Re: Καιάδας

[Ζαποτέκος]

Αυτός ήταν βάραθρο , χάσμα γης ή βαθύ σπήλαιο κοντά στην αρχαία Σπάρτη. Εκεί οι Λακεδαιμόνιοι έριχναν τους καταδικασμένους σε θάνατο , τους κακούργους και τους αιχμαλώτους πολέμου,

Η ακριβής του θέση δεν είναι γνωστή. Ίσως όμως ταυτίζεται με ένα σπηλαιοβάραθρο που βρίσκεται κοντά στο χωριό Τρύπη , 10 χλμ. από την σημερινή Σπάρτη.

Λέει ο Θουκυδίδης ( Α134 ) για το νεκρό Παυσανία :

Και κατ' αρχάς μεν εσχεδίασαν να τον ρίψουν εις τον Καιάδαν, όπου ρίπτουν τους κακούργους. Έπειτα όμως μετέβαλαν γνώμην και τον έθαψαν εκεί πλησίον.

Παρόμοιες ονομασίες που συναντάμε είναι Κεάδας ή Καιάτας ή Καιέτας ή Δεχάδας* ή Κώος.

https://books.google.gr/books?id=Z_tKAQ ... AF&f=false
https://books.google.gr/books?id=rOpvEu ... 82&f=false

* Ίσως δηλαδή σχετίζεται με την Δεχάδα που θανατώθηκε ο βασιλιάς Άγις. Λέει ο Πλούταρχος :

καὶ τοὺς ὑπηρέτας ἐκέλευον ἄγειν εἰς τὴν καλουμένην Δεχάδα. τοῦτο δέ ἐστὶν οἴκημα τῆς εἱρκτῆς ἐν ᾧ θανατοῦσι τοὺς καταδίκους ἀποπνίγοντες.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... us-grc1:19

Λέει ο Στράβων ( 8,5,7 ) :

οἱ δὲ ὅτι οἱ ἀπὸ τῶν σεισμῶν ῥωχμοὶ καιετοὶ λέγονται: καὶ ὁ καιέτας τὸ δεσμωτήριον ἐντεῦθεν τὸ παρὰ Λακεδαιμονίοις, σπήλαιόν τι: ἔνιοι δὲ κώους μᾶλλον τὰ τοιαῦτα κοιλώματα λέγεσθαί φασιν

( Οι ρωγμές από τους σεισμούς λέγονται καιετοί , από εκεί και ο "Καιέτας" , ένα δεσμωτήριο των Λακεδαιμονίων , κάποιο σπήλαιο. Κατά μερικούς αυτά τα κοιλώματα λέγονται κώοι. )

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... ection%3D7

Λέει ο περιηγητής Παυσανίας στα Μεσσηνιακά ( 18,4 ) του :

τούτους ἔγνωσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι ῥῖψαι πάντας ἐς τὸν Κεάδαν: ἐμβάλλουσι δὲ ἐνταῦθα οὓς ἂν ἐπὶ μεγίστοις τιμωρῶνται.

( Αποφάσισαν οι Λακεδαιμόνιοι να ρίξουν όλους αυτούς στον Κεάδα . Εκεί ρίχνουν όσους τιμωρούνται για τα χειρότερα αδικήματα ).

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... ection%3D4

Στις πηγές λοιπόν δεν μαρτυρείται πως οι Λακεδαιμόνιοι ( ή πιο συγκεκριμένα η τάξη των Ομοίων ) πετούσαν στον Καιάδα τα μη αρτιμελή και δύσμορφα βρέφη.

Το γκρέμισμα από βάραθρα χρησιμοποιείτο και από άλλες αρχαίες ελληνικές πόλεις για τους ιερόσυλους , τους κακούργους κ.α. . Π.χ. στην Αθήνα ( πετούσαν τους καταδικασθέντες σε θάνατο ή τα πτώματά τους απ' την βορειοδυτική πλευρά της Ακρόπολης ) , στην Λευκάδα ( έριχναν τους εγκληματίες απ' τον Βράχο της Λευκάδας/Ακρωτήριο Λευκάτας - Βλ. και εδώ ) , στην Βοιωτία , στους Δελφούς ( γκρέμισαν αδίκως τον Αίσωπο απ' τις Φαιδριάδες Πέτρες ), στην Θεσσαλία , στις Συρακούσες , στην Κόρινθο κ.α.

Από υψηλά σημεία γκρεμίστηκαν πρέσβεις του Δαρείου . Λέει ο Ηρόδοτος ( 7,133 ) :

Στην Αθήνα και τη Σπάρτη όμως ο Ξέρξης δεν έστειλε κήρυκες για να ζητήσουν γην και ύδωρ, κι ο λόγος ήταν ο εξής: όταν την πρώτη φορά ο Δαρείος έστειλε για τον ίδιο σκοπό, οι πρώτοι αυτούς που ήρθαν να ζητήσουν τους έριξαν στο βάραθρο, κι οι δεύτεροι σε πηγάδι και τους καλούσαν να πάρουν αποκεί γην και ύδωρ και να τα παν στο βασιλιά τους.

http://www.greek-language.gr/digitalRes ... 0&page=177

Κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο είχαμε το εξής γεγονός ( Θουκυδίδης Β 67 ) :

Στο τέλος του ίδιου καλοκαιριού, ο Κορίνθιος Αριστεύς, ο Ανήριστος, ο Νικόλαος και ο Πρατόδημος —πρέσβεις των Λακεδαιμονίων—, ο Τεγεάτης Τιμαγόρας και ο Αργείος Πόλλις που δεν είχε επίσημη ιδιότητα, ξεκίνησαν για την Ασία με σκοπό να πείσουν τον [ Πέρση ] Βασιλέα και χρήματα να τους δώσει και να συμπολεμήσει μαζί τους. Έφτασαν πρώτα στην Θράκη, στο βασίλειο του Σιτάλκη του Τήρεω, για να προσπαθήσουν να τον αποσπάσουν από την συμμαχία του με τους Αθηναίους και να τον πείσουν να στείλει στρατό στην Ποτίδαια, την οποία πολιορκούσαν πάντα οι Αθηναίοι. Λογάριαζαν ότι θα τους βοηθούσε να φτάσουν στον Ελλήσποντο για να συναντήσουν τον Φαρνάκη του Φαρναβάζου που θα τους εξασφάλιζε τα μέσα να πάνε στον Βασιλέα. Έτυχε, όμως, να βρίσκονται στου Σιτάλκη οι Αθηναίοι πρέσβεις Λέαρχος του Καλλιμάχου και Αμεινιάδης του Φιλήμονος που έπεισαν τον γιο του, Σάδοκο, (εκείνον που είχε πολιτογραφηθεί Αθηναίος ** ) να τους παραδώσει τους Πελοποννησίους πρέσβεις, ώστε να μη μπορέσουν να πάνε στον Βασιλέα για να βλάψουν την πατρίδα του — αφού ήταν πια Αθηναίος . Ο Σάδοκος πείστηκε και, καθώς οι Πελοποννήσιοι πορεύονταν, διασχίζοντας την Θράκη για να πάνε να πάρουν το καράβι με το οποίο θα περνούσαν τον Ελλήσποντο, τους έπιασαν προτού επιβιβαστούν. Είχε στείλει ανθρώπους του μαζί με τον Λέαρχο και τον Αμεινιάδη με διαταγή να παραδώσουν τους Πελοποννησίους στους Αθηναίους. Αυτοί τους παραλάβαν και τους πήγαν στην Αθήνα. Όταν έφτασαν, οι Αθηναίοι φοβήθηκαν μήπως τους ξεφύγει ο Αριστεύς και τους δημιουργήσει ακόμα περισσότερες συμφορές. Ήξεραν ότι αυτός ήταν που είχε προκαλέσει την επανάσταση της Ποτίδαιας και τα άλλα γεγονότα της Θράκης. Τους σκότωσαν όλους την ίδια μέρα ρίχνοντάς τους σ᾽ ένα βάραθρο παρόλον ότι ζήτησαν ν᾽ απολογηθούν. Έκριναν πως ήταν δίκαιο να μεταχειριστούν κι εκείνοι τα ίδια μέσα που είχαν μεταχειριστεί οι Λακεδαιμόνιοι, οι οποίοι είχαν σκοτώσει και ρίξει σε γκρεμούς όσους εμπόρους Αθηναίους ή συμμάχους των Αθηναίων είχαν πιάσει σ᾽ εμπορικά καράβια γύρω από την Πελοπόννησο. Πραγματικά, οι Λακεδαιμόνιοι, στην αρχή του πολέμου, σκότωναν αδιάκριτα όσους έπιαναν στην θάλασσα, και τους συμμάχους των Αθηναίων και τους ουδετέρους.


http://www.greek-language.gr/digitalRes ... 73&page=68

** πολιτογράφηση λαθρομετανάστη "Αντετοκούμπο" της εποχής

Αυτό που λένε οι πηγές είναι πως τα μη αρτιμελή και δύσμορφα παιδιά της τάξης των Ομοίων αφήνονταν στους Αποθέτες , ένα βάραθρο κοντά στον Ταΰγετο . Επειδή τόσο οι Αποθέτες όσο και ο Καιάδας δήλωναν βαραθρώδη τόπο , δημιουργήθηκε σε νεότερες εποχές η εντύπωση πως αυτά τα δύο ταυτίζονταν.

Η εγκατάλειψη/απόθεση ανεπιθύμητων βρεφών δεν ήταν αποκλειστική πρακτική των Λακεδαιμονίων , αλλά κοινή πρακτική στον αρχαίο κόσμο. Μάλιστα εγκαταλείπονταν σε ναούς , άλση , σπίτια , σπηλιές , δάση κ.λπ. όχι μόνο δύσμορφα παιδιά , αλλά και αρτιμελή , τα οποία δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να τα συντηρήσουν οι γονείς τους. Μόλις τον 6ο αι. επί Ιουστινιανού σταμάτησε αυτή η πρακτική , καθώς της επιβλήθηκε ως τιμωρία η θανατική ποινή. Απ' την άλλη, ο Λακεδαιμόνιος Όμοιος - σε αντίθεση με τους υπόλοιπους αρχαίους Έλληνες - δεν μπορούσε να εγκαταλείψει το αρτιμελές ανεπιθύμητο τέκνο το οποίο είχε περάσει επιτυχώς την ευγονική εξέταση απ' τους φυλέτες ( μη νόθο και αρτιμέλεια ) . Αν και μάλλον ο Όμοιος θα πήγαινε προς εξέταση μόνο τα παιδιά που θα ήθελε να κρατήσει και είχε αναγνωρίσει.


Λέει ο Πλούταρχος στον βίο του Λυκούργου :

Τὸ δὲ γεννηθὲν οὐκ ἦν κύριος ὁ γεννήσας τρέφειν, ἀλλ' ἔφερε λαβὼν εἰς τόπον τινὰ λέσχην καλούμενον, ἐν ᾧ καθήμενοι τῶν φυλετῶν οἱ πρεσβύτατοι καταμαθόντες τὸ παιδάριον, εἰ μὲν εὐπαγὲς εἴη καὶ ῥωμαλέον, τρέφειν ἐκέλευον, κλῆρον αὐτῷ τῶν ἐνακισχιλίων προσνείμαντες· εἰ δ' ἀγεννὲς καὶ ἄμορφον, ἀπέπεμπον εἰς τὰς λεγομένας Ἀποθέτας, παρὰ Ταΰγετον βαραθρώδη τόπον, ὡς οὔτε αὐτῷ ζῆν ἄμεινον ὂν οὔτε τῇ πόλει τὸ μὴ καλῶς εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς πρὸς εὐεξίαν καὶ ῥώμην πεφυκός.


( Εκείνο που γεννιόταν δεν ήταν υπεύθυνος ο πατέρας να το αναθρέψει, αλλά παίρνοντάς το, το έφερνε σε κάποιον τόπο που καλούταν λέσχη, όπου κάθονταν οι γεροντότεροι της φυλής , οι οποίοι αφού εξέταζαν το παιδάριο , αν ήταν ευπαγές και ρωμαλέο , τον διέταζαν να το αναθρέψει, δίνοντάς του έναν από τους 9.000 κλήρους. Αν ήταν όμως αγεννές και άμορφο , το ξαπόστελναν στους λεγόμενους Αποθέτες, σε έναν βαραθρώδη τόπο κοντά στον Ταΰγετο, πιστεύοντας πως ήταν προτιμότερο και για το ίδιο και για την πόλη να μην ζήσει , αφού εξαρχής δεν είχε ευεξία και ρώμη. )

Ίσως κάτι να μην μας διέσωσαν οι αρχαίες πηγές σχετικά με την διαδικασία αν αναλογιστούμε πως ο βασιλιάς Αγησίλαος Β΄ ήταν χωλός και ισχνός. Πέρασε όμως την εξέταση των φυλετών , στάθηκε γενναίος μαχητής που δεν σταμάτησε να πολεμά ούτε 80 ετών και ήταν ένας απ' τους καλύτερους Σπαρτιάτες βασιλιάδες.


Κλείνοντας να πω πως έχω διαβάσει πως το δύσμορφο παιδί αφηνόταν μόνο του στους Αποθέτες για 3 ημέρες και αν επιζούσε κατατασσόταν σε κάποια άλλη κοινωνική ομάδα , π.χ. στους Υπομείωνες. Ή πως αν το έβρισκαν περίοικοι και είλωτες το μεγάλωναν αυτοί αν ήθελαν. Καμία όμως πληροφορία απ' τις δύο δεν έχω καταφέρει να διασταυρώσω με πρωτογενή πηγή. Όποιος ξέρει κάτι ας πει.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Επίμετρο
http://ikee.lib.auth.gr/record/68192/fi ... 07-183.pdf

Μοναδικές βασικές εξαιρέσεις στην αρνητική στάση απέναντι στην αναπηρία αποτέλεσαν η Θήβα και κυρίως η Αίγυπτος .

Κατά τον Αιλιανό, θηβαϊκός νόμος απαγόρευε την έκθεση. Αν ο πατέρας του νεογέννητου παιδιού ήταν πάμπτωχος και επομένως ανίκανος να θρέψει ένα ακόμη παιδί, όφειλε να το παραδώσει στις αρχές της πόλης. Επακολουθούσε μειοδοτικός διαγωνισμός. Το έπαιρνε όποιος πρόσφερε λιγότερα και το ανέτρεφε ως δούλο:

«Νόμος οὗτος Θηβαϊκὸς ὀρθῶς ἅμα καὶ φιλανθρώπως κείμενος ἐν τοῖς μάλιστα ὅτι οὐκ ἔξεστιν ἀνδρὶ Θηβαίῳ ἐκθεῖναι παιδίον οὐδὲ ἐς ἐρημίαν αὐτὸ ῥῖψαι θάνατον αὐτοῦ καταψηφισαμένῳ, ἀλλ' ἐὰν ᾖ πένης ἐς τὰ ἔσχατα ὁ τοῦ παιδὸς πατήρ, εἴτε ἄρρεν τοῦτο εἴτε θῆλύ ἐστιν, ἐπὶ τὰς ἀρχὰς κομίζειν ἐξ ὠδίνων τῶν μητρῴων σὺν τοῖς σπαργάνοις αὐτό· αἳ δὲ παραλαβοῦσαι ἀποδίδονται τὸ βρέφος τῷ τιμὴν ἐλαχίστην δόντι. ῥήτρα τε πρὸς αὐτὸν καὶ ὁμολογία γίνεται ἦ μὴν τρέφειν τὸ βρέφος καὶ αὐξηθὲν ἔχειν δοῦλον ἢ δούλην, θρεπτήρια αὐτοῦ τὴν ὑπηρεσίαν λαμβάνοντα ». ( Αἰλιανός, Ποικίλη Ἱστορία 2. 7. )

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... hapter%3D7

Ο Στράβων (17. 2. 5) αναφέρει πως «τοῦτο δὲ τῶν μάλιστα ζηλουμένων παρ' αὐτοῖς (τοῖς Αιγυπτίοις) τὸ πάντα τρέφειν τὰ γεννώμενα παιδία». Το ίδιο εντοπίζουμε και στο Διόδωρο Σικελιώτη (1. 80. 3‐ 6), ο οποίος αναφερόμενος στις συνήθειες των Αιγυπτίων επισημαίνει πως αυτοί «τὰ γεννώμενα πάντα τρέφουσιν ἐξ ἀνάγκης ἕνεκα τῆς πολυανθρωπίας». Γιατί η πολυανθρωπία, συνεχίζει ο ίδιος, «ὡς ταύτης μέγιστα συμβαλλομένης πρὸς εὐδαιμονίαν χώρας τε καὶ πόλεων πρὸς εὐδαιμονίαν χώρας τε καὶ πόλεων, νόθον δ' οὐδένα τῶν γεννηθέντων νομίζουσιν, οὐδ' ἂν ἐξ ἀργυρωνήτου μητρὸς γεννηθῇ». Γι’ αυτό, «τὴν Αἴγυπτον συμβαίνει πολυανθρωπίᾳ διαφέρειν, καὶ διὰ τοῦτο πλείστας ἔχειν μεγάλων ἔργων κατασκευάς», προσθέτει. Και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (Historia Naturalis 11. 133) αναφέρει ειρωνικά πως στην Αίγυπτο τάιζαν ένα τερατόμορφο παιδί που είχε στην κάθε πλευρά του κεφαλιού του δύο μάτια, με τα οποία επιπλέον δεν έβλεπε. Και ο Αριστοτέλης (Περὶ τὰ Ζῷα ἱστορίαι 584b) μάς πληροφορεί ότι στην Αίγυπτο τα οκταμηνήτικα παιδιά που κατάφερναν να επιβιώσουν, ακόμα και αν ήταν τερατώδη, τα μεγάλωναν: «Τὰ δ' ὀκτάμηνα περὶ μὲν Αἴγυπτον καὶ ἐν ἐνίοις τόποις, ὅπου εὐέκφοροι αἱ γυναῖκες καὶ φέρουσί τε πολλὰ ῥᾳδίως καὶ τίκτουσι καὶ γενόμενα δύναται ζῆν, κἂν τερατώδη γένηται, ἐνταῦθα μὲν ζῇ τὰ ὀκτάμηνα καὶ ἐκτρέφεται, ἐν δὲ τοῖς περὶ τὴν ῾Ελλάδα τόποις ὀλίγα πάμπαν σώζεται, τὰ δὲ πολλὰ ἀπόλλυται ».

[stavmanr]

Στο μέλλον, οι άνθρωποι θα κάνουν αναζήτηση της λέξη Καιάδας στους κβαντικούς τους υπολογιστές και θα βρίσκουν φωτογραφίες ενός φαλακρού να φωνάζει "εγέθητο".

[Ζαποτέκος]

Στο μέλλον, οι άνθρωποι θα κάνουν αναζήτηση της λέξη Καιάδας στους κβαντικούς τους υπολογιστές και θα βρίσκουν φωτογραφίες ενός φαλακρού να φωνάζει "εγέθητο".

[Ζαποτέκος]

Ο Καιάδας απέχει από τη σημερινή Σπάρτη περίπου 10 χιλιόμετρα, και βρίσκεται σε ένα φαράγγι κοντά στον οικισμό Τρύπη. Η είσοδός του έχει επιχωματωθεί και σήμερα έχει διάμετρο μισό μέτρο. Το εξερευνημένο τμήμα του έχει μήκος 50 μέτρα και κλίση 35° - 50°. Το σπήλαιο ήταν γνωστό για πολλά χρόνια ότι είχε μέσα οστά, όμως η πρώτη συστηματική έρευνα έλαβε χώρα το 1983. Τα οστά σχηματίζουν ένα παχύ στρώμα στο βάθος του σπηλαίου. Τα οστά προέρχονται από ενήλικες άντρες μαζί με λίγες γυναίκες. Υποστηρίζεται ότι τα οστά δεν κατέληξαν εκεί σκόρπια, αλλά ρίχθηκαν ως ακέραια σώματα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE ... E%B1%CF%82

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Το άλλο το κειον το νόμιμον ισχύει η είναι καμιά μουφα;

[Ζαποτέκος]

Το άλλο το κειον το νόμιμον ισχύει η είναι καμιά μουφα;

Τι είναι το κειον το νόμιμον ;

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Το άλλο το κειον το νόμιμον ισχύει η είναι καμιά μουφα;

Τι είναι το κειον το νόμιμον ;

Το συνταξιοδοτικο της εποχής ας πούμε.

Με το υποδειγματικό πολιτικό σύστημα της αρχαίας Κέας / Κέω ασχολήθηκε και ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης στο σύγγραμμά του «Κείων Πολιτεία». Από αυτό, όμως, διασώζεται ένα μόνον απόσπασμα.
Από την Κέα καταγόταν κι ο νομοθέτης Αριστείδης, ένας από τους 7 Σοφούς της αρχαιότητος. Φημιζόταν σε όλην την επικράτεια για τους πρότυπους κι αυστηρούς του νόμους. Ένας από αυτούς ήταν το «Κείον το νόμιμον», ένα ιδιάζον έθιμο - μοναδικό στον αρχαίο ελλαδικό χώρο - που διατηρήθηκε μέχρι τον 3ο αι. μ.Χ. Σύμφωνα με αυτό, όσοι υπερέβαιναν το 60ό έτος της ηλικίας τους «αυτεκωνιάζοντο», δηλ. αυτοκτονούσαν με κώνειο από το φυτό μανδραγόρας. Ο πολίτης που ένιωθε ότι δεν είναι πλέον χρήσιμος στην κοινωνία, λόγω γήρατος, όφειλε να εκθέσει στους άρχοντες της πολιτείας τους λόγους της αποφάσεώς του, ώστε να του δοθεί άδεια αυτοκτονίας. Παρουσία των συμπολιτών του και μετά από εορταστική ιεροτελεστία, εκτελούσε το χρέος του, πίνοντας πρόθυμα το κώνειο. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχανόταν
- Η ανάγκη για εξασφάλιση τροφής για τους νεώτερους - σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι έφταναν σε μεγάλη ηλικία λόγω καλού κλίματος - και
- Η επιθυμία των ίδιων των πολιτών να αποχωρούν ακμαίοι κι υπερήφανοι.
Τζιώτικο ήταν και το κώνειο που επήρε και ο Σωκράτης για να φύγει από την ζωή…

http://www.arxeion-politismou.gr/2017/1 ... n.html?m=1

[Ζαποτέκος]

Το άλλο το κειον το νόμιμον ισχύει η είναι καμιά μουφα;

Τι είναι το κειον το νόμιμον ;

Το συνταξιοδοτικο της εποχής ας πούμε.

Με το υποδειγματικό πολιτικό σύστημα της αρχαίας Κέας / Κέω ασχολήθηκε και ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης στο σύγγραμμά του «Κείων Πολιτεία». Από αυτό, όμως, διασώζεται ένα μόνον απόσπασμα.
Από την Κέα καταγόταν κι ο νομοθέτης Αριστείδης, ένας από τους 7 Σοφούς της αρχαιότητος. Φημιζόταν σε όλην την επικράτεια για τους πρότυπους κι αυστηρούς του νόμους. Ένας από αυτούς ήταν το «Κείον το νόμιμον», ένα ιδιάζον έθιμο - μοναδικό στον αρχαίο ελλαδικό χώρο - που διατηρήθηκε μέχρι τον 3ο αι. μ.Χ. Σύμφωνα με αυτό, όσοι υπερέβαιναν το 60ό έτος της ηλικίας τους «αυτεκωνιάζοντο», δηλ. αυτοκτονούσαν με κώνειο από το φυτό μανδραγόρας. Ο πολίτης που ένιωθε ότι δεν είναι πλέον χρήσιμος στην κοινωνία, λόγω γήρατος, όφειλε να εκθέσει στους άρχοντες της πολιτείας τους λόγους της αποφάσεώς του, ώστε να του δοθεί άδεια αυτοκτονίας. Παρουσία των συμπολιτών του και μετά από εορταστική ιεροτελεστία, εκτελούσε το χρέος του, πίνοντας πρόθυμα το κώνειο. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχανόταν
- Η ανάγκη για εξασφάλιση τροφής για τους νεώτερους - σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι έφταναν σε μεγάλη ηλικία λόγω καλού κλίματος - και
- Η επιθυμία των ίδιων των πολιτών να αποχωρούν ακμαίοι κι υπερήφανοι.
Τζιώτικο ήταν και το κώνειο που επήρε και ο Σωκράτης για να φύγει από την ζωή…

http://www.arxeion-politismou.gr/2017/1 ... n.html?m=1

Α, λες για τις λεγόμενες γερονοκτονίες ! Ποιος να ξέρει άραγε ...

Πάντως υπήρχαν και χειρότερα. Ο λαός των Ισσηδόνων έτρωγε τους νεκρούς.


[Ηρόδοτος 4.26.1] Νά τώρα τί λογής έθιμα ακούμε πως έχουν οι Ισσηδόνες· όταν πεθάνει κάποιου ο πατέρας, όλοι οι συγγενείς φέρνουν ζώα της βοσκής και κατόπι, αφού τα θυσιάσουν και λιανίσουν τα κρέατά τους, λιανίζουν και τον πεθαμένο γονιό του νοικοκύρη, και, αφού ανακατέψουν όλα τα κρέατα, στρώνουν τραπέζι. [4.26.2] Και το κεφάλι του νεκρού, αφού το ξυρίσουν και το παστρέψουν, το επιχρυσώνουν, κι έπειτα το κρατούν σαν κειμήλιο, προσφέροντάς του κάθε χρόνο μεγάλες θυσίες.

Οι Μασσαγέτες πάλι

[Ηρόδοτος 1.216.2] Δεν έχουν βάλει οι Μασσαγέτες κανένα άλλο όριο στη ζωή του ανθρώπου· όταν όμως κανείς παραγεράσει, οι συγγενείς του μαζεύονται όλοι και τον θυσιάζουν μαζί και μ᾽ άλλα σφάγια, κι ύστερα ψήνουνε τα κρέατα και τρώγοντας γλεντούν. Αυτό πιστεύουν οι Μασσαγέτες πως είναι το πιο ευτυχισμένο τέλος· όποιος όμως πεθαίνει από αρρώστια, αυτόν δεν τον τρώνε, αλλά τον παραχώνουνε στη γη, θεωρώντας συμφορά του, που δεν έφτασε ο νεκρός στην ηλικία για να θυσιαστεί..

Μια ινδική φυλή, οι Παδαίοι :

[Ηρόδοτος 3.99.1 – 2]όταν αρρωστήσει κανένας συμπολίτης τους, άνδρας ή γυναίκα, αν είναι άνδρας, τότε οι άνδρες που είναι οι πιο στενοί του φίλοι τον σκοτώνουν, επειδή, λένε, τον λιώνει η αρρώστια κι αυτοί χάνουν το κρέας· αυτός ας αρνιέται ότι είναι άρρωστος, εκείνοι δεν τον πιστεύουν, μόνο τον σκοτώνουν και τον κάνουν τσιμπούσι. Αν πάλι αρρωστήσει γυναίκα, παρόμοια οι γυναίκες που είναι οι καλύτερές της φιλενάδες κάνουν τα ίδια όπως κι οι άνδρες. Όσους φτάνουν στα γηρατειά, τους θυσιάζουν και τους κάνουν τσιμπούσι. Μόνο που δεν φτάνουν πολλοί σ᾽ αυτό το σημείο, επειδή προηγουμένως, όσους αρρωστήσουν, τους σκοτώνουν όλους.

Οι Ινδοί Καλλατίες έκαναν το ίδιο με τους Ισσηδόνες. Έτρωγαν τους γονείς τους όταν πέθαιναν.

[Ζαποτέκος]

bump για να πηγαίνει αγκαλιά με το πρόσφατο νήμα

Η Πολιτεία λάμβανε μέτρα, για το ευρύτατα διαδεδομένο φαινόμενο στο μεσαιωνικό κόσμο, της έκθεσης βρεφών. Τα ανεπιθύμητα βρέφη, που προέρχονταν από παράνομες σχέσεις ή επρόκειτο για παιδιά που οι γονείς τους για λόγους οικονομικούς δεν μπορούσαν να αναθρέψουν, τα εξέθεταν σε πολυσύχναστους δρόμους και στις αυλές των εκκλησιών, προκειμένου να τα υιοθετήσει κάποιος φιλεύσπλαχνος Βυζαντινός. Όποιος τα έβρισκε όφειλε να τα δηλώσει στην εκκλησία, ενώ ο ιερέας το κοινοποιούσε και αναζητούσε ζευγάρι για υιοθεσία. Εάν δεν παρουσιαζόταν ενδιαφέρον το βρέφος κατέληγε στο Βρεφοκομείο. Ο Ιουστινιανός χαρακτήριζε την εγκατάλειψη βρέφους σε δημόσιο χώρο ως φόνο .

Ο Κ. Αρμενόπουλος αναφέρει σχετικά:

«Περί τῶν ἐκτιθεμένων τά οἰκεῑα βρέφη ἐν τοῑς εἰσόδοις τῶν ἱερῶν, λόγος ἐπί τῆς ἱεράς συνόδου γέγονε καί ἢρεσεν ὡς φονευτρίας ταύτας κολάζεσθαι, κἂν ἓτερος ἀνέληται καί ἐπιμελησάμενος ζωογονήσῃ»


Επίσης ο Ιουστινιανός απαγόρευσε τα έκθετα βρέφη να λαμβάνονται ως δούλοι. Την απαγόρευση αυτή τη συναντάμε σε όλη τη διάρκεια της Αυτοκρατορίας,

«Θεσπίζομεν, ὅσοι ἐν ἐκκλησίαις ἢ ἐν ῥύμαις, ἤ ἂλλοις τόποις ἀπορριφθέντες δειχθῶσι, τούτους πᾱσι τρόποις ἐλευθέρους εἶναι παρακελευόμεθα»

Η απόφαση του νομοθέτη να προστατέψει τα παιδιά φαίνεται ξεκάθαρα από το παρακάτω,

«Ὁ τό νήπιον φονεύσας τιμωρίᾳ φόνου ὑπόκειται».

Τέλος, το Δίκαιο των Βυζαντινών προστάτευε τους νήπιους από ποινική ευθύνη. «Ο φονεύων μή ὤν ἑπταέτης» δεν υπέκειτο στον «περί ἀνδροφόνων» νόμο. Αντίθετα στους ανηλίκους άνω των επτά ετών, διετηρείτο η ποινική ευθύνη επί εκουσίου φόνου ακέραιη, διότι ο νομοθέτης θεωρούσε ότι ο ανήλικος από αυτή την ηλικία είχε συναίσθηση των πράξεών του . Επιπλέον, η Πολιτεία προστάτευε τους ανήλικους κάτω των 14 χρόνων, από εξέταση με μαρτύρια ως κατάθεση .


Ένα ίδρυμα συνώνυμο του ορφανοτροφείου ήταν το «Βρεφοτροφείο» για εξώγαμα βρέφη. Το φαινόμενο της έκθεσης βρεφών ήταν συνηθισμένο στη βυζαντινή κοινωνία. Η Εκκλησία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και φροντίδα για τα εγκαταλελειμμένα βρέφη, ιδρύοντας βρεφοκομεία. Τα ιδρύματα αυτά, ήταν απαλλαγμένα φορολογίας. Πληροφορίες γι΄αυτά βρίσκουμε μόνο τον 6ο αιώνα. Ωστόσο, τον 9ο αιώνα βλέπουμε πως έγινε μια δωρεά πεντακοσίων νομισμάτων σε κάποιο βρεφοτροφείο που ήταν απαλλαγμένης φορολογίας. Στην Κωνσταντινούπολη το βρεφοτροφείο βρισκόταν κοντά στο μοναστήρι του αποστόλου Φιλίππου. Στη βιογραφία του αγίου Κυρίλλου Φιλεώτου, γίνεται αναφορά στο συγκεκριμένο μοναστήρι και υπάρχει υπαινιγμός ότι το βρεφοτροφείο λειτουργούσε ακόμα τον 12ο αιώνα .

https://amitos.library.uop.gr/xmlui/bit ... sAllowed=y

[Στύγιος]

Eντάξει , όλοι νομίζω γνωρίζουν ότι ο Καιάδας για τα μωρά με δυσπλασία είναι μύθος. Οι Σπαρτιάτες τα άφηναν σε είλωτες να τα αναθρέψουν.

https://www.mixanitouxronou.gr/o-mithos ... hmalotous/

[Ζαποτέκος]

Eντάξει , όλοι νομίζω γνωρίζουν ότι ο Καιάδας για τα μωρά με δυσπλασία είναι μύθος. Οι Σπαρτιάτες τα άφηναν σε είλωτες να τα αναθρέψουν.

https://www.mixanitouxronou.gr/o-mithos ... hmalotous/

Ναι, αλλά όχι τόσο σχολαστικά όσο εγώ μέσω των πηγών !

[sys3x]

Ζαπ, εγγύηση.

[Ζαποτέκος]

Ζαπ, εγγύηση.

[sys3x]

Να συνεχίσεις να ανοίγεις νήματα, κι εσύ κι άλλη η μουχρίτσα, εγώ μπορεί να μην σχολιάζω, όπως προφανώς και οι περισσότεροι αλλά τα διαβάζω όσο μπορώ όλα, οπότε λοιπόν, εγώ σε ευχαριστώ.