Επίθεση με βιτριόλι σε 34χρονη γυναίκα

[Κεφτέδες με βλήτα]

Θέτω ένα ακόμη ερώτημα, χρησιμοποιώντας νομικούς και όχι βαρβαρικούς/αυθαίρετους όρους.

Η κοινωνική επανένταξη των παραβατούντων, ανεξαρτήτως έκτισης ποινής ή όχι, τίθεται ως ένα πρωτεύον ζήτημα. Ενίοτε, οι πρόωρες αποφυλακίσεις, οι αναστολές κλπ είναι εργαλεία που βοηθούν αυτήν την επανένταξη, ακόμη και όταν οι παραβάσεις γίνονται μια σειριακή διαδικασία. Και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου το κράτος πληρώνει γι' αυτήν. Είτε με προσλήψεις, είτε με επιδόματα, είτε με απλές συστάσεις για ευαισθητοποιημένη προσέγγιση των ευάλωτων συνανθρώπων. Οκ, δεκτόν. Υπάρχει ένα όραμα ή παρόραμα, που εν πάσει περιπτώσει πρέπει να υποστηριχθεί. Και υποστηρίζεται με πολύ συγκεκριμένα άρθρα και όχι αόριστα ευχολόγια.

Για την κοινωνική επανένταξη της κάθε Ιωάννας, που υπήρξε απλώς θύμα, το κράτος τι ακριβώς κάνει;

Γιατί αν δεν είναι νομοθετημένο κάτι αντίστοιχο με τις υπόλοιπες κοινωνικές επανεντάξεις των θυτών, αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτόν, γιατί με όποια λογική προσέγγιση επιχειρήσω, καταλήγω στο ότι είναι απαράδεκτον.

Σύμφωνα πάντα με την τιμημένη αρχή της αναλογικότητας, έτσι;


Όποιος βρίσκει κάτι παράλογο, σ' αυτό που γράφω, καλό είναι να το διευκρινήσει.

Και δεν το λέω ειρωνικά. Πραγματικά εύχομαι να μην έχω καταλάβει καλά, κάτι.

Επανένταξη των θυμάτων; Δηλαδή η κοινωνία αποπέμπει τα θύματα;

[Κεφτέδες με βλήτα]

Φανταστειτε οτι ειναι κορη σας η Ιωαννα και ξερετε οτι εκεινη που της το εκανε θα ειναι ελευθερη το πολυ σε 4 χρονια.
Ειμαι σιγουρος οτι θα ησασταν ικανοποιημενοι γιατι οι αρχες του Διαφωτισμου λενε οτι το σωστο ειναι αυτο.
Γαμας τη ζωη του αλλου και σε 4 χρονακια εισαι διαθεσιμος για να γαμησεις τη ζωη του επομενου μαλακα.

Γιατί να μη φανταστούμε ότι η κόρη μας είναι η δράστης;

[Κεφτέδες με βλήτα]

Επίσης γιατί δεν επιτρέπει η διαχείριση του φόρουμ τις φωτογραφίες της φερόμενης ως δράστιδος;

[aljawn]

Αυτό γράφω κι εγώ. Κάποιος που κάνει ένα έγκλημα θεωρώντας ότι αυτό που κάνει είναι δίκαιο*, δεν έχει συνείδηση του άδικου της πράξεως του.

Δεν είναι έτσι. Η συνείδηση του αδίκου (και η έλλειψη της) πρέπει να είναι καθολική, όχι ατομική.
Δηλαδή δεν πρέπει να θεωρεί μόνο ο δράστης αυτό που κάνει ότι είναι δίκαιο, πρέπει η θεώρηση αυτή να έχει κοινωνιολογικά ερείσματα.
Αλλιώς ο καθένας θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτό που κάνει είναι δίκαιο.

Τυπικό παράδειγμα έλλειψης συνείδησης του αδίκου, είναι κοινωνίες τύπου Κρήτης που οι γαμπροί έκλεβαν ως έθιμο τις νύφες.
Εκεί προφανώς μπορείς να ισχυριστείς ότι δεν έχεις συνείδηση του αδίκου (εκτός και αν είσαι νομικός - εκεί η γνώση δρα εναντίον σου), από την άποψη ότι αφενός δεν γνωρίζεις πλήρως το νόμο, αφετέρου, οι περισσότεροι δρουν με άγνοια του νόμου, άρα και εσύ βάσιμα δεν μπορείς να γνωρίζεις ότι η απαγωγή στοιχειοθετεί έγκλημα.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό το εύλογο χρονικό διάστημα, τι ακριβώς σημαίνει;

Εύλογο σε σχέση με τι;

Σε σχέση με το πόσο θεωρούμε ότι αρκεί για να σωφρονιστεί κάποιος που έχει επιτελέσει ένα έγκλημα, χωρίς να συμπεριφερόμαστε σε αυτόν εξίσου εγκληματικά.

Αυτό το έχω ήδη διευκρινήσει βρε.

Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν δικαίωση του θύματος, την προσπάθεια σωφρονισμού του χρήστη.

Αυτό το βρίσκω σχεδόν παράλογο. Και αδιέξοδο.


Εσύ φρόντισε να διατηρείς την ίδια προσέγγιση και για τα εγκλήματα των αυτοδικούντων.

Στοργή, προδέρμ και σωφρονισμό.

[aljawn]

To μονο σιγουρο στην υποθεση ειναι οτι, οποιος εφτιαξε νομο με τον οποιο καποιος ριχνει βιτριολι σε καποιον αλλον και ειναι εξω σε 3-4 χρονια, πρεπει να λιθοβοληθει δημοσιως.

Το ζήτημα που θέτεις είναι ένα από τα κρισιμότερα σημεία της ποινικής θεωρίας, η θεωρία της ποινής.
Τα ηπειρωτικά ποινικά δίκαια, τα οποία γενικά δεν έχουν μεγάλη εμπιστοσύνη στον δικαστή (κατάλοιπο του Ancien Régime στο οποίο θεωρούσε η γαλλική επανάσταση ότι η δικαιοσύνη εξαγοραζόταν), οπότε προσπάθησαν αφενός να προσδιορίσουν εύρος ποινών (με μόνη την δυνατότητα του δικαστή να κινηθεί μέσα σε αυτό), αφετέρου να κλειδώσουν τις ποινές και την διαδικασία με βάση την αρχή καμιά ποινή χωρίς νόμο.

Υπό την έννοια αυτή, και επειδή γενικά ο Ποινικός Κώδικας είναι κείμενο ελλειπτικό και δεν μπορεί να ρυθμίσει διεξοδικά όλη την εγκληματική συμπεριφορά (γι' αυτό το παιχνίδι γίνεται και με πάρα πολλούς ειδικούς ποινικούς νόμους πχ. ναρκωτικά, τρομοκρατία κτλ), η κατηγοριοποίηση γίνεται σε αδρές γραμμές οι οποίες σαφώς και δεν μπορούν να συμπεριλάβουν ούτε τα righteous crimes ούτε βέβαια τα ειδεχθή εγκλήματα.

Και αν στην περίπτωση των righteous crimes μπορεί να δουλέψεις με εργαλεία προς την απαλλαγή του δράση (βρασμός, μειωμένος καταλογισμός κτλ), δεν υπάρχουν εργαλεία τα οποία σου επιτρέπουν να δυσχεράνεις την θέση του, καθότι αυτό απαγορεύεται, τόσο από την αρχή της καμιάς ποινής χωρίς νόμο όσο και του τεκμηρίου της αθωότητας.

Για την ιστορία, στην βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη, καταχωρούνται πλήθος συμπεριφορών, από ακρωτηριασμούς μέχρι εν γνώση μετάδοση του HIV σε κάποιον (στην τελευταία παραπομπή υπάρχει ειδικός ποινικός νόμος επί ορθοδόξου ΠΑΣΟΚ). Κάθε πράξη μπορεί, ανάλογα με τις περιστάσεις να έχει την δική της απαξία, και να θεωρούμε ότι πρέπει να έχει ξεχωριστή, παραδειγματική ποινή (κοινώς να πέσει άγρια πούτσα), αλλά αυτό ο νομοθέτης δεν μπορεί να το ξέρει εκ των προτέρων ή μπορεί, και για δικαιοπολιτικούς λόγους να μην τον ενδιαφέρει.

Εγκλήματα τέτοιου τύπου (βαριές σωματικές βλάβες με χρήση βιτριόλι) γενικά δεν είναι συνηθισμένα στην ελληνική έννομη τάξη, από την άποψη ότι πλην Κούνεβας μπορεί να έχουν συμβεί και άλλα 2-3 τα τελευταία 30 χρόνια; Υπό αυτή την έννοια, ίσως να θεωρούνται και από πλευράς θεωρίας της ποινής ως μη σημαντικά στατιστικά, στα όρια του μη προβλέψιμου και άρα μη χρήζοντα ειδικής αντιμετώπισης.

[ΓΑΛΗ]

Θέτω ένα ακόμη ερώτημα, χρησιμοποιώντας νομικούς και όχι βαρβαρικούς/αυθαίρετους όρους.

Η κοινωνική επανένταξη των παραβατούντων, ανεξαρτήτως έκτισης ποινής ή όχι, τίθεται ως ένα πρωτεύον ζήτημα. Ενίοτε, οι πρόωρες αποφυλακίσεις, οι αναστολές κλπ είναι εργαλεία που βοηθούν αυτήν την επανένταξη, ακόμη και όταν οι παραβάσεις γίνονται μια σειριακή διαδικασία. Και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου το κράτος πληρώνει γι' αυτήν. Είτε με προσλήψεις, είτε με επιδόματα, είτε με απλές συστάσεις για ευαισθητοποιημένη προσέγγιση των ευάλωτων συνανθρώπων. Οκ, δεκτόν. Υπάρχει ένα όραμα ή παρόραμα, που εν πάσει περιπτώσει πρέπει να υποστηριχθεί. Και υποστηρίζεται με πολύ συγκεκριμένα άρθρα και όχι αόριστα ευχολόγια.

Για την κοινωνική επανένταξη της κάθε Ιωάννας, που υπήρξε απλώς θύμα, το κράτος τι ακριβώς κάνει;

Γιατί αν δεν είναι νομοθετημένο κάτι αντίστοιχο με τις υπόλοιπες κοινωνικές επανεντάξεις των θυτών, αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτόν, γιατί με όποια λογική προσέγγιση επιχειρήσω, καταλήγω στο ότι είναι απαράδεκτον.

Σύμφωνα πάντα με την τιμημένη αρχή της αναλογικότητας, έτσι;


Όποιος βρίσκει κάτι παράλογο, σ' αυτό που γράφω, καλό είναι να το διευκρινήσει.

Και δεν το λέω ειρωνικά. Πραγματικά εύχομαι να μην έχω καταλάβει καλά, κάτι.

Δεν διαφωνώ γενικά. Τα περισσότερα θύματα βέβαια δε χρειάζονται κάτι, αλλά όσοι χρειάζονται πρέπει να λαμβάνουν και σωματική και ψυχολογική υποστήριξη. Σωματική λαμβάνουν ήδη ελπίζω, το έθεσα και νωρίτερα το θέμα ότι πρέπει να μπορεί να κάνει όσες δωρεάν πλαστικές χρειαστεί.

Για την "αρχή της αναλογικότητας" θα αφήσω έναν αστερίσκο ότι δεν την αποδέχομαι απαραίτητα (ακούγεται σαν παραθυράκι για whataboutism). Μην πεις ότι είναι νομικός όρος γιατί στη νομική δεν χρησιμοποιείται μ' αυτή την έννοια.

Νάνε, ζήτησα απτές αποδείξεις της αντίστοιχης ευαισθησίας για τα θύματα και ήμουν σαφής. Ακριβώς γι' αυτό χρησιμοποίησα τους όρους "νομοθετημένα". Η ευνοϊκή μεταχείριση των δραστών, προκύπτει από πολύ συγκεκριμένα άρθρα, παραγράφους κλπ

Αυτά που αναφέρεις στην απάντηση σου δεν είναι απτές αποδείξεις, του αντίστοιχου ενδιαφέροντος για το θύμα. Δεν είναι καν ενδείξεις. Είναι προσωπικές σου εκτιμήσεις, ελπίδες και ευχολόγια.

Οπότε, μην συνεχίζεις με τις απόψεις σου και για την αρχή της αναλογικότητας και με τις έννοιες που χρησιμοποιείται από τη νομική γιατί ξέρω πολύ καλά να διακρίνω το εύκαμπτον, ευπροσάρμοστον, ευάερον και ευήλιον που χαρακτηρίζει τις στοχαστικές προσαρμογές στην απόδοση δικαιοσύνης.

Τη δικαιοσύνη τη βλέπω όπως έναν οποιονδήποτε δημόσιο οργανισμό ή φορέα, τον κάθε δικαστή όπως τον κάθε διευθυντή των ανωτέρω και την απόδοση δικαιοσύνης γενικώς, μια δημόσια αμιγώς γραφειοκρατική διαδικασία με την οποία προσπαθώ να είμαι συνεπής, για να μην έχω επίσης γραφειοκρατικής φύσης προβλήματα. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.

Όποιος θεωρεί ότι θα έπρεπε να νοιώθω περισσότερο σεβασμό από αυτόν που μου προκαλεί, ας συνεχίσει να το θεωρεί. Αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Εγώ δεν επηρεάζομαι από αναπόδεικτες θεωρίες.

[Dwarven Blacksmith]

Θέτω ένα ακόμη ερώτημα, χρησιμοποιώντας νομικούς και όχι βαρβαρικούς/αυθαίρετους όρους.

Η κοινωνική επανένταξη των παραβατούντων, ανεξαρτήτως έκτισης ποινής ή όχι, τίθεται ως ένα πρωτεύον ζήτημα. Ενίοτε, οι πρόωρες αποφυλακίσεις, οι αναστολές κλπ είναι εργαλεία που βοηθούν αυτήν την επανένταξη, ακόμη και όταν οι παραβάσεις γίνονται μια σειριακή διαδικασία. Και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου το κράτος πληρώνει γι' αυτήν. Είτε με προσλήψεις, είτε με επιδόματα, είτε με απλές συστάσεις για ευαισθητοποιημένη προσέγγιση των ευάλωτων συνανθρώπων. Οκ, δεκτόν. Υπάρχει ένα όραμα ή παρόραμα, που εν πάσει περιπτώσει πρέπει να υποστηριχθεί. Και υποστηρίζεται με πολύ συγκεκριμένα άρθρα και όχι αόριστα ευχολόγια.

Για την κοινωνική επανένταξη της κάθε Ιωάννας, που υπήρξε απλώς θύμα, το κράτος τι ακριβώς κάνει;

Γιατί αν δεν είναι νομοθετημένο κάτι αντίστοιχο με τις υπόλοιπες κοινωνικές επανεντάξεις των θυτών, αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτόν, γιατί με όποια λογική προσέγγιση επιχειρήσω, καταλήγω στο ότι είναι απαράδεκτον.

Σύμφωνα πάντα με την τιμημένη αρχή της αναλογικότητας, έτσι;


Όποιος βρίσκει κάτι παράλογο, σ' αυτό που γράφω, καλό είναι να το διευκρινήσει.

Και δεν το λέω ειρωνικά. Πραγματικά εύχομαι να μην έχω καταλάβει καλά, κάτι.

Δεν διαφωνώ γενικά. Τα περισσότερα θύματα βέβαια δε χρειάζονται κάτι, αλλά όσοι χρειάζονται πρέπει να λαμβάνουν και σωματική και ψυχολογική υποστήριξη. Σωματική λαμβάνουν ήδη ελπίζω, το έθεσα και νωρίτερα το θέμα ότι πρέπει να μπορεί να κάνει όσες δωρεάν πλαστικές χρειαστεί.

Για την "αρχή της αναλογικότητας" θα αφήσω έναν αστερίσκο ότι δεν την αποδέχομαι απαραίτητα (ακούγεται σαν παραθυράκι για whataboutism). Μην πεις ότι είναι νομικός όρος γιατί στη νομική δεν χρησιμοποιείται μ' αυτή την έννοια.

Νάνε, ζήτησα απτές αποδείξεις της αντίστοιχης ευαισθησίας για τα θύματα και ήμουν σαφής. Ακριβώς γι' αυτό χρησιμοποίησα τους όρους "νομοθετημένα". Η ευνοϊκή μεταχείριση των δραστών, προκύπτει από πολύ συγκεκριμένα άρθρα, παραγράφους κλπ

Αυτά που αναφέρεις στην απάντηση σου δεν είναι απτές αποδείξεις, του αντίστοιχου ενδιαφέροντος για το θύμα. Δεν είναι καν ενδείξεις. Είναι προσωπικές σου εκτιμήσεις, ελπίδες και ευχολόγια.

Οπότε, μην συνεχίζεις με τις απόψεις σου και για την αρχή της αναλογικότητας και με τις έννοιες που χρησιμοποιείται από τη νομική γιατί ξέρω πολύ καλά να διακρίνω το εύκαμπτον, ευπροσάρμοστον, ευάερον και ευήλιον που χαρακτηρίζει τις στοχαστικές προσαρμογές στην απόδοση δικαιοσύνης.

Τη δικαιοσύνη τη βλέπω όπως έναν οποιονδήποτε δημόσιο οργανισμό ή φορέα, τον κάθε δικαστή όπως τον κάθε διευθυντή των ανωτέρω και την απόδοση δικαιοσύνης γενικώς, μια δημόσια αμιγώς γραφειοκρατική διαδικασία με την οποία προσπαθώ να είμαι συνεπής, για να μην έχω επίσης γραφειοκρατικής φύσης προβλήματα. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.

Όποιος θεωρεί ότι θα έπρεπε να νοιώθω περισσότερο σεβασμό από αυτόν που μου προκαλεί, ας συνεχίσει να το θεωρεί. Αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Εγώ δεν επηρεάζομαι από αναπόδεικτες θεωρίες.

Δεν είδα να ζήτησες "αποδείξεις" για κάτι. Η κατακλείδα του κειμένου ήταν αυτή, και επί αυτής της βάσης απάντησα.
Ως άποψη δηλαδή, που άποψη είναι.

Όποιος βρίσκει κάτι παράλογο, σ' αυτό που γράφω, καλό είναι να το διευκρινήσει.

[aljawn]

Οι ποινες πρεπει να ειναι αναλογες της βλαβης που επιφερουν και να ειναι κλασματα του υπολοιπου προσδοκιμου ζωης.
Δηλαδη, Κυρια Γαμιολα, κατεστρεψες τη ζωη της αλλης?
Μαλιστα. Ποσο χρονων εισαι Κυρια Ξεκωλιαρα? 35? Ποσο αναμενεται να ζησεις ακομα? Τοσο. Μαλιστα.
Το 50% (τουλαχιστον) της υπολοιπης ζωης σου θα το περασεις μεσα χωρις μα και μου.

Το σύγχρονο Δίκαιο συνυπολογίζει πολλές συνιστώσες της ανθρώπινης ζωής και κοινωνίας.
Κυρίως, προσπαθεί να μην κάνει στο θύτη, αυτό που τον κατηγορεί ότι εκείνος έκανε στο θύμα, δηλαδή να τον αντιμετωπίσει σαδιστικά ή μοχθηρά.

Το ποινικό δίκαιο, από την εποχή του Μπεκαρία και μετά, εστίασε εκτός από την γενική και στην ειδική πρόσληψη.
Προφανώς μια ποινή πρέπει να δρα αποτρεπτικά για το κοινό (δηλαδή να μην επαναλάβουν και άλλοι, ίδια συμπεριφορά) αλλά στο κομμάτι του ιδίου του δράστη, παρατηρήθηκε μια μετάβαση από μια τιμωρητική θεώρηση (βιβλική που έφτανε στα όρια της εκμηδένισης) προς μια παιδαγωγική - αναμορφωτική. Υπό την έννοια αυτή, ο δράστης θεωρείται ότι μπορεί, ότι και αν έχει κάνει να διασωθεί, να αναμορφωθεί και φυσικά να παραδοθεί εκ νέου στην κοινωνία, παρά την τιμωρία της ποινής, ως κανονικό μέλος αυτής. Και αυτό αν το σκεφτούμε, λειτουργεί ως γενική πρόληψη. Σταδιακά καταργήθηκαν οι δημόσιες εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, η θανατική ποινή, ο εγκλεισμός σε απομόνωση κτλ. Και όχι στην ελ μπανανία, σε πιο προχωρημένες χώρες του εξωτερικού.

Εξυπακούεται ότι αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί καθολικά ισχύον, καθότι σίγουρα πάντα θα υπάρχουν περιπτώσεις πέρα από κάθε αναμόρφωση. Αλλά η μεταστροφή δεν έγινε για αυτούς, έγινε για αυτούς που για πολλούς λόγους βρέθηκαν στην θέση του κατηγορούμενου και καταδικάστηκαν σε βαρύτατες ή ελαφρύτερες ποινές.

Η τάση αυτή ακολουθεί ακόμα και σήμερα, με το δικαίωμα στην λήθη (δηλαδή την διαγραφή από το διαδίκτυο στοιχείων που αφορούν ποινές, ακόμα και δημοσιεύματα) μετά το πέρας χρονικού διαστήματος, εφόσον ζητηθεί από τον καταδικασθέντα (αρχικά απόφαση ΔΕΚ, πλέον Κανονισμός).

[Γάταρος]

Φυσικά το απόπειρα ανθρωποκτονίας προκαλεί γέλωτα, από την στιγμή που δεν υπάρχει δικαστικό προηγούμενο που κάποιος να πέθανε με τέτοια ποσότητα από βιτριόλι - παρά το ειδεχθές του εγκλήματος, η ποινική δίωξη έγινε καθαρά και μόνο για να προφυλακιστεί η 35χρονη (το γράφω για να μην πέσει κανείς από τα σύννεφα αν αφεθεί ελεύθερη το αργότερο στο Εφετείο, αλά Κόρκυ). Το να ασκείς ποινική δίωξη ξεκάθαρα για εγκλεισμό του άλλου, δηλαδή για ικανοποίηση της κοινής γνώμης, θα μπορούσαμε να το πούμε και φαινόμενο Σάμινα.

Μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα που γκούγκλαρα κι εγώ έλεγα ότι πολύ δύσκολα θα σταθεί το αδίκημα ως απόπειρα ανθρωποκτονίας, γιατί δεν ήξερα ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πεθάνει από παρόμοιες επιθέσεις.

Ukraine
On July 31, 2018, Kateryna Handziuk, an anti-corruption activist and political advisor from the southern Ukrainian city of Kherson, was attacked with sulfuric acid outside her home by an unknown attacker. She died of her injuries on November 3, 2018. She was 33 years old.
https://en.wikipedia.org/wiki/Acid_attack

Man jailed for first acid attack killing in UK after nurse died of her injuries
https://www.telegraph.co.uk/news/2018/0 ... jailed-17/

Death for man whose acid attack killed couple
http://timesofindia.indiatimes.com/arti ... aign=cppst

[Γάταρος]

Τα ΜΜΕ γιατί δημοσιεύουν προσωπικά δεδομένα της κατηγορουμένης όπως π.χ. τις σημειώσεις της (στο 3.17 του παρακάτω βίντεο); Καταλαβαίνω ότι αφορούν την υπόθεση και ίσως απασχολήσουν το δικαστήριο, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία προστασία των κατηγορουμένων από τα ΜΜΕ;

Δηλαδή αν εγώ είμαι δημοσιογράφος, μπορώ να πάρω το ημερολόγιο ενός κατηγορουμένου και να το διαβάσω στην τηλεόραση;

[Daje]

Φανταστειτε οτι ειναι κορη σας η Ιωαννα και ξερετε οτι εκεινη που της το εκανε θα ειναι ελευθερη το πολυ σε 4 χρονια.
Ειμαι σιγουρος οτι θα ησασταν ικανοποιημενοι γιατι οι αρχες του Διαφωτισμου λενε οτι το σωστο ειναι αυτο.
Γαμας τη ζωη του αλλου και σε 4 χρονακια εισαι διαθεσιμος για να γαμησεις τη ζωη του επομενου μαλακα.

Γιατί να μη φανταστούμε ότι η κόρη μας είναι η δράστης;

Ε τοτε ν’αρχισουμε να φανταζομαστε οτι καναμε τριο και τις πηδουσαμε και τις δυο.

[Αγις]

Φαντάσου. Αυτή περνούσε όλη τη ζωή της με ερωτηματικά και αγωνίες.

φαντασου επισης ολα αυτα τα σημειωματα να γραφτηκαν με βαση συμβουλες δικηγορου οσο η αστυνομια ερευνουσε

[Ασέβαστος]

ΚΑνονικά το "σκοπούμενα" θα έπρεπε να σε πηγαίνει μέχρι και ισόβια. Δηλαδή σκοπούμενη μόνιμη βλάβη, έπρεπε να πηγαίνει ισόβια ο άλλος.
Σκοπούμενα ο άλλος θα σε αφήσει ανάπηρο και σε 5 χρόνια θα τον βλέπεις μπροστά σου; Δεν είανι τίποτα 5 χρόνια, εποχή δημοψηφισμάτων και βαρουφάκη.
Δεν έχει σωστούς νόμους αυτή η χώρα

Νια καλα, δεν ειναι τιποτα 5 χρονια λες και ειναι 5 βδομαδες.
Βασικα 15 χρονια είναι χειρότερα και απο θανατική ποινή.

Να κάνουμε ένα γκάλοπ: Ποίος/ποιά εδώ μέσα έχει μπει φυλακή, έστω και για επίσκεψη;

επισκεψεις εχω κανει, και ο πρωην φυλακισμενος μου εχει πει καμποσα. πιο πολυ σαν το στρατο ηταν, παρα σαν αυτα που βλεπουμε στις τιανειες με συμμοριες κλπ.

[perseus]

Εγω που εμεινα 1 ημερα σε γιουγκοσλαβικη φυλακη δεν μπορώ να πω οτι το ευχσριστηθηκα.