Νέοι, νέες υπάρχει και αυτή η φωνή

[Fluffy]

Γιαυτο η φωνη μας πρεπει να δυναμώσει και η παλη μας να πυκνώσει.

[Nandros]

.

.


Πρόβατα διαφορετικών θρησκειών!

+



Και στειλιάρια με υπογραφή;
.

[Fluffy]

το γράμμα του Σωκράτη Μάλαμα:

«Αδέρφια καλημέρα

Μπαίνω στο θέμα χωρίς πρόλογο. Το σπίτι στο οποίο κατοικούμε όλοι (Ελλάδα), είναι χτισμένο από αρχιτέκτονες, μηχανικούς οι οποίοι ειδικεύονται στην κατασκευή λαβυρίνθων (πολιτική, νομοθετική, εκτελεστική εξουσία, τηλεοπτικά κανάλια, τράπεζες κ.λπ.). Από αυτό το οίκημα, δύσκολα ξεφεύγεις.

Εδώ και καιρό, το σπίτι πήρε φωτιά και η μόνη επαφή των ενοίκων με τον έξω κόσμο είναι τα τηλεοπτικά κανάλια και κάποια διαδικτυακά. Ο καπνός μας πνίγει και οι ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε είναι αόριστες υποσχέσεις για άμεση κατάσβεση.

Κάποιοι άρχισαν να διαπληκτίζονται σοβαρά, μέσα στα ασφυκτικά όρια που μας έχουν απομείνει. Οι κάτω όροφοι, παραδόθηκαν στις φλόγες και όλοι συνωστίζονται στους πάνω ορόφους. Όπως καταλαβαίνετε, τα πράγματα χειροτερεύουν ώρα την ώρα.



Παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις μας κάποια πρόσωπα που αποκαλούνται, κυβερνητικοί υπάλληλοι, να μιλούν για το πρόβλημα χαλαρά και πολιτισμένα. Κάποιοι δε, χαμογελούν και δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε τη στάση τους. Υποψιαζόμαστε ο ένας τον άλλο και τα συμπεράσματα είναι αποθαρρυντικά.

Μοιάζει η ιστορία μας μια - εν δυνάμει - θυσία. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο για τον οποίο κωλυσιεργούν τόσο οι πυροσβέστες εγχώριοι και ευρωπαίοι σύμμαχοί μας. Νοιώθουμε τόσο κοντά μας τη φωτιά... αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω...

Φοβάμαι ότι θα παραμείνουμε έγκλειστοι - φλεγόμενοι μέσα σε αυτούς τους τοίχους και η μόνη πληροφορία που θα φτάσει σε σας είναι πως... δυστυχώς λόγω κακών καιρικών συνθηκών καήκαμε όλοι. Να μας θυμάστε με αγάπη. Ένας από εσάς».


το σχόλιο του Γιάννη Αγγελάκα:

«Νιώθω ξεθεωμένος και ανήμπορος να γράψω κάτι γι’ αυτή την ανελέητη κτηνωδία που ζούμε όλο και πιο έντονα κάθε μέρα, εδώ και χρόνια. Θα προσπαθήσω άλλη μια αν και δεν ξέρω πια αν έχει νόημα να λέμε και να ξαναλέμε μεταξύ μας πόσο άθλια, πόσο χυδαία και πόσο εύκολα η μετανεοελληνική μας κοινωνία αποφασίζει να πάει κατά διαόλου. Οι λίγοι που μας ακούνε το ξέρουν ήδη.

Μη ξεχνάμε όμως, εκεί έξω υπάρχει πολύς, πάρα πολύς κόσμος τρομαγμένος, χτυπημένος, ηττημένος, ταπεινωμένος, απελπισμένος, χωρίς μέλλον, άρρωστος, ανασφαλής, υποχείριο της σκοτεινής τηλεόρασης και ακόμα πιο σκοτεινών ιδεοληψιών, αποκομμένος από την αληθινή παιδεία, την πνευματικότητα, την αγάπη, τη λογική και την ορθή πληροφορία κι έτσι όλη αυτήν την τεράστια αρνητική του δύναμη την στρέφει εναντίον του, εναντίον της ψυχής του και εναντίον της ανθρώπινης υπόστασής του. Παλεύει να σταθεί όρθιος, κλαδεύοντας τα ίδια του τα πόδια.



Ντρέπομαι που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε μια τέτοια κατρακύλα όλοι εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ. Το χειρότερο όμως και το πιο βαρύ είναι πως οφείλω να ντρέπομαι και για όλους αυτούς τους πολλούς, πολλούς, πάρα πολλούς κι ακόμα περισσότερους που έχουν σταματήσει να ντρέπονται εδώ και χρόνια (εξαιρούνται αυτοί που γεννήθηκαν ξεδιάντροποι και μ’ αυτό τους το ταλέντο μεγαλουργούν ως πολιτικοί)».

το σχόλιο του Φοίβου Δεληβοριά:

«Μόλις χρηματοδοτηθήκαμε αδρά για να γίνουμε για πάντα η aspida, ο μικρονοϊκός bodyguard μιας Ευρώπης που ενώ παίζει τα παιχνίδια της με τον κάθε Ερντογάν, δεν θέλει να αναλάβει τις κοινωνικές συνέπειες αυτών των σκληρών παιχνιδιών.

Κρίμα που είμαστε απόλυτα ανίκανοι να ορθώσουμε ανάστημα σε αυτή την υποκρισία. Χυδαίο επίσης το να βαφτίζουμε αυτή την ταπεινωτική ήττα Έπος. Και τους δυστυχισμένους αμάχους "ασύμμετρη απειλή".

Ελπίζω πραγματικά να μη φτάσουμε σε ασυμμάζευτα εγκλήματα κατά αμάχων. Ας σκεφτούν τι φρικιαστικές συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο όσοι δημαγωγούν και ηρωολογούν από θέσεις ευθύνης, πολιτικοί ή δημοσιογράφοι.



Το αυγό του φιδιού να μείνει για πάντα στο σκοτάδι του. Όταν το αφήσεις να βγει δίνοντάς του «λογικά» επιχειρήματα, καταστρέφεις τους νέους, τον πολιτισμό, τη σκέψη, τη χώρα σου. Αυτό το έχει δείξει δεκάδες φορές η Ιστορία.

Ενώνω τη φωνή μου με τους χιλιάδες ανήσυχους συμπολίτες μου. Η φωνή μας μπορεί να σκεπάζεται, να συκοφαντείται και να απομονώνεται, έχει όμως διάρκεια και θα επικρατήσει της κραυγής.

Έτσι!
Βλέπουμε από την άλλη πλευρά, ο ρατσισμός και το μίσος καλλιεργούνται και αναπαράγονται από την αστική τάξη ως χρήσιμα ιδεολογικά εργαλεία για τα συμφέροντα της. Πλέον δεν χρειάζεται καν κάποιο ναζιστικό μόρφωμα για αυτήν την νοοτροπία, την εργολαβία την έχει αναλάβει η κυβέρνηση και φυσικά και παρακρατικοί.
Γιαυτό, νέοι, νέες δεν πρέπει να μείνουμε μέσα στα σπίτια μας, σε θέση άμυνας και παθητικά. Υπάρχει και η φωνή της λογικής, η φωνή της συμπόνοιας. Ήρθε η ώρα να βρεθούμε.

[georgebi]

https://athens.indymedia.org/post/1603540/

«Είμαστε η ντροπή της χώρας;»

Ρέθυμνο Πέμπτη 5/3/2020, μεταξύ 17:00 – 17:30

Είμαστε τέσσερις γυναίκες και αυτή είναι η ιστορία μας.

Με αφορμή τη συγκέντρωση και προγραμματισμένη πορεία αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες, κρατώντας τη γνώμη μας γραμμένη σε τρία πλακάτ από χαρτόκουτα και καλάμι, κατευθυνθήκαμε προς το Δημαρχείο κατεβαίνοντας την οδό Καζαντζάκη και περνώντας μπροστά από την είσοδο της Σχολής Χωροφυλακής προς την οδό Ζυμβρακάκη.

Τα πλακάτ μας έλεγαν: «Πεθαίνω σαν Χώρα» «Ή με τους Φασίστες ή με τους Ανθρώπους» «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάνω πάλι τέσσερα εγώ.(Μ.Λουντέμης) . Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος»

Ενώ στεκόμασταν στην διάβαση περιμένοντας να περάσουμε απέναντι, ξαφνικά μια ομάδα 15 περίπου ανδρών, που βρισκόταν κρυμμένη μέσα στο παρκινγκ Καζαντζάκη & Δημοκρατίας, μας επιτέθηκε τρέχοντας καταπάνω μας με κράνη και με τα πρόσωπα τους καλυμμένα. Ο βίαιος αυτός αιφνιδιασμός μας ακινητοποίησε στιγμιαία.

Μας άρπαξαν τα πλακάτ, τα έσπασαν μπροστά μας και άρχισαν να μας επιτίθενται λεκτικά με ιδιαίτερα χυδαίο τρόπο «άπλυτες, καριόλες, ντροπή της χώρας». Χωρίς να τους απαντήσουμε συνεχίσαμε την πορεία μας ευθεία μπροστά με κατεύθυνση το Δημαρχείο, μέχρι που ένας από αυτούς πλαισιωμένος από τους υπόλοιπους με καλυμμένο το πρόσωπο του, μας εμπόδισε αρπάζοντας μια από εμάς βίαια, σπρώχνοντας και ουρλιάζοντας στο πρόσωπο της «εσένα μωρή πουτάνα, μωρή καριόλα θα βιάσουνε αυτοί και θα σ’ αφήσουν έγκυο». Έπειτα από έντονη λογομαχία απομακρυνθήκαμε από το σημείο τρέχοντας αυτή τη φορά προς το Δημαρχείο.

Όλα αυτά συνέβησαν τη στιγμή που βρισκόμασταν σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, εν ώρα αιχμής, με κόσμο και αυτοκίνητα να περνοδιαβαίνουν, ανοιχτά καταστήματα και τη Σχολή Χωροφυλακής εκατό μέτρα από το συμβάν. Κανείς δεν αντέδρασε.

Πλησιάζοντας στο Δημαρχείο, μέσα στη στοά ενός κτιρίου στα αριστερά μας επί της οδού Καζαντζάκη συναντήσαμε τα ΜΑΤ σε μια χαλαρή κατάσταση, ενώ χαρακτηριστικά κάποιοι από αυτούς έπαιζαν με τα κινητά τους. Τους ενημερώσαμε τρομοκρατημένες για το περιστατικό και τρέξαμε προς το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο για την πορεία.

Παρόμοια περιστατικά συμβαίνουν μαζικά τις τελευταίες μέρες κατά μήκος και πλάτος της χώρας. Μέσα στο χάος που επικρατεί στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου και με χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου εγκλωβισμένους στη γκρίζα ζώνη του Έβρου, η έξαρση του εθνικισμού το μόνο που καταφέρνει είναι να διασπά, να διχάζει και εν τέλει να καταρρίπτει κάθε ανθρώπινη αξία. Ξαφνικά το να δηλώνεις τη συμπαράσταση σου σε ανθρώπους κατατρεγμένους, σε θύματα πολέμου, σε ανθρώπους που ονειρεύονται το μόνο αυτονόητο πράγμα, το δικαίωμα στη ζωή, θεωρείτε κατακριτέο.

Αυτό είναι το πρόσωπο του φασισμού. Ένα κτήνος που μεγεθύνεται όλο και περισσότερο καθώς οι κοινωνικοπολιτικές συγκυρίες που βιώνουμε συντελούν και ενισχύουν την βάρβαρη παρουσία του. Η ταύτιση με το φασισμό είναι ο εχθρός του ανθρώπου.

Πέρα όμως από τους οργανωμένους φασίστες, οι ψυχές μας καταρρακώνονται από μία ελληνική κοινωνία που ανέχεται και διακινεί τη ρατσιστική κουλτούρα. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε την καχυποψία, την παθητικότητα και τον φόβο του γείτονα, του συναδέλφου, του συγγενή, του συνανθρώπου, έναν φόβο που ενισχύεται εσκεμμένα από τα Μ.Μ.Ε. και την κυβέρνηση εδραιώνοντας την πρόκληση του φασισμού. Με την ανοχή των πολλών χάνεται η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη. Παραμορφώνεται η μνήμη. Εξευτελίζεται η ιστορία. Λησμονιούνται οι αγώνες αυτού του τόπου.

«Η μετανάστευση και η προσφυγιά είναι τόσο ανθρώπινες όσο η πείνα, η αγάπη και η ελπίδα. Κανένα τείχος και κανένας στρατός δεν πρόκειται να εμποδίσει ανθρώπους που έχουν κυνηγηθεί από πόλεμο.Όσο το συντομότερο το πάρουμε απόφαση τόσο το καλύτερο για τις ψυχές μας και την τύχη της ανθρωπότητας». (Νικόλας Κοσματόπουλος)

Δηλώνουμε αλληλέγγυες στον αγώνα των προσφύγων, δίχως φόβο.

Καταδικάζουμε το φασισμό.

Δε σωπαίνουμε.

Κανένας δεν θα μας εμποδίσει να συνεχίσουμε να είμαστε Άνθρωποι.

*Τέσσερα ζευγάρια πόδια*

[hellegennes]

Η ψευτιά πάει σύννεφο.

[ΓΑΛΗ]

Γιαυτο η φωνη μας πρεπει να δυναμώσει και η παλη μας να πυκνώσει.

Kαι η δική μου συνεισφορά στους μικρούς και μεγάλους εν δράσει.

[hellegennes]

Είμαι 100% υπέρ να βγουν όλοι αυτοί ένας προς ένας για να εκτιμηθεί τι βγάζουν από μισθούς και συντάξεις, να τα απομειώσουμε στο όριο των 400 ευρώ και τα υπόλοιπα να τα δώσουμε στους πρόσφυγες.

[Kauldron]

Και στειλιάρια με υπογραφή;

Για να μη του το κλέψουν.

[the comet the course the tail]

το γράμμα του Σωκράτη Μάλαμα:

«Αδέρφια καλημέρα

Μπαίνω στο θέμα χωρίς πρόλογο. Το σπίτι στο οποίο κατοικούμε όλοι (Ελλάδα), είναι χτισμένο από αρχιτέκτονες, μηχανικούς οι οποίοι ειδικεύονται στην κατασκευή λαβυρίνθων (πολιτική, νομοθετική, εκτελεστική εξουσία, τηλεοπτικά κανάλια, τράπεζες κ.λπ.). Από αυτό το οίκημα, δύσκολα ξεφεύγεις.

Εδώ και καιρό, το σπίτι πήρε φωτιά και η μόνη επαφή των ενοίκων με τον έξω κόσμο είναι τα τηλεοπτικά κανάλια και κάποια διαδικτυακά. Ο καπνός μας πνίγει και οι ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε είναι αόριστες υποσχέσεις για άμεση κατάσβεση.

Κάποιοι άρχισαν να διαπληκτίζονται σοβαρά, μέσα στα ασφυκτικά όρια που μας έχουν απομείνει. Οι κάτω όροφοι, παραδόθηκαν στις φλόγες και όλοι συνωστίζονται στους πάνω ορόφους. Όπως καταλαβαίνετε, τα πράγματα χειροτερεύουν ώρα την ώρα.



Παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις μας κάποια πρόσωπα που αποκαλούνται, κυβερνητικοί υπάλληλοι, να μιλούν για το πρόβλημα χαλαρά και πολιτισμένα. Κάποιοι δε, χαμογελούν και δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε τη στάση τους. Υποψιαζόμαστε ο ένας τον άλλο και τα συμπεράσματα είναι αποθαρρυντικά.

Μοιάζει η ιστορία μας μια - εν δυνάμει - θυσία. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο για τον οποίο κωλυσιεργούν τόσο οι πυροσβέστες εγχώριοι και ευρωπαίοι σύμμαχοί μας. Νοιώθουμε τόσο κοντά μας τη φωτιά... αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω...

Φοβάμαι ότι θα παραμείνουμε έγκλειστοι - φλεγόμενοι μέσα σε αυτούς τους τοίχους και η μόνη πληροφορία που θα φτάσει σε σας είναι πως... δυστυχώς λόγω κακών καιρικών συνθηκών καήκαμε όλοι. Να μας θυμάστε με αγάπη. Ένας από εσάς».


το σχόλιο του Γιάννη Αγγελάκα:

«Νιώθω ξεθεωμένος και ανήμπορος να γράψω κάτι γι’ αυτή την ανελέητη κτηνωδία που ζούμε όλο και πιο έντονα κάθε μέρα, εδώ και χρόνια. Θα προσπαθήσω άλλη μια αν και δεν ξέρω πια αν έχει νόημα να λέμε και να ξαναλέμε μεταξύ μας πόσο άθλια, πόσο χυδαία και πόσο εύκολα η μετανεοελληνική μας κοινωνία αποφασίζει να πάει κατά διαόλου. Οι λίγοι που μας ακούνε το ξέρουν ήδη.

Μη ξεχνάμε όμως, εκεί έξω υπάρχει πολύς, πάρα πολύς κόσμος τρομαγμένος, χτυπημένος, ηττημένος, ταπεινωμένος, απελπισμένος, χωρίς μέλλον, άρρωστος, ανασφαλής, υποχείριο της σκοτεινής τηλεόρασης και ακόμα πιο σκοτεινών ιδεοληψιών, αποκομμένος από την αληθινή παιδεία, την πνευματικότητα, την αγάπη, τη λογική και την ορθή πληροφορία κι έτσι όλη αυτήν την τεράστια αρνητική του δύναμη την στρέφει εναντίον του, εναντίον της ψυχής του και εναντίον της ανθρώπινης υπόστασής του. Παλεύει να σταθεί όρθιος, κλαδεύοντας τα ίδια του τα πόδια.



Ντρέπομαι που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε μια τέτοια κατρακύλα όλοι εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ. Το χειρότερο όμως και το πιο βαρύ είναι πως οφείλω να ντρέπομαι και για όλους αυτούς τους πολλούς, πολλούς, πάρα πολλούς κι ακόμα περισσότερους που έχουν σταματήσει να ντρέπονται εδώ και χρόνια (εξαιρούνται αυτοί που γεννήθηκαν ξεδιάντροποι και μ’ αυτό τους το ταλέντο μεγαλουργούν ως πολιτικοί)».

το σχόλιο του Φοίβου Δεληβοριά:

«Μόλις χρηματοδοτηθήκαμε αδρά για να γίνουμε για πάντα η aspida, ο μικρονοϊκός bodyguard μιας Ευρώπης που ενώ παίζει τα παιχνίδια της με τον κάθε Ερντογάν, δεν θέλει να αναλάβει τις κοινωνικές συνέπειες αυτών των σκληρών παιχνιδιών.

Κρίμα που είμαστε απόλυτα ανίκανοι να ορθώσουμε ανάστημα σε αυτή την υποκρισία. Χυδαίο επίσης το να βαφτίζουμε αυτή την ταπεινωτική ήττα Έπος. Και τους δυστυχισμένους αμάχους "ασύμμετρη απειλή".

Ελπίζω πραγματικά να μη φτάσουμε σε ασυμμάζευτα εγκλήματα κατά αμάχων. Ας σκεφτούν τι φρικιαστικές συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο όσοι δημαγωγούν και ηρωολογούν από θέσεις ευθύνης, πολιτικοί ή δημοσιογράφοι.



Το αυγό του φιδιού να μείνει για πάντα στο σκοτάδι του. Όταν το αφήσεις να βγει δίνοντάς του «λογικά» επιχειρήματα, καταστρέφεις τους νέους, τον πολιτισμό, τη σκέψη, τη χώρα σου. Αυτό το έχει δείξει δεκάδες φορές η Ιστορία.

Ενώνω τη φωνή μου με τους χιλιάδες ανήσυχους συμπολίτες μου. Η φωνή μας μπορεί να σκεπάζεται, να συκοφαντείται και να απομονώνεται, έχει όμως διάρκεια και θα επικρατήσει της κραυγής.

Έτσι!
Βλέπουμε από την άλλη πλευρά, ο ρατσισμός και το μίσος καλλιεργούνται και αναπαράγονται από την αστική τάξη ως χρήσιμα ιδεολογικά εργαλεία για τα συμφέροντα της. Πλέον δεν χρειάζεται καν κάποιο ναζιστικό μόρφωμα για αυτήν την νοοτροπία, την εργολαβία την έχει αναλάβει η κυβέρνηση και φυσικά και παρακρατικοί.
Γιαυτό, νέοι, νέες δεν πρέπει να μείνουμε μέσα στα σπίτια μας, σε θέση άμυνας και παθητικά. Υπάρχει και η φωνή της λογικής, η φωνή της συμπόνοιας. Ήρθε η ώρα να βρεθούμε.

ε ναι, το χειρότερο απ' όλα δεν είναι ότι οι πρόσφυγες δεν θα περάσουν τα σύνορα.
έτσι άτακτα και κόντρα σε όλες τις συγκυρίες, δύσκολο.
το χειρότερο είναι ότι καλλιεργείται στον κόσμο ο ρατσισμός, το μίσος, ο φόβος.
αυτή την ευρώπη θέλουμε;

[Fluffy]

το γράμμα του Σωκράτη Μάλαμα:

«Αδέρφια καλημέρα

Μπαίνω στο θέμα χωρίς πρόλογο. Το σπίτι στο οποίο κατοικούμε όλοι (Ελλάδα), είναι χτισμένο από αρχιτέκτονες, μηχανικούς οι οποίοι ειδικεύονται στην κατασκευή λαβυρίνθων (πολιτική, νομοθετική, εκτελεστική εξουσία, τηλεοπτικά κανάλια, τράπεζες κ.λπ.). Από αυτό το οίκημα, δύσκολα ξεφεύγεις.

Εδώ και καιρό, το σπίτι πήρε φωτιά και η μόνη επαφή των ενοίκων με τον έξω κόσμο είναι τα τηλεοπτικά κανάλια και κάποια διαδικτυακά. Ο καπνός μας πνίγει και οι ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε είναι αόριστες υποσχέσεις για άμεση κατάσβεση.

Κάποιοι άρχισαν να διαπληκτίζονται σοβαρά, μέσα στα ασφυκτικά όρια που μας έχουν απομείνει. Οι κάτω όροφοι, παραδόθηκαν στις φλόγες και όλοι συνωστίζονται στους πάνω ορόφους. Όπως καταλαβαίνετε, τα πράγματα χειροτερεύουν ώρα την ώρα.



Παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις μας κάποια πρόσωπα που αποκαλούνται, κυβερνητικοί υπάλληλοι, να μιλούν για το πρόβλημα χαλαρά και πολιτισμένα. Κάποιοι δε, χαμογελούν και δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε τη στάση τους. Υποψιαζόμαστε ο ένας τον άλλο και τα συμπεράσματα είναι αποθαρρυντικά.

Μοιάζει η ιστορία μας μια - εν δυνάμει - θυσία. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο για τον οποίο κωλυσιεργούν τόσο οι πυροσβέστες εγχώριοι και ευρωπαίοι σύμμαχοί μας. Νοιώθουμε τόσο κοντά μας τη φωτιά... αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω...

Φοβάμαι ότι θα παραμείνουμε έγκλειστοι - φλεγόμενοι μέσα σε αυτούς τους τοίχους και η μόνη πληροφορία που θα φτάσει σε σας είναι πως... δυστυχώς λόγω κακών καιρικών συνθηκών καήκαμε όλοι. Να μας θυμάστε με αγάπη. Ένας από εσάς».


το σχόλιο του Γιάννη Αγγελάκα:

«Νιώθω ξεθεωμένος και ανήμπορος να γράψω κάτι γι’ αυτή την ανελέητη κτηνωδία που ζούμε όλο και πιο έντονα κάθε μέρα, εδώ και χρόνια. Θα προσπαθήσω άλλη μια αν και δεν ξέρω πια αν έχει νόημα να λέμε και να ξαναλέμε μεταξύ μας πόσο άθλια, πόσο χυδαία και πόσο εύκολα η μετανεοελληνική μας κοινωνία αποφασίζει να πάει κατά διαόλου. Οι λίγοι που μας ακούνε το ξέρουν ήδη.

Μη ξεχνάμε όμως, εκεί έξω υπάρχει πολύς, πάρα πολύς κόσμος τρομαγμένος, χτυπημένος, ηττημένος, ταπεινωμένος, απελπισμένος, χωρίς μέλλον, άρρωστος, ανασφαλής, υποχείριο της σκοτεινής τηλεόρασης και ακόμα πιο σκοτεινών ιδεοληψιών, αποκομμένος από την αληθινή παιδεία, την πνευματικότητα, την αγάπη, τη λογική και την ορθή πληροφορία κι έτσι όλη αυτήν την τεράστια αρνητική του δύναμη την στρέφει εναντίον του, εναντίον της ψυχής του και εναντίον της ανθρώπινης υπόστασής του. Παλεύει να σταθεί όρθιος, κλαδεύοντας τα ίδια του τα πόδια.



Ντρέπομαι που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε μια τέτοια κατρακύλα όλοι εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ. Το χειρότερο όμως και το πιο βαρύ είναι πως οφείλω να ντρέπομαι και για όλους αυτούς τους πολλούς, πολλούς, πάρα πολλούς κι ακόμα περισσότερους που έχουν σταματήσει να ντρέπονται εδώ και χρόνια (εξαιρούνται αυτοί που γεννήθηκαν ξεδιάντροποι και μ’ αυτό τους το ταλέντο μεγαλουργούν ως πολιτικοί)».

το σχόλιο του Φοίβου Δεληβοριά:

«Μόλις χρηματοδοτηθήκαμε αδρά για να γίνουμε για πάντα η aspida, ο μικρονοϊκός bodyguard μιας Ευρώπης που ενώ παίζει τα παιχνίδια της με τον κάθε Ερντογάν, δεν θέλει να αναλάβει τις κοινωνικές συνέπειες αυτών των σκληρών παιχνιδιών.

Κρίμα που είμαστε απόλυτα ανίκανοι να ορθώσουμε ανάστημα σε αυτή την υποκρισία. Χυδαίο επίσης το να βαφτίζουμε αυτή την ταπεινωτική ήττα Έπος. Και τους δυστυχισμένους αμάχους "ασύμμετρη απειλή".

Ελπίζω πραγματικά να μη φτάσουμε σε ασυμμάζευτα εγκλήματα κατά αμάχων. Ας σκεφτούν τι φρικιαστικές συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο όσοι δημαγωγούν και ηρωολογούν από θέσεις ευθύνης, πολιτικοί ή δημοσιογράφοι.



Το αυγό του φιδιού να μείνει για πάντα στο σκοτάδι του. Όταν το αφήσεις να βγει δίνοντάς του «λογικά» επιχειρήματα, καταστρέφεις τους νέους, τον πολιτισμό, τη σκέψη, τη χώρα σου. Αυτό το έχει δείξει δεκάδες φορές η Ιστορία.

Ενώνω τη φωνή μου με τους χιλιάδες ανήσυχους συμπολίτες μου. Η φωνή μας μπορεί να σκεπάζεται, να συκοφαντείται και να απομονώνεται, έχει όμως διάρκεια και θα επικρατήσει της κραυγής.

Έτσι!
Βλέπουμε από την άλλη πλευρά, ο ρατσισμός και το μίσος καλλιεργούνται και αναπαράγονται από την αστική τάξη ως χρήσιμα ιδεολογικά εργαλεία για τα συμφέροντα της. Πλέον δεν χρειάζεται καν κάποιο ναζιστικό μόρφωμα για αυτήν την νοοτροπία, την εργολαβία την έχει αναλάβει η κυβέρνηση και φυσικά και παρακρατικοί.
Γιαυτό, νέοι, νέες δεν πρέπει να μείνουμε μέσα στα σπίτια μας, σε θέση άμυνας και παθητικά. Υπάρχει και η φωνή της λογικής, η φωνή της συμπόνοιας. Ήρθε η ώρα να βρεθούμε.

ε ναι, το χειρότερο απ' όλα δεν είναι ότι οι πρόσφυγες δεν θα περάσουν τα σύνορα.
έτσι άτακτα και κόντρα σε όλες τις συγκυρίες, δύσκολο.
το χειρότερο είναι ότι καλλιεργείται στον κόσμο ο ρατσισμός, το μίσος, ο φόβος.
αυτή την ευρώπη θέλουμε;

Ο χαρακτήρας της ευρώπης δεν αλλάζει, είδαμε και την απόπειρα του τσιπρα να την αλλαξει.
viewtopic.php?p=1138628#p1138628

[ΓΑΛΗ]

αυτή την ευρώπη θέλουμε;

Το σίγουρο είναι ότι κάποιοι δεν θέλουν την Ευρώπη που θέλετε.

Ο χρόνος μόνο θα δείξει ποια μορφή της Ευρώπης θα υπερισχύσει.

Είναι ακόμη πολύ νωρίς.

[Fluffy]

Γιαυτο η φωνη μας πρεπει να δυναμώσει και η παλη μας να πυκνώσει.

Kαι η δική μου συνεισφορά στους μικρούς και μεγάλους εν δράσει.

μια χαρά, έχουμε προεαρινή δημιουργία

[ΓΑΛΗ]

Γιαυτο η φωνη μας πρεπει να δυναμώσει και η παλη μας να πυκνώσει.

Kαι η δική μου συνεισφορά στους μικρούς και μεγάλους εν δράσει.

μια χαρά, έχουμε προεαρινή δημιουργία

Η αλήθεια είναι ότι είστε υπέροχοι.

Περνάτε φάση δημιουργικού οργασμού.

Στηρίζω ολοθέρμως.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Είμαι 100% υπέρ να βγουν όλοι αυτοί ένας προς ένας για να εκτιμηθεί τι βγάζουν από μισθούς και συντάξεις, να τα απομειώσουμε στο όριο των 400 ευρώ και τα υπόλοιπα να τα δώσουμε στους πρόσφυγες.

+1000
υπό αυτή τη συνθήκη υποστηρίζω άνοιγμα των συνόρων
εκείνοι;

[Fluffy]

Είμαι 100% υπέρ να βγουν όλοι αυτοί ένας προς ένας για να εκτιμηθεί τι βγάζουν από μισθούς και συντάξεις, να τα απομειώσουμε στο όριο των 400 ευρώ και τα υπόλοιπα να τα δώσουμε στους πρόσφυγες.

+1000
υπό αυτή τη συνθήκη υποστηρίζω άνοιγμα των συνόρων
εκείνοι;

Αυτό είναι το σκεπτικό του «διαίρει και βασίλευε», το ζήτημα δεν είναι να μποιράσουμε τα ψίχουλα. Μήπως αρκετοί δεν έστρεψαν τους ντοπιους των νησιών να κοιτάνε με μισό μάτι τον μετανάστη που του παίρνει την σειρά στην υποστελεχωμένη δομή υγείας, π.χ. κάποιο κέντρο υγείας με 2 γιατρούς και 5 νοσηλευτές, αντί να αντιστρατεύεται την πολιτική που κάνει να μην υπάρχουν γιατροί;
Το ίδιο δεν συμβαίνει και με τις θέσεις εργασίας; Δεν προβάλουν την εύκολη λύση ότι ο μετανάστης με χαμηλές απαιτήσεις στο μισθό παίρνει την δουλειά του ντόπιου αντί να πούμε πως υπέυθυνο είναι αυτό το σύστημα που δημιουργεί λιγότερες θέσεις εργασίας απότι χρειάζεται ο κόσμος για να ζήσει;