Ελληνικές παραγωγές στη διεθνή αγορά

[AlienWay]

Ξεκινάω να βάζω τρέηλερ των ταινιών που πρότεινα παραπάνω. Θα τα βάλω σε δύο δόσεις για να μη φορτώσω το ποστ.

Η μέδουσα (1996). Στο youtube υπάρχει ολόκληρη η ταινία, για όποιον ενδιαφέρεται



Το κακό στην εποχή των ηρώων. Υπάρχει, όπως και το "κακό 1" στο youtube ολόκληρα.



J.A.C.E.

[AlienWay]

Αδάμαστος (του Ρουμπούλια).



Ετερος εγώ.



Νομίζω ότι στο youtube υπάρχουν ολόκληρα.

Δυστυχώς τέηλερ για το "καταφύγιο 2" που είναι το καλύτερο από αυτά που έχω προτείνει, δεν υπάρχει ακόμη.

[ΓΑΛΗ]

Η αλήθεια είναι ότι αν μου έδειχνε κάποιος ανακατεμένες αποσπασματικές σκηνές, από σπιρτόκουτα, ψυχές, ψάρια κλπ όπου δεν εμφανίζεται ο Μουρίκης, δεν θα θυμόμουν ποια είναι ποια. Εκτός αν το μάντρα "τους/τον/την γάμησες ρε μαλάκα", "πως τους/τον/την γάμησες έτσι ρε μαλάκα;", "έτσι γαμούν οι άντρες ρε μαλάκα" κλπ, που παίζει επαναλαμβανόμενο στα 3/5 της κάθε ταινίας, έχει κάποιο φοβερό μήνυμα για τη μαυρίλα της κοινωνίας και την κρίση. Εγώ πιστεύω ότι η επανάληψη αυτής της θεματολογίας είναι κρίση. Ο αποστασιοποιημένος αντιήρωας που φτύνει κατάμουτρα την υποκρισία της συντήρησης, είναι το επαναλαμβανόμενο μέχρι αηδίας σύμβολο της τρέχουσας προχώ συντήρησης.

Οι ταινίες του Οικονομίδη κινούνται γύρω από οργισμένους και πολλές φορές παραβατικους ανθρώπους. Αν βρίζουμε εμείς στην καθημερινότητα είναι λογικό να το κάνουν κι αυτοι. Πολύ παραπάνω.

Αυτό ο Οικονομίδης το παρουσιάζει δραματοποιημένα και δεν βλέπω κάποιο κακο. Πώς θα μιλήσει ο άνθρωπος της νύχτας; Ο φυλακοβιος; Το μικροαστικό αφεντικό που θεωρεί τον εργαζόμενο ένα κομμάτι κρέας; Με το σεις και με το σας; Φυσικά όχι.

Από κει και πέρα ο αντιήρωας στο μικρό ψάρι αποδεικνύεται ότι δεν είναι αποστασιοποιημένος. Έχει έναν κώδικα που τηρεί απαρέγκλιτα, κάποιες αρχές που δεν παραβιάζει.

Αυτό είναι κοινό χαρακτηριστικό σε πολλούς παραβατικους. Πιάνονται από κάποιες ιδέες και ιδανικά ώστε να αντέξουν το σκληρό κομμάτι της δουλειάς τους.

Το κοινό μοτίβο πίσω από τα έργα του Οικονομίδη είναι το ξεβολεμα από τη ρουτίνα του ήρωα που πυροδοτείται από κάποια γεγονότα. Και η ακόλουθη βιαιη αντίδραση.

Ουσιαστικά περιγράφει δυνητικές καταστάσεις που μπορεί να πυροδοτήσει μια κοινωνία σε κρίση.

Nομίζω ότι το αντιμετωπίζεις με "πολιτική" ματιά, ενώ εγώ όχι. Στις περισσότερες ελληνικές ταινίες υπάρχουν άμεσες ή πλάγιες πολιτικές αναφορές αλλά αυτή η "δραματοποίηση" που αναφέρεις, εμένα με κουράζει πολύ ακριβώς επειδή αφαιρεί όλη τη φυσικότητα από τις φερόμενες ως "αυθεντικές" αντιδράσεις, που ήδη είναι υπερβολικές. Στην τελική, όσο βρίζουν οι φυλακόβιοι και οι "άνθρωποι της νύχτας" σ' αυτές τις ταινίες, τόσο βρίζουν και τα μικροαστικά λαμόγια ή νοικοκυρέοι. Και όλως τυχαίως, μόνον οι μικροαστοί νομότυποι είναι υποκριτές ενώ οι παραβατικοί έχουν τους δικούς τους ηθικούς κώδικες κλπ κλπ
Αυτή ακριβώς η επαναλαμβανόμενη εικόνα, αυτό το επαναλαμβανόμενο μήνυμα ότι τα φαινόμενα απατούν και ότι τα κακά παιδιά είναι πιο ηθικά από τους υποκριτές κυρπαντελήδες, έχει καταντήσει ένα κουραστικό μελό. Για μένα τουλάχιστον.

Με λίγα λόγια, από τις περισσότερες ελληνικές ταινίες λείπει η φυσικότητα. Στις περισσότερες φαίνεται μια σχεδόν αγχώδης προσπάθεια να περάσει κάποιο μήνυμα, το οποίο σπανίως είναι πρωτότυπο. Δυστυχώς.

[Cavaliere]

αυτό, και για να του μείνει το μπιστόλι ετοιμοπόλεμο στο χέρι (εφόσον ο χρόνος τον πίεζε να διαπράξει όλες τις υπόλοιπες δολοφονίες σε μία μέρα) χωρίς την επιπλοκή του να αναζητήσει νέο όπλο ή να κρατήσει το ίδιο αλλά με βαλλιστική έρευνα για δολοφονία να τρέχει, που θα του περιόριζε την ελευθερία κινήσεων.

ήθελε να είναι τελείως απερίσπαστος για τους τελευταίους φόνους "τιμής".

Δεν θυμάμαι πια τη σειρά των τελευταίων φόνων. Τελευταίους έφαγε τους Πετροπουλαίους;

[ΓΑΛΗ]

Ετερος εγώ.

Αυτό το έχω δει και το βρήκα καλό. Ήταν σφικτό με γρήγορες σκηνές (πράγμα που μου έχει λείψει ). Θα δω και το δεύτερο.

[Λίνο Βεντούρα]

Ετερος εγώ.

Αυτό το έχω δει και το βρήκα καλό. Ήταν σφικτό με γρήγορες σκηνές (πράγμα που μου έχει λείψει ). Θα δω και το δεύτερο.

Από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Η αλήθεια είναι ότι αν μου έδειχνε κάποιος ανακατεμένες αποσπασματικές σκηνές, από σπιρτόκουτα, ψυχές, ψάρια κλπ όπου δεν εμφανίζεται ο Μουρίκης, δεν θα θυμόμουν ποια είναι ποια. Εκτός αν το μάντρα "τους/τον/την γάμησες ρε μαλάκα", "πως τους/τον/την γάμησες έτσι ρε μαλάκα;", "έτσι γαμούν οι άντρες ρε μαλάκα" κλπ, που παίζει επαναλαμβανόμενο στα 3/5 της κάθε ταινίας, έχει κάποιο φοβερό μήνυμα για τη μαυρίλα της κοινωνίας και την κρίση. Εγώ πιστεύω ότι η επανάληψη αυτής της θεματολογίας είναι κρίση. Ο αποστασιοποιημένος αντιήρωας που φτύνει κατάμουτρα την υποκρισία της συντήρησης, είναι το επαναλαμβανόμενο μέχρι αηδίας σύμβολο της τρέχουσας προχώ συντήρησης.

Οι ταινίες του Οικονομίδη κινούνται γύρω από οργισμένους και πολλές φορές παραβατικους ανθρώπους. Αν βρίζουμε εμείς στην καθημερινότητα είναι λογικό να το κάνουν κι αυτοι. Πολύ παραπάνω.

Αυτό ο Οικονομίδης το παρουσιάζει δραματοποιημένα και δεν βλέπω κάποιο κακο. Πώς θα μιλήσει ο άνθρωπος της νύχτας; Ο φυλακοβιος; Το μικροαστικό αφεντικό που θεωρεί τον εργαζόμενο ένα κομμάτι κρέας; Με το σεις και με το σας; Φυσικά όχι.

Από κει και πέρα ο αντιήρωας στο μικρό ψάρι αποδεικνύεται ότι δεν είναι αποστασιοποιημένος. Έχει έναν κώδικα που τηρεί απαρέγκλιτα, κάποιες αρχές που δεν παραβιάζει.

Αυτό είναι κοινό χαρακτηριστικό σε πολλούς παραβατικους. Πιάνονται από κάποιες ιδέες και ιδανικά ώστε να αντέξουν το σκληρό κομμάτι της δουλειάς τους.

Το κοινό μοτίβο πίσω από τα έργα του Οικονομίδη είναι το ξεβολεμα από τη ρουτίνα του ήρωα που πυροδοτείται από κάποια γεγονότα. Και η ακόλουθη βιαιη αντίδραση.

Ουσιαστικά περιγράφει δυνητικές καταστάσεις που μπορεί να πυροδοτήσει μια κοινωνία σε κρίση.

Nομίζω ότι το αντιμετωπίζεις με "πολιτική" ματιά, ενώ εγώ όχι. Στις περισσότερες ελληνικές ταινίες υπάρχουν άμεσες ή πλάγιες πολιτικές αναφορές αλλά αυτή η "δραματοποίηση" που αναφέρεις, εμένα με κουράζει πολύ ακριβώς επειδή αφαιρεί όλη τη φυσικότητα από τις φερόμενες ως "αυθεντικές" αντιδράσεις, που ήδη είναι υπερβολικές. Στην τελική, όσο βρίζουν οι φυλακόβιοι και οι "άνθρωποι της νύχτας" σ' αυτές τις ταινίες, τόσο βρίζουν και τα μικροαστικά λαμόγια ή νοικοκυρέοι. Και όλως τυχαίως, μόνον οι μικροαστοί νομότυποι είναι υποκριτές ενώ οι παραβατικοί έχουν τους δικούς τους ηθικούς κώδικες κλπ κλπ
Αυτή ακριβώς η επαναλαμβανόμενη εικόνα, αυτό το επαναλαμβανόμενο μήνυμα ότι τα φαινόμενα απατούν και ότι τα κακά παιδιά είναι πιο ηθικά από τους υποκριτές κυρπαντελήδες, έχει καταντήσει ένα κουραστικό μελό. Για μένα τουλάχιστον.

Με λίγα λόγια, από τις περισσότερες ελληνικές ταινίες λείπει η φυσικότητα. Στις περισσότερες φαίνεται μια σχεδόν αγχώδης προσπάθεια να περάσει κάποιο μήνυμα, το οποίο σπανίως είναι πρωτότυπο. Δυστυχώς.

Ακριβώς. Αυτή η προσπάθεια των "προοδευτικών" καλλιτεχνών τύπου Νικολαίδη να παρουσιάσουν το περιθώριο
ως κάτι το ροκ, μου την έδινε πάντοτε.Λες και το βρισίδι είναι αυτό που ξεχωρίζει τους παρανόμους, χώρια ότι
είναι απολύτως κλισέ να ακούς τη λέξη "μαλάκας" σήμερα. Ακόμη και οι πανεπιστημιακοί χρησιμοποιούν τη λέξη
αυτή σήμερα, τουλάχιστον off the record. Γενικά, οι καλλιτέχνες τύπου Νικολαίδη μου θυμίζουν κάτι έφηβους 15
ετών που προσπαθούν να το παίξουν άντρες.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Παραγωγές ταινιών και ντοκιμαντέρ υπάρχουν. Το ΟΤΕ TV έχει ξεκινήσει ήδη τη προσπάθεια παραγωγής ντοκιμαντέρ.
Η ΕΡΤ με όλα τα αρνητικά της έβγαζε ντοκιμαντέρ παλιά, από κάποιο σημείο και μετά τα έκοψαν εξαιτίας προφανώς
του βλακώδους πουριτανισμού που επικρατεί στην ελληνική κοινωνια.
Στις ταινίες επίσης υπάρχει μεγάλη παραγωγή. Το μεγάλο πρόβλημα των σύγχρονων ελληνικών ταινιών(όπως και των
παλαιότερων άλλωστε) είναι ότι αναπαράγουν όλα τα κρύα αστεία του καφενείου ή τα ψυχοπονιάρικα δράματα που
βιώνουν "τα παιδιά του λαού". Για αυτό και οι πρωταγωνιστές των ταινιών είναι οι γνωστοί Μπέζοι, Αθερίδηδες και
Σεφερλήδες που τρώμε στη μάπα τόσα χρόνια. Η ταινία του Σεφερλή μπορεί να είναι τρεντ στην Ελλάδα, αλλά οι ξένοι
τη βλέπουν σαν αυτό που είναι. Μία μαλακία και μισή δηλαδή.

[Nero]

είστε όλοι μυρωδιάδες. Η καλύτερη ελ ταινία των τελευταίων ετών που δεν είδε κανείς είναι το γκινες

[Cavaliere]

Θα ήταν καλό να δούμε ποιά λίστα θα έκανε κανείς με τις δέκα καλύτερες ελληνικές ταινίες. Πολύ πρόχειρα θα πω.
Το βλέμμα του Οδυσσέα.
Ο δράκος.
Κάλπικη λίρα.
Συνοικία το όνειρο.
Ρεμπέτικο.
Μια αιωνιότητα και μια μέρα.
Μια ζωή την έχουμε.
Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα.
Μαγική πόλη.
Λούφα και παραλλαγή.

[nowhere]

ε αφού μπήκε το κακό

[vantono]

Ετερος εγώ.

Αυτό το έχω δει και το βρήκα καλό. Ήταν σφικτό με γρήγορες σκηνές (πράγμα που μου έχει λείψει ). Θα δω και το δεύτερο.

Υπάρχει και σε σειρά. Έπαιζε στο κοσμοτε τβ κάποτε, τώρα νομίζω θα προβάλλεται και στο σταρ. Δεν την εχω δει και δεν ξερω μεχρι ποσα επεισοδια τράβηξε, αλλα πρέπει να ειναι πιο πατάτα απ την ταινία. Την ταινία τη λες και φιλότιμη προσπάθεια για τα ελ δεδομένα.

[Maspoli]

Θα ήταν καλό να δούμε ποιά λίστα θα έκανε κανείς με τις δέκα καλύτερες ελληνικές ταινίες. Πολύ πρόχειρα θα πω.
Το βλέμμα του Οδυσσέα.
Ο δράκος.
Κάλπικη λίρα.
Συνοικία το όνειρο.
Ρεμπέτικο.
Μια αιωνιότητα και μια μέρα.
Μια ζωή την έχουμε.
Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα.
Μαγική πόλη.
Λούφα και παραλλαγή.

Γνώμη μου είναι πως η "Εκδρομή" του Καννελόπουλου είναι μακράν η κορυφαία ταινία που εβγαλε ο ελληνικός κινηματογράφος.

[Λίνο Βεντούρα]

Στις ταινίες επίσης υπάρχει μεγάλη παραγωγή.

πλάκα μας κάνεις;

[Cavaliere]

Γνώμη μου είναι πως η "Εκδρομή" του Καννελόπουλου είναι μακράν η κορυφαία ταινία που εβγαλε ο ελληνικός κινηματογράφος.

Θα μπορούσε να είναι στη λίστα, όπως κι άλλες ταινίες, επίσης ταινίες του Γρηγορίου. Είναι αρκετές οι ταινίες, πήρα ενδεικτικά, από διαφορετικές εποχές και είδη.