Τα φερε βλέπετε έτσι η ζωή, που εδώ και αρκετό καιρό έχω κάποιες φορές αρκετό...χρόνο. Χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Χρόνο για σκότωμα. Ευλογία και κατάρα.
Φίλους δεν έχω πολλούς από επιλογή, μετρημένοι στα δάχτυλα άντε και των ποδιών, και απ αυτούς λιγότεροι από των χεριών βρίσκονται σε κοντινή φυσική απόσταση. Όλοι τους δε δουλεύουν σεζόν, οπότε απ απρίλη πίπα κ@λο. Κανά δυο έχουν και κουτσούβελα νηπιαγωγείου στα 45. Πίπα κ@λο στο τετράγωνο.
Το εδώ και 25 χρόνια κοριτσάκι μου (και χαρά της ζωής μου) πήζει ακόμη όλη μέρα, μέχρι νύχτα, με τη μαγαζάρα της (respect, όλο δημιούργημά της από το 0 και καθοριστική οικονομική ανάσα). Πιο κουλ λίγο με το που μπήκε ο γιούλης και σε κανά δεκαπενθήμερο πέφτει το καλοκαιρινό λουκέτο και αρχίζει το πάρτυ, αλλά ακόμα πήζει. Κι εγώ? Για ώρες αρκετές με ελεύθερο χρόνο και με ένα μυαλό ανέκαθεν ελαφρώς πειραγμένο να παρακολουθώ από κοντά τί εξελίσσεται τριγύρω και να προσπαθώ να γεμίσω τα ενδιάμεσα κενά μέχρι να έρθει το σκ, μέχρι να κλείσει το μαγαζί, μέχρι να φύγουμε τα δυο μας νότια στις ερημιές μας για κανά μήνα, μέχρι να βρει κάποιο φιλαράκι μια ανάσα να πιούμε καμιά ρακή, μέχρι να εμφανιστεί κάποια...παρέα της προκοπής κατά τα γούστα μου.
Και κάπου εκεί, πριν μερικούς λίγους μήνες, τρώω το φλας να ξαναψάξω τα βίτσια του παρελθόντος. Να ξαναψάξω κανά φόρουμ από αυτά που γνώρισα τόσο καλά παλιά. Να ξαναβρώ πειραγμένους σαν κι εμένα, βλαμμένους όπως εξ αρχής περιέγραφα (ετυμολογικά - με κάποιας μορφής βλάβη σε σχέση με το μέσο όρο) ο καθένας με τον τρόπο του, να κάνω κανά παρεάκι για τα τόσα και τόσα που δεν προσφέρεται η προσωπική επικοινωνία να επικοινωνηθούν...
Και κάπου εκεί, πετυχαίνω το πχώρουμ
Μια ανάσα από το παρελθόν, μια εξελιγμένη όαση βλαμμένων 2020 series, μέσα σ έναν εντελώς μαλακισμένο κόσμο (στον οποίο μέσα περνάω πάρτυ για μην παραξηγήσει κανάς βλαμμένος, δεν μου λείπει τίποτα βάσει προσωπικών γούστων και απαιτήσεων πέραν του θέματος του ελεύθερου αυτού χρόνου που και αυτό σχεδόν έκλεισε).
Βλαμμένοι λοιπόν όλων των ειδών...από εντελώς μαλάκες σιχαμένους βλαμμένους μέχρι βλαμμένους που τους αγαπάς με όλη σου την καρδιά. Από βλαμμένα κομματόσκυλα μέχρι βλαμμένους ακομμάτιστους. Από βλαμμένους νεογιάπηδες μέχρι βλαμμένους φτωχοδιάβολους. Από βλαμμένους γαμιάδες μέχρι βλαμμένους αγάμητους. Από βλαμμένους αγίους και προφήτες, μέχρι βλαμμένες λεγεώνες αντίχριστων δαιμόνων. Από βλαμμένα 25χρονα που θέλουν να καεί το σύμπαν μέχρι κάργα βλαμμένους κομπλεξικούς κωλόγερους με σκατωμένες ψυχές. Που όσο πιο πολύ πλησιάζει το μοναχικό τους τέλος, τόσο πιο βρωμερές γίνονται...
Κοινή συνισταμένη, ένα σημαντικά υψηλό διανοητικό επίπεδο. Μουαγιέ εδώ μέσα, imho, πολλές μονάδες πάνω από το μέσο IQ γύρω γύρω. Ο βλαμμένος κομματόσκυλος παρτάκιας καπιταλιστής πολύ ανώτερος εγκεφαλικά στην προπαγάνδα και την υπεράσπιση των προνομίων του από το live. Ο βλαμμένος κομματόσκυλος γουοκαριστερός, προχωρημένη με νίτρο έκδοση του μαλάκα προπαγανδιστή στη γωνία. Ο βλαμμένος ψεκ πολύ ανώτερος διανοητικά από τον μέσο ψεκ live.
Ένα τσούρμο βλαμμένων κι εδώ μέσα όπως παντού τριγύρω, αλλά πολύ πιο τροχισμένο. Πελεκάει. Ο δε βλαμμένος επιδειξίας της γαμιοσύνης, της αισθητικής, της ραπτικής, της κολωνικής, της αντρίλας, τους πουστρίλας του, πίστες μπροστά από τον καθημερινό συνάδελφο πελάτη. Ο δε βλαμμένος (α)γνωστικιστής φιλόσοφος, παίζει νίτσε λιγκ άνετα.
Και πάνω απ όλα, μονίμως διαθέσιμος όποτε σε πιάνει η βλάβη να πάς να τα πεις με κανάν βλαμμένο σαν την πάρτη σου και μη.
Όλους σας ευχαριστώ λοιπόν. Και το πχώρουμ πρώτα απ όλα, και τους συντονιστές (πιο ετερόκλητες εντελώς βλαμμένες μορφές/ξυράφια δεν έχω ξαναδεί μαζεμένες) αλλά πάνω απ όλα όλους εσάς. Γίνατε κομμάτι της ζωής μου όσο και αν μερικοί μου προκαλείτε τόση αηδία που κανονικά θα έπρεπε να το αποφεύγω σαν κομμάτι θεραπείας από τις τοξίνες. Συνολικά αυτό όλο αντισταθμίζεται πρώτον από τόσους υπόλοιπους που είναι πραγματική όαση συναισθημάτων, ανθρώπινης ποιότητας και ιδεών, όσο και από την εμπειρία πλέον του να αντιλαμβάνεσαι την ψυχοσύνθεση του ατελούς της φύσης που μας διακατέχει και της αποφυγής του να γίνεσαι σκληρός κριτής της όποιας σαπίλας έχει παρεισφρήσει στον άλλον (ή στον εαυτό σου). Να μην οργίζεσαι και να μακροθυμείς, προς εαυτόν και προς αλλήλους. Πάνω απ όλα να μην θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο του κάθ ενός βλαμμένου όσο ανάξιο βλαμμένο και αν εσύ ο άξιος βλαμμένος τον μετράς. Τουλάχιστον να προσπαθείς.
Σας ευχαριστώ και πάλι λοιπόν μέσα από την καρδιά μου. Δεν θα πω καμιά παπαριά ότι μου προσφέρατε κάποιο ιδιαίτερο νόημα, στο φτερό σας γράφω όλους μόλις το κοριτσάκι μου σκάσει μύτη να φύγουμε για θάλασσα ή κανά φιλαράκι πάρει τηλέφωνο, αλλά οι ώρες που μου γεμίζετε είτε ποιοτικά είτε εντελώς τρολικά, είναι σημαντικές και με αποσπούν πλήρως από το "αργία μήτηρ κακίας/μαλακίας". Κάνετε το μυαλό μου να δουλεύει και να φεύγει από την αποβλάκωση και το σκότωμα χρόνου. Αξία....ανεκτίμητη.
Ο Θεός να σας έχει καλά λοιπόν (πιστεύετε δεν πιστεύετε, φορείς πνεύματος Θεού, ανθρώπου ή δαιμόνων) και να σας δίνει υγεία και χρόνο να μαζεύεστε σε αυτήν την (περιστασιακά ευλογημένη/καταραμένη) σύναξη των βλαμμένων που λέγεται πχώρουμ.
ΥΓ. Την ώρα που ετοιμαζόμουν να πατήσω το υποβολή, ακούω ένα αρκετά δυνατό μπαμ στη τζαμαρία. Κοιτάω και βλέπω ένα σπουργίτι ξαπλά ανάσκελα. Βγαίνω έξω πριν το προλάβουν τα σκυλιά, και είναι ήδη νεκρό. Λογικά έσπασε το λαιμό του όταν έσκασε στο τζάμι. Ακριβώς από πάνω είναι μια φωλιά στο κλιματιστικό. Εύχομαι να μην ήταν η μαμά. Στεναχωρήθηκα ήταν δεν ήταν.
ΥΓ2. Όντας βλαμμένος, από κατασκευής, το μυαλό μου πήγε άμεσα στο ότι ήταν κάποιο σημάδι. Σημάδι τί όμως? Να μην ποστάρω το παραπάνω? Να το ποστάρω? Το πόσταρα τελικά. Καμιά ιδέα τί σημάδι μπορεί να ήταν (κυρίως από τις εσωτερικές μάγ(κ)ισες του φόρουμ)?
