Θεοδώριχος ο Μέγας
Ο Μέγας Θεοδώριχος ήταν ο βασιλιάς των Οστρογότθων που στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα ταλαιπώρησε τους Βυζαντινούς με τις εισβολές του στη Θράκη, τη Μακεδονία, την Θεσσαλία και άλλες περιοχές της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το 475 μ.Χ. έγινε μονάρχης των Γότθων. Τελικά τα βρήκε με τους Βυζαντινούς και ύστερα από πρόταση του αυτοκράτορα Ζήνωνα οργάνωσε εκστρατεία στην Ιταλία εναντίον του Οδόακρου, του πρώτου μη Ρωμαίου αυτοκράτορα που κυβερνούσε την Ιταλία.
Το 488μ.Χ. με στράτευμα 250.000 ανδρών συνέτριψε το στράτευμα του Οδόακρου κοντά στο Σίρμιον και έστησε πανύψηλη πυραμίδα θριάμβου με τις κεφαλές των χιλιάδων νεκρών.
Να επισημάνω εδώ ότι δεν έχω βρει διαθέσιμες πηγές στο διαδίκτυο (πρωτογενείς ή μη) για την «πυραμίδα» κεφαλών του Θεοδώριχου αλλά μετέφερα αυτά που γράφει ο ιστορικός ερευνητής Κυριάκος Σιμόπουλος για τον Μέγα Θεοδώριχο στο βιβλίο του «Ο Μύθος των Μεγάλων της Ιστορίας» (σελ.356). Αν κάποιος βρει περισσότερα ας τα βάλει.
Μογγόλοι και Ταμερλάνος
Αν υπάρχει ένας λαός εξαιρετικά δημοφιλής για στήσιμο «πυραμίδων» από κομμένα κεφάλια αυτός είναι οι Μογγόλοι. Το έκαναν για λόγους τιμωρίας και εκφοβισμού. Ανάμεσά τους όμως ξεχώρισε ο
Τουρκο-Μογγόλος κατακτητής Ταμερλάνος και ιδρυτής της απέραντης αυτοκρατορίας των Τιμουριδών. Το
1387 κατέλαβε την περσική πόλη
Ισφαχάν η οποία είχε επαναστατήσει εναντίον του.
Ακολούθησε τρομερή σφαγή – 70.000 άνθρωποι σφαγιάστηκαν από τα μογγολικά στρατεύματα. Ο Ταμερλάνος διέταζε τους στρατιώτες του
να συλλέξουν ένα μίνιμουμ αριθμό κεφαλιών κατά τη διάρκεια των ανθρωποσφαγών. Τελικά μετά τη σφαγή στήθηκαν οι αναμενόμενες «πυραμίδες». Σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα
υπήρξαν τουλάχιστον 28 «πύργοι» νεκροκεφαλών αποτελούμενοι από 1500 κρανία! Στήθηκαν περισσότεροι τέτοιοι «πύργοι» αλλά ο μάρτυρας
σταμάτησε να μετράει κυριευμένος από αποτροπιασμό. Ο αριθμός των νεκρών στην Ισφαχάν υπολογίζεται από τους σύγχρονους ιστορικούς σε
200.000 άτομα!
Η ίδια φρίκη και μετά την επιτυχή εισβολή του στο Δελχί. Στο δρόμο προς το Δελχί κατέστρεψε αρκετές πόλεις και πήρε αιχμαλώτους. Πριν την σημαντική μάχη με το Δελχί
ο Ταμερλάνος έσφαξε 100.000 Ινδούς αιχμαλώτους από φόβο μην αυτομολήσουν στον εχθρό. Όλη η Ινδία κολυμπούσε στο αίμα από τις σφαγές του στρατού του Ταμερλάνου. Για τους «πύργους» κεφαλιών ένας μουσουλμάνος χρονικογράφος αφηγείται τα εξής:
“ψηλοί πύργοι χτίστηκαν με τα κεφάλια των Ινδών και τα σώματά τους έγιναν τροφή των αρπακτικών ζώων και πουλιών.”
Τέλος, ιδιαίτερα αιματηρή ήταν και η κατάληψη της Βαγδάτης από τα στρατεύματα του Ταμερλάνου το
1401. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πηγές
οι σφραγιασθέντες υπολογίζονται μεταξύ 20.000 και 90.000. Ο Ταμερλάνος
διέταξε κάθε στρατιώτη του να επιστρέψει με τουλάχιστον 2 κομμένα κεφάλια στα χέρια του. Όταν τελείωσαν οι αιχμάλωτοι,
οι στρατιώτες αναγκάστηκαν να αποκεφαλίσουν τις συζύγους τους για να ευχαριστήσουν τον ηγέτη τους. Στο τέλος
υψώθηκαν 120 πύργοι με τις νεκροκεφαλές των ντόπιων.
Ο «Πύργος των Κλεφτών» και το κάστρο Siri στην Ινδία
Στην περίπτωση αυτή δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ατόφιο σωρό από κεφάλια ή νεκροκεφαλές. Πρόκειται για έναν
πέτρινο μιναρέ με την ονομασία
Chor Minar. Χτίστηκε τον
13ο αιώνα την περίοδο βασιλείας του αυτοκράτορα
Alauddin Khalji της τουρκο-αφγανικής δυναστείας Khalji που κυβέρνησε το Σουλτανάτο του Δελχί για 30 χρόνια. Ο επισκέπτης θα παρατηρήσει εύκολα ότι
ο μιναρές φέρει πολλές οπές εξωτερικά – συνολικά 225.
Αν και οι 225 οπές χρησίμευαν για να ρίχνουν βέλη οι αμυνόμενοι σε επιτιθέμενους, είχαν και μια πιο μακάβρια χρήση: αυτή της τοποθέτησης κομμένων κεφαλιών αιχμαλώτων πολέμου ώστε να τα βλέπουν όλοι. Σε περίοδο πολέμων,
οι αμυνόμενοι προτιμούσαν να επιδεικνύουν τα κεφάλια των αρχηγών των εχθρών. Τα κεφάλια των απλών στρατιωτών τοποθετούνταν σε σωρούς το ένα πάνω στο άλλο σχηματίζοντας «πυραμίδες». Επίσης σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο,
οι οπές του μιναρέ «φιλοξενούσαν» κομμένα κεφάλια κλεφτών με σκοπό να αποθαρρυνθούν υποψήφιοι δράστες κλοπών. Ήταν επίσης γνωστός και ως
«πύργος των αποκεφαλισμών».
Πέρα από τον μιναρέ, υπό την ηγεσία του Alauddin Khalji χτίστηκε και το
κάστρο Siri (13ος-14ος αιώνας) που σημαίνει
«κεφάλι» στην ινδουστανική γλώσσα. Ο λόγος που πήρε αυτή την ονομασία σύμφωνα με μια παράδοση είναι
ο αποκεφαλισμός 8000 Μογγόλων εισβολέων που αιχμαλωτίστηκαν και τα κεφάλια τους τοποθετήθηκαν κάτω από τα τείχη!
Ο Χουρσίτ Πασάς και οι Σέρβοι επαναστάτες
Άλλο ένα μακάβριο κτίσμα εμφανίστηκε στη
Νις (Ναϊσσός) της Σερβίας στις αρχές του 19ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια της Πρώτης Σερβικής Εξέγερσης το 1809,
οι 3000 Σέρβοι επαναστάτες της Νις, ηττήθηκαν από τα πολυπληθέστερα οθωμανικά στρατεύματα και ο Σέρβος ηγέτης του ξεσηκωμού
Stevan Sinđelić ανατίναξε τον στρατό του και τον εαυτό του με πυρίτιδα για να αποφύγει το παλούκωμα. Στη συνέχεια ο διοικητής του εγιαλετίου της Ρούμελης
Χουρσίτ Πασάς,
έκοψε τα κεφάλια των επαναστατών και αφού τα έγδαρε και τα βαλσάμωσε, τα έστειλε στον Σουλτάνο στην Κωνσταντινούπολη ως απόδειξη της καταστολής της εξέγερσης. Ο σουλτάνος αφού τα είδε, τα ξανάστειλε στον Χουρσίτ Πασά ο οποίος αποφάσισε να τα χρησιμοποιήσει ως
«οικοδομικό υλικό» σε έναν πύργο στο δρόμο από την Κωνσταντινούπολη προς το Βελιγράδι.
Η εν λόγω πρακτική ήταν συνηθισμένη στην Οθωμανική αυτοκρατορία και είχε σκοπό να αποθαρρύνει τυχόν επαναστάτες. Ο πύργος χτίστηκε από ασβεστόλιθο και άμμο και είχε
ύψος 4,5 μέτρα. Αρχικά
τοποθετήθηκαν 945 κρανία κατά μήκος των εξωτερικών πλευρών του σε 14 σειρές. Οι ντόπιοι τον ονόμασαν
ćele kula, από το τουρκικό
kelle kulesi, που σημαίνει
"πύργος κρανίων".
(Κοντινή όψη με εναπομείναντα κρανία στα τοιχώματα).
Το 1861 ο τελευταίος Οθωμανός διοικητής διέταξε την αποσυναρμολόγηση του πύργου καθώς το μακάβριο οικοδόμημα δεν εξυπηρετούσε πλέον τα σχέδια εκφοβισμού των ντόπιων ενώ ταυτόχρονα υποδαύλιζε το μίσος κατά των μουσουλμάνων κατακτητών. Τότε αφαιρέθηκαν και τα περισσότερα κρανία.
Μετά την αποχώρηση των Οθωμανών οι Σέρβοι έχτισαν πρώτα στέγαστρο χριστιανικού χαρακτήρα που κάλυπτε τον πύργο και αργότερα εκκλησία η οποία ανακαινίστηκε πολλές φορές μέχρι σήμερα. Η νεκροκεφαλή που υποτίθεται ανήκει στον αρχηγό των επαναστατών Stevan Sinđelić φυλάσσεται σε κοντινό χώρο μέσα σε γυάλινη θήκη.
(Ο πύργος με το χριστιανικό σκέπαστρο το 1878)
