Drones, Ενδοτισμός, Αρμένικη Βίζιτα

[Green Dragon]

Τurkiye : «Η Δυτική Θράκη μπορεί να γίνει σαν το Καραμπάχ»

https://www.in.gr/2020/11/16/politics/d ... -karampax/

Να κάνουμε προσωρινή τακτική υποχώρηση για ν' ανασυνταχθούμε

[Fluffy]

ο γιοχι μετατράπηκε σε γιουσουφακι του ερντοχαν;

[Sid Vicious]

έφτασε, ο Γκόρκι της Μάνας, του Βυθού, των Παιδιών του Ήλιου, να γράψει "εξαλείψτε τους ομοφυλόφιλους και ο φασισμός θα εκλείψει από μόνος του".

Εχουμε φύγει τελείως από το θέμα αλλά η προσέγγιση της αριστεράς στην ομοφυλοφιλία είναι μεταψυχροπολεμική.Ο Αγγελόπουλος στον Θίασο έχει μια σκηνή όπου οι αριστεροί χορεύουν με γυναίκες και οι δεξιοί με άντρες γιατί υπονοείται είναι ομοφυλόφιλοι. Πολύ μακριά από την εποχή Ζακ.

Πλέον είναι ροζ εντελώς.και όσοι δεν είναι φοβούνται μην φάνε τίποτα φάπες από travellers. Εντάξει μετατοπιστηκαν σαν κίνημα από τις αναχρονιστικες.και απανθρωπες βλακειες τους σε άλλες μπαρούφες ακόμη πιο κενές περιεχομένου, είναι απίστευτη αυτή η αριστερά, λουζ λουζ φάση

[Green Dragon]

Μπορείς να αρχίσεις με τα στοιχειώδη : να πάψεις να λες μαλακίες για πολυπολιτισμούς και τα παρόμοια.
Οχι μωαμεθανοί μετανάστες στην Ελλάδα,αυτό δεν είναι δύσκολο ούτε χρειάζεται 1 τρις ΑΕΠ για να το κάνεις.
Και μπορείς να επικαλεσθείς και το τοτέμ του προοδευτικού χώρου,τον Βενιζέλο που έκανε την ανταλλαγή των πληθυσμών.Δεν την έκανε κάποιος δεξιός.Με τα σημερινά μυαλά θα μπορούσε να πει παίρνω τους χριστιανούς από την Τουρκία ΑΛΛΑ επειδή είμαι προοδευτικός και πιστεύω στο..Diversity και άλλες μπούρδες αφήνω τους μωαμεθανούς εδώ.Είμαι καλός εγώ και δεν κάνω εθνοκάθαρση,έστω και ειρηνική.Εάν αυτό συνέβαινε σήμερα στη Μακεδονία οι Τούρκοι θα ήσαν πλειοψηφία και δεν θα συζητούσε κανείς για Σκόπια και ονόματα.Βέβαια δεν τους έδιωξε όλους.Αφησε αυτούς στη Θράκη για να μείνουν και οι Έλληνες στην Πόλη - εδώ φέρθηκε σαν κλασικός δεξιός που είναι κολλημένος στο παρελθόν - η Πόλη,η Αγιά Σοφιά και το Πατριαρχείο με αποτέλεσμα το γνωστό και άφησε και τους Τσάμηδες στην Ήπειρο,πράγμα που διόρθωσε ευκαιρίας δοθείσης 20 χρόνια αργότερα ο Ζέρβας - η εκδίωξη των Τσάμηδων ήταν το ΜΟΝΟ εθνικό από τη λεγόμενη Εθνική Αντίσταση που είχε συγκεκριμένο αποτέλεσμα μη εξαρτώμενο από την πορεία του πολέμου,όλα τα υπόλοιπα θα γίνονταν έτσι κι αλλιώς αφού οι Γερμανοί θα έχαναν τον πόλεμο ακόμη και εάν δεν υπήρχε ούτε ένας Έλληνας αντάρτης.
Εάν δεν μπορείς ούτε τα στοιχειώδη να καταλάβεις δεν θα σου φταίει κανένας αργότερα.Ελληνας που επιθυμεί τη διατήρηση της Ελλάδος ως ανεξάρτητη από την Τουρκία (γιατί είναι και μερικοί που δεν την επιθυμούν είτε το λένε είτε όχι) και υποστηρίζει τους refugees welcome είναι απλώς ηλίθιος.Ούτε αριστερός ούτε φιλελές,πρώτα απ όλα ηλίθιος.

Προσκυνώ

[Jolly Roger]

έφτασε, ο Γκόρκι της Μάνας, του Βυθού, των Παιδιών του Ήλιου, να γράψει "εξαλείψτε τους ομοφυλόφιλους και ο φασισμός θα εκλείψει από μόνος του".

Εχουμε φύγει τελείως από το θέμα αλλά η προσέγγιση της αριστεράς στην ομοφυλοφιλία είναι μεταψυχροπολεμική.Ο Αγγελόπουλος στον Θίασο έχει μια σκηνή όπου οι αριστεροί χορεύουν με γυναίκες και οι δεξιοί με άντρες γιατί υπονοείται είναι ομοφυλόφιλοι. Πολύ μακριά από την εποχή Ζακ.

δεν ήταν μόνο στα περί ομοφυλοφιλίας έτσι. Και στα περί "τεντυμποϊσμού" το ίδιο. Το νόμο 4000 τον είχε υπερψηφίσει και η ΕΔΑ, με την οπτική ότι οι τεντυμπόηδες είναι πλουσιόπαιδα που εισάγουν τον αγγλοαμερικάνικο εκφυλισμό στη νεολαία.

[Maspoli]

ο γιοχι μετατράπηκε σε γιουσουφακι του ερντοχαν;

Πότε δεν ήταν;

[Maspoli]

έφτασε, ο Γκόρκι της Μάνας, του Βυθού, των Παιδιών του Ήλιου, να γράψει "εξαλείψτε τους ομοφυλόφιλους και ο φασισμός θα εκλείψει από μόνος του".

Εχουμε φύγει τελείως από το θέμα αλλά η προσέγγιση της αριστεράς στην ομοφυλοφιλία είναι μεταψυχροπολεμική.Ο Αγγελόπουλος στον Θίασο έχει μια σκηνή όπου οι αριστεροί χορεύουν με γυναίκες και οι δεξιοί με άντρες γιατί υπονοείται είναι ομοφυλόφιλοι. Πολύ μακριά από την εποχή Ζακ.

δεν ήταν μόνο στα περί ομοφυλοφιλίας έτσι. Και στα περί "τεντυμποϊσμού" το ίδιο. Το νόμο 4000 τον είχε υπερψηφίσει και η ΕΔΑ, με την οπτική ότι οι τεντυμπόηδες είναι πλουσιόπαιδα που εισάγουν τον αγγλοαμερικάνικο εκφυλισμό στη νεολαία.

Και φυσικά είχε δίκιο.

[Sid Vicious]

, ο Γκόρκι της Μάνας, του Βυθού, των Παιδιών του Ήλιου, να γράψει "εξαλείψτε τους ομοφυλόφιλους και ο φασισμός θα εκλείψει από μόνος του".

Δεν έχει νόημα να εξαλειφθουν οι ομοφυλόφιλοι και θα ήταν και απάνθρωπο, κλασικό κομουνι ο Γκορκι, μισανθρωπος δηλαδή, όλη την ώρα τους θανάτους των άλλων ονειρεύονται, πόσο αρρώστια είναι ο κομμουνισμος
Κατά τα άλλα ο Γκόρκι της εθελοτυφλιας και της υποκρισίας θα έλεγα, αν δεν ητο ανόητος θα κατανοουσε ότι οι υποτακτικες φύσεις ρεπουν προς ολοκληρωτισμους πάσης φύσεως, αναζητούν έναν πατερουλη, έναν αρχηγό. Σε αντίθεση με εμάς, τους κριτικούς απέναντι σε κάθε εξουσία.

[Jolly Roger]

Εχουμε φύγει τελείως από το θέμα αλλά η προσέγγιση της αριστεράς στην ομοφυλοφιλία είναι μεταψυχροπολεμική.Ο Αγγελόπουλος στον Θίασο έχει μια σκηνή όπου οι αριστεροί χορεύουν με γυναίκες και οι δεξιοί με άντρες γιατί υπονοείται είναι ομοφυλόφιλοι. Πολύ μακριά από την εποχή Ζακ.

δεν ήταν μόνο στα περί ομοφυλοφιλίας έτσι. Και στα περί "τεντυμποϊσμού" το ίδιο. Το νόμο 4000 τον είχε υπερψηφίσει και η ΕΔΑ, με την οπτική ότι οι τεντυμπόηδες είναι πλουσιόπαιδα που εισάγουν τον αγγλοαμερικάνικο εκφυλισμό στη νεολαία.

Και φυσικά είχε δίκιο.

προφανώς και είχε, αλλά άντε να το πει κάποιος αυτό στον σημερινό μιλένιαλ και πλήρως εκδυτικισμένο πολιτιστικά έλληνα αριστερό και να μην εισπράξει βλέμμα απορίας με ανοιχτό στόμα.

[Dwarven Blacksmith]

δεν ήταν μόνο στα περί ομοφυλοφιλίας έτσι. Και στα περί "τεντυμποϊσμού" το ίδιο. Το νόμο 4000 τον είχε υπερψηφίσει και η ΕΔΑ, με την οπτική ότι οι τεντυμπόηδες είναι πλουσιόπαιδα που εισάγουν τον αγγλοαμερικάνικο εκφυλισμό στη νεολαία.

Και φυσικά είχε δίκιο.

προφανώς και είχε, αλλά άντε να το πει κάποιος αυτό στον σημερινό μιλένιαλ και πλήρως εκδυτικισμένο πολιτιστικά έλληνα αριστερό και να μην εισπράξει βλέμμα απορίας με ανοιχτό στόμα.

Τελικά υπάρχει καμία ενδομπουμερική διαφωνία;

[Jolly Roger]

, ο Γκόρκι της Μάνας, του Βυθού, των Παιδιών του Ήλιου, να γράψει "εξαλείψτε τους ομοφυλόφιλους και ο φασισμός θα εκλείψει από μόνος του".

Δεν έχει νόημα να εξαλειφθουν οι ομοφυλόφιλοι και θα ήταν και απάνθρωπο, κλασικό κομουνι ο Γκορκι, μισανθρωπος δηλαδή, όλη την ώρα τους θανάτους των άλλων ονειρεύονται, πόσο αρρώστια είναι ο κομμουνισμος
Κατά τα άλλα ο Γκόρκι της εθελοτυφλιας και της υποκρισίας θα έλεγα, αν δεν ητο ανόητος θα κατανοουσε ότι οι υποτακτικες φύσεις ρεπουν προς ολοκληρωτισμους πάσης φύσεως, αναζητούν έναν πατερουλη, έναν αρχηγό. Σε αντίθεση με εμάς, τους κριτικούς απέναντι σε κάθε εξουσία.

εδώ κάνεις μια εντελώς άδικη κριτική από το πρίσμα ενός καναπεδάτου βολεμένου πολίτη του 21ου αιώνα σε αποφάσεις που πήρε κάποιος - εν προκειμένω ο Γκόρκι - σε εντελώς άλλες και ασύγκριτα πιο ταραγμένες εποχές.

Ο Γκόρκι, πρώτον, είχε τα κότσια στις απαρχές της μετατροπής της επανάστασης σε μονοκομματική δικτατορία, να επικρίνει δημόσια τα αντιδημοκρατικά μέτρα των Μπολσεβίκων, και να εξοριστεί γι' αυτό.

Κρίνεται επειδή επέστρεψε το 1929 στην ΕΣΣΔ και έγινε φαινομενικά απολογητής του σταλινισμού; Πέραν του γεγονότος ότι τότε το σάπισμα του καπιταλισμού ανάγκασε καλλιτέχνες πολύ πιο "δεξιούς" από τον Γκόρκι (σ.σ. Μπουλγκάκοφ, Προκόφιεφ) να επιστρέψουν στην ΕΣΣΔ, μια τέτοια κριτική στον Γκόρκι αγνοεί το γεγονός ότι αυτός ήταν τότε ο "πατέρας" της νέας γενιάς Ρώσων λογοτεχνών, που υφίσταντο διώξεις και που, με τη μεσολάβηση του Γκόρκι στο Στάλιν γλίτωσαν. Ποιος μεσολάβησε για να σώσει τον Ευγένιο Ζαμιάτιν και του έβγαλε μέχρι και βίζα για το Παρίσι; Ποιος επέβλεψε τα πρώτα βήματα της καριέρας του Βασίλη Γκρόσμαν ή του Μπάμπελ; Ποιος μεσολάβησε υπέρ του πρίγκιπα Μίρσκι (φίλου της Βιρτζίνια Γουλφ) όταν δεχόταν κριτική από τον σταλινικό εντολοδόχο Γιούντιν; Ποιος προστάτευσε τον Μιχαήλ Σολόχοφ από την οργή του Στάλιν, όταν ο συγγραφέας του Ήρεμου Δον διαμαρτυρήθηκε στον ΓΓ για την πείνα των Ουκρανών το '33; Ποιος έγινε ασπίδα για τον "αντιδραστικό" Μπουλγκάκοφ και τον Γκλαντκόφ; Λεγόταν τότε, ότι "αν ο Γκόρκι φυλάει έναν συγγραφέα, ο Στάλιν δεν μπορεί να τον πειράξει".

Και ναι, για να αποκτήσει την εύνοια του Στάλιν και να μπορεί να προστατεύει τη ρώσικη λογοτεχνία μέσω της επιρροής του σε αυτόν, ο Γκόρκι έπρεπε να γλείψει το καθεστώς και να πει και κραχτά ψέματα για τα Γκουλάγκ. Για πες μου, αν έβγαινε ο Γκόρκι και έλεγε δημόσια "ναι ξέρετε γίνεται γενοκτονία στα Γκουλάγκ και υπαίτιος είναι ο Στάλιν" τι θα πετύχαινε; Πρώτον δεν θα τον άκουγε κανείς γιατί οι δηλώσεις του θα πετσοκόβονταν από την Πράβδα, δεύτερον, τα Γκουλάγκ φυσικά και θα συνέχιζαν να λειτουργούν σαν να μη συνέβη τίποτα, και τρίτον και σημαντικότερο, όλοι οι μαθητές του, δεκάδες λαμπροί νέοι Ρώσοι λογοτέχνες, θα στιγματίζονταν ως "γκορκικοί" δλδ. οπαδοί ενός εχθρού του λαού, και θα γέμιζαν κι αυτοί τα Γκουλάγκ. Αντίθετα, με το "ιερό ψέμα" που είπε, ο Γκόρκι μπόρεσε να σώσει ό,τι σωζόταν γινόμενος έμπιστος του Στάλιν και μεσολαβώντας για την απελευθέρωση τόσων καλλιτεχνών. Ακόμα κι αν τελικά δεν έσωσε το κεφάλι του, αφού τον δηλητηρίασε καταπώς φαίνεται ο Γιάγκοντα.

Ο ίδιος ο Γκόρκι, άλλωστε, στον "Βυθό" ολόσωστα αποδεικνύει πως κάποιες φορές - όχι όλες, αλλά κάποιες - ένα γλυκό ψέμα μπορεί να είναι και πιο "σωτήριο" από μια πικρή αλήθεια:

Spoiler

There — you say — truth! Truth doesn't always heal a wounded soul. For instance, I knew of a man who believed in a land of righteousness. He said: "Somewhere on this earth there must be a righteous land — and wonderful people live there — good people! They respect each other, help each other, and everything is peaceful and good!" And so that man — who was always searching for this land of righteousness — he was poor and lived miserably — and when things got to be so bad with him that it seemed there was nothing else for him to do except lie down and die — even then he never lost heart — but he'd just smile and say: "Never mind! I can stand it! A little while longer — and I'll have done with this life — and I'll go in search of the righteous land!" — it was his one happiness — the thought of that land. And then to this place — in Siberia, by the way — there came a convict — a learned man with books and maps — yes, a learned man who knew all sorts of things — and the other man said to him: "Do me a favor — show me where is the land of righteousness and how I can get there." At once the learned man opened his books, spread out his maps, and looked and looked and he said — no — he couldn't find this land anywhere . . . everything was correct — all the lands on earth were marked — but not this land of righteousness. The man wouldn't believe it. . . . "It must exist," he said, "look carefully. Otherwise," he says, "your books and maps are of no use if there's no land of righteousness." The learned man was offended. "My plans," he said, "are correct. But there exists no land of righteousness anywhere." Well, then the other man got angry. He'd lived and lived and suffered and suffered, and had believed all the time in the existence of this land — and now, according to the plans, it didn't exist at all. He felt robbed! And he said to the learned man: "Ah — you scum of the earth! You're not a learned man at all — but just a damned cheat!" — and he gave him a good wallop in the eye — then another one . . . [After a moment's silence.] And then he went home and hanged himself.

Κι ο πρωτοστάτης της κριτικής στον Γκόρκι, ο Σολζενίτσιν, πώς τέλειωσε τη ζωή του; Γύρισε κι αυτός Ρωσία κι έγινε επίσημος τσανακογλείφτης της κάθε πτυχής του καθεστώτος Πούτιν. Έκανε, δηλαδή, ακριβώς ό,τι κατηγορούσε τον Γκόρκι.

Γι' αυτό λοιπόν, ας μην κριτικάρουμε κάποιον που προσπαθούσε με ό,τι μέσα είχε να σώσει την κουλτούρα της χώρας του σε καιρό δικτατορικού μεσαίωνα, εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στα πούπουλα της αστικής δημοκρατίας και δεν είχαμε ποτέ τη NKVD πάνω από το κεφάλι μας.

[Jolly Roger]

Και φυσικά είχε δίκιο.

προφανώς και είχε, αλλά άντε να το πει κάποιος αυτό στον σημερινό μιλένιαλ και πλήρως εκδυτικισμένο πολιτιστικά έλληνα αριστερό και να μην εισπράξει βλέμμα απορίας με ανοιχτό στόμα.

Τελικά υπάρχει καμία ενδομπουμερική διαφωνία;

ίδια είν' τα μπουμερικά
δεκσχιά κι αριστερά

[hades]

, ο Γκόρκι της Μάνας, του Βυθού, των Παιδιών του Ήλιου, να γράψει "εξαλείψτε τους ομοφυλόφιλους και ο φασισμός θα εκλείψει από μόνος του".

Δεν έχει νόημα να εξαλειφθουν οι ομοφυλόφιλοι και θα ήταν και απάνθρωπο, κλασικό κομουνι ο Γκορκι, μισανθρωπος δηλαδή, όλη την ώρα τους θανάτους των άλλων ονειρεύονται, πόσο αρρώστια είναι ο κομμουνισμος
Κατά τα άλλα ο Γκόρκι της εθελοτυφλιας και της υποκρισίας θα έλεγα, αν δεν ητο ανόητος θα κατανοουσε ότι οι υποτακτικες φύσεις ρεπουν προς ολοκληρωτισμους πάσης φύσεως, αναζητούν έναν πατερουλη, έναν αρχηγό. Σε αντίθεση με εμάς, τους κριτικούς απέναντι σε κάθε εξουσία.

εδώ κάνεις μια εντελώς άδικη κριτική από το πρίσμα ενός καναπεδάτου βολεμένου πολίτη του 21ου αιώνα σε αποφάσεις που πήρε κάποιος - εν προκειμένω ο Γκόρκι - σε εντελώς άλλες και ασύγκριτα πιο ταραγμένες εποχές.

Ο Γκόρκι, πρώτον, είχε τα κότσια στις απαρχές της μετατροπής της επανάστασης σε μονοκομματική δικτατορία, να επικρίνει δημόσια τα αντιδημοκρατικά μέτρα των Μπολσεβίκων, και να εξοριστεί γι' αυτό.

Κρίνεται επειδή επέστρεψε το 1929 στην ΕΣΣΔ και έγινε φαινομενικά απολογητής του σταλινισμού; Πέραν του γεγονότος ότι τότε το σάπισμα του καπιταλισμού ανάγκασε καλλιτέχνες πολύ πιο "δεξιούς" από τον Γκόρκι (σ.σ. Μπουλγκάκοφ, Προκόφιεφ) να επιστρέψουν στην ΕΣΣΔ, μια τέτοια κριτική στον Γκόρκι αγνοεί το γεγονός ότι αυτός ήταν τότε ο "πατέρας" της νέας γενιάς Ρώσων λογοτεχνών, που υφίσταντο διώξεις και που, με τη μεσολάβηση του Γκόρκι στο Στάλιν γλίτωσαν. Ποιος μεσολάβησε για να σώσει τον Ευγένιο Ζαμιάτιν και του έβγαλε μέχρι και βίζα για το Παρίσι; Ποιος επέβλεψε τα πρώτα βήματα της καριέρας του Βασίλη Γκρόσμαν ή του Μπάμπελ; Ποιος μεσολάβησε υπέρ του πρίγκιπα Μίρσκι (φίλου της Βιρτζίνια Γουλφ) όταν δεχόταν κριτική από τον σταλινικό εντολοδόχο Γιούντιν; Ποιος προστάτευσε τον Μιχαήλ Σολόχοφ από την οργή του Στάλιν, όταν ο συγγραφέας του Ήρεμου Δον διαμαρτυρήθηκε στον ΓΓ για την πείνα των Ουκρανών το '33; Ποιος έγινε ασπίδα για τον "αντιδραστικό" Μπουλγκάκοφ και τον Γκλαντκόφ; Λεγόταν τότε, ότι "αν ο Γκόρκι φυλάει έναν συγγραφέα, ο Στάλιν δεν μπορεί να τον πειράξει".

Και ναι, για να αποκτήσει την εύνοια του Στάλιν και να μπορεί να προστατεύει τη ρώσικη λογοτεχνία μέσω της επιρροής του σε αυτόν, ο Γκόρκι έπρεπε να γλείψει το καθεστώς και να πει και κραχτά ψέματα για τα Γκουλάγκ. Για πες μου, αν έβγαινε ο Γκόρκι και έλεγε δημόσια "ναι ξέρετε γίνεται γενοκτονία στα Γκουλάγκ και υπαίτιος είναι ο Στάλιν" τι θα πετύχαινε; Πρώτον δεν θα τον άκουγε κανείς γιατί οι δηλώσεις του θα πετσοκόβονταν από την Πράβδα, δεύτερον, τα Γκουλάγκ φυσικά και θα συνέχιζαν να λειτουργούν σαν να μη συνέβη τίποτα, και τρίτον και σημαντικότερο, όλοι οι μαθητές του, δεκάδες λαμπροί νέοι Ρώσοι λογοτέχνες, θα στιγματίζονταν ως "γκορκικοί" δλδ. οπαδοί ενός εχθρού του λαού, και θα γέμιζαν κι αυτοί τα Γκουλάγκ. Αντίθετα, με το "ιερό ψέμα" που είπε, ο Γκόρκι μπόρεσε να σώσει ό,τι σωζόταν γινόμενος έμπιστος του Στάλιν και μεσολαβώντας για την απελευθέρωση τόσων καλλιτεχνών. Ακόμα κι αν τελικά δεν έσωσε το κεφάλι του, αφού τον δηλητηρίασε καταπώς φαίνεται ο Γιάγκοντα.

Ο ίδιος ο Γκόρκι, άλλωστε, στον "Βυθό" ολόσωστα αποδεικνύει πως κάποιες φορές - όχι όλες, αλλά κάποιες - ένα γλυκό ψέμα μπορεί να είναι και πιο "σωτήριο" από μια πικρή αλήθεια:

Spoiler

There — you say — truth! Truth doesn't always heal a wounded soul. For instance, I knew of a man who believed in a land of righteousness. He said: "Somewhere on this earth there must be a righteous land — and wonderful people live there — good people! They respect each other, help each other, and everything is peaceful and good!" And so that man — who was always searching for this land of righteousness — he was poor and lived miserably — and when things got to be so bad with him that it seemed there was nothing else for him to do except lie down and die — even then he never lost heart — but he'd just smile and say: "Never mind! I can stand it! A little while longer — and I'll have done with this life — and I'll go in search of the righteous land!" — it was his one happiness — the thought of that land. And then to this place — in Siberia, by the way — there came a convict — a learned man with books and maps — yes, a learned man who knew all sorts of things — and the other man said to him: "Do me a favor — show me where is the land of righteousness and how I can get there." At once the learned man opened his books, spread out his maps, and looked and looked and he said — no — he couldn't find this land anywhere . . . everything was correct — all the lands on earth were marked — but not this land of righteousness. The man wouldn't believe it. . . . "It must exist," he said, "look carefully. Otherwise," he says, "your books and maps are of no use if there's no land of righteousness." The learned man was offended. "My plans," he said, "are correct. But there exists no land of righteousness anywhere." Well, then the other man got angry. He'd lived and lived and suffered and suffered, and had believed all the time in the existence of this land — and now, according to the plans, it didn't exist at all. He felt robbed! And he said to the learned man: "Ah — you scum of the earth! You're not a learned man at all — but just a damned cheat!" — and he gave him a good wallop in the eye — then another one . . . [After a moment's silence.] And then he went home and hanged himself.

Κι ο πρωτοστάτης της κριτικής στον Γκόρκι, ο Σολζενίτσιν, πώς τέλειωσε τη ζωή του; Γύρισε κι αυτός Ρωσία κι έγινε επίσημος τσανακογλείφτης της κάθε πτυχής του καθεστώτος Πούτιν. Έκανε, δηλαδή, ακριβώς ό,τι κατηγορούσε τον Γκόρκι.

Γι' αυτό λοιπόν, ας μην κριτικάρουμε κάποιον που προσπαθούσε με ό,τι μέσα είχε να σώσει την κουλτούρα της χώρας του σε καιρό δικτατορικού μεσαίωνα, εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στα πούπουλα της αστικής δημοκρατίας και δεν είχαμε ποτέ τη NKVD πάνω από το κεφάλι μας.

Μου είχε κάνει εντύπωση πόσο διαδεδομένη ήταν η πατρονία σε καλλιτέχνες και επιστήμονες στην ΕΣΣΔ επι Στάλιν. Σχεδόν όλο το πολιτικό γραφείο είχε προστατευόμενους που προωθούσε και προστάτευε όσο μπορούσε και πολλές φορές η πορεία τους εξαρτώνταν σε τι φάση είναι ο πατρόνας του σε σχέσημ ετον Στάλιν .

Πάντως τις αγαπούσαν τις τέχνες και ας οι περισσότεροι ήταν χοντροκομμένοι. Μου χε κάνει εντύπωση μια δήλωση ενός από τους γιους του Μικογιαν που όταν ήταν στο αυτοκίνητο τους ένα βράδυ είχε κίνηση στην Μόσχα (μετά τον βππ το σκηνικό ) και ρώτησε γιατί τέτοια ώρα έχει κίνηση και μαζεμένο κόσμο και του είπαν οι γιοι του ότι ένας ποιητής έχει παράσταση και έβαλε να κλάματα από συγκίνηση γιατί έβλεπε τον λαό τους να περιμένει να δει έναν ποιητή και όχι ουρά για να φάει. Ντάξει παρ όλο που δεν είμαι κουμμουνιστής ήταν δυνατή εξυστόρηση .Ένιωσε εκείνη την στιγμή ότι κάτι κατάφεραν .

[Jolly Roger]

Δεν έχει νόημα να εξαλειφθουν οι ομοφυλόφιλοι και θα ήταν και απάνθρωπο, κλασικό κομουνι ο Γκορκι, μισανθρωπος δηλαδή, όλη την ώρα τους θανάτους των άλλων ονειρεύονται, πόσο αρρώστια είναι ο κομμουνισμος
Κατά τα άλλα ο Γκόρκι της εθελοτυφλιας και της υποκρισίας θα έλεγα, αν δεν ητο ανόητος θα κατανοουσε ότι οι υποτακτικες φύσεις ρεπουν προς ολοκληρωτισμους πάσης φύσεως, αναζητούν έναν πατερουλη, έναν αρχηγό. Σε αντίθεση με εμάς, τους κριτικούς απέναντι σε κάθε εξουσία.

εδώ κάνεις μια εντελώς άδικη κριτική από το πρίσμα ενός καναπεδάτου βολεμένου πολίτη του 21ου αιώνα σε αποφάσεις που πήρε κάποιος - εν προκειμένω ο Γκόρκι - σε εντελώς άλλες και ασύγκριτα πιο ταραγμένες εποχές.

Ο Γκόρκι, πρώτον, είχε τα κότσια στις απαρχές της μετατροπής της επανάστασης σε μονοκομματική δικτατορία, να επικρίνει δημόσια τα αντιδημοκρατικά μέτρα των Μπολσεβίκων, και να εξοριστεί γι' αυτό.

Κρίνεται επειδή επέστρεψε το 1929 στην ΕΣΣΔ και έγινε φαινομενικά απολογητής του σταλινισμού; Πέραν του γεγονότος ότι τότε το σάπισμα του καπιταλισμού ανάγκασε καλλιτέχνες πολύ πιο "δεξιούς" από τον Γκόρκι (σ.σ. Μπουλγκάκοφ, Προκόφιεφ) να επιστρέψουν στην ΕΣΣΔ, μια τέτοια κριτική στον Γκόρκι αγνοεί το γεγονός ότι αυτός ήταν τότε ο "πατέρας" της νέας γενιάς Ρώσων λογοτεχνών, που υφίσταντο διώξεις και που, με τη μεσολάβηση του Γκόρκι στο Στάλιν γλίτωσαν. Ποιος μεσολάβησε για να σώσει τον Ευγένιο Ζαμιάτιν και του έβγαλε μέχρι και βίζα για το Παρίσι; Ποιος επέβλεψε τα πρώτα βήματα της καριέρας του Βασίλη Γκρόσμαν ή του Μπάμπελ; Ποιος μεσολάβησε υπέρ του πρίγκιπα Μίρσκι (φίλου της Βιρτζίνια Γουλφ) όταν δεχόταν κριτική από τον σταλινικό εντολοδόχο Γιούντιν; Ποιος προστάτευσε τον Μιχαήλ Σολόχοφ από την οργή του Στάλιν, όταν ο συγγραφέας του Ήρεμου Δον διαμαρτυρήθηκε στον ΓΓ για την πείνα των Ουκρανών το '33; Ποιος έγινε ασπίδα για τον "αντιδραστικό" Μπουλγκάκοφ και τον Γκλαντκόφ; Λεγόταν τότε, ότι "αν ο Γκόρκι φυλάει έναν συγγραφέα, ο Στάλιν δεν μπορεί να τον πειράξει".

Και ναι, για να αποκτήσει την εύνοια του Στάλιν και να μπορεί να προστατεύει τη ρώσικη λογοτεχνία μέσω της επιρροής του σε αυτόν, ο Γκόρκι έπρεπε να γλείψει το καθεστώς και να πει και κραχτά ψέματα για τα Γκουλάγκ. Για πες μου, αν έβγαινε ο Γκόρκι και έλεγε δημόσια "ναι ξέρετε γίνεται γενοκτονία στα Γκουλάγκ και υπαίτιος είναι ο Στάλιν" τι θα πετύχαινε; Πρώτον δεν θα τον άκουγε κανείς γιατί οι δηλώσεις του θα πετσοκόβονταν από την Πράβδα, δεύτερον, τα Γκουλάγκ φυσικά και θα συνέχιζαν να λειτουργούν σαν να μη συνέβη τίποτα, και τρίτον και σημαντικότερο, όλοι οι μαθητές του, δεκάδες λαμπροί νέοι Ρώσοι λογοτέχνες, θα στιγματίζονταν ως "γκορκικοί" δλδ. οπαδοί ενός εχθρού του λαού, και θα γέμιζαν κι αυτοί τα Γκουλάγκ. Αντίθετα, με το "ιερό ψέμα" που είπε, ο Γκόρκι μπόρεσε να σώσει ό,τι σωζόταν γινόμενος έμπιστος του Στάλιν και μεσολαβώντας για την απελευθέρωση τόσων καλλιτεχνών. Ακόμα κι αν τελικά δεν έσωσε το κεφάλι του, αφού τον δηλητηρίασε καταπώς φαίνεται ο Γιάγκοντα.

Ο ίδιος ο Γκόρκι, άλλωστε, στον "Βυθό" ολόσωστα αποδεικνύει πως κάποιες φορές - όχι όλες, αλλά κάποιες - ένα γλυκό ψέμα μπορεί να είναι και πιο "σωτήριο" από μια πικρή αλήθεια:

Spoiler

There — you say — truth! Truth doesn't always heal a wounded soul. For instance, I knew of a man who believed in a land of righteousness. He said: "Somewhere on this earth there must be a righteous land — and wonderful people live there — good people! They respect each other, help each other, and everything is peaceful and good!" And so that man — who was always searching for this land of righteousness — he was poor and lived miserably — and when things got to be so bad with him that it seemed there was nothing else for him to do except lie down and die — even then he never lost heart — but he'd just smile and say: "Never mind! I can stand it! A little while longer — and I'll have done with this life — and I'll go in search of the righteous land!" — it was his one happiness — the thought of that land. And then to this place — in Siberia, by the way — there came a convict — a learned man with books and maps — yes, a learned man who knew all sorts of things — and the other man said to him: "Do me a favor — show me where is the land of righteousness and how I can get there." At once the learned man opened his books, spread out his maps, and looked and looked and he said — no — he couldn't find this land anywhere . . . everything was correct — all the lands on earth were marked — but not this land of righteousness. The man wouldn't believe it. . . . "It must exist," he said, "look carefully. Otherwise," he says, "your books and maps are of no use if there's no land of righteousness." The learned man was offended. "My plans," he said, "are correct. But there exists no land of righteousness anywhere." Well, then the other man got angry. He'd lived and lived and suffered and suffered, and had believed all the time in the existence of this land — and now, according to the plans, it didn't exist at all. He felt robbed! And he said to the learned man: "Ah — you scum of the earth! You're not a learned man at all — but just a damned cheat!" — and he gave him a good wallop in the eye — then another one . . . [After a moment's silence.] And then he went home and hanged himself.

Κι ο πρωτοστάτης της κριτικής στον Γκόρκι, ο Σολζενίτσιν, πώς τέλειωσε τη ζωή του; Γύρισε κι αυτός Ρωσία κι έγινε επίσημος τσανακογλείφτης της κάθε πτυχής του καθεστώτος Πούτιν. Έκανε, δηλαδή, ακριβώς ό,τι κατηγορούσε τον Γκόρκι.

Γι' αυτό λοιπόν, ας μην κριτικάρουμε κάποιον που προσπαθούσε με ό,τι μέσα είχε να σώσει την κουλτούρα της χώρας του σε καιρό δικτατορικού μεσαίωνα, εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στα πούπουλα της αστικής δημοκρατίας και δεν είχαμε ποτέ τη NKVD πάνω από το κεφάλι μας.

Μου είχε κάνει εντύπωση πόσο διαδεδομένη ήταν η πατρονία σε καλλιτέχνες και επιστήμονες στην ΕΣΣΔ επι Στάλιν. Σχεδόν όλο το πολιτικό γραφείο είχε προστατευόμενους που προωθούσε και προστάτευε όσο μπορούσε και πολλές φορές η πορεία τους εξαρτώνταν σε τι φάση είναι ο πατρόνας του σε σχέσημ ετον Στάλιν .

Πάντως τις αγαπούσαν τις τέχνες και ας οι περισσότεροι ήταν χοντροκομμένοι. Μου χε κάνει εντύπωση μια δήλωση ενός από τους γιους του Μικογιαν που όταν ήταν στο αυτοκίνητο τους ένα βράδυ είχε κίνηση στην Μόσχα (μετά τον βππ το σκηνικό ) και ρώτησε γιατί τέτοια ώρα έχει κίνηση και μαζεμένο κόσμο και του είπαν οι γιοι του ότι ένας ποιητής έχει παράσταση και έβαλε να κλάματα από συγκίνηση γιατί έβλεπε τον λαό τους να περιμένει να δει έναν ποιητή και όχι ουρά για να φάει. Ντάξει παρ όλο που δεν είμαι κουμμουνιστής ήταν δυνατή εξυστόρηση .Ένιωσε εκείνη την στιγμή ότι κάτι κατάφεραν .

για τον Βοροσίλοφ νομίζω λεγόταν, ότι περισσότερη ώρα πέρναγε στο ατελιέ του ζωγράφου Γερασίμωφ, παρά στο Υπουργείο Άμυνας.

[Sid Vicious]

, ο Γκόρκι της Μάνας, του Βυθού, των Παιδιών του Ήλιου, να γράψει "εξαλείψτε τους ομοφυλόφιλους και ο φασισμός θα εκλείψει από μόνος του".

Δεν έχει νόημα να εξαλειφθουν οι ομοφυλόφιλοι και θα ήταν και απάνθρωπο, κλασικό κομουνι ο Γκορκι, μισανθρωπος δηλαδή, όλη την ώρα τους θανάτους των άλλων ονειρεύονται, πόσο αρρώστια είναι ο κομμουνισμος
Κατά τα άλλα ο Γκόρκι της εθελοτυφλιας και της υποκρισίας θα έλεγα, αν δεν ητο ανόητος θα κατανοουσε ότι οι υποτακτικες φύσεις ρεπουν προς ολοκληρωτισμους πάσης φύσεως, αναζητούν έναν πατερουλη, έναν αρχηγό. Σε αντίθεση με εμάς, τους κριτικούς απέναντι σε κάθε εξουσία.

εδώ κάνεις μια εντελώς άδικη κριτική από το πρίσμα ενός καναπεδάτου βολεμένου πολίτη του 21ου αιώνα σε αποφάσεις που πήρε κάποιος - εν προκειμένω ο Γκόρκι - σε εντελώς άλλες και ασύγκριτα πιο ταραγμένες εποχές.

Ο Γκόρκι, πρώτον, είχε τα κότσια στις απαρχές της μετατροπής της επανάστασης σε μονοκομματική δικτατορία, να επικρίνει δημόσια τα αντιδημοκρατικά μέτρα των Μπολσεβίκων, και να εξοριστεί γι' αυτό.

Κρίνεται επειδή επέστρεψε το 1929 στην ΕΣΣΔ και έγινε φαινομενικά απολογητής του σταλινισμού; Πέραν του γεγονότος ότι τότε το σάπισμα του καπιταλισμού ανάγκασε καλλιτέχνες πολύ πιο "δεξιούς" από τον Γκόρκι (σ.σ. Μπουλγκάκοφ, Προκόφιεφ) να επιστρέψουν στην ΕΣΣΔ, μια τέτοια κριτική στον Γκόρκι αγνοεί το γεγονός ότι αυτός ήταν τότε ο "πατέρας" της νέας γενιάς Ρώσων λογοτεχνών, που υφίσταντο διώξεις και που, με τη μεσολάβηση του Γκόρκι στο Στάλιν γλίτωσαν. Ποιος μεσολάβησε για να σώσει τον Ευγένιο Ζαμιάτιν και του έβγαλε μέχρι και βίζα για το Παρίσι; Ποιος επέβλεψε τα πρώτα βήματα της καριέρας του Βασίλη Γκρόσμαν ή του Μπάμπελ; Ποιος μεσολάβησε υπέρ του πρίγκιπα Μίρσκι (φίλου της Βιρτζίνια Γουλφ) όταν δεχόταν κριτική από τον σταλινικό εντολοδόχο Γιούντιν; Ποιος προστάτευσε τον Μιχαήλ Σολόχοφ από την οργή του Στάλιν, όταν ο συγγραφέας του Ήρεμου Δον διαμαρτυρήθηκε στον ΓΓ για την πείνα των Ουκρανών το '33; Ποιος έγινε ασπίδα για τον "αντιδραστικό" Μπουλγκάκοφ και τον Γκλαντκόφ; Λεγόταν τότε, ότι "αν ο Γκόρκι φυλάει έναν συγγραφέα, ο Στάλιν δεν μπορεί να τον πειράξει".

Και ναι, για να αποκτήσει την εύνοια του Στάλιν και να μπορεί να προστατεύει τη ρώσικη λογοτεχνία μέσω της επιρροής του σε αυτόν, ο Γκόρκι έπρεπε να γλείψει το καθεστώς και να πει και κραχτά ψέματα για τα Γκουλάγκ. Για πες μου, αν έβγαινε ο Γκόρκι και έλεγε δημόσια "ναι ξέρετε γίνεται γενοκτονία στα Γκουλάγκ και υπαίτιος είναι ο Στάλιν" τι θα πετύχαινε; Πρώτον δεν θα τον άκουγε κανείς γιατί οι δηλώσεις του θα πετσοκόβονταν από την Πράβδα, δεύτερον, τα Γκουλάγκ φυσικά και θα συνέχιζαν να λειτουργούν σαν να μη συνέβη τίποτα, και τρίτον και σημαντικότερο, όλοι οι μαθητές του, δεκάδες λαμπροί νέοι Ρώσοι λογοτέχνες, θα στιγματίζονταν ως "γκορκικοί" δλδ. οπαδοί ενός εχθρού του λαού, και θα γέμιζαν κι αυτοί τα Γκουλάγκ. Αντίθετα, με το "ιερό ψέμα" που είπε, ο Γκόρκι μπόρεσε να σώσει ό,τι σωζόταν γινόμενος έμπιστος του Στάλιν και μεσολαβώντας για την απελευθέρωση τόσων καλλιτεχνών. Ακόμα κι αν τελικά δεν έσωσε το κεφάλι του, αφού τον δηλητηρίασε καταπώς φαίνεται ο Γιάγκοντα.

Ο ίδιος ο Γκόρκι, άλλωστε, στον "Βυθό" ολόσωστα αποδεικνύει πως κάποιες φορές - όχι όλες, αλλά κάποιες - ένα γλυκό ψέμα μπορεί να είναι και πιο "σωτήριο" από μια πικρή αλήθεια:

Spoiler

There — you say — truth! Truth doesn't always heal a wounded soul. For instance, I knew of a man who believed in a land of righteousness. He said: "Somewhere on this earth there must be a righteous land — and wonderful people live there — good people! They respect each other, help each other, and everything is peaceful and good!" And so that man — who was always searching for this land of righteousness — he was poor and lived miserably — and when things got to be so bad with him that it seemed there was nothing else for him to do except lie down and die — even then he never lost heart — but he'd just smile and say: "Never mind! I can stand it! A little while longer — and I'll have done with this life — and I'll go in search of the righteous land!" — it was his one happiness — the thought of that land. And then to this place — in Siberia, by the way — there came a convict — a learned man with books and maps — yes, a learned man who knew all sorts of things — and the other man said to him: "Do me a favor — show me where is the land of righteousness and how I can get there." At once the learned man opened his books, spread out his maps, and looked and looked and he said — no — he couldn't find this land anywhere . . . everything was correct — all the lands on earth were marked — but not this land of righteousness. The man wouldn't believe it. . . . "It must exist," he said, "look carefully. Otherwise," he says, "your books and maps are of no use if there's no land of righteousness." The learned man was offended. "My plans," he said, "are correct. But there exists no land of righteousness anywhere." Well, then the other man got angry. He'd lived and lived and suffered and suffered, and had believed all the time in the existence of this land — and now, according to the plans, it didn't exist at all. He felt robbed! And he said to the learned man: "Ah — you scum of the earth! You're not a learned man at all — but just a damned cheat!" — and he gave him a good wallop in the eye — then another one . . . [After a moment's silence.] And then he went home and hanged himself.

Κι ο πρωτοστάτης της κριτικής στον Γκόρκι, ο Σολζενίτσιν, πώς τέλειωσε τη ζωή του; Γύρισε κι αυτός Ρωσία κι έγινε επίσημος τσανακογλείφτης της κάθε πτυχής του καθεστώτος Πούτιν. Έκανε, δηλαδή, ακριβώς ό,τι κατηγορούσε τον Γκόρκι.

Γι' αυτό λοιπόν, ας μην κριτικάρουμε κάποιον που προσπαθούσε με ό,τι μέσα είχε να σώσει την κουλτούρα της χώρας του σε καιρό δικτατορικού μεσαίωνα, εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στα πούπουλα της αστικής δημοκρατίας και δεν είχαμε ποτέ τη NKVD πάνω από το κεφάλι μας.

Εντάξει ίσως και να ήμουν άδικος μαζί του, με έπεισες να τον μελετήσω λίγο παραπάνω. Ο Ήρεμος Ντον του Σολόχοφ μιας και το ανέφερες ωραίο βιβλίο. Το λογοτεχνικό έργο του Γκόρκι να πω την αλήθεια δεν με συγκίνησε όμως θα το ξανατσεκαρω και αυτό. Βέβαια έργα του διάβασα ύστερα από το Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας του Σελίν και μετά από αυτό τι άλλο λογοτεχνημα να συγκινήσει πια.