Το χειροκρότημα του Στάλιν

[wooded glade]

http://www.disappearingman.com/communis ... -clapping/

αλήθεια είναι ;

[lolek1]

προπαγανδες οποιος ηθελε, σταματουσε πρωτος.............
εαν τολμουσε

[wooded glade]

προπαγανδες οποιος ηθελε, σταματουσε πρωτος.............
εαν τολμουσε

αααα είχε διορθωθεί

[Obi Wan Iakobi]

Λεει ο μεγας ιστορικος Καμπουρακης για το θεμα.

Σε κείνα τα περιβόητα λοιπόν συνέδρια του ΚΚΣΕ, μέσα σε κλίμα φόβου και θανατηφόρας ίντριγκας, το χειροκρότημα από τους όρθιους συνέδρους (όταν ο Στάλιν έκανε τις εισηγήσεις του ή επανεκλεγόταν), τραβούσε όλο και περισσότερο σε μάκρος. Από τα δύο-τρία λεπτά όταν ανέλαβε γραμματέας, μέσα σε λίγα χρόνια είχε φτάσει στο δεκαπεντάλεπτο και όλο ξέφευγε προς τα πάνω. Κάποια στιγμή, παρά τον απεριόριστο ναρκισσισμό του, άρχισε να το βαριέται και ο ίδιος ο Ιωσήφ.

Σύμφωνα λοιπόν με μετέπειτα μαρτυρίες μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ, ο Στάλιν όριζε κάθε φορά κάποιον έμπιστο του για να έχει το άτυπο πρόσταγμα στο χειροκρότημα. Διότι όλοι οι σύνεδροι ήξεραν πότε να πεταχτούν πάνω και ν' αρχίσουν να χτυπούν παλαμάκια, όμως κανένας δεν ήθελε να είναι αυτός που θα σταματούσε πρώτος. Έτσι που όλοι επιτηρούσαν και ρουφιάνευαν τους διπλανούς τους, όποιος θα κατέβαζε πρώτος τα χέρια υπέγραφε την καταδίκη του. Οπότε ο υπεύθυνος χειροκροτήματος ήταν αναγκαίος για να μπει μια τάξη στο σώμα του συνεδρίου, δίχως όμως να διαταραχτεί και το κλίμα προσωπολατρίας που ήταν το σήμα κατατεθέν του καθεστώτος.

Συνήθως αυτή η δουλειά ανατίθετο σε κάποιο μέλος του Πολιτικού Γραφείου που εκείνη την περίοδο είχε την εύνοια του Στάλιν. Ο τίτλος δεν ήταν επίσημος αλλά άτυπος και η χορήγηση της αρμοδιότητας γινόταν γνωστή από στόμα σε στόμα ανάμεσα στους συνέδρους. Η αγωνία όλων λοιπόν, ήταν να έχουν τα μάτια τους στραμμένα στον σωστό άνθρωπο και να κάνουν ακριβώς ό,τι έκανε κι αυτός. Κάθε λανθασμένη πληροφόρηση ή ενέργεια εκείνες τις κρίσιμες ώρες, μπορούσε ν' αποδειχτεί θανάσιμη.

Παραλλήλως, η διάρκεια του χειροκροτήματος που όριζε ο υπεύθυνος, ήταν ένδειξη για τους συνέδρους σε ποια θέματα έδινε μεγαλύτερη σημασία ο Στάλιν κάθε περίοδο. Στα εσωτερικά, στα εξωτερικά, στην οικονομία, στα εσωκομματικά, κλπ. Σε όποιο απ' αυτά τα ζητήματα το χειροκρότημα παρατεινόταν, αυτό ήταν και το ζήτημα αιχμής για κείνη την περίοδο. Εκεί λοιπόν τα μεσαία στελέχη έπρεπε να επικεντρώσουν τις προσπάθειες τους και σ' αυτό το μέτωπο έπρεπε να φυλάνε τα νώτα τους. Οργανωμένα πράγματα, σοφά τακτοποιημένα.

[wooded glade]

Λεει ο μεγας ιστορικος Καμπουρακης για το θεμα.

Σε κείνα τα περιβόητα λοιπόν συνέδρια του ΚΚΣΕ, μέσα σε κλίμα φόβου και θανατηφόρας ίντριγκας, το χειροκρότημα από τους όρθιους συνέδρους (όταν ο Στάλιν έκανε τις εισηγήσεις του ή επανεκλεγόταν), τραβούσε όλο και περισσότερο σε μάκρος. Από τα δύο-τρία λεπτά όταν ανέλαβε γραμματέας, μέσα σε λίγα χρόνια είχε φτάσει στο δεκαπεντάλεπτο και όλο ξέφευγε προς τα πάνω. Κάποια στιγμή, παρά τον απεριόριστο ναρκισσισμό του, άρχισε να το βαριέται και ο ίδιος ο Ιωσήφ.

Σύμφωνα λοιπόν με μετέπειτα μαρτυρίες μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ, ο Στάλιν όριζε κάθε φορά κάποιον έμπιστο του για να έχει το άτυπο πρόσταγμα στο χειροκρότημα. Διότι όλοι οι σύνεδροι ήξεραν πότε να πεταχτούν πάνω και ν' αρχίσουν να χτυπούν παλαμάκια, όμως κανένας δεν ήθελε να είναι αυτός που θα σταματούσε πρώτος. Έτσι που όλοι επιτηρούσαν και ρουφιάνευαν τους διπλανούς τους, όποιος θα κατέβαζε πρώτος τα χέρια υπέγραφε την καταδίκη του. Οπότε ο υπεύθυνος χειροκροτήματος ήταν αναγκαίος για να μπει μια τάξη στο σώμα του συνεδρίου, δίχως όμως να διαταραχτεί και το κλίμα προσωπολατρίας που ήταν το σήμα κατατεθέν του καθεστώτος.

Συνήθως αυτή η δουλειά ανατίθετο σε κάποιο μέλος του Πολιτικού Γραφείου που εκείνη την περίοδο είχε την εύνοια του Στάλιν. Ο τίτλος δεν ήταν επίσημος αλλά άτυπος και η χορήγηση της αρμοδιότητας γινόταν γνωστή από στόμα σε στόμα ανάμεσα στους συνέδρους. Η αγωνία όλων λοιπόν, ήταν να έχουν τα μάτια τους στραμμένα στον σωστό άνθρωπο και να κάνουν ακριβώς ό,τι έκανε κι αυτός. Κάθε λανθασμένη πληροφόρηση ή ενέργεια εκείνες τις κρίσιμες ώρες, μπορούσε ν' αποδειχτεί θανάσιμη.

Παραλλήλως, η διάρκεια του χειροκροτήματος που όριζε ο υπεύθυνος, ήταν ένδειξη για τους συνέδρους σε ποια θέματα έδινε μεγαλύτερη σημασία ο Στάλιν κάθε περίοδο. Στα εσωτερικά, στα εξωτερικά, στην οικονομία, στα εσωκομματικά, κλπ. Σε όποιο απ' αυτά τα ζητήματα το χειροκρότημα παρατεινόταν, αυτό ήταν και το ζήτημα αιχμής για κείνη την περίοδο. Εκεί λοιπόν τα μεσαία στελέχη έπρεπε να επικεντρώσουν τις προσπάθειες τους και σ' αυτό το μέτωπο έπρεπε να φυλάνε τα νώτα τους. Οργανωμένα πράγματα, σοφά τακτοποιημένα.

Άρα τους εκοσπεντάλεπτους τους λυπηθήκανε και βάλανε τροχονόμο να ρυθμίζει.

[Obi Wan Iakobi]

Άρα τους εκοσπεντάλεπτους τους λυπηθήκανε και βάλανε τροχονόμο να ρυθμίζει.

[Eθνικοκοινωνιστης]

ιστορικος

καμπουρακης