Ρεμπέτικο vs ελαφρό

[Σέλευκας]

Το θέμα Ρεμπέτικο εναντίον ελαφρού είναι ιστορικό.
Κάπου το 1950 έχουμε μια ιστορική ανατροπή στην κυρίαρχη μουσική της Ελλάδας. Ενώ μέχρι τότε κυριαρχούσε το ελαφρύ τραγούδι , πολύ απότομα εκτοπίστηκε πλήρως απο το ρεμπέτικο και τον απόγονό του το λαϊκό.
Πολλές απόψεις έχουν ακουστεί γιαυτό το θέμα. Επίσης παρατηρείται μια προσπάθεια αποκατάστασης του ελαφρού το οποίο δεν σκότωσε και κανέναν στην τελική.
Όμως είναι άξιο να αναλυθεί το γεγονός της απόλυτης εξαφάνισης του ελαφρού και της επικράτησης του λαϊκού-ρεμπέτικου.
Βέβαια παράλληλα εξαφανίστηκε απο την δισκογραφία και το δημοτικό το οποίο από λαϊκό μετατράπηκε σε φολκλορικό, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Και αυτό έχει ανατραπεί αφού υπάρχει αναβίωση του παραδοσιακού σήμερα ή μάλλον όλων των παραδοσιακών τραγουδιών που απο τα πανηγύρια πέρασαν στην αστική διασκέδαση.

Στην πρώτη ερώτηση βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση από έναν «σοφό» του τραγουδιού τον Μαμαγκάκη ο οποίος συμμετείχε ενεργά στα δρόμενα απο την αρχή του 50 και ο λόγος του έχει περισσότερη βαρύτητα επειδή έβλεπε την κατάσταση απο κοντά αλλά από πάνω σαν επόπτης, δηλαδή χωρίς να ανήκει ο ίδιος.

στο 16:55

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Πολύ όμορφα και τσεκουράτα τα λέει ο σπουδαίος Μαμαγκάκης, ο οποίος και είχε γνωριστεί με ρεμπέτες από κοντά στη δεκαετία του 1950 και τους έγραφε και τις παρτιτούρες προκειμένου να περάσουν από τη λογοκρισία.

Γενικότερα, ήδη από ττις αρχές της δεκαετίας του 1930, όταν πρωτογίνεται το "μπαμ" και μπαίνει το μπουζούκι στη δισκογραφία, πάθανε την πλάκα τους οι του "ελαφρού" καθώς είδαν μεγάλο μέρος της "πίτας" τους να τη μασουλάει το ρεμπέτικο.

[Λίνο Βεντούρα]

Το θέμα Ρεμπέτικο εναντίον ελαφρού είναι ιστορικό.
Κάπου το 1950 έχουμε μια ιστορική ανατροπή στην κυρίαρχη μουσική της Ελλάδας. Ενώ μέχρι τότε κυριαρχούσε το ελαφρύ τραγούδι , πολύ απότομα εκτοπίστηκε πλήρως απο το ρεμπέτικο και τον απόγονό του το λαϊκό.
Πολλές απόψεις έχουν ακουστεί γιαυτό το θέμα. Επίσης παρατηρείται μια προσπάθεια αποκατάστασης του ελαφρού το οποίο δεν σκότωσε και κανέναν στην τελική.
Όμως είναι άξιο να αναλυθεί το γεγονός της απόλυτης εξαφάνισης του ελαφρού και της επικράτησης του λαϊκού-ρεμπέτικου.
Βέβαια παράλληλα εξαφανίστηκε απο την δισκογραφία και το δημοτικό το οποίο από λαϊκό μετατράπηκε σε φολκλορικό, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Και αυτό έχει ανατραπεί αφού υπάρχει αναβίωση του παραδοσιακού σήμερα ή μάλλον όλων των παραδοσιακών τραγουδιών που απο τα πανηγύρια πέρασαν στην αστική διασκέδαση.

Στην πρώτη ερώτηση βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση από έναν «σοφό» του τραγουδιού τον Μαμαγκάκη ο οποίος συμμετείχε ενεργά στα δρόμενα απο την αρχή του 50 και ο λόγος του έχει περισσότερη βαρύτητα επειδή έβλεπε την κατάσταση απο κοντά αλλά από πάνω σαν επόπτης, δηλαδή χωρίς να ανήκει ο ίδιος.

στο 16:55

Δεν κατάλαβα, ποια ήταν η απάντηση του Μαμαγκάκη;
Ούτε το ελαφρό, ούτε το δημοτικό εξαφανίστηκε πότε από την δισκογραφία.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Εννοείται ρεμπέτικο. Μετά άρχισε η εμπορικη κλαψούρα. Αν κι εγώ ελαφρα βάζω τα τσιτσανη και μετά. Τώρα αν λέμε για τα προπολεμικα, επανήλθαν σε χιπστερομορφη.

[Λίνο Βεντούρα]

Εννοείται ρεμπέτικο. Μετά άρχισε η εμπορικη κλαψούρα. Αν κι εγώ ελαφρα βάζω τα τσιτσανη και μετά. Τώρα αν λέμε για τα προπολεμικα, επανήλθαν σε χιπστερομορφη.

Ό,τι να ‘ναι για άλλη μια φορά από τον συμπαθή συμπχωρουμιτη.

[Nandros]

.


vs


.

[Beria]

Εννοείται ρεμπέτικο. Μετά άρχισε η εμπορικη κλαψούρα. Αν κι εγώ ελαφρα βάζω τα τσιτσανη και μετά. Τώρα αν λέμε για τα προπολεμικα, επανήλθαν σε χιπστερομορφη.

Ό,τι να ‘ναι για άλλη μια φορά από τον συμπαθή συμπχωρουμιτη.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Εννοείται ρεμπέτικο. Μετά άρχισε η εμπορικη κλαψούρα. Αν κι εγώ ελαφρα βάζω τα τσιτσανη και μετά. Τώρα αν λέμε για τα προπολεμικα, επανήλθαν σε χιπστερομορφη.

Ό,τι να ‘ναι για άλλη μια φορά από τον συμπαθή συμπχωρουμιτη.

Καταστροφεας του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Έφερε την καψούρα του μαγαζιού. Τα ρεμπέτικα τραγουδούσαν για ότι μπορείς να φανταστείς, επαγγέλματα, συνήθειες, συνοικίες, πολιτικά, ανθρώπους της εποχής, ήταν πραγματικά τραγούδι του λαού, σε όλες του τις εκφάνσεις. Μετά όλα γίνανε έρωτες και χωρισμοι, για να σπάνε πιάτα.

[Beria]

Ό,τι να ‘ναι για άλλη μια φορά από τον συμπαθή συμπχωρουμιτη.

Καταστροφεας του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Έφερε την καψούρα του μαγαζιού. Τα ρεμπέτικα τραγουδούσαν για ότι μπορείς να φανταστείς, επαγγέλματα, συνήθειες, συνοικίες, πολιτικά, ανθρώπους της εποχής, ήταν πραγματικά τραγούδι του λαού, σε όλες του τις εκφάνσεις. Μετά όλα γίνανε έρωτες και χωρισμοι, για να σπάνε πιάτα.

Μη μιλάς ρε συ για πράγματα που δεν καταλαβαίνεις
Σε παρακαλώ

[Σέλευκας]

Το θέμα Ρεμπέτικο εναντίον ελαφρού είναι ιστορικό.
Κάπου το 1950 έχουμε μια ιστορική ανατροπή στην κυρίαρχη μουσική της Ελλάδας. Ενώ μέχρι τότε κυριαρχούσε το ελαφρύ τραγούδι , πολύ απότομα εκτοπίστηκε πλήρως απο το ρεμπέτικο και τον απόγονό του το λαϊκό.
Πολλές απόψεις έχουν ακουστεί γιαυτό το θέμα. Επίσης παρατηρείται μια προσπάθεια αποκατάστασης του ελαφρού το οποίο δεν σκότωσε και κανέναν στην τελική.
Όμως είναι άξιο να αναλυθεί το γεγονός της απόλυτης εξαφάνισης του ελαφρού και της επικράτησης του λαϊκού-ρεμπέτικου.
Βέβαια παράλληλα εξαφανίστηκε απο την δισκογραφία και το δημοτικό το οποίο από λαϊκό μετατράπηκε σε φολκλορικό, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Και αυτό έχει ανατραπεί αφού υπάρχει αναβίωση του παραδοσιακού σήμερα ή μάλλον όλων των παραδοσιακών τραγουδιών που απο τα πανηγύρια πέρασαν στην αστική διασκέδαση.

Στην πρώτη ερώτηση βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση από έναν «σοφό» του τραγουδιού τον Μαμαγκάκη ο οποίος συμμετείχε ενεργά στα δρόμενα απο την αρχή του 50 και ο λόγος του έχει περισσότερη βαρύτητα επειδή έβλεπε την κατάσταση απο κοντά αλλά από πάνω σαν επόπτης, δηλαδή χωρίς να ανήκει ο ίδιος.

στο 16:55

Δεν κατάλαβα, ποια ήταν η απάντηση του Μαμαγκάκη;
Ούτε το ελαφρό, ούτε το δημοτικό εξαφανίστηκε πότε από την δισκογραφία.

Η απάντηση είναι ότι δεν είχαν ταλέντο οι δημιουργοί του ενός είδους αλλά είχαν του άλλου. Επίσης ρίχνει και ότι ήταν ξενόφερτα και δεν πατούσαν σε τίποτα ήταν δηλαδή άσχετα. Έχω διαφωνώ στο ταλέντο γιατί το ίδιο το είδος έδινε πολύ μεγάλο πεδίο ώστε να εκφραστούν οι καλλιτέχνες αλλά και ο λαός αφού η μουσική αυτή κουβαλούσε πολύ μεγάλο βάθος ιστορίας.

[ST48410]

Διδακτική συνέντευξη από πολλές απόψεις.

[Σέλευκας]

Το περίεργο είναι οτι ζουν ακόμα πρωταγωνιστές του 1950
π.χ αξίζει κάποιος να ασχοληθεί με τη Στέλλα Γκρέκα
σοκ προκαλεί οταν λεει οτι δεν υπήρχε ακομα το Ρεμπέτικο οταν τραγουδουσε αυτην (δεν υπήρχε ως κυριαρχο εννοεί)
https://www.ertnews.gr/eidiseis/mono-st ... -100-eton/

[stavmanr]

Και στο ρεμπέτικο καί στο ελαφρό έχουμε από διαμάντια μέχρι σκουπίδια.

Αυτές οι κόντρες μεταξύ "κατηγοριών" είναι τελείως άκυρες.

[Σέλευκας]

Οχι κοντρα δεν υπήρξε αλλά υπήρξε συρρίκνωση και απαξίωση.
Οπως υπήρξε τελικά και η οριστική εξαφάνιση του Ρεμπέτικου το οποίο επανήλθε μόνο με τα παλιά του τραγούδια.

[ΓΑΛΗ]

Εδώ πάντως, τον Ιούνιο γίναμε ρεμπετούπολη.

https://neasmyrni.gr/wp-content/uploads ... CINEMA.pdf