...δεν εκτιμώ ότι...ή,αλλιώς ;

[stavmanr]

- Ξέρεις αν θα έρθει ο Γιώργος;
- Όχι, δεν ξέρω

Υπέροχο παράδειγμα.
Η απάντηση "δεν ξέρω" δεν σχετίζεται με το "δεν θα έρθει ο Γιάννης". Δηλώνεται απλά η άγνοια επί του ζητήματος.
Από την άλλη, το "ξέρω ότι δεν θα έρθει" δηλώνει κατάθεση γνώσης επί του ζητήματος.
Αυτά που έγραφα πιο πριν δηλαδή.

- Πιστεύεις στον θεό;
- Όχι, ΔΕΝ πιστεύω.

Σε αυτή την πρόταση, η ύπαρξη του Θεού θεωρείται αυτονόητη κι εξετάζεται η πίστη σου σε εκείνον.
Το "πιστεύω", όπως και άλλα ρήματα, έχει μεταβατική και αμετάβατη σημασία. Καθώς και διάφορες ερμηνείες και χρήσεις.
Κάθε φορά, στο φανατισμό σου να επιβληθείς, αλλάζεις τη σύνταξή του και τη σημασία του.

Πχ. το "πιστεύω στο διάλογο" δεν εξετάζει αν υπάρχει διάλογος ή όχι. Αναφέρεται στην αξία του διαλόγου.
Και η φράση "δεν πιστεύω στο διάλογο" δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται διάλογος. Αναφέρεται στην μη εφαρμογή πίστης στην αξία του.

[stavmanr]

Έτσι, στην ερώτηση "πιστεύεις ότι υπάρχει θεός;" ο ειλικρινής συνειδητοποιημένος άθεος ορθώς απαντά "πιστεύω ότι δεν υπάρχει θεός".

Εσύ, που μας δηλώνεις πως πρέπει να απαντήσει ένας άθεος (συνειδητοποιημένος λέει ) ορθώς!

Μα αν δεν πιστεύει ότι δεν υπάρχει θεός τότε δεν είναι άθεος, αλλά στην καλύτερη αγνωστικιστής.
Εξ ορισμού, άθεος είναι εκείνος που δηλώνει/καταθέτει/εκδηλώνει/αποθέτει την πίστη του στη μη ύπαρξη θεού.

[stavmanr]

(...) κινείσαι από θρησκευτικά ελατήρια και προσπαθείς να απδοδώσεις πίστη σε έναν άθεο.

Αυτό πιστεύεις.
Δεν μας απασχολεί στη συζήτηση.

Όχι "πιστεύω"...ΓΝΩΡΙΖΩ!

Πιστεύεις.
Δεν είσαι ικανός να γνωρίζεις τα δικά σου. Πόσο μάλλον των άλλων.

[stavmanr]

Με αφορμή το νήμα με το τροχαίο του υπηρεσιακού οχήματος της Βουλής με τον άτυχο δικυκλιστή και μία απάντηση που ξεκινά να δίνει στον Αρίστο ο ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ στη σελ. 20 και η οποία ξεκινάει έτσι :

--"Προσωπικά,δεν εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει σκληρή αντιπολίτευση."--

θα ήθελα να ρωτήσω αν ακούγεται σωστά η φράση αυτή.

Αυτό που εννοώ είναι πως μάλλον θα ήταν σωστότερο να γράφονταν (ή,να λέγονταν, σε προφορικό λόγο) η φράση με τον τρόπο αυτό :

--"Προσωπικά,εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει σκληρή αντιπολίτευση."

Δηλαδή : ότι υπάρχει μία εκτίμηση ενός γεγονότος,υπάρχει - και μπορεί να είναι,θετική,αρνητική,ουδέτερη.Άρα,δεν μπορούμε να την αναιρέσουμε με το αρνητικό "δεν".Η εκάστοτε "φόρτιση" της εκτίμησης,πηγαίνει στο συμπέρασμα αυτής,στη συνέχεια της φράσης.

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε με αυτό το σκεπτικό.Ή,αν ισχύει ή δεν ισχύει σαν γραμματικός/συντακτικός κανόνας.

Αν η φράση είχε "θετική" χροιά (υπό την έννοια ότι απουσιάζει το αρνητικό "δεν"),τότε,αν παίρναμε ως βάση τη φράση όπως την έγραψε σαν απάντηση ο φίλτατος ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ, θα έπρεπε να γράψουμε :

--"Προσωπικά,δεν εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει σκληρή αντιπολίτευση."

Κάπως έτσι το βλέπω εγώ.

Θα με ενδιέφερε να μάθω πως το αντιλαμβάνεστε εσείς.

Θεωρώ πως το μπολνταρισμένο είναι το σωστό γλωσσολογικά.

[Λοξίας]

Γιατί να εξηγήσω κάτι που μόνο εσύ γράφεις; Εσύ να το εξηγήσεις.
Αυτά που έγραψα εγώ, τα έχω εξηγήσει.

Δεν έχεις εξηγησει απολύτως τίποτε. Απλώς, για άλλη μια φορά παρέστησες τον παντογνώστη και την πάτησες, επίσης για άλλη μια φορά.
Εγώ έδωσα παραδείγματα...

- Πιστεύεις ότι ο Γιώργος είναι καλός άνθρωπος;
- Όχι, δεν το πιστεύω

- Πιστεύεις ότι θα έρθει η Μαρία;
- Όχι, δεν το πιστεύω.

- Πιστεύεις ότι είναι σωστό να κλέβεις;
- Όχι, δεν το πιστεύω.

Ξεκίνα με αυτά, και θα σε μάθω κι άλλα...

Μα δεν αντιλέγω ότι επικράτησε ο παραλογισμός στη γλώσσα.
Σε λίγο θα μας βγάλεις και το "τα πήρα στο κρανίο" ως λογική έκφραση επειδή σημειώνεται στα λεξικά...

...και εσύ, γεμάτος απολογητική βλακεία, έσπευσες να χαρακτηρίσες τα παραδείγματ αυτά, ως παραλογισμό της ελληνικής γλώσσας.
Με την υπογραμμισμένη σου απάντηση αυτό ακριβώς ιχυρίζεσαι.
Εξήγησέ μας λοιπόν, ώ ιντερνετικέ πανεπιστήμονα, πως ακριβώς συνάγεται ο παραλογισμός της ελληνικής γλώσσας;

[Λοξίας]

Πιστεύεις.
Δεν είσαι ικανός να γνωρίζεις τα δικά σου. Πόσο μάλλον των άλλων.

Εσύ δεν είσαι που έγραψες την πιο κάτω βλακεία;

Έτσι, στην ερώτηση "πιστεύεις ότι υπάρχει θεός;" ο ειλικρινής συνειδητοποιημένος άθεος ορθώς απαντά "πιστεύω ότι δεν υπάρχει θεός".

Μπίνγκο! Ναι, εσύ είσαι!
Εσύ, που μας δηλώνεις πως πρέπει να απαντήσει ένας άθεος (συνειδητοποιημένος λέει ) ορθώς!
Και ακριβώς αυτό μας απασχολεί, διότι όπως έδειξα άλλη μια φορά, κινείσαι από ταπεινότατα απολογητικά ελατήρια.
Να λοιπόν που γνωρίζω...με τις υγείες σου.

[stavmanr]

Γιατί να εξηγήσω κάτι που μόνο εσύ γράφεις; Εσύ να το εξηγήσεις.
Αυτά που έγραψα εγώ, τα έχω εξηγήσει.

Δεν έχεις εξηγησει απολύτως τίποτε. Απλώς, για άλλη μια φορά παρέστησες τον παντογνώστη και την πάτησες, επίσης για άλλη μια φορά.
Εγώ έδωσα παραδείγματα...

- Πιστεύεις ότι ο Γιώργος είναι καλός άνθρωπος;
- Όχι, δεν το πιστεύω

- Πιστεύεις ότι θα έρθει η Μαρία;
- Όχι, δεν το πιστεύω.

- Πιστεύεις ότι είναι σωστό να κλέβεις;
- Όχι, δεν το πιστεύω.

Ξεκίνα με αυτά, και θα σε μάθω κι άλλα...

Μα δεν αντιλέγω ότι επικράτησε ο παραλογισμός στη γλώσσα.
Σε λίγο θα μας βγάλεις και το "τα πήρα στο κρανίο" ως λογική έκφραση επειδή σημειώνεται στα λεξικά...

...και εσύ, γεμάτος απολογητική βλακεία, έσπευσες να χαρακτηρίσες τα παραδείγματ αυτά, ως παραλογισμό της ελληνικής γλώσσας.

Δεν χρειάζεται εμένα η σύγχρονη καθομιλούμενη ελληνική γλώσσα για να αναγνωρίσει τον παραλογισμό της.
Εσύ, όμως, γιατί τόσο φανατικός; "Υπερασπιστής" της ...ανυπεράσπιστης γλώσσας;
Χαλάρωσε.

[Λοξίας]

Πχ. το "πιστεύω στο διάλογο" δεν εξετάζει αν υπάρχει διάλογος ή όχι. Αναφέρεται στην αξία του διαλόγου.
Και η φράση "δεν πιστεύω στο διάλογο" δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται διάλογος. Αναφέρεται στην μη εφαρμογή πίστης στην αξία του.

Ακριβώς. 'Ηρθες στα λόγια μου...
Το "ΔΕΝ πιστεύω στον διάλογο", μια χαρά αποφατική απάντηση είναι και καθ' όλα έγκυρη, στην περίπτωση που με ρωτήσεις αν πιστεύω σε αυτόν.
Ακριβώς όπως και στο αν με ρωτήσεις: "Πιστεύεις στην ύπαρξη θεού;"
Θα πάρεις μια εγκυρότατη άρνηση: "ΔΕΝ πιστεύω στην ύπαρξη θεού".
Η άρνησή μου δεν σημαίνει ότι για εσένα δεν υπάρχει θεός.
Σημαίνει ότι εγώ αρνούμαι ευθέως την ύπαρξή του με σωστά ελληνικά.
Δεν χρειάζεται να την αρνηθώ με "ομολογία" μή πίστεως. ΔΕΝ πιστεύω...και ΤΕΛΟΣ!

Στην ελληνική γλώσσα οι αποφατικές απαντήσεις που αρχίζουν με το ΔΕΝ, το ΟΧΙ ή το ΜΗ, είναι καθ' όλα έγκυρες.
Γραμματική Α' Γυμνασίου.

[stavmanr]

Πχ. το "πιστεύω στο διάλογο" δεν εξετάζει αν υπάρχει διάλογος ή όχι. Αναφέρεται στην αξία του διαλόγου.
Και η φράση "δεν πιστεύω στο διάλογο" δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται διάλογος. Αναφέρεται στην μη εφαρμογή πίστης στην αξία του.

Ακριβώς. 'Ηρθες στα λόγια μου...
Το "ΔΕΝ πιστεύω στον διάλογο", μια χαρά αποφατική απάντηση είναι και καθ' όλα έγκυρη, στην περίπτωση που με ρωτήσεις αν πιστεύω σε αυτόν.
Ακριβώς όπως και στο αν με ρωτήσεις: "Πιστεύεις στην ύπαρξη θεού;"
Θα πάρεις μια εγκυρότατη άρνηση: "ΔΕΝ πιστεύω στην ύπαρξη θεού".
Η άρνησή μου δεν σημαίνει ότι για εσένα δεν υπάρχει θεός.
Σημαίνει ότι εγώ αρνούμαι ευθέως την ύπαρξή του με σωστά ελληνικά.

[Λοξίας]

Δεν χρειάζεται εμένα η σύγχρονη καθομιλούμενη ελληνική γλώσσα για να αναγνωρίσει τον παραλογισμό της.
Εσύ, όμως, γιατί τόσο φανατικός; "Υπερασπιστής" της ...ανυπεράσπιστης γλώσσας;
Χαλάρωσε.

Έλα ρε! ώστε δεν χρειάζεται ε;
Εδώ και μερικές σελίδες εσύ παριστάνεις τον Δον Κιχότε Ελληνικούρος...

[Λοξίας]

Πχ. το "πιστεύω στο διάλογο" δεν εξετάζει αν υπάρχει διάλογος ή όχι. Αναφέρεται στην αξία του διαλόγου.
Και η φράση "δεν πιστεύω στο διάλογο" δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται διάλογος. Αναφέρεται στην μη εφαρμογή πίστης στην αξία του.

Ακριβώς. 'Ηρθες στα λόγια μου...
Το "ΔΕΝ πιστεύω στον διάλογο", μια χαρά αποφατική απάντηση είναι και καθ' όλα έγκυρη, στην περίπτωση που με ρωτήσεις αν πιστεύω σε αυτόν.
Ακριβώς όπως και στο αν με ρωτήσεις: "Πιστεύεις στην ύπαρξη θεού;"
Θα πάρεις μια εγκυρότατη άρνηση: "ΔΕΝ πιστεύω στην ύπαρξη θεού".
Η άρνησή μου δεν σημαίνει ότι για εσένα δεν υπάρχει θεός.
Σημαίνει ότι εγώ αρνούμαι ευθέως την ύπαρξή του με σωστά ελληνικά.

Τι έγινε; το τρομπόνι πάλι σφήνωσε;
Πιες ξίδι, κατά προτίμηση βαλσάμικο...κάνει καλό.

Στην ελληνική γλώσσα οι αποφατικές απαντήσεις που αρχίζουν με το ΔΕΝ, το ΟΧΙ ή το ΜΗ, είναι καθ' όλα έγκυρες.
Γραμματική Α' Γυμνασίου.

[stavmanr]

Δεν χρειάζεται εμένα η σύγχρονη καθομιλούμενη ελληνική γλώσσα για να αναγνωρίσει τον παραλογισμό της.
Εσύ, όμως, γιατί τόσο φανατικός; "Υπερασπιστής" της ...ανυπεράσπιστης γλώσσας;
Χαλάρωσε.

Έλα ρε! ώστε δεν χρειάζεται ε;
Εδώ και μερικές σελίδες εσύ παριστάνεις τον Δον Κιχότε Ελληνικούρος...

Την άποψή μου γράφω, Λοξία, για τη λειτουργία της γλώσσας, η οποία εκφράζει και τον τρόπο σκέψης που την παράγει.

[stavmanr]

Στην ελληνική γλώσσα οι αποφατικές απαντήσεις που αρχίζουν με το ΔΕΝ, το ΟΧΙ ή το ΜΗ, είναι καθ' όλα έγκυρες.
Γραμματική Α' Γυμνασίου.

Προσοχή!
Οι αποφατικές προτάσεις που περιέχουν τα παραπάνω μπορεί να είναι συντακτικά σωστές. Όχι όμως κι έγκυρες στα πλαίσια του διαλόγου ή του λόγου που χρησιμοποιούνται.
Η εγκυρότητα της λογικής μίας πρότασης δεν εξαρτάται μόνο από τη σύνταξή της.
Πχ. η πρόταση "χθες το βράδυ, 21 Οκτωβρίου του 1354 μ.Χ., ταξίδεψα στο Σείριο Β΄" είναι συντακτικά σωστή.

[Λοξίας]

Την άποψή μου γράφω, Λοξία, για τη λειτουργία της γλώσσας, η οποία εκφράζει και τον τρόπο σκέψης που την παράγει.

Όχι, δεν κάνεις αυτό!
Και ξέρεις πολύ καλά τι κάνεις. Προσπαθείς να επιβάλλεις τα δικά σου "πιστεύω" ως τα μόνα σωστά.
Και κοίτα στο τελευταίο σου ποστ, τι βλακείες γράφεις προσπαθώντας να μην παραδεχθεις το λάθος σου...

[Λοξίας]

Στην ελληνική γλώσσα οι αποφατικές απαντήσεις που αρχίζουν με το ΔΕΝ, το ΟΧΙ ή το ΜΗ, είναι καθ' όλα έγκυρες.
Γραμματική Α' Γυμνασίου.

Προσοχή!
Οι αποφατικές προτάσεις που περιέχουν τα παραπάνω μπορεί να είναι συντακτικά σωστές. Όχι όμως κι έγκυρες στα πλαίσια του διαλόγου ή του λόγου που χρησιμοποιούνται.
Η εγκυρότητα της λογικής μίας πρότασης δεν εξαρτάται μόνο από τη σύνταξή της.
Πχ. η πρόταση "χθες το βράδυ, 21 Οκτωβρίου του 1354 μ.Χ., ταξίδεψα στο Σείριο Β΄" είναι συντακτικά σωστή.

Μα τι γράφεις βρε ταλαίπωρε...τι γράφεις; Από τα μαλιά σου πιάνεσαι...

Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι η αποφατική απάντηση: "ΔΕΝ πιστεύω στην ύπαρξη θεού", είναι και έγκυρη και νοηματικά σωστή ε;
Μωρέ το καταλαβαίνεις, αλλά το τσούξιμο είναι μεγάλο...
Τι να γίνει; αυτά έχει η αλαζονεία, ο υπερφίαλος εγωϊσμός και η ξερολίαση...