ειλικρίνεια

[- Casper -]

Καλά. Σου αδειάζω την γωνία.

[Paris]

Γι' αυτό ακριβώς λέω (ο γέροντας βασικά) πως πρέπει να έχουμε διάκριση ως προς τα συναισθήματα τα δικά μας αλλά ταυτόχρονα και των άλλων. Θα αντέξει ο άλλος την αλήθεια μας; Είναι έτοιμος να την ακούσει; Αν η αλήθεια μας τον προσβάλλει, πρέπει να την πούμε; Και αν ναι, πότε; Εμείς είμαστε όντως σε θέση να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες; Όντως η αλήθεια μας είναι η δική μας αλήθεια ή είμαστε επηρεασμένοι; Είμαστε σίγουροι γι' αυτό που νιώθουμε; Θα το μετανιώσουμε; Αν αλλάξει η γνώμη μας μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση;

Πολλά τα ερωτήματα. Γι' αυτό αντιλήφθηκα πως η διάκριση είναι η λέξη κλειδί και ότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, το ίδιο και εμείς και οι ανθρώποι που απευθυνόμαστε. Τα όρια τα δικά μας και των άλλων. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις οι δικές μας και των άλλων. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος νομίζω.

Βέβαια το να μην είναι χρήσιμη η αλήθεια δεν σημαίνει ότι πρέπει να πεις ψέμματα. Δηλαδή το να δεις κάποιον στο δρόμο 150 κιλά και να πας να του πεις "ρε αδυνάτησε πως είσαι έτσι" είναι η αλήθεια, πρέπει να αδυνατήσει. Είναι χρήσιμη; Όχι, δεν χρειάζεται να πεις κάτι. Σίγουρα πρέπει να επιλέγεις πότε την λες. Αλλά το να μη πεις την αλήθεια, δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται να λες ψέματα, πχ σε ένα παχύσαρκο φίλο σου ότι είναι όλα οκ για να μην τον στενοχωρήσεις.

Μα αυτό ακριβώς λέω κι' εγώ. Τόσο χάλια εκφράζομαι; Ότι πρέπει να σκεφτόμαστε τα συναισθήματα και τα όρια των άλλων, αν πρέπει να πούμε κάτι ή όχι. Όχι μόνο τα δικά μας.

Γενικά συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Και με την προηγούμενη σου τοποθέτηση.

Λάθος
Τα συναισθήματα και τα ορια δεν έχουν καμια σχεση με το πραγματικο ενδιαφέρον για τον αλλο
Υπέρβαρος παράδειγμα ισον επιβάρυνση της υγείας του
Το θέτεις καθαρά και είναι φυσικα δικο του θέμα το τι θα κάνει
τα παχη σου τα καλλη σου και κινηματα υπερηφάνειας αποδοχης ειναι γελοια και επικινδυνα

[- Casper -]

Άγι σε θέματα υγείας μπαίνει το "πρέπει". Οπότε και πάλι δεν βλέπω να λέμε κάτι διαφορετικό. Εξαρτάται πάντα από την περίπτωση.

[stavmanr]

Καλά. Σου αδειάζω την γωνία.

Άγι σε θέματα υγείας μπαίνει το "πρέπει". Οπότε και πάλι δεν βλέπω να λέμε κάτι διαφορετικό. Εξαρτάται πάντα από την περίπτωση.

Δεν ήσουν ειλικρινής...

[- Casper -]

Καλά. Σου αδειάζω την γωνία.

Άγι σε θέματα υγείας μπαίνει το "πρέπει". Οπότε και πάλι δεν βλέπω να λέμε κάτι διαφορετικό. Εξαρτάται πάντα από την περίπτωση.

Δεν ήσουν ειλικρινής...

Αυτό δεν λέμε τόση ώρα;
Τουλάχιστον είμαι συνεπής στην μη ειλικρίνειά μου.

[Paris]

Η μονη συνέπεια σου είναι με την νοοτροπια '' πανω απ ολα τα συναισθάματα '' που έχεις

[- Casper -]

Η μονη συνέπεια σου είναι με την νοοτροπια '' πανω απ ολα τα συναισθάματα '' που έχεις

Ξαναλέω πως τίποτα δεν είναι άσπρο μαύρο και οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι.

Πάντως όταν μίλησα ήταν σε θέμα υγείας. Όχι σωματικό αλλά ψυχολογικό. Δεν ξέρω αν το μετανιώνω ή όχι. Νομίζω όχι. Μετανιώνω όμως σίγουρα για τον τρόπο που επέλεξα να εκφραστώ.

[nowhere]

δλδ ένας που είναι υπέρβαρος περιμενει τους άλλους να του ανοίξουν τα μάτια,νομίζει ότι είναι ελαφάκι

[Cecily Anne]

δλδ ένας που είναι υπέρβαρος περιμενει τους άλλους να του ανοίξουν τα μάτια,νομίζει ότι είναι ελαφάκι

Στο βάρος όχι, διότι είναι εμφανές, αλλά υπάρχουν τόσα άλλα που δεν είναι εμφανή. Εγώ πχ, μέχρι να πάρω χαμπάρι ότι οι ταχυκαρδίες που έπαθα 2-3 φορές πέρσι ήταν κρίση άγχους, νόμιζα ότι έκανα μαλακία με τους καφέδες, μέχρι που μου σφύριξαν το απλό "σήμερα δεν ήπιες καφέ" και ψάχτηκα.

[nowhere]

αυτό δεν έχει να κάνει με την ειλικρίνεια ή την αγένεια & χαζοβιολοσύνη που πολλοί την μπερδεύουν.δεν είναι προσβλητικό να σου πουν ότι παθαίνεις κρίσεις άγχους

[Cecily Anne]

αυτό δεν έχει να κάνει με την ειλικρίνεια ή την αγένεια & χαζοβιολοσύνη που πολλοί την μπερδεύουν.δεν είναι προσβλητικό να σου πουν ότι παθαίνεις κρίσεις άγχους

Για σένα, για μένα μπορεί να ήταν προσβλητικό το ότι ξαφνικά μου λέει ο άλλος ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ το άγχος μου. ΟΚ πες δεν ήταν άγχος και ήταν κατάθλιψη.

[Winston Smith]

δλδ ένας που είναι υπέρβαρος περιμενει τους άλλους να του ανοίξουν τα μάτια,νομίζει ότι είναι ελαφάκι

Πολλές φορές ναι. Αφήνεις το πρόβλημα να υπάρχει και το αγνοείς, "θα δούμε", επειδή όταν το σκέφτεσαι σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα. Ξέρω περίπτωση πολύ παχύσαρκου ατόμου που οι φίλες της δεν της λένε τίποτα για να μην την αγχώνουν ή της λένε όλα είναι οκ κλπ. Αυτό είναι τοξικό. Για μένα ο φίλος πρέπει να της μιλάει ειλικρινά, αν θες να βοηθήσεις (χωρίς να προσβάλλεις εννοείται). Προτείνεις να αρχίσετε μαζί ένα περπάτημα καθημερινό/διατροφή κάτι. Οπότε ναι ακόμα και αν νομίζεις ότι ξέρεις τη κατάσταση σου ένας φίλος μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ του συνεχίζω και τρώω και αναβάλω την λύση του προβλήματος και του ξεκινάω αύριο με παρέα να κινούμαι.

[Paris]

δλδ ένας που είναι υπέρβαρος περιμενει τους άλλους να του ανοίξουν τα μάτια,νομίζει ότι είναι ελαφάκι

Πολλές φορές ναι. Αφήνεις το πρόβλημα να υπάρχει και το αγνοείς, "θα δούμε", επειδή όταν το σκέφτεσαι σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα. Ξέρω περίπτωση πολύ παχύσαρκου ατόμου που οι φίλες της δεν της λένε τίποτα για να μην την αγχώνουν ή της λένε όλα είναι οκ κλπ. Αυτό είναι τοξικό. Για μένα ο φίλος πρέπει να της μιλάει ειλικρινά, αν θες να βοηθήσεις (χωρίς να προσβάλλεις εννοείται). Προτείνεις να αρχίσετε μαζί ένα περπάτημα καθημερινό/διατροφή κάτι. Οπότε ναι ακόμα και αν νομίζεις ότι ξέρεις τη κατάσταση σου ένας φίλος μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ του συνεχίζω και τρώω και αναβάλω την λύση του προβλήματος και του ξεκινάω αύριο με παρέα να κινούμαι.

ετσι

δεν είναι και τοσο αθωο το να μη μιλάς η να λες πως ολα είναι οκ

[stavmanr]

Καλά. Σου αδειάζω την γωνία.

Άγι σε θέματα υγείας μπαίνει το "πρέπει". Οπότε και πάλι δεν βλέπω να λέμε κάτι διαφορετικό. Εξαρτάται πάντα από την περίπτωση.

Δεν ήσουν ειλικρινής...

Αυτό δεν λέμε τόση ώρα;
Τουλάχιστον είμαι συνεπής στην μη ειλικρίνειά μου.

Τότε όμως είσαι ειλικρινής την ώρα που ομολογείς ότι δεν είσαι ειλικρινής...


Πέσαμε σε παράδοξο αυτοαναφοράς, Κάσπερ.

[Cecily Anne]

δλδ ένας που είναι υπέρβαρος περιμενει τους άλλους να του ανοίξουν τα μάτια,νομίζει ότι είναι ελαφάκι

Πολλές φορές ναι. Αφήνεις το πρόβλημα να υπάρχει και το αγνοείς, "θα δούμε", επειδή όταν το σκέφτεσαι σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα. Ξέρω περίπτωση πολύ παχύσαρκου ατόμου που οι φίλες της δεν της λένε τίποτα για να μην την αγχώνουν ή της λένε όλα είναι οκ κλπ. Αυτό είναι τοξικό. Για μένα ο φίλος πρέπει να της μιλάει ειλικρινά, αν θες να βοηθήσεις (χωρίς να προσβάλλεις εννοείται). Προτείνεις να αρχίσετε μαζί ένα περπάτημα καθημερινό/διατροφή κάτι. Οπότε ναι ακόμα και αν νομίζεις ότι ξέρεις τη κατάσταση σου ένας φίλος μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ του συνεχίζω και τρώω και αναβάλω την λύση του προβλήματος και του ξεκινάω αύριο με παρέα να κινούμαι.

Λοιπόν, όχι. Έχω παιδική φίλη παχύσαρκη με σοβαρά προβλήματα υγείας. Ξέρει ότι έχει θέμα. Δεν ξέρω, αν έχεις παρακολουθήσει ποστς μου γενικά, αλλά είμαι η πρώτη που μιλάω για κιλά κλπ. και πόσο επικίνδυνα είναι. Αν στην φίλη μου, πάω να της πιάσω κουβέντα, επειδή την ξέρω πώς διαχειρίζεται τα θέματα, ξέρεις τι θα καταφέρω; Θα κλαίει και μετά θα νιώθει άσχημα. Ξέρει ότι πρέπει να χάσει, έχουμε άπειρες φορές συζητήσει το θέμα της υγείας της και ότι χρειάζεται απώλεια κιλών, τί δηλαδή πρέπει να της πω που δεν ξέρει ήδη, που δεν της έχει πει ο γιατρός της και που δεν βλέπει κάθε μέρα στον καθρέφτη. Ξέρεις τί έχω αποφασίσει να κάνω; Δεν έχω δεχτεί ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΠΑΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΝΑ ΦΑΜΕ έξω. Δε θα είμαι εγώ αυτή που θα συμβάλλει σε αυτό. Όποτε πάνε για φαί, διότι δεν περνάει το δικό μου, παίρνω έναν καφέ και τους κοιτάζω και κάνω ότι δεν πεινάω και λέω ότι θα φάω σπίτι. Της έχω πει διακόσιες φορές να πάμε για περπάτημα, να κάνει πιλάτες ή αερόβια, δεν έχει νόημα, διότι το συνδέει με τα κιλά και στενοχωριέται. Καμιά φορά, θα πρέπει να ξεχωρίζετε πού σας παίρνει να μιλάτε και που όχι. Τί είναι προτιμότερο; Να σε βγάλει από τη ζωή του ή να σε κρατήσει και να προσπαθείς με τον όποιο άλλο τρόπο να βοηθάς;

Και ξέρεις πώς πήρα αυτή την απόφαση; Με έπιασε η μάνα της κλαίγοντας και μου ζήτησε να μην την βγάζουμε έξω για ξεκοιλιάσματα. Της εξήγησα ότι από εμένα, δεν έχει πάρει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ερέθισμα φαγητού στα 30 χρόνια φιλίας μας και ούτε πρόκειται να πάρει.