Κολοκοτρωνης: Αυτος ο serial killer

[Δημοκρατικός]

Παντως οταν εχεις θεσει σαν κεντρο της επαναστασης σου την Τριπολη (ως κεντρικο σημειο του Μωρια), ειναι γεγονος οτι δεν μπορεις να αφησεις θυλακες του εχθρου εντος της περιοχης. Ηταν καθαρα στρατηγικη κινηση και το αποτελεσμα (η απελευθερωση), δικαιωνει την κινηση. Οπως ακριβως θα γινει σε μελλοντικο πολεμο με την τουρκια οπου δεν θα μπορουμε να αφησουμε θυλακες του εχθρου (λαθρομεταναστες) εντος των μεγαλων πολεων, νησων κλπ.

Ο καθένας μπορεί να βρεί ένα αφήγημα για να δικαιλογήσει τις σφαγές γυναικόπαιδων που διέπραξε. Ρώτα τους Τούρκους, θα σε πούν 1002 για τους Έλληνες και Αρμενίους στις αρχές του 20ου.

[Nostalgia]

Παντως οταν εχεις θεσει σαν κεντρο της επαναστασης σου την Τριπολη (ως κεντρικο σημειο του Μωρια), ειναι γεγονος οτι δεν μπορεις να αφησεις θυλακες του εχθρου εντος της περιοχης. Ηταν καθαρα στρατηγικη κινηση και το αποτελεσμα (η απελευθερωση), δικαιωνει την κινηση. Οπως ακριβως θα γινει σε μελλοντικο πολεμο με την τουρκια οπου δεν θα μπορουμε να αφησουμε θυλακες του εχθρου (λαθρομεταναστες) εντος των μεγαλων πολεων, νησων κλπ.

Ο καθένας μπορεί να βρεί ένα αφήγημα για να δικαιλογήσει τις σφαγές γυναικόπαιδων που διέπραξε. Ρώτα τους Τούρκους, θα σε πούν 1002 για τους Έλληνες και Αρμενίους στις αρχές του 20ου.

Σαφεστατα και οχι, εσυ για παραδειγμα δεν μπορεις.

[Juno]

Να μας πει καποιος γιατι δεν διδασκομαστε στα σχολεια ολες τις ελληνικες εξεγερσεις απο το 1453 εως το 1821(με εξαιρεση ισως τα Ορλωφικα που βασικα ειχες αποβαση Ρωσων στην Πελοπονησσο)

Διδάσκονται

Εγώ στα χρόνια μου την δεκαετία του 70 με 80 που πήγαινα γυμνάσιο και λύκειο τα έχω διδαχθεί

Τι πραγμα? Εγω δεν ξερω ουτε μια επαναστατικη ενεργεια αυτην την περιοδο

Γιατί, έψαξες να διαβάσεις;

Κατάλογος ελληνικών εξεγέρσεων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (1453-1830)

Παρακάτω αναφέρονται οι εξεγέρσεις των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1453, έτος το οποίο αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη από από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄ και αποτελεί συμβατικά την αρχή της κυριαρχίας των Οθωμανών στο σημερινή περιοχή της Ελλάδας, αν και στον ευρύτερο ελληνικό χώρο ξεκινάει χρονολογικά παλαιότερα. Τελευταία εξέγερση ήταν η Επανάσταση του ’21, όπου μετά το τέλος της δημιουργήθηκε το σύγχρονο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.

Οι εξεγέρσεις, με χρονολογική σειρά από την παλαιότερη στην πιο πρόσφατη είναι οι εξής:

1457 - 1472: Εξέγερση στη Μάνη το 1457 Ελλήνων κατά Τούρκων από τον Βησσαρίωνα
1466, Αύγουστος: Εξέγερση στην Πάτρα υπό τον μητροπολίτη Πατρών Νεόφυτο.[1]
1479 - 1481: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1479 Ελλήνων από τον Κροκόδειλο Κλαδά στη Μάνη και Θεόδωρο Μπούα στο Άργος, καθώς και στη Μακεδονία.
1492 - 1496: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1492 Ελλήνων κατά Τούρκων από τον αρχιεπίσκοπο Δυρραχίου, Ανδρέα Παλαιολόγο, Κωνσταντίνο Αριανήτη στην Ήπειρο και Θεσσαλία. Ακολούθησε σφαγή Ελλήνων και λεηλασία της χώρας.
1501: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1501 Ελλήνων κατά Τούρκων από Ευρωπαίους ηγεμόνες.
1503: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1503 Ελλήνων κατά Τούρκων από τον Μάρκο Μουσούρο.
1525: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1525 Ελλήνων κατά Τούρκων από τον Ιάννο Λάσκαρη.
1531: Ανακάλυψη της επαναστατικής απόπειρας στη Ρόδο και σφαγή του μητροπολίτη Ευθυμίου και άλλων.
1532. Επανάσταση στην Πάτρα με τη βοήθεια του ισπανικού στόλου υπό την ηγεσία του Ανδρέα Ντόρια.[2]
1565: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1565 στην Ήπειρο για το παιδομάζωμα.
1571: Μετά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου (7 Οκτ. 1571), οι Έλληνες σε πολλά μέρη έλαβαν θάρρος και έκαναν εξεγέρσεις με την υποκίνηση και των δυτικών δυνάμεων. Οι δυτικοί όμως δεν πρόσφεραν ουσιαστική βοήθεια και οι εξεγέρσεις κατανικήθηκαν σε λίγους μήνες. Εξεγέρσεις το 1571 έγιναν στην Ήπειρο, τη Μακεδονία (Χαλκιδική, Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Αχρίδα, Μπλάτσι, Κατράνιτσα) και στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο από τους Μελισσηνούς (: ο Μακάριος μητροπολίτης Μονεμβασίας και ο αδελφός του Θεόδωρος). Ακολούθησαν σφαγές στην Παρνασσίδα, Μακεδονία, Πελοπόννησο, τον Άθω και στα νησιά. Επανάσταση έγινε και στην Πάτρα υπό την ηγεσία του Παλαιών Πατρών Γερμανού Α' και προκρίτων.[3]
1583: Εξέγερση Βόνιτσας-Ξηρομέρου 1583 στην Ήπειρο, Αιτωλία, Ακαρνανία από τους Θεόδωρο Μπούα - Γρίβα, Πούλιο Δράκο, Μαλάμο.
1596: Εξέγερση στη Χειμάρρα με συμμετοχή του αρχιεπισκόπου Αχρίδος Αθανάσιου.
1600: Εξέγερση του μητροπολίτη Λαρίσης και Τρίκκης Διονύσιου και του μητροπολίτη Φαναρίου Σεραφείμ στη Θεσσαλία.
1609: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1609 στην Κύπρο και τη Μάνη.
1611: Εξέγερση στην Ήπειρο από το Διονύσιο το Φιλόσοφο.
1659. Εξέγερση χωριών της Μεσσηνίας, Λακωνίας και Αρκαδίας με τη βοήθεια του ενετικού στόλου υπό τον Μοροζίνη. Στο δεύτερο ήμισυ του Μαρτίου καταλαμβάνεται για λίγο η Καλαμάτα. Ηγετικό ρόλο έπαιξαν δύο ιερείς.[4]
1659 - 1667: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1659 στη Μάνη.
1684 - 1688: Έκτος Βενετοτουρκικός πόλεμος και κατάληψη Αιτωλοακαρνανίας,. Πελοποννήσου και Αθηνών με αρχηγό τον Φραντζέσκο Μοροζίνι. Στις εχθροπραξίες συμμετείχαν Έλληνες οπλαρχηγοί, με κυριότερο τον Μεϊντάνη στην Ανατολική Στερά, Θεσσαλία και Δυτική Μακεδονία.
1696 - 1699: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1696 από τον Γερακάρη[5][6] και άλλους .
1705: Εξέγερση της Ημαθίας του 1705 στην Ημαθία υπό τον αρματωλό Ζήση Καραδήμο για το παιδομάζωμα[7]
1716: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1716 στη Μακεδονία (Κοζάνη, Βόιο, Εορδαία, Κιλκίς κ.α.) υπό τον μητροπολίτη Ζωσιμά Ρούση.
1717: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1717 στην Ακαρνανία από τον Τσεκούρα.
1749: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1749 στη Μακεδονία και τις Βόρειες Σποράδες.
1766 - 1770: Ορλωφικά από τους Γ. Παπάζωλη, Π. Μπενάκη, Α. Ψαρό, Ν. Φορτούνη, Σπ. και Ι. Μεταξά, Χρ. Γρίβα, Στ. Γεροδήμο, Σουσμάνη, Κομνά Τράκα, Μητρομάρα, τους Νοταράδες, Γ. Ζιάκα, Άκ. Χατζημάτη και Ι. Φλώρο. Προδοσία των Ορλώφ και σφαγές Ελλήνων στην Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα.
1770 - 1771: Ελληνική εξέγερση στα Σφακιά της Κρήτης υπό το Δασκαλογιάννη.
1788 - 1792: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1788 από τους Λάμπρο Κατσώνη και Ανδρέα Ανδρούτσο με ταυτόχρονη εξέγερση σε Βορειοδυτική Μακεδονία (περιοχές Κορεστίων, Περιστερίου, Μοριχόβου).
1806 - 1807: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1806 από τους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Νικοτσάρα, τους Λαζαίους, Γεώργιο Τζαχίλα, Βασίλειο Ρομφέη και τον Νικόλα Τσάμη.
1808: Ελληνική επαναστατική απόπειρα 1808 [8]από τους παπα-Ευθύμιο Βλαχάβα, Θεόδωρο Βλαχάβα και Δημήτριο Βλάχο, Νικοτσάρα, και τους Λαζαίους.[9][10][11]
1821 - 1828 ή 1830: Ελληνική Επανάσταση του 1821.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και κάτι άλλο
Στον πόλεμο στο πεδίο της μάχης ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΑΜΑΧΟΙ !!!

Αν μη τι αλλο, ειναι και μια ενδειξη ισοτητας των φυλων.

Όταν η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύμφες και με εγγόνια
Πολεμωντας σαν άνδρας με τους στρατιώτες του Αλή Πασά
..ε δεν την θεωρείς και άμαχο πληθυσμό ..

Ούτε εάν ο δωδεκάχρονος γιος του καπετάνιου ρίχνει και αυτός με το καριοφίλι ενάντια στους Τούρκους ..

[John Brown Gun Club]

Link;

https://en.wikipedia.org/wiki/Massacres ... dependence

Α έπιασες τα προς το τέλος, τα αντίποινα. Το υπόλοιπο που λέει για τα μεμέτια που έσφαζαν αμάχους χωρίς λόγο, δεν το είδες, έπαιζες με το ροτβάιλερ.

Μα η Χιος ηταν αντιποινα, το 22 εγινε η σφαγη.

[πατησιωτης]

Το γεγονος οτι μετα τις θηριωδιες αυτες οι Ελληνες φαγαν χυλοπιτα απο τους Ευρωπαιους, το βαφτισαμε ως δηθεν "μισος σε βαρος των Ελληνων απο τους δυτικους" κτλπ. Τις ιδιες βλακειες λεγαμε και το 1922 οταν το ιδιο σχεδιο εθνοκαθαρσης απετυχε και μας γυρισε αναποδα. Παλι βριζαμε τους δυτικους γιατι "δεν ηλθαν να μας βοηθησουν". Μηπως για αυτο οι δυτικοι καναν στην ακρη τον Κολοκοτρωνη και προτιμησαν τον ποιο βολικο Μαυροκορδατο?

Ας απαντήσουν καλύτερα άνθρωποι με περισσότερες γνώσεις επί του θέματος αλλά μου κάνει εντύπωση. Οι Τούρκοι εκείνα τα τελευταία χρόνια δεν είχαν κάνει σφαγές; Μόνο εμείς ώστε να στρέψουμε κιόλας την Ευρώπη εναντίον μας; Δεν μου φαίνεται λογικό.

Δεν υπήρξε καμμιά χυλόπιτα.Η Αγγλία ήταν σταθερά εναντίον της επαναστάσεως το 1821 και παρέμεινε έτσι και μετά από τα γεγονότα.Η αλλαγή ήλθε το 1823 με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κάννινγκ - εξ ου και η πλατεία - και φυσικά δεν ασχολήθηκε καθόλου όταν το αποφάσισε με σφαγές και τα παρόμοια.Φυσικά αυτό δεν θα γινόταν εάν οι Τούρκοι είχαν πετύχει να καταπνίξουν την επανάσταση.
Μετά την καταστροφή του Δράμαλη όμως και την αποτυχία τους στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου η κατάσταση σταθεροποιήθηκε και ο σουλτάνος εστράφη προς την Αίγυπτο.
Ομως ενώ η Αγγλία δεν θα είχε αντίρρηση να επανέλθει η τουρκική εξουσία στην Πελοπόννησο,δεν μπορούσε να δεχθεί την επέκταση της Αιγύπτου και στην άλλη όχθη της Μεσογείου.Αυτή είναι όλη η ιστορία και δεν έχει σχέση με σφαγές.

[nowhere]

προηγηθηκε αυτη η μαζικη δολοφονια μουσουλμανων αμαχων
In such a case, in March 1821, Greeks from Samos island had landed in the Chios and attacked the Muslim population living in that island.[40]

The crews and passengers of Turkish ships captured by Greek cruisers were often put to death: two hydriot brigs captured a Turkish ship laden with a valuable cargo, and carrying a number of passengers. Among these was a recently deposed Sheikh-ul-Islam, or patriarch of the Orthodox Muslims, who was said to be going to Mecca for pilgrimage. It was his efforts to prevent the cruel reprisals which, at Constantinople, followed the news of the massacres in Peloponnese, which brought him into disfavor, and caused his exile.[41] There were also several other Turkish families on board. British historian of the Greek revolt, W. Alison Phillips, noted (drawing from Finlay): The Hydriots murdered them all in cold blood, helpless old men, ladies of rank, beautiful slaves, and little children were butchered like cattle. The venerable old man, whose crime had been an excess of zeal on behalf of the Greeks, was forced to see his family outraged and murdered before his eyes...[42]

θυμάμαι τι έγραφες για τον ελληνοαυστραλό που πέρναγε από τα εξάρχεια και τον γαμήσαν στο ξύλο μπροστά στα παιδιά του γιατι δεν ήταν σωστά ντυμένος.200 χρόνια αργότερα αυτό και χωρίς να έχει επεκτατικές βλέψεις για τη μικρή πατρίδα

[πατησιωτης]

Μα η Χιος ηταν αντιποινα, το 22 εγινε η σφαγη.

Ούτε αντίποινα ήσαν.Οι Χιώτες εσφάγησαν επειδή επαναστάτησαν οι ίδιοι και όχι για κάποιον άλλο λόγο.

[Nostalgia]

Και κάτι άλλο
Στον πόλεμο στο πεδίο της μάχης ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΑΜΑΧΟΙ !!!

Αν μη τι αλλο, ειναι και μια ενδειξη ισοτητας των φυλων.

Όταν η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύμφες και με εγγόνια
Πολεμωντας σαν άνδρας με τους στρατιώτες του Αλή Πασά
..ε δεν την θεωρείς και άμαχο πληθυσμό ..

Ούτε εάν ο δωδεκάχρονος γιος του καπετάνιου ρίχνει και αυτός με το καριοφίλι ενάντια στους Τούρκους ..

Και οι Μανιατισσες με τον στολο του Ιμπραημ και γενικα η ιστορια εχει αποδειξει οτι ο τοπος αυτος βγαζει "Αμαζονες"

[Juno]

https://en.wikipedia.org/wiki/Massacres ... dependence

Α έπιασες τα προς το τέλος, τα αντίποινα. Το υπόλοιπο που λέει για τα μεμέτια που έσφαζαν αμάχους χωρίς λόγο, δεν το είδες, έπαιζες με το ροτβάιλερ.

Μα η Χιος ηταν αντιποινα, το 22 εγινε η σφαγη.

Να απελευθερωθούν ήθελαν. Μην σε ξανακούσω να βγάζεις κιχ για την Παλαιστίνιη. Θα σου δείχνω την ατάκα σου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF ... E%BF%CF%85

Γεγονότα
Την περίοδο αυτή η Χίος διέθετε μία μεγάλη και ακμάζουσα ελληνική κοινότητα που ευημερούσε βασιζόμενη στην καλλιέργεια της μαστίχας. Απολάμβανε μάλιστα σημαντικά προνόμια από τους Οθωμανούς, για τους οποίους η μαστίχα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό προϊόν. Συνέπεια των προνομίων ήταν η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού του νησιού, που αριθμούσε το 1822 περισσότερους από 100.000 κατοίκους. Ωστόσο, το 1822 ο πληθυσμός ζούσε κάτω από την οθωμανική καταπίεση. Για την πρόληψη επανάστασης, είχαν μεταφερθεί στο νησί στρατεύματα από την Ασία και είχε τοποθετηθεί ως διοικητής ο σκληρός Βαχίτ πασάς. Οι Χιώτες έκαναν καταναγκαστικές εργασίες για την ενίσχυση των οχυρώσεων και ταυτόχρονα αναγκάζονταν να συντηρούν αυτόν τον "μαχαιροφόρο όχλο" με την απειλή της βίας. Οι οθωμανοί καθημερινά έκαναν αρπαγές και φόνους στην πόλη και τα χωριά ατιμωρητί.[3] Σχέδια για εξέγερση στη Χίο γίνονταν από τους πρώτους μήνες της Επανάστασης, το 1821, όπως προκύπτει από το ημερολόγιο του Τομπάζη. Τον Ιούλιο του '21 είχε αναλάβει την οργάνωση της εξέγερσης ο Ιωάννης Ράλλης, Χιώτης Φιλικός και άλλοτε έμπορος στην Οδησσό. Όμως Χιώτες έμποροι των Κυκλάδων τον έπεισαν ότι αυτή η επιχείρηση ήταν άκαιρη και επικίνδυνη, κάτι στο οποίο συμφώνησε και ο Υψηλάντης.[4]

Τον Μάρτιο του 1822 η Χίος επαναστάτησε, όταν ο Αντώνιος Μπουρνιάς - που υπήρξε αξιωματικός του Ναπολέοντα κατά την Αιγυπτιακή εκστρατεία - με διακόσιους άνδρες αποβιβάστηκαν στη Σάμο και κάλεσαν τον Λυκούργο Λογοθέτη να συμμετάσχει στην επανάσταση της Χίου. Αποφασιστική σημασία για την έκβαση της εξέγερσης είχε η απραξία της - λεγόμενης - κεντρικής κυβέρνησης η οποία δεν απέστειλε έγκαιρα βοήθεια στους επαναστάτες. Την καθυστέρηση της βοήθειας αναφέρει και ο Γάλλος εθελοντής Maxime Raybaud, γράφοντας ότι οι προετοιμασίες για την αποστολή δύο ολμοβόλων και ξένων στρατιωτικών κράτησαν 13 μέρες, ενώ μόνο για να πλεύσουν από την Πελοπόννησο μέχρι τα Ψαρά έκαναν 8 μέρες. Ο Γερμανός αξιωματικός Bellier de Launay γράφει ότι "αν είχαμε φτάσει 10 ημέρες νωρίτερα θα είχε σωθεί η Χίος". Αναγνωρίζεται ωστόσο ότι αυτή η κυβέρνηση πρακτικά δεν είχε εξουσίες, και ότι ανοργάνωτες εξεγέρσεις γίνονταν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Επίσης σημαντικό ήταν ότι η εξέγερση άρχισε Μάρτιο, οπότε ο καιρός επέτρεπε την επιχείρηση του οθωμανικού στόλου. Οι μόνοι που έστειλαν βοήθεια στη Χίο ήταν οι Ψαριανοί.[5]

Εκτός των άλλων αιτίων, στην περαιτέρω αποδυνάμωση των επαναστατών συνέβαλε και η διχόνοια μεταξύ των δύο ηγετών, του Μπουρνιά και του Λογοθέτη. Ο Μπουρνιάς κατά την υποχώρηση φώναζε το σύνθημα που είναι γνωστό στη Χίο: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!... »

Είναι δε τέτοια η ντροπή για τη συμφορά αυτή που δεν υπάρχει ούτε ένα μνημείο της σφαγής στη Χίο. Οι ιστορικοί έχουν επισημάνει ότι η άρχουσα τάξη του νησιού ήταν απρόθυμη να ενταχθεί στην ελληνική εξέγερση, φοβούμενη την απώλεια της ασφάλειας και της ευημερίας της.[6] Παρόλα αυτά ο Α. Μπουρνιάς προσπάθησε να κάνει επανάσταση με διακόσιους άνδρες συν τους άνδρες του Λ. Λογοθέτη.

Ο ξεσηκωμός του εύφορου νησιού εξαγρίωσε το Σουλτάνο. Έτσι, ο Οθωμανικός στόλος υπό την ηγεσία του Καρά Αλί έπλευσε προς την Χίο για να καταστείλει την επανάσταση και αποβίβασε περί τους 7.000 στρατιώτες από τη Μικρά Ασία. Με την άφιξη του μεγάλου εχθρικού στόλου οι ελληνικές δυνάμεις αποχώρησαν από το νησί με εξαίρεση ένα τμήμα Ψαριανών που παρακολουθούσε από απόσταση τις κινήσεις των Οθωμανών. Χωρίς σημαντική αντίσταση ο Οθωμανικός στρατός προχώρησε σε εκτεταμένες λεηλασίες και σφαγές άμαχου πληθυσμού, παρόλο που η συντριπτική πλειονότητα του νησιού δεν έκανε τίποτα για να προκαλέσει τη σφαγή καθώς δεν συμμετείχε στην εξέγερση κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας[7]. Οι Οθωμανοί έκαψαν σπίτια και σκότωσαν όλα τα παιδιά κάτω των 3 ετών, όλους τους άνδρες από 12 ετών και πάνω, καθώς και όλες τις γυναίκες από 40 ετών και πάνω, με εξαίρεση αυτούς που ήταν πρόθυμοι να ασπαστούν το Ισλάμ.[8] Τελικά, περισσότεροι από 40.000 κάτοικοι του νησιού σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν[9][10] ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού διέφυγε προς τα Ψαρά, τις Κυκλάδες και την Πελοπόννησο. Κατά τον ιστορικό Καστάνη που ήταν παρών στη σφαγή της Χίου ο πληθυσμός του νησιού έφθανε τις 180.000 ψυχές. Κατά τον ιστορικό Μαμούκα ο οποίος ήταν επίσης παρών στη σφαγή ο πληθυσμός ανερχόταν στις 140.000 με 150.000 ψυχές και κατά τα κιτάπια των Τούρκων ο πληθυσμός ανερχόταν στις 120.000 ψυχές. Εκείνο που είναι γεγονός είναι ότι στο νησί της Χίου έμειναν περί τους 1.000 - 2.000 χιλιάδες άνθρωποι και περί τους 20.000 διέφυγαν ... Όλοι οι υπόλοιποι εκτός των αγοριών από 3 - 12 ετών και των γυναικών από 3 - 40 ετών που αιχμαλωτίσθηκαν και πουλήθηκαν από Εβραίους δουλεμπόρους σε παζάρια της Δύσης και της Ανατολής, σφάχθηκαν ανελέητα. Ο τότε Τούρκος τοποτηρητής της Χίου Βαχίτ πασάς, που κατέγραψε τα συμβάντα, αναφέρει ότι «τους μεν ηλικιωμένους επέρασαν (οι μουσουλμάνοι) γενναιότατα εν στόματι μαχαίρας, παρομοίως και τας ηλικιωμένας γραίας, την δε κινητήν περιουσίαν αυτών ελεηλάτησαν … τας δε ωραίας κόρας των και τους τρυφερούς νεανίσκους των ηχμαλώτισαν. Το αίμα έρρευσε ποταμηδόν …". Όταν ο ίδιος απέστειλε στην Κωνσταντινούπολη αναφορά για την ανακατάληψη του νησιού, απέστειλε μαζί και 5 φορτία με κομμένα κεφάλια και 2 φορτία κομμένα αυτιά. Καταμετρώντας τους νεκρούς αναφέρει κεφάλια ιερέων, προεστών και ανταρτών 1.109, «τελειωθέντες εν στόματι μαχαίρας» 25.000, σκλαβωμένα αγόρια και κορίτσια 5.000.[11]

Έκοβαν τα αυτιά από τα κεφάλια και κατόπιν τα διατηρούσαν στην άλμη και τα τοποθετούσαν σε βαρέλια. Τα έστελναν στον Σουλτάνο ως απόδειξη της υποταγής τους ή ως δελτία της επιτυχίας τους. Ιδιαίτερη τιμή δινόταν αν τα επαναστατικά κεφάλια ανήκαν σε διακεκριμένους αρχιεπισκόπους, άρχοντες ή κληρικούς... Χίλια διακόσια κεφάλια είχαν ήδη καταγραφεί στην ιστορία της αμοιβής που δόθηκε για τον καθένα. Το βιβλίο της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών κάνει λόγο για 33.000 αιχμαλωτισμένες ψυχές και 33.000 σφαγμένους. Εάν όμως συλλογιστούμε τα νούμερα των εναπομεινάντων μαζί με αυτούς που κατόρθωσαν και διέφυγαν τα νούμερα των χαμένων ψυχών είναι κατά πολύ μεγαλύτερα κι αν λάβουμε υπ´όψιν την εκτίμηση των Τούρκων όσον αφορά τον πληθυσμό.

[John Brown Gun Club]

προηγηθηκε αυτη η μαζικη δολοφονια μουσουλμανων αμαχων
In such a case, in March 1821, Greeks from Samos island had landed in the Chios and attacked the Muslim population living in that island.[40]

The crews and passengers of Turkish ships captured by Greek cruisers were often put to death: two hydriot brigs captured a Turkish ship laden with a valuable cargo, and carrying a number of passengers. Among these was a recently deposed Sheikh-ul-Islam, or patriarch of the Orthodox Muslims, who was said to be going to Mecca for pilgrimage. It was his efforts to prevent the cruel reprisals which, at Constantinople, followed the news of the massacres in Peloponnese, which brought him into disfavor, and caused his exile.[41] There were also several other Turkish families on board. British historian of the Greek revolt, W. Alison Phillips, noted (drawing from Finlay): The Hydriots murdered them all in cold blood, helpless old men, ladies of rank, beautiful slaves, and little children were butchered like cattle. The venerable old man, whose crime had been an excess of zeal on behalf of the Greeks, was forced to see his family outraged and murdered before his eyes...[42]

θυμάμαι τι έγραφες για τον ελληνοαυστραλό που πέρναγε από τα εξάρχεια και τον γαμήσαν στο ξύλο μπροστά στα παιδιά του γιατι δεν ήταν σωστά ντυμένος.200 χρόνια αργότερα αυτό και χωρίς να έχει επεκτατικές βλέψεις για τη μικρή πατρίδα

χαχα ναι ρε που τον θυμηθηκες αυτον τον ηλιθιο; καλα του κανανε του μαλακα αλλα τι σχεση εχει με το θεμα μας;

[Δημοκρατικός]

Το γεγονος οτι μετα τις θηριωδιες αυτες οι Ελληνες φαγαν χυλοπιτα απο τους Ευρωπαιους, το βαφτισαμε ως δηθεν "μισος σε βαρος των Ελληνων απο τους δυτικους" κτλπ. Τις ιδιες βλακειες λεγαμε και το 1922 οταν το ιδιο σχεδιο εθνοκαθαρσης απετυχε και μας γυρισε αναποδα. Παλι βριζαμε τους δυτικους γιατι "δεν ηλθαν να μας βοηθησουν". Μηπως για αυτο οι δυτικοι καναν στην ακρη τον Κολοκοτρωνη και προτιμησαν τον ποιο βολικο Μαυροκορδατο?

Ας απαντήσουν καλύτερα άνθρωποι με περισσότερες γνώσεις επί του θέματος αλλά μου κάνει εντύπωση. Οι Τούρκοι εκείνα τα τελευταία χρόνια δεν είχαν κάνει σφαγές; Μόνο εμείς ώστε να στρέψουμε κιόλας την Ευρώπη εναντίον μας; Δεν μου φαίνεται λογικό.

Δεν υπήρξε καμμιά χυλόπιτα.Η Αγγλία ήταν σταθερά εναντίον της επαναστάσεως το 1821 και παρέμεινε έτσι και μετά από τα γεγονότα.Η αλλαγή ήλθε το 1823 με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κάννινγκ - εξ ου και η πλατεία - και φυσικά δεν ασχολήθηκε καθόλου όταν το αποφάσισε με σφαγές και τα παρόμοια.Φυσικά αυτό δεν θα γινόταν εάν οι Τούρκοι είχαν πετύχει να καταπνίξουν την επανάσταση.
Μετά την καταστροφή του Δράμαλη όμως και την αποτυχία τους στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου η κατάσταση σταθεροποιήθηκε και ο σουλτάνος εστράφη προς την Αίγυπτο.
Ομως ενώ η Αγγλία δεν θα είχε αντίρρηση να επανέλθει η τουρκική εξουσία στην Πελοπόννησο,δεν μπορούσε να δεχθεί την επέκταση της Αιγύπτου και στην άλλη όχθη της Μεσογείου.Αυτή είναι όλη η ιστορία και δεν έχει σχέση με σφαγές.

Τον κ. Σόιμπλε να μην ξεχνάμε και την πλατεία που δικαιούται.

[Στρακαστρουκας]

Το γεγονος οτι μετα τις θηριωδιες αυτες οι Ελληνες φαγαν χυλοπιτα απο τους Ευρωπαιους, το βαφτισαμε ως δηθεν "μισος σε βαρος των Ελληνων απο τους δυτικους" κτλπ. Τις ιδιες βλακειες λεγαμε και το 1922 οταν το ιδιο σχεδιο εθνοκαθαρσης απετυχε και μας γυρισε αναποδα. Παλι βριζαμε τους δυτικους γιατι "δεν ηλθαν να μας βοηθησουν". Μηπως για αυτο οι δυτικοι καναν στην ακρη τον Κολοκοτρωνη και προτιμησαν τον ποιο βολικο Μαυροκορδατο?

Ας απαντήσουν καλύτερα άνθρωποι με περισσότερες γνώσεις επί του θέματος αλλά μου κάνει εντύπωση. Οι Τούρκοι εκείνα τα τελευταία χρόνια δεν είχαν κάνει σφαγές; Μόνο εμείς ώστε να στρέψουμε κιόλας την Ευρώπη εναντίον μας; Δεν μου φαίνεται λογικό.

Δεν υπήρξε καμμιά χυλόπιτα.Η Αγγλία ήταν σταθερά εναντίον της επαναστάσεως το 1821 και παρέμεινε έτσι και μετά από τα γεγονότα.Η αλλαγή ήλθε το 1823 με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κάννινγκ - εξ ου και η πλατεία - και φυσικά δεν ασχολήθηκε καθόλου όταν το αποφάσισε με σφαγές και τα παρόμοια.Φυσικά αυτό δεν θα γινόταν εάν οι Τούρκοι είχαν πετύχει να καταπνίξουν την επανάσταση.
Μετά την καταστροφή του Δράμαλη όμως και την αποτυχία τους στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου η κατάσταση σταθεροποιήθηκε και ο σουλτάνος εστράφη προς την Αίγυπτο.
Ομως ενώ η Αγγλία δεν θα είχε αντίρρηση να επανέλθει η τουρκική εξουσία στην Πελοπόννησο,δεν μπορούσε να δεχθεί την επέκταση της Αιγύπτου και στην άλλη όχθη της Μεσογείου.Αυτή είναι όλη η ιστορία και δεν έχει σχέση με σφαγές.

Τοτε γιατι εγινε ο εμφυλιος του 1824-25?

[John Brown Gun Club]

Α έπιασες τα προς το τέλος, τα αντίποινα. Το υπόλοιπο που λέει για τα μεμέτια που έσφαζαν αμάχους χωρίς λόγο, δεν το είδες, έπαιζες με το ροτβάιλερ.

Μα η Χιος ηταν αντιποινα, το 22 εγινε η σφαγη.

Να απελευθερωθούν ήθελαν. Μην σε ξανακούσω να βγάζεις κιχ για την Παλαιστίνιη. Θα σου δείχνω την ατάκα σου.

Βασικα οι Χιωτες δεν ηθελαν και πολυ να απελευθερωθουν, αλλα αποβιβαστηκαν Σαμιωτες στο νησι και επιτεθηκαν στους Τουρκους και αρχισαν τις σφαγες, κι οταν εφτασε ο τουρκικος στολος, τους πηρε η μπαλα κι αυτους. Η σφαγη στη Χιο ωφελησε την επανασταση τελικα.

The Ottoman Empire allowed Chios almost complete control over its own affairs as Chian trade and the very highly valued mastic plant, harvested only on Chios, were of great value to it. The cosmopolitan Chians were also very prominent in Constantinople. The island's ruling classes were reluctant to join the Greek revolt, fearing the loss of their security and prosperity.[3] Furthermore, they were aware that they were situated far too close to the Turkish heartland in Anatolia to be safe.[3] At some points, Chios is only 6.7 kilometres (4.2 mi) from the Anatolian mainland.

In March 1822, as the Greek revolt gathered strength on the mainland, several hundred armed Greeks from the neighbouring island of Samos landed in Chios. They attacked the Turks, who retreated to the citadel. Many islanders also decided to join the revolution.[3] However, the vast majority of the population had by all accounts done nothing to provoke the reprisals, and had not joined other Greeks in their revolt against the Ottoman Empire.[4]

Reinforcements in the form of a Turkish fleet under the Kapudan Pasha Nasuhzade Ali Pasha arrived on the island on 22 March.[which calendar?] They quickly pillaged and looted the town. On 12 April [O.S. 31 March], orders were given to burn down the town, and over the next four months, an estimated 40,000 Turkish troops arrived. In addition to setting fires, the troops were ordered to kill all infants under three years old, all males 12 years and older, and all females 40 and older, except those willing to convert to Islam.[5]

[Αρχέλαος]

Μία σφαγή στο πλαίσιο της εποχής και ενόψει της επανάστασης έχει μία λογική.
Μάλιστα στο ίδιο το βιβλίο της Ιστορίας στα 90'ς αναφέρονταν αυτά.
Οι λεπτομέρειες όμως για τις γυναίκες ήταν κάτι το κτηνώδες και καταδικαστέο ακόμα και στην λογική των ετών εκείνων.
Και ο Κεμάλ μπορεί βάσιμα να ισχυριστεί ότι έκανε απελευθερωτικό πόλεμο ή ότι καλώς έκανε και έσφαζε έλληνες καθώς θα του το έκαναν εκείνοι αυτό.
Έτσι δίνεται λαβή σε διάφορους διεθνιστές της αριστεράς και το κυριότερο γιατί να λέει κάποιος τους τούρκους σφαγείς όταν ο ίδιος θέλει να είναι μεγαλύτερος σφαγέας.
Ας λείπει η υποκρισία.