Νέες κυκλοφορίες, προτάσεις για νέα ακούσματα, κριτικές
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
του ενός εκ των δυο εν ζωή κορυφαίων Ελλήνων κινηματογραφικών κριτικών
Μέχρι ενός σημείου, η περίπτωση των Κόρε. Ύδρο. (από το Κορεσμένοι Υδρογονάνθρακες) δεν διέφερε ιδιαίτερα από τις άπειρες… σχολικές μπάντες που σχηματίζονται σε ολόκληρη την Ελλάδα και παίζουν για την πλάκα τους, με βασικό χαρακτηριστικό έναν εφηβικό «αναρχισμό», πράγμα που εδώ γίνεται άμεσα διακριτό από το πλούσιο υλικό των home movies των «παιδιών».
Μεγαλώνοντας και αναζητώντας με κάποια σχετική σοβαρότητα το μέλλον τους στην ντόπια δισκογραφία (όντας και ένα από τα σπάνια συγκροτήματα που χρησιμοποιήσαν αποκλειστικά ελληνικό στίχο στις αρχές των ‘00s), οι Κόρε. Ύδρο. προσθέτουν στο ενεργητικό τους τον Αλέξανδρο Μακρή (που γνώριζε μουσική…) και το 2003 κυκλοφορούν το πρώτο τους album, το οποίο… πήραν χαμπάρι μονάχα λίγοι μουσικοκριτικοί και media-κές περσόνες οι οποίες αγωνίζονται να «ανακαλύψουν»… οτιδήποτε, μπας και δικαιολογήσουν μαζί και τη δική τους ύπαρξη (σε «rock» πλαίσιο, πάντοτε).
Όλα αυτά τα καταγράφει με σωστό τρόπο το ντοκιμαντέρ, σχεδόν απομυθοποιώντας τους Κόρε. Ύδρο. και το «cult» περιτύλιγμά τους, δίνοντας μεγάλο βάρος στα αθηναϊκά live της μπάντας, κατόπιν του (τελικά) πετυχημένου ως κυκλοφορία δεύτερου album (από την EMI, παρακαλώ!), «Φτηνή Ποπ για την Ελίτ».
Η hipster-ιά του μουσικού Τύπου (κυρίως) ξεσάλωσε με υμνωδίες τίτλων του στυλ «ο σημαντικότερος ελληνικός δίσκος της δεκαετίας μέχρι στιγμής» (!) και το συγκρότημα άρχισε να εκτροχιάζεται εξαιτίας προσωπικών ερίδων, καταφέρνοντας να κυκλοφορήσει ακόμη δύο δίσκους, ενώ οι medi-ο-fans μετέτρεπαν τον… γυμνόστηθο (συναυλιακά) Δημητριάδη σε ίνδαλμα τύπου Μόρισεϊ (φευ).
οι κόρε ύδρο/παιδιά της παλαιότητας έχουν έναν ήχο κιτς 80s, με ύφος σαρκαστικόσατυρικό, αλλά έχουν γράψει μερικά τραγούδια που μ αρέσουν πολύ, συν το ότι έχουν γαμάτους στίχους. συνολικά και ως προς το στυλ επαναλαμβάνονται - είναι μονότονοι σαν μέταλ μπάντα.
