Νιτσε

[Πηγαδίσιος]

ενα νημα για τον Γερμανο Φιλοσοφο


διαβασατε Νιτσε;
τι αποκομοισατε;
ποια βιβλια του;


Γω επιασα καποτε τον Ζαρατουστρα,δε μου αρεσε και το αφησα στις 20 πρωτες σελιδες
εριξα μια ματια στη χαρουμενη επιστημη,επισης δε μου αρεσε
τωρα σκεφτοαι να παρω τη φενεαλογια της ηθικης

[sys3x]

20 σελίδες πολλές νομίζω λες.

[Πηγαδίσιος]

επαναφερω

[Otto Weininger]

Τρολονήμα.

[Isomnia]

Διάβασέ το και έλα να μας πεις ποιος ήταν ο Ζαρατούστρα

[Πηγαδίσιος]

Τρολονήμα.

τι το καθιστα ασοβαρο ;

[Otto Weininger]

τι το καθιστα ασοβαρο ;

Το παρακάτω :

Γω επιασα καποτε τον Ζαρατουστρα,δε μου αρεσε και το αφησα στις 20 πρωτες σελιδες
εριξα μια ματια στη χαρουμενη επιστημη,επισης δε μου αρεσε

[Πηγαδίσιος]

τι το καθιστα ασοβαρο ;

Το παρακάτω :

Γω επιασα καποτε τον Ζαρατουστρα,δε μου αρεσε και το αφησα στις 20 πρωτες σελιδες
εριξα μια ματια στη χαρουμενη επιστημη,επισης δε μου αρεσε

πως;

[Lugozzi]

κορυφαίος

[Papa John]

λάθος ποστ

[kalorifer]

Ο Νίτσε δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικός φιλόσοφος όπως άλλοι (πχ Βιττγκεντσάιν, Χάιντεγκερ κλπ), είναι αρκετά "ψυχολογικός' και λογοτεχνικός, θεωρώ πως διαβάζεται ευχάριστα και έχει πολλές χρήσιμες παρατηρήσεις πάνω στην ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία.

Προσωπικό μου αγαπημένο είναι ο Αντίχριστος, εξαίσια ρητορική που καταδεικνύει τη σαθρότητα του χριστιανισμού.

[Γύπας]

Έχω διαβάσει το Ζαρατούστρα και το Ιδέ ο άνθρωπος. Καλός ήταν ο Νίτσε. Για εισαγωγή προτείνω το "Όταν έκλαψε ο Νίτσε" ενός ψυχαναλυτή που παρουσιάζει κάποιες φανταστικές ψυχαναλυτικές συνεδρίες με τον Φρόυντ και το Νίτσε.

[kalorifer]

Ο Φρόυντ στο συγκεκριμένο βιβλίο παίζει δευτερεύοντα ρόλο, εννοείς τον Μπρόιερ. Δεν είμαι σίγουρος ότι ενδείκνυται για εισαγωγή στο Νίτσε, γιατί περιέχει κυρίως πληροφορίες για τη ζωή του παρά για το έργο του, αλλά σίγουρα είναι διασκεδαστικό ανάγνωσμα μυθοπλασίας για όσους ενδιαφέρονται για το συγκεκριμένο θέμα. Δίνει πάντως πετυχημένα τη σχέση του Νίτσε με τις απαρχές της ψυχολογίας.

[Γύπας]

Νομίζω ότι αναφέρεται ο δάσκαλος του Φρόϋντ αλλά ότι με τον Φρόυντ κανονίστηκαν οι συνεδρίες γιατί ο τελευταίος είχε καλές ιδέες για το εγχειρημα. Κι ότι αυτό είναι το ψεγάδι ως προς την αληθοφάνεια αφού ο φρόϋντ ήταν πολύ μεταγενέστερος του Νίυσε. Αλλά τέλος πάντων, λεπτομέρειες.

[Πηγαδίσιος]

Για εισαγωγή προτείνω το "Όταν έκλαψε ο Νίτσε" ενός ψυχαναλυτή που παρουσιάζει κάποιες φανταστικές ψυχαναλυτικές συνεδρίες με τον Φρόυντ και το Νίτσε.

παπατζα φουλ
και αυτο
και το αλλο του ιδιου για τον σοπενχαουερ


απλα καπηευεται τα ονοματα των φιλοσοφων και πουλαει βιβλια ο τυπας