Εθνολαϊκισμός

[akritas]

Πριν από αρκετά χρόνια ένας blogger-δημοσιογράφος, εισήγαγε το νέο όρο «εθνολαϊκισμός» για να περιγράψει το φαιδρό φαινόμενο των Ψωμιάδη-Άνθιμου στη Θεσσαλονίκη.
Είχε πει ότι ο «εθνολαϊκισμός» είναι η συνάντηση δυο ιδεολογιών: του εθνικισμού με την σημασία της υπερβατικής σχεδόν λατρεία του έθνους ως φετίχ. και του λαϊκισμού, με κεντρικό σημείο αναφοράς τον λαό, όχι με την νομική, την ιστορική, ή την ταξική του έννοια αλλά μάλλον ως μια συναισθηματική έννοια πού αφορά όσους αισθάνονται τον εαυτό τους ως μη προνομιούχοι και αδικημένοι.

Από τότε πέρασε πολύς καιρός και σήμερα ο όρος αυτός έχει βρει τη θέση του στη σύγχρονη πολιτική ορολογία της πτωχευμένης Ελλάδας.
Αποτελεί κυρίως τον αγαπημένο αφορισμό των διάφορων «κεντροαριστερών» και «ακροκεντρώων» νεοφιλελεύθερων για όσους διαφωνούν με το αξίωμά τους ότι η απόλυτη υποταγή του δημόσιου στο ιδιωτικό συμφέρον και η κυριαρχία της αγοράς από τις επιχειρηματικές ενώσεις θα φέρει τη λύτρωση.