ οι Ρωσοι παγωσαν μετα το θανατο του αρχηγου τους.

Ο δε Ανεμάς αν και καταματωμενος δεν ηταν τραυματισμενος.

Οι Ρωσοι προσπαθησαν να αντεπιτεθουν για να εκδικηθουν τον θανατο του Ικμορ αλλα δεν καταφεραν τιποτα και μια δευτερη εφοδος του Ανεμα τους εστειλε να κλειστουν ξανα μεσα στο Δοροστολο.
Ακομα και ο ιδιος ο Σβιατοσλάβος κινδυνεψε να πιαστει η να σκοτωθει αν δεν επεφτε η νυχτα η οποια
καλυψε την υποχωρηση του.

Όταν αργοτερα οι ακολουθοι του στρατου (μη-στρατιωτικο προσωπικο, τεχνιτες, μαγειροι, πουτανες κτλ.) βγηκαν στο πεδιο της μαχης να σκυλευσουν τους νεκρους και να κλεψουν ότι πολυτιμο ειχαν ανακαλυψαν, πως πολλα πτωματα Ρωσων πολεμιστων ηταν γυναικες ντυμενες ακριβως όπως οι ανδρες και πολεμουσαν μαζι τους.

Ο Σβιατοσλαβος βρισκοταν σε απελπιστικη θεση. Εχανε τον πολεμο, ενισχυσεις ή συμμαχοι δεν υπηρχαν, ηταν μακρια από τα εδαφη τους, προμηθειες δεν ειχαν και τα γειτονικα βασιλεια αρνουνταν να τους βοηθησουν από φοβο μην επισυρουν την οργη του Βυζαντινου Αυτοκράτορα. Και από πανω δεν μπορουσαν να φυγουν κιολας καθως ο Αυτοκρατορικος Στολος τους ειχε ασφυκτικα περικυκλωμενους.

Η ακριβως αντιθετη κατασταση επικρατουσε στο Βυζαντινο στρατοπεδο. Ενισχυσεις και συμμαχοι ερχονταν κάθε μερα, οι γραμμες ανεφοδιασμου λειτουργουσαν ρολοι και τα γειτονικα βασιλεια συναγωνιζονταν το ένα το άλλο για το ποιο θα γλυψει καλυτερα τον κωλο του Τσιμισκη.

Ετσι ο Σβιατοσλαβος συγκαλεσε πολεμικο συμβουλιο για να αποφασισουν ολοι μαζι τι πρεπει να κανουν.
Ακουστηκαν πολλες ιδεες. Καποιοι ειπαν να μπουν στα πλοια και να ρισκαρουν να φυγουν νυχτα ελπιζοντας να μην τους παρει χαμπάρι ο στολος.

Αλλοι ειπαν να διαπραγματευτουν με τον Αυτοκράτορα και να ζητησουν εγγυησεις ασφαλους διελευσης για τη πατριδα τους.

Ενώ αλλοι υποστηριξαν ότι πρεπει να μεινουν και να πολεμησουν μεχρι θανατου όπως ηταν η παραδοση των Βικινγκς.

Ο Σβιατοσλαβος εκλινε περισσότερο στην αποψη να μεινουν και να δωσουν άλλη μια τελευταια μαχη με τον Αυτοκράτορα. Η θα νικουσαν και θα γυριζαν θριαμβευτές στην πατριδα τους η θα εχαναν και θα ειχαν
έναν ενδοξο θανατο συμφωνα με την παραδοση των Βικινγκς. Παρα να ζουσαν ντροπιασμενοι που το εβαλαν στα ποδια. Γιατι τοτε δεν θα τους σεβοταν κανεις και ενδεχομένως οι λαοι που υπεταξαν να επαναστατουσαν και να τους σκοτωναν ολους αφου πλεον δεν θα τους φοβοντουσαν.

Τελικα το συμβουλιο ψηφισε υπερ της προτασης του Σβιατοσλαβου.

Ετσι την επομενη μερα ολος ο στρατος βγηκε από την πολη και οι πυλες της εκλεισαν πισω τους και σφραγιστηκαν ετσι ώστε να μην μπορει κανεις να γυρισει πισω στην ασφαλεια της πολης. Η θα κερδιζαν σημερα η θα πεθαιναν ολοι.

Συνεχίζεται…

[George_V]

Kαι ο Τσιμισκης όμως ειχε παραταξει τον στρατο του για μαχη. Με το σημα του Αυτοκράτορα ηχησαν οι σαλπιγγες και ο στρατος αρχισε να προχωρά προς τους Ρώσους οι οποιοι τοτε αρχισαν να τρέχουν μανιασμένα κατά των Βυζαντινων.

Οι Βυζαντινοι δεν σταμάτησαν την προέλαση τους παρα το γεγονος ότι οι Ρωσοι ετρεχαν ξεφρενα κατά πανω τους αλλα με εντολη του Τσιμισκη κατέβασαν τις λογχες τους παράλληλα με το εδαφος και κλειδωσαν τις ασπίδες τους.

Οι Ρώσοι επεσαν σαν μανιασμένο κυμα πανω στο στρατό του Αυτοκράτορα αλλα παρολη την ορμη τους δεν εσπασαν τις γραμμές τους αν και αρκετοι Ρωσοι εγιναν σουβλακι πεφτοντας κατευθειαν πανω στις λογχες.

Η μαχη ηταν σφοδρη. Οι Ρωσοι μαχονταν πλεον για το γοητρο τους και τα επαιζαν όλα για όλα.
Οι Βυζαντινοι αντεχαν αλλα το μεσημέρι που τους χτυπησε ο καυσωνας αρχισαν να νιωθουν αποπνικτικα μεσα στις πανοπλιες τους (ηταν 21 Ιουλιου και ειχε αφορητο καυσωνα εκεινο το ετος) συν του ότι αρχισε να τους βασανιζει η διψα.

Ηρθαν τα πρωτα σημαδια εξαντλησης και το κεντρο του στρατου αρχισε να υποχωρεί ελαφρα.
Ο Τσιμισκης το παρατηρησε εγκαιρως αυτό και τέθηκε επικεφαλης της Αυτοκρατορικης Φρουρας οδηγώντας την προς ενισχυση του κεντρου που εχανε συνοχη αργα αλλα σταθερα.

Παράλληλα διέταξε να μεταφερθουν ασκοι με νερο και κρασι για να ανακουφιστουν οι στρατιωτες οσο αυτος και η Φρουρά του θα συγκρατουσαν τους Ρωσους για να μη σπασει το μετωπο.

Η Φρουρά με τον Τσιμισκή εκανε εφοδο και απωθησε τους Ρωσους και τους συγκράτησε για οση ωρα χρειάζονταν για να συνέλθουν οι στρατιωτες και να ριχτουν και παλι στη μάχη.

Νεα εφοδος του στρατου απωθησε και παλι τους Ρωσους αλλα καταφεραν να συγκρατησουν τις γραμμές τους και η μαχη συνεχισε αμφιρροπη.

Εκει παρατηρησε ο Τσιμισκης ότι το πεδιο της μάχης ηταν στενο και δεν επετρεπε στο στρατο του να ελιχθει όπως πρέπει για να χτυπησει αποτελεσματικα τους Ρωσους και εδωσε διαταγη συντεταγμένης υποχώρησης προς την πεδιάδα για να παρασυρει τους Ρωσους στο σημειο που ηθελε για να παιξει το δικο του παιχνιδι.

Οι Βυζαντινοι υποχωρησαν συντεταγμένα και σιγα σιγα για να τραβηξουν τους Ρωσους σε καταδιωξη.
Όταν εφτασαν στο σημειο που ηθελε ο Τσιμισκης διέταξε το στρατο να κανει εφοδο και πλεον με ευχερεια κινησεων μπορεσε να τους χτυπησει πιο αποτελεσματικα.

Η μαχη εγινε φονικότερη από ποτε. Οι Ρώσοι λόγχισαν το άλογο του Θεόδωρου Μισθειωτη γκρεμιζοντας τον αλλα ο Μισθειωτης σηκωθηκε γρηγορα. Αντιληφθηκε εν τουτοις ότι εχει χασει την ασπιδα του όπως επεσε.

Ηταν περικυκλωμένος από Ρωσους όμως που ετρεχαν κατά πανω του. Ετσι άρπαξε ένα Ρώσο στρατιωτη από τη ζωνη που ετυχε να είναι διπλα του και τον εβαλε μπροστα του σαν ανθρωπινη ασπίδα.

Ο δυστυχης Ρωσος εφαγε όλα τα χτυπηματα που προοριζονταν για τον Μισθειωτη οσο αυτος υποχωρουσε όπως όπως για τις Βυζαντινες γραμμες αποκρουοντας τα υπολοιπα χτυπηματα με το σπαθι του.

Τελικα τα κατάφερε να γυρισει πισω αν και τραυματισμενος αρκετα και η μαχη συνεχιστηκε με το ιδιο μενος και από τις δυο πλευρες.

Ο Τσιμισκης ειδε ότι οι Ρωσοι πολεμουν πιο αγρια από άλλες φορε και προβληματιστηκε με το τι να κανει στη συνέχεια.

Απόφασισε να προκαλέσει τον Σβιατοσλάβο σε μονομαχία. Μονομαχια μεχρι θανατου. Οποιος μεινει ζωντανος είναι ο νικητης. Ετσι εστειλε έναν αγγελιοφόρο να του το ανακοινώσει λεγοντας του ότι είναι καλυτερο να πεθανει ενας ανδρας από το να σφαγιαζονται χιλιαδες. Ο νικητης τα παιρνει όλα.

Ο Σβιατοσλαβος όμως απέρριψε την προταση του Τσιμισκή λεγοντας πως αν ο Αυτοκράτορας θελει να πεθανει ας διαλεξει έναν από τους χιλιαδες τροπους να το κανει αλλα όχι αυτόν.

Όταν ο αγγελιοφορος εφερε την απορριψη στον Ιωάννη αυτος διέταξε να αποκοπουν ολοι οι δρομοι υποχωρησης προς το Δορόστολον και εστειλε τις εφεδρειες υπο τον Βαρδα Σκληρο να εκτελεσουν τη διαταγη του.

Μετα διέταξε τον Πατρικιο Ρωμανο Λεκαπηνο (τον εγγονο του Αυτοκρατορα Ρωμανου Α’) να κανει εφοδο στους Ρωσους μαζι με τις δυναμεις του Πετρου του Στρατοπεδαρχη. Οι Ρωσοι αντιστάθηκαν λυσσαλέα και σε αυτή την εφοδο.

Πανω στον ορυμαγδό της μάχης ο Στρατηγός Ανεμάς (που ειχε σκοτώσει τις προάλλες τον Ικμορ) οδηγώντας τις μοναδες του εντόπισε τον Σβιατοσλάβο και αποφάσισε να τελειωσει τη μαχη εδώ και τώρα.
Ετσι σπιρουνισε το αλογο του και επιτέθηκε μονος του εναντιον του Σβιατοσλαβου ανοιγοντας δρομο με το σπαθι του.

Εφτασε διπλα στον Σβιατοσλάβο και κατέβασε το σπαθι με δυναμη στο κεφάλι του.
Ο Σβιατοσλάβος γκρεμίστηκε από το αλογο και επεσε φαρδυς πλατυς στο χώμα.

Ο Ανεμας όμως ηταν καταδικασμένος. Περικυκλώθηκε από εξοργισμενους Ρωσους που νομιζαν ότι ειχε σκοτωσει τον αρχηγο τους και μετα από ηρωικη αντισταση εναντια σε δεκαδες Ρωσους αφου σκοτωσε παρα πολλους υπέκυψε στα τραυματα του και κατακρεουργηθηκε από τους Ρωσους.

Οσο για τον Σβιατοσλάβο τον σηκωσε η φρουρα του από το χωμα και διαπιστωσαν ότι ηταν ακομα ζωντανος. Το κράνος του αντεξε και τον εσωσε αν και ειχε ακουσει για τα καλα καμπανες στα αυτια του από το χτυπημα. Ακομα και ο Σβιατοσλάβος ομολογησε ότι ο Ανεμας πεθανε σαν αληθινος ηρωας.

Η μαχη συνεχιζόταν αμφιρροπη ως που το απογευμα ξεσπασε σφοδρη καταιγίδα από τα νοτια και φυσηξε ενας θυελλωδης ανεμος ο οποιος εριχνε την βροχη κατευθειαν στα προσωπα των Ρωσων περιοριζοντας την οραση τους και τις κινησεις τους δινοντας την ευκαιρια στους Βυζαντινους να εντεινουν την επιθεση τους.

Παραλληλα με αυτό ενας καβαλλάρης σε λευκο άλογο βγηκε από τις γραμμές των Βυζαντινων και επιτέθηκε μονος στους Ρωσους σκορπιζοντας πανικο στις γραμμές τους.

Πανικοβλητοι οι Ρωσοι ετρεξαν πισω στο Δορόστολο αλλα ανακαλυψαν ότι ο Σκληρός ειχε μπλοκάρει ολες τις εξοδους διαφυγης τους και ετσι εφυγαν προς την πεδιαδα. Ηταν τοσο πανικοβλημενοι που αρκετοι Ρωσοι ποδοπατηθηκαν από αλλους Ρωσους πανω στην προσπαθεια τους να ξεφυγουν ενώ αλλοι σφαγιαστηκαν από τον Σκληρο.

Ο Σβιατοσλάβος καταλαβε ότι πλεον χανει τη μαχη αποφάσισε να διαπραγματευτει με τον Τσιμισκη.
Εστειλε αγγελιοφορο στον Ιωάννη ζητώντας του να γινει φιλος και συμμαχος του και να του επιτραπει να γυρισει με ασφάλεια στην πατρίδα του. Επισης ζητησε και εμπορικα δικαιωματα για τους Ρωσους εμπορους στην Κωνσταντινουπολη.

Ο Τσιμισκης δεχτηκε την προταση και η μαχη σταματησε με τις δυο πλευρες να κανουν ανακωχη.
Ο Σβιατοσλάβος ζητησε να συναντησει προσωπικα τον Τσιμισκη πριν φυγει και ο Τσιμισσκης δέχτηκε τη συναντηση.

Μεχρι να ετοιμαστει η συνάντηση ο Αυτοκράτορας εψαξε να βρει τον καβαλλάρη που επιτεθηκε μονος του στις γραμμες των Ρωσων και τους πανικοβαλλε για να τον τιμησει.

Δεν τον βρηκε όμως. Αρκετοι τον ειδαν αλλα κανενας δεν τον ηξερε ουτε και σε ποια μοναδα είναι.
Ο Τσιμισκης θεωρησε ότι μαλλον θα σκοτώθηκε και επεστρεψε στη σκηνη του. Εκει βρηκε να τον περιμένει αγγελιοφορος με γράμμα από την Κωνσταντινουπολη.

Στο γράμμα του ανεφεραν πως γνωστοποιηθηκε στο Παλατι ότι μια γυναικα ανεφερε ότι ειδε σε ονειρο την Παναγία να καλει έναν στρατιωτη και να του λεει:

«Θεοδωρε ο φιλος μας ο Ιωαννης βρισκεται σε κινδυνο. Πηγαινε γρηγορα να τον βοηθησεις»

Ο στρατιωτης υποκλιθηκε καβαλλησε ένα λευκο αλογο και εφυγε.

Ο Ιωάννης σοκαρισμένος καταλαβε ότι για αυτό δεν εβρισκε τον στρατιωτη. Ηταν ο ιδιος ο Αγιος Θεοδωρος που τον βοηθησε να κερδισει την μάχη. Ετσι για να τιμησει τον Αγιο Θεόδωρο μετονομασε το Δοροστολον σε Θεοδωροπολις.

Μετα καβαλλησε το αλογο του και με συνοδεια της φρουρας του εφτασε στις οχθες του Ιστρου για να συναντησει τον Σβιατοσλάβο.

Ο Σβιατοσλαβος εφτασε σε λιγο με το πλοιο του κωπηλατωντας και ο ιδιος μαζι με τους στρατιωτες του.
Ηταν μετριου αναστηματος με παχια φρυδια γκριζα ματια και πλακουτσωτη μυτη. Ηταν ξυρισμένος εκτος από ένα παχυ μακρυ μουστάκι όπως ξυρισμένο ηταν και το κεφάλι του εκτος από μια κοτσιδα που κρεμοταν από το κεντρο και επεφτε προς τα κατω. Για τους Ρωσους αυτό ηταν ενδειξη ευγενους καταγωγης και ανδρειας.
Ειχε παχυ λαιμο και φαρδυ στηθος. Στο ένα αυτι ειχε χρυσο σκουλαρικι με δυο μαργαριτάρια και ένα ρουμπινι ενώ το υφος του ηταν αγριο και βαρβαρο.
Ηταν ντυμενος με λευκα ρουχα παρομοια με της συνοδειας του με τη μονη διαφορα ότι τα δικα του ρουχα ηταν πεντακαθαρα.

Αφου συνομιλησαν (μεσω διερμηνεων φυσικα) με τον Τσιμισκη για λιγη ωρα κανονιζοντας και τις τελευταιες λεπτομερειες ο Σβιατοσλάβος εφυγε με το πλοιο του. Αναμεσα σε αυτά που του ζητησε ηταν να κλεισει ειρήνη και με τους Πετσενέγγους.

Ο Ιωαννης δεχτηκε και εστειλε πρεσβη στους Πετσενεγγους τον Επίσκοπο Ευχαιτών Θεόφιλο ο οποιος προτεινε ειρηνη και συμμαχια με τους Πετσενέγγους αλλα με τον ορο να μην περάσουν ποτε το Δουναβη και να αφησουν τους Ρωσους να περάσουν ασφαλεις για την πατριδα τους. Οι Πετσενεγγοι συμφωνησαν σε ολους τους ορους εκτος από την ασφαλη διαβαση των Ρωσων.

Ο Σβιατοσλάβος γυρνώντας στην πατριδα του ο Στρατηγος Σβενελντ τον συμβουλευσε να αποφυγουν τα εδάφη των Πετσενέγγων αλλα ο Σβιατοσλάβος αγνοησε τη συμβουλη αυτή.

Ετσι φτανοντας στην Χορτίτζα στις αρχες του 972 επεσε σε ενεδρα των Πετσενέγγων οι οποιοι τον ειχαν αχτι που τους παρέσυρε στον καταστροφικο πολεμο με τους Βυζαντινους και εξοντωθηκε μαζι με ότι ειχε απομεινει από τον στρατό του. Το δε κρανιο του το εκανε κυπελλο ο Χάνος των Πετσενέγγων.

Με το θανατο του Σβιατοσλάβου ξεσπασε εμφυλιος στο Πριγκιπατο του Κιεβου μεταξυ των νομιμων γιων του Ολεγκ και Γιαροπολκ. Ο Ολεγκ δολοφονηθηκε το 977 και ο άλλος του γιος ο Βλαδιμηρος το εσκασε στην Σκανδιναβια. Από εκει γυρισε με στρατο Βικινγκ το 980 και σκοτωσε τον Γιαροπολκ μενοντας πλεον μονος Ηγεμονας των Ρωσων.

Αφου εφυγε ο Σβιατοσλάβος ο Ιωάννης εκκαθαρισε τα καστρα κατά μηκος του ποταμου και επέστρεψε στην Κωνσταντινουπολη οπου εγινε δεκτος με θριαμβο.

Η Συγκλητος τον καλεσε να μπει στην Πολη πανω σε αρμα που εσερναν 4 λευκα αλογα και να φορέσει δαφνινο στεφάνι όπως εκαναν οι Ρωμαιοι 600 χρόνια πριν. Να κανει δλδ έναν κλασσικο Ρωμαικο θριαμβο αλλα ο Ιωαννης θελησε να είναι πιο ταπεινος.

Ναι μεν δεχτηκε το χρυσο δαφνινο στεφάνι που του προσφεραν και το φορεσε αλλα δεν δεχτηκε το αρμα.
Αντιθετα μπηκε στην πολη καβαλα στο αγαπημενο του ασπρο αλογο ενώ στο άρμα που ειχαν ετοιμασει εβαλε τα βασιλικα διάσημα του Τσάρου της Βουλγαριας και την Εικόνα της Παναγιας Νικοποιου (για την ιστορια η εικονα αυτή κλαπηκε το 1204 και σημερα βρισκεται στη Ρώμη)

Όταν η πομπη εφτασε στο Φορουμ του Κωνσταντινου εγινε δέηση και ο Ιωάννης εβγαλε τη βασιλικη στολη και το στέμμα από τον Τσάρο Μπορις Β’ της Βουλγαρίας.

Από εκει η πομπη συνεχισε στην Αγια Σοφία οπου ο Ιωάννης αφιερωσε το Βουλγαρικο στέμμα στο Ναο και έδωσε στον Μπορις τον τιτλο του Μαγίστρου.

Την ιδια εποχη ο Τσιμισκης παντρεψε την ανηψια του Θεοφανώ με τον Οθωνα Β’ γιο και διαδοχο του Γερμανου Αυτοκράτορα Οθωνα Α’ σε μια διπλωματικη κινηση για να προστατευσει τις Βυζαντινες κτησεις της Κατω Ιταλιας από τις Γερμανικές βλεψεις.

Και για να τιμησει το Θεο για τις νικες του αποφάσισε να επεκτεινει το Παρεκκλησιο του Χριστου Χαλκιτη που ηταν πανω από τη Χαλκη Πυλη. Το ειχε χτισει ο Ρωμανος Α’ αλλα ηταν πολύ στενο. Ετσι ο Ιωάννης το μεγάλωσε και αφησε χωρο για τον τάφο του εκει.

Ηθελε να ενταφιαστει εκει για να μπορει να βλέπει όπως ελεγε τη φρουρα του την οποια τοσες φορες οδηγησε στη μάχη όταν θα εκαναν παρέλαση από κατω του στη Χαλκη Πυλη.

Δεν εμεινε για πολύ στην Κωνσταντινουπολη όμως καθως λιγο καιρο μετα ξεκινησε νεα εκστρατεια εναντιον των Αράβων. Στο μεταξυ όμως ειχε προλαβει να καταργησει τον λαομισητο και δυσβαστακτο «Καπνικο φορο» ανακουφιζοντας τα κατώτερα στρωματα της Αυτοκρατοριας. Ο φορος λεγοταν Καπνικος
καθως όταν ερχοταν ο φοροεισπρακτορας παρατηρουσε σε ποια σπιτια βγαινει καπνος από την καμιναδα.

Από εκει που εβγαινε καπνος πηγαινε και εκτος από τους αλλους φορους τους φοραγε καπελο και το Καπνικον έναν εξτρα φορο δλδ.

Ετσι πολλοι για να γλιτώσουν το φορο δεν αναβαν καθολου τα τζακια τους για να μη τους δουν οι εισπρακτορες. Με αποτελεσμα να πεθαινουν από το κρυο το χειμωνα (δεν ξερανε ποτε θα περάσει ο φοροσυλλεκτης).

Τον Οκτώβριο του 972 πολιορκησε την Νισίβη στην Μεσοποταμια και την κατέλαβει και από εκει εκανε επιδρομες στα διαφορα Αραβικα Εμιρατα μεχρι που ο Εμίρης της Μοσουλης Αμπου Ταλιμπ συμφωνησε να πληρωνει ετησιο φορο στην Κωνσταντινουπολη για να σταματησει επιτελους ο Ιωαννης να λεηλατει τις περιοχες του.

Από εκει μετα πολιορκησε τη Μαρτυρόπολη αλλα αναγκαστηκε να λυσει την πολιορκία καθως τον επιασε χειμώνας και επρεπε να γυρίσει πισω στην Καισάρεια για να ξεχειμωνιάσει.

Συνεχίζεται…

[Gherschaagk]

Ωραίος ο Τσιμισκής ως εδώ.


Και ο Ανεμάς πρέπει να ήταν ωραίος.


Όσο για τον καβαλάρη με το άσπρο άλογο, τι να πω; Θα το πιστέψω όσο πιστεύω πως στη μάχη του Μαραθώνα πολέμησε ο Θησέας.

[George_V]

Ωραίος ο Τσιμισκής ως εδώ.


Και ο Ανεμάς πρέπει να ήταν ωραίος.


Όσο για τον καβαλάρη με το άσπρο άλογο, τι να πω; Θα το πιστέψω όσο πιστεύω πως στη μάχη του Μαραθώνα πολέμησε ο Θησέας.

Γιατι ο Μισθειωτης που εκανε τον Ρωσο ασπιδα?

[Gherschaagk]

Ωραίος ο Τσιμισκής ως εδώ.


Και ο Ανεμάς πρέπει να ήταν ωραίος.


Όσο για τον καβαλάρη με το άσπρο άλογο, τι να πω; Θα το πιστέψω όσο πιστεύω πως στη μάχη του Μαραθώνα πολέμησε ο Θησέας.

Γιατι ο Μισθειωτης που εκανε τον Ρωσο ασπιδα?

Πράγματι.

[Maspoli]

Και ο Ανεμάς πρέπει να ήταν ωραίος.

Αραβας.

[George_V]

Και ο Ανεμάς πρέπει να ήταν ωραίος.

Αραβας.

Εκχριστιανισμένος γιος του τελευταιου Εμίρη της Κρητης Αμπντ αλ-Αζίζ ιμπν Σουάιμπ και γενάρχης της οικογένειας των Ανεμάδων η οποια διακριθηκε για 300+ χρονια στην Κωνσταντινουπολη.

Δεν κανανε διακρισεις σε Ελληνες, Αραβες, Αρμενιους κτλ.

[Maspoli]

Εκχριστιανισμένος γιος του τελευταιου Εμίρη της Κρητης Αμπντ αλ-Αζίζ ιμπν Σουάιμπ και γενάρχης της οικογένειας των Ανεμάδων η οποια διακριθηκε για 300+ χρονια στην Κωνσταντινουπολη.

Δεν κανανε διακρισεις σε Ελληνες, Αραβες, Αρμενιους κτλ.

Φυσικά και δεν κάνανε.

Αυτά να τα βλέπουνε κάτι σημερινά ανθρωπάκια.

[Δημοκρατικός]

Και ο Ανεμάς πρέπει να ήταν ωραίος.

Αραβας.

Εκχριστιανισμένος γιος του τελευταιου Εμίρη της Κρητης Αμπντ αλ-Αζίζ ιμπν Σουάιμπ και γενάρχης της οικογένειας των Ανεμάδων η οποια διακριθηκε για 300+ χρονια στην Κωνσταντινουπολη.

Δεν κανανε διακρισεις σε Ελληνες, Αραβες, Αρμενιους κτλ.

Ναι αλλά σήμερα οι σπορές όλων αυτών (και άλλων τόσων) φαντασιώνονται ότι είναι βιολογικοί απόγονοι του Περικλή και του Λεωνίδα.