Σχόλια στο YouTube

[Cecily Anne]

Όσο για την οφ τοπική συζήτηση που έχετε, σας έχει πάρει τα σωβρακα ο Στάθης.

την παλεύεις καθόλου?

σταμάτα ρε, όλοι στο φόρουμ μπαίνουμε, μη κάνεις τέτοιες ερωτήσεις και σταμάτα.

άντε προχώρα τώρα, αλλά σιγά σιγά.

Το Στάθης πώς έχει προκύψει, έχω χάσει επεισόδια.

[ST48410]

Πάλι μπερδεύεσαι. Το παράδειγμα είναι το εξής:
Αν βάλεις ένα Κινέζο, ένα Ρώσσο, έναν Έλληνα μουσικό του σήμερα και τους δώσεις ένα κομμάτι, θα το παίξουν όλοι. Αν βάλεις τους αντίστοιχους ποιητές δε θα καταλαβαίνει ο ένας τι λέει ο άλλος. Δεν είπα να βάλεις εμένα και τον Θαλή να λύνουμε εξισώσεις. Επιμένεις να μπερδεύεις τον χωροχρόνο, για να βολεύεσαι με παραδείγματα, αφαιρώντας την εξέλιξη από την εικόνα.

Ποιος μίλησε για εκτελεστές; Οι εκτελεστές σήμερα παίζουν μουσική πολλών αιώνων πίσω. Οι εκτελεστές του Μπαρόκ αν έβλεπαν μια σημερινή παρτιτούρα μπορεί να έπαιζαν τα πάντα ή και τίποτα ανάλογα με την παρτιτούρα. Αλλά σίγουρα δεν μιλάω για αυτό.

Αναφέρομαι στον ακροατή. Κοίτα πια είναι η προέκταση για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας (όχι εσύ). Αν δεχθούμε ότι η μουσική, η ζωγραφική κλπ είναι μία, τότε ο καθένας δικαιούται να λέει αυτό το έργο είναι κακό γιατί παρόλο που μιλάω τη γλώσσα δεν μου "μιλάει". Και αυτή είναι η ευρέως διακινούμενη άποψη.
Αν η γλώσσα διαφοροποιείται λίγο έως πολύ ανά εποχή, τότε υπάρχει η περίπτωση το έργο να μη σου "μιλάει" απλά και μόνο επειδή δεν γνωρίζεις το ιδίωμα.

Δεν είπα να βάλεις εμένα και τον Θαλή να λύνουμε εξισώσεις. Επιμένεις να μπερδεύεις τον χωροχρόνο, για να βολεύεσαι με παραδείγματα, αφαιρώντας την εξέλιξη από την εικόνα.

Ίσα ίσα. Αυτό που λέω είναι ότι χωρίς την γνώση της εξέλιξης των τεχνών, ειδικά σε ήδη που δεν υπάρχει γενική εξοικείωση, δεν μπορείς καν να
προσεγγίσεις και να εκτιμήσεις ένα έργο. Η γνώση της εξέλιξης (και της συνεπακόλουθης μεταβολής της "γλώσσας") είναι καίριας σημασίας.

Αυτό εδώ αν το βγάλεις από την εποχή του και το κάνει κάποιος σήμερα δεν αξίζει σχεδόν τίποτα. Γιατί;

[ST48410]

Το Στάθης πώς έχει προκύψει, έχω χάσει επεισόδια.

Από κομπιουτερίστικη ανάγνωση του ST48410 όπου το 4 είναι Α, το 8 -> θ κοκ

[Cecily Anne]

Πάλι μπερδεύεσαι. Το παράδειγμα είναι το εξής:
Αν βάλεις ένα Κινέζο, ένα Ρώσσο, έναν Έλληνα μουσικό του σήμερα και τους δώσεις ένα κομμάτι, θα το παίξουν όλοι. Αν βάλεις τους αντίστοιχους ποιητές δε θα καταλαβαίνει ο ένας τι λέει ο άλλος. Δεν είπα να βάλεις εμένα και τον Θαλή να λύνουμε εξισώσεις. Επιμένεις να μπερδεύεις τον χωροχρόνο, για να βολεύεσαι με παραδείγματα, αφαιρώντας την εξέλιξη από την εικόνα.

Ποιος μίλησε για εκτελεστές; Οι εκτελεστές σήμερα παίζουν μουσική πολλών αιώνων πίσω. Οι εκτελεστές του Μπαρόκ αν έβλεπαν μια σημερινή παρτιτούρα μπορεί να έπαιζαν τα πάντα ή και τίποτα ανάλογα με την παρτιτούρα. Αλλά σίγουρα δεν μιλάω για αυτό.

Αναφέρομαι στον ακροατή. Κοίτα πια είναι η προέκταση για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας (όχι εσύ). Αν δεχθούμε ότι η μουσική, η ζωγραφική κλπ είναι μία, τότε ο καθένας δικαιούται να λέει αυτό το έργο είναι κακό γιατί παρόλο που μιλάω τη γλώσσα δεν μου "μιλάει". Και αυτή είναι η ευρέως διακινούμενη άποψη.
Αν η γλώσσα διαφοροποιείται λίγο έως πολύ ανά εποχή, τότε υπάρχει η περίπτωση το έργο να μη σου "μιλάει" απλά και μόνο επειδή δεν γνωρίζεις το ιδίωμα.

Δεν είπα να βάλεις εμένα και τον Θαλή να λύνουμε εξισώσεις. Επιμένεις να μπερδεύεις τον χωροχρόνο, για να βολεύεσαι με παραδείγματα, αφαιρώντας την εξέλιξη από την εικόνα.

Ίσα ίσα. Αυτό που λέω είναι ότι χωρίς την γνώση της εξέλιξης των τεχνών, ειδικά σε ήδη που δεν υπάρχει γενική εξοικείωση, δεν μπορείς καν να
προσεγγίσεις και να εκτιμήσεις ένα έργο. Η γνώση της εξέλιξης (και της συνεπακόλουθης μεταβολής της "γλώσσας") είναι καίριας σημασίας.

Αυτό εδώ αν το βγάλεις από την εποχή του και το κάνει κάποιος σήμερα δεν αξίζει σχεδόν τίποτα. Γιατί;

Τί ποιός μίλησε, τόση ώρα δε μιλάμε για τους καλλιτέχνες;

Το Στάθης πώς έχει προκύψει, έχω χάσει επεισόδια.

Από κομπιουτερίστικη ανάγνωση του ST48410 όπου το 4 είναι Α, το 8 -> θ κοκ

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ οκ, θενξ.

[ST48410]

Τί ποιός μίλησε, τόση ώρα δε μιλάμε για τους καλλιτέχνες;

Όχι για τους εκτελεστές. Μήπως μπερδεύτηκα κάπου; Αυτή την συζήτηση την έχω ξανακάνει 2-3 φορές και ίσως παρασύρθηκα αλλά σίγουρα δεν μιλάω για τους εκτελεστές. Για τον ακροατή και ίσως το συνθέτη, γλύπτη, δημιουργό.

[Cecily Anne]

Τί ποιός μίλησε, τόση ώρα δε μιλάμε για τους καλλιτέχνες;

Όχι για τους εκτελεστές. Μήπως μπερδεύτηκα κάπου; Αυτή την συζήτηση την έχω ξανακάνει 2-3 φορές και ίσως παρασύρθηκα αλλά σίγουρα δεν μιλάω για τους εκτελεστές. Για τον ακροατή και ίσως το συνθέτη, γλύπτη, δημιουργό.

Ο συνθέτης, ο γλύπτης και ο δημιουργός είναι εκτελεστές. Ο ακροατής έτσι και αλλιώς μπορεί να μην έχει την ικανότητα να διαβάσει καμία νότα και απλά να ακούει ήχους. Είναι ακόμα χειρότερο αυτό που λες τώρα.

[Prepon]

Το Στάθης πώς έχει προκύψει, έχω χάσει επεισόδια.

Από κομπιουτερίστικη ανάγνωση του ST48410 όπου το 4 είναι Α, το 8 -> θ κοκ

Μα μετά ξανά έχει 4
Μέχρι τώρα έχουμε δλδ ΣΤΑΘΑ και μένει η αποκρυπτογράφηση του 10

[sys3x]

10 = ΡΑΣ

[ST48410]

Τί προσλαμβάνουσες χρειάζεται κάποιος, για να αντιληφθεί την τέχνη του "γυαλιά στο πάτωμα"; Ας μου εξηγήσεις με τεχνικούς όρους και θα αφιερώσω προσωπικό χρόνο να τους ψάξω στο ίντερνετ, για να "καταλάβω" την καλλιτεχνική ορολογία.

Πάμε σε αυτό που είναι σημαντικό. Έχω μια μικρή επαφή με το χώρο της μουσικής οπότε για τα εικαστικά θα ήταν καλύτερο να μιλήσει κάποιος αρμοδιότερος. Η tipiti klop ή η νύχτα ίσως. Απλά οι τέχνες λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία με τα καλλιτεχνικά ρεύματα να μεταπηδούν από την μία στην άλλη, θα επιχειρήσω κάποια προσέγγιση.

Αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να διαβάσεις ένα βιβλίο ιστορίας της τέχνης. Θα δεις ότι γίνονται σταδιακά μικρά βήματα εξέλιξης στα οποία παίζουν ρόλο διάφοροι παράγοντες (κοινωνικοί, τεχνολογικοί, επιστημονικοί) και σπουδαίο ρόλο οι μεγάλες προσωπικότητες. Δεν έρχονται πράγματα ουρανοκατέβατα και ξεκάρφωτα. Υπάρχουν τάσεις, ή τεχνικές που γίνονται εδώ κι εκεί και τις παίρνει ένας σπουδαίος δημιουργός και κάνει αριστουργήματα, επηρεάζοντας την εξέλιξη.

Αν δεν δεις αυτή την εξέλιξη όλα μοιάζουν σκόρπια και παράλογα. Αν την δεις αποκτούν νόημα. Ας πούμε ο εμπρεσιονισμός, ο εξπρεσιονισμός, ο κυβισμός, η αφαίρεση είναι όλα τέκνα της εποχής τους. Δεν έτυχε και έγιναν τότε που έγιναν. Ωρίμασαν διαφόρων ειδών συνθήκες για να υπάρξουν.

Το ίδιο και στην γλυπτική όπου θα δεις το ρόλο του αντικειμένου και κάποια κινήματα. Κάποια στιγμή πριν περίπου 100 χρόνια ο Marcel Duchamp εκθέτει ως έργο τέχνης δικό του ένα ουρητήριο (πως ο λέμε αλήθεια αυτό) που δεν έχει φτιάξει καν ο ίδιος. Δες λίγο εδώ
https://en.wikipedia.org/wiki/Found_object

Και ξεκινάει ένα ολόκληρο κίνημα με διάφορα παρακλάδια, χρήσης αντικειμένων (ήδη υπαρκτών, ήδη κατασκευασμένων, ακόμα και ευτελών) ως έργων τέχνης. Δικαιώνει αυτό τα γυαλιά στο πάτωμα; Όχι βέβαια. Έχει περάσει περισσότερο από ένας αιώνας από τότε. Αλλά αν δεις όλη την εξέλιξη αυτών των κινημάτων και τι έδωσαν, πας στις πρώτες σελίδες αυτής της συζήτησης, αναζητάς πληροφορίες για το ποιος το έφτιαξε και πότε, για να έχεις μία ελπίδα να κρίνεις αν είναι απάτη ή αν περιέχει πνευματική εργασία που δεν φαίνεται σε πρώτη ματιά. Δες και σελίδα 3 κάτω.

[ST48410]

Το Στάθης πώς έχει προκύψει, έχω χάσει επεισόδια.

Από κομπιουτερίστικη ανάγνωση του ST48410 όπου το 4 είναι Α, το 8 -> θ κοκ

Μα μετά ξανά έχει 4
Μέχρι τώρα έχουμε δλδ ΣΤΑΘΑ και μένει η αποκρυπτογράφηση του 10

Ο Χουργιάτς νομίζω το ξεκίνησε που με έλεγε ΣΤΑΘΑΛΟ ή κάτι τέτοιο. Διάβαζε το 1 = L

[hellegennes]

Η γλώσσα δεν έχει μη λεκτικά στοιχεία. Βρε τι μαθαίνουμε.

Δεν ξέρω τι μαθαίνεις αλλά πάντως δεν τα μαθαίνεις απ' αυτό το νήμα, γιατί δεν ειπώθηκε πουθενά κάτι σχετικό με λεκτικά στοιχεία και γλώσσες.

[ST48410]

Ο συνθέτης, ο γλύπτης και ο δημιουργός είναι εκτελεστές.

Καμία σχέση. Ο δημιουργός μπορεί να είναι ένα τεράστιο μυαλό και ο εκτελεστής επίσης (πολλές φορές ίσως και καλύτερος του δημιουργού) αλλά ή δουλειά του καθενός είναι τελείως διαφορετική.

Ο ακροατής έτσι και αλλιώς μπορεί να μην έχει την ικανότητα να διαβάσει καμία νότα και απλά να ακούει ήχους. Είναι ακόμα χειρότερο αυτό που λες τώρα.

Μα δεν μας ενδιαφέρει να διαβάζει νότες ο ακροατής. Να έχει formal training. Να ξέρει τη γλώσσα θέλουμε. Ένα τετράχρονο που του μιλάς και συνεννοείστε πλήρως και αναλυτικά μπορεί ποτέ να μην έχει διδαχθεί γραμματική και συντακτικό. Ξέρει όμως τη γραμματική και το συντακτικό της γλώσσας που μιλάει. Ξέρει ότι το σωστό είναι ο αδελφός μου κλαίει και όχι ο αδελφός μου κλαίνε ούτε ο κλαίει αδελφός μου.

[Cecily Anne]

Τί προσλαμβάνουσες χρειάζεται κάποιος, για να αντιληφθεί την τέχνη του "γυαλιά στο πάτωμα"; Ας μου εξηγήσεις με τεχνικούς όρους και θα αφιερώσω προσωπικό χρόνο να τους ψάξω στο ίντερνετ, για να "καταλάβω" την καλλιτεχνική ορολογία.

Πάμε σε αυτό που είναι σημαντικό. Έχω μια μικρή επαφή με το χώρο της μουσικής οπότε για τα εικαστικά θα ήταν καλύτερο να μιλήσει κάποιος αρμοδιότερος. Η tipiti klop ή η νύχτα ίσως. Απλά οι τέχνες λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία με τα καλλιτεχνικά ρεύματα να μεταπηδούν από την μία στην άλλη, θα επιχειρήσω κάποια προσέγγιση.

Αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να διαβάσεις ένα βιβλίο ιστορίας της τέχνης. Θα δεις ότι γίνονται σταδιακά μικρά βήματα εξέλιξης στα οποία παίζουν ρόλο διάφοροι παράγοντες (κοινωνικοί, τεχνολογικοί, επιστημονικοί) και σπουδαίο ρόλο οι μεγάλες προσωπικότητες. Δεν έρχονται πράγματα ουρανοκατέβατα και ξεκάρφωτα. Υπάρχουν τάσεις, ή τεχνικές που γίνονται εδώ κι εκεί και τις παίρνει ένας σπουδαίος δημιουργός και κάνει αριστουργήματα, επηρεάζοντας την εξέλιξη.

Αν δεν δεις αυτή την εξέλιξη όλα μοιάζουν σκόρπια και παράλογα. Αν την δεις αποκτούν νόημα. Ας πούμε ο εμπρεσιονισμός, ο εξπρεσιονισμός, ο κυβισμός, η αφαίρεση είναι όλα τέκνα της εποχής τους. Δεν έτυχε και έγιναν τότε που έγιναν. Ωρίμασαν διαφόρων ειδών συνθήκες για να υπάρξουν.

Το ίδιο και στην γλυπτική όπου θα δεις το ρόλο του αντικειμένου και κάποια κινήματα. Κάποια στιγμή πριν περίπου 100 χρόνια ο Marcel Duchamp εκθέτει ως έργο τέχνης δικό του ένα ουρητήριο (πως ο λέμε αλήθεια αυτό) που δεν έχει φτιάξει καν ο ίδιος. Δες λίγο εδώ
https://en.wikipedia.org/wiki/Found_object

Και ξεκινάει ένα ολόκληρο κίνημα με διάφορα παρακλάδια, χρήσης αντικειμένων (ήδη υπαρκτών, ήδη κατασκευασμένων, ακόμα και ευτελών) ως έργων τέχνης. Δικαιώνει αυτό τα γυαλιά στο πάτωμα; Όχι βέβαια. Έχουν περάσει περισσότερο από ένας αιώνας από τότε. Αλλά αν το δεις όλη την εξέλιξη αυτών των κινημάτων και τι έδωσαν, πας στις πρώτες σελίδες αυτής της συζήτησης, αναζητάς πληροφορίες για το ποιος το έφτιαξε και πότε, για να έχεις μία ελπίδα να κρίνεις αν είναι απάτη ή αν περιέχει πνευματική εργασία που δεν φαίνεται σε πρώτη ματιά. Δες και σελίδα 3 κάτω.

Μα τί σχέση έχουν όλα αυτά που λες με αυτό που είπα εγώ; Ή χάνω κάτι στο διάλογο μεταξύ μας ή απαντάς, για να γράψεις τα δικά σου απλά.

[Cecily Anne]

Ο συνθέτης, ο γλύπτης και ο δημιουργός είναι εκτελεστές.

Καμία σχέση. Ο δημιουργός μπορεί να είναι ένα τεράστιο μυαλό και ο εκτελεστής επίσης (πολλές φορές ίσως και καλύτερος του δημιουργού) αλλά ή δουλειά του καθενός είναι τελείως διαφορετική.

Ο ακροατής έτσι και αλλιώς μπορεί να μην έχει την ικανότητα να διαβάσει καμία νότα και απλά να ακούει ήχους. Είναι ακόμα χειρότερο αυτό που λες τώρα.

Μα δεν μας ενδιαφέρει να διαβάζει νότες ο ακροατής. Να έχει formal training. Να ξέρει τη γλώσσα θέλουμε. Ένα τετράχρονο που του μιλάς και συνεννοείστε πλήρως και αναλυτικά μπορεί ποτέ να μην έχει διδαχθεί γραμματική και συντακτικό. Ξέρει όμως τη γραμματική και το συντακτικό της γλώσσας που μιλάει. Ξέρει ότι το σωστό είναι ο αδελφός μου κλαίει και όχι ο αδελφός μου κλαίνε ούτε ο κλαίει αδελφός μου.

Στο δεύτερο μέρος, α μπράβο, ενώ αν του πεις my brother cries, θα σε κοιτάζει σαν εξωγήινο.
Στο πρώτο μέρος δεν έχουμε καμία επαφή.

[Sid Vicious]

ΩΩΩ!! Τι αριστουργηματικο διαμάντι είναι αυτο; Πως με ξεφυγε; Ευχαριστώ!