Χρειάζεται προσοχή όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια πράγματα γιατί μπορεί να την πατήσουμε. Αυτό που αναπτύσεται εδώ είναι μιας, μαρξιστικής έμπνευσης, τεχνική που περιλαμβάνει τους "καλούς" (=τους αριστερούς), τους κακούς (=αστυνομικούς) και ένα "αφήγημα" (ο αδικοχαμένος "ήρωας" που είναι επιθυμητό να ανήκει και σε κάποια "καταπιεσμένη ομάδα").ΓΑΛΗ έγραψε: 16 Ιούλ 2020, 01:41Το ξέρω, αλλά δεν μ' ενδιαφέρει η γνώμη τους. Και ακριβώς επειδή ισχύει η γραμμή της πολιτικής τεχνικής που αναφέρεις (που ενίοτε καθιερώνεται και ως πολιτική γραμμή) δεν μ' επηρεάζουν στο ελάχιστο οι πολιτικαλικορεκτίστικες θεωρίες ακόμη και αν εκφέρονται θεσμικώς.Hector Buas έγραψε: 16 Ιούλ 2020, 01:34Αυτοί που οργάνωσαν τα επεισόδια του Δεκεμβρίου 2008 στην Αθήνα θα διαφωνούσαν μαζί σου. Η πολιτική "τεχνική" που αναπτύσσεται εδώ είναι ανατριχιαστικά ίδια. Σε εκείνη την εκδοχή στον ρόλο του Ζ. Κωστόπουλου ήταν ο Γρηγορόπουλος.
Και ναι, ενίοτε η κουτοπονηριά που αναφέρω σαφώς παίζει και σε θεσμικές αποφάσεις για τον χ ή ψ λόγο.
Αλλά με επηρεάζουν όσο η οποιαδήποτε γραφειοκρατική υποχρέωση, δεν έχουν την παραμικρή επίπτωση στη διαμόρφωση των ηθικών μου πλαισίων.
Η τεχνική αυτή πρέπει να ελέγχεται από ανθρώπους με αρκετή πείρα σε αυτά τα θέματα. Αν ξεφύγει γίνεται καταστροφική. Δες τι έγινε στην Αμερική με την υπόθεση George Floyd. Το σενάριο είναι ακριβώς το ίδιο: οι καλοί(=οι μαύροι), οι κακοί (=αστυνομικοί) και το "αφήγημα" (ο αδικοχαμένος μαύρος ήρωας). Απλώς στην Αμερική ξέφυγε το πράγμα.
Ίδια περίπτωση είναι και η περίπτωση του Γρηγορόπουλου το 2008. Και τότε είχαμε τους "καλούς" (=αριστερούς), τους "κακούς" (=αστυνομικούς) και το "αφήγημα" (ο αδικοχαμένος "ήρωας"). Εκεί "μαζεύτηκε" το πράγμα την τελευταία στιγμή, πριν ξεφύγει εντελώς.
Ένα (ανήθικο και αντιδημοκρατικό) πολιτικό εργαλείο με μαρξιστική "καταγωγή" είναι. Ετοιμάζοταν μάλιστα να το (ξανα)παίξουν και στην περίπωση του Β. Μάγγου αλλά δεν βοήθησαν οι καταστάσεις.