Τι σταμάτησε τον κομμουνισμό στην Ελλάδα ;

[sharp]

Δεν υπήρχε περίπτωση να κερδηθεί ο εμφύλιος από το ΚΚΕ. Αν ο ΔΣΕ έφτανε στη Λάρισα,θα γινόταν απόβαση των Δυτικών στον Πειραιά
και θα είχαμε σκηνικά Κορέας.Το πολύ πολύ που θα μπορούσαν να πετύχουν οι κομμουνιστές θα ήταν να διασπάσουν την Ελλάδα σε
Βόρεια και Νότια μέχρι το 1990.Από μία άποψη ωφελήθηκαν που έχασαν το 1946-1949, αφού επιβίωσαν σαν πολιτική δύναμη και μη γελιόμαστε
επέστρεψαν στο πολιτικό προσκήνιο, έστω και με περιορισμούς, από τις αρχές του 1950. Δεδομένου, αυτού του συλλογισμού, τείνω και εγώ
να πιστέψω αυτά που γράφει ο Πατησιώτης. Το ΚΚΕ χρησιμοποιούνταν ως leverage του Στάλιν για να κερδίσει άλλα πράγματα.

Το γράφει κι ο δικός τους στο βιβλίο του, ξέχασα το όνομά του, αυτός που ήταν κατηγορούμενος με τον Μπελογιάννη παρέα.
Εκτός αυτού, οι ΗΠΑ ήταν οι μόνοι με ατομική βόμβα τότε, δεν υπήρχε περίπτωση να παραβούν τη συμφωνία.

[sharp]

1944-45: Αγγλία
1946-49: Αμερική
1965-67: Αμερική (πιθανόν)
1981: ΕΟΚ - Ρόναλντ Ρήγκαν
1989: Μιχαήλ Γκορμπατσώφ
2015: E.E. - Άνγκελα Μέρκελ

Κανένας προβληματισμός γιατί η αριστερά στρέφεται κατά όλων αυτών, με την εξαίρεση της "turncoat" Αγγλίας της οποίας υποστηρίζουν το μπρέξι.

Κανείς δεν τους σταμάτησε, οι Έλληνες ναι μεν είναι μαλάκες, αλλά δεν είναι βλάκες. Πάντα γνώριζαν πολύ καλά τι τραβάνε οι υπόλοιποι βαλκανικοί λαοί, αρκετοί τα είχαν δει κι από κοντά, απλά τους αρέσει να λένε ιστορίες για αγρίους. Είναι στη φύση τους, πωστολεν

Δεν το ξέρεις αυτό.
Εξ άλλου η ΕΣΣΔ δεν αγχωνόταν αν υπήρχαν και κάπως διαφορετικά συνεργαζόμενα καθεστώτα. Μόνο στην κεντρική Ευρώπη αγχωνόταν.
Το 2015 ήταν και ο Πούτιν βέβαια που είπε "νιέτ" στο σχέδιο Βαρουφάκη (τότε ξεκίνηση η κωλοτούμπα).

Ο Βαρουφάκης ήθελε να επιβάλει κομμουνισμό;

[plouf]

Eνα βιντεο χιλιες λεξεις.Τα υπολοιπα ειναι να χαμε να λεγαμε.

[wooded glade]

Κομμουνισμός σοβιετικού τύπου έγινε προσπάθεια να εδραιωθεί τη δεκαετία του 1940. Τα άλλα δεν έχουν σχέση.

Ναι, ήταν ημικομμουνιστικά γεγονότα αλλά και τα ημικομμουνιστικά, κομμουνιστικά είναι.
Η ΕΣΣΔ σίγουρα δεν ήθελε να δημιουργήσει κομμουνιστικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή. Το 1955 φώναζε ο Ήντεν για την Άιγυπτο, αλλά οι Αμερικάνοι του είπαν "δεν το παίζουν έτσι το σύστημα οι Ρώσοι στην Αίγυπτο με Νάσερ, άλλο σύστημα παίζουν".
Για την Ελλάδα, λίγο παραπάνω στο χάρτη, το πιθανότερο είναι ότι η ΕΣΣΔ μετά την ήττα στο Γράμμο ήθελε να γίνει κι εδώ ημικομμουνιστικό καθεστώς υπό την ηγεσία Σανταμικών δυνάμεων.
Η Κούβα ήταν αλλοιώς, γιατί εκεί ο Κάστρο κατάλαβε ότι αν δεν προσδεθεί πλήρως στο άρμα της Μόσχας θα τον τρώγανε οι Αμερικάνοι.
Το Βιετνάμ πάλι ήταν αλλοιώς, αλλά μέρη, μακρινά εκεί - κάτω από τον έλεγχο της Κίνας περισσότερο, Κίνα και ΕΣΣΔ ανταγωνιζόντουσαν για την επιρροή.

[kameron]

Η άποψη ότι η Ελλάδα θα πέρναγε νομοτελειακά στη Δύση δεν είναι ορθή.

Μπορεί μεν ο Στάλιν να έκανε τη σχετική συμφωνία με τους Βρετανούς το φθινόπωρο του 1944 και όντως να τη σεβάστηκε αφού είχε άλλες προτεραιότητες εκείνην την περίοδο, πλην όμως αν οι Έλληνες κομμουνιστές κατόρθωναν το Δεκέμβριο '44 να κατακτήσουν την εξουσία η συνέχεια θα ήταν άδηλη και διόλου ομαλή. Εν μέσω πολέμου, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τους Βρετανούς να παρέμβουν σε μια χρονοβόρα ευρείας κλίμακας επιχείρηση που θα ήταν πλέον απαραίτητη, για τους δε Αμερικανούς ούτε λόγος το 1945. Πιθανότατα, εκόντες άκοντες οι Δυτικοί θα αναγκάζονταν να αποδεχθούν για την ώρα το status quo, παραπέμποντας το μέλλον της Ελλάδας στον ευρύτερο διακανονισμό που θα ακολουθούσε το τέλος του πολέμου. Αυτό όμως θα σήμαινε ότι το ΚΚΕ θα είχε στη διάθεσή του πολλούς μήνες για να εδραιώσει δια της βίας την κυριαρχία του στη χώρα, εξολοθρεύοντας για τα καλά τους εχθρικούς προς αυτό λεγόμενους "αρμούς της εξουσίας", τους αστούς κλπ, να οργανώσει ερυθροφύλακες και στις πόλεις και τέλος με ανοιχτά σύνορα με τις τρεις βόρειες χώρες όπου επίσης είχαν επικρατήσει οι κομμουνιστές να επιτύχει de facto κάποια φυσική παρουσία και των Σοβιετικών.

Υπό αυτό το πρίσμα, η επαναφορά της Ελλάδας στο δυτικό στρατόπεδο μετά το 1945, μόνο αυτονόητη δεν πρέπει να θεωρείται. Ο Στάλιν θα μπορούσε εύκολα να υποστηρίξει στους δυτικούς ότι έχει πλέον επέλθει μια νέα πραγματικότητα, ότι η κυριαρχία του ΚΚΕ είναι πέραν αμφισβήτησης και ως εκ τούτου θα πρέπει να αναθεωρηθεί εν προκειμένω η προηγούμενη συμφωνία. Ίσως οι δυτικοί να κοίταζαν πλέον να αποσπάσουν από την ΕΣΣΔ καλύτερες ισορροπίες στην κεντρική Ευρώπη και όχι να αποφασίσουν νέες πολύνεκρες στρατιωτικές επιχειρήσεις στη νότιο Βαλκανική εναντίον του προ ολίγων μηνών ή εβδομάδων συμμάχου τους. Να συνυπολογισθεί επίσης ότι στο ΗΒ την εξουσία ανέλαβαν από τα μέσα του 1945 οι Εργατικοί που μεγάλη μερίδα τους έβλεπε ακόμα με αρκετή συμπάθεια το ΕΑΜ και σε καμία περίπτωση δεν θα συμφωνούσαν για ανοιχτή πολεμική ρήξη με τους σοβιετικούς. Οι δε Αμερικανοί ήταν ακόμα (και θα είναι μέχρι το 1947) σε άλλο μήκος κύματος, περισσότερο κατευνασμού της ΕΣΣΔ παρά αντιπαράθεσης μαζί της.

Με άλλα λόγια, η κίνηση των Ελλήνων κομμουνιστών στα τέλη του 1944 δεν είναι τόσο παράλογη όσο φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση. Είχαν χαρτιά να παίξουν και τα έπαιξαν. Θα μπορούσαν να είχαν κινηθεί βέβαια πιο γρήγορα και αποφασιστικά ήδη από τον Οκτώβριο '44, αλλά μάλλον (ακολουθώντας τις υποδείξεις της Μόσχας) είχαν αποφασίσει να ακολουθήσουν το παράδειγμα που ακολουθήθηκε σε άλλες χώρες (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία), δηλαδή να μπούνε αρχικά σε σχήμα κυβέρνησης συνεργασίας και ακολούθως να επιβληθούν ως έχοντες τον έλεγχο των όπλων και κρίσιμων Υπουργείων. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η συνταγή χάλασε όταν αμέσως τους ζητήθηκε ο γενικός αφοπλισμός και κατάλαβαν ότι δεν θα είχαν τα κρίσιμα Υπουργεία που είχαν ανάγκη. Μετά, ήταν γι'αυτούς μονόδρομος η κλιμάκωση που επιχείρησαν στις αρχές Δεκεμβρίου με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου και την κατάληψη της εξουσίας από τους ίδιους πριν οργανωθεί καλύτερα το αστικό κράτος και εδραιωθεί με τη βοήθεια των Βρετανών.

Εκεί που το ΚΚΕ πραγματικά έκανε τον χρήσιμο ηλίθιο στην ΕΣΣΔ χωρίς να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες επικράτησης είναι όσα συνέβησαν από το 1946 και έπειτα με αποκορύφωμα την έναρξη του εμφυλίου το 1947.

[Scouser]

Με άλλα λόγια, η κίνηση των Ελλήνων κομμουνιστών στα τέλη του 1944 δεν είναι τόσο παράλογη όσο φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση. Είχαν χαρτιά να παίξουν και τα έπαιξαν. Θα μπορούσαν να είχαν κινηθεί βέβαια πιο γρήγορα και αποφασιστικά ήδη από τον Οκτώβριο '44, αλλά μάλλον (ακολουθώντας τις υποδείξεις της Μόσχας) είχαν αποφασίσει να ακολουθήσουν το παράδειγμα που ακολουθήθηκε σε άλλες χώρες (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία), δηλαδή να μπούνε αρχικά σε σχήμα κυβέρνησης συνεργασίας και ακολούθως να επιβληθούν ως έχοντες τον έλεγχο των όπλων και κρίσιμων Υπουργείων. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η συνταγή χάλασε όταν αμέσως τους ζητήθηκε ο γενικός αφοπλισμός και κατάλαβαν ότι δεν θα είχαν τα κρίσιμα Υπουργεία που είχαν ανάγκη. Μετά, ήταν γι'αυτούς μονόδρομος η κλιμάκωση που επιχείρησαν στις αρχές Δεκεμβρίου με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου και την κατάληψη της εξουσίας από τους ίδιους πριν οργανωθεί καλύτερα το αστικό κράτος και εδραιωθεί με τη βοήθεια των Βρετανών.

Εκεί που το ΚΚΕ πραγματικά έκανε τον χρήσιμο ηλίθιο στην ΕΣΣΔ χωρίς να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες επικράτησης είναι όσα συνέβησαν από το 1946 και έπειτα με αποκορύφωμα την έναρξη του εμφυλίου το 1947.

Μια απλή ανάγνωση των στρατιωτικών δεδομένων τον Δεκέμβριο του '44 θα έπρεπε να τους είχε πείσει ότι οι πιθανότητές τους να επικρατήσουν στο πεδίο της μάχης ήταν μηδενικές: πολύ απλά, δεν υπήρχε καμία απάντηση στα άρματα των Βρετανών. Ο ΕΛΑΣ ήταν μια ελαφρά οπλισμένη δύναμη ανταρτών, ακατάλληλη για αντιπαράθεση σε ανοιχτό πεδίο με έναν τακτικό στρατό. Οι Γερμανοί στο Βερολίνο μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας είχαν. Αυτό όμως που πραγματικά δεν εξηγείται με τίποτα, είναι η απόφασή τους να απέχουν από τις εκλογές του Μαρτίου 1946. Έστω και με τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί, θα μπορούσαν με τις δάφνες της Αντίστασης να είχαν εξασφαλίσει ένα 15-20% και να είχαν μετατραπεί σε άκρως υπολογίσιμη δύναμη στη μεταπολεμική Ελλάδα, όπως έγινε με τo γαλλικό και το ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα. Μιλάμε για πραγματική αυτοχειρία που μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την δίψα για απόλυτη εξουσία.

[πατησιωτης]

Μα από την Ελλάδα έβγαλε και στη Μόσχα και στη Γιάλτα.Ούτε η ήττα των Δεκεμβριανών είχε λήξει το θέμα στην υπόλοιπη χώρα.Το να ελέγχεις την Αττικοβοιωτία είναι πολύ σημαντικό αλλά καθόλου πλήρες.Ο ΕΛΑΣ και μετά την ανακωχή των Δεκεμβριανών ήλεγχε ακόμη το μεγαλύτερο μέρος της χώρα και φυσικά τη Θεσσαλονίκη και όλη τη Βόρεια Ελλάδα.Δεν ήταν καθόλου δεδομένο ότι θα τα παράταγε όλα όπως έγινε στη Βάρκιζα.Αλλά η Βάρκιζα έγινε μία μέρα ακριβώς μετά τη Γιάλτα.
Οποιος έχει παρακολουθήσει τι γινόταν στη Γιάλτα - υπάρχουν τα πρακτικά - μπορεί να καταλάβει τι έγινε.
Οπως είπαμε στη Μόσχα το 1944 ο Τσώρτσιλ εκείνο που κέρδισε ήταν τη μη κάθοδο του Κόκκινου Στρατού στην Ελλάδα με αντάλλαγμα τα υπόλοιπα Βαλκάνια.Αλλά τον ΕΛΑΣ έπρεπε να τον καθαρίσει μόνος του.
Δεν είχε καμμιά δέσμευση του Στάλιν ότι θα διατάξει την παράδοση των όπλων.Από την άλλη ο Στάλιν είχε επικρατήσει στην Πολωνία αλλά δεν είχε την υπογραφή των Αγγλοαμερικανών για την κυβέρνηση που είχε εγκαταστήσει στη Βαρσοβία ούτε για τα νέα σύνορα που ήθελε και τα οποία ήσαν ακριβώς αυτά που είχαν συμφωνηθεί με το σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ έξι χρόνια νωρίτερα.
Στην Αγγλία όπου η εξόριστη πολωνική κυβέρνηση είχε σχηματισθεί πολωνικό λόμπυ επειδή και η χώρα τελικά για την Πολωνία μπήκε στον πόλεμο το 1939 και οι Πολωνοι πιλότοι είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στη Μάχη της Αγγλίας το 1940 όταν οι Άγγλοι είχαν έλλειψη πιλότων.Στην Αμερική ο Ρούζβελτ είχε δώσει υποσχέσεις σε Πολωνοαμερικανούς για "ελευθερες εκλογές και δημοκρατική κυβέρνηση στην Πολωνία" για να κερδίσει τις εκλογές του 1944.Ολα αυτά ήσαν εμπόδια στα σχέδια του Στάλιν.
Στη Γιάλτα λοιπόν σύμφωνα με τα πρακτικά ρωτάει ο Στάλιν τον Τσώρτσιλ : τι γίνεται στην Ελλάδα;δεν έχω καμμιά πρόθεση να αναμιχθώ απλώς ζητώ να πληροφορηθώ. Απαντά ο Τσώρτσιλ : υπεγράφη ανακωχή και θα υπάρξει ομαλή εξέλιξη.Σας είμαι υποχρεωμένος που δεν αναμιχθήκατε. Στάλιν : ευχαριστώ πολύ και επαναλαμβάνω ότι δεν έχω πρόθεση να αναμιχθώ.Γνωρίζω ότι για τη Μ.Βρεταννία η Ελλάδα έχει στρατηγική σημασία όπως για την ΕΣΣΔ η Πολωνία.
Στη Γιάλτα λοιπόν Τσώρτσιλ και Ρούζβελτ υπογράφουν ότι νόμιμη κυβέρνηση της Πολωνίας είναι αυτή που εγκατέστησαν οι Σοβιετικοί αδειάζοντας αυτή που περιμενε έξω και είχε το αντάρτικο και ότι τα σύνορα Πολωνίας - ΕΣΣΔ είναι αυτά που συμφώνησαν ο Μολότωφ και ο Ρίμπεντροπ το 1939.
Μία ημέρα μετά ο ΕΛΑΣ υπογράφει τη Βάρκιζα και παραδίδει τα όπλα και ακόμη διάφοροι εδώ γράφουν στους τοίχους Βάρκιζα τέλος.
Τι άλλο να βγάλει από το ΚΚΕ ο Στάλιν;σχεδόν όλη την Α.Ευρώπη έβγαλε και στο τέλος τους στοίβαξε στο Ουζμπεκιστάν.

[kameron]

Μια απλή ανάγνωση των στρατιωτικών δεδομένων τον Δεκέμβριο του '44 θα έπρεπε να τους είχε πείσει ότι οι πιθανότητές τους να επικρατήσουν στο πεδίο της μάχης ήταν μηδενικές: πολύ απλά, δεν υπήρχε καμία απάντηση στα άρματα των Βρετανών. Ο ΕΛΑΣ ήταν μια ελαφρά οπλισμένη δύναμη ανταρτών, ακατάλληλη για αντιπαράθεση σε ανοιχτό πεδίο με έναν τακτικό στρατό.

Το πιθανότερο είναι ότι υπολόγιζαν πως οι Βρετανοί εν μέσω επιχειρήσεων στην Ιταλία δεν θα έστελναν δυνάμεις στην Ελλάδα.

Όλο το παιχνίδι είχε να κάνει με το αν θα προλάβαινε το ΚΚΕ να πάρει την εξουσία στην Αθήνα εγκαίρως. Μετά, θα ήταν σαφώς πιο δύσκολο για τους Βρετανούς να παρέμβουν. Οι οποίοι Βρετανοί δύσκολα θα μπορούσαν έτσι και αλλιώς να στείλουν μεγαλύτερη δύναμη από αυτήν που έστειλαν. Ίσως και να ήλπιζαν ότι θα αναγκάζονταν οι Σοβιετικοί να στείλουν κάποια αεροπλάνα ως αντίπαλο δέος για να μην έχουν οι Βρετανοί την πλήρη κυριαρχία στον αέρα. Μην ξεχνάς πάντως ότι οι Βρετανοί ουσιαστικά ήρθαν καμιά δεκαριά ημέρες μετά την έναρξη των εχθροπραξιών, αν δεν υπήρχε η αντίσταση στου Μακρυγιάννη, στο Θησείο, στα Πατήσια, στους Αμπελόκηπους, το ΚΚΕ θα είχε ήδη προλάβει να κυριαρχήσει και οι όροι της όποιας έξωθεν παρέμβασης μετά θα ήταν εκ των πραγμάτων διαφορετικοί.

[Scouser]

Εκτιμώ ότι ο Στάλιν είχε και άλλα ισχυρά χαρτιά στα χέρια του πέρα από το ΚΚΕ. Πχ το γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο ήταν επίσης οπλισμένο και είχε βγει πρώτο στις εκλογές του '45 και του '46. Φαντάζεσαι να γινόταν εμφύλιος στη Γαλλία; Εδώ η άνοδος του Ντε Γκωλ στην εξουσία λίγα χρόνια μετά φάνηκε να φέρνει τα πάνω κάτω στο δυτικό κόσμο.

[Scouser]

Μια απλή ανάγνωση των στρατιωτικών δεδομένων τον Δεκέμβριο του '44 θα έπρεπε να τους είχε πείσει ότι οι πιθανότητές τους να επικρατήσουν στο πεδίο της μάχης ήταν μηδενικές: πολύ απλά, δεν υπήρχε καμία απάντηση στα άρματα των Βρετανών. Ο ΕΛΑΣ ήταν μια ελαφρά οπλισμένη δύναμη ανταρτών, ακατάλληλη για αντιπαράθεση σε ανοιχτό πεδίο με έναν τακτικό στρατό.

Το πιθανότερο είναι ότι υπολόγιζαν πως οι Βρετανοί εν μέσω επιχειρήσεων στην Ιταλία δεν θα έστελναν δυνάμεις στην Ελλάδα.

Όλο το παιχνίδι είχε να κάνει με το αν θα προλάβαινε το ΚΚΕ να πάρει την εξουσία στην Αθήνα εγκαίρως. Μετά, θα ήταν σαφώς πιο δύσκολο για τους Βρετανούς να παρέμβουν. Οι οποίοι Βρετανοί δύσκολα θα μπορούσαν έτσι και αλλιώς να στείλουν μεγαλύτερη δύναμη από αυτήν που έστειλαν. Ίσως και να ήλπιζαν ότι θα αναγκάζονταν οι Σοβιετικοί να στείλουν κάποια αεροπλάνα ως αντίπαλο δέος για να μην έχουν οι Βρετανοί την πλήρη κυριαρχία στον αέρα. Μην ξεχνάς πάντως ότι οι Βρετανοί ουσιαστικά ήρθαν καμιά δεκαριά ημέρες μετά την έναρξη των εχθροπραξιών, αν δεν υπήρχε η αντίσταση στου Μακρυγιάννη, στο Θησείο, στα Πατήσια, στους Αμπελόκηπους, το ΚΚΕ θα είχε ήδη προλάβει να κυριαρχήσει και οι όροι της όποιας έξωθεν παρέμβασης μετά θα ήταν εκ των πραγμάτων διαφορετικοί.

Δεν ξέρω, όλα αυτά μου φαίνονται λίγο σαν την αντεπίθεση του Σταϊνερ, στην οποία πόνταρε όλες τις ελπίδες του ο Χίτλερ τον Απρίλιο του '45. Στην καλύτερη δηλαδή ευσεβείς πόθοι, στη χειρότερη αγνή παράνοια. Η διαφορά είναι πως σε αντίθεση με τον Χίτλερ, οι κομμουνιστές στην Ελλάδα είχαν επιλογές και μάλιστα ιδιαίτερα ελκυστικές, αρκεί να αποδέχονταν πως δεν θα επέβαλλαν στην Ελλάδα καθεστώς αντίστοιχο με όσα επιβλήθηκαν στις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Όπως και να έχει όμως, μετά τη Βάρκιζα η στάση του ΚΚΕ δεν μπορεί να εξηγηθεί με τίποτα λογικά.

[Αρχέλαος]

Στρατηγός Γρίβας

[wooded glade]

Με άλλα λόγια, η κίνηση των Ελλήνων κομμουνιστών στα τέλη του 1944 δεν είναι τόσο παράλογη όσο φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση. Είχαν χαρτιά να παίξουν και τα έπαιξαν. Θα μπορούσαν να είχαν κινηθεί βέβαια πιο γρήγορα και αποφασιστικά ήδη από τον Οκτώβριο '44, αλλά μάλλον (ακολουθώντας τις υποδείξεις της Μόσχας) είχαν αποφασίσει να ακολουθήσουν το παράδειγμα που ακολουθήθηκε σε άλλες χώρες (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία), δηλαδή να μπούνε αρχικά σε σχήμα κυβέρνησης συνεργασίας και ακολούθως να επιβληθούν ως έχοντες τον έλεγχο των όπλων και κρίσιμων Υπουργείων. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η συνταγή χάλασε όταν αμέσως τους ζητήθηκε ο γενικός αφοπλισμός και κατάλαβαν ότι δεν θα είχαν τα κρίσιμα Υπουργεία που είχαν ανάγκη. Μετά, ήταν γι'αυτούς μονόδρομος η κλιμάκωση που επιχείρησαν στις αρχές Δεκεμβρίου με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου και την κατάληψη της εξουσίας από τους ίδιους πριν οργανωθεί καλύτερα το αστικό κράτος και εδραιωθεί με τη βοήθεια των Βρετανών.

Εκεί που το ΚΚΕ πραγματικά έκανε τον χρήσιμο ηλίθιο στην ΕΣΣΔ χωρίς να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες επικράτησης είναι όσα συνέβησαν από το 1946 και έπειτα με αποκορύφωμα την έναρξη του εμφυλίου το 1947.

Μια απλή ανάγνωση των στρατιωτικών δεδομένων τον Δεκέμβριο του '44 θα έπρεπε να τους είχε πείσει ότι οι πιθανότητές τους να επικρατήσουν στο πεδίο της μάχης ήταν μηδενικές: πολύ απλά, δεν υπήρχε καμία απάντηση στα άρματα των Βρετανών. Ο ΕΛΑΣ ήταν μια ελαφρά οπλισμένη δύναμη ανταρτών, ακατάλληλη για αντιπαράθεση σε ανοιχτό πεδίο με έναν τακτικό στρατό. Οι Γερμανοί στο Βερολίνο μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας είχαν. Αυτό όμως που πραγματικά δεν εξηγείται με τίποτα, είναι η απόφασή τους να απέχουν από τις εκλογές του Μαρτίου 1946. Έστω και με τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί, θα μπορούσαν με τις δάφνες της Αντίστασης να είχαν εξασφαλίσει ένα 15-20% και να είχαν μετατραπεί σε άκρως υπολογίσιμη δύναμη στη μεταπολεμική Ελλάδα, όπως έγινε με τo γαλλικό και το ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα. Μιλάμε για πραγματική αυτοχειρία που μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την δίψα για απόλυτη εξουσία.

Τον Οκτώβριο-Δεκέμβριο του 1944 δεν υπήρχαν καν ακόμα τα κομμουνιστικά κράτη της Ανατολικής Ευρώπης.
Στην Ουγγαρία-Τσεχοσλοβακία ήταν ακόμα οι Γερμανοί.
Οι άλλοι δεν είχαν καν ηλεκτρικό ρεύμα ακόμα και τραμ, αφού οι Ρώσοι μόλις είχαν διώξει τους Γερμανούς. Στην Γιουγκοσλαβία είχε ακόμα θύλακες Γερμανών που τους κυνήγαγε ο Τίτο.
Μπορεί να πετύχαινε το κίνημα του Δεκέμβρη. Εξ άλλου το ΕΑΜ δεν περίμενε μεγάλη αντίδραση των Άγγλων ή τουλάχιστον πίστευε ότι μπορεί να μην έστελναν πολύ δυνατά στρατά. Ήξερε ότι οι Ρώσοι δεν πέρναγαν τα Βουλγαρικά σύνορα για να μπουν στην Ελλάδα αλλά νόμιζε ότι θα νίκαγαν - αρκεί να έπεφτε το οχυρό του Μακρυγιάννη.
Το 1946 τώρα, ο Ζαχαριάδης δεν περίμενε από τη Ρωσία. Ότι ίσχυε το 1944 ίσχυε και το 1946 για τη Ρωσία. Μετά την επανάσταση θα τον ανεγνώριζε και η Ρωσία, εντάξει, αλλά άμεση βοήθεια δεν είχε. Αλλά πίστευε ότι οι άλλες χώρες του παραπετάσματος που ήταν τώρα οργανωμένες θα του έδιναν μεγάλη βοήθεια - όση έδωσαν και οι Αμερικάνοι στο κράτος των Αθηνών. Σ' αυτό διαψεύσθηκε αφού πήρε μεν κάτι αλλά όχι τίποτα αξιόλογο. Που ήταν τα αεροπλάνα του ; Που ήταν οι μηχανοκίνητες μονάδες ; Δεν κατάφερε να πάρει ούτε μία πόλη που θα του επέτρεπε να ανακηρύξει "κράτος" και πρωτεύουσα.
Το περίεργο της όλης υποθέσεως ήταν γιατί νομιμοποιήθηκε η ΕΔΑ το 1951 ;
Αν μερικοί εκφράζουν παράπονα που νομιμοποιήθηκε το ΚΚΕ το 1974, για την ΕΔΑ το 1951 πρέπει να έχουν δεκαπλάσια παράπονα.

Ο λόγος τώρα που ο Ζαχαριάδης απεκήρυξε τους Μπελογιάννη-Πλουμπίδη πρέπει να ήταν ο εξής:
Αυτοί οι δύο έκαναν επαναστατικές ενέργειες στην Ελλάδα, ακολουθώντας τη γραμμή του κόμματος όπως πίστευαν.
Όμως ο Ζαχαριάδης πήρε το αυτί του ότι ο πατερούλης πολύ μικρή σημασία έδινε πλέον στην "Ελληνική επανάσταση" ή και καθόλου.
Οι "επαναστατικές ενέργειες" των υπογείων μηχανισμών στην Ελλάδα απετύγχαναν. Ο Ζαχαριάδης για να μην βρεθεί εκτεθειμένος και για να μην βρεθούν μερικοί να πουν ίσως ότι "φταίει ο Στάλιν", τους έβγαλε προδότες.
Αργότερα με Κολιγιάννη είχε σταθεροποιηθεί πλέον η κατάσταση στην Ελλάδα και δεν υπήρχε πλέον αντικείμενο, πηγαίναμε σιγά-σιγά προς την εποχή του "περιστεριού της ειρήνης" και του κινήματος διαμαρτυρίας για τη βόμβα νετρονίου.

[kameron]

Ούτε η ήττα των Δεκεμβριανών είχε λήξει το θέμα στην υπόλοιπη χώρα.Το να ελέγχεις την Αττικοβοιωτία είναι πολύ σημαντικό αλλά καθόλου πλήρες.Ο ΕΛΑΣ και μετά την ανακωχή των Δεκεμβριανών ήλεγχε ακόμη το μεγαλύτερο μέρος της χώρα και φυσικά τη Θεσσαλονίκη και όλη τη Βόρεια Ελλάδα.Δεν ήταν καθόλου δεδομένο ότι θα τα παράταγε όλα όπως έγινε στη Βάρκιζα.

Η ήττα στα Δεκεμβριανά αποτέλεσε τεράστιο πλήγμα στο ηθικό του ΚΚΕ. Για διάφορους λόγους.

1. Γιατί έχασαν τη μάχη της Αθήνας μέσα από τα χέρια τους και χάλασε όλη η στρατηγική τους.
2. Διότι ήταν εντελώς ευάλωτοι από αέρος, αναγκάσθηκαν για να διασωθούν να πάρουν ομήρους και να χάσουν κατά κράτος τη μάχη των εντυπώσεων σε ευρύτερα στρώματα. Ήξεραν ότι οι Βρετανοί μπορούσαν εύκολα να τους χτυπάνε και η ιδέα να το γυρίσουν εκείνη τη στιγμή στο αντάρτικο στα βουνά εναντίον των πρώην συμμάχων τους και χωρίς ουσιαστική βοήθεια από την ΕΣΣΔ μόνο θελκτική δεν ήταν.
3. Είχαν πλέον αντιληφθεί ότι οι Σοβιετικοί δεν θα βοηθούσαν ακόμα και στην περίπτωση ένοπλης σύρραξης.

Για τους λόγους αυτούς, η υπογραφή στη Βάρκιζα δεν ήταν παράλογη και δεν πρέπει να αποδίδεται μόνο σε εντολές της Μόσχας. Προφανώς βέβαια έπεσαν και οι εντολές, στη λογική του ότι όπως τα κάνατε, ακούστε μας τώρα και πηγαίνετε να υπογράψετε, αλλά και οι ίδιοι δεν είχαν άλλες εναλλακτικές. Υπήρχε βέβαια και η τάση Βελουχιώτη να συνεχισθεί το αντάρτικο στην ύπαιθρο μέχρι τέλους, αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν μειοψηφική και σαφώς κόντρα στη μεγάλη εικόνα για τα συμφέροντα της ΕΣΣΔ.

Αν όμως ο Δεκέμβρης είχε εξελιχθεί διαφορετικά, όλη η ιστορία μπορεί να ήταν και αυτή διαφορετική.

[πατησιωτης]

Με όσα συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι και το 1946 δεν εκτελούσαν κάποιο σοβιετικό σχέδιο για αντιπερισπασμό στην επιβολή μονοκομματικών καθεστώτων στην Α.Ευρώπη.
'Η μπορεί να νόμιζαν ότι οι Αμερικανοί θα γύριζαν πάλι στον απομονωτισμό και θα είχαν να κάνουν μόνο με τους Άγγλους που είχαν χρεωκοπήσει και αποσύρονταν από παντού.Αυτό βέβαια δεν είχε και τις μεγαλύτερες πιθανότητες.

Εκτιμώ ότι ο Στάλιν είχε και άλλα ισχυρά χαρτιά στα χέρια του πέρα από το ΚΚΕ. Πχ το γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο ήταν επίσης οπλισμένο και είχε βγει πρώτο στις εκλογές του '45 και του '46. Φαντάζεσαι να γινόταν εμφύλιος στη Γαλλία; Εδώ η άνοδος του Ντε Γκωλ στην εξουσία λίγα χρόνια μετά φάνηκε να φέρνει τα πάνω κάτω στο δυτικό κόσμο.

Σε Γαλλία και Ιταλία υπήρχαν κυβερνήσεις συνασπισμού.Οι κομμουνιστές ήσαν μέσα στην κυβέρνηση.Το ερώτημα ήταν με ποιά σφορμή θα γινόταν η ρήξη.Εκεί οι Αμερικανοί κινήθηκαν έξυπνα ή ριψοκίνδυνα όπως το δει κανείς.Πρότειναν το σχέδιο Μάρσαλ που προσφέρθηκε σε όλες τις χώρες που είχαν πολεμήσει.
Πολλοί ήσαν αντιθετοι το να προσφερθεί και στην ΕΣΣΔ γιατί έλεγαν ότι αυτοί θα το διαλύσουν με τις απαιτήσεις τους να πάρουν τα πιο πολλά.Αλλά ο Στάλιν το απέρριψε επειδή δεν ήθελε να αναμιχθούν στο δικό του χώρο οι Αμερικάνοι.Από τη στιγμή όμως που προσφέρθηκε σε όλους οι δυτικοί κομμουνιστές ήλθαν σε δύσκολη θέση όταν η Ευρώπη πείναγε και αναγκαστικά κατόπιν εντολής το απέρριψαν.Εφυγαν από την κυβέρνηση που το δέχθηκε και κήρυξαν γενική απεργία που απέτυχε.Να κάνουν και εμφύλιο με αφορμή να μην έλθει βοήθεια ήταν δύσκολο.

[Yochanan]

Τι σταμάτησε τον κομμουνισμό στην Ελλάδα ;

Η αδυναμία του ανθρώπινου* σώματος να διατηρήσει την αρχική του σύσταση σε θερμοκρασίες γύρω στους 1.000^ο C


*με την εύρυτερη έννοια που συμπεριλαμβάνει και τους κομμουνιστές