Βγείτε έξω! Έχει ζωή έξω στην Αθήνα, πιο πολλή από ό,τι συνήθως

[Daje]

Ας μη πω καλυτερα που ενθουσιαζομαι να πηγαινω


Παντος το καλοκαιρι δε μαρεσει η θαλασσα. Παντα περίμενα να φυγουν να μεινω μονη σπιτι να διαβαζω σουπερ Κατερίνα. Τι ταλαιπωρια με την αμμο κολλημένη στο αντιηλιακο
Μετα αναγκαστικά πηγαινα και τωρα ουτε που πατησα ακόμη στο σπιτι. Για αλλου ουτε να το συζητήσω

Μονο κατά βορεια πχ ενα καλοκαιρι νορβηγια. Ήσυχα και δροσερά

Ελα, πες την αληθεια.
Αυτος ειναι ο πραγματικος λογος:

[bluerose]

Πολυ ωραιος μα παρα πολυ

Αλλα ε και;;;

Οχι βρε συ.... ειναι η δροσια που εχει και ζεις σαν ανθρωπος. Πανω απο 28 30 βαθμους δεν μπορω

[Σουβλίτσα]

Εμένα πάντως, εαν με ρωτήσει κάποιος που θα έκανα κέφι να βγω έξω, δεν ξέρω τί να του απαντήσω γιατί δεν κάνω κέφι τίποτα από όλα αυτά που έκανα μέχρι πριν κάποιο καιρό.
Δηλαδή, το κέντρο κάποτε, έτσι όπως το περιγράφει η νηματοθέτρια, μου άρεσε πολύ.
Σήμερα, δεν θέλω, νοιώθω κάπως ξέμπαρκη, νοιώθω και το περιβάλλον λίγο γύρω μου σαν βαβέλ (από πολλές απόψεις)
Μόνο για παρατήρηση και αλλαγή εικόνων ίσως να με ξεκούραζε ένας ωραίος καφές σε ένα συμπαθητικό "καφέ" (χωρίς πολύ κόσμο, το "καφέ")

Mεγαλωνουμε Σουβλιτσα.
Εμενα πχ. πλεον μου αρεσει να πινω καφε σε μαγαζια μονο 07.00 - 07.30 το πρωι που δεν εχει κοσμο και εχω την ηρεμια μου.
Σε λιγα χρονια με βλεπω για κολατσιο κατα τις 09.00 (καυτη φρατζολα ψωμι με φετα, ντοματα και μπυρα) οπως ο παππους μου...

Ναι, βέβαια, αυτός είναι κατα βάση ο κύριος λόγος γιατί πράγματα που σε ενθουσίαζαν και σε ευχαριστούσαν εχθές, σου είναι τελείως αδιάφορα ή και κουραστικά σήμερα.
Μεγαλώνεις, ωριμάζεις και αναλογως και πώς έχεις καταλάβει την ζωή, ξεσκαρτάρεις πολλά μέσα σου, έχεις μπουκώσει από όλα τα άλλα και τα έχεις δει στην πραγματική τους διάσταση και αρχίζεις να απορρίπτεις.
Το πρόβλημα ίσως υπάρχει κάπου, οταν πλεον χρειάζεσαι κάποια διαφυγη από την ρουτίνα της καθημερινότητας και δεν έχεις αναπτύξει, καλλιεργήσει ή έχεις αφήσει πίσω άλλες δραστηριότητες και ενασχολήσεις οι οποίες σου δίνουν μια κάποια ευχαρίστηση μέσα στην ημέρα, την εβδομάδα, τον μήνα.

Πάντως η αλήθεια ειναι, έτσι όπως το σκέφτομαι, πως και αυτό το κυνήγι που υπάρχει του να κάνω κάτι για να περάσω καλά, επιτούτου δηλαδή να κυνηγήσω να βρω πώς θα ενθουσιαστώ, είναι τρελή παγίδα.

[Athina__P]

Πάντως η αλήθεια ειναι, έτσι όπως το σκέφτομαι, πως και αυτό το κυνήγι που υπάρχει του να κάνω κάτι για να περάσω καλά, επιτούτου δηλαδή να κυνηγήσω να βρω πώς θα ενθουσιαστώ, είναι τρελή παγίδα.

Εγώ το βλέπω ανάποδα Σουβλίτσα. Δεν είναι τυχαίο που κάθε χωριό είχε ένα καφενείο για τους άντρες από την ηλικία χμ... μας και πέρα και οι γυναίκες κάθονταν στο κατώφλι με το εργόχειρο και την παρέα. Νομίζω ότι μια από τις βασικές μας χαρές - ανάγκες - δικλείδες ισορροπίας είναι να μπορούσαμε να βλέπουμε την παρέα μας σε ήρεμο περιβάλλον κάπου έξω από το σπίτι, καθημερινά. Λίγες γειτονιές το έχουν πλέον αυτό στα πόδια τους. Το να πάρω μετρό, να ξεβολευτώ, να ρισκάρω να δω ποιος ξέρει τι μη ανεβαστικό μεσα στο Μετρό και να μετανιώσω την ώρα και τη στιγμή, είναι αυτό που έχει υποβιβάσει τη ζωή μας. Κανονικά περισσότερες γειτονιές θα έπρεπε να έχουν τον αέρα που έχουν αυτά τα στέκια, στο μέτρο που θα ήταν οικονομικά βιώσιμο κάτι τέτοιο, βέβαια.

Όλοι οι παράγοντες της υποβάθμισης είναι σε καλύτερη φάση σε σχέση με παλιά αυτές τις μέρες, γιατί είμαστε σε ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ και δείχνουμε το καλό μας πρόσωπο για να έρθουν ευρώ από τους τουρίστες, δεν διεκδικούμε τα ίδια για εμάς όλο το χρόνο!

Εγώ χαίρομαι που το έχουμε πλέον σε δόσεις, αν ξεβολευτούμε, γιατί δεν το είχαμε ούτε και αυτό κοντά μας για χρόνια. Σου λέω, είναι αλλιώς. Αρκετά αλλιώς. Αλλά βέβαια αν το αφήσει κανείς στην τύχη του μπορεί να αλλάξει και πάλι και να λέει κάποιος ότι δεν αξίζει να βγαίνεις τελικά... Τι πόλη είναι αυτή που την έφτιαξαν κάτοικοι των παραδεισένιων μας νησιών και των χωριών της επαρχίας;

[Σουβλίτσα]

Εμένα πάντως, εαν με ρωτήσει κάποιος που θα έκανα κέφι να βγω έξω, δεν ξέρω τί να του απαντήσω γιατί δεν κάνω κέφι τίποτα από όλα αυτά που έκανα μέχρι πριν κάποιο καιρό.
Δηλαδή, το κέντρο κάποτε, έτσι όπως το περιγράφει η νηματοθέτρια, μου άρεσε πολύ.
Σήμερα, δεν θέλω, νοιώθω κάπως ξέμπαρκη, νοιώθω και το περιβάλλον λίγο γύρω μου σαν βαβέλ (από πολλές απόψεις)
Μόνο για παρατήρηση και αλλαγή εικόνων ίσως να με ξεκούραζε ένας ωραίος καφές σε ένα συμπαθητικό "καφέ" (χωρίς πολύ κόσμο, το "καφέ")

Ε, αυτές τις μέρες είναι λιγότερο Βαβέλ, τόλμησέ το. Στο Γκάζι, έχει ωραίες ταράτσες με μουσική. Περνάς από την πλατεία και ακούς τη μουσική που παίζει ο καθένας και διαλέγεις πού θα πας. Αυτό το είχε εδώ και καιρό, βέβαια, σιγά σιγά καθιερώθηκε.

Η Αθήνα σε σχέση με άλλους τουριστικούς προορισμούς έχει αυτές τις γωνίτσες που μπορείς να χαλαρώσεις, σε πολλά σημεία. Απλά να δεις γνωστούς για καφεδάκι, αυτό το έξω σε ένα ωραίο σημείο, είναι τονωτικό. Έχω την εντύπωση απλά ότι ο φοιτητόκοσμος μετά την εξεταστική έμεινε ακόμα σε μεγάλο ποσοστό στην Αθήνα και κυκλοφορεί έξω και μάλλον θα είναι έτσι για μερικές μέρες ακόμα. Κυρίως τέτοιες ηλικίες βλέπεις, αλλά και κάθε είδους άλλη ηλικία.

Εμένα πάλι οι ηλικίες που έχουμε πιο πολλή συνάφεια, όλο βρίσκουν δικαιολογίες να κλείνονται, δεν έχει λέει τον κατάλληλο καιρό και περνάνε οι μήνες και τα χρόνια! Ε, αυτές τις μέρες τα απογεύματα του καλοκαιριού βγαίνουν και αυτοί! Επιτέλους! Τους βλέπεις και αυτούς σε αρκετά σημαντικό ποσοστό όξω και γενικά το κλίμα είναι ευχάριστο.

Τί να σου πρωτοπώ τώρα

Ας πούμε, αυτό το να δεις ένα γνωστό να πιεις καφεδάκι, μπα, τα λέω από το τηλ με τους γνωστούς και όλο τα ίδια λέμε κι επειδή έχουμε όλοι μας προβληματα, γκρινιάζουμε για τα προβλήματα.
Να δω κάποιον που έχω να δω καιρό και που μαζί του θα θελω να συζητήσω κάτι παραπάνω, αυτό είναι σπάνιο και εκεί λέω ναι.

Για τις μουσικές, αχ βαχ, τι να πω τώρα για αυτό, πάνε και αυτά που ήξερα, ακόμα κι εκεί άλλαξα, είναι ολόκληρη κουβέντα, πολύ ενδιαφέρουσα για εμένα αλλά δεν έχω όρεξη τώρα να την κάνω.
Και γενικά, οι μουσικές της Αθήνας είναι νομίζω όλο σε αυτό το χιπστεράδικο στυλ (ανεξάρτητα από την μουσικη κι όλας κάποιες φορές)

Γενικώς δηλαδη, από ό,τι καταλαβαίνεις, ή έπαθα κλεισούρα λόγω συνθηκών και συνήθισα ή άλλαξα τόσο πολύ σε κάποια πράγματα που με βλέπω να παίρνω τα βουνά και να παριστανω τον Πατουχα

[Daje]

Εμένα πάντως, εαν με ρωτήσει κάποιος που θα έκανα κέφι να βγω έξω, δεν ξέρω τί να του απαντήσω γιατί δεν κάνω κέφι τίποτα από όλα αυτά που έκανα μέχρι πριν κάποιο καιρό.
Δηλαδή, το κέντρο κάποτε, έτσι όπως το περιγράφει η νηματοθέτρια, μου άρεσε πολύ.
Σήμερα, δεν θέλω, νοιώθω κάπως ξέμπαρκη, νοιώθω και το περιβάλλον λίγο γύρω μου σαν βαβέλ (από πολλές απόψεις)
Μόνο για παρατήρηση και αλλαγή εικόνων ίσως να με ξεκούραζε ένας ωραίος καφές σε ένα συμπαθητικό "καφέ" (χωρίς πολύ κόσμο, το "καφέ")

Mεγαλωνουμε Σουβλιτσα.
Εμενα πχ. πλεον μου αρεσει να πινω καφε σε μαγαζια μονο 07.00 - 07.30 το πρωι που δεν εχει κοσμο και εχω την ηρεμια μου.
Σε λιγα χρονια με βλεπω για κολατσιο κατα τις 09.00 (καυτη φρατζολα ψωμι με φετα, ντοματα και μπυρα) οπως ο παππους μου...

Ναι, βέβαια, αυτός είναι κατα βάση ο κύριος λόγος γιατί πράγματα που σε ενθουσίαζαν και σε ευχαριστούσαν εχθές, σου είναι τελείως αδιάφορα ή και κουραστικά σήμερα.
Μεγαλώνεις, ωριμάζεις και αναλογως και πώς έχεις καταλάβει την ζωή, ξεσκαρτάρεις πολλά μέσα σου, έχεις μπουκώσει από όλα τα άλλα και τα έχεις δει στην πραγματική τους διάσταση και αρχίζεις να απορρίπτεις.
Το πρόβλημα ίσως υπάρχει κάπου, οταν πλεον χρειάζεσαι κάποια διαφυγη από την ρουτίνα της καθημερινότητας και δεν έχεις αναπτύξει, καλλιεργήσει ή έχεις αφήσει πίσω άλλες δραστηριότητες και ενασχολήσεις οι οποίες σου δίνουν μια κάποια ευχαρίστηση μέσα στην ημέρα, την εβδομάδα, τον μήνα.

Πάντως η αλήθεια ειναι, έτσι όπως το σκέφτομαι, πως και αυτό το κυνήγι που υπάρχει του να κάνω κάτι για να περάσω καλά, επιτούτου δηλαδή να κυνηγήσω να βρω πώς θα ενθουσιαστώ, είναι τρελή παγίδα.

H ζωη ειναι οπως μια σεξουαλικη σχεση, οπως οι κυκλοι φορτισης μιας μπαταριας.
Στην αρχη ειναι ολα καινουργια, μετα ερχεται η κορυφωση και στη συνεχεια η πορεια ειναι φθινουσα και χρειαζεται η καταλληλη διαχειριση.
Οσο πιο νεος εισαι, τοσο πιο ευκολα ενθουσιαζεσαι.
Οσο μεγαλωνεις, τοσο καταλαβαινεις οτι οι εικονες και διαθεσιμες εμπειριες ειναι πεπερασμενες και επαναλαμβανομενες.
Επισης αντλεις ικανοποιηση απο απλουστερα πραγματα, ακριβως γιατι εχουν απομυθοποιηθει μεσα σου παρα πολλα πραγματα.
Για μενα το κλειδι της σωστης διαχειρισης ειναι να εχεις ενα μειγμα παρεας αναμεσα σε νεους ανθρωπους και ανθρωπους της ηλικιας σου ή και μεγαλυτερους.
Απο τον καθενα αντλεις αυτο που χρειαζεσαι περισσοτερο τη δεδομενη χρονικη στιγμη και εννοειται οτι ανταποδιδεις φυσικα.

υ.γ. Αυτα θα ηθελα να εξηγησω στην ΙΒΑΝΚΑ αν τα καταφερω να την συναντησω.
Εγω θα της προσφερω σοφια και σε ανταλλαγμα θελω ΜΟΝΟ σεξ.
Τιμια συναλλαγη.

[Σουβλίτσα]

Πάντως η αλήθεια ειναι, έτσι όπως το σκέφτομαι, πως και αυτό το κυνήγι που υπάρχει του να κάνω κάτι για να περάσω καλά, επιτούτου δηλαδή να κυνηγήσω να βρω πώς θα ενθουσιαστώ, είναι τρελή παγίδα.

Εγώ το βλέπω ανάποδα Σουβλίτσα. Δεν είναι τυχαίο που κάθε χωριό είχε ένα καφενείο για τους άντρες από την ηλικία χμ... μας και πέρα και οι γυναίκες κάθονταν στο κατώφλι με το εργόχειρο και την παρέα. Νομίζω ότι μια από τις βασικές μας χαρές - ανάγκες - δικλείδες ισορροπίας είναι να μπορούσαμε να βλέπουμε την παρέα μας σε ήρεμο περιβάλλον κάπου έξω από το σπίτι, καθημερινά. Λίγες γειτονιές το έχουν πλέον αυτό στα πόδια τους. Το να πάρω μετρό, να ξεβολευτώ, να ρισκάρω να δω ποιος ξέρει τι μη ανεβαστικό μεσα στο Μετρό και να μετανιώσω την ώρα και τη στιγμή, είναι αυτό που έχει υποβιβάσει τη ζωή μας. Κανονικά περισσότερες γειτονιές θα έπρεπε να έχουν τον αέρα που έχουν αυτά τα στέκια, στο μέτρο που θα ήταν οικονομικά βιώσιμο κάτι τέτοιο, βέβαια.

Όλοι οι παράγοντες της υποβάθμισης είναι σε καλύτερη φάση σε σχέση με παλιά αυτές τις μέρες, γιατί είμαστε σε ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ και δείχνουμε το καλό μας πρόσωπο για να έρθουν ευρώ από τους τουρίστες, δεν διεκδικούμε τα ίδια για εμάς όλο το χρόνο!

Εγώ χαίρομαι που το έχουμε πλέον σε δόσεις, αν ξεβολευτούμε, γιατί δεν το είχαμε ούτε και αυτό κοντά μας για χρόνια. Σου λέω, είναι αλλιώς. Αρκετά αλλιώς. Αλλά βέβαια αν το αφήσει κανείς στην τύχη του μπορεί να αλλάξει και πάλι και να λέει κάποιος ότι δεν αξίζει να βγαίνεις τελικά... Τι πόλη είναι αυτή που την έφτιαξαν κάτοικοι των παραδεισένιων μας νησιών και των χωριών της επαρχίας;

Θα στο πω με λίγα λόγια για να καταλάβεις:
η αίσθηση ή/και ανάμνηση της γειτονιάς (και του χωριού η πραγματικότητα τα καλοκαίρια που ειναι κάπως έτσι) υπάρχει μέσα μου νοσταλγική με μια γλυκύτητα σε πρωτη φάση.
ΓΙα πες μου όμως, να μπω σε αυτή την παρέα της γειτονιάς πλεον σε ριαλ φάση....

[Athina__P]

Ε, τι να σου πω, βγες για τις εκπτώσεις και πέρνα από τα στέκια να σχηματίσεις άποψη... Το πολύ πολύ να μείνεις με την ίδια άποψη. Και εγώ κυνηγάω τις φίλες μου γιατί οι ελεύθερες ψάχνουν χρόνο για αγόρια και οι παντρεμένες δεν είναι τόσο διαθέσιμες και όλοι μαζί οικογενειακά δεν λέει το κέντρο ακόμα, πολυ σπάνια καμιά Κυριακή, αλλά όλο και κάτι γίνεται. Προσπαθώ να βρίσκω φίλες στις επίμαχες γειτονιές που είναι κάτοικοι και βγαίνουμε για καφέ εκεί.

[Σουβλίτσα]

@ : daje
δηλαδή, εσύ, μεγαλώνοντας όλα τα ξεπερνάς εκτός από το σεξ (το οποίο όχι μόνο δεν ξεπερνάς αλλά η επιθυμία ειναι αυξανόμενη βρε μπας και το παθαίνεις ακριβώς επειδή μεγαλώνεις και ψάχνεις να βρεις τηn ευχαρίστηση εκεί που, ενστικτωδώς, ξέρεις οτι θα την πάρεις στα σίγουρα? )

[Athina__P]

@ daje: δηλαδή, εσύ, μεγαλώνοντας όλα τα ξεπερνάς εκτός από το σεξ (το οποίο όχι μόνο δεν ξεπερνάς αλλά η επιθυμία ειναι αυξανόμενη βρε μπας και το παθαίνεις ακριβώς επειδή μεγαλώνεις και ψάχνεις να βρεις τη ευχαρίστηση εκεί που, ενστικτωδώς, ξέρεις οτι θα την πάρεις στα σίγουρα? )

'Αντρες παιδί μου Μερικοί δεν εγκαταλείπουν το σπορ ό,τι και να γίνει!

[Σουβλίτσα]

Ε, τι να σου πω, βγες για τις εκπτώσεις και πέρνα από τα στέκια να σχηματίσεις άποψη... Το πολύ πολύ να μείνεις με την ίδια άποψη. Και εγώ κυνηγάω τις φίλες μου γιατί οι ελεύθερες ψάχνουν χρόνο για αγόρια και οι παντρεμένες δεν είναι τόσο διαθέσιμες και όλοι μαζί οικογενειακά δεν λέει το κέντρο ακόμα, πολυ σπάνια καμιά Κυριακή, αλλά όλο και κάτι γίνεται. Προσπαθώ να βρίσκω φίλες στις επίμαχες γειτονιές που είναι κάτοικοι και βγαίνουμε για καφέ εκεί.

Eγώ λέω να πάρω το λαπτοπ μου , να πάω σε ένα ωραίο καφέ, σε όμορφο περιβάλλον, να πάρω κι έναν ωραίο καφέ με γλυκό, να τσατάρω εδώ μαζί σας, να κάνω χάζι και τον κόσμο που περνάει και να αναλύω ταυτόγχρονα με το τσατ, μέσα μου, τους ανθρώπους και τα περιβάλλοντα και να στείλω και ένα πμ στον under να χορηγήσει για εκείνο το τέλειο χαλί που μπάνισα στο μαγαζί καθώς πήγαινα για τον καφέ, που ειναι και σε προσφορά λόγω εποχής
Μετά να πάω να ανάψω και κανα κεράκι σε κάποιο εκκλησάκι παραδίπλα ή να συμμετάσχω στον εσπερινό

[Σουβλίτσα]

@ daje: δηλαδή, εσύ, μεγαλώνοντας όλα τα ξεπερνάς εκτός από το σεξ (το οποίο όχι μόνο δεν ξεπερνάς αλλά η επιθυμία ειναι αυξανόμενη βρε μπας και το παθαίνεις ακριβώς επειδή μεγαλώνεις και ψάχνεις να βρεις τη ευχαρίστηση εκεί που, ενστικτωδώς, ξέρεις οτι θα την πάρεις στα σίγουρα? )

'Αντρες παιδί μου Μερικοί δεν εγκαταλείπουν το σπορ ό,τι και να γίνει!

Μπα μην το λες, κι εμείς δεν παμε πισω!

[bluerose]

Εγώ το βλέπω ανάποδα Σουβλίτσα. Δεν είναι τυχαίο που κάθε χωριό είχε ένα καφενείο για τους άντρες από την ηλικία χμ... μας και πέρα και οι γυναίκες κάθονταν στο κατώφλι με το εργόχειρο και την παρέα. Νομίζω ότι μια από τις βασικές μας χαρές - ανάγκες - δικλείδες ισορροπίας είναι να μπορούσαμε να βλέπουμε την παρέα μας σε ήρεμο περιβάλλον κάπου έξω από το σπίτι, καθημερινά. Λίγες γειτονιές το έχουν πλέον αυτό στα πόδια τους. Το να πάρω μετρό, να ξεβολευτώ, να ρισκάρω να δω ποιος ξέρει τι μη ανεβαστικό μεσα στο Μετρό και να μετανιώσω την ώρα και τη στιγμή, είναι αυτό που έχει υποβιβάσει τη ζωή μας. Κανονικά περισσότερες γειτονιές θα έπρεπε να έχουν τον αέρα που έχουν αυτά τα στέκια, στο μέτρο που θα ήταν οικονομικά βιώσιμο κάτι τέτοιο, βέβαια.

Ανοιξτε φουρνο και βαλτε και καφε με τραπεζοκαθισματα. Προσληψη υπαλληλου και καθεστε με τη γειτόνισσα που θα παρει ψωμι
Μετα θα καθισει κι η αλλη..κι αλλη

Ειστε λιγο σερβις περισσοτερο για καφε.

Αυτο δε θελει χωριο και σε πολη γινεται

[Daje]

Ανοιξτε φουρνο και βαλτε και καφε με τραπεζοκαθισματα. Προσληψη υπαλληλου και καθεστε με τη γειτόνισσα που θα παρει ψωμι
Μετα θα καθισει κι η αλλη..κι αλλη

Ειστε λιγο σερβις περισσοτερο για καφε.

Αυτο δε θελει χωριο και σε πολη γινεται

Βαλτε κι ενα παιδαρα σερβιτορο που να σκανδιναβοφερνει και θα γινει το αδιαχωρητο.

[Σουβλίτσα]

Μια που να φέρνει στην Ιβάνκα θα βάλουμε αλλά θα την κρατούμε συνέχεια απασχολημένη για να σε κάνουμε χάζι και να γελάμε