https://www.cnn.gr/news/kosmos/story/15 ... parthenonaΒρετανικό Μουσείο: Στάζουν νερά κοντά στα Γλυπτά του Παρθενώνα
Νερά στάζουν από το ταβάνι του Βρετανικού Μουσείου κοντά στα Γλυπτά του Παρθενώνα, με αποτέλεσμα γύρω από το έκθεμα να υπάρχουν τέσσερις πλαστικές λεκάνες…
Η διευθύντρια επικοινωνίας του μουσείου, ερωτηθείσα σχετικά από τον ΑΝΤ1, απάντησε:
«Υπήρξε ένα μικρό συμβάν κατά τη διάρκεια των πρόσφατων βροχοπτώσεων όταν μικρή ποσότητα νερού μπήκε στη γκαλερί. Κανένα από τα γλυπτά δεν έχει πάθει κάτι, και το θέμα αντιμετωπίστηκε. Λαμβάνουμε πολύ σοβαρά τις ευθύνες μας για τη φροντίδα της συλλογής. Η διατήρηση της συλλογής έχει θεμελιώδη σημασία για το Βρετανικό Μουσειο''
http://www.enikos.gr/international/6145 ... fylassontaΚάπως έτσι… φυλάσσονται τα μάρμαρα του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο. Όπως βλέπετε στις φωτογραφίες, που μας έστειλε αναγνώστης του enikos.gr, τα ταβάνια του μουσείου στάζουν.
Οι υπεύθυνοι έχουν τοποθετήσει στο πάτωμα κουβάδες για να συλλέξουν το νερό που πέφτει. Σε άλλα σημεία έχουν απλώσει χαρτιά. Όλα αυτά στην αίθουσα του Παρθενώνα, όπου φυλάσσονται τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.
-Ειναι το ιδιο βρετανικο μουσειο,που βεβαια εκεινα τα παλια χρονια ειχε γινει κλεπταποδοχος,βασικα η βρετανικη κυβερνηση ,πισω απο το βρετανικο μουσειο, και ειχε αγορασει τα γλυπτα του Παρθενωνα απο τον κλεφτη λορδο ελγιν,με συναινεση του βρετανικου κοινοβουλιου.
-Ειναι εκεινο το ιδιο μουσειο,που ειχε τριψει με συρμα και οξυ τα γλυπτα,επειδη ηταν κιτρινα,για να ασπρισουν,χωρις να εχουν ιδεα οτι το κιτρινο,αυτη η κιτρινη ''πετσα'',ειναι αυτη που προστατευει τα γλυπτα απο την φθορα.
-Ειναι το ιδιο μουσειο που εκανε συμποσια,επι πληρωμη σε διαφορους συλλογους,ακριβως στην αιθουσα την γλυπτων του παρθενωνα,που ετρωγαν και ΚΑΠΝΙΖΑΝ.
-Ειναι το ιδιο μουσειο που ελεγε ΠΡΙΝ φτιαχτει το μουσειο της ακροπολης,οτι δεν μας τα δινει,διοτι εμεις δεν ξερουμε και δεν μπορουμε να τα φυλαξουμε σωστα,ενω ειναι γνωστο οτι εχουμε τα καλυτερα μουσεια και εξαιρετικους αρχαιολογους.
Οταν δε,φτιαχτηκε το μουσειο της ακροπολης,ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ,το παιζουν κινεζοι.
Και αυτοι,ΒΑΖΟΥΝ ΚΟΥΒΑΔΕΣ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ,ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΑΖΕΙ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ!
Οταν σε διαφορες ερευνες,το 80/100 των ερωτηθεντων βρετανων υποστηριζει την επιστροφη των γλυπτων του παρθενωνα(και οχι μαρμαρων,δεν ειναι μαρμαρα κουζινας ,ουτε του ελγιν,δηλάδη του κλεφτη,ειναι γλυπτα του παρθενωνα),στο μερος που ανηκουν/
Λιγα λογια για αυτους που δν ξερουν την ιστορια αυτων των γλυπτων,εργο του Φειδια και των μαθητων του,το πως δηλαδη κατεληξαν στο βρετανικο μουσειο.
Να σημειωσουμε οτι ουτε καν ο σουλτανος δεν ειχε δωσει την αδεια για να κλαπουν τα γλυπτα,διοτι αυτο επικαλεστηκε ο ελγιν,αλλα εχε δωσει αδεια για να σχεδιαστουν επιτοπου απο καλλιτεχνες,που ο ελγιν ηθελε να τοποθετησει.Ηταν η ΠΡΟΦΑΣΗ.
Τα υπολοιπα εδω https://www.liberal.gr/arthro/55601/epi ... enona.htmlΔύο αιώνες παρανομίας από το Βρετανικό Κοινοβούλιο για τα γλυπτά του Παρθενώνα
Διακόσια χρόνια πριν, στις 7 Ιουνίου 1816, το Βρετανικό Κοινοβούλιο ψήφισε θετικά και η κυβέρνηση αγόρασε τα Γλυπτά που είχε αρπάξει ο λόρδος Ελγιν από τον Παρθενώνα. Η αγορά έγινε με χρήματα της κυβέρνησης διά μέσου του Βρετανικού Μουσείο όπου η κυβέρνηση τα παραχώρησε και όπου μεταφέρθηκαν εξόδοις του λόρδου Ντυβέν. Ήταν μια εγκληματική πράξη, καθώς κατά τη διαδικασία έγινε φανερό πως επρόκειτο για κλεμμένες αρχαιότητες. Μια πράξη που καθόρισε το πλαίσιο στο θέμα μη επιστροφής των γλυπτών στην Ελλάδα. Όπως λέει ο κ. Δημήτρης Παντερμαλής, πρόεδρος του Δ.Σ. στο Μουσείο Ακρόπολης, ήταν αυτή που καθόρισε τα πάντα. Διότι είναι άλλο να συνδιαλέγεσαι με τους απογόνους κάποιου ευγενή και άλλο να έχεις να αντιμετωπίσεις το Βρετανικό Μουσείο και πίσω από αυτό, μια ολόκληρη κρατική οντότητα.
Ψηφίζοντας την αγορά των γλυπτών του Παρθενώνα το βρετανικό κοινοβούλιο ουσιαστικά νομιμοποίησε τη συλλογή του Έλγιν λέει ο κ. Παντερμαλής, ο οποίος θέτει πρωτίστως ηθικό θέμα. Διότι, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, υπήρξε αμφισβήτηση των μεθόδων με τις οποίες αποκτήθηκαν τα γλυπτά και της δικαιοδοσίας που είχε ο Έλγιν να τα μεταφέρει. Το Βρετανικό Κοινοβούλιο αποφάσισε κατά πλειοψηφία (82 υπέρ, 30 κατά) την αγορά. Ο διαπρεπής αρχαιολόγος επικεντρώνει το θέμα «στο γεγονός ότι όχι απλώς είχαν αρπάξει από το μνημείο αυτά τα έργα αλλά πολλά από αυτά τεμαχίστηκαν, έσπασαν, δηλαδή η διαχείριση έγινε με τρόπο, ο οποίος δεν είναι κολακευτικός ούτε για τη Βρετανία, ούτε για την ιστορία της δημιουργίας των μουσείων στην Ευρώπη».
Αλλά η μοιραία εκείνη απόφαση του Βρετανικού Κοινοβουλίου, κάθε άλλο παρά εξασφάλιζε την κυριότητα των παρθενώνειων γλυπτών. Έτσι, όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε σε πόρισμα των νομικών Τζέφρυ Ρόμπερτσον, Νόρμαν Πάλμερ και Αμάλ Κλούνεϊ, που είχε ζητηθεί από την τότε ελληνική κυβέρνηση το 2014 και δόθηκε στη δημοσιότητα τον περασμένο μήνα από την εφημερίδα Guardian, το κοινοβούλιο έκανε το 1963 νέα πράξη για αυτά. Με αυτήν «ξεπλένει» τα κλοπιμαία του Έλγιν, καθώς τα μέλη του έχουν αντιληφθεί πως δεν διαθέτουν καθαρά παραστατικά απόκτησης. Δίνουν de facto πιστοποιητικά στο Βρετανικό Μουσείο. Αυτό μπορεί να καταπέσει σε οποιοδήποτε διεθνές δικαστήριο σύμφωνα με το πόρισμα. Κανένα κράτος δεν μπορεί να νομιμοποιήσει παράνομες πράξεις υπηκόου του σε ξένη χώρα με αναδρομική κάλυψη. Μετά και τα ναζιστικά εγκλήματα, οι διεθνείς νόμοι είναι υπεράνω των εθνικών που έχουν περάσει από κάποια κοινοβούλια.
Το Βρετανικό Κοινοβούλιο έδωσε το 1816 έγκριση να αγοραστούν τα γλυπτά αντί 35.000 στερλινών και ενώ ο Έλγιν ζητούσε τα διπλά, λέγοντας πως είχε κάνει έξοδα 68- 75 χιλιάδων λιρών Αγγλίας. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους πρέπει να πούμε ότι το 1800 ο μισθός μιας υπηρέτριας ήταν έως 40 στερλίνες τον χρόνο, ο μισθός ενός μηχανικού έως 110, ενώ ο Έλγιν πρόσφερε στον σπουδαίο βρετανό ζωγράφο Ουίλιαμ Τέρνερ 700 με 800 στερλίνες για να σχεδιάσει τα γλυπτά (αυτή ήταν η πρώτη άδεια που είχε) αλλά εκείνος δεν δέχτηκε και έτσι επελέγη ο Ιταλός Λουζιέρι.
Ο λόρδος Έλγιν στήριξε όλα του τα επιχειρήματα στο ότι είχε φιρμάνι του σουλτάνου, στο ότι έσωσε τα γλυπτά από καταστροφές που έκαναν οι Τούρκοι και στο ότι οι Έλληνες δεν αντέδρασαν. Τα επιχειρήματα καταρρίφθηκαν ένα προς ένα από την ομάδα νομικών που συνέταξε το πρόσφατο πόρισμα. Ειδικά το πρώτο επιχείρημα, για το φιρμάνι, καταρρίπτεται όπως θα δούμε πιο κάτω, και από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης Βασίλη Δημητριάδη και από την γενική διευθύντρια αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού Ελενα Κόρκα.
Ως προς την «διάσωση», ο λόρδος Έλγιν και μαζί του το Βρετανικό Κοινοβούλιο που δέχτηκε το επιχείρημα, δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι τα γλυπτά προστατεύθηκαν, επειδή ο κλέφτης δεν έχει το δικαίωμα να προβάλει προς υπεράσπισή του πως τα φύλαξε καλύτερα από τον ιδιοκτήτη. Άλλωστε, η Ελλάδα μετά από λίγο ελευθερώθηκε από τον οθωμανικό ζυγό. Ακόμα και κατά τα έτη της Επανάστασης και παρά τις πολιορκίες της Ακρόπολης, δεν έπαθαν το παραμικρό όσα είχαν μείνει στο μνημείο. Επιπροσθέτως, υπάρχουν επιστολές που έχει αποκαλύψει η κα Κόρκα, σύμφωνα με τις οποίες οι οθωμανοί δεν είχαν επιτρέψει σε κανέναν ποτέ να αποσπάσει οτιδήποτε από τον «Ναό των ειδώλων» όπως τον αποκαλούσαν, επειδή τον σέβονταν ως μνημείο. Άλλωστε, η χώρα ήταν υπό κατοχή και ακόμα και αν είχαν δώσει την άδεια, παρανόμως δόθηκε. Επιπροσθέτως, το οθωμανικό δίκαιο προέβλεπε ότι όλες οι αρχαιότητες ανήκαν στον Σουλτάνο, άρα, όπως μας λέει διαπρεπής Έλληνας νομικός, η εξαγωγή τους απαγορευόταν. Ακόμη και αν ο Έλγιν είχε νόμιμη άδεια αφαίρεσης και εξαγωγής, που δεν είχε, εφόσον το δίκαιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το απαγόρευε, η άδεια δεν θα είχε καμιά ισχύ.
Επομένως, το επιχείρημα «No Elgin, no marbles» (αν δεν υπήρχε ο Έλγιν δεν θα υπήρχαν τα μάρμαρα) απλώς αποτελεί προπαγάνδα. Η αλήθεια είναι πως χωρίς τον Έλγιν, τα γλυπτά θα ήταν στον Παρθενώνα μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Ποτέ δεν αποδείχθηκε ότι ο άρπαγας λόρδος τα έσωσε υπό τον οθωμανικό νόμο ή ότι αυτό έγινε υπό συνθήκες έκτακτη ανάγκης. Ήταν ένα μεγάλο «φάουλ» από το Βρετανικό Κοινοβούλιο. Παρότι μάλιστα ο λόρδος Μέριτ δήλωσε πως υπήρξαν σθεναρές αντιθέσεις Ελλήνων, οι βουλευτές έκαναν σαν να μην άκουσαν τίποτα.
Η Μεγάλη Βρετανία είναι υπόλογη για τις πράξεις του Έλγιν, αφού σύμφωνα με τον διεθνή νόμο οι πράξεις ενός πρέσβη αντανακλούν στο κράτος του ακόμα και αν δεν έχουν σχέση με το ρόλο του ως πρέσβη. Η Ελλάδα ήταν τότε κατεχόμενο κράτος και τα μνημεία της, ιδίως τα θρησκευτικά, έπρεπε να τυγχάνουν σεβασμού. Ο Έλγιν δήλωσε επανειλημμένα πως ενήργησε αυτοβούλως ως ιδιώτης και όχι ως πρεσβευτής της χώρας του. Είναι όμως φανερό πως αν δεν κατείχε αυτή τη διπλωματική θέση δεν θα είχε καταφέρει το παραμικρό. Πρόκειται για μια υπόθεση διάτρητη που στερείται ηθικής.
Το φιρμάνι που μόνο φιρμάνι δεν ήταν
«Φιρμάνι ή Επίσημο Γράμμα του Καϊμακάν Πασά προς τον Καδή ή Προϊστάμενο Δικαστή και προς τον Βοεβόδα ή Διοικητή της Αθήνας το 1801.
Σε ειδοποιούμε ότι ο ειλικρινής Φίλος ή Εξοχότητα του Λόρδος Έλγιν Έκτατος Πρεσβευτής από την Αγγλική Αυλή στην Πύλη της Ευτυχίας, μας έχει βεβαιώσει ότι είναι γνωστό πως οι περισσότερες Φράγκικες [χριστιανικές] Αυλές επιθυμούν να διαβάσουν και να μελετήσουν τα βιβλία, γλυπτά και άλλα επιστημονικά έργα των Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Και ότι ειδικότερα, οι υπουργοί, φιλόσοφοι, επίσκοποι και άλλοι σημαίνοντες Άγγλοι ενδιαφέρονται για τα γλυπτά που έχουν μείνει από την εποχή των προαναφερθέντων Ελλήνων και τα οποία βρίσκονται στις ακτές του Αρχιπελάγους και σε άλλες περιοχές. Και εξαιτίας αυτού του πράγματος έχουν στείλει από καιρού εις καιρόν ανθρώπους για να εξερευνήσουν και να εξετάσουν τα αρχαία κτίρια και γλυπτά.
Και πως επειδή ορισμένοι φιλότεχνοι της Αγγλικής Αυλής θέλουν να δουν τα αρχαία κτίρια και τα περίεργα γλυπτά στην Πόλη των Αθηνών και τα παλαιά τείχη που σώζονται από τον καιρό των Ελλήνων, που βρίσκονται τώρα στο εσωτερικό μέρος του προαναφερθέντος τόπου. Όθεν αυτός [δηλ. ο πρεσβευτής] έχει προσλάβει πέντε Άγγλους ζωγράφους που μένουν τώρα στην Αθήνα, για να παρατηρήσουν και να εξετάσουν και επίσης να αντιγράψουν τα γλυπτά που υπάρχουν εκεί από την αρχαιότητα.
Κι ακόμη μας έχει ζητήσει, ειδικά για αυτή τη φορά, να γραφεί και να διαταχθεί ότι για όσον καιρό οι προαναφερθέντες ζωγράφοι θα μπαίνουν και θα βγαίνουν στο φρούριο αυτής της πόλης, που είναι ο τόπος της μελέτης, και θα τοποθετούν ικριώματα γύρω από τον αρχαίο Ναό των Ειδώλων που υπάρχει εκεί. Και θα κατασκευάζουν εκμαγεία των προαναφερθέντων κοσμημάτων και γλυπτών σε κονίαμα ή γύψο. Και θα καταμετρούν τα λείψανα των άλλων ερειπωμένων οικοδομημάτων που βρίσκονται εκεί. Και θα σκάβουν, όταν το κρίνουν απαραίτητο, τα θεμέλια για να ανακαλύψουν επιγραφές που μπορεί να έχουν καλυφθεί από σκουπίδια. Να μην υπάρξει καμία διακοπή ούτε εμπόδιο στην εργασία τους από τον Δισδάρη ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. Κανείς να μην αναμειχθεί με τα ικριώματα ή τα εργαλεία που μπορεί να χρειαστούν στις εργασίες τους. Και πως όταν θελήσουν να πάρουν μαζί τους θραύσματα πέτρας που φέρουν παλιές επιγραφές ή γλυπτά, να μην υπάρξει καμία αντίρρηση. (….)
Ειδικά, καθώς δεν υπάρχει κίνδυνος αν τα προαναφερθέντα γλυπτά και κτίρια παρατηρηθούν και σχεδιαστούν. (….)»
Ανεξαρτήτως από το πώς τιτλοφορείται, το κείμενο αυτό, που σώζεται σε ιταλική μετάφραση, μόνο φιρμάνι δεν είναι. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Βασίλης Δημητριάδης, είχε παρουσιάσει σε συνέδριο το 2000 στοιχεία, που καταρρίπτουν το επιχείρημα. Όπως πολύ χαρακτηριστικά είπε, «το έγγραφο του Έλγιν ισοδυναμεί, σήμερα, με μια συστατική επιστολή ενός αντιπροέδρου κυβέρνησης προς νομάρχη με την οποία ζητείται η εξυπηρέτηση ενός φίλου.» Και σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν ήταν φιρμάνι, δεν θα αποτελούσε έγγραφο με το οποίο αποκτά κανείς κυριότητα επάνω σε αντικείμενο.
Ο κ. Δημητριάδης απέδειξε, όμως, πως ο όρος χρησιμοποιείται εσφαλμένα. Δεν είχε τη δομή ενός φιρμανιού, τη γλώσσα που το πρωτόκολλο επέβαλε ούτε και κάποια υπογραφή από τον Σουλτάνο (τα φιρμάνια ξεκινούσαν με τη γενεαλογία του Σουλτάνου που τα υπέγραφε, συνέχιζαν με συγκεκριμένο τρόπο και έκλειναν με υπογραφή). Πρώτες έρευνες από το υπουργείο Πολιτισμού στα αρχεία της Κωνσταντινούπολης το 1999, δεν είχαν εντοπίσει φιρμάνι εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκεται αν υπήρχε.
Τη συνέχεια έδωσε η Έλενα Κόρκα με πολυετείς έρευνες σε αρχεία. Κατέληξε ότι ήταν μια «χαριστική» επιστολή ενός αξιωματούχου, του αναπληρωτή του Μεγάλου Βεζύρη και ότι ακόμα και αυτό το υπερέβη κατά πολύ. Πράγμα που συνιστά παρανομία.
Η κα Κόρκα μας είπε πως η ιταλική μετάφραση του λεγόμενου φιρμανιού περιήλθε στη Μεγάλη Βρετανία με την αγορά των γλυπτών. Τότε αποκτήθηκαν και όλα τα συνοδά έγγραφα, τουλάχιστον όσα είχαν διασωθεί. Η έρευνά της είναι λεπτομερής, και έχει στηρίξει τη διδακτορική της διατριβή στα Μάρμαρα του Παρθενώνα.
Η ίδια γράφει άρθρο για το φιρμάνι στο περιοδικό «Ανθέμιο» της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως (το τεύχος που είναι αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την απόφαση του Βρετανικού Κοινοβουλίου, μόλις κυκλοφόρησε). Με την επιστολή, σημειώνει, ζητούνταν «η ευνοϊκή αντιμετώπιση του συνεργείου του Elgin από τους προεστούς της Αθήνας, προκειμένου να γίνει αποτύπωση, σχέδια και λήψη εκμαγείων από τα μνημεία της Ακρόπολης, καθώς και ανασκαφή και πιθανή απομάκρυνση από τα ερείπια γύρω από τον Παρθενώνα κάποιων τμημάτων ενεπίγραφων ή με γλυπτή διακόσμηση, με σαφή διευκρίνηση όμως ότι δεν θα επερχόταν καμία βλάβη ή φθορά στο κτήριο». Αυτή η… λεπτομέρεια παρασιωπάται, και όλοι στηρίζονται στη δυνατότητα που δίνεται στον Έλγιν να απομακρυνθούν τμήματα ενεπίγραφα ή με γλυπτή διακόσμηση. Ναι. Όμως χωρίς βλάβη ή φθορά στο κτήριο. Άρα, μόνο για όσα θα προέκυπταν από ανασκαφές.
Ενδιαφέρον είναι το εύρημα της αρχαιολόγου Τατιάνας Πούλου, στο ίδιο αφιερωματικό τεύχος του «Ανθεμίου». Αναφερόμενη στον ζωγράφο Τζοβάνι Λουζιέρι που είχε επιλεγεί από τον Έλγιν για να τον βοηθήσει στην «υψηλή» αποστολή του, σχολιάζει επιστολή του αιδεσιμότατου Φίλιπ Χαντ, δεξιού χεριού του Έλγιν στην επιχείρηση αρπαγής. Εντοπίσθηκε στο αρχείο Έλγιν και είναι, περίπου, ό,τι περιγράφεται στο λεγόμενο «φιρμάνι» με συμπληρώματα «γραφειοκρατικής» σύνταξης. Δηλαδή ο Έλγιν έδωσε συγκεκριμένο κείμενο γραμμένο από τον… άνθρωπο του Θεού στον Καϊμακάμη, προκειμένου εκείνος να το αντιγράψει.
Η χειραγώγηση των αξιωματούχων αποδεικνύεται και από την κα Κόρκα. Όπως προσθέτει, οι οθωμανικές αρχές στην Αθήνα ζήτησαν αναδρομική κάλυψή τους από την Υψηλή Πύλη (προφανώς επειδή γνώριζαν ότι είχαν παρανομήσει). Ο βεζύρης Γαζί Γιουσούφ Ζιγιά στέλνει επιστολή προς τον βοεβόδα- και μάλλον και στον δισδάρη της Αθήνας- με την οποία τους ευχαριστεί για την πρέπουσα υποδοχή και φιλοξενία προς τον Έλγιν το 1802. Συμπεραίνεται ευλόγως ότι η Υψηλή Πύλη δεν γνώριζε τι είχε κάνει ο Έλγιν στον Παρθενώνα, αλλά δι’ αυτής της πλαγίας οδού το νομιμοποίησε. Και η αρχαιολόγος τονίζει: «η αδυναμία όλων των κειμένων αυτών είναι η ασάφειά τους και η ρητορικότητα των οθωμανικών εκφράσεων».
Σε επιστολή του Σερ Ρίτσαρντ Αντερ, ο οποίος χρημάτισε, επίσης, πρέσβης της Μεγάλης Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη, αναφέρεται στον Έλγιν ότι οι οθωμανοί αξιωματούχοι της Πόλης αρνήθηκαν κατηγορηματικά πως είχε οποιοδήποτε δικαίωμα στα Μάρμαρα. Μεγάλο μέρος της συλλογής βρισκόταν ακόμα στην Αθήνα και ο βοεβόδας ζητούσε άδεια εξαγωγής. Ο Ουίλιαμ Σεν Κλαιρ αναφέρει στο βιβλίο του πως οι αξιωματούχοι του απάντησαν ότι ο Έλγιν «δεν είχε λάβει ποτέ άδεια να αφαιρέσει αρχαιότητες από την Ακρόπολη και δεν είχε καμία ιδιοκτησία επ’ αυτών.
Εντέλει η άδεια για να φύγει το δεύτερο μέρος της συλλογής δόθηκε το 1810 με έγγραφο του Καϊμακάμη Χουσεΐν Κιαμήλ προς τον βοεβόδα της Αθήνας. Ένα κείμενο που και πάλι έχει ασάφειες. Δεν αναφέρεται πουθενά «οθωμανική διοικητική αποδοχή αποξήλωσης γλυπτών από τα μνημεία της Ακρόπολης». Αναφέρονται σπασμένα μάρμαρα και αγγεία και δίνεται η άδεια μεταφοράς τους μετά από δώρα αξίας 1480 πιάστρων και 100 στερλινών στην Κωνσταντινούπολη και ένα ακόμη δώρο απροσδιόριστης αξίας στον Καϊμακάμη.
Όταν ο Έλγιν κλήθηκε να αποδείξει στο Βρετανικό Κοινοβούλιο πως οι ενέργειές του ήταν νόμιμες, ζήτησε από τον Ανταίρ νέα τροποποιημένη επιστολή, στην οποία να εμφαίνεται κάτι τέτοιο, απολύτως ψευδές όπως μας οδηγούν πλέον τα γεγονότα να πιστέψουμε. Μετά από πολλές τροποποιήσεις και διαγραφές σε σχέδια επιστολών, ο Έλγιν ικανοποιείται και στέλνει στον Ανταίρ το σχέδιο που του ζητά να καθαρογράψει και να αποστείλει στον ίδιον. Είναι η τελευταία παρανομία, σε μια σειρά παρανομιών και μόνο.
[...]Όπως αναφέρεται στον φάκελο διεκδίκησης των μαρμάρων, που στάλθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, «από το 1801 έως το 1804 τα συνεργεία του Έλγιν δρούσαν στην Ακρόπολη, προκαλώντας σημαντικές ζημίες στα γλυπτά και το ίδιο το μνημείο, αποσπώντας και διαμελίζοντας ένα σημαντικό μέρος (περίπου το ήμισυ) από το σωζόμενο γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα, μαζί με ορισμένα αρχιτεκτονικά μέλη, όπως ένα κιονόκρανο και ένα σπόνδυλο από κίονα. Σήμερα μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου βρίσκονται διαμελισμένα πολλά τμήματα συχνά από το ίδιο γλυπτό.
Από τους 97 σωζόμενους λίθους της ζωφόρου του Παρθενώνα, οι 56 βρίσκονται στο Λονδίνο και οι 40 στην Αθήνα. Από τις 64 σωζόμενες μετόπες, οι 48 βρίσκονται στην Αθήνα και οι 15 στο Λονδίνο. Από τις 28 σωζόμενες μορφές των αετωμάτων, οι 19 βρίσκονται στο Λονδίνο και οι 9 στην Αθήνα.
Η μεταφορά με πλοία αυτών των ανεκτίμητης αξίας αρχαιοτήτων στην Αγγλία αντιμετώπισε δυσκολίες, αφού γινόταν από λιμάνι σε λιμάνι. Ένα πλοίο βούλιαξε και τα γλυπτά, ύστερα από παρατεταμένη έκθεση στην υγρασία των διάφορων λιμανιών, έφτασαν τελικά στη Βρετανία. Στο Λονδίνο μεταφέρθηκαν σε διάφορες αποθήκες, αφού ο Λόρδος Έλγιν είχε χάσει την περιουσία του, εξαιτίας των τεράστιων ποσών που δαπάνησε για τα συνεργεία του, τη μεταφορά των γλυπτών και τις δωροδοκίες των Τούρκων αξιωματούχων, έτσι ώστε να του είναι αδύνατο να τα στεγάσει σε δικό του χώρο. Έτσι ύστερα από την υποθήκευση της συλλογής του από το Βρετανικό κράτος, αναγκάστηκε να πουλήσει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στη Βρετανική Κυβέρνηση, η οποία και τα μετέφερε το 1816 στο Βρετανικό Μουσείο».
