Ὦ σεβαστὴ καὶ ἁγνὴ Θεά Ἑστία,
ἡ κατὰ μέσον οἴκων θρονιζομένη,
φύλαξ καὶ προστάτις τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων,
οἰκουρὸς ἀεί, τὸ φῶς καὶ τὸ θερμὸν τοῦ πυρὸς προσφέρουσα.
Ἐν σοὶ ἐδραῖα καὶ ἀσφαλῆ καθίσταται
τὰ δεσμὰ τῆς οἰκογενείας,
καὶ ἐν σοὶ γαλήνη αἰωνία
ἐμπνέεται εἰς τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων.
Ἐκ τῆς πυρκαγίου σου σβέννυται
πᾶν κακὸν καὶ πᾶσα διχοστασία.
Δὲξαι, ὦ θεία παρθένε,
τὰς εὐχὰς καὶ τὰς προσφορὰς ἡμῶν,
καὶ ἐκφύλαττε τοὺς οἴκους ἡμῶν
ἀπὸ πάσης βλάβης καὶ δεινῆς συμφορᾶς.
Σὺ, ἡ τῶν θεῶν τιμωμένη πρῶτη καὶ ἐσχάτη,
ἐκ τοῦ θρόνου τοῦ Διὸς ἀποστέλλεις εὐλογίας,
καὶ δι’ αἰῶνας ἀκέραιον ἐγκαθιδρύεις
τὸν ἱερὸν δεσμὸν τοῦ πυρὸς.
Ὦ Ἑστία θεία, ἡ τῶν ἀνθρώπων φιλόφρων,
μὴ παύσῃς εὐμενῶς τὸν οἶκον προστατεύειν.
Ἐν τῇ σοὶ χάριτι, ἔστω δὲ ἡ ἀγάπη
ἀμετάβλητος καὶ ἡ εὐτυχία ἄληκτος.
Σεβαστὴ καὶ παναγνὴ προστάτις,
δέσποινα τῆς εἰρήνης καὶ τοῦ φωτός,
εἶναι αἰωνίως ἡ σκέπη καὶ ἡ χαρά
πρὸς τὸν οἶκον ἡμῶν καὶ τὴν ἀγάπην τῶν ἡμετέρων.
Χαῖρε, ὦ Ἑστία πανένδοξε!
