Η ετυμολογια της λεξης Ελλαδα

[Gouerino 4]

Ελ-λάς: άγιος/ιερός τόπος, τόπος του Υψίστου Θεού (Ελ), Θεότοπος.

Λογικόν.

Δεν υπάρχει λέξη Ελ, ούτε και καμμιά ελληνική λέξη που να τελειώνει σε λάμδα και δεν λειτουργεί έτσι η σύνθεση στην ελληνική γλώσσα.

Στην υποθετικη συνθεση ελ+ λας δεν υπαρχει καμιά λεξη που να τελειωνει σε ελ.

Υπαρχει η ριζα σελ-χελ χωρις το διγαμμα,που σημαινει φως,εξου ο ηλιος,η σεληνη και το σελας.

Και ναι ετσι λειτουργει η συνθεση στην ελληνικη γλωσσα

[sys3x]

Σοβαρά τώρα, θέλεις να απαντήσω στην παπαριά περί του άλλου μεγάλου πολιτισμού;

Η Ελλάδα ονομάζεται Σι-Λα, και τα ιδεογράμματα έχουν επιλεχθεί αποκλειστικά με βάση την προφορά και ενωμένα μαζί δε σημαίνουν απολύτως τίποτα.
Το ίδιο και για άλλες χώρες. Η Πολωνία με βάση την προφορά γράφεται 波兰 όπου σε ελεύθερη μετάφραση θα σήμαινε η η χώρα των κυμάτων, ενώ η Γερμανία 德国 θα σήμαινε η γη της ηθικής, ενώ γαλλία και αγγλία χώρες του νόμου και της ομορφιάς αντίστοιχα

Να χει και η βλακεία όριο

Έλ-λα όμως που εξ ορισμού δεν έχει.

[Nostalgia]

Η Ελλάδα ονομάζεται Σι-Λα, και τα ιδεογράμματα έχουν επιλεχθεί αποκλειστικά με βάση την προφορά και ενωμένα μαζί δε σημαίνουν απολύτως τίποτα.
Το ίδιο και για άλλες χώρες. Η Πολωνία με βάση την προφορά γράφεται 波兰 όπου σε ελεύθερη μετάφραση θα σήμαινε η η χώρα των κυμάτων, ενώ η Γερμανία 德国 θα σήμαινε η γη της ηθικής, ενώ γαλλία και αγγλία χώρες του νόμου και της ομορφιάς αντίστοιχα

Να χει και η βλακεία όριο

Έλ-λα όμως που εξ ορισμού δεν έχει.

Καφρ-ιλλ-α

[Antigeist]

Η λέξη Ελλάς είναι ένα από τα άπειρα προελληνικά τοπωνύμια, δάνεια στην ελληνική από γλώσσα που μιλούνταν στον τόπο πριν την έλευση της ΙΕ γλώσσας που αργότερα ονομάστηκε ελληνική. Η ετυμολογία είναι άγνωστη και θα παραμείνει άγνωστη για πάντα.

[The Age of Aquarius]

Να χει και η βλακεία όριο

Έλ-λα όμως που εξ ορισμού δεν έχει.

Ακριβώς αυτό

[tanipteros]

Ελλάς - Ηελλάς - Σελλάς με δασύ Σ(Η) σημαίνει Ελ-λας.. πέτρα ηλίου ή τόπος Ηλίου ή τόπος φωτεινός...

αυτά τα ολίγα.

[Σπύρος]

Ελ είναι Βόρειο-Δυτική Σημιτική λέξη που σημαίνει θεός. Συνήθως αναφέρεται στην επικρατούσα στην περιοχή αυτή θεότητα που έφερε κέρατα ταύρου και αντιστοιχεί στον Ελληνικό Κρόνο και στον Σουμέριο Ανού.

Ελ-λας είναι λοιπόν ο λίθος που κατάπιε ο Κρόνος. Ελλάς είναι λοιπόν το μέσον για να γεννηθεί ο Δίας. Σύμφωνα με τον μύθο ο Κρόνο κάνει εμετό τον λίθο και αργότερα ο Δίας τον αφιέρωσε στους Δελφούς όπου και λατρεύτηκε. Ελλάς λοιπόν είναι οι Δελφοί και η Φωκίδα εν γένει. Δεδομένου ότι οι Δελφοί κείτονται στους πρόποδες του Παρνασσού και δεδομένου ότι ο Παρνασσός ήταν το πρότυπο πάνω στο οποίο σχεδιάστηκε η πυραμίδα του Χέοπα εξάγουμε το συμπέρασμα ότι η γένεση της Ελλάδος σχετίζεται με την ουράνια γνώση του πυραμιδικού σχεδίου.

Έτσι ενώ λεξαριθμητικά η Ελλάδα οδηγεί στο ύψος της πυραμίδος του Χεφρήνος(Γκιόνα => Λοκρίς) η ετυμολογία του Ελλάς οδηγεί στην πυραμίδα του Χέοπα(Παρνασσός => Φωκίς). Τα δύο αυτά βουνά σημαδεύουν την ιερή Ελληνική πόλη Θήβα.

[tanipteros]

Ελ είναι Βόρειο-Δυτική Σημιτική λέξη που σημαίνει θεός.... και αντιστοιχεί στον Ελληνικό Κρόνο και στον Σουμέριο Ανού.

Ελ εκ του Σελ όπως Σέλας και όχι Ηελ που αναφέρεται στον Ήλο τον μυθολογικά Κρόνο.
Το Ηλίας εκ του Ήλου όχι από το Σελ..

Ελλας από το Σελ+λας καμία σχέση με Ήλο.
Υπάρχει λεπτή διαφορά.

[Σπύρος]

Ελ εκ του Σελ όπως Σέλας και όχι Ηελ που αναφέρεται στον Ήλο τον μυθολογικά Κρόνο.
Το Ηλίας εκ του Ήλου όχι από το Σελ..

Ελλας από το Σελ+λας καμία σχέση με Ήλο.
Υπάρχει λεπτή διαφορά.

Ο δασύς ήχος ανάλογα την διάλεκτο αποδόθηκε είτε με την δασεία (Η), είτε με το σίγμα (Σ). Ο Τσικριτσής διαβάζει πινακίδες Γραμμικής Α όπου υπάρχει το σίγμα προς απόδοση της δασείας. Όμως σχετικά με τον Έλληνα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι σύμφωνα με τις πηγές η Ελλάδα ήταν στην Φθιώτιδα βλέπε Φθία. Όμως αυτό μας θυμίζει τον Αιγύπτιο θεό Φθα ενώ:

ΦΘΑ = ΚΡΟΝΟΣ = 510

Πράγματι ενώ ο θεός αυτός λατρευόταν στην Μέμφιδα, στην ίδια πόλη είχαμε τον ιερό βου Άπη(βλέπε κέρατα Ελ). Στην άλλη πλευρά του Νείλου ήταν η νεκρόπολη Σακκάρα όπου δέσποζε η αρχαιότερη πυραμίδα, η κλιμακωτή του Τζοζέρ. Αυτή η πυραμίδα σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αποτυπώνει τέλεια τις διαστάσεις του πλανήτη Κρόνου.

[tanipteros]

ΦΘΑ = ΚΡΟΝΟΣ = 510

η αριθμολογία περιέχει πολλές αυθαιρεσίες και δεν αποδεικνύει τίποτα.

Σύμφωνα με το Ερέννιο Φίλωνα Βύβλιο ο μυθολογικός Κρόνος ήταν άνθρωπος βασιλιάς με το όνομα Ήλος.
Από το Ήλος προήλθε το Ηλ...που προφέρεται κάτι μεταξύ Η και Ε.
Ο Ήλος είναι μυθολογικά η θεότητα Ελ
https://en.wikipedia.org/wiki/El_(deity)
και προφέρεται il

Ενώ το Ελλάς προέρχεται από το Σελ (Σέλας) που σημαίνει φως.
Καμία σχέση με τον Ήλο, Ελ, il.

[hellegennes]

Και για ποιον λογο να ειναι λευχιππος μια λεξη που δημιουργηθηκε απο το λευκος και το ιππος;

Γιατί κ+h = χ. Όπως λευχαιμία = λευκ + hαίμα.

Αυτή η δασεία δεν υπήρχε στην αρχική λέξη, ούτε τα δύο πι. Δεν υπάρχει καν σε άλλες ΙΕ γλώσσες κάτι απ' τα δυο. Γι' αυτό και η λέξη ήταν iqo.

[Gouerino 4]

Και για ποιον λογο να ειναι λευχιππος μια λεξη που δημιουργηθηκε απο το λευκος και το ιππος;

Γιατί κ+h = χ. Όπως λευχαιμία = λευκ + hαίμα.

Αυτή η δασεία δεν υπήρχε στην αρχική λέξη, ούτε τα δύο πι. Δεν υπάρχει καν σε άλλες ΙΕ γλώσσες κάτι απ' τα δυο. Γι' αυτό και η λέξη ήταν iqo.

Μα εγω δεν ειπα τιποτα για την δασυνση της λεξης, ουτε αυτο ειναι το θεμα μας.

Για τα δυο ππ ειπα και το μυκηναικο I qo.
Σε ζηταω εδω και τοσα μυνήματα να φερεις ενα παραδειγμα απο την γραμμικη β που να χωριζει σε δυο συλλαβες το διπλο συμφωνο μιαε λεξης.

[Jimmy81]

Δύο παρατηρήσεις:

1) Η λέξη ίππος είναι αρκετά πιθανό να αποτελεί δάνειο στην ελληνική από κάποια άγνωστη ΙΕ γλώσσα καθώς παρουσιάζει απρόσμενες ιδιομορφίες όπως το αρχικό -ι που δεν εξηγείται με βάση τους φωνητικούς νόμους. Από την αρχική ΙΕ ρίζα και ακολουθώντας τους φωνητικούς νόμους απαρέγκλιτα η λέξη στην ελληνική θα έπρεπε να δώσει κάτι σαν *"έπος".

2) Η λέξη Ελλάς ανήκει στην ομάδα θηλυκών ουσιαστικών της 3ης κλίσης σε -ας που κλίνονται κατά τον ίδιο τρόπο (λαμπάς/λαμπ-άδος, τριάς/τρι-άδος, τετράς/τετρ-άδος, ομάς/ομ-άδος, Ελλάς/Ελλ-άδος κλπ). To "λας" (λίθος) που φαντάζονται μερικοί ως δεύτερο συνθετικό κλίνεται διαφορετικά και είναι αρσενικό. Επομένως δεν μπορεί να αποτελεί δεύτερο συνθετικό. Επίσης τα συγγενικά εθνικά "Ελλοί/Ελλην" απ' όπου προέρχεται η Ελλάς, δείχνουν κι αυτά ότι τα δύο "λ" πάνε μαζί στην αρχική ρίζα (που δεν ξέρουμε τι σημαίνει). Η λέξη Ελλάς λοιπόν δεν είναι σύνθετη.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

ΙΠΠΟΣ

Τα δύο "ν" ανέκαθεν υπήρχαν στη λέξη.
Η λέξη εψιλούτο σε Ίωνες-Αιολείς, εξ ού το Λεύκιππος

Για την ετυμολογία:
.ETYM Derives from the inherited word for 'horse', represented in Skt. a5va-, Av. aspa-, Lat. equus, Venet. ekvon [acc.], Olr. ech, OE eoh, OLith. esva 'mare', ToB yakwe, as well as perhaps the Thracian PN BETwmo<; and Arm. es 'donkey'. All these
forms derive from lE *h,ekuo-. According to Kloekhorst 2008 s.v. *ekku-, the Anatolian evidence (Hitt. phonetic complements in -us, -un, HLuw. asu-, Lye. esb-) points to an athematic stem *h,eku-. This form must have been thematicized in PIE
to *h,ekuo- after the separation of Anatolian. From this form, we expect an outcome Gr. *bt1toe;, so one problem is the vocalism L-, for which Mycenaean origin has been suggested. A second problem is the initial aspiration. Connection with o.JKlJe; cannot be demonstrated. A form with geminate velar is found in '(KKOe; (EM 474, 12), "IKKoe; PN (Tarent., Epid.); see Lejeune 1972: 831• A recent discussion of the origin of the type brm:ue; is found in De Vaan JIES 37 (2009).

(Beekes, Etymological Dictionary of Greek, 2010)

[Juno]

Η χρηση του ονοματος Ελλητ,σημερα Ελιτ,εγινε αρχικα απο τους προγονους των Αλβανων - Αρβανιτων ,τους Ιλλυριους (ιλλυ - ρρει - ρει - τοπος αστεριων).

γιωργη, έχεις αποδείξεις ότι κατάγεστε από τους Ιλλυριούς; Κανα αρχαίο κείμενο ξέρω 'γω στην αρχαία αλβανική, κάνα αρχαιολογικό εύρημα που να αποδεικνύουν συνέχεια όπως έχουμε εμείς ένα σωρό για εμάς και τους δικούς μας αρχαίους;
Η ετυμολογία λίγων λέξεων δεν είναι τίποτα, οι Σλάβοι (και όχι μόνον) να δεις πόσες έχουν πάρει από εμάς, εμείς τους φτιάξαμε αλφάβητο. Δεν είμαστε ο ίδιος λαός όμως.
Κατάλαβες Οθωμανέλλην;

Ολα τα ονοματα με "ιλλ" στην Ελλαδα εχουν Aρβανιτικη προελευση...Ατ - Ιλλ (Ατιλλα),Ιλλ-ιωνë,Ιλλιων-Ιλιον,Α κι ιλλ-Ακιλλ...

Επειδή το λέει ο γιωργης;

Ολα τα ονοματα με Ελλιτ επίσης
Ντιε + Ελλιτ Ντιε + Ελιτ, = ηλιος ελιτ,αλλιως ΝΤΙΕΛΛΙ ,ο κεντρικος ηλιος,θεος των θεων,ο παντοδυναμος.
Ελλη ινë = Ελλην

Επειδή το λέει ο Οθωμανέλλην

Ημερα Κυριακη στα Αρβανιτικα ειναι ημερα του ηλιου,Ντιελλι ,επειδή ειχε αυτα τα χαρακτηριστικα...

Και στα γαλλικά Dimanche.
και στα ιταλικά Domenica.
Και στα αγγλικά Sun-day.
Και στα γερμανικά Sonntag (ο ήλιος είναι Sonne).
Πού θέλεις να καταλήξεις;

Για τα ονοματα μη ελιτ,χρησιμοποιήσουμε το γραμμα Σ,σ.
Ετσι Σελλιτ = Σ`ελιτ,Ελλην Σ ελλι ινë, Σελλοι και Σεληνη.
Βεβαίως μικρη η Ελληνικη απεναντι στην Αρβανιτικη.
πχ Ελυτης - Αρβανιτικο επιθετο

Το Ελύτης είναι φτιαχτό επίθετο, πριν τον ποιητή δεν υπήρχε, αυτός το δημιούργησε.
https://www.mixanitouxronou.gr/i-lexis- ... onimo-tou/

Λίγο μετά τη βράβευση του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1979, ο Οδυσσέας Ελύτης έκανε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στην εκπομπή της ΕΡΤ, με τίτλο «Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα».
Μέσα στην αφήγηση του περιέλαβε πολλά κομμάτια της ζωής και της καριέρας του. Προχώρησε και σε μια σπουδαία αποκάλυψη, για το πως «δημιούργησε» το ψευδώνυμο «Ελύτης» (Αλεπουδέλης ήταν το πραγματικό του επίθετο). Αναλύει το σκεπτικό τον οποίο τον οδήγησε στην τελική επιλογή του ονόματος με το οποίο υπέγραφε τα ποιήματα του.

Όπως αφηγήθηκε ο ποιητής: «Όταν το 1935, που έκανα την πρώτη μου εμφάνιση, με πίεσαν οι εκδότες των «Νέων Γραμμάτων», δηλαδή ο Γιώργος Κατσίμπαλης και ο Γιώργος Σεφέρης, να δημοσιεύσω τα πρώτα μου ποιήματα, είχα πολλές αντιρρήσεις και υπάρχει ακόμα ένα γράμμα που έστειλα στον Κατσίμπαλη και στο οποίο προέβαλα διάφορους λόγους, για τους οποίους δε ήθελα ακόμα να εμφανιστώ.
Εν πάση περιπτώσει, αυτοί κάθισαν και τα τύπωσαν και μου εμφάνισαν τα δοκίμια με τα ποιήματά μου, που τους είχα εμπιστευθεί, έτοιμα.
Πολύ βιαστικά λοιπόν, έπρεπε να πάρω μια απόφαση για το τι όνομα θα έβαζα ως υπογραφή. Ήθελα κάποιο ψευδώνυμο, δεν ήθελα να υπάρχει το πραγματικό μου όνομα.
Και επειδή πάντοτε οι λέξεις που άρχιζαν από «ελ», έψιλον και λάμδα, μου ασκούσαν μια μαγεία – είτε γιατί ήταν η Ελλάδα, είτε η ελπίδα, είτε μια Ελένη που ήμουν τότε ερωτευμένος, η ελευθερία, όλες αυτές που αρχίζουν από «ελ» – σκέφτηκα να το αρχίσω έτσι....
Κατόπιν ήταν το γράμμα ύψιλον, που για μένα είναι το πιο ελληνικό γράμμα. Και έβαλα μετά το λάμδα, το ύψιλον. Δεν χρειαζόταν λοιπόν, παρά να βάλω μια κατάληξη που να είναι και λίγο αρχαιοπρεπής αν θέλετε –ύτης και έτσι ενώ στην αρχή έψαχνα να βάλω κάτι μεταξύ του «ελ» και του «της», έβαλα το ύψιλον και βγήκε το «Ελύτης».