Πως μπορώ να δείξω σε κάποιον ότι ο προφορικός και ο γραπτός λόγος δεν είναι το ίδιο;

[Θέμις]

Πως μπορώ να δείξω τις διαφορές ανάμεσα στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, την σημασία του αυθορμητισμού και της αμεσότητας, ότι οι λέξεις που θα βγουν από το στόμα κάποιου δεν θα είναι οι ίδιες όταν αυτός λέει την απάντηση σε κάποιον που τον ρώτησε προφορικά και όταν του υπαγορεύει για να γράψει την απάντηση;

Καταλαβαίνω ότι ο προφορικός λόγος επιτρέπει την άμεση ανατροφοδότηση και την διευκρίνηση ασαφειών και αμφισημειών. Ο ομιλητής μπορεί εκείνη την στιγμή να αξιολογήσει την κατανόηση και να προσαρμόσει κατάλληλα την μορφή αλλά ακόμα και την περιεχόμενη πληροφορία του εκφωνήματος.

Στον αντίποδα ο γραπτός λόγος βασίζεται στην πρόγνωση και προληπτική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων και στις παραδοχές για το υπόβαθρο και την αντίληψη (αντιληπτικότητα) του δέκτη.

Ο αυθορμητισμός στον προφορικό λόγο του προσδίδει μια αληθοφάνεια.

Οι άνθρωποι υποτιμάνε αυτές τις διαφορές. Λες δεν μπορώ να γράψω και σου λένε κανένα πρόβλημα θα σου βρούμε κάποιον να υπαγορεύεις. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μηχανικό. Θα έλεγα ότι είναι γνωστικό ή και πραγματολογικό (ίσως ψυχολογικό ή κοινωνικό).

[ΓΑΛΗ]

Πως μπορώ να δείξω τις διαφορές ανάμεσα στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, την σημασία του αυθορμητισμού και της αμεσότητας, ότι οι λέξεις που θα βγουν από το στόμα κάποιου δεν θα είναι οι ίδιες όταν αυτός λέει την απάντηση σε κάποιον που τον ρώτησε προφορικά και όταν του υπαγορεύει για να γράψει την απάντηση;

Καταλαβαίνω ότι ο προφορικός λόγος επιτρέπει την άμεση ανατροφοδότηση και την διευκρίνηση ασαφειών και αμφισημειών. Ο ομιλητής μπορεί εκείνη την στιγμή να αξιολογήσει την κατανόηση και να προσαρμόσει κατάλληλα την μορφή αλλά ακόμα και την περιεχόμενη πληροφορία του εκφωνήματος.

Στον αντίποδα ο γραπτός λόγος βασίζεται στην πρόγνωση και προληπτική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων και στις παραδοχές για το υπόβαθρο και την αντίληψη (αντιληπτικότητα) του δέκτη.

Ο αυθορμητισμός στον προφορικό λόγο του προσδίδει μια αληθοφάνεια.

Οι άνθρωποι υποτιμάνε αυτές τις διαφορές. Λες δεν μπορώ να γράψω και σου λένε κανένα πρόβλημα θα σου βρούμε κάποιον να υπαγορεύεις. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μηχανικό. Θα έλεγα ότι είναι γνωστικό ή και πραγματολογικό (ίσως ψυχολογικό ή κοινωνικό).

Noμίζω ότι κάπου συγχέεις την ηχητική απόδοση του λόγου με την αμεσότητα του προφορικού λόγου.

Παραδείγματος χάριν, μία στημένη "ζωντανή" συνέντευξη ή ένας λόγος σε κοινό, δεν έχει μεγάλη διαφορά από τον γραπτό λόγο. Σκονάκια, υποβολείς κλπ πάντα υπάρχουν.

Ο προφορικός λόγος μπορεί να εκτιμηθεί μόνον όταν είναι αυθόρμητος και όχι "σκηνοθετημένος".

[Chilloutbuddy]

Βάλε να ακούσεις Κρίστοφερ Χίτσενς. Ελάχιστοι αγοράζουν βιβλίο του, ακόμα λιγότεροι τα διαβάζουν, γιατί πρέπει να είσαι όχι απλά άθεος αλλά αντίθεος. Στο ίντερνετ όμως έχει δεκάδες εκατομμύρια θεάσεις. Γιατί ο Χίτσενς είναι καλλιτέχνης του λόγου, ξέρει ότι άλλη αντιληπτικότητα έχει ο μανιακός του βιβλίου που διαβάζει τα πάντα και άλλη ο περιστασιακός θεατής του βίντεο με τα 10 δευτερόλεπτα υπομονή. Και σερβίρει αναλόγως.

Για μας τους κοινούς θνητούς κακά τα ψέμματα, αν έχουμε σοβαρή διαφορά προφορικού και γραπτού λόγου καλό θα είναι να φροντίσουμε να μην έχουμε. Γιατί συνήθως σημαίνει ότι απλά χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο να βρούμε την κατάλληλη λέξη και στο ενδιάμεσο ενώ σκεφτόμαστε κοιτάζοντας λοξά πάνω δεξιά, λέμε "εεεεε" και διάφορες ψιλομπουρδίτσες για να ξέρει ο άλλος ότι δεν πάθαμε κανα εγκεφαλικό.

Το άλλο που είπες ότι μπορούμε να εξυψώνουμε ή να απολοποιούμε το λόγο μας κατά βούληση ανάλογα με το επίπεδο του συνομιλητή μας, αυτό είναι στην πραγματικότητα πολύ πιό δύσκολο απ'ό,τι φαίνεται. Οι περισσότεροι απο μας μιλάμε με ένα τρόπο, συνήθως ανάλογα με το πού και πώς μεγαλώσαμε και πού και αν πήγαμε σχολείο.

[Niki]

Πως μπορώ να δείξω τις διαφορές ανάμεσα στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, την σημασία του αυθορμητισμού και της αμεσότητας, ότι οι λέξεις που θα βγουν από το στόμα κάποιου δεν θα είναι οι ίδιες όταν αυτός λέει την απάντηση σε κάποιον που τον ρώτησε προφορικά και όταν του υπαγορεύει για να γράψει την απάντηση;

Καταλαβαίνω ότι ο προφορικός λόγος επιτρέπει την άμεση ανατροφοδότηση και την διευκρίνηση ασαφειών και αμφισημειών. Ο ομιλητής μπορεί εκείνη την στιγμή να αξιολογήσει την κατανόηση και να προσαρμόσει κατάλληλα την μορφή αλλά ακόμα και την περιεχόμενη πληροφορία του εκφωνήματος.

Στον αντίποδα ο γραπτός λόγος βασίζεται στην πρόγνωση και προληπτική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων και στις παραδοχές για το υπόβαθρο και την αντίληψη (αντιληπτικότητα) του δέκτη.

Ο αυθορμητισμός στον προφορικό λόγο του προσδίδει μια αληθοφάνεια.

Οι άνθρωποι υποτιμάνε αυτές τις διαφορές. Λες δεν μπορώ να γράψω και σου λένε κανένα πρόβλημα θα σου βρούμε κάποιον να υπαγορεύεις. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μηχανικό. Θα έλεγα ότι είναι γνωστικό ή και πραγματολογικό (ίσως ψυχολογικό ή κοινωνικό).

Παράδειγμα προφορικού λόγου.

-Τι κάνεις ωρέ Σιφαλιό τσιμπάν τα ψάρια ;
-Πράμα Κυρ Γιώργη.


Το ίδιο στον γραπτό λόγο.
΄-Τι κάνεις Σίφη τσιμπάνε τα ψάρια;
-Οχι δεν τσιμπάνε τα ψάρια Κύριε Γιώργο.

Η διαφορά μεγάλη και ο αυθορμητισμός υπάρχει.

[Αχθος Αρουρης]

Πως μπορώ να δείξω τις διαφορές ανάμεσα στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, την σημασία του αυθορμητισμού και της αμεσότητας, ότι οι λέξεις που θα βγουν από το στόμα κάποιου δεν θα είναι οι ίδιες όταν αυτός λέει την απάντηση σε κάποιον που τον ρώτησε προφορικά και όταν του υπαγορεύει για να γράψει την απάντηση;

Καταλαβαίνω ότι ο προφορικός λόγος επιτρέπει την άμεση ανατροφοδότηση και την διευκρίνηση ασαφειών και αμφισημειών. Ο ομιλητής μπορεί εκείνη την στιγμή να αξιολογήσει την κατανόηση και να προσαρμόσει κατάλληλα την μορφή αλλά ακόμα και την περιεχόμενη πληροφορία του εκφωνήματος.

Στον αντίποδα ο γραπτός λόγος βασίζεται στην πρόγνωση και προληπτική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων και στις παραδοχές για το υπόβαθρο και την αντίληψη (αντιληπτικότητα) του δέκτη.

Ο αυθορμητισμός στον προφορικό λόγο του προσδίδει μια αληθοφάνεια.

Οι άνθρωποι υποτιμάνε αυτές τις διαφορές. Λες δεν μπορώ να γράψω και σου λένε κανένα πρόβλημα θα σου βρούμε κάποιον να υπαγορεύεις. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μηχανικό. Θα έλεγα ότι είναι γνωστικό ή και πραγματολογικό (ίσως ψυχολογικό ή κοινωνικό).

Οταν μιλας δεν σκεφτεσαι .............

[hellegennes]

Για μας τους κοινούς θνητούς κακά τα ψέμματα, αν έχουμε σοβαρή διαφορά προφορικού και γραπτού λόγου καλό θα είναι να φροντίσουμε να μην έχουμε. Γιατί συνήθως σημαίνει ότι απλά χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο να βρούμε την κατάλληλη λέξη και στο ενδιάμεσο ενώ σκεφτόμαστε κοιτάζοντας λοξά πάνω δεξιά, λέμε "εεεεε" και διάφορες ψιλομπουρδίτσες για να ξέρει ο άλλος ότι δεν πάθαμε κανα εγκεφαλικό.

Δεν συμφωνώ ιδιαίτερα. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ γραπτού και προφορικού λόγου είναι στην σύνταξη. Ο γραπτός λόγος είναι πολύ δυσκολότερα κατανοητός αν δεν υπάρχουν κάποιες κρίσιμες αλλαγές στον τρόπο που επιλέγεις να συντάξεις το κείμενό σου. Ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την κατανόηση και συμβάλλει στην απαίτηση να υπάρχει αυτή η διαφορά είναι ο τρόπος που ο εγκέφαλός μας διαβάζει κείμενα σε σχέση με τον τρόπο που ακούει λέξεις. Η διαδικασία μετασχηματισμού της πληροφορίας σε νόημα είναι διαφορετική σ' αυτές τις δυο διαδικασίες. Με άλλον τρόπο παίρνει ο εγκέφαλος ένα ηχητικό σύνολο και το μεταφράζει σε νόημα απ' ό,τι παίρνει μια σειρά οπτικών συμβόλων και την μετατρέπει σε νόημα.

Μια σημαντική παράμετρός, για παράδειγμα, είναι η ταχύτητα. Η ανάγνωση είναι πολύ πιο αργή από την ηχητική πρόσληψη. Διαβάζοντας μια μεγάλη πρόταση, μπορείς εύκολα να χαθείς μέχρι να τελειώσεις την ανάγνωση. Στον προφορικό λόγο έχουμε πολύ λιγότερες παύσεις και πολύ συχνότερα είναι κόμμα ή άνω τελεία και πολύ σπανιότερα τελεία. Αυτό μπορείς εύκολα να το διαπιστώσεις αν δεις αποηχογραφημένο κείμενο και παράλληλα να διαπιστώσεις πόσο δυσανάγνωστο είναι, ενώ αν ακούσεις το ίδιο κείμενο δεν θα συναντήσεις δυσκολίες.

[Chilloutbuddy]

Δεν συμφωνώ ιδιαίτερα.

Γιαυτό σε αγαπάμε

[taxalata xalasa]

Πως μπορώ να δείξω τις διαφορές ανάμεσα στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, την σημασία του αυθορμητισμού και της αμεσότητας, ότι οι λέξεις που θα βγουν από το στόμα κάποιου δεν θα είναι οι ίδιες όταν αυτός λέει την απάντηση σε κάποιον που τον ρώτησε προφορικά και όταν του υπαγορεύει για να γράψει την απάντηση;

Καταλαβαίνω ότι ο προφορικός λόγος επιτρέπει την άμεση ανατροφοδότηση και την διευκρίνηση ασαφειών και αμφισημειών. Ο ομιλητής μπορεί εκείνη την στιγμή να αξιολογήσει την κατανόηση και να προσαρμόσει κατάλληλα την μορφή αλλά ακόμα και την περιεχόμενη πληροφορία του εκφωνήματος.

Στον αντίποδα ο γραπτός λόγος βασίζεται στην πρόγνωση και προληπτική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων και στις παραδοχές για το υπόβαθρο και την αντίληψη (αντιληπτικότητα) του δέκτη.

Ο αυθορμητισμός στον προφορικό λόγο του προσδίδει μια αληθοφάνεια.

Οι άνθρωποι υποτιμάνε αυτές τις διαφορές. Λες δεν μπορώ να γράψω και σου λένε κανένα πρόβλημα θα σου βρούμε κάποιον να υπαγορεύεις. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μηχανικό. Θα έλεγα ότι είναι γνωστικό ή και πραγματολογικό (ίσως ψυχολογικό ή κοινωνικό).

Οταν μιλας δεν σκεφτεσαι .............

κι ο σκεπτων δεν μιλα...

[Αχθος Αρουρης]

Πως μπορώ να δείξω τις διαφορές ανάμεσα στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, την σημασία του αυθορμητισμού και της αμεσότητας, ότι οι λέξεις που θα βγουν από το στόμα κάποιου δεν θα είναι οι ίδιες όταν αυτός λέει την απάντηση σε κάποιον που τον ρώτησε προφορικά και όταν του υπαγορεύει για να γράψει την απάντηση;

Καταλαβαίνω ότι ο προφορικός λόγος επιτρέπει την άμεση ανατροφοδότηση και την διευκρίνηση ασαφειών και αμφισημειών. Ο ομιλητής μπορεί εκείνη την στιγμή να αξιολογήσει την κατανόηση και να προσαρμόσει κατάλληλα την μορφή αλλά ακόμα και την περιεχόμενη πληροφορία του εκφωνήματος.

Στον αντίποδα ο γραπτός λόγος βασίζεται στην πρόγνωση και προληπτική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων και στις παραδοχές για το υπόβαθρο και την αντίληψη (αντιληπτικότητα) του δέκτη.

Ο αυθορμητισμός στον προφορικό λόγο του προσδίδει μια αληθοφάνεια.

Οι άνθρωποι υποτιμάνε αυτές τις διαφορές. Λες δεν μπορώ να γράψω και σου λένε κανένα πρόβλημα θα σου βρούμε κάποιον να υπαγορεύεις. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μηχανικό. Θα έλεγα ότι είναι γνωστικό ή και πραγματολογικό (ίσως ψυχολογικό ή κοινωνικό).

Οταν μιλας δεν σκεφτεσαι .............

κι ο σκεπτων δεν μιλα...

σωστα.....το αντιστροφο αληθες ....

γλωσσα λαλουσα, σκεψη απουσα,
γλωσσα σιγουσα, σκεψη παρουσα,
στομα ανοικτο, νους κλειστος
στομα κλειστο, νους ενεργος,

οταν ανοιγει το ενα ρευμα, αμεσως κλεινει το αλλο .....
.... με διαχωριστικη βαλβιδα .......
σκεφτεσαι..... ανοιγει η βρυση, τρεχει το νερο ..
.... ποτιζεις τον κηπο σου ......
μιλας....... κλεινει η βρυση ..... δίψα ....
.... η φωνη ειναι και βαλβιδα εξαερισμου ....
..... του πνιγεως (χυτρα)

[Θέμις]

Πως μπορώ να δείξω τις διαφορές ανάμεσα στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, την σημασία του αυθορμητισμού και της αμεσότητας, ότι οι λέξεις που θα βγουν από το στόμα κάποιου δεν θα είναι οι ίδιες όταν αυτός λέει την απάντηση σε κάποιον που τον ρώτησε προφορικά και όταν του υπαγορεύει για να γράψει την απάντηση;

Καταλαβαίνω ότι ο προφορικός λόγος επιτρέπει την άμεση ανατροφοδότηση και την διευκρίνηση ασαφειών και αμφισημειών. Ο ομιλητής μπορεί εκείνη την στιγμή να αξιολογήσει την κατανόηση και να προσαρμόσει κατάλληλα την μορφή αλλά ακόμα και την περιεχόμενη πληροφορία του εκφωνήματος.

Στον αντίποδα ο γραπτός λόγος βασίζεται στην πρόγνωση και προληπτική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων και στις παραδοχές για το υπόβαθρο και την αντίληψη (αντιληπτικότητα) του δέκτη.

Ο αυθορμητισμός στον προφορικό λόγο του προσδίδει μια αληθοφάνεια.

Οι άνθρωποι υποτιμάνε αυτές τις διαφορές. Λες δεν μπορώ να γράψω και σου λένε κανένα πρόβλημα θα σου βρούμε κάποιον να υπαγορεύεις. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μηχανικό. Θα έλεγα ότι είναι γνωστικό ή και πραγματολογικό (ίσως ψυχολογικό ή κοινωνικό).

Noμίζω ότι κάπου συγχέεις την ηχητική απόδοση του λόγου με την αμεσότητα του προφορικού λόγου.

Παραδείγματος χάριν, μία στημένη "ζωντανή" συνέντευξη ή ένας λόγος σε κοινό, δεν έχει μεγάλη διαφορά από τον γραπτό λόγο. Σκονάκια, υποβολείς κλπ πάντα υπάρχουν.

Ο προφορικός λόγος μπορεί να εκτιμηθεί μόνον όταν είναι αυθόρμητος και όχι "σκηνοθετημένος".

Άλλο το 4β άλλο το 5α
4. επεξεργασμένη έκφραση με στόχο: β. τη διατύπωση διανοημάτων: Επιστημονικός / πολιτικός / φιλοσοφικός / εμπειρικός / τεχνοκρατικός ~.
5α. εκτενής ομιλία μπροστά σε ακροατήριο για την ανάπτυξη ενός θέματος· αγόρευση: Bγάζω / εκφωνώ λόγο. Πανηγυρικός / πολιτικός / δικανικός ~. Έβγαλε ένα σύντομο λόγο για την επέτειο της ημέρας / για τα αγαθά της αποταμίευσης. Έκατσε στο γραφείο του κι ετοίμασε το λόγο του. Εκφώνησε βαρυσήμαντο λόγο στη βουλή.

Εγώ εννοούσα το 4β. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο λόγος είναι πολύσημο. Παλι καλά που δεν κρατάει η αρχική σημασία του λογαριασμού, μετρήματος

[Θέμις]

Για μας τους κοινούς θνητούς κακά τα ψέμματα, αν έχουμε σοβαρή διαφορά προφορικού και γραπτού λόγου καλό θα είναι να φροντίσουμε να μην έχουμε. Γιατί συνήθως σημαίνει ότι απλά χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο να βρούμε την κατάλληλη λέξη και στο ενδιάμεσο ενώ σκεφτόμαστε κοιτάζοντας λοξά πάνω δεξιά, λέμε "εεεεε" και διάφορες ψιλομπουρδίτσες για να ξέρει ο άλλος ότι δεν πάθαμε κανα εγκεφαλικό.

Δεν συμφωνώ ιδιαίτερα. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ γραπτού και προφορικού λόγου είναι στην σύνταξη. Ο γραπτός λόγος είναι πολύ δυσκολότερα κατανοητός αν δεν υπάρχουν κάποιες κρίσιμες αλλαγές στον τρόπο που επιλέγεις να συντάξεις το κείμενό σου. Ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την κατανόηση και συμβάλλει στην απαίτηση να υπάρχει αυτή η διαφορά είναι ο τρόπος που ο εγκέφαλός μας διαβάζει κείμενα σε σχέση με τον τρόπο που ακούει λέξεις. Η διαδικασία μετασχηματισμού της πληροφορίας σε νόημα είναι διαφορετική σ' αυτές τις δυο διαδικασίες. Με άλλον τρόπο παίρνει ο εγκέφαλος ένα ηχητικό σύνολο και το μεταφράζει σε νόημα απ' ό,τι παίρνει μια σειρά οπτικών συμβόλων και την μετατρέπει σε νόημα.

Μια σημαντική παράμετρός, για παράδειγμα, είναι η ταχύτητα. Η ανάγνωση είναι πολύ πιο αργή από την ηχητική πρόσληψη. Διαβάζοντας μια μεγάλη πρόταση, μπορείς εύκολα να χαθείς μέχρι να τελειώσεις την ανάγνωση. Στον προφορικό λόγο έχουμε πολύ λιγότερες παύσεις και πολύ συχνότερα είναι κόμμα ή άνω τελεία και πολύ σπανιότερα τελεία. Αυτό μπορείς εύκολα να το διαπιστώσεις αν δεις αποηχογραφημένο κείμενο και παράλληλα να διαπιστώσεις πόσο δυσανάγνωστο είναι, ενώ αν ακούσεις το ίδιο κείμενο δεν θα συναντήσεις δυσκολίες.

Η ανατροφοδότηση; Η δυνατότητα να σου κάνει κάποιος διευκρινηστικές ερωτήσεις;

Σε ρωτάει ο Χ το οτιδήποτε. Ο Χ μπορεί αν δεν καταλάβει κάτι να σε ρωτήσει. Έχεις ανατροφοδότηση και ευελιξία.

Υπαγορεύεις στον Χ την απάντηση στο ίδιο ερώτημα που όμως τώρα το έθεσε ο Υ. Θα φύγει ένα χαρτί από εσένα (το οποίο μπορείς να το ξαναδιαβάσεις και να το διορθώσεις). Βασίζεσαι σε παραδοχές (ποιο είναι το γνωστικό υπόβαθρο του Υ τι αντιληπτικότητα έχει) και προσεκτικό σχεδιασμό (το ότι μπορείς να το ξαναδιαβάσεις πριν το στείλεις είναι δίκοπο μαχαίρι οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα σου δεν μπορείς να τις ανακαλέσεις το χαρτί μπορείς να το διορθώσεις 1000 φορές πριν το στείλεις).


Αλλά το θέμα είναι αυτές τις διαφορές πως μπορώ να τις δείξω σε κάποιον;

[ΓΑΛΗ]

Για μας τους κοινούς θνητούς κακά τα ψέμματα, αν έχουμε σοβαρή διαφορά προφορικού και γραπτού λόγου καλό θα είναι να φροντίσουμε να μην έχουμε. Γιατί συνήθως σημαίνει ότι απλά χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο να βρούμε την κατάλληλη λέξη και στο ενδιάμεσο ενώ σκεφτόμαστε κοιτάζοντας λοξά πάνω δεξιά, λέμε "εεεεε" και διάφορες ψιλομπουρδίτσες για να ξέρει ο άλλος ότι δεν πάθαμε κανα εγκεφαλικό.

Δεν συμφωνώ ιδιαίτερα. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ γραπτού και προφορικού λόγου είναι στην σύνταξη. Ο γραπτός λόγος είναι πολύ δυσκολότερα κατανοητός αν δεν υπάρχουν κάποιες κρίσιμες αλλαγές στον τρόπο που επιλέγεις να συντάξεις το κείμενό σου. Ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την κατανόηση και συμβάλλει στην απαίτηση να υπάρχει αυτή η διαφορά είναι ο τρόπος που ο εγκέφαλός μας διαβάζει κείμενα σε σχέση με τον τρόπο που ακούει λέξεις. Η διαδικασία μετασχηματισμού της πληροφορίας σε νόημα είναι διαφορετική σ' αυτές τις δυο διαδικασίες. Με άλλον τρόπο παίρνει ο εγκέφαλος ένα ηχητικό σύνολο και το μεταφράζει σε νόημα απ' ό,τι παίρνει μια σειρά οπτικών συμβόλων και την μετατρέπει σε νόημα.

Μια σημαντική παράμετρός, για παράδειγμα, είναι η ταχύτητα. Η ανάγνωση είναι πολύ πιο αργή από την ηχητική πρόσληψη. Διαβάζοντας μια μεγάλη πρόταση, μπορείς εύκολα να χαθείς μέχρι να τελειώσεις την ανάγνωση. Στον προφορικό λόγο έχουμε πολύ λιγότερες παύσεις και πολύ συχνότερα είναι κόμμα ή άνω τελεία και πολύ σπανιότερα τελεία. Αυτό μπορείς εύκολα να το διαπιστώσεις αν δεις αποηχογραφημένο κείμενο και παράλληλα να διαπιστώσεις πόσο δυσανάγνωστο είναι, ενώ αν ακούσεις το ίδιο κείμενο δεν θα συναντήσεις δυσκολίες.

Η ανατροφοδότηση; Η δυνατότητα να σου κάνει κάποιος διευκρινηστικές ερωτήσεις;

Σε ρωτάει ο Χ το οτιδήποτε. Ο Χ μπορεί αν δεν καταλάβει κάτι να σε ρωτήσει. Έχεις ανατροφοδότηση και ευελιξία.

Υπαγορεύεις στον Χ την απάντηση στο ίδιο ερώτημα που όμως τώρα το έθεσε ο Υ. Θα φύγει ένα χαρτί από εσένα (το οποίο μπορείς να το ξαναδιαβάσεις και να το διορθώσεις). Βασίζεσαι σε παραδοχές (ποιο είναι το γνωστικό υπόβαθρο του Υ τι αντιληπτικότητα έχει) και προσεκτικό σχεδιασμό (το ότι μπορείς να το ξαναδιαβάσεις πριν το στείλεις είναι δίκοπο μαχαίρι οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα σου δεν μπορείς να τις ανακαλέσεις το χαρτί μπορείς να το διορθώσεις 1000 φορές πριν το στείλεις).


Αλλά το θέμα είναι αυτές τις διαφορές πως μπορώ να τις δείξω σε κάποιον;

Μα το ζητούμενο στην έκφραση του προφορικού λόγου, είναι ο αυθορμητισμός χωρίς προσεκτικούς σχεδιασμούς και επιμέλειες κειμένου.

Αν δεν, δεν.

[hellegennes]

Η ανατροφοδότηση; Η δυνατότητα να σου κάνει κάποιος διευκρινηστικές ερωτήσεις;

Αυτά είναι σημαντικά συγκεκριμένα σε έναν διάλογο. Γενικότερα όμως στον προφορικό λόγο θεωρώ ότι η κύρια διαφορά είναι στην σύνταξη. Γιατί κι εδώ υπάρχει η δυνατότητα να σου κάνει κάποιος διευκρινιστικές ερωτήσεις, παρόλα αυτά δεν γράφουμε όπως μιλάμε.

Αλλά το θέμα είναι αυτές τις διαφορές πως μπορώ να τις δείξω σε κάποιον;

Τι εννοείς να τις δείξεις;

[Θέμις]

Η ανατροφοδότηση; Η δυνατότητα να σου κάνει κάποιος διευκρινηστικές ερωτήσεις;

Αυτά είναι σημαντικά συγκεκριμένα σε έναν διάλογο. Γενικότερα όμως στον προφορικό λόγο θεωρώ ότι η κύρια διαφορά είναι στην σύνταξη. Γιατί κι εδώ υπάρχει η δυνατότητα να σου κάνει κάποιος διευκρινιστικές ερωτήσεις, παρόλα αυτά δεν γράφουμε όπως μιλάμε.

Αλλά το θέμα είναι αυτές τις διαφορές πως μπορώ να τις δείξω σε κάποιον;

Τι εννοείς να τις δείξεις;

Δεν γράφουμε όπως μιλάμε. Αλλά είναι άλλο πράγμα το one off (με ευκαιρίες διόρθωσης, κλπ κλπ, να μπορείς να το ξαναδεις πριν το στείλεις) και μπορεί να έχεις απάντηση ακόμα και σε μερικά χρόνια. Και είναι άλλο πράγμα εκείνη την στιγμή να έχεις την ευκαιρία να ζυγίσεις τις αντιδράσεις. Ο προφορικός λόγος έχει εγγενές το χαρακτηριστικό της διάδρασης.

Είναι άλλο πράγμα να γράφεις ένα άρθρο, μια αγωγή και άλλο πράγμα να γράφεις ένα μέιλ. Στον γραπτό λόγο δεν υπάρχει διαδραστικότητα. Ακόμα και στο μέιλ (chat) δεν έχεις απάντηση με την ίδια αμεσότητα. Η σύγχυση φαίνεται και με μη λεκτικές αντιδράσεις. Αυτές χάνονται σε μια παραεπεξεργασμένη απάντηση. Μπορείς να υπαγορεύεις και στο μικρόφωνο δεν χρειάζεται να είναι γραμματέας. Και δεν είναι διάδραση με τον παραλήπτη να ρωτήσεις τον γραμματέα να σου πει μια γνώμη.

Όσο για το να δείξω


Καταλαβαίνω ότι είναι πολύσημο (όχι τόσο όσο το λήμμα μας εδώ ο λόγος που το χρησιμοποιώ ως 4β όχι ώς 5α ούτε οτιδήποτε άλλο) αλλά εννοώ να εξηγήσω, να βοηθήσω κάποιον να καταλάβει τις διαφορές, ότι γραπτός και προφορικός λόγος δεν είναι το ίδιο. Ότι είναι αρκετά αφοριστικό σε κάποιον που εκφράζει την δυσκολία παραγωγής γραπτού λόγου να του λες οκ θα έχεις βοηθό γραφής να του υπαγορεύεις. Κανένα πρόβλημα.

Δεν είναι το χέρι που γράφει αλλά το μυαλό. Δεν είναι μηχανική διεργασία το γράψιμο αλλά γνωστική. Μπορεί να υπαγορεύεις αλλά παρότι δεν είναι το χέρι σου που κρατάει το στηλό παράγεις γραπτό όχι προφορικό λόγο. Θα πεις κάτι μετά μπορείς να το ξανακοιτάξεις.