Νέες κυκλοφορίες, προτάσεις για νέα ακούσματα, κριτικές
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
sharp έγραψε: 07 Φεβ 2021, 01:46
Έτσι νόμιζε κι ο Σαίνμπεργκ, αφού το ξεσκίσαμε στη διαφωνία (Βάγκνερ) να βάλουμε μια τάξη μέσα στη διαφωνία.
Η τεράστια διαφορά είναι όμως ότι η μουσική προχωρούσε από έμπνευση και η θεωρία ακολουθούσε και όχι ανάποδα όπως έκανε ο Σ.
Ο Σαίνμπεργκ συνέθετε αρκετά πριν χρησιμοποιήσει το δωδεκάφθογγο. Και έκανε ήδη μεγάλη χρήση των διαφωνιών. Δεν ήταν το δωδεκάφθογγο που τον έσπρωξε προς τα εκεί. Ένα απλό εργαλείο οργάνωσης ήταν για να κάνει αυτό που του άρεσε ήδη. Απλά πιο συστηματικά.
Και ήταν και πολύ ωραία αυτά που έκανε πριν, Verklärte Nacht πχ.
Όμως είσαι λάθος ως προς το σύστημά του. Ήταν πολύ αυστηρό και αντίθετο με τα φυσικά ακούσματα, ακριβώς ώστε το αποτέλεσμα να διαφέρει.
Ένας βασικός κανόνας του 12φθογγου είναι ότι καμμία νότα δεν επαναλαμβάνεται πριν περάσουν όλες οι άλλες. Μπορεί μόνον να επαναληφθεί αμέσως μετά τον εαυτό της. Επίσης αποφεύγονται συγκεκριμένα διαστήματα, αλληλουχίες που κάνουν συγχορδία κλπ.
Τα διάβαζα στο Ευαγγέλιο το "Serial composition" του Reginald Smith Brindle, δξ αν το γνωρίζεις, πέτρινα χρόνια τότε χωρίς Ίντερνετ, παραγγελία από Blackwell's στην Οξφόρδη.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος sharp την 07 Φεβ 2021, 02:50, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
sharp έγραψε: 07 Φεβ 2021, 01:25
Όλα αυτά που γράφεις ότι γίνονται στα κομμάτια του Ξενάκη βασίζονται σε μαθηματικούς κανόνες, στη στατιστική και τις πιθανότητες. Ο ίδιος έλεγε πάντοτε (όσες φορές τον είδα ή τον άκουσα) ότι δεν χρειάζεται να ξέρεις μουσική, αλλά όσο γίνεται περισσότερα μαθηματικά. Κάποια στιγμή έβαλε και τους υπολογιστές στις ανάγκες της μουσικής σύνθεσης. Αυτό ήταν το πιστεύω του.
Δες αυτό το ιστορικό βίντεο σε δύο σειρές. Μεταξύ άλλων αναφέρεται και στο πρώτο του κομμάτι για ορχήστρα, προφανώς το Μεταστάσεις, βασισμένο στη θεωρία των πιθανοτήτων για το φεστιβάλ του Donaueschingen. Όλη η συζήτηση στα βίντεο γίνεται περισσότερο για τις Πιθανότητες, νομίζεις ότι συζητάς με έναν μαθηματικό. Εκεί εξηγεί ότι οι πιθανότητες επιτυγχάνουν το απρόβλεπτο που όμως δεν είναι περιοδικό. Με άλλα λόγια το τυχαίο.
Τυχαίο είναι και το ηχητικό αποτέλεσμα.
Κάνε μου όποτε μπορείς κάποιες πιο συγκεκριμένες παραθέσεις γιατί με μια πρώτη βιαστική ακρόαση δεν μπορώ να συμφωνήσω.
Τι παραθέσεις να κάνω; Όλη την ώρα για τις πιθανότητες μιλάει.
Navis έγραψε: 06 Φεβ 2021, 15:12
Ας πουμε ευχαριστη Αβαντ Γκαρντ / Αμπιεντ (με ολιγη Φανκ βεβαια) που ακουγεται ευχαριστα ξανα και ξανα ειναι -
Παντως και ο Ξενακης εχει τις στιγμες του, και βεβαιως ειναι σημαντικος γιατι ηταν απο τους "πρωτους" που τα κανανε.
Εδώ Navis υπάρχει το στοιχείο του ρυθμού που βοηθάει πολύ την ακρόαση ακόμα κι όταν η αρμονία είναι δύσπεπτη από μόνη της. Έχει κάπου ο ακροατής να πιαστεί. Στον Ξενάκη ο μέσος ακροατής έχει πολύ λιγότερες προσλαμβάνουσες. Οι μόνες σχετικές εμπειρίες είναι από μουσική υπόκρουση από θρίλερ, οπότε τελικά εισπράττει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που πιθανόν δίνει ο συνθέτης.
Ναι ακριβως. Ο (συγκοπτομενος) ρυθμος βοηθαει πολυ.
Αυτο ειναι κατι που ειχα γραψει μαζι με εναν Πορτογαλλο πριν λιγα χρονια. Η μουσικη εχει αυτο το κοσμικο ηχοχρωμα (χωρις ιδιαιτερο ρυθμο). Τα γραφικα δικα μου - η αυθεντικη εκτελεση ειναι προγραμματισμενη να τρεχει σε πραγματικο χρονο (σε C++), εδω το παρουσιαζω μεσω youtube γιατι ειναι πιο ευκολο να το μοιραστω. Ας πουμε οτι ηταν ενα πειραμα με χαοτικα δυναμικα συστηματα (και ισως και ειχα παρει καποιες ιδεες απο Ξενακη). Ο τιτλος ειναι Violent Nature και δειχνει μια διαδικασια "φαγοκυτταρωσης", που μπορει ομως να ειναι σε μοριακο επιπεδο η' σε επιπεδο γαλαξιων (* το αφηνω στη φαντασια του θεατη).
sharp έγραψε: 07 Φεβ 2021, 01:46
Έτσι νόμιζε κι ο Σαίνμπεργκ, αφού το ξεσκίσαμε στη διαφωνία (Βάγκνερ) να βάλουμε μια τάξη μέσα στη διαφωνία.
Η τεράστια διαφορά είναι όμως ότι η μουσική προχωρούσε από έμπνευση και η θεωρία ακολουθούσε και όχι ανάποδα όπως έκανε ο Σ.
Ο Σαίνμπεργκ συνέθετε αρκετά πριν χρησιμοποιήσει το δωδεκάφθογγο. Και έκανε ήδη μεγάλη χρήση των διαφωνιών. Δεν ήταν το δωδεκάφθογγο που τον έσπρωξε προς τα εκεί. Ένα απλό εργαλείο οργάνωσης ήταν για να κάνει αυτό που του άρεσε ήδη. Απλά πιο συστηματικά.
Και ήταν και πολύ ωραία αυτά που έκανε πριν, Verklärte Nacht πχ.
Όμως είσαι λάθος ως προς το σύστημά του. Ήταν πολύ αυστηρό και αντίθετο με τα φυσικά ακούσματα, ακριβώς ώστε το αποτέλεσμα να διαφέρει.
Ένας βασικός κανόνας του 12φθογγου είναι ότι καμμία νότα δεν επαναλαμβάνεται πριν περάσουν όλες οι άλλες. Μπορεί μόνον να επαναληφθεί αμέσως μετά τον εαυτό της. Επίσης αποφεύγονται συγκεκριμένα διαστήματα, αλληλουχίες που κάνουν συγχορδία κλπ.
Τα διάβαζα στο Ευαγγέλιο το "Serial composition" του Reginald Smith Brindle, δξ αν το γνωρίζεις, πέτρινα χρόνια τότε χωρίς Ίντερνετ, παραγγελία από Blackwell's στην Οξφόρδη.
Θα επιμείνω. Ο Schoenberg συνθέτει διάφωνη μουσική και ατονικά έργα αρκετά χρόνια πριν (πάνω από δεκαετία)
Κάποια στιγμή χρειάζεται ένα εργαλείο για να γίνει πιο παραγωγικός αφού δεν υπάρχει πλέον η ακολουθία των συγχορδιών του τονικού συστήματος να σου δίνει μερικές εκδοχές για το τι έρχεται παρακάτω. Το εργαλείο αυτό είναι το δωδεκάφθογγο σύστημα. Την ίδια χρονική περίοδο χρησιμοποιούν ανάλογες τεχνικές και άλλοι συνθέτες.
Ωστόσο αυτό είναι ένα εργαλείο και μόνο. Οι πιθανότητες για το τι μπορεί να κάνεις εδώ ή εκεί είναι πάρα πολλές και ο συνθέτης επιλέγει και αποφασίζει. Το ότι στην τάδε σειρά η επόμενη νότα είναι η Χ δεν λέει σχεδόν τίποτα όταν η γραφή είναι πολυφωνική ή ομοφωνική.
Δηλαδή δεν τον έκανε το δωδεκάφθογγο σύστημα να συνθέτει ατονικά. Το επινόησε γιατί ήθελε να συνθέσει έτσι κι αλλιώς ατονικά.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος ST48410 την 07 Φεβ 2021, 10:07, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
sharp έγραψε: 07 Φεβ 2021, 02:48
Τι παραθέσεις να κάνω; Όλη την ώρα για τις πιθανότητες μιλάει.
Είναι αναμενόμενο να εστιάζουν στην συζήτηση για μία τεχνική που χρησιμοποιεί εκτεταμένα. Εγώ θέλω να μιλήσουμε για αυτά που σου παρέθεσα με τονισμένο κείμενο. Δεν συμφωνώ με αυτά που έγραψες. Θα ξαναδώ τα videos και θα επανέλθω.
Ο Σαίνμπεργκ συνέθετε αρκετά πριν χρησιμοποιήσει το δωδεκάφθογγο. Και έκανε ήδη μεγάλη χρήση των διαφωνιών. Δεν ήταν το δωδεκάφθογγο που τον έσπρωξε προς τα εκεί. Ένα απλό εργαλείο οργάνωσης ήταν για να κάνει αυτό που του άρεσε ήδη. Απλά πιο συστηματικά.
Και ήταν και πολύ ωραία αυτά που έκανε πριν, Verklärte Nacht πχ.
Όμως είσαι λάθος ως προς το σύστημά του. Ήταν πολύ αυστηρό και αντίθετο με τα φυσικά ακούσματα, ακριβώς ώστε το αποτέλεσμα να διαφέρει.
Ένας βασικός κανόνας του 12φθογγου είναι ότι καμμία νότα δεν επαναλαμβάνεται πριν περάσουν όλες οι άλλες. Μπορεί μόνον να επαναληφθεί αμέσως μετά τον εαυτό της. Επίσης αποφεύγονται συγκεκριμένα διαστήματα, αλληλουχίες που κάνουν συγχορδία κλπ.
Τα διάβαζα στο Ευαγγέλιο το "Serial composition" του Reginald Smith Brindle, δξ αν το γνωρίζεις, πέτρινα χρόνια τότε χωρίς Ίντερνετ, παραγγελία από Blackwell's στην Οξφόρδη.
Θα επιμείνω. Ο Schoenberg συνθέτει διάφωνη μουσική και ατονικά έργα αρκετά χρόνια πριν (πάνω από δεκαετία)
Κάποια στιγμή χρειάζεται ένα εργαλείο για να γίνει πιο παραγωγικός αφού δεν υπάρχει πλέον η ακολουθία των συγχορδιών του τονικού συστήματος να σου δίνει μερικές εκδοχές για το τι έρχεται παρακάτω. Το εργαλείο αυτό είναι το δωδεκάφθογγο σύστημα. Την ίδια χρονική περίοδο χρησιμοποιούν ανάλογες τεχνικές και άλλοι συνθέτες.
Ωστόσο αυτό είναι ένα εργαλείο και μόνο. Οι πιθανότητες για το τι μπορεί να κάνεις εδώ ή εκεί είναι πάρα πολλές και ο συνθέτης επιλέγει και αποφασίζει. Το ότι στην τάδε σειρά η επόμενη νότα είναι η Χ δεν λέει σχεδόν τίποτα όταν η γραφή είναι πολυφωνική ή ομοφωνική.
Δηλαδή δεν τον έκανε το δωδεκάφθογγο σύστημα να συνθέτει ατονικά. Το επινόησε γιατί ήθελε να συνθέσει έτσι κι αλλιώς ατονικά.
Άλλο ατονικός, άλλο 12φθογγο.
Ήδη στο πρώτο μέτρο του κομματιού που παραθέτεις έχεις ουσιαστικά διτονικότητα, στο δεξί χέρι ξεκινάς με συγχορδία D+ και αριστερά με Eb+ (To E ακούγεται ως μικρή 9η, εναρμόνια του Fb).
Αυτά είναι κόκκινο πανί για 12φθογγική μουσική. Με άλλα λόγια αν έδινες πουθενά εξετάσεις σε 12φθογγο Σαινμπεργκ είχες κοπεί πανηγυρικά. Στη συνέχεια έχεις κίνηση με 3ες που επίσης είναι απαγορευτικές στο 12φθογγο.
Όπως σού έγραψα παραπάνω βασικός κανόνας είναι η μη επανάληψη νότας πριν ακουστούν οι υπόλοιπες 11. Με αυτόν τον τρόπο (θεωρούσε πως) εξασφάλιζε ότι καμμία νότα δεν είναι σημαντικότερη από τις άλλες, επομένως δεν υπάρχει τονικό κέντρο.
Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι την διαφορά στο άκουσμα. Βρες, αν σε ενδιαφέρει, το βιβλίο που ανέφερα παραπάνω, τα εξηγεί όλα με παραδείγματα.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος sharp την 07 Φεβ 2021, 13:10, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
The row is a specific ordering of all twelve notes of the chromatic scale (without regard to octave placement).
No note is repeated within the row.
The row may be subjected to interval-preserving transformations—that is, it may appear in inversion (denoted I), retrograde (R), or retrograde-inversion (RI), in addition to its "original" or prime form (P).
The row in any of its four transformations may begin on any degree of the chromatic scale; in other words it may be freely transposed. (Transposition being an interval-preserving transformation, this is technically covered already by 3.) Transpositions are indicated by an integer between 0 and 11 denoting the number of semitones: thus, if the original form of the row is denoted P0, then P1 denotes its transposition upward by one semitone (similarly I1 is an upward transposition of the inverted form, R1 of the retrograde form, and RI1 of the retrograde-inverted form).
ST48410 έγραψε: 07 Φεβ 2021, 02:08
Κάνε μου όποτε μπορείς κάποιες πιο συγκεκριμένες παραθέσεις γιατί με μια πρώτη βιαστική ακρόαση δεν μπορώ να συμφωνήσω.
Εκεί εξηγεί ότι οι πιθανότητες επιτυγχάνουν το απρόβλεπτο που όμως δεν είναι περιοδικό. Με άλλα λόγια το τυχαίο.
Αν σε ενδιαφέρει το σύστημά του, μπορείς να διαβάσεις το βιβλίο του Formalized Music.
Παραθέτει Πίνακα από το Achoripseis, ο οποίος προκύπτει από τον νόμο του Poisson.
Γράφει μέσα
It is a matter of philosophic and aesthetic concept ruled by the laws of probability
Αυτό είναι το επί πλέον. Κατά τα άλλα το σύστημα οργάνωσης είναι παρόμοιο με τον απόλυτο σειραϊσμό του Boulez.
sharp έγραψε: 07 Φεβ 2021, 12:45
Άλλο ατονικός, άλλο 12φθογγο.
Ήδη στο πρώτο μέτρο του κομματιού που παραθέτεις έχεις ουσιαστικά διτονικότητα, στο δεξί χέρι ξεκινάς με συγχορδία D+ και αριστερά με Eb+ (To E ακούγεται ως μικρή 9η, εναρμόνια του Fb).
Αυτά είναι κόκκινο πανί για 12φθογγική μουσική. Με άλλα λόγια αν έδινες πουθενά εξετάσεις σε 12φθογγο Σαινμπεργκ είχες κοπεί πανηγυρικά. Στη συνέχεια έχεις κίνηση με 3ες που επίσης είναι απαγορευτικές στο 12φθογγο.
Νομίζω ότι πάμε να χάσουμε την ουσία. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει μια πορεία δεκαετιών (αιώνων κατά μία άλλη έννοια) συνεχούς διεύρυνσης των ορίων της τονικότητας μέχρι της πλήρους διάλυσής της. Ο Schoenberg βρίσκεται σε αυτό το ιστορικό σημείο καμπής. Αν δεν ήταν αυτός θα ήταν κάποιος άλλος. Βλέπεις λοιπόν ότι από τις απότομες απροετοίμαστες μακρινές μετατροπίες του ύστερου Ρομαντικούς και τις απροετοίμαστες ξαφνικές διαφωνίες να πηγαίνουμε σταδιακά σε τονικότητες που έρχονται μαζί και κάποια στιγμή σε τέτοιου είδους άκουσμα που χάνεις πλέον το τονικό κέντρο τελείως ή το διακρίνεις με εξαιρετική δυσκολία.
Εκεί λοιπόν ως συνθέτης έχεις ένα πρόβλημα. Τι ακολουθεί αυτό που έγραψα τώρα; Αν είχες έναν προσαγωγέα στην προηγούμενη εποχή είχες 2,3, άντε 5 πιθανές λύσεις να συνεχίσεις. Τώρα; Χάος. Η διευκόλυνση σε αυτή την περίπτωση είναι η δωδεκάφθογγη σειρά για τον Schoenberg ή παρόμοια εγχειρήματα από άλλους συνθέτες την ίδια ακριβώς εποχή.
sharp έγραψε: 07 Φεβ 2021, 12:45
Όπως σού έγραψα παραπάνω βασικός κανόνας είναι η μη επανάληψη νότας πριν ακουστούν οι υπόλοιπες 11. Με αυτόν τον τρόπο (θεωρούσε πως) εξασφάλιζε ότι καμμία νότα δεν είναι σημαντικότερη από τις άλλες, επομένως δεν υπάρχει τονικό κέντρο.
Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι την διαφορά στο άκουσμα. Βρες, αν σε ενδιαφέρει, το βιβλίο που ανέφερα παραπάνω, τα εξηγεί όλα με παραδείγματα.
Ευχαριστώ για το βιβλίο. Αυτό που λες λειτουργεί σε θεωρητικό επίπεδο και μέχρι κάποιο βαθμό τηρουμένων κάποιων προϋποθέσεων. Να έχεις πχ ένα μονοφωνικό όργανο και να παρουσιάσει αρκετές επαναλήψεις της σειράς. Όταν όμως έχει πολυφωνικό όργανο και περιπλέκονται ταυτόχρονα 1 σειρά με τους μετασχηματισμούς της σε διαφορετικές φωνές, τι ακούγεται; Ακούγεται στατιστικά μία μη προτίμηση σε κάποιο φθόγγο που θα του προσέδιδε έξτρα βαρύτητα. Και γιατί λέω ότι αυτό είναι απλώς εργαλείο; Γιατί το ενδιαφέρον ξεκινάει μετά από αυτό.
Να τι εννοώ ενδιαφέρον. Την δόμηση σε μικρομορφές και μακριμομορφές με τις συμμετρίες, τους καθρέπτες και τα τρίγωνα που ακούγονται εδώ:
Δούλεψε ο Webern σε επίπεδο σειράς; Προφανώς και πολύ. Αλλά δεν μένει εκεί. Υλικό του δίνει η σειρά για να κάνει μετά τα σχήματα που κάνουν χαρακτηριστικό αυτό το έργο. Και θα αρκούσε να έχει επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα τα οποία επιμελώς και τεχνηέντως αποφεύγει για να
προδώσει το αποτέλεσμα. Η σειρά δηλαδή είναι το πρώτο στάδιο. Τα καλά ακολουθούν.
Navis έγραψε: 07 Φεβ 2021, 01:02
Τωρα που το αναφερατε, θυμαμαι πριν 20 περιπου χρονια στο εξωτερικο, ειχα γνωρισει κατα τυχη (και διπλη τυχη γιατι ειναι και συντοπιτης), φοιτητες τοτε, τον Δημητρη Εξαρχο, ο οποιος πλεον πρεπει να πλεον θεωρειται αυθεντια στον Ξενακη. Τοτε νομιζω εκανε το διδακτορικο του πανω στη ζωη και το εργο του.
Ειχαμε ανταλλαξει μερικες κουβεντες για το ποσο ενδιαφερον ειναι για καποιον με μαθηματικο μπαγκκραουντ σαν και μας (οπως αλλωστε και ο Μπαχ). Χαιρομαι πραγματικα που συνεχισε και εκανε καριερα πανω σε αυτο.
Ρε συ , ο Δημήτρης είναι καλός φίλος και συμμαθητής (κάναμε μαζί αρμονία - εκείνα τα χρόνια - και πήραμε μαζί το πτυχίο). Έχω να τον δω πάρα πάρα πολλά χρόνια, από τότε που έφυγε Αγγλία χαθήκαμε βασικά αλλά τι να λέμε τώρα, παιδί μάλαμα.
Το είχα ψιλιαστεί από τότε ότι υπάρχει μια δυνατή ομάδα ντεμάδων στην περιοχή αλλά αν και ψηνόμουν αγρίως να σε/σας γνωρίσω (δε γνωρίζω αν οι asd ήταν ένας ή πολλά άτομα) αλλά ήμουν (και τώρα είμαι αλλά όχι ακριβώς ) πολύ ντροπαλό παλικαράκι και ξες, δεν την έψαξα παραπάνω.
Πάντως αισθάνομαι λίγο περίεργα τώρα που διάβασα αυτό το ποστ σου φίλε, περίεργα με την καλή έννοια όμως, μπορεί να σε στείλω κανένα πμ γιατί έχω κάποια πραγματάκια στο μυαλό μου που μπορεί να σε ενδιαφέρουν ή έτσι απλά για να τα πούμε, εξάλλου όπως σε είπα ήδη είμαι φαν του έργου σου από τα τέλη ενενήντα αρχές 00s.
sharp έγραψε: 07 Φεβ 2021, 01:46
Την έμπνευση την κατακρίνει ο Ξενάκης στο βίντεο που θα δεις, δεν ξέρω όμως γιατί θεωρεί ότι ήταν απάτη του 19ου αι, πρωτύτερα ήταν αλλιώς;
Δεν είδα κάτι τέτοιο. Αν μπορείς δώσε παραπομπή γιατί άλλα καταλαβαίνω.
Βίντεο 2ο στο 3:18, η ερώτηση είναι στα Γερμανικά, λέει ο δημοσιογράφος ότι αν οι μουσικές σκέψεις σχετίζονται με τα μαθηματικά, τότε δεν υπάρχει χώρος για φαντασία, φιλοσοφία και συναισθήματα. Ο Ξενάκης απαντά στα Αγγλικά, ότι η σύγχυση προέρχεται από τον 19ο αι. όπου οι άνθρωποι πίστευαν ότι η μουσική είναι έμπνευση.
Πάνε να εξετάσουμε το σημείο αυτό με προσοχή γιατί καταλαβαίνω κάτι τελείως διαφορετικό και όχι ότι "Την έμπνευση την κατακρίνει ο Ξενάκης" όπως γράφεις.
Λέει λοιπόν ότι "η σύγχυση προέρχεται από τον 19ο αιώνα που οι άνθρωποι έλεγαν ότι η μουσική είναι έμπνευση" και αναφέρει σαν παράδειγμα αφενός μεν τον Gounod που έλεγε "μιλάω με τον Θεό" και σαν αντιπαράδειγμα τον Bach που παρότι έγραψε θρησκευτική μουσική δεν είπε κάτι τέτοιο.
Εγώ εδώ συμφωνώ μαζί του και βλέπω το ανάλογο πρόβλημα εξαιτίας του κινηματογράφου. Δίνεται δηλαδή η αίσθηση ότι ο καλλιτέχνης/δημιουργός είναι κάποιος αλαφροΐσκιωτος που μιλάει με το υπερπέραν και του κατεβαίνουν οι ιδέες στο κεφάλι. Εσύ κι εγώ και όποιος έχει ασχοληθεί λίγο με ανάλυση ξέρουμε ότι αυτό είναι τελείως στρεβλή εικόνα. Υπάρχουν ιδέες, εμπνεύσεις, προτάσεις εδώ κι εκεί (και κάποτε δανεισμένες από άλλους) τις οποίες ο δημιουργός επεξεργάζεται με διάφορους τρόπους και χρησιμοποιεί κάθε φορά αυτούς που θεωρεί κατάλληλους. Δεν θα είχες τις εκτεταμένες σημειώσεις του Beethoven αν δεν ήταν έτσι. Θα του ερχόταν η έμπνευση και απλά θα έγραφε. Και δεν θα είχες όλες αυτές τις περίτεχνες δομές στον Bach, τα κομμάτια που τα γυρίζεις ανάποδα και εκτελούνται κανονικά κλπ κλπ. Αυτά είναι αποτέλεσμα μεθοδικής εργασίας ενός ανθρώπου που έχει τις σχετικές γνώσεις (και φυσικά γούστο, ταλέντο, φαντασία).
Το ότι δεν κατακρίνει την έμπνευση μπορείς να το δεις και από αυτό που λέει στο 2:50 (δεν καταλαβαίνω τι τον ρωτάνε πιο πριν, αν μπορείς πες) για την έρευνα. Λέει ότι αρχικά έχεις μια ιδέα και πρέπει μετά να είσαι προσεκτικός μήπως σου διαφύγει ότι κάτι άλλο διαφορετικό συμβαίνει. Και λέει ότι κάνοντας έρευνα μπορεί να πέσεις σε κάτι που είναι ξαφνικά πιο ενδιαφέρον. Επίσης ότι χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα και στον ύπνο σου τη νύχτα. Κατά τη γνώμη μου την έννοια της έμπνευσης θα την δεχόταν άνετα είτε στο αρχικό στάδιο της ιδέας της έρευνας, είτε στο στάδιο του ύπνου ή τέλος πάντων στα σημεία εκείνα που δεν κάνουμε ορθολογικές σκέψεις αλλά λέμε "για να δω αν θα ήταν ωραία να δοκιμάσω αυτό έτσι".
Στο τέλος θα βγούμε και κάποιοι συγγενείς εδώ μέσα.
Όσο ήμουν στο νησί πήγαινα κάθε χρόνο στο φεστιβάλ του Huddersfield
Ρε συ, δε μπορώ να σε περιγράψω πόσο περίεργα αισθάνομαι μετά από αυτά τα δύο ποστ του Navis, μιλάμε για πολύ περίεργη φάση, με την πολύ καλή έννοια πάντα.
(:
) πολύ ντροπαλό παλικαράκι και ξες, δεν την έψαξα παραπάνω.
