The subtle art of not giving a fuck

[neon imposter]

όπου ο συγγραφέας μας προτείνει to not give a fuck φέρνοντας ως παράδειγμα (τρομερή έμπνευση) τον Dave Mustaine των Megadeth ο οποίος, λέει, σπατάλησε τη ζωή του bearing a grudge against Metallica.

Σπουδαίο παράδειγμα για να χτίσεις το επιχείρημά σου, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πως ο M είναι ο σημαντικότερος μουσικός στον χώρο της pop και της ακραίας εκδοχής της, του thrash metal - ο σημαντικότερος τουλάχιστον από τον Bach και έπειτα.

Θέλω να πω - ο συγγραφέας μας λέει (τουλάχιστον αυτό θυμάμαι από όσο είχα διαβάσει από το συγκεκριμένο βιβλίο) πως για να απολαύσεις τη ζωή σου πρέπει να μη give a fuck.

Και εγώ λέω λέει μαλακίες.

Και δεν είναι μόνο ότι χρησιμοποιεί το απολύτως λάθος παράδειγμα - είναι ότι αυτού του είδους η φιλοσοφία σε οδηγεί σε ένα limbo αποχαύνωσης, εκείνο το οποίο προέβλεψαν πχ οι Pearl Jam για τον εαυτό τους με το Indifference.

Ας προσθέσουμε κάτι άλλο - γενικότερα η ζωή είναι για να βρεις κάτι και να χτυπάς τον εαυτό σου εναντίον του. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη και αυτή πρέπει να είναι η κινητήριος δύναμη.

Ας επικαλεστώ τον Joyce

Then he was aware of them bodies before of them coloured. How ? By knocking his sconce against them, sure

Στο Ulysses Annotated σημειώνεται για τη συγκεκριμένη φράση



Πρέπει δλδ να βρεις αντίσταση στη ζωή (κάτι να πρήζεσαι) διότι αν δεν βρεις κάτι να bear grudge against η ζωή γίνεται unbearable

πχ ο Samuel Johnson απέρριψε τον ιδεαλισμό του επισκόπου Berkeley χτυπώντας μία κοτρόνα, μία αλληγορική κίνηση για το πώς γίνεται η ζωή bearable

[Σε ένα ίδιο επίπεδο, η ζωή του Kierkegaard είναι η καταστροφή της εγελιανής διαλεκτικής]

[Δλδ, ο Kierkegaard και ο Mustaine είναι εκλεκτικά συγγενείς]

[paul25]

όπου ο συγγραφέας μας προτείνει to not give a fuck φέρνοντας ως παράδειγμα (τρομερή έμπνευση) τον Dave Mustaine των Megadeth ο οποίος, λέει, σπατάλησε τη ζωή του bearing a grudge against Metallica.

Σπουδαίο παράδειγμα για να χτίσεις το επιχείρημά σου, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πως ο M είναι ο σημαντικότερος μουσικός στον χώρο της pop και της ακραίας εκδοχής της, του thrash metal - ο σημαντικότερος τουλάχιστον από τον Bach και έπειτα.

Θέλω να πω - ο συγγραφέας μας λέει (τουλάχιστον αυτό θυμάμαι από όσο είχα διαβάσει από το συγκεκριμένο βιβλίο) πως για να απολαύσεις τη ζωή σου πρέπει να μη give a fuck.

Και εγώ λέω λέει μαλακίες.

Και δεν είναι μόνο ότι χρησιμοποιεί το απολύτως λάθος παράδειγμα - είναι ότι αυτού του είδους η φιλοσοφία σε οδηγεί σε ένα limbo αποχαύνωσης, εκείνο το οποίο προέβλεψαν πχ οι Pearl Jam για τον εαυτό τους με το Indifference.

Ας προσθέσουμε κάτι άλλο - γενικότερα η ζωή είναι για να βρεις κάτι και να χτυπάς τον εαυτό σου εναντίον του. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη και αυτή πρέπει να είναι η κινητήριος δύναμη.

Ας επικαλεστώ τον Joyce

Then he was aware of them bodies before of them coloured. How ? By knocking his sconce against them, sure

Στο Ulysses Annotated σημειώνεται για τη συγκεκριμένη φράση

[img]https://i.postimg.cc/SNjjw1BC/knoc ... .png[/img]

Πρέπει δλδ να βρεις αντίσταση στη ζωή (κάτι να πρήζεσαι) διότι αν δεν βρεις κάτι να bear grudge against η ζωή γίνεται unbearable

πχ ο Samuel Johnson απέρριψε τον ιδεαλισμό του επισκόπου Berkeley χτυπώντας μία κοτρόνα, μία αλληγορική κίνηση για το πώς γίνεται η ζωή bearable

[Σε ένα ίδιο επίπεδο, η ζωή του Kierkegaard είναι η καταστροφή της εγελιανής διαλεκτικής]

[Δλδ, ο Kierkegaard και ο Mustaine είναι εκλεκτικά συγγενείς]

Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως γίνονται επιτυχίες κάτι τέτοια βιβλία που σου γράφουν μέσα το αυτονόητο. Τώρα δυστυχώς δεν το έχω διαβάσει φίλε μου να σου πω, αλλά δεν νομίζω να εννοεί να πέσεις στην απάθεια, μάλλον κάτι θα παρεξηγήσεις.

[GreekGuy]

συμφωνώ

[Δημοκράτης]

δεν κατάλαβες ουτε τον προλογο του βιβλίου
το κάποιο κατά τα άλλα λέει τα αυτονόητα. Λεει δηλαδή να επιλέξεις ποια είναι τα σοβαρά θέματα της ζωής σου και να ασχοληθείς με αυτά. στις μέρες μας όμως τα αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα για πολλούς

[Καραμελίτσα]

Το βιβλίο λέει προφανή πράγματα και επαναλαμβάνει το ιδιο μήνυμα με 100 διαφορετικούς τρόπους.

Αλλά κάνει και αναφορά στο μέταλ, σα να ναι κατι αξιομνημονευτο; Ίου, φέρτε μου ένα εμότικο εμετού.

[neon imposter]

Οτιδήποτε δεν είναι εμμονή, είναι χαλαρότητα

οι εγκοπές και οι εντομές του φυσικού κόσμου δεν είναι παρά εμμονές που αποκρυσταλλώθηκαν ως σταλαγμίτες και σταλακτίτες μνήμης

Ο Πόε ή Πόου κατανόησε καλύτερα απ όλους τι είναι εμμονή, όταν έγραψε για τον μαύρο γάτο που όταν τη σκοτώσεις και την κρύψεις πίσω από τον τοίχο σου, κλείνεις κατά λάθος κ τον γάτο, και αυτός σε στοιχειώνει με το νιαούρισμα

Νομίζω - νομίζω μόνο - ότι ίσως ο Ρόρτυ κάπου εκεί να εμφανίζεται αντίθετος με τον Πόε ή Πόου

[Green Dragon]

Το βιβλίο λέει προφανή πράγματα και επαναλαμβάνει το ιδιο μήνυμα με 100 διαφορετικούς τρόπους.

Αλλά κάνει και αναφορά στο μέταλ, σα να ναι κατι αξιομνημονευτο; Ίου, φέρτε μου ένα εμότικο εμετού.

Άντε χάσου από δω!

Όξωωωω!

[Green Dragon]

όπου ο συγγραφέας μας προτείνει to not give a fuck φέρνοντας ως παράδειγμα (τρομερή έμπνευση) τον Dave Mustaine των Megadeth ο οποίος, λέει, σπατάλησε τη ζωή του bearing a grudge against Metallica.

Σπουδαίο παράδειγμα για να χτίσεις το επιχείρημά σου, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πως ο M είναι ο σημαντικότερος μουσικός στον χώρο της pop και της ακραίας εκδοχής της, του thrash metal - ο σημαντικότερος τουλάχιστον από τον Bach και έπειτα.

Θέλω να πω - ο συγγραφέας μας λέει (τουλάχιστον αυτό θυμάμαι από όσο είχα διαβάσει από το συγκεκριμένο βιβλίο) πως για να απολαύσεις τη ζωή σου πρέπει να μη give a fuck.

Και εγώ λέω λέει μαλακίες.

Και δεν είναι μόνο ότι χρησιμοποιεί το απολύτως λάθος παράδειγμα - είναι ότι αυτού του είδους η φιλοσοφία σε οδηγεί σε ένα limbo αποχαύνωσης, εκείνο το οποίο προέβλεψαν πχ οι Pearl Jam για τον εαυτό τους με το Indifference.

Ας προσθέσουμε κάτι άλλο - γενικότερα η ζωή είναι για να βρεις κάτι και να χτυπάς τον εαυτό σου εναντίον του. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη και αυτή πρέπει να είναι η κινητήριος δύναμη.

Ας επικαλεστώ τον Joyce

Then he was aware of them bodies before of them coloured. How ? By knocking his sconce against them, sure

Στο Ulysses Annotated σημειώνεται για τη συγκεκριμένη φράση

[img]https://i.postimg.cc/SNjjw1BC/knoc ... .png[/img]

Πρέπει δλδ να βρεις αντίσταση στη ζωή (κάτι να πρήζεσαι) διότι αν δεν βρεις κάτι να bear grudge against η ζωή γίνεται unbearable

πχ ο Samuel Johnson απέρριψε τον ιδεαλισμό του επισκόπου Berkeley χτυπώντας μία κοτρόνα, μία αλληγορική κίνηση για το πώς γίνεται η ζωή bearable

[Σε ένα ίδιο επίπεδο, η ζωή του Kierkegaard είναι η καταστροφή της εγελιανής διαλεκτικής]

[Δλδ, ο Kierkegaard και ο Mustaine είναι εκλεκτικά συγγενείς]

Το σωστό είναι να μην ασχολείσαι με βλακείες. Δηλαδή don't give a fuck για πράγματα που δεν το αξίζουν, άρα πρέπει να ξέρεις να διακρίνεις ποιά είναι τα ελάχιστα που δεν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.

[Armageddon]

Εκανε ένα τραπέζι πρόσφατα ο Michael Daglas. Την ημέρα του πατέρα και ανέβασε photo στο Instagram. Ο 78χρονος star είχε αγκαλία τους δυο γιούς του ένω η καλλονή γυναίκα του Katherine Zeta Jones δεν ήταν παρών εκείνη τη στιγμή. Το τραπέζι πάνω είχε κάθε λογής καλούδια αχλάδια, σάντουιτς, χυμούς, πεπόνια, καρπούζια, μέλι, γάλα, λουκάνικα. Ολα τα ευλογημένα αγαθά. Κάποιοι έσπευσαν να ευχηθούν στον αστέρα του χόλλυγουντ για την ημέρα όμως κάποιοι άλλοι του είπαν "τι είναι αυτά που κάνεις;" Ο μισός κόσμος πεινάει και εσύ ανεβάζεις τέτοια photo; Σαν να του λένε "ντροπή σου!".
Το σκεπτικό πίσω από αυτή τη κατηγορία μπορώ να το καταλάβω.