The ecstatic reverie of discovery

[neon imposter]

Η φράση ανήκει αν δεν κάνω λάθος στον Mark Fisher, τη χρησιμοποιεί όταν μιλά για το δέος με το οποίο ανακαλύπτει κανείς τη μουσική στα εφηβικά κ μετεφηβικά του χρόνια, και το γεγονός ότι δύσκολα μπορεί να το βιώσει εκ νέου αυτό το συναίσθημα μετά από κάποια ηλικία

Καταλαβαίνουμε τι εννοεί - θυμάμαι όταν άκουσα για πρώτη φορά το αγαπημένο μου πλέον κομμάτι των DM, το photographic - το είχε βάλει ο Παπασπυρόπουλος στον ____ FM εκείνο που δεν θυμάμαι πώς λεγόταν αλλά την εκπομπή του ακολουθούσε η εκπομπή του βλάκα του ψαριανού

Όταν το άκουσα το έπος κόντεψα να πέσω από την καρέκλα - αυτό εννοεί ecstatic reverie of discovery



Πολλές τέτοιες στιγμές

[Ανέστης_35]

η εκπομπή του βλάκα του ψαριανού

[Ανέστης_35]