Νικηφόρος Β', Ιωάννης Α', Βασιλειος Β' 65 χρονια Βυζαντινης Εποποιιας

[George_V]

Στις 15 Μαρτιου 963 πέθανε ο Αυτοκράτορας Ρωμανος Β’ σε ηλικία 26 ετών. Αλλοι ειπαν ότι πέθανε μετα από πτώση από το αλογο του κατά τη διαρκεια κυνηγιου, αλλοι ειπαν ότι πέθανε από εξαντληση μετα από πολυημερο οργιο με πορνες στο Παλάτι και αλλοι ότι τον δηλητηρίασε η γυναικα του η Θεοφανω.

Το πιο πιθανο είναι το πρώτο μαλλον. Το δευτερο μαλλον ηταν συκοφαντια από εχθρικα διακειμενους πολιτικους και οσο για το τριτο μαλλον απιθανο καθως η Θεοφανώ δεν ειχε τιποτα να κερδισει από τον θανατο του Ρωμανου αλλα αντιθετα εχανε τα πάντα. Οσο ζουσε ο Ρωμανος ηταν η αδιαμφισβητητη Αυγούστα, μητέρα των Συμβασιλέων του Ρωμανου Βασιλειου και Κωνσταντινου. Με το θάνατο του όμως ηταν απλα η Αντιβασίλισσα μαζι με τον Πατριάρχη και τον Παρακοιμώμενο Ιωσηφ Βρίγγα, ανευ ουσιαστικης εξουσίας και μητέρα ανηλικων Αυτοκρατόρων που επρεπε να προστατευσει.

Όπως και να χει όμως ο Ρωμανός πεθανε και τώρα η Θεοφανώ επρεπε να προστατευσει τους μικρους Αυτοκράτορες από τις δολοπλοκίες της Αυλης.
Συμφωνα με τη διαθηκη του Ρωμανου, οι γιοι του θα τον διαδέχονταν στον θρόνο με τον 5χρονο Βασίλειο ως senior Emperor και τον 3χρονο Κωνσταντινο ως Συμβασιλεα του. Εδώ να σημειωθει πως 2 μερες πριν πεθάνει ο Ρωμανος η Θεοφανώ ειχε γεννησει μια κορη την Αννα την Πορφυρογέννητη στις 13 Μαρτιου.

Η ιδια διαθηκη προεβλεπε ότι λογω της ανηλικότητας των διαδόχων αυτοι θα επιτροπευονταν από Συμβουλιο Αντιβασιλειας στο οποιο θα μετειχαν η Αυτοκράτειρα Θεοφανώ, ο Παρακοιμώμενος Ιωσηφ Βρίγγας ο Ευνουχος και ο Πατριάρχης Πολυευκτος.

Δυο βδομάδες μετά εφτασε στην Κωνσταντινουπολη ο Δομέστικος των Σχολών της Ανατολής Νικηφόρος Φωκάς ο οποιος ειχε μάθει για τον θανατο του Αυτοκράτορα Ρωμανου Β’ στην Καισάρεια και διέλυσε το στρατο του για να επιστρέψει στην Κωνσταντινουπολη.

Ο Νικηφορος ζητησε να εισέλθει στην Πολη εν θριάμβω μεταφέροντας τα λάφυρα που ειχε αποκομίσει από την κατάληψη του Χαλεπιου αλλα προς στιγμην προκληθηκε ένα μικρο επεισόδιο καθως ο Ιωσήφ Βρίγγας δεν ηθελε να αφησει τον Νικηφόρο να εισέλθει στην Πολη καθως φοβόταν την δημοφιλία του Στρατηγου και ότι θα ηταν εμποδιο στα δικα του σχέδια.

Τελικα ο Βριγγας πειστηκε και ο Νικηφόρος μπηκε θριαμβευτικα στην Πολη μεταφέροντας λαφυρα από το Χαλέπι καθως και ένα μέρος από τον δερμάτινο χιτώνα του Ιωάννη του Προδρόμου που βρηκε εκει.

Ο Βριγγας όμως υποπτευόταν τον Νικηφόρο ότι σχεδιάζει να τον ανατρέψει για να ανεβει αυτος στον θρόνο ενώ ο Βρίγγας σχεδιαζε να βαλει τον Πατρικιο Μαριανό Αργυρο η καποιον άλλο του χεριου του στον θρόνο για να μπορει αυτος να κυβερνά παρασκηνιακα μιας και ως ευνουχος δεν μπορουσε να γινει Αυτοκράτορας.

Όμως ο Νικηφόρος απεδείχθη εξυπνότερος και κατάφερε να ριξει στάχτη στα μάτια του Βρίγγα.
Ετσι ένα βράδυ πηρε ένα σωματοφυλακα του για συνοδεια και πηγε μεχρι την βίλλα του Βριγγα. Τους ανοιξε ο θυρωρός και ο Οστιάριος ανακοινωσε στον Βριγγα που εκεινη τη στιγμη ετρωγε πως εφτασε ο Νικηφόρος Φωκάς.

Ο Βριγγας αιφνιδιαστηκε αλλα τον κάλεσε να ερθει μεσα. Όταν μπηκε στην αιθουσα ο Νικηφόρος αφου χαιρέτησε πηρε κατά μέρος τον Βρίγγα και του έδειξε τον τρίχινο σάκκο που φορουσε κατω από την στολή του.
Και μετα ειπε στον Βριγγα ότι εχει ασπαστει το μοναχικο βιο και εχει αποσυρθει από τις κοσμικες φροντιδες εδώ και καιρο. Και πως αν δεν ηταν η υπηρεσια στη μέση προς τους Αυτοκράτορες Κωνσταντινο Ζ’ και Ρωμανο Β’ οι οποιοι του ανεθεταν στρατιωτικες αποστολές θα ειχε αποσυρθει χρονια πριν σε μοναστήρι.

Ο Βριγγας πειστηκε από τα λογια του Φωκά και του ζητησε συγνώμη που τον υποπτευθηκε και του ειπε ότι δεν θα ξανακουσει τις συκοφαντιες που κυκλοφορουν για το προσωπο του.

Ο Νικηφορος εφυγε από την οικια του Βριγγα χαρουμενος καθως το κολπο του ειχε πιασει. Ο Βριγγας πειστηκε αρκετα ευκολα ότι ο Νικηφόρος δεν είναι απειλη ενώ στην πραγματικοτητα ισχυε ακριβώς το αντιθετο.

Ο Νικηφόρος ειχε την προθεση να επαναστατησει και ηδη διατηρουσε μυστικη αλληλογραφία με την Θεοφανω μεσω του υπηρετη του Μιχαήλ ο οποιος μπαινοβγαινε στο Παλατι και μετεφερε τα γραμματα. Η Θεοφανω φοβουμενη την αυξανουμενη δυναμη του Βριγγα ζητησε την προστασια του Στρατηγου Νικηφόρου Φωκά για να σωσει τον θρονο των παιδιων της από τα νυχια του Βριγγα.

Ο Νικηφόρος θα ειχε ηδη επαναστατησει αλλα τα γραμματα της Θεοφανους ηρθαν πολύ αργα καθως όταν τα ελαβε ο Νικηφορος ειχε ηδη διαλυσει τον στρατο του στην Καισάρεια. Ετσι εχασε το πλεονεκτημα καθως εάν ξανακαλουσε τους στρατιωτες του χωρις εντολη απο τον Βριγγα η την Συγκλητο αυτό θα θεωρουνταν από υποπτη εως εχθρικη ενεργεια από τον Βριγγα. Αν δεν τους καλουσε, δεν ειχε επαρκεις μοναδες για να αντιμετωπίσει τον Αντιβασιλεα ο οποιος ειχε με το μερος του τον στρατό της Δυσης.

Ετσι ο Νικηφόρος κέρδισε χρόνο με αυτό το τεχνασμα μεχρι να μπορέσει να οργανωθει καλυτερα.

Στο μεταξυ όμως ο Βριγγας αρχισε να υποπτευεται τον πρωην Αυτοκράτορα Στέφανο τον γιο του Αυτοκρατορα Ρωμανου Α’ που βρισκοταν εξοριστος στην Μηθυμνα της Λέσβου. Αφου ο Νικηφόρος ηταν καθαρός (η τουλαχιστον ετσι νομιζε) τοτε αυτος πρεπει να βρισκόταν πισω από τις φημες για επικειμενο πραξικοπημα.

Ετσι το Μεγάλο Σάββατο 18 Απριλιου 963 ο Στέφανος αφου κοινωνησε των Αχράντων Μυστηρίων αρχισε να μην νιωθει καλα και αμεσως τον επιασαν φρικτοι πονοι. Μετα από λιγο πέθανε. Ειχε δηλητηριαστει. Ποτε δεν εμαθε κανεις ποιος τον δηλητηριασε αλλα υπηρχαν αρκετοι υποψηφιοι αναμεσα τους ο Βρίγγας και η Θεοφανώ.

Αφου ξεφορτώθηκε ακομα έναν αντιπαλο ο Βριγγας (ειτε διατασοντας την δηλητηριαση του ειτε κατά λαθος αν τον εφαγε άλλος) αποφάσισε να στειλει και τον Φωκά εκτος Κωνσταντινουπολης για να μην μπλεκεται στα ποδια τους και αργοτερα θα σκεφτει τι θα κανει μαζι του. Ετσι μαζι με τον Πατριάρχη Πολυευκτο επεισαν την Συγκλητο να ανανεωσει την θητεία του ως Δομέστικου των Σχολών της Ανατολής και τον έστειλαν στην Καισάρεια.

Όμως και παλι τον Βριγγα τον ετρωγε καθως ο Νικηφόρος ηταν υπολογισιμος αντιπαλος. Αν σκοπευε να σφετεριστει την εξουσια ειτε μεσω του Μαριανου Αργυρου ειτε αλλου τοτε η νομιμοφροσύνη του Φωκα θα ηταν εμποδιο. Επρεπε να βγει από τη μεση ακομα και αν δεν εχει προθεση να επαναστατησει.

Ετσι έστειλε επιστολές στον Στρατηγό των Ανατολικών Ιωάννη Τσιμισκή ανηψιο του Νικηφορου Φωκα και στον Στρατηγό των Αρμενιακών Ρωμανο Κουρκουα (και εξάδελφο του Τσιμισκη) λεγοντας τους πως μεγάλες τιμες και προαγωγες τους περιμένουν εάν συλλάβουν τον Νικηφόρο Φωκά και τον κλεισουν με τη βια σε μοναστηρι. Ακομα καλυτερα δε εάν πεθάνει κατά τη συλληψη του.

Στον Τσιμισκη ο Βρίγγας υποσχέθηκε τη θέση του Νικηφορου Φωκα δλδ πως θα τον κανει Δομέστικο των Σχολών της Ανατολης και στον Ρωμανο Κουρκουα υποσχέθηκε τη θεση του Δομέστικου των Σχολών της Δυσης (που κατειχε τωρα ο Μαριανός Αργυρος) εάν εβγαζαν από τη μεση τον Φωκά.

Όταν οι δυο Στρατηγοι διάβασαν τις επιστολές πηραν μαζι τους ο καθενας από ένα αποσπασμα στρατιωτών και κατευθυνθηκαν στην Καισάρεια οπου ζητησαν να δουν τον Νικηφόρο.
Εκει του εδειξαν τις επιστολές και του ζητησαν να αναλάβει δράση κατά του Βρίγγα και να παρει αυτος το στέμμα για να προστατευσει τους μικρους βασιλεις.

Ο Φωκας προς στιγμην εμεινε αναποφάσιστος καθως θεώρησε πως είναι νωρίς ακομα για να επαναστατησει και γιατι εχει τον πατερα του και τον αδελφο του στην Κωνσταντινουπολη οι οποιοι θα μπορουσαν να πεσουν στα χέρια του Βριγγα ανα πασα στιγμη. Ετσι κι αλλιως ειχαν καθηκον να πολεμησουν τους Αραβες που ειχαν αρχισει να κινουνται και παλι.

Όμως ο Τσιμισκης με τον Κουρκουα οι οποιοι τωρα ειχαν ενωθει και με αλλους αξιωματικους του Φωκά του ειπαν να μην καθυστερει και πως αν δεν αναλαβει δράση τωρα θα τον σκοτώσουν ετουτη τη στιγμη και θα εκλεξουν άλλο Αυτοκράτορα αναμεταξυ τους.

Ο Φωκάς δεχτηκε και ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας στην Καισάρεια στις 2 Ιουλιου 963. Δεν δεχτηκε να φορέσει στέμμα όμως, ουτε Αυτοκρατορικη στολη παρα μονο τις πορφυρές μποτες του Αυτοκράτορα.
Αμεσως μετα ο Τσιμισκής εδωσε διαταγη να συγκεντρωθει ο στρατος οπου και τους ανακοινωθηκε η εκλογη του Νικηφόρου ως Αυτοκρατορα και αμέσως ξεσπασαν σε επευφημιες και αρχισαν τις ετοιμασιες για να βαδισουν κατά της Κωνσταντινουπολης.

Τα νεα ότι ο στρατός στην Καισάρεια στασιασε και εξέλεξε τον Νικηφορο ως Αυτοκράτορα εφτασαν πολύ γρηγορα στην Κωνσταντινουπολη.
Ο Βριγγας αιφνιδιαστηκε και καταλαβε ότι όχι μονο ο Φωκάς τον επιασε κοροιδο αλλα και οι 2 Στρατηγοι τον προδωσαν.

Η αρχική του σκέψη ηταν να προβάλλει καποιον αλλον δικο του ως αντιπαλο Αυτοκρατορα στον Νικηφόρο ελπιζοντας να διαιρέσει το στρατό σε αντιμαχόμενες φατρίες και στη χειρότερη να καθυστερήσει εστω τον Φωκα.

Αλλα δεν ειχε κανεναν. Ακομα και ο εμπιστος του Μαριανός Αργυρός δεν δεχόταν να αντιμετωπίσει τον Φωκα. Αλλωστε του το ειχε δηλωσει και νωριτερα οταν σχεδιαζαν το πως θα βγαλουν απο τη μεση τον Νικηφόρο. Οταν του προτεινε ο Βριγγας να αντιμετωπισει τον Φωκα ο Αργυρος του ειπε:

"Ειναι δυνατον να ζητάς απο εναν πιθηκο να αντιμετωπισει εναν πανοπλο γιγαντα?"

Ο Νικηφόρος προελαυνε σταθερα προς την Κωνσταντινουπολη και εστειλε επιστολη στον Βριγγα να παραδοθει λεγοντας του πως αν τον δεχτει ως Αυτοκράτορα θα κρατησει τα αξιωματα του και την περιουσια του.

Ο Βριγγας όμως αρνηθηκε και με την στηριξη μεριδας Συγκλητικων αρχισε να οργανωνει την αμυνα του εναντιον του Νικηφόρου σφραγιζοντας την Πολη και ενισχυοντας τα Τειχη και την φρουρα. Αμεσως μετα διέταξε την συλληψη του Στρατηγου Βαρδα Φωκα του πατερα του Νικηφορου και του Μαγιστρου Λεοντα Φωκα του αδελφου του

Στο μεταξυ το νέο της επαναστασης του Φωκά διαδόθηκε σε ολη την Πολη. Όταν το έμαθε ο Βάρδας Φωκάς ο γερων πατέρας του Νικηφορου (80+ ετών) ζήτησε κατευθειαν άσυλο στην Αγία Σοφία καθως θεώρησε ότι ο Βριγγας θα στειλει στρατιωτες να τον συλλάβουν από στιγμη σε στιγμη. Και οντως γλιτωσε τελευταια στιγμη φευγοντας από την πισω πορτα και ετρεξε στην Αγια Σοφια.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Ο αδελφος του Νικηφόρου Λεοντας εβγαλε την στρατιωτικη στολη του, φορεσε τα ρουχα ενός εργάτη του και ετσι μεταμφιεσμένος κατέβηκε στους υπονομους της Κωνσταντινουπολης και κατάφερε να δραπετευσει βγαινοντας στον Κεράτιο οπου με ένα καικι περασε απεναντι και ετρεξε να συναντησει τον αδελφο του.

Πισω στο Παλάτι ο Βρίγγας αρχισε να απελπιζεται. Ο Νικηφόρος επαναστάτησε, οι Στρατηγοι τον προδωσαν, οι Φωκαδες του ξέφυγαν και δεν ηξερε τι άλλο τον περιμένει. Τα υπολοιπα ασχημα νεα δεν αργησαν να φτάσουν. Όταν μαθευτηκε πως ο Στρατηγος Βαρδας Φωκας εχει ζητησει ασυλο στην Αγια Σοφια για να μη συλληφθει αρχισαν να συρρεουν πληθη λαου για να τον προστατευσουν.

Ετσι εστειλε την φρουρά να πολιορκησει τον Βαρδα στην Αγια Σοφία και να τον συρει εξω με τη βια αν χρειαστει.
Την πρωτη φορά η Φρουρα εκανε εφοδο υπο τον Πατρικιο Μαριανό Απάμβα αλλα απωθηθηκε όπως απωθηθηκαν και άλλες δυο εφοδοι στην Αγία Σοφία από τον Νικολαο Τορνίκη και τον Στρατηγο Πασχαλιο

Ετσι κυλησαν οι μερες με τον λαο σε αναβρασμο στην Κωνσταντινουπολη, τον Βριγγα ανικανο να επιβάλλει την τάξη και τον Νικηφόρο να προελαυνει χωρις αντισταση μαζι με τον αδελφο του Λεοντα προς την Πολη.

Λιγες μερες μετα την Κυριακη 9 Αυγουστου 963 ο Βριγγας εξοργισμένος που τα σχεδια του ειχαν αποτυχει πηγε ο ιδιος τα χαραματα στο Πατριαρχείο και αφου συνομιλησε για λιγο με τον Πατριάρχη κατέβηκε ξανα κατω πιο θυμωμένος από ότι ηταν πριν (προφανως ότι του ειπε ο Πατριαρχης μαλλον δεν του αρεσε) και αρχισε να απευθυνεται στο πληθος εξω από την Αγια Σοφία.

Αρχικα προσπαθησε να καλοπιασει το λαο λεγοντας τους ότι θα ορισει τιμη του σιταριου 1 νομισμα για οσο σιτάρι μπορουν να κουβαλησουν εφοσον ερθουν μαζι του και του παραδώσουν τον Στρατηγο Βαρδα Φωκα. Αλλα ο λαος δεν ακουγε τιποτα
Αφου ειδε ότι τα καλοπιασματα του επρφταν στο κενο ανέβηκε ξανα στο άλογο του και απειλησε τον λαο ότι θα τους λιμοκτονήσει αφου δεν θελουν να ακουσουν τα λογια του. Από εκει εφυγε μανιασμένος για την αγορά οπου απαγόρευση την παρασκευη άρτου μεχρι νεοτέρας και εκλεισε όλα τα καταστηματα δια της βιας.

Από εκει πηγε στο Παλάτι και πηρε ομήρους τους μικρους Βασιλεις τους οποιους η φρουρα τους απέσπασε με το ζορι από την αγκαλια της μητέρας τους, ενώ την Αυτοκράτειρα Θεοφανώ την έστειλε στη Μονη Πετριου υπο περιορισμο. Αφου δεν μπορουσε να εχει τον Βαρδα για διαπραγματευτικο χαρτι εναντι του Νικηφορου τοτε θα χρησιμοποιουσε τους μικρους Βασιλειο και Κωνσταντινο.

Όταν το εμαθε αυτό ο Βάρδας Φωκάς ζήτησε να μην πειράξει τους μικρους ο Βριγγας και αυτος θα βγει από την Αγια Σοφια και θα παει στην οικια του.

Ο Βριγγας το δέχτηκε αλλα εβαλε τη φρουρα να περικυκλωσει το σπιτι για να μην του περάσει καμια πονηρη ιδέα από το μυαλο.
Όμως ο Βαρδας (ειτε από αφηρημαδα ειτε εσκεμμενα) δεν ενημερωσε κανεναν για τη συμφωνια του με τον Βριγγα.
Ετσι όταν ο λαος το απογευμα της 9ης Αυγουστου εμαθε ότι ο Βαρδας δεν είναι πλεον μεσα στην Αγια Σοφια νομισαν ότι ο Βριγγας τον επιασε παραβιαζοντας το ασυλο και εξοργιστηκαν. Ετσι ξεσπασαν ταραχές και το Πατριαρχειο λιθοβοληθηκε.

Ο Πατριαρχης απαιτησε από τον Βριγγα να αφησει τον Βαρδα να μιλησει στο πληθος για να τους ηρεμησει αλλα ο Βριγγας το απαγορευσε λεγοντας ότι δεν θα αφησει το πληθος να αποκτησει αρχηγο.

Ο οχλος παλι ακουγοντας ότι ο Βριγγας απαγορευει να εμφανιστει ο Βαρδας πειστηκαν ότι τον εχει απαγάγει η χειρότερα σκοτώσει και εγιναν πιο επιθετικοι.

Ετσι ξημερωσε η 10η Αυγουστου. Ο Νικηφόρος ειχε ηδη φτάσει στην Χρυσόπολη και από εκει διέταξε τον αδελφο του Λεοντα να παρει ένα αποσπασμα και να μπει στην Πολη για να αποκαταστησει την τάξη.

Παραλληλα όμως εντος Πολης ανελαβε δράση και ο Παρακοιμωμενος Βασιλειος ο Νοθος ο οποιος ηταν πολιτικος αντιπαλος του Βριγγα και διέσπειρε στο πληθος 3000 δικους του εγκάθετους οι οποιοι προκάλεσαν επεισόδια δολοφονοντας και καιγοντας τα παντα. Ενώ ανοιξαν τις φυλακες και απελευθερωσαν κρατουμενους χριστιανους και αραβες οι οποιοι ενωθηκαν μαζι τους.

Ο Βριγγας κλειστηκε στην βιλλα του καθως τα επεισοδια ειχαν πλεον μετατραπει σε ανοιχτη εξέγερση εναντιον του. Προσπαθησε να κινητοποιησει τον στρατό της Δυσης μεσω του Μαριανου Αργυρου και διορίζοντας τους Μαγιστρους Πασχάλιο και Τορνικιο Στρατηγους

Ο Δομέστικος Μαριανος Αργυρός προσπαθησε να αναστρέψει την κατάσταση κανοντας εφοδο στην Αγια Σοφία και κατάφερε να επικρατησει διωχνοντας τους στασιαστες από την Εκκλησια με αρκετες απωλειες εκατέρωθεν και ετσι ασφαλισε την περιοχη. Το Παλατι ηταν ασφαλες για την ωρα.

Οι επαναστάτες όμως κινηθηκαν εναντιον της οικιας του Βριγγα και αλλων ευγενων που ηταν μαζι του και τις πολιορκησαν.
Ο Βριγγας μολις που καταφερε να διαφυγει και ζητησε άσυλο στην Αγία Σοφία εγκαταλειποντας τους μικρους Βασιλεις στα χέρια του οχλου. Αλλα δεν τους πειραξαν. Οι στρατιωτες-στασιαστες τους προστατευσαν και τους μετέφεραν σε ασφαλές μερος. Οι Συγκλητικοι και οι ευγενεις που ειχαν παρει το μερος του Βριγγα αιχμαλωτιστηκαν και οσοι αντιστάθηκαν εκτελεστηκαν επι τοπου.

Η βιλλα του Βριγγα λεηλατηθηκε, καηκε και γκρεμιστηκε όπως και οι υπολοιπες βιλλες ευγενων. Οι λεηλασιες συνεχιστηκαν για 3 μερες ακομα.
Με την φυγη του Βριγγα η φρουρα που φυλαγε τον Βαρδα αποσυρθηκε και οι στασιαστές καλεσαν τον Βάρδα να αναλαβει καθηκοντα Αντιβασιλεα μεχρι να ερθει ο Νικηφόρος καθως και επιτρόπου των μικρών Βασιλεων τους οποιους ο Βαρδας αφου βεβαιωθηκε ότι είναι καλα στην υγεια τους, τους εστειλε στη μητέρα τους στη Μονη Πετριου για ασφάλεια ενώ αυτος εγκατασταθηκε στο Παλατι ως Αντιβασιλεας.

Στο μεταξυ στα λιμάνια ο Βασίλειος ο Νοθος κατέλαβε τον Βασιλικο Δρόμωνα και παρέσυρε και τον υπολοιπο στόλο σε ανταρσία. Ετσι ανοιξαν πανια και εγκατελειψαν τον Ναυσταθμο κατευθυνομενοι προς την Χρυσοπολη.

Από εκει παρέλαβαν τον Λεοντα Φωκά και το αποσπασμα του και τους μετέφεραν στην Κωνσταντινουπολη για να επιβάλλουν την τάξη στις 12 Αυγουστου. Μεχρι τις 15 Αυγουστου ο Λεοντας ειχε καταστειλει τα επεισόδια και ειχε αποκαταστησει την ειρηνη στην Πολη πολεμώντας τον Δομέστικο Μαριανό Αργυρό ο οποιος δεν κατέθετε τα οπλα ευκολα.

Όμως σε μια αψιμαχια με ανδρες του Λεοντα στις 15 Αυγουστου ο Αργυρος χτυπηθηκε στο κεφάλι από μια γλαστρα που του πεταξε μια γυναικα από ένα μπαλκόνι και του ανοιξε το κεφάλι στα δυο. Οι στρατιωτες του εχασαν το κουράγιο τους και διαλυθηκαν επιτρεποντας στον Λεοντα να εξαλειψει κάθε αντισταση στην Πολη. Ο Αργυρος αιχμαλωτιστηκε βαρια τραυματισμένος αλλα δεν εζησε για να δικαστει από τον Νικηφόρο. Πεθανε την επομενη μερα από το τραυμα του.

Την ιδια ημέρα ο Νικηφόρος ζήτησε από τον Βασιλειο τον Νοθο και τον Πατρικιο Ιωάννη να ερθουν στο Παλατι της Ιερειας να τον συναντησουν και από εκει σχεδιασαν την εισοδο του στην Πολη.

Στις 16 Αυγουστου τα χαραματα ο Βασιλικος Δρομωνας παρέλαβε τον Νικηφόρο και τον μετέφερε στην στρατιωτικη βάση του Εβδομου. Εκει καβαλλησε ένα λευκο αλογο και σε πομπη ξεκινησε.
Φτανοντας στη Μονη Αβραμιτών περιπου στις 9 το πρωι ξεπεζεψε και εκει ντυθηκε με πορφυρό σκαραμανγκιον. Μετα ξανανεβηκε στο αλογο και συνεχισε την πομπη φτανοντας στην Χρυση Πυλη οπου τον συναντησαν οι Δημοι λεγοντας του:

«Καλως ηλθες Νικηφόρε! Αναξ Μεγιστε των Ρωμαιων»
«Καλως ηλθες Νικηφόρε! Ο τροπώσας φαλαγγα πολεμιων»
«Καλως ηλθες Νικηφόρε! Ο πορθησας πολεις εναντιων»
«Καλως ηλθες ανδρειωτατε Νικητά, Αεισεβαστε»
«Καλως ηλθες δι ου υπετάγησαν εθνη, δια σου Ισμαηλ ηττηθεις κατεπτωθη, δια σου τα σκηπτρα Ρωμαιων κρατυνονται, εντεινε ουν κατευοδου και βασιλευε. Ηλεησεν ο Θεος τον λαον αυτου, αναδειξας σε Νικηφόρε Βασιλεα και Αυτοκράτορα Ρωμαιων. Ευφραινου τοινυν η Πολις η των Ρωμαιων, υποδέξαι τον Θεοστεπτον Νικηφορον. Ηλθεν γαρ οντως λαμπων την υφηλιον απασαν»

Παρενθεση: Βλεπουμε ότι διατηρουνται μερικα ρωμαικα καταλοιπα μεταφρασμένα στα ελληνικα (αν και την περιοδο αυτή η ακτολογια του στρατου διατηρει ακομα μερικα οριτζιναλ ceremonial latin και όχι μεταφρασμένα) όπως π.χ. η λεξη «Αεισέβαστε» η οποια είναι ακριβης μετάφραση της φρασης “Semper Augustus” που ακολουθουσε παντα τους Αυτοκράτορες στον τιτλο τους όπως π.χ. στον επισημο τιτλο του Αυτοκράτορα Ιουστινου Β’ το 570 «Imperator Caesar Flavius Iustinus fidelis in Christo mansuetus maximus benefactor Alamannicus Gothicus Francicus Germanicus Anticus Vandalicus Africanus pius felix inclitus victor ac triumphator semper Augustus»

Ο Νικηφόρος περασε την Χρυση Πυλη και προχωρόντας εφιππος την Μεση Οδο εφτασε στο Φορουμ του Κωνσταντινου.
Εκει ξεπεζεψε και πηγε στην εκκλησια της Θεοτόκου εν τω Φαρω οπου αφου προσευχηθηκε φορεσε το Διβετησιον, τις ερυθρες καλτσες και τις πορφυρες μποτες.

Από εκει συνεχισε πεζος μεχρι την Αγία Σοφία εν πομπη και στο Ωρολογιον οι Δημοι αρχισαν εκ νεου τις επευφημιες λεγοντας:

«Νικηφόρον Βασιλέα το πραγμα το Δημόσιο αιτεί»
«Νικηφόρον οι Νομοι εκδέχονται»
«Νικηφόρον το Παλατιον εκδέχεται»
«Αυται αι ευχαι του Παλατιου»
«Αυται εντευξεις του Στρατοπεδου»
«Αυται ευχαι της Συγκλήτου»
«Αυται ευχαι του Λαου»
«Νικηφόρον ο κοσμος αναμενει»
«Νικηφόρον ο στρατος εκδεχεται»
«Το κοινον καλον Νικηφορον εκδεχεται»
«Το κοινον αγαθόν Νικηφόρος βασιλευσει»
«Εισακουσον ο Θεος σε παρακαλουμεν»
«Επακουσον ο Θεος, Νικηφόρω ζωη»
«Νικηφόρε Αυγουστε, συ ευσεβης, συ σεβαστός, ο Θεος σε εδωκεν, ο Θεος σε φυλαξει, τον Χριστον σεβομενος αει νικάς. Πολλους χρονους Νικηφόρος βασιλευσει»
«Χριστιανον Βασιλειον ο Θεος περιφρουρήσε黨

Αφου τελειωσε και αυτή η ακτολογια των Δημων ο Νικηφορος μπηκε από την Βασιλικη Πυλη στο ναρθηκα και εκει αφου φορεσε Τζιτζάκιον αναψε κερια και προσευχηθηκε.

Από εκει κατευθυνθηκε στο κεντρο της Εκκλησιας περασε δεξια του Αμβωνα μπηκε στο Ιερο προσκυνησε και αφου βγηκε ανεβηκε στον Αμβωνα οπου τον περιμενε ο Πατριαρχης.
Ο οποιος μετα από δέηση του φορεσε την Αυτοκρατορικη χλαμυδα και αμεσως μετα τον εστεψε Αυτοκράτορα.

Συνεχιζεται…

Gherschaagk σου εχω νεα ιστορια για τον καφε σου...

[Gherschaagk]

Πάνω που σκεφτόμουν πως χρειάζομαι ένα βιβλίο.

Ευχαριστώ.

[hades]

Και μετά άρχισε η πτώση .Που με εξαιρέση τους τρεις Κομνηνούς όλοι οι άλλοι αυτοκράτορες για μένα για σφαλιάρες ήταν με λίγες εξαιρέσεις.

[George_V]

Και μετά άρχισε η πτώση .Που με εξαιρέση τους τρεις Κομνηνούς όλοι οι άλλοι αυτοκράτορες για μένα για σφαλιάρες ήταν με λίγες εξαιρέσεις.

Kαι ο Ρωμανος Δ' προσπαθησε αλλα επεσε θυμα της οικογένειας των Δουκων. Μην τον ξεχνάμε. Υπηρξε ισως ο τραγικότερος ολων.

[hades]

Και μετά άρχισε η πτώση .Που με εξαιρέση τους τρεις Κομνηνούς όλοι οι άλλοι αυτοκράτορες για μένα για σφαλιάρες ήταν με λίγες εξαιρέσεις.

Kαι ο Ρωμανος Δ' προσπαθησε αλλα επεσε θυμα της οικογένειας των Δουκων. Μην τον ξεχνάμε. Υπηρξε ισως ο τραγικότερος ολων.

ρε Γιώργο δεν έχω τις γνώσεις σου στα του Βυζαντίου αλλά τον τελευταίο καιρό μου έχει κολλήσει στο μυαλό ότι ευθύνη για την πτώση την έχει ο Βασίλειος ο Β . Αυτός έβαλε τις βάσεις για την θεαματική πτώση που ακολούθησε
Έδωσε τα προνόμια στους Βενετούς έμπλεξε σε έναν πόλεμο στα κατσάβραχα των Βαλκανίων ενώ θα μπορούσε μετά τις νίκες ενάντια στους Βουλγάρους να τους κάνει βασάλους(έτσι και αλλιώς σχεδόν έναν αιώνα μετά πάλι ανεξαρτοποιηθήκαν οι Βούλγαροι ) και να επικεντρωθεί στους αποδυναμωμένους Άραβες που ταν μέσα στην εσωστρέφεια. Η Ιταλία δεν στηρίχτηκε καθόλου και η αποδυνάμωση των δυνατών έδειξε ότι δεν δυνάμωσε το κράτος αλλά τελικά το αποδυνάμωσε.
Και ότι ο δεν διάλεξε ενώ είχε΄ολον τον χρόνο έναν καλό διάδοχο .

[George_V]

Και μετά άρχισε η πτώση .Που με εξαιρέση τους τρεις Κομνηνούς όλοι οι άλλοι αυτοκράτορες για μένα για σφαλιάρες ήταν με λίγες εξαιρέσεις.

Kαι ο Ρωμανος Δ' προσπαθησε αλλα επεσε θυμα της οικογένειας των Δουκων. Μην τον ξεχνάμε. Υπηρξε ισως ο τραγικότερος ολων.

ρε Γιώργο δεν έχω τις γνώσεις σου στα του Βυζαντίου αλλά τον τελευταίο καιρό μου έχει κολλήσει στο μυαλό ότι ευθύνη για την πτώση την έχει ο Βασίλειος ο Β . Αυτός έβαλε τις βάσεις για την θεαματική πτώση που ακολούθησε
Έδωσε τα προνόμια στους Βενετούς έμπλεξε σε έναν πόλεμο στα κατσάβραχα των Βαλκανίων ενώ θα μπορούσε μετά τις νίκες ενάντια στους Βουλγάρους να τους κάνει βασάλους(έτσι και αλλιώς σχεδόν έναν αιώνα μετά πάλι ανεξαρτοποιηθήκαν οι Βούλγαροι ) και να επικεντρωθεί στους αποδυναμωμένους Άραβες που ταν μέσα στην εσωστρέφεια. Η Ιταλία δεν στηρίχτηκε καθόλου και η αποδυνάμωση των δυνατών έδειξε ότι δεν δυνάμωσε το κράτος αλλά τελικά το αποδυνάμωσε.
Και ότι ο δεν διάλεξε ενώ είχε΄ολον τον χρόνο έναν καλό διάδοχο .

Aλεξιος Α' Κομνηνος τα εκανε ολα αυτα.

Ο Βασιλειος Β' εκανε αλλο λαθος.

Ηταν απο τους πλεον γαμιστερους Αυτοκρατορες που εστησε την Αυτοκρατορια στα ποδια της ξανα αλλα δεν φροντισε να υπαρξει διαδοχη κατασταση.

Ο αδελφος του ηταν τερμα ηλιθιος και οργανο των τσιφλικαδων και απο πανω ειχε και 3 κορες. (Εκ των οποιων 1 μια εγινε καλογρια, η αλλη ηταν χαζοπουτανι και η τριτη ηταν απλα χαζη.)

Αντε να επιβιωσουν μετα οι κατακτησεις του Βασιλειου.

[hades]

Kαι ο Ρωμανος Δ' προσπαθησε αλλα επεσε θυμα της οικογένειας των Δουκων. Μην τον ξεχνάμε. Υπηρξε ισως ο τραγικότερος ολων.

ρε Γιώργο δεν έχω τις γνώσεις σου στα του Βυζαντίου αλλά τον τελευταίο καιρό μου έχει κολλήσει στο μυαλό ότι ευθύνη για την πτώση την έχει ο Βασίλειος ο Β . Αυτός έβαλε τις βάσεις για την θεαματική πτώση που ακολούθησε
Έδωσε τα προνόμια στους Βενετούς έμπλεξε σε έναν πόλεμο στα κατσάβραχα των Βαλκανίων ενώ θα μπορούσε μετά τις νίκες ενάντια στους Βουλγάρους να τους κάνει βασάλους(έτσι και αλλιώς σχεδόν έναν αιώνα μετά πάλι ανεξαρτοποιηθήκαν οι Βούλγαροι ) και να επικεντρωθεί στους αποδυναμωμένους Άραβες που ταν μέσα στην εσωστρέφεια. Η Ιταλία δεν στηρίχτηκε καθόλου και η αποδυνάμωση των δυνατών έδειξε ότι δεν δυνάμωσε το κράτος αλλά τελικά το αποδυνάμωσε.
Και ότι ο δεν διάλεξε ενώ είχε΄ολον τον χρόνο έναν καλό διάδοχο .

Aλεξιος Α' Κομνηνος τα εκανε ολα αυτα.

Ο Βασιλειος Β' εκανε αλλο λαθος.

Ηταν απο τους πλεον γαμιστερους Αυτοκρατορες που εστησε την Αυτοκρατορια στα ποδια της ξανα αλλα δεν φροντισε να υπαρξει διαδοχη κατασταση.

Ο αδελφος του ηταν τερμα ηλιθιος και οργανο των τσιφλικαδων και απο πανω ειχε και 3 κορες. (Εκ των οποιων 1 μια εγινε καλογρια, η αλλη ηταν χαζοπουτανι και η τριτη ηταν απλα χαζη.)

Αντε να επιβιωσουν μετα οι κατακτησεις του Βασιλειου.

είχα την εντύπωση ότι τα πρώτα σοβαρά προνόμια οι Βενετοί τα πήραν από τον Βασίλειο

[George_V]

Μετα την στέψη του ο Νικηφόρος αρχισε να αναδιοργανώνει το κράτος. Ο Ιωσήφ Βρίγγας δικάστηκε για τις πράξεις του εναντιον του Νικηφόρου και καταδικάστηκε σε εξορία στην Παφλαγονια. Λιγο αργοτερα όμως για να είναι σιγουρος ο Νικηφόρος ότι δεν θα του μπουν τιποτα πονηρές ιδεες στο μυαλο τον εκανε με το ζορι μοναχο και τον εκλεισε στη Μονη του Ασηκρίτου στην Βιθυνία και εκει πεθανε μετα από 2 χρόνια.

Οσο για την Θεοφανώ της επέτρεψε να κρατησει τα παιδια κοντά της αλλα της εστειλε τον Συγκελλο του Πατριάρχη τον Αντωνιο Στουδίτη ο οποιος της ανακοινωσε ότι παραμένει στη Μονη Πετρίου.

Και τελικα προηγαγε τον πατέρα του Βάρδα σε Καίσαρα ως ειδος επιβραβευσης και για τις υπηρεσιες που προσεφερε ως Στρατηγος επι 50 χρόνια αλλα και για τους χειρισμους του στη διαρκεια της επαναστασης του κατά του Βριγγα. Ενώ ο αδελφος του Λεοντας Φωκάς ελαβε τον τιτλο του
Κουροπαλάτη.

Όμως τον απασχολουσε ένα άλλο ζητημα. Ναι καταφερε να «κατακτησει» ουσιαστικα τον θρόνο και ηταν πλεον αδιαφιλονικητος Αυτοκράτορας αλλα η συνειδηση του τον ετυπτε. Ο τροπος με τον οποιο ειχε παρει το θρονο ηταν νομιμος για τα βυζαντινα προτυπα αλλα χωρις διασυνδεση με την προηγουμενη δυναστεια φαινοταν σαν σφετεριστης.

Βασανιστηκε πολύ με αυτό το ζητημα και εν τελει αποφάσισε να παντρευτει την Αυτοκράτειρα Θεοφανώ για να νομιμοποιησει τη θεση του και για να αποφυγει την συνειδηση του αλλα και τυχον αλλους διεκδικητες του θρόνου που μπορει να πατουσαν πανω σε αυτή τη λεπτομέρεια για να του επιτεθουν.

Αυτος θα ηταν ο δευτερος γάμος για τον Νικηφόρο. Ειχε παντρευτει παλαιοτερα σε ηλικια 20 ετών την κορη του Στρατηγου Μαλεινου (δεν εχει σωθει το ονομα της).

Ο Νικηφόρος ως νεαρος ηταν ο γνωστος εξαλλος νεος της εποχης ασχολουμενος με γυναικες, κυνηγια, ποτα, διασκεδασεις κτλ. . Γρηγορα όμως συνδεθηκε με τον θειο του Μιχαήλ Μαλεινο ο οποιος αργοτερα εγινε οσιος και μεσω αυτου επηρρεαστηκε σε βαθμο να γινει κοσμοκαλογερος. Καπου εκει γνωρισε και τον μετέπειτα φιλο του Αθανάσιο ο οποιος ηταν μαθητης του Μιχαηλ Μαλεινου και αργοτερα εγινε και αυτος αγιος ως Αθανασιος ο Αθωνιτης.

Πολυ αργοτερα οταν εγινε Αυτοκράτορας και ο Αθανασιος εκτιζε τη Μονη Μεγίστης Λαυρας στο Αγιο Ορος ο Νικηφόρος τον ενισχυσε οικονομικα και μαλιστα του έδωσε το Στέμμα του (με αυτο που ειχε στεφθει το 963) για να το εκποιησει ο Αθανασιος και να μαζεψει λεφτα για το μοναστηρι στο οποιο θα ερχοταν αργοτερα και αυτος. Δεν προλαβε ομως καθως δολοφονηθηκε. Ο Αθανασιος ομως κρατησε το Στέμμα δεν το πουλησε εις αναμνησιν του φιλου του και το Στέμμα αυτο υπαρχει ακομα στην Μονη Μεγιστης Λαυρας του Αγιου Ορους στο Σκευοφυλακιο της Μονης.

Από τον Μιχαηλ Μαλεινο γνωριστηκε με την κορη του Στρατηγου Ευστάθιου Μαλεινου ο οποιος ηταν εξαδελφος του Μιχαηλ και μακρινος συγγενης του Αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ και την παντρευτηκε.

Ζουσαν μια υπεροχη ζωη και εκαναν και ένα γιο τον Βάρδα.

Ως που χτυπησε η τραγωδία.

Μια μερα ο νεαρος Βάρδας σε ηλικία 12 ετών επαιζε με τον ξάδελφο του Πλευστη και συναγωνίζονταν στο ακόντιο. Ηταν και οι δυο εφιπποι και πετουσαν τα ακόντια τους σε στοχους.
Όμως ο Πλευστης από λαθος υπολογισμο ριχνοντας το ακόντιο του χτυπησε τον Βάρδα στο μάτι.

Το ακοντιο διαπέρασε το κεφάλι του παιδιου και βγηκε από το πισω μερος του κρανιου και ο 12ετης Βαρδας Φωκάς επεσε από το αλογο νεκρος.
Εχασε τον γιο του και σε λιγο καιρό εχασε και τη γυναικα του η οποια πεθανε από τη θλιψη της.

Εκτοτε ο Νικηφόρος ορκιστηκε να μην ξαναπαντρευτει και να ζησει ως καλογερος αφιερώνοντας τον εαυτό του ολοκληρωτικα στην στρατιωτικη υπηρεσια του. Επισης ορκιστηκε να μην ξαναφάει κρεας.

Όμως τωρα επρεπε να πατησει τους ορκους του. Επρεπε να παντρευτει την Θεοφανω για να νομιμοποιησει την θεση του. Επισης την ιδια περίοδο αρχισε να ξανατρώει και κρεας.

Ετσι ο γάμος οριστηκε για τις 20 Σεπτεμβρίου στη Νέα Εκκλησία.
Όμως παρουσιαστηκε ξαφνικο εμπόδιο. Λιγο πριν το γάμο και ενώ ο Νικηφόρος βρισκόταν στην Εκκλησια και ετοιμαζόταν να μπει στο Ιερο όπως προεβλεπε το πρωτοκολλο για τον Αυτοκράτορα ο Πατριάρχης Πολυευκτος τον σταμάτησε και του απαγορευσε να εισέλθει.

Ο Νικηφόρος προσβληθηκε και αυτό του το κρατησε μανιατικο του Πολυευκτου μεχρι που πεθανε.
Ο Πολυευκτος του ειπε πως δεν τον αφηνει να μπει στο Ιερο γιατι είναι βεβηλος. Εχει σκοπο να παντρευτει την Θεοφανω αλλα ξεχασε πως ο ιδιος ο Νικηφορος είναι νονος των παιδιων της. Αρα πνευματικος τους πατερας.

Τουτεστιν ο γάμος αυτος για την Εκκλησια είναι αιμομικτικος καθως εμπιπτει στους απαγορευμενους βαθμους συγγενειας και ετσι δεν μπορει να ευλογηθει αλλα ουτε και ο Νικηφορος να μπει στο Ιερό αν δεν μετανοησει και ακυρώσει τον γάμο.

Ο Πολυευκτος απαιτησε να χωρισει αμεσα από την Θεοφανω και αν δεν το κανει τοτε να μεινει εκτος Εκκλησιας αφορισμένος.
Ο Νικηφόρος δηλωσε πως δεν θα χωρίσει από την Θεοφανω και ο Πατριάρχης Πολυευκτος τοτε συγκάλεσε την Ενδημουσα Συνοδο μαζι με την Συγκλητο για να αποφασισουν τι πρεπει να γινει για το συγκεκριμένο ζητημα του γαμου του Αυτοκράτορα (καθως ηταν και πνευματικη αλλα και
κρατικη υποθεση).

Το συνέδριο αυτό αποφάσισε κατά πλειοψηφία ότι ο νομος ο οποιος απαγόρευε το γάμο μεταξυ νονου και μητέρας των παιδιων ηταν ενας παλιος νομος που ειχε εκδόσει ο Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ε’ ο Κοπρώνυμος και πως συμφωνα με την γνωμη τους δεν επρεπε να τηρηθει στην περιπτωση που εξετάζεται καθως ειχε εκδοθει από έναν αιρετικο Αυτοκράτορα. Υπέγραψαν και σχετικο εγγραφο το οποιο απέστειλαν στον
Πατριάρχη με την αποφαση τους αυτή.

Ο Πολυευκτος όμως αποφάσισε να αγνοησει την αποφαση και συνεχισε να πατάει ποδι απαγορευοντας τον γάμο και αφοριζοντας τον Νικηφόρο.
Καπου εκει όμως ηρθε ο Βάρδας Φωκάς ο πατέρας του Νικηφόρου για να σωσει την κατάσταση υπέγραψε εγγραφη ομολογια ότι ο Νικηφορος δεν ειχε βαφτίσει τα παιδια της Θεοφανους καθως ηταν απων εκεινη τη μερα από την Κωνσταντινουπολη σε αποστολη. Αλλα ότι ηταν αυτος που ειχε βαφτισει τα παιδια της Θεοφανους.

Παράλληλα ο Νικηφόρος ερευνησε και ανακαλυψε πως αυτος που ειχε ξεκινησει την φημη ότι ο Νικηφόρος ηταν ο νονος των μικρων Βασιλεων ηταν ο Πρωθιερέας του Ιερου Παλατιου Στυλιανος.

Ο Στυλιανος προσηχθη σε μικτο δικαστηριο αποτελουμενο από Συγκλητικους και Επισκόπους ρωτηθηκε επισημα για το τι γνωρίζει για την υποθεση και γιατι ξεκινησε την φημολογια.

Ο Στυλιανος αρνηθηκε τα παντα και μαλιστα ορκιστηκε μπροστα στο δικαστηριο πως την ημέρα της βαπτισης δεν ειδε στην εκκλησια ουτε τον Βαρδα, ουτε τον Νικηφόρο αλλα ουτε ειπε και σε κανεναν πως ειδε τον Νικηφόρο εκει.

Ο Πατριαρχης Πολυευκτος ηταν σιγουρος ότι ο Στυλιανος ψευδόρκησε προφανως από πιεση από τον Νικηφόρο αλλα τελικα δεχτηκε την μαρτυρια του Στυλιανου και απέσυρε τον αφορισμο από τον Νικηφόρο και ουτε καν κανονα δεν εβαλε στο ζευγος όπως επιβαλλοταν για τις περιπτώσεις δευτερου γάμου.

Ετσι στις 20 Σεπτεμβριου εγινε ο γάμος της Θεοφανους με τον Νικηφόρο με δοξα και τιμη και ο Νικηφόρος εγινε και πατριος των μικρών Αυτοκρατόρων τους οποιους πηρε υπο την προστασια του και θα γινοταν και ο δασκαλος τους όταν θα ερχοταν η ωρα.

Το ιδιο ετος ο Νικηφόρος αποφασισε να στειλει στρατο 40000 ανδρων στην Σικελία υπο τον Στρατηγό Μανουηλ Φωκά νοθο γιο του θειου του Λεοντα Φωκα του πρωην Δομεστικου των Σχολων της Ανατολης τον οποιο Λεοντα τον ειχε τυφλώσει παλαιοτερα ο Αυτοκράτορας Ρωμανος Α’.

Ο Νικηφόρος αποφάσισε να διακοψει την καταβολη ετησιου φόρου 22000 χρυσων νομισματων στους Αραβες της Σικελιας που ειχε συμφωνησει ο Βασιλειος Α’ και αποφάσισε την ανακαταληψη της Σικελιας καθως οι επιδρομές των Αράβων ειχαν φτάσει μεχρι την Πελοποννησο. Το Ταυρομενιο ειχε πεσει στους Αραβες το 962 και η τελευταια Βυζαντινη πολη στην Σικελία η Ρομμέτα εστελνε απεγνωσμένα μηνυματα στην Κωνσταντινουπολη για
βοηθεια.

Η ειρωνεια ηταν ότι τις διαπραγματευσεις για τον φορο τις ειχε κανει ο Νικηφόρος Φωκάς ο παππους του Νικηφόρου Β’. Ο Βασιλειος τον ειχε στειλει να διωξει τους Αραβες από την Σικελια αλλα όταν εφτασε εκει ελαβε επειγον μηνυμα να γυρισει πισω με τον στρατο γιατι οι Βουλγαροι εσπασαν τις συνθηκες και πλημμυρισαν το Ιλλυρικο. Ετσι ο Νικηφόρος Φωκας αναγκαστηκε να διαπραγματευτει την καταβολη φορου για να εξασφαλισει τα συνορα και να μπορεσει να γυρισει με ασφάλεια πισω να αντιμετωπισει τους Βουλγαρους.

Οσο προετοιμαζόταν η εκστρατεια κατά της Σικελίας ο Νικηφόρος αποφάσισε να ανοιξει δευτερο μετωπο στην Κιλικία. Ετσι τον Ιουλιο του 964 επικεφαλης τεράστιου στρατου και συνοδευομενος από την Θεοφανω και τα παιδια της εισέβαλλε στην Κιλικία.

Αφου τακτοποιησε την Θεοφανω και τους μικρους βασιλεις σε ένα ανετο καστρο ονοματι Δρίζιον ο Νικηφόρος συνέχισε με τον στρατο του την εισβολη ισοπεδώνοντας τις πολεις Αναζαρβο, Ρωσσό και Αδανα μαζι με όλα τα φρουρια που υπηρχαν ενδιάμεσα.
Από εκει ειχε το διλημμα να προελασει προς την Ταρσο ή προς την Μοψουεστία?

Τελικα δεν εκανε τιποτα από τα 2 καθως τον επιασε χειμώνας και αποφάσισε να γυρίσει πισω στην Καππαδοκια να ξεχειμωνιασει. Αφησε ένα αποσπασμα να φυλαει τα περάσματα και ο υπολοιπος στρατος γυρισε πισω.

Την ανοιξη του 965 εισεβαλλε ξανα στην Κιλικια αλλα τωρα χωρισε το στρατο του σε 2 μερη.
Στο ένα μερος αφησε τον αδελφο του Λεοντα επικεφαλης να πολιορκει την Ταρσό ενώ ο Νικηφόρος πηρε το άλλο και μαζι με τον ανηψιο του Ιωάννη
Τσιμισκη βαδισε κατά της Μοψουεστιας την οποια και πολιορκησε.

Η πολη αυτή εχει μια ιδιομορφία. Ο ποταμος Σάρος κυλα αναμεσα της και την κοβει στα δυο και δινει την εντυπωση 2 ξεχωριστών πολεων. Όταν αρχισαν α σωνονται οι τροφές στην πολη αρκετοι κατοικοι εγκατέλειψαν το ένα κομματι της πολης ενώ αλλοι ζητησαν καταφυγιο στο άλλο μισο της πολης.

Ετσι ο Νικηφόρος κατελαβε αμαχητι την μιση πολη (καμμενη βεβαια καθως οι Αραβες την εκαψαν όπως εφευγαν). Του εμενε άλλη μιση πολη να καταλαβει τωρα.

Ο Νικηφόρος εκανε πιο στενη την πολιορκία και το άλλο μισο επεσε και αυτό πολύ γρηγορα στις 13 Ιουλιου 965. Ετσι αποφάσισε να γυρισει πισω στην Ταρσο να βοηθησει τον αδελφο του.

Όπως πηγαιναν στην πορεια λογω του καλοκαιριου εκανε καυσωνα και ο τοπος ηταν ανυδρος. Ετσι ενας από τους στρατιωτες εβγαλε την ασπιδα που κουβαλουσε στην πλατη του και την αφησε κατω στο δρομο και συνεχισε.
Ο Νικηφόρος το ειδε αυτό και ειπε στους υπηρέτες του να τη μαζεψουν. Μετα ρωτησε και εμαθε σε ποιο λοχο υπηρετει ο στρατιωτης και ποιον εχει διοικητη

Όταν εφτασαν στο προκαθορισμένο σημειο ξεκουρασης ο Νικηφόρος ζητησε να συλληφθει ο στρατιωτης και να τον φερουν μπροστα του.
Όταν τον εφεραν του εριξε ένα οργισμενο βλεμμα και του ειπε:
«Πες μου καθαρμα, αν γινοταν καμια ξαφνικη επιθεση τι ειδους αμυνα θα προβαλλες αφου πεταξες την ασπιδα σου στο δρομο?»
Ο στρατιωτης δε μιλαγε καθως ειχε παραλυσει από το φοβο του και ο Νικηφόρος διέταξε να τον παρουν από μπροστα του να τον μαστιγώσουν και να του κόψουν τη μυτη.

Όμως ο διοικητης του που επρεπε να εκτελεσει την ποινη ειτε τον λυπηθηκε ειτε δωροδοκηθηκε για να μην το κανει.
Αλλα και αυτό το εμαθε ο Νικηφόρος. Ετσι καλεσε τον διοικητη και του ειπε:
«Γιατι πεισματαρη ανθρωπε δεν εκτελεσες τη διαταγη μου? Νομιζεις ότι εσυ νοιαζεσαι περισσοτερο για το στρατο από ότι εγω? Διεταξα να τιμωρηθει ο στρατιωτης για να παραδειγματιστουν οι υπολοιποι ετσι ώστε κανεις να μην τον μιμηθει στην τεμπελια και την ανευθυνότητα του και πιαστει την ωρα της μαχης ξαρμάτωτος!»

Μετα διέταξε να μαστιγωθει ο διοικητης με τις διπλάσιες μαστιγώσεις από τον στρατιωτη και να του κοπει η μυτη.

Στο μεταξυ στην Ταρσο ο Λέοντας ειχε προβλημα. Εστειλε ένα αποσπασμα υπο τον αξιωματικο Μοναστηριωτη να μαζεψει προμηθειες αλλα από λαθος τους ηρθαν κοντα στα τειχη της πολης και δεν ειχαν βαλει και περιπολα.
Αυτό το ειδαν οι υπερασπιστες της Ταρσου και κανοντας εξοδο σχεδον τους εξοντωσαν ολους.
Αυτό εριξε το ηθικο των Βυζαντινων οι οποιοι απογοητευτηκαν και ηθελαν να λυσουν την πολιορκια αλλα συντομα εφτασαν τα νεα της πτωσης της
Μοψουεστιας και το ηθικο ξανανεβηκε.

Αντιθετα στην Ταρσο το ηθικο επεσε κατακορυφα με αυτά τα νεα αλλα αποφάσισαν να συνεχίσουν. Σε λιγο όμως εφτασε και ο Νικηφόρος στην Ταρσος και ενισχυσε τον αδελφο του.

Οι Αραβες αποφάσισαν να ρισκάρουν και εκαναν εξοδο για να αντιμετωπισουν τον Νικηφόρο σε μάχη εκ παρατάξεως.
Ο Νικηφόρος συγκεντρωσε το στρατο του, ορισε τις φαλαγγες του και εβαλε τους Κλιβαναριους στην εμπροσθοφυλακη ενώ οι τοξοτες και οι σφενδονιτες θα εριχναν βληματα από πισω.

Ο Νικηφόρος ανελαβε τη διοικηση της δεξιας πτέρυγας ενώ στα αριστερα διοικουσε το κέρας ο Ιωάννης Τσιμισκής.
Ο Νικηφορος δινει εντολη να ηχήσουν οι σαλπιγγες και ξεκινάει να προελαυνει ο στρατος με αξιοθαυμαστη ακριβεια χτυπωντας ρυθμικα τα οπλα του.

Λιγο πριν φτάσουν στον Αραβικο στρατο αρχισαν να τρέχουν χωρις όμως να σπασουν τον σχηματισμο και οι Αραβες χτυπηθηκαν στην πρωτη αψιμαχια από ένα τειχος ακοντιων συνδιασμένο με βροχη από βελη που ερχονταν συνεχως.

Οι Αραβες λακισαν, επικρατησε χαος στις γραμμες τους και γυρισαν να φυγουν προς την Ταρσό εχοντας υποστει τεραστιες απωλειες ηδη.
Το ηθικο τους κατερρευσε και εξαντλημενοι από διψα και λιμο εστειλαν πρεσβεις στον Νικηφορο ότι παραδινονται με ανταλλαγμα να τους εξασφαλισει ασφαλη εξοδο από την πολη.

Ο Νικηφορος τους εδωσε εγγυησεις αλλα περιορισε το ποσο κινητη περιουσια μπορουσαν να παρουν μαζι τους. Οι κατοικοι δεχτηκαν και η πολη παραδοθηκε στις 16 Αυγουστου 965

Όλα τα υπολοιπα επεσαν στα χέρια του Νικηφορου ο οποιος κρατησε 1/3 για το Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο, 1/3 πηγε στους μισθοφορους και το υπολοιπο 1/3 πηγε στους στρατιωτες.

3 μερες μετα την πτωση της Ταρσου εμφανιστηκε αιφνιδιαστικα Αραβικος στολος από την Αιγυπτο φορτωμένος με σιτάρι και οπλισμο για την Ταρσο αλλα όταν οι Αραβες ειδαν τις Βυζαντινες σημαιες στο καστρο και στο λιμάνι καταλαβαν ότι εφτασαν πολύ αργα.

Ετσι ανεκρουσαν πρυμνα και εφυγαν αλλα ελαχιστα πλοια καταφεραν να γυρίσουν πισω καθως ο Αραβικος στόλος επεσε σε ενέδρα του Αυτοκρατορικου Στόλου και πολλα πλοια καταστραφηκαν από το Υγρο Πυρ ενώ οσα επιβιωσαν επεσαν σε καταιγιδα και βυθιστηκαν.
Αφου υπέταξε την Κιλικια ο Νικηφόρος επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη παιρνοντας την Θεοφανω και τα παιδια από το Δριζιον και τελεσε θριαμβο αναβιωνοντας το παλιο Ρωμαικο εθιμο να μεταφέρονται στην πρωτευουσα οι Πυλες των κατακτημένων πολεων.

Τις Πυλες αυτές τις καλυψε με φυλλα χρυσου και τις αφιερωσε στην Εκκλησια.

Παραλληλα με την εκστρατεια στην Κιλικία ο Αυτοκρατορικος στόλος υπο τον Πατρίκιο Νικήτα Χαλκούτζη κατέλαβε την Κυπρο απελευθερωνοντας την μετα από 300 σχεδον χρόνια Αραβικης κατοχης. Ο Νικηφόρος τον διόρισε Στρατηγό της Κυπρου μετα από αυτή την επιτυχια.
Στο μεταξυ στην Δυση εφτασαν τον Οκτώβριο του 964 στην Σικελια με το στρατο τους ο Στρατηγός Μανουηλ Φωκάς και ο Ναυαρχος Νικήτας Αβαλάντης.

Πολιορκησαν την Μεσσήνη η οποια επεσε σε μειρκους μηνες και αμεσως μετα βαδισαν κατά του Αραβικου στρατου που πολιορκουσε την Ρομμέτα.
Στην μάχη που επακολουθησε οι Βυζαντινοι ηττήθηκαν και ο Στρατηγός Μανουηλ Φωκάς έπεσε στο πεδιο της μάχης. Μετα από λιγο επεσε και η Ρομμέτα στα χέρια των Αράβων.

Ο Ναυαρχος Αβαλάντης κατορθωσε να επιβιβασει ότι εμεινε από τον στρατο στον στόλο του και επλευσαν προς την Μεσσηνη για να περιμένουν εκει νεες διαταγές και ενισχυσεις.

Όμως παγιδευτηκαν στα Στενα της Μεσσηνης από Αραβικο στόλο και στη ναυμαχια που επακολουθησε ο Βυζαντινος στολος ηττηθηκε κατά κρατος.
Οι Αραβες χρησιμοποιησαν πυρπολικα στην ουσια καταστρεφοντας τα Βυζαντινα πλοια χωρις να χρειαστει να πλησιασουν πολύ κοντα με τα δικα τους και να εκτεθουν ετσι στην εμβελεια του Υγρου Πυρός.

Ο Ναυαρχος Νικητας Αβαλαντης συνεληφθη αιχμάλωτος και αρκετα λαφυρα επεσαν στα χέρια των Αράβων.
Τον επομενο χρονο ο Νικηφόρος Β’ απασχολημένος όπως ηταν με τους πολέμους στην Ανατολη συνθηκολογησε με τους Αραβες της Σικελίας και υποσχέθηκε να ανανεωσει την πληρωμη του ετησιου φόρου 22000 χρυσων νομισμάτων με αντάλλαγμα οι Αραβες να παυσουν τις επιδρομες στην
Καλαβρια και την Πελοποννησο.

Με την ιδια συνθηκη ο Νικηφόρος υποχρεωθηκε να πληρωσει λυτρα για τους Βυζαντινους αιχμαλωτους όπως και για τον Ναυαρχο Νικητα ο οποιος οσο περιμενε την απελευθερωση του στην Αφρικη αντέγραψε τις ομιλίες του Μεγάλου Βασιλειου και Γρηγοριου του Θεολογου σε ένα καλλιγραφικο χειρόγραφο το οποιο εδεσε σε βιβλιο και το δώρησε σε ένα μοναστηρι. Σημερα το βιβλιο αυτό ανηκει στην Συλλογη της Εθνικης Βιβλιοθηκης της Γαλλιας.

Για να εξαγοράσει τον Ναυαρχο Νικητα ο Νικηφόρος πρόσφερε στον Εμίρη της Αφρικης το ξίφος Ζουλφικαρ το οποιο ανηκε στον Προφητη Μωάμεθ από τη μάχη του Μπαντρ. Ο Νικηφόρος το ειχε βρει στην Παλαιστίνη κατά τη διάρκεια μιας εκστρατειας του και το ειχε κρατησει ως κειμηλιο

Συνεχίζεται...

[George_V]

Τον Ιουνιο του 966 ο Νικηφορος εχοντας εξασφαλίσει την Κιλικία συμφωνησε σε ανταλλαγη αιχμαλώτων με τον Εμίρη Σαιφ αλ-Νταουλα και 4 μηνες μετά εισέβαλλε στην Συρία καταλαμβάνοντας διαδοχικα την Αμιδή, την Δάρα και την Νισίβη πριν παει στην Ιεράπολη από οπου μετεφερε στην Κωνσταντινουπολη το Ιερό Κεράμιο. Δλδ ένα κεραμιδι πανω στο οποιο ειχε αποτυπωθει θαυματουργικα το προσωπο του Χριστου.

Από εκει επεδραμε στην Βαρβαλισσό από οπου γυρισε με 300 αιχμαλώτους αλλα και στις άλλες πολεις της Συρίας όπως η Χαλκιδα επι του Βηλου. Πολιορκησε και την Αντιόχεια αλλα μετα από 8 μερες αναγκαστηκε να αποχωρησει καθως του τελειωσαν οι προμηθιειες.

Οι Αραβες όμως για να εκδικηθουν τον Νικηφόρο εξηγειραν τον οχλο της Ιερουσαλημ κατά του Πατριάρχη Ιεροσολυμων Ιωάννη Ζ’ (τον οποιο θεωρουσαν ότι επηρεαζε τον Νικηφόρο να επιτεθει στους Αραβες) και πολιορκησαν τον Ναο της Αναστάσεως, τον οποιο αφου δεν μπορεσαν να καταλαβουν του εβαλαν φωτια και από την πυρκαγια κατερρευσε ο τρουλος του Ναου που ειχε χτισει ο Ηράκλειος τον 7ο αιωνα. Ο οχλος εκαψε και την Εκκλησια στο Ορος Σιων πριν επιστρέψει στον Ναο της Αναστάσεως οπου βρηκαν τον Πατριάρχη κρυμμένο σε μια κινστέρνα και τον εκαψαν ζωντανο.

Το 967 ο Νικηφόρος σε μια διπλωματικη επιτυχία επεισε τους 2 γιους του μακαριτη πλεον ηγεμονα του Ταρον στη Μεγάλη Αρμενια Ασοτ Γ’, τον Κρικορ Β’ και τον Μπαγκρατ Γ’ να του δώσουν την ηγεμονια που τους αφησε ο πατέρας τους και σε ανταλλαγμα θα τους εδινε γαιες στην Μ. Ασία και τιτλους ευγενειας. Δεχτηκαν την προσφορα του Νικηφόρου και τα δυο αυτά αδέλφια δημιουργησαν την Βυζαντινη οικογένεια Ταρωνιτη.

Τον Ιουνιο του 967 ο Νικηφόρος επισκέφθηκε την Θράκη και φτάνοντας στον Εβρο εστειλε επιστολη στον Τσάρο των Βουλγάρων Πετρο να λαβει μέτρα για να ασταματησει την καθοδο τουρκικων φυλων στον Δουναβη και από εκει στα Βαλκανια.

Ο Τσάρος όμως τον αγνοησε και εκανε ακριβως το αντιθετο. Διευκόλυνε τα τουρκικα φυλα να περάσουν τον Δουναβη και τους εστελνε κατευθειαν σε Ρωμαικο εδαφος.

Ο Νικηφόρος θυμωσε και αφου διόρισε τον Καλόκυρο Δελφινά Πατρικιο τον εστειλε ως Πρεσβη στον Σβιατοσλαβο τον Ηγεμονα των Ρως ώστε να τον δελεασει με χρηματα και τιμες να επιτεθει στα νωτα των Βουλγάρων. Για αυτό του εδωσε 15 κεντηνάρια χρυσου να δωσει στον Σβιατοσλαβο.

Ο Σβιατοσλάβος συμφωνησε και τον Αυγουστο του ιδιου ετους εισεβαλλε στην Βουλγαρια και την ισοπέδωσε και παλι επεστρεψε πισω καταφορτος με λαφυρα. Το ιδιο εκανε και το 969 παλι μετα τον θανατο του Τσαρου Πέτρου στις 30 Ιανουαριου 969.

Καπου εδώ συνεβη και ένα γεγονος το οποιο σηματοδοτει και τη μεταστροφη της αγαπης του λαου σε μισος προς τον Νικηφορο.
Περιπου την ιδια περιοδο που ο Δελφινάς πηγε στον Σβιατοσλάβο ο Νικηφόρος ειχε μια φαεινη ιδέα.

Θα εβαζε το στρατο του να κανει ασκησεις μεσα στον Ιπποδρομο για να δειξει στον λαο ποσο καλοι είναι οι στρατιωτες του.
Αλλα δυστυχως δεν ειχε ενημερώσει κανεναν για αυτή την ιδεα. Ετσι λοιπον ανεβηκε ο Νικηφόρος στο Καθισμα μια μερα και πριν αρχισουν οι αρματοδρομιες διατάζει τους στρατιωτες να κατέβουν στην αρένα και στις κερκιδες.

Και σαν να μην εφτανε η ιδεα του να βαλει το στρατο να κανει ασκησεις το θεμα που διαλεξε ηταν ακομα πιο ατυχες. Θα εκαναν αναπαράσταση της Στάσης του Νικα.

Δεν προφτασαν να ξεκινησουν οι στρατιωτες να κανουν τις ασκησεις τους και ο λαος που νομιζε ότι αυτό γινεται στα αληθεια πανικοβληθηκε και αρχισαν να τρεχουν τρομοκρατημενοι προς τις εξοδους ποδοπατωντας κοσμο.

Αλλοι πηδαγαν από τα μπαλκονια του Ιπποδρομου από μεγαλο υψος και σκοτωνονταν και γενικοτερα επικρατησε ένα χαος και παρα πολλοι πεθαναν εκεινη τη μερα.

Από τοτε αρχισε να μεταστρεφεται η αγαπη του λαου σε μισος.

Και αυτό εγινε πιο ορατο όταν στην εορτη της Αναληψεως ο Νικηφόρος πηγαινε στην Πηγη. Ετυχε τοτε να γινει ενας καυγάς μεταξυ ελληνων και αρμενιων ναυτων του στολου και σε λιγο γενικευτηκε αλλα πολύ γρηγορα κατεστάλλη από τον Επαρχο. Παντως οι αρμένιοι ξυλοφορτωσαν τους ελληνες.

Το απογευμα που επεστρεφε ο Νικηφόρος από την Πηγη στο Ιερο Παλατιο ξεσπασαν παλι επεισόδια αλλα αυτή τη φορά εναντιον του όταν πολιτες αρχισαν να τον βρίζουν ενώ μια γυναικα με την κόρη της του πεταξαν πετρες από την ταράτσα και μια από αυτές τον βρηκε πανω από το ματι ανοιγοντας του πληγη. Αρκετοι από αυτους που τον εβριζαν ειχαν χασει συγγενεις στο επεισοδιο του Ιπποδρομου ενώ αλλοι ζητουσαν εκδικηση για
το σημερινο ρεζιλικι που επαθαν από τους Αρμενιους.

Η γυναικα με την κορη της συνεληφθησαν από τον Πραιτωρα για αποπειρα βασιλοκτονιας και καταδικαστηκαν σε θανατο δια πυρας. Καηκαν ζωντανες στο προαστειο του Ονωράτου την επομενη μερα.
Το ιδιο ετος εγινε μεγάλος σεισμος στις 2 Σεπτεμβρίου 967 ο οποιος γκρέμισε την Ονωριάδα στην Παφλαγονια, ενώ τον Μάιο φυσηξαν ασυνηθιστα καυτοι ανεμοι για την εποχη οι οποιοι κατέστρεψαν τις συγκομιδες και τα αμπέλια προκαλώντας λιμό.

Ο Νικηφόρος τοτε βρηκε ευκαιρία να βγαλει κερδος και να γεμισει τα ταμεια του που ειχαν αδειασει από τους πολεμους χρεωνοντας με καπελο το σιτάρι πολλες φορες δε στα ορια της αισχροκερδειας διπλασιαζοντας τις τιμες. O ενας Μοδίος σιτου (περιπου 40 κιλα) που κοστιζε ένα χρυσο νομισμα στις Αυτοκρατορικες αποθηκες, τωρα χρεωνόταν 2 η 3 νομισματα.

Εν τουτοις όμως μια μερα που πηγαινε στην εκκλησια Κυριακη του Θωμα ητανε συναντησε 2 ανθρωπους φτωχικα ντυμένους και θλιμμενους
Τους καλεσε στο Παλατι και τους επεπληξε που δεν φορουσαν γιορτινα ενδυματα μια τετοια μερα και πως δεν θα επρεπε να δειχνουν θλιμμενοι.
Και του απαντά ενας εξ αυτων:

«Είναι σωστο και δικαιο εσυ και η συνοδεια σου να φορατε λαμπρα ενδυματα τετοια μερα και να ειστε χαρουμενοι. Αλλα αυτό δεν ισχυει για οσους εχουν μονο το θανατο να περιμένουν. Ισως να μη ξερεις ότι ένα Μοδιο σιτου πλεον πωλειται για 2 χρυσα νομισματα λογω του λιμου.»

Ο Νικηφόρος τοτε αντιληφθηκε το μεγεθος της καταστροφης που εχει φερει στο λαο του με την παραλογη απαιτηση του να αυξησει τις τιμες εν μεσω λιμου και αφου τους παργηγόρησε τους εδωσε πλουσια δωρα και τους εστειλε σπιτι τους.

Αμεσως μετα καλεσε τους οικονομικους αξωματουχους του και τους εξυβρισε που δεν του ειπαν ότι ο λαος δεν εχει σιτάρι να φάει και εδωσε διαταγη να ανοιξουν ολες οι Αυτοκρατορικες σιταποθηκες και το σιτάρι πλεον να πωλειται 1 χρυσο νομισμα τα 12 Μοδια ετσι ώστε να μπορουν να αγοράσουν ολοι σιτάρι.

Το επομενο ετος ο Νικηφόρος πολιορκησε εκ νεου την Αντιόχεια για 13 μερες αλλα και παλι ελυσε την πολιορκια και κατευθυνθηκε νοτια λεηλατώντας τα φρουρια και τις πολεις που συναντουσε στο δρομο του όπως τη Λαρισα εν Συρία, την Επιφανεια, την Εμεσα, την Καισαρεια εν Λιβάνω, την Ταρτησσό, τη Μαρακλεια, τα Γαβαλα ενώ η Λαοδίκεια παραδοθηκε αμαχητί με σκοπο να λιμοκτονησει την Αντιοχεια και να την αποκοψει από τους συμμαχους της αφου δεν μπορουσε να την καταλαβει με πολιορκια.

Επιστρέφοντας στις 22 Οκτωβρίου 968 ο Νικηφόρος από την Αντιόχεια περασε τον Ταυρο και φτάνοντας στην περιοχη που λεγοταν «Μαυρο Ορος» διέταξε να χτιστει φρουριο στην κορφη ενός λοφου οπου ειδε ότι ηταν σχεδον απροσβλητος από εχθρικες επιθεσεις.

Ονομασε τον Μιχαήλ Βουρτζη Πατρίκιο και τον διορισε διοικητη της περιοχης του Μαυρου Ορους με εδρα το νέο φρουριο. Οι διαταγές του ηταν να προσεχει και να περιπολει την περιοχη ώστε να μην αφηνει τους κατοικους της Αντιοχειας να βγαινουν εξω από την πολη για να τροφοδοτουνται.

Μαζι του αφησε και έναν υπηρέτη του τον Πετρο τον ευνουχο τον οποιο και ονομασε Στρατοπεδάρχη. Σε καμια περιπτωση όμως δεν επρεπε να επιτεθουν στην πολη χωρις την παρουσια του.

Στην πραγματικοτητα ο Νικηφορος δεν σκοπευε να παρει την Αντιοχεια. Καθως ηταν προληπτικος πιστευε την προφητεια που ελεγε πως οποιος Αυτοκράτορας παρει την Αντιοχεια τοτε θα πεθάνει αμεσως.

Στον Πέτρο ειπε να διαλυσει τον στρατο και να τον ξανακαλέσει με διαταγη του ώστε να προχωρησουν στην καταληψη της Αντιοχειας η οποια θα εχει λιμοκτονησει μεχρι τοτε. Αλλα ο Πετρος δεν ελαβε ποτε τετοια διαταγη.

Ο Νικηφόρος εφτασε στην Κωνσταντινουπολη εσπευσμενα στις αρχες του 969 καθως ένα θεαμα τον ειχε τρομάξει στην Συρία.

Στις 22 Δεκεμβρίου 968 εγινε ολικη εκλειψη ηλιου και η μερα εγινε νυχτα. Παγωσε η ατμοσφαιρα, τα ζωα εκαναν σαν τρελα και επεσε απολυτο σκοτάδι με αστέρια να βγαινουν στον ουρανο. Ο Νικηφόρος το θεωρησε πολύ κακο σημάδι και εσπευσε να γυρισει στην Κωνσταντινουπολη αντι να
παραμεινει στην Καισάρεια.

Όμως ο Μιχαήλ Βουρτζης παρακουσε τις διαταγές του Νικηφόρου και επεισε έναν Αραβα προδότη να του παραδώσει έναν από τους πυργους της Αντιόχειας τον οποιο και κατέλαβε ο Βουρτζης στις 28 Οκτωβριου 969.

Ο Πυργος όμως γρηγορα περικυκλώθηκε από Αραβες και ο Βουρτζης εγινε πολιορκημένος στον Πυργο.
Τα νεα εφτασαν στο Μαυρο Ορος οπου ο Πετρος ο Στρατοπεδάρχης βρισκοταν σε δίλημμα. Να παρακουσει τον Νικηφόρο και να σωσει τον Βουρτζη?

Η Να παραμεινει πιστος στον Νικηφόρο και να αφησει τον Βουρτζη να εξοντωθει?
Τελικα αποφάσισε να σωσει τον Βουρτζη και να τον παρει από εκει να φυγουν αποφευγοντας οποιαδηποτε άλλη ενεργεια εναντιον της Αντιόχειας.

Στο μεταξυ στην Αντιοχεια ο Βουρτζης με τους στρατιωτες του υπερασπιζόταν τον Πυργο 3 ημέρες τωρα εναντια σε κυματα Αραβων. Αν δεν ερχονταν ενισχυσεις συντομα τοτε ολοι θα ηταν νεκροι σε λιγο.

Όμως εντος ολιγου εμφανιστηκαν ο στρατος του Πέτρου ο οποιος απώθησε τους Αραβες και κατάφερε να βγάλει τον Βουρτζη από την δυσκολη θέση.

Όμως ο Βουρτζης καταφερε να παρασυρει μεγαλο μερος του στρατου το οποιο ειχε εντυπωσιαστει από τον αθλο του να παραμεινει ζωντανος 3 μερες ενώ τον εχουν περικυκλωσει και εκανε εφοδο στην Αντιοχεια.

Κατέβηκε στις Πυλες από μεσα και εσπασε το μάνταλο που την εκλεινε με το σπαθι του ανοιγοντας τες
Ματαια ο Πετρος προσπαθησε να συγκρατησει τους στρατιωτες του. Ολοι ετρεχαν να μπουν στην Αντιοχεια. Οι Αραβες τρομοκρατηθηκαν και δεν προεβαλλαν αντισταση. Ο Πετρος βλεποντας ότι δεν καταφέρνει τιποτα με τα λογια αναγκαστηκε να μπει και αυτος στην πολη με τους υπολοιπους στρατιωτες. Στο μεταξυ η λεηλασια πηγαινε συννεφο και ξεσπασε και μια τεραστια πυρκαγια η οποια αποτεφρωσε μεγάλο μερος της πολης.

Η Αντιοχεια κατεληφθη από τους Βυζαντινους και ο Βουρτζης εγκαταστάθηκε ως ο νεος Κυβερνητης της Αντιοχειας.
Όμως όταν ο Νικηφόρος το εμαθε αυτό δεν χαρηκε καθόλου. Εξοργίστηκε και καθαίρεσε τον Μιχαήλ Βουρτζη από όλα τα αξιωματα του και διόρισε νέο Δουκα της Αντιοχειας τον ξαδελφο της πρωτης του γυναικας Ευστάθιο Μαλεινό. Ο Βουρτζης δεν το συγχωρεσε ποτέ αυτό στον Αυτοκράτορα και
λιγο αργοτερα εγινε μελος της συνομωσιας που τον δολοφονησε.

Την ιδια περιοδο πέθανε και ο πατέρας του Νικηφόρου ο Καισαρας Βαρδας Φωκάς σε ηλικια περιπου 90+ ετων.
Μερικές μερες μετα όταν περασε η περιοδος πενθους η Αυτοκράτειρα Θεοφανω ζητησε να του μιλησει ιδιαιτέρως.

Ηταν κατι που δεν το συνηθιζε τον τελευταιο καιρο μιας και ειχαν παγωσει οι σχέσεις τους και ο Νικηφόρος απεφευγε να επισκεπτεται την Θεοφανω στα διαμερισματα της.

Η Θεοφανω του μιλησε εκ μερους του ανηψιου του Ιωάννη Τσιμισκη τον οποιο ο Νικηφόρος ειχε καθαιρέσει από τα αξιωματα του (βεβαια τωρα ηταν εραστης της Θεοφανους αλλα αυτό δεν ηταν αναγκη να το μαθει ο Νικηφορος) και του ειπε:

«Ο Αυτοκράτωρ εσυ που τα ρυθμιζεις όλα με συνεση γιατι εισαι ο ιδιος εικόνα δικαιοσυνης γιατι παραβλεπεις πως εχεις έναν γενναιο και δυνατο ανδρα που εχει διακριθει σε μάχεις και τωρα βουλιαζει στο βουρκο? Ο ανθρωπος σφυζει από ζωη και είναι και ανηψιος της μεγαλειοτητας σου από λαμπρη γενια. Εάν συμφωνεις ανακαλεσε τον, παντρεψε τον εμε μια ευγενη γυναικα γιατι είναι και χηρος. Ελα τωρα Νικηφόρε δεν περιμενω να σε πεισω εγω αλλα μην απογοητευσεις έναν ανθρωπο της γενιας σου»

Ο Νικηφόρος πειστηκε και ανακαλεσε τον Τσιμισκη στην Κωνσταντινουπολη οπου ππαρουσιαστηκε στον Νικηφόρο και του ειπε να επισκεπτεται το Παλατι κάθε μερα μετα από παρακληση της Θεοφανους για να φτιαξουν τις σχεσεις τους (ο Νικηφορος με τον Τσιμισκη).

Βεβαια εδώ η πονηρη Θεοφανω εβαλε τον Νικηφορο να τον καλεσει ο ιδιος στο Παλατι για να μπορει αυτή αργοτερα με μυστικα περάσματα να τον βάζει στα διαμερισματα της χωρις να καταλαβει τιποτα ο Νικηφόρος.

Και εκει μεταξυ σεξ και συζητήσεων επεσε η ιδέα της δολοφονίας του Νικηφορου. Ο Τσιμισκης στην αρχη ηταν διστακτικος αλλα η Θεοφανώ ηξερε πολλους τροπους να τον πεισει και τελικα τον επεισε.

Ετσι ο Τσιμισκης πηγε σπιτι του και καλεσε τους φιλους του τον Ταξιαρχο Λεοντα Βαλαντη, τον Μιχαήλ Βουρτζη και τον Λεοντα Πεδιασιμο και σχεδιασαν ολοι μαζι την δολοφονια του Νικηφορου.

Η Θεοφανω ειχε προτεινει να τους ντυσει γυναικες και να τους βαλει στα διαμερισματα της αθεατους που ετσι κι αλλιως απαγορευοταν να μπει κανεις άλλος μεσα και το βραδυ θα τους εβγαζε εξω να σκοτωσουν τον Νικηφορο.

Τους φανηκε καλο σχέδιο και το εβαλαν σε εφαρμογη. Ντυμενοι γυναικες περασαν μεσα στο Παλατι και η Θεοφανω τους εκρυψε στα διαμερισματα της.

Ο Νικηφόρος βρισκοταν στο Παρεκκλησι για τον Εσπερινο. Εκει όμως ενας ιερέας εριξε στα ποδια του ένα χαρτι.
Ο Νικηφόρος το σηκωσε το διαβασε και ελεγε:΅

«Ακουσε καλα Αυτοκράτωρ γιατι σου ετοιμαζουν τρομερο θανατο αποψε. Επειδη σου λεω αληθεια ψάξε καλα τα διαμερισματα της Αυτοκράτειρας για αποδειξεις και θα βρεις οπλισμένους ανδρες αποφασισμενους να σε σκοτωσουν»

Ο Νικηφόρος ενοχληθηκε και εψαξε να βρει τον ιερεα που πεταξε το χαρτι. Πουθενα δεν τον βρηκε όμως.
Ετσι καλεσε τον Κουβικουλαριο Μιχαήλ και του ζητησε να ψάξει τα διαμερισματα της Αυτοκράτειρας για οπλισμένους ανδρες.

Ο Μιχαήλ πηρε μερικους φρουρους και πηγε στα διαμερισματα της Αυτοκράτειρας. Χτυπησε την πορτα και τους ανοιξε μια υπηρετρια της.
Ο Μιχαήλ της ειπε σε εντονο υφος ότι εχει εντολη από τον Αυτοκράτορα να ψάξει τα διαμερισματα.
Η μικρη υπηρετρια παγωσε και δεν ειπε τιποτα αλλα τοτε μπηκε στη μεση η Θεοφανω σπρωχνοντας την υπηρέτρια και ρωτησε τον Μιχαήλ τι ακριβως θελει.

Ο Μιχαήλ της ειπε ότι εχει εντολη να ψάξει για αντρες στα διαμερισματα της αλλα η Θεοφανω του ειπε:
«Όπως βλεπεις εδώ ειμαστε μονο εγω και οι υπηρετριες μου. Αν θελεις να μπεις μεσα να ψάξεις να ερθεις μαζι με τον Νικηφορο γιατι όπως ξερεις απαγορευεται να μπαινουν αντρες εδώ μεσα εκτος του Αυτοκρατορα. Και για σενα ισχυει η απαγορευση. Αν θες παντως μπορεις να ριξεις μια ματια από την πορτα και μονο»

Και του ανοιγει την πορτα διαπλατα για να δει. Ο Μιχαήλ ριχνει μια ματια από εκει που βρισκοταν και δεν βλεπει τιποτα υποπτο. Μονο γυναικες, υπηρετριες ή Ζωστες Πατρικιες να καθονται, να γνεθουν, η να κανουν οτιδηποτε άλλο γυναικειο. Αντρες παντως δεν ειδε.

Ο Μιχαήλ της ειπε ότι αρκει για τωρα αυτό και εφυγε. Βεβαια αν εβλεπε λιγο καλυτερα η αν εμπαινε μεσα ισως να διεκρινε αντρες κατω από τα φουστανια ορισμένων γυναικων.

Η Θεοφανω εκλεισε την πορτα ανακουφισμένη. Την ειχαν γλιτώσει για την ωρα και μαλιστα πολύ φτηνα γιατι ο Μιχαήλ δεν μπηκε μεσα. Αλλα εάν ξαναγυριζε μαζι με τον Νικηφόρο τοτε την ειχαν βαψει ολοι τους.

Ετσι αποφάσισε να μην το ρισκάρει και εδιωξε τους συνομώτες λεγοντας τους ότι θα τους ειδοποιησει με νέο σχέδιο συντομα.
Ο Μιχαήλ ενημερωσε τον Νικηφόρο για το τι εγινε και ο Νικηφόρος δεν ηθελε να δωσει συνέχεια θεωροντας το γραμμα που του στειλαν ως μια κακογουστη φάρσα.

Το εμαθε αυτό η Θεοφανω και εστειλε μια υπηρετρια της στον Τσιμισκη να του πει να είναι ετοιμοι το βραδι γιατι θα στειλει βαρκα να τους φέρει κρυφα στο Παλατι του Βουκολεοντα.

Στο μεταξυ επεσε η νυχτα και ξεσπασε σφοδρη χιονοθυελλα στην Κωνσταντινουπολη. Μετα το δειπνο η Θεοφανώ σηκωθηκε και ειπε στον Νικηφόρο ότι παει να δωσει οδηγίες στις νεες υπηρέτριες που ηρθαν από την Βουλγαρια και πως θα επιστρέψει. Οσο για τον Νικηφορο του ειπε πως μπορει να αποσυρθει στο δωματιο του αν θελει αλλα να μην κλειδώσει την πορτα γιατι μπορει να περάσει αργοτερα και πως θα την κλειδωσει αυτή.

Ο Νικηφόρος πηγε στο δωματιο του και για μια ωρα διαβασε το Ευαγγέλιο και εκανε προσευχές. Όταν νυσταξε πηγε για υπνο.

Στο μεταξυ εφτασε η βαρκα εν μεσω σφοδρης χιονοπτωσης στο λιμανι του Βουκολεοντα και οι συνομώτες μπηκαν στο Παλατι με τη βοηθεια μιας υπηρετριας που τους εριξε σκοινι από ένα μπαλκονι και μπηκαν μεσα.

Η υπηρέτρια τους πηγε μεχρι την πτέρυγα που ηταν τα δωματια του Αυτοκράτορα και εκει τους παρελαβε ενας νεαρος υπηρέτης και τους υπεδειξε το δωματιο του Νικηφόρου. Η ωρα ειχε παει 11 το βραδυ όταν μπηκαν με τα σπαθια στα χέρια στο δωμάτιο του Αυτοκράτορα.

Κυκλωσαν το κρεβάτι του και τραβηξαν με δυναμη τα σκεπάσμτα οπου εντρομοι ειδαν ότι το κρεβατι είναι αδειο.
Πανικοβληθηκαν. Νομιζαν ότι προδόθηκαν και ηταν ετοιμοι να αυτοκτονησουν καθως περιμεναν από λεπτο σε λεπτο τη Φρουρα να τους συλλάβει.

Όμως ο μικρος υπηρετης τους εδειξε που κοιμοταν ο Νικηφόρος, καθως από καιρο ειχε παυσει να κοιμαται στο κρεβατι του και κοιμοταν σε μια γωνια πανω σε δερμα Λεοπαρδαλης και με ένα πορφυρο υφασμα για κουβερτα κατω από τις εικονες του Χριστου, της Παναγιας και του Ιωάννη του Προδρόμου.

Ο μικρος τους εδειξε τον Νικηφόρο καθως τον ειχε αχτι γιατι την προηγουμενη μερα ο Νικηφόρος τον ειχε χαστουκισει για καποιο λαθος που εκανε.

Ετσι οι συνομώτες τον περικυκλωσαν εκει και αρχισαν να τον κλωτσάνε. Ο Νικηφόρος ξυπνησε και εβγαλε το κεφάλι του από το σκεπασμα.

Και εκεινη την στιγμη σηκωσε το σπαθι του ο Ταξιαρχος Λεων Βαλαντης και το κατέβασε με δυναμη στο κεφάλι του Νικηφορου.
Ο Νικηφορος ενστικτωδως πηγε να το αποφυγει αλλα δεν προλαβει και το σπαθι τον βρήκε πανω από το μάτι κοβοντας τον μεχρι το κοκκαλο.

Πλημμυρισε το προσωπο του από τα αιματα και αρχισε να φωναζει και μετα να επαναλαμβανει τη φράση «Βοηθα με Παναγια μου».
Τον σηκωσαν οι υπολοιποι και τον πηγαν στον Τσιμισκη που ειχε κατσει στο κρεβατι.

Εκει τον επιασε από το λαιμο ο Τσιμισκης και αρχισε να του ξεριζώνει τη γενειαδα λεγοντας του:
«Πες μου αθλιε τυραννε εγω δεν σε εκανα Αυτοκρατορα? Γιατι με αγνοεις ετσι και τυφλωμένος από φθονο και μισος με μειωνεις? Δεν δισταστες να καθαιρέσεις εμενα? Τον ευεργετη σου? Και με εστειλες να χανω το χρονο μου με χωριάτες στην υπαιθρο σαν ξενος χωρις δικαιωματα. Ειμαι πιο γενναιος και πιο δυνατος από σενα. Οι εχθροι εμενα φοβουνται και τωρα δεν υπαρχει κανεις να σωσει από τα χέρια μου. Αν εχεις να πεις κατι να υπερασπιστεις τον εαυτο σου πεστο τωρα!»

Ο Νικηφορος όμως δεν ειπε τιποτα. Συνεχισε να επαναλαμβανει το «Βοηθα με Παναγια μου» με φωνη ισα που ακουγοταν καθως ειχε φτασει στα ορια της λιποθυμιας από τον πονο και την απωλεια αιματος.

Τοτε ο Τσιμισκης τραβηξε με βια ότι ειχε μεινει από την γενειαδα του και την ξεριζωσε ολη ενώ οι υπολοιποι αρχισαν να τον χτυπανε με τις λαβες των σπαθιων σπαζοντας του όλα του τα δοντια.

Μετα ο Τσιμισκης τον κλωτσησε στο στηθος ριχντοντας τον κατω και αφου τον ξανασηκωσε του βυθισε το σπαθι στο κρανιο μεχρι που βγηκε από το σαγονι του. Παράλληλα τον χτυπησαν και οι υπολοιποι στο στηθος και στην πλατη.

Εν τω μεταξυ όμως ειχε ειδοποιηθει η φρουρα και εσπευσαν στο δωμάτιο του Νικηφόρου.
Εκει τον βρηκαν νεκρο και τους δολοφονους να στεκονται από πανω του με ματωμενα ξιφη.

Αυτή η αμηχανη σκηνη κρατησε μερικα δευτερολεπτα ως που ενας από τους συνομωτες βρηκε το στέμμα του Νικηφορου και το έβαλε στο κεφάλι του Τσιμισκη με γρηγορες κινησεις.

Όταν οι φρουροι ειδαν το στέμμα στο κεφάλι του Τσιμισκη αμεσως γονατισαν και τον προσκυνησαν ως Αυτοκράτορα.
Το κεφάλι του Νικηφόρου κοπηκε και δειχτηκε στο λαο που στο μεταξυ ειχε μαζευτει εξω από το παλατι. Όταν το αντικρυσαν εφυγαν αλλοφορονες ουρλιαζοντας και κλαιγοντας.

Το δε σωμα του πετάχτηκε από το μπαλκονι κατω και επεσε στο χιονι οπου εμεινε ολη μερα. Το βραδυ της επομενης μερας το μαζεψαν δυο υπηρετες του Νικηφόρου και με ένα καρο το πηγαν στο Μαυσωλειο των Αγιων Αποστολων και το εθαψαν χωρις παπα, χωρις κηδεια.

Ετσι πεθανε ο Νικηφόρος σε ηλικια 57 ετών και βασιλεια 6 ετών και 4 μηνων.

Συνεχιζεται...

[Ζενίθεδρος]

Μεγάλη πουτάνα η Θεοφανώ. Αλλα και αυτή η αριστοκρατική αντίληψη που ειχαν... Την άλλη την εκαψαν ζωντανή για απόπειρα βασιλοκτονιας, και τον άλλον... σκότωσε τον αυτοκράτορα, τον είδαν με το σπαθί ματωμενο, και έπεσαν και τον προσκύνησαν, λες και ήταν ο Ριντικ όταν σκοτωσε τον Λορντ Μάρσαλ στα Χρονικά του Σκότους.

[Εμπεδοκλής]

Μεγάλη πουτάνα η Θεοφανώ. Αλλα και αυτή η αριστοκρατική αντίληψη που ειχαν... Την άλλη την εκαψαν ζωντανή για απόπειρα βασιλοκτονιας, και τον άλλον... σκότωσε τον αυτοκράτορα, τον είδαν με το σπαθί ματωμενο, και έπεσαν και τον προσκύνησαν, λες και ήταν ο Ριντικ όταν σκοτωσε τον Λορντ Μάρσαλ στα Χρονικά του Σκότους.

Τα έχουμε ξαναπεί. Η διαδοχή στη βυζαντινή αυτοκρατορία δεν ήταν ακριβώς κληρονομική όπως στα φέουδα της δύσης. Ήταν κάτι πιο πολύπλοκο...

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

65 χρόνια εποποιίας που έφυγαν όπως ήρθαν. Πολύ απλά γιατί αν εξαιρέσει κάποιος τις αλλαγές του χάρτη, δεν έμεινε κάτι ιδιαίτερο από τους
Βυζαντινούς εκείνων των χρόνων στον κόσμο για να τους θυμάται κάποιος. Οι Αμερικάνοι μέσα σε 65 χρόνια αλλάξαν όλο τον κόσμο και σε 1000
χρόνια από τώρα αν υπάρχει ακόμη ο ανθρώπινος πολιτισμός όπως τον ξέρουμε σήμερα θα τους μνημονεύουν οι ιστορικοί. Το Βυζάντιο, δε μνημονεύεται ιδιαίτερα στο διεθνή χώρο, πλην ενδεχομένως του τι ισχύει στις ορθόδοξες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

[George_V]

Μεγάλη πουτάνα η Θεοφανώ. Αλλα και αυτή η αριστοκρατική αντίληψη που ειχαν... Την άλλη την εκαψαν ζωντανή για απόπειρα βασιλοκτονιας, και τον άλλον... σκότωσε τον αυτοκράτορα, τον είδαν με το σπαθί ματωμενο, και έπεσαν και τον προσκύνησαν, λες και ήταν ο Ριντικ όταν σκοτωσε τον Λορντ Μάρσαλ στα Χρονικά του Σκότους.

Κοιτα αν δεν προλαβαινε να βαλει το στέμμα στο κεφαλι του Τσιμισκη καποιος (νομιζω ηταν ο Βουρτζης ή ο Βαλαντης δεν θυμαμαι τωρα) οι φρουροι θα τους ειχαν κατακοψει.

Αλλα απο τη στιγμη που ειδαν οτι το στέμμα ειναι σε καποιου το κεφάλι και Αυτοκράτορας υπηρχε τοτε δεν μπορουσαν να επιτεθουν στον Αυτοκρατορα. Οι φρουροι ηταν δεμενοι με ορκο να υπηρετουν τον Αυτοκράτορα οποιος και αν ειναι αυτος.

Ουτως η αλλως στη συγκεκριμένη περιπτωση εφτασαν πολυ αργα.

Απαξ και υπηρχε Αυτοκράτορας τελος. Αν δεν εβλεπαν κανεναν Αυτοκράτορα εκει μεσα παρα μονο τον σφαγμένο τοτε θα ειχε πεσει ολη η φρουρα πανω τους.

Υ.Γ. Οσο για τη Θεοφανω φημολογουνταν οτι ισως ειχε δηλητηριασει τον πεθερο της Κωνσταντινο Ζ' (ισως το εκανε), τον αντρα της Ρωμανο Β' (σιγουρα δεν το εκανε) και συμμετειχε στη δολοφονια του Νικηφορου Β' (100000% το κανε)

[George_V]

Όταν πέθανε ο Νικηφόρος ο Βασίλειος Β’ ηταν 11 ετών και ειχε δεθει με τον Νικηφόρο. Ηταν ότι κοντινότερο ειχε σε πατέρα μιας και ο βιολογικος του πατέρας Ρωμανος Β’ ειχε πεθάνει όταν ηταν 5 ετων και ελαχιστα τον θυμοταν.

Και ο Νικηφόρος όμως αγαπουσε τον Βασιλειο και τον Κωνσταντινο. Ισως γιατι στον Βασιλειο εβλεπε τον δικο του γιο Βάρδα που εχασε πριν πολλα χρόνια. Και για αυτό ηταν αποφασισμένος από μικρη ηλικια να τον γαλουχησει στη στρατιωτικη ζωη.

Τωρα όμως ο Νικηφόρος ηταν νεκρος και η Αυτοκρατορία ειχε νέο ηγέτη τον Ιωάννη Α’ Τσιμισκή ο οποιος ανελαβε και επιτροπος των μικρων Βασιλεων και θα συνεχιζε την εκπαιδευση τους από εκει που σταματησε ο Νικηφόρος.

Ο Ιωάννης αναγορευτηκε Αυτοκράτορας επι τοπου όπως ειδαμε αμεσως μετα την δολοφονια του Νικηφόρου. Αμεσως μετα κάλεσε τον Βασίλειο τον Νοθο τον οποιο ο Νικηφόρος ειχε προάγει σε Πρόεδρο της Συγκλητου και του ζητησε να γινει συνεργάτης του για να τον βοηθήσει στην ασκηση της εξουσιας.

Ο Νοθος ειχε μεγάλη εμπειρία στην ασκηση εξουσιας και ηταν πολιτικη κατσαρίδα καθως ειχε επιβιωσει 6 Αυτοκρατόρων χωρις να χασει την επιρροη του η τα αξιωματα του. Εκτος από την πολιτικη εμπειρια ειχε και καποια στρατιωτικη πειρα εχοντας οδηγησει το στρατο σε εκστρατειες
κατά των Αράβων και ηταν ειδήμων στο να ξεφευγει από δυσκολες καταστάσεις αλλα και να προσαρμοζεται οπου χρειαζόταν για να επιβιωσει.

Από τα πρωτα μετρα που πηρε ο Νοθος για να στερεωσει την εξουσια του Τσιμισκή ηταν να καθαιρέσει τον Λέοντα Φωκα από Λογοθετη του Δρομου και να τον εξορισει στη Λέσβο ενώ τον γιο του Λεοντα τον Νικηφόρο Φωκά τον γιο του Λεοντα τον εξόρισε στην Ιμβρο.

Και ο Τσιμισκης και ο Νοθος φοβόνταν τον Λεοντα Φωκα καθως ηταν πολύ πλουσιος και αν ειχε αντιληφθει το σχεδιο της δολοφονιας του αδελφου του θα μπορουσε να τους ειχε σταματησει μεσα σε μιση ωρα. Αλλα ο Λεοντας ευτυχως για αυτους δεν ηταν τοσο ενεργητικος οσο ο αδελφος του.

Μετα εστειλε επιστολη στον Βάρδα Φωκά τον Νεοτερο ο οποιος τοτε ηταν Δουκας της Χαλδιας και της Κολωνείας και τον μετέθεσε στην Αμάσεια για να του αφαιρέσει την διοικηση των μεγάλων στρατιωτικων μοναδων της Ανατολης μεταφεροντας τον στη θεση του κυβερνητη μιας εσωτερικης επαρχιας χωρις πολύ στρατο για να μην του μπαινουν ιδεες.

Μετα σειρα ειχαν ολοι οι Στρατηγοι που διοριστηκαν από τον Νικηφόρο. Εχασαν ολοι τις διοικησεις τους και αντικατασταθηκαν από νεους Στρατηγους πιστους στον Τσιμισκή. Το επομενο βημα ηταν να ανακαλέσει ολους οσους ειχε εξορίσει ο Νικηφόρος και ιδιως τους Επισκόπους που ειχαν συγκρουστει με τον Νικηφόρο για εκκλησιαστικα ζητηματα. Ο δε Μιχαήλ Βουρτζης ενας από τους δολοφονους του Νικηφορου διοριστηκε
Δουκας της Αντιοχειας στη θεση του Ευστάθιου Μαλεινου. Όπως ειδαμε τον ειχε αχτι από πριν όταν τον καθαιρεσε επειδη παρακουσε τις εντολες του
και κατέλαβε την Αντιοχεια.

Το ιδιο απογευμα ο Ιωάννης με συνοδεια μερικων ατομων της Φρουράς του πηγε στην Αγία Σοφία με σκοπο να στεφθει και επίσημα Αυτοκράτορας.
Εκει όμως τον περιμενε μια εκπληξη. Ο Πατριάρχης βγηκε από την εκκλησια στο Αιθριο της Αγιας Σοφίας και του απαγόρευσε την εισοδο στο Ναο.
Ο Τσιμισκής αιφνιδιάστηκε και ρωτησε τον Πατριάρχη γιατι το κανει αυτό. Ο Πατριάρχης Πολυευκτος του απαντησε:
«Είναι αναξιος να μπει στον Οικο του Θεου καποιος που τα χέρια του στάζουν ακομα το συγγενικο αιμα που εχυσε. Αυτος ο ανθρωπος καλυτερα να αρχισει να δειχνει δειγματα μετάνοιας μηπως και μπορέσει να συρθει στο πάτωμα του Οικου του Θεου»

Ο Ιωάννης ειπε τοτε ότι θα δεχτει οποιοδηποτε κανονα του επιβληθει αλλα αυτος είναι αθωος του αιματος του Νικηφόρου και συνέχισε λεγοντας:
«Ο Ταξιαρχος Λεων Βαλαντης και ο Ατζυποθεοδωρος ηταν αυτοι που σκοτωσαν τον Νικηφόρο μετα από προτροπη της Θεοφανους που οργανωσε ολο το σχέδιο»

Όταν το ακουσε αυτό ο Πατριαρχης απαιτησε να απομακρυνθει άμεσα η Θεοφανω από το Παλατι και να εξοριστει, να τιμωρηθουν οι δολοφονοι του Νικηφόρου και να καταργηθουν οι Νομοι του Νικηφορου που είναι εναντια στα συμφέροντα της Εκκλησιας.

Ο Ιωαννης γυρισε στο Παλάτι οπου τον περιμενε η Θεοφανω χαρουμενη που τωρα μπορουσαν να ζησουν ελευθεροι τον ερωτα τους ισως και να παντρευτουν κιολας αλλα ο Ιωάννης την σοκαρε όταν της ανακοινωσε ότι εξορίζεται.

Η Θεοφανω δεν το περιμενε αυτό. Δεν περιμενε να προδοθει ετσι από τον εραστη της. Κοκκαλωσε. Ο Ιωάννης ζητησε από τις Ζωστές Πατρικιες να την συνοδευσουν στα διαμερισματα της και να περιμένουν εκει μεχρι να ερθει η Φρουρα να την παρει για την εξορια στην Προικοννησο.

Και συνεχισε λεγοντας πως ότι ειχανε τελειωσε. Τωρα είναι Αυτοκράτορας και αν θελει να παραμεινει Αυτοκράτορας τοτε η Θεοφανω πρεπει να φυγει από το Παλατι.

Η Θεοφανω πηγε στα διαμερισματα της αλλα δεν θα παρεδιδε ετσι απλα τα οπλα. Δραπετευσε από το Παλατι και πηγε στην Αγια Σοφια ζητώντας άσυλο.

Ο Πατριάρχης όμως της αρνηθηκε το άσυλο και την πέταξε εξω και από εκει την παρέλαβε αποσπασμα υπο τον Βασίλειο τον Νοθο ο οποιος την επιβιβασε σε πλοιο και την εστειλε στη Μονη Δαμιδείας στι Θεμα Αρμενιακών.

Bεβαια προλαβε να χτυπησει τον Νοθο αφηνοντας του μελανιες από τις γροθιες της στο προσωπο του και να βρισει πατόκορφα τον Τσιμισκη οσο την κραταγαν οι στρατιωτες για να την πανε στο καραβι . Και μιλαμε για γερα βρισιδια. Δεν βλεπει κανεις κάθε μερα Αυτοκρατειρα να βριζει χειροτερα και από λιμενεργατης. Αλλα και οι ιδιοι οι στρατιωτες ειχαν προβλημα. Δεν μπορουσαν να την συγκρατησουν καθως εκανε σαν μαιναδα χτυπωντας και κλωτσοντας τους συνέχεια. Αλλωστε όπως ειδαμε τον Νοθο προλαβε και του εριξε μερικες καλες πριν την μπουζουριασουν οι στρατιωτες.

Τον δε Νοθο τον αποκάλεσε βαρβαρο και Σκυθη (ηταν νοθος γιος του Ρωμανου Α’ από μια σκυθισσα σκλαβα αν και το σκυθης τοτε σημαινε Βουλγαρος ή Ουγγρος). Μαζι της εξοριστηκε και η μανα της Μαρία την οποια εστειλαν στη Μονη Μαντινείου στο Θεμα Βουκελλαριων.

Αμεσως μετα ο Νοθος επεστρεψε στο Παλατι οπου συνεταξε νέο Νομο ο οποιος καταργουσε τους προηγουμενους Νομους του Νικηφορου που δεν αρεσαν στον Πατριαρχη και το εστειλε για υπογραφη στον Ιωαννη ενώ παράλληλα διέταξε να συλληφθουν μυστικα ο Λεοντας Βαλαντης και ο Ατζυποθεοδωρος και να εξοριστουν αμεσα στην Προικοννησο ως δολοφονοι του Νικηφόρου. Και η δουλεια να γινει γρηγορα για να μην προλαβουν να μιλησουν και μπλεξουν τον Τσιμισκη στην υποθεση. Φυσικα εννοειται ότι στην Προικοννησο θα βρισκονταν υπο στενη παρακολουθηση για να μην
ξεράσουν την εμπλοκη του Τσιμισκη στη δολοφονια.

Αφου εκπληρωσε τα αιτήματα του Πατριάρχη Πολυευκτου ο Ιωάννης ξαναπηγε στην Αγια Σοφία αλλα ο Πατριάρχης ειχε ακομα έναν κανονα να του βάλει για να τον στέψει Αυτοκράτορα. Του ειπε να μοιράσει ολη του την περιουσια στους φτωχους. Και όταν λεμε ολη εννοουμε ολη. Να μην κρατησει ουτε πενηνταρακι. Ότι περιουσια διεθετε ως πολιτης επρεπε να την δωσει σε ελεημοσυνη.

Ο Ιωάννης εκπληρωσε και αυτόν τον ορο και τοτε ο Πατριάρχης τον άφησε να μπει στην Εκκλησια οπου στις 25 Δεκεμβριου 969 την εορτη των Χριστουγέννων στεφθκε και επισημα Αυτοκράτορας.

Η πρωτη πράξη του Ιωάννη ως Αυτοκράτορα ηταν να διορίσει νέο Πατριάρχη Αντιοχείας καθως ο θρονος ειχε μεινει κενος από το 966 καθως ο προηγουμενος Πατριαρχης Χριστοφόρος ειχε δολοφονηθει από αντιπαλους του. Νεος Πατριαρχης διοριστηκε ο Ηγουμενος της Μονης Αγιου Αντωνιου Αρμενιακων Θωμας ο οποιος πηρε το ονομα Θεόδωρος Β’. Ο Ιωάννης τον διορισε Πατριαρχη καθως όταν ηταν εξοριστος ο Τσιμισκης ο Ηγουμενος του προφητευσε ότι ο Θεος θα τον κανει Αυτοκρατορα αρκει να εχει υπομονη γιατι αν βιαστει να καταλαβει τον θρονο θα χάσει την ψυχη του.

Όμως στεφομενος Αυτοκράτορας ο Ιωάννης κληρονόμησε μια Αυτοκρατορία σε αναβρασμό και σε ανατολη και σε δυση. Η Κιλικια και η Κοιλη Συρία ηταν στο χείλος της επαναστασης ενώ το σχέδιο του Νικηφόρου να στρέψει τους Ρως κατά των Βουλγάρων ειχε παει στραβα καθως οι Ρως λεηλατησαν τους Βουλγάρους και τωρα τους ανοιξε η ορεξη για επιδρομές σε Ρωμαικο εδαφος. Παραλληλα συνεχιζόταν ο λιμος που ειχε πεσει από την εποχη του Νικηφόρου και η επαρχια βοουσε. Και υπηρχε και το προβλημα των αιρετικων Παυλικιανων που λυμαινονταν τα ανατολικα συνορα.

Ετσι ο Ιωάννης ξεκινησε να αντιμετωπιζει τα προβληματα ένα ένα. Αρχικα διέταξε οι Παυλικιανοι να μεταφερθουν από την Ανατολη σε ερημικη περιοχη της Δυσης και να παραμεινουν εκει που θα ηταν μικροτερο προβλημα.
Η μεταφορά αυτή ολοκληρωθηκε λιγο αργοτερα και οι Παυλικιανοι μεταφέρθηκαν στην Φιλιππουπολη.

35 μερες μετα την στέψη του Ιωάννη δλδ στις 5 Φεβρουαριου 970 πέθανε ξαφνικα ο Πατριάρχης Πολυευκτος (οχι χωρις τα συνηθη κουτσομπολια περι δηλητηριασης) και ο Ιωάννης διόρισε νέο Πατριάρχη τον μοναχο Βασίλειο Σκαμανδρηνο ο οποιος ηταν αγιος ανθρωπος πληρης αρετών.

Στο μεταξυ η πτωση της Αντιοχειας τον προηγουμενο χρόνο ειχε κινητοποιησει τους Αραβες και τα Εμιράτα τα οποια αντιμάχονταν το ένα το άλλο πλεον ενωθηκαν όλα για να επιτεθουν κατά της Αντιοχειας με επικεφαλης τον Εμίρη της Αφρικής Ζοχάρ.

Ο Αραβικος στρατός εισέβαλλε στο Βυζαντιο και εφτασε μεχρι την Αντιοχεια την οποα πολιορκησαν αλλα ο Μιχαήλ Βουρτζης προβαλλε γενναια αντισταση και απεκρουε τις συνεχεις επιθέσεις των Αράβων.

Όταν μαθευτηκε πως η Αντιοχεια πολιορκειται ο Ιωάννης εστειλε επιστολές στον Στρατηγό της Μεσοποταμίας και τον διέταξε να μαζεψει το στρατό του και να σπευσει να ενισχυσει την αμυνα της Αντιοχειας. Εστειλε επισης και τον Πατρίκιο Νικόλαο τον Ευνουχο με άλλες ενισχυσεις να σπευσει και αυτος σε βοηθεια της Αντιόχειας.

Συνεχίζεται...