Δυναστεια των Κομνηνών. Η τελευταια αναλαμπη της Αυτοκρατορίας

[George_V]

Παραλληλα με τα Ρωμαικα θέματα θα τρέχει και ενα Βυζαντινό οποτε ξεκινάμε με την Δυναστεια των Κομνηνών η οποια οδηγησε την Αυτοκρατορια στην τελευταια αναλαμπη πριν την τελικη αποσυνθεση.




ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

Α. Το τέλος της Μακεδονικής Δυναστειας, η συνεχόμενη αποσύνθεση και ο πρώτος Κομνηνος


Στα μεσα Αυγούστου 1056 η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα η τελευταία απόγονος της Μακεδονικής Δυναστείας αρρώστησε ξαφνικά με καρκίνο στομάχου. Μεχρι τελευταιας στιγμης αρνουνταν να ονομάσει διάδοχο θέτωντας ετσι την Αυτοκρατορία σε θανάσιμο κινδυνο και ουσιαστικα φερνοντας την στο χείλος του εμφυλίου καθως χωρίς ξεκάθαρη διαδοχη ηταν σιγουρο οτι θα συγκρουονταν οι ευγενείς (και προφανώς οι συγγενείς των προηγουμενων Αυτοκρατορων) για τον θρόνο. Επισης και πριν αρρωστησει ειχε αποκρουσει ολες τις προτάσεις για γάμο παρα τις πιέσεις που δεχόταν απο τον Πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριο και την Αυλή της.

Ετσι οι σύμβουλοι της με επικεφαλής τον Λέοντα Παρασπόνδυλο αποφάσισαν να πάρουν την κατασταση στα χέρια τους και επέλεξαν ως διάδοχο τον Μιχαήλ Βρίγγα. Ενα γηραιο στρατιωτικό που ειχε υπηρετήσει παλαιοτερα στην οικονομικη διαχείριση του στρατου. Ηταν ενας πειθηνιος άνθρωπος ο οποιος δεν ειχε κανένα προτέρημα εξουσιας, αλλα αντιθετα ηταν πολυ δεκτικός στο να παιρνει εντολές απο άλλους. Και αυτο φυσικά βολευε τους αυλικους της Θεοδώρας οι οποιοι θα διατηρουσαν την εξουσια την οποια και θα ασκουσαν μεσω του Βριγγα.

Στις 31 Αυγουστου 1056 ο Παρασπόνδυλος παρουσιασε την επιλογη του Βρίγγα στην ετοιμοθάνατη Θεοδώρα αλλα αυτη ειχε πέσει πλεον σε αφασια και δεν μπορουσε να μιλήσει για να δώσει την συγκατάθεση της (η την αρνηση) της. Ο Παρασπόνδυλος ομως προσεξε ενα νευμα που εκανε με το κεφάλι της οσο διάβαζε το εγγραφο που διοριζε τον Βρίγγα διαδοχο της και θεώρησε οτι ειναι νευμα συγκατάθεσης εφοσον η κινηση αυτη εγινε οταν ανεφερε το ονομα του Μιχαηλ Βριγγα.

Το εγγραφο σφραγιστηκε τοτε με την σφραγιδα της Θεοδώρας και εστάλη στον Πατριαρχη ο οποιος ομως ακουγοντας οτι η Αυτοκράτειρα συγκατατεθηκε δηθεν με νευμα της κεφαλης αρνηθηκε να το πιστεψει αλλα μετα απο διαβουλευσεις δέχτηκε να στέψει τον Βρίγγα ως Αυτοκράτορα. Παράλληλα την ιδια στιγμη στο Παλάτι η Θεοδώρα άφηνε την τελευταια της πνοη κλείνοντας ετσι την Μακεδονικη Δυναστεία μετα απο 189 χρόνια στον θρόνο.

Την ιδια μέρα 31 Αυγούστου 1056 στέφθηκε Αυτοκράτορας και ο Βρίγγας ως Μιχαήλ ΣΤ'. Πριν ομως ανακοινωθει οτι ο Βριγγας θα διαδεχτει την Θεοδώρα ειχαν κυκλοφορήσει τα νεα οτι η Αυτοκράτειρα ειναι ετοιμοθάνατη και ο Θεοδόσιος Μονομάχος γιος του εξαδέλφου του Αυτοκράτορα Κωνσταντινου Θ', αποφάσισε να κανει την κίνηση του για να διεκδικησει τον θρόνο πιανοντας εξ απηνης τους παντες, αγνοοντας βεβαια οτι ειχε ηδη επιλεγει ο Μιχαηλ Βριγγας ως νεος Αυτοκράτορας.

Ετσι οπλισε τους σκλάβους του και τους φιλους του και ξεκινώντας απο το σπιτι του στη συνοικια Λεομακελλειον εκανε έφοδο στις φυλακές του Πραιτωριου απελευθερωσε τους κρατουμένους τους οποιους οπλισε και αυτους. Μετα απο λιγο ενωθηκε μαζι τους και ο γιος του ο οποιος ειχε μαζέψει και αυτος εναν οπλισμένο οχλο και ολοι μαζι κατευθυνθηκαν προς το Παλάτι βαδιζοντας την Μέση Οδό. Εκει σκοπευε να τους παραδώσει τελεσιγραφο “η μου δινετε το θρόνο που δικαιωματικα μου ανηκει μεσω του Κωνσταντινου Θ' η θα σας πολιορκήσω στο Παλάτι”.

Δυστυχως ομως για αυτον η Φρουρά των Βαραγγών έμαθε οτι ερχεται και παρατάχτηκαν μπροστα απο τις πύλες του Παλατιου για να τον εμποδισουν. Μαζι με τους Βαραγγους συντάχθηκαν και οι ναύτες του Αυτοκρατορικου Στολου που ναυλοχουσε στο διπλανο λιμάνι.


Οταν τους ειδε ο Μονομάχος εγινε κίτρινος απο το φόβο του και αμέσως έτρεξε στην Αγία Σοφία για να ζητήσει την βοήθεια του Πατριάρχη. Μεχρι να φτάσει ομως στην Αγία Σοφία οι περισσότεροι ακολουθοι του ειχαν πετάξει τα οπλα και ειχαν εξαφανιστει (οι περισσότεροι δε οταν ειδαν τους πάνοπλους Βαραγγούς απλα εξαφανιστηκαν).

Στην Αγια Σοφια εφαγε και τη δευτερη κρυάδα καθως ο Πατριάρχης ακουγοντας την φασαρια που γινοταν με τους Βαραγγους και τον οχλο ειχε αμπαρώσει τις πυλες και της Αγια Σοφιας και του Πατριαρχείου ενω ο ιδιος ειχε πάει στο Παλάτι για να στέψει τον νεο Αυτοκράτορα Μιχαήλ. Στο φινάλε τους εγκατέλειψαν ολοι και ο Θεοδόσιος Μονομάχος συνελήφθη μαζι με το γιο του να κάθονται στα σκαλια της Αγιας Σοφιας απογοητευμένοι.

Ο νεος Αυτοκράτορας Μιχαηλ ΣΤ' ομως δεν τους κατηγόρησε για προδοσία και στάση αλλα για προκληση επεισοδίων στο δρόμο και τους καταδίκασε σε εξορία στην Πέργαμο. Αυτο αυξησε την δημοφιλία του με το λαο. Με το στρατο παρέμενε αντιδημοφιλης παροτι ηταν δικο τους παιδι καθως τα ειχε κανει θάλασσα με τους διορισμους οπως π.χ. Ειχε αφαιρεσει το αξιωμα του Δουκα της Αντιόχειας απο τον Στρατηγό Κατακαλών Κεκαυμένο για να το δώσει στον ανηψιό του Μιχαήλ Ουρανό. Εν τουτοις ομως οι περισσότεροι Στρατηγοι ηρθαν να υποβάλλουν τα σέβη τους στο νεο Αυτοκράτορα το Πάσχα του 1057 με το σκεπτικο οτι ισως τους ξαναδώσει τις διοικησεις που ειχαν χάσει απο την Θεοδώρα οπως ο Ισαακιος Κομνηνος και φυσικα να παρουν και τα δώρα του καθως ειχε κυκλοφορήσει ηδη η φημη οτι ηταν ανοιχτοχέρης.

Ο Μιχαηλ ΣΤ' τους δεχτηκε ολους κανοντας ειδικη μνεια στο λογο του για τους Στρατηγους Κομνηνο και Κεκαυμενο αλλα εμεινε εκει. Δεν μεταχειρίστηκε κανεναν ιδιαιτερα και φυσικα δεν ειχε καμια επιθυμια να ικανοποιησει ολωνων τις απαιτησεις. Και ετσι κατάφερε να τους στρέψει ολους εναντιον του. Αντιθετα με τους φιλους του τους εκανε ολα τα χατηρια. Ο Στρατηγός Νικηφόρος Βρυεννιος ανακλήθηκε απο την εξορία, διοριστηκε κυβερνητης της Καππαδοκίας και τον έστειλε να αντιμετωπίσει τον Τουρκο φυλαρχο Σαμούχ ο οποιος εκανε επιδρομές στην Αρμενία
και την λεηλατουσε.

Ο Βρυέννιος δέχτηκε αλλα ζήτησε να του αποδοθουν τα κτηματα του και τα χρήματα που του ειχε δημευσει η Θεοδώρα. Ο Μιχαήλ δεν ηθελε ουτε να ακουσει κατι τετοιο. Ο Βρυέννιος επεμενε και διαμαρτυρηθηκε έντονα αλλα ο Μιχαήλ γυρισε και του ειπε ουρλιάζοντας “ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΔΙΕΤΑΞΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΑΜΟΙΒΗ ΣΟΥ” και με αυτά τα λόγια τον έδιωξε απο το Παλάτι. Ο Βρυέννιος εφυγε αλλα του ειχε μπει για τα καλά στο μυαλό η ιδέα της εκδικησης.


Το επεισοδιο Φραγκοπουλου

Με τον ιδιο τρόπο φέρθηκε ο Μιχαήλ και στον Ερβέ Φραγκόπουλο ο οποιος ειχε πολεμησει παλαιοτερα με τον Μανιάκη στη Σικελια. Αν και Φράγκος στην καταγωγη ειχε επιλέξει να παραμεινει υπηρέτης της Ανατολικης Ρωμαικης Αυτοκρατορίας. Ο Φραγκόπουλος ζητησε απο τον Μιχαήλ να του αποδοθει ο τίτλος του Μαγίστρου, αλλα ο Μιχαήλ οχι μονο του το αρνηθηκε αλλα τον πεταξε κλωτσηδόν απο το Παλάτι. Ο Φραγκοπουλος ορκιστηκε εκδικηση για αυτη την προσβολή και αφου ζήτησε άδεια να μεταβει στα κτηματα του στο Θεμα Αρμενιακών την οποια και πηρε συνομίλησε και με αλλους Φράγκους που βρισκοταν στα κτηματα του και αφου αλλους επεισε και αλλους δωροδόκησε μαζεψε μια δυναμη 300 ανδρών.

Με αυτους τους 300 περασε τα συνορα και συμμάχησε με τον Τουρκο Σαμουχ για κοινη δράση κατα των Ρωμαιων. Η συμμαχία κράτησε για λιγο αλλα συντομα ξεσπασαν διαμάχες μεταξυ Φράγκων και Τουρκων. Ο Φραγκοπουλος υποπτευθηκε οτι ο Σαμουχ ισως ετοιμαζεται να τον προδόσει και ειδοποιησε τους αντρες του να ειναι παντα ετοιμοι για μαχη και να κοιμουνται με τα οπλα τους ανα χειρας. Ετσι περιμεναν τον Σαμουχ να τους αποκαλυψει τις πραγματικες του προθέσεις. Και ο Φραγκοπουλος ειχε δικιο. Ενα βράδυ που οι Φράγκοι ετρωγαν οι Τουρκοι επεσαν πανω τους αλλα οι Φραγκοι ειχαν τα οπλα και τα αλογα τους ετοιμα και ετσι κατάφεραν να αμυνθουν. Συντομα η μαχη εγινε σφαγη και οι Τουρκοι υποχώρησαν πανικοβλητοι μεχρι το Χλιατ της Αρμενιας. Οταν επεστρεψαν οι Φραγκοι ο Φραγκοπουλος προτεινε να μεινουν στο στρατοπεδο του Σαμουχ αλλα οι αντρες του δεν ηθελαν και αντιπροτειναν να μπουνε στην πολη του Χλιατ. Ο Φραργκοπουλος το θεωρησε επικινδυνο αλλα οι κουρασμενοι αντρες τον αναγκασαν.

Ετσι εκλεισαν μια γρηγορη συνθηκη με τον Εμιρη του Χλιάτ Αμπου Νασαρ ο οποιος δεχτηκε να τους προσφερει φιλοξενια και ορκιστηκε να μην τους πειράξει. Οι Φραγκοι μπηκαν στην πολη καθως ειχαν μηνες να κανουν μπανιο, να φανε ζεστο φαγητο ή να δουν γυναικα παρολες τις προειδοποιησεις του αρχηγου τους που τους ελεγε οτι Τουρκοι και Αραβες δεν κρατανε τους ορκους τους. Παρολα αυτά οι Φραγκοι εκαναν το μπανιο τους, εφαγαν σπιτικο φαγητο και ειχαν την ευκαιρια να γνωρισουν γυναικες.

Ομως ο Σαμουχ μυστικα συμμαχησε με τον Εμιρη ο οποιος διέταξε τους πανδοχεις που ειχαν καταλυσει οι Φράγκοι να δέσουν τους στρατιωτες οταν δοθει το σημα και αν αυτο ειναι αδυνατο να τους σκοτώσουν. Μετα περιμενε μεχρι να πεσουν ξεροι οι Φράγκοι απο το φαι και τις γυναικες και οταν εγινε αυτο δοθηκε το σημα και αλλοι συνεληφθησαν και αλλοι σκοτωθηκαν ενω οσοι προλαβαν καταφεραν να ξεφυγουν ριχνοντας σχοινια απο τα τειχη. Ο Φραγκοπουλος συνεληφθη και έστειλε επιστολη στον Αυτοκράτορα Μιχαήλ ΣΤ' λεγοντας του οτι ειναι πιστος υπηρέτης της Ρωμαικης Αυτοκρατοριας και πως εξόντωσε τους εχθρους του Αυτοκρατορα. Ελπιζοντας σε δώρα απο τον Αυτοκράτορα η εγγυηση πως δεν θα του επιτεθει. Ετσι εληξε η επανασταση του Φραγκοπουλου.

Η Επανασταση του Βρυεννιου και του Κομνηνου

Πισω στην Κωνσταντινουπολη οι Στρατηγοι που ρεζιλευτηκαν κατ'αυτο τον τροπο απο τον Μιχαήλ αποφάσισαν να του δώσουν μια δευτερη ευκαιρία. Ετσι προσέγγισαν τον Πρωτοσύγκελλο Λέοντα Στραβοσπόνδυλο ο οποιος τοτε ειχε καθηκοντα περιπου σαν τα καθηκοντα του σημερινου Πρωθυπουργου για να μεσολαβησει υπέρ τους στον Αυτοκράτορα. Απλα ζητουσαν να τους συμπεριφερθει οπως αξιζει στο παρελθον τους και στην αξια τους και οχι να τους ντροπιαζει κατ αυτο τον τρόπο και προσθεσαν πως δεν ειναι δυνατον πολίτες που δεν εχουν πολεμήσει ποτε να απολαμβάνουν αξιωματα και τιμές ενω αυτοι που απο παιδιά πολεμούν συνεχώς να αποκλειονται απο τα αξιωματα.

Αλλα και ο Στραβοσπόνδυλος ηταν ανενδοτος. Οχι μονο δεν προωθησε το αιτημα τους στον Αυτοκράτορα αλλα τους πρόσβαλλε κι απο πανω με την αλαζονικη συμπεριφορά του. Οι Στρατηγοι απελπιστηκαν και θυμωσαν και συντομα συγκεντρώθηκαν στην Αγια Σοφια οπου ορκίστηκαν να αντισταθουν στον Αυτοκράτορα μεχρι να πετυχουν την αναγνώριση των δικαιων αιτημάτων τους. Ορκιστηκαν επισης να μην προδώσουν το μυστικο τους και να μην εγκαταλειψουν το σκοπο τους μεχρι να τιμωρηθουν οσοι τους πρόσβαλλαν. Σφράγισαν την συνομωσια με “ατσαλινους κρικους αλυσιδας” οπως ελεγαν.
Ο Στρατηγός Κεκαυμένος προτεινε να μυηθει και ο Στρατηγός Βρυέννιος στην συνομωσία καθως ειχε υπο τον ελεγχο του τον μεγαλύτερο στρατο στη Δυση στο Θεμα Μακεδονίας. Ο Βρυεννιος βολιδοσκοπηθηκε και συμφώνησε να μετέχει στην συνομωσία.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Τωρα ομως τέθηκε το κρίσιμο ερώτημα ποιος θα γινει Αυτοκράτορας εφοσον το πραξικοπημα τους στεφθει με επιτυχια. Προτάθηκε ο Στρατηγος Κεκαυμένος μιας και ηταν ο πλεον ανώτερος ολων σε ηλικία, γενναιότητα και εμπειρία. Ο Στρατηγος Κεκαυμένος ομως αντιπρότεινε τον Μαγιστρο Ισάακιο Κομνηνο καθως δικη του ιδεα ηταν η συμπηξη αυτης της συνομωσίας. Εχοντας επιλυσει τα ζητηματα της συνομωσιας. Ζητησαν αδεια απο τον Αυτοκράτορα να φυγουν απο την Πολη και οταν τους δόθηκε αναχώρησε ο καθένας για τα κτηματα του στην επαρχία.


Στο μεταξυ ο Βρυέννιος ανελαβε την διοικηση του στρατου της Μακεδονιας και κινηθηκε ανατολικα μαζι με τον Πατρίκιο Ιωάννη Οψαρά τον οποιο ειχε στείλει ο Μιχαήλ με χρυσο για την πληρωμη των στρατιωτών. Οταν εφτασαν στο Θέμα Ανατολικών ο Βρυέννιος για να κερδισει την εμπιστοσυνη του στρατου διπλασιασε τους μισθους τους και ζητησε να δωθουν εξτρα μπονους στους στρατιωτες. Ο Πατρικιος Ιωάννης Οψαράς αρνηθηκε κατηγορηματικα να εκτελεσει την εντολη ομως καθως ειπε οτι ο Αυτοκράτορας δεν εχει δωσει οδηγίες για αυτο.

Ο Βρυέννιος του ειπε να ηρεμησει και να εκτελέσει σιωπηλά την εντολη αλλα και πάλι ο Οψαράς αρνηθηκε να την εκτελέσει και ξεσπασε καυγας αναμεταξυ τους. Τελικα ο Βρυέννιος μη αντέχοντας αλλο πετάχτηκε απο τη θέση του, τον χτύπησε στο πρόσωπο και μετα απο συντομη πάλη τον επιασε απο τη γενειαδα και τον πεταξε στο έδαφος. Μετα αφου τον έσυρε απο τα μαλλια τον παρέδωσε στη φρουρα του λεγοντας να τον αλυσοδέσουν και να τον θέσουν υπο περιορισμο στη σκηνή του. Μετα πηρε τον χρυσο και τον μοιρασε στους στρατιωτες οπως ηθελε.

Ετυχε εκεινη τη στιγμη να εχει στρατοπεδευσει κοντα ο Στρατηγος του Θεματος Πισιδίας και Λυκαονίας ο Πατρικιος Λυκάνθης ο οποιος οταν εμαθε τι εγινε στο Στρατόπεδο του Βρυέννιου θεώρησε οτι ετοιμάζεται απόπειρα πραξικοπηματος κατά του Μιχαήλ. Ετσι εξοπλισε 2 μονάδες του Θεματος Ανατολικών που ειχε προχειρες και αφου μπηκε στο στρατοπεδο του Βρυέννιου πηγε κατευθειαν στη σκηνη του και τον έθεσε υπο κράτηση λεγοντας οτι ο Μιχαήλ ειναι ο νόμιμος Αυτοκράτορας. Παράλληλα απελευθέρωσε τον Ιωάννη Οψαρα απο τα δεσμά του.

Γεμάτος εκδικηση ο Οψαράς εβγαλε τα μάτια του Βρυένιου και τον έστειλε σιδηροδέσμιο στην Κωνσταντινουπολη μαζι με αναφορα για την αποπειρα πραξικοπηματος που κατεστάλλη και μετα ανελαβε ο ιδιος την διοικηση του στρατου. Ετσι πληρωσε ο Βρυεννιος την βιασυνη του και το γεγονος οτι εδρασε χωρις να ενημερώσει τους συνομώτες. Ειδικότερα αυτους που βρισκοταν στο Θεμα Ανατολικών οπως ο Ρωμανος Σκληρός, ο Μιχαηλ Βουρτζης, ο Νικηφόρος Βοτανειατης, οι γιοι του Βασιλειου Αργυρου και αλλοι που περιμεεναν την επανασταση.

Ετσι οταν εμαθαν τι συνέβη στον Βρυεννιο αποφάσισαν να φυγουν και να κατευθυνθουν στο Θέμα Παφλαγονιας στον Ισαακιο Κομνηνο ο οποιος αποφάσισε να επισπευσει την επανασταση και να ανακηρυχθει αμεσα Αυτοκράτορας οπως και εκανε στις 8 Ιουνιου 1057. Ο Κομνηνος πιστευοντας οτι η κατασταση ειχε σταθεροποιηθει παρεδωσε τα χρηματα του και τη γυναικα του Αικατερινη (κορη του βασιλια της Βουλγαριας Βλαδισλαβου) στον αδελφο του Ιωάννη Κομνηνο για ασφαλεια στο φρουριο Πεμολισα στον ποταμο Αλυ. Στο μεταξυ ο Στρατηγος Κεκαυμένος εξέδωσε πλαστες Αυτοκρατορικές Διαταγές για να κινητοποιησει τα τάγματα του Θεματος Αρμενιακών με το προσχημα οτι θα κυνηγησουν τον Σαμουχ. Ετσι με 4 Τάγματα ο Κεκαυμενος προχώρησε να ενωθει με τον Κομνηνο. 2 Βυζαντινα και 2 Μισθοφορικα 1 Φραγκικο και 1 Ρωσικο. Ο Κομνηνος μετα κινηθηκε με το στρατο του περασε τον Σαγγάριο και βαδισε κατα της Νικαιας οπου δεν συναντησε αντισταση καθως ο Αυτοκρατορικος στρατος αναδιπλωθηκε και υποχωρησε οσο προχωρουσε ο Ισαακιος. Αρχικος στόχος του Κομνηνου ηταν η Νικομηδεια αλλα οταν εμαθε οτι εχει ηδη καταληφθει απο τον Αυτοκρατορικο στρατο εστριψε νοτια και κατευθυνθηκε στην Νικαια

Στην Κωνσταντινουπολη παράλληλα εφτασαν τα νεα της ανταρσιας τα οποια μετέφεραν στον Αυτοκράτορα ο Πατρικιος Λυκάνθης, ο Θεοφυλακτος Μανιάκης και ο Πνυεμιος ο Ιβηρας Στρατηγος του Θεματος Χαρσιανων. Τοτε καταλαβε ο Μιχαήλ οτι ολοκληρος ο στρατος της Ανατολης κινειται εναντιον του. Δεν μπηκε ομως στον κοπο να στειλει πρέσβεις για ειρήνη καθως η επανάσταση μολις ειχε ξεσπάσει και ηταν 100% σιγουρο οτι δεν θα δέχονταν καν να τους μιλησουν οι επαναστάτες. Ετσι ξεκινησε πολεμικές προετοιμασίες και κάλεσε ολους τους Στρατηγους της Δυσης τους οποιους ελουσε κυριολεκτικα με τιμές και δώρα και χρηματα για να σωσουν το κεφάλι του. Φυσικα το ιδιο εκανε και με οσους διοικητες και μοναδες της Ανατολης παρεμειναν πιστες στην Κωνσταντινουπολη. Το κακο με την υποθεση Βρυεννιου ηταν οτι εδωσε χρόνο στον Μιχαήλ να κινητοποιησει άμεσα τις δυνάμεις της Δυσης. Και εφοσον ειχε τη στηριξη τους συν μερικες μονάδες της Ανατολης δεν ειχε χαθει καθε ελπίδα. Η διοικηση των Αυτοκρατορικων στρατευμάτων ανατέθηκε στον Πρόεδρο Θεόδωρο και στον Ααρών Βουλγαρο την καταγωγη και κουνιαδο του Ισσακιου Κομνηνου μιας και ηταν αδελφος της συζυγου του Αικατερίνης.. Ο Αυτοκρατορικος στρατος περασε απέναντι στη Χρυσοπολη και αφου κατέλαβε τη Νικομηδεια στρατοπεδευσε στο όρος Σοφόν.

Πισω στον Κομνηνο λοιπον ο οποιος οπως ειδαμε βρηκε την Νικομήδεια κατειλλημενη και ετσι εφοσον ο κυριως δρόμος προς την Κωνσταντινουπολη ηταν κλειστός ο Κομνηνος βαδισε εναντιον της Νικαιας για να μπορέσει να παρακάμψει την Νικομηδεια και να ανοιξει δευτερο δρόμο για την Κωνσταντινουπολη. Η Νικαια παραδοθηκε χωρις μάχη και ο Κομνηνος στρατοπεδευσε 2.5 χλμ βορειως της πολης. Απο εκει ο Κομνηνος διεταξε το στρατο να μαζεψει προμηθειες αλλα χωρις να απομακρυνεται απο το στρατοπεδο. Οι αντιπαλοι θεωρησαν οτι αυτο ειναι σημάδι αδυναμίας και αποφάσισαν να επισπευσουν τη μάχη.

Ετσι οι Αυτοκρατορικοι μετακινησαν το στρατοπεδο τους απο το ορος Σοφόν στο χωριο Πετρόη καπου 3 χλμ μακρια απο το στρατοπεδο του Κομνηνου. Ο Κομνηνος αποφασισε να βγει να τους αντιμετωπίσει στις 20 Αυγουστου 1057 διοικώντας το κέντρο της παράταξης εχοντας στα αριστερά του διοικητή τον Στρατηγό Κεκαυμένο και στα δεξια του τον Ρωμανό Σκληρό.

Αντιστοιχα οι Αυτοκρατορικοι ειχαν στο κέντρο διοικητη τον Πρόεδρο Θεοδωρο, στα δεξια διοικουσε ο Στρατηγός της Μακεδονίας Βασίλειος Ταρχανειώτης και στα αριστερα ο Μάγιστρος Ααρών μαζι με τον Λυκάνθη, τον Πνευμιο τον Ιβηρα και τον Πριγκιπα Ρανδολφο τον Φράγκο ως υποδιοικητές.

Μολις δόθηκε το σημα της μάχης οι δυο στρατοι όρμησαν ο ενας στον άλλο. Ο Ααρών κατάφερε να τρέψει σε φυγη τον Ρωμανο Σκληρό και τον κυνηγησε μεχρι το στρατόπεδο οπου ο Ρωμανος συνεληφθη αιχμαλωτος απο τις Αυτοκρατορικές δυνάμεις. Ο Ααρών απαγόρευσε στους στρατιώτες να λεηλατησουν το στρατόπεδο και αυτο ηταν το λάθος του καθως εαν εβλεπαν οι στρατιωτες του Κομνηνου οτι λεηλατειται το στρατόπεδο θα τον ειχαν εγκαταλειψει θεωρώντας τη μάχη χαμένη.

Ο Κομνηνος βλεποντας την κατάρρευση της δεξιας του πτέρυγας εχασε το κουράγιο του και σκέφτηκε να διατάξει υποχώρηση στην Νικαια οπου θα μπορουσε να κλειστει σε πολιορκια και ισως να διαπραγματευτει με τους Αυτοκρατορικους. Ομως ο Στρατηγός Κεκαυμένος ειχε διαλυσει τη δεξια πλευρα των Αυτοκρατορικών του Βασιλειου Ταρχανειωτη και τους κυνηγησε μεχρι το στρατοπεδο τους. Εκει αφου γκρέμισε το ξυλινο τειχος μπηκε μέσα και αρχισε να το λεηλατει και να το καιει. Δεν εκανε το ίδιο λάθος με τον Ααρών.

Οι στρατιωτες που πολεμουσαν στο πεδιο της μάχης μπορουσαν να δουν οτι το στρατόπεδο λεηλατειται και ετσι οι στρατιωτες του Κομνηνου αναθάρρησαν ενω οι Αυτοκρατορικοι τροομοκρατηθηκαν και τραπηκαν σε φυγη. Πολλοι σκοτώθηκαν και αναμεσα τους οι Στρατηγοι Μαυροκατάκαλος και Κατζαμουντης καθως και ο Πνευμιος ο Ιβηρας. Αντιθετα ο Πατρικιος Ρανδόλφος ο Φράγκος τριγυρνουσε με το ξίφος στο χέρι οσο οι στρατιωτες του υποχωρουσαν ατάκτως φωνάζοντας οτι ψάχνει καποιον άξιο να μονομαχήσει. Ωσπου ειδε σε αποσταση τον Στρατηγό Νικηφόρο Βοτανειάτη τον οποιον του φώναξε το ονομα του και ετρεξε εναντιον του. Ο Βοτανειατης σταμάτησε και τραβόντας το σπαθι του ξεκινησε να μονομαχεί με τον Ρανδόλφο. Κατέβασε με δύναμη το σπαθι του στην ασπίδα του Ρανδόλφου και την εκοψε στα δυο, αλλα ο Φράγκος δεν πτοηθηκε και τον χτυπησε με το σπαθι στο κράνος. ΤΟ κράνος αντεξε και το σπαθι αναπήδησε χωρις να τραυματιστει ο Βοτανειατης αλλα τη στιγμη που και οι δυο ετοιμαζονταν να ξαναεπιτεθουν ηρθαν στρατιώτες του Κομνηνου οι οποιοι επεσαν πανω στον Ρανδόλφο, τον αφόπλισαν και τον οδηγησαν δεμένο στον Κομνηνο.

Απο τον στρατό του Κομνηνου σκοτώθηκε μονο ο Λεοντας απο την Αντιοχεια απο τους διοικητές και καποιοι στρατιωτες. Μετα την ηττα οι Αυτοκρατορικές δυνάμεις επέστρεψαν στον Μιχαήλ αναφεροντας του την καταστροφη. Ο Μιχαηλ ΣΤ' απελπιστηκε πληρως τώρα και θέλησε να παραιτηθεί απο τον θρόνο και να φυγει αλλα η Αυλη του δεν τον άφησε. Τον πιεσαν να παραμείνει και να παλαιψει για το θρόνο και αν δεν τα καταφέρει τοτε να πεθάνει εναν γενναιο θάνατο για την Αυτοκρατορία. Ο Μιχαηλ σκεφτηκε οτι δεν εχει νοημα να μαζεψει αλλο στρατο. Δεν ειχε και το χρόνο αλλωστε ετσι αποφάσισε να απευθυνθει στη στηριξη του λαου και να τους κερδισει με χρηματα και δώρα.

Πισω στη Νικαια ο Κομνηνος εχοντας κερδίσει τη μαχη και διαλυσει τους αντιπάλους γυρισε στην Νικαια και απο εκει στην Νικομήδεια η οποια του παραδόθηκε ανευ μαχης. Εκει συνάντησε τους πρέσβεις του Αυτοκράτορα ο οποιος προσπαθουσε να κερδίσει χρόνο στελνοντας του τον Πρόεδρο Κωνσταντινο Λειχούδη, τον Προεδρο Κωνσταντινο Άλωπο και τον Κωνσταντινο Ψελλό (τον μετεπειτα Μιχαήλ Ψελλό).

Οι Πρεσβεις υποσχέθηκαν στον Κομνηνο πως αν κατεβάσει τα οπλα ο Αυτοκράτορας ειναι διατεθειμένος να τον υιοθετήσει, να τον ορίσει διάδοχο του και να του αποδώσει τον τίτλο του Καίσαρα και εκτος αυτου θα υπογράψει διάταγμα αμνηστίας για ολους τους οπαδους του. Η συμφωνια δεν εγινε δεκτη καθως ο Κομνηνος για να τη δεχτει ζήτησε την αποπομπη του Λέοντα Παρασπόνδυλου και του Κωνσταντινου Ψελλού απο την Αυλη. Ο πρεσβεις αποχώρησαν για να επιστρέψουν λιγες μερες μετα με νεα συμφωνια απο την Κωνσταντινουπολη. Η συναντηση εγινε στο χωριο Ροες και η νεα προταση περιελάμβανε: Ανακήρυξη άμεσα του Κομνηνου ως Συναυτοκράτορα, υιοθετηση του απο τον Μιχαηλ και οσοι πολεμησαν μαζι του θα λαβουν επιστολές απο τον Κομνηνο (ως Συναυτοκράτορα) οι οποιες θα τους δινουν τιμές και αξιωματα οτι και οσα θελει ο Κομνηνος να δώσει.

Ο Κομνηνος και οι λοιποι Στρατηγοι ηταν καλυμμενοι απο αυτη την πρόταση αλλα ζητησαν επιβεβαιωση με τη μορφη υπογεγραμμενου Αυτοκρατορικου Χρυσοβούλου. Ομως στο συμβουλιο διαφώνησε ο Στρατηγός Κεκαυμένος ο οποιος επέμεινε στην αποψη του να παραιτηθεί ο Μιχαήλ απο τον θρόνο καθως ελεγε δεν μπροει καποιος που παραβιασε όρκους να κυβερνά τους Ρωμαιους. Θα πεσει η οργη του Θεου στο κεφάλι μας ειπε και δεν θα μας δώσει κανενα πλεονεκτημα αν καταθέσουμε τωρα τα οπλα γιατι αν ο Κομνηνος δεχτει τη συμφωνια τοτε πολυ γρηγορα θα τον βρουμε δηλητηριασμένο και ολοι εμεις που ειμαστε μαζι του θα καταδικαστουμε σε τύφλωση. Ετσι ο Κεκαυμενος καταφερε να τους παρασυρει και αυτη η συμφωνια ακυρώθηκε επισης.

Συνεχίζεται...

[Λόρδος Ταντρίδης]

Όλο ασχολούνταν με διαμάχες του θρόνου αντί να ενωθούν κατά των Τούρκων και να τους στείλουν στο Τουρκεστάν . Αυτός είναι ο λόγος που τώρα οι απόγονοι τους λέγονται Μουράτ και Αλή .

[George_V]

Όλο ασχολούνταν με διαμάχες του θρόνου αντί να ενωθούν κατά των Τούρκων και να τους στείλουν στο Τουρκεστάν . Αυτός είναι ο λόγος που τώρα οι απόγονοι τους λέγονται Μουράτ και Αλή .

Και ακόμα δε φτασαμε στο Μαντζικερτ... Περίμενε..

Μεχρι το Μαντζικερτ οι Τούρκοι δεν ήταν τπτ άλλο παρά ένα ακόμα φύλο άπλυτων νομαδων από τα πολλά που έρχονταν κατά καιρούς και είτε ενσωματωνονταν είτε διαλύονταν. Το πρόβλημα γιγαντωθηκε μετά

[Στρακαστρουκας]

Όλο ασχολούνταν με διαμάχες του θρόνου αντί να ενωθούν κατά των Τούρκων και να τους στείλουν στο Τουρκεστάν . Αυτός είναι ο λόγος που τώρα οι απόγονοι τους λέγονται Μουράτ και Αλή .

Και ακόμα δε φτασαμε στο Μαντζικερτ... Περίμενε..

Μεχρι το Μαντζικερτ οι Τούρκοι δεν ήταν τπτ άλλο παρά ένα ακόμα φύλο άπλυτων νομαδων από τα πολλά που έρχονταν κατά καιρούς και είτε ενσωματωνονταν είτε διαλύονταν. Το πρόβλημα γιγαντωθηκε μετά

H μαχη του Ματζικερτ ηταν καταστροφη μεν αλλα δεν πρεπει να υποτιμουμε τους Τουρκους που στα τελη του 11ου αιωνα ειχαν μια απο τις μεγαλυτερες αυτοκρατοριες ολων των εποχων

[George_V]

Όλο ασχολούνταν με διαμάχες του θρόνου αντί να ενωθούν κατά των Τούρκων και να τους στείλουν στο Τουρκεστάν . Αυτός είναι ο λόγος που τώρα οι απόγονοι τους λέγονται Μουράτ και Αλή .

Και ακόμα δε φτασαμε στο Μαντζικερτ... Περίμενε..

Μεχρι το Μαντζικερτ οι Τούρκοι δεν ήταν τπτ άλλο παρά ένα ακόμα φύλο άπλυτων νομαδων από τα πολλά που έρχονταν κατά καιρούς και είτε ενσωματωνονταν είτε διαλύονταν. Το πρόβλημα γιγαντωθηκε μετά

H μαχη του Ματζικερτ ηταν καταστροφη μεν αλλα δεν πρεπει να υποτιμουμε τους Τουρκους που στα τελη του 11ου αιωνα ειχαν μια απο τις μεγαλυτερες αυτοκρατοριες ολων των εποχων

Αυτό έγινε γιατί μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας στο Μαντζικερτ.

Αν είχαμε νικήσει στο Μαντζικερτ η μόνη αναφορά σε Τούρκους θα ήταν μια υποσημείωση σε κάποια σελίδα σχολικού βιβλίου ιστορίας.

[Στρακαστρουκας]

Αυτό έγινε γιατί μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας στο Μαντζικερτ.

Αν είχαμε νικήσει στο Μαντζικερτ η μόνη αναφορά σε Τούρκους θα ήταν μια υποσημείωση σε κάποια σελίδα σχολικού βιβλίου ιστορίας.

Μπορει, απο την αλλη οι Μογγολοι εξαφανισαν απο τον χαρτη τους Σελτζουκους και το αποτελεσμα ηταν να ελθουν στην θεση οι Οθωμανοι που τελειωσαν το Βυζαντιο. Για μενα το ερωτημα ειναι αν η παρακμη της Βυζαντινης αυτοκρατοριας ηταν αναποφευκτη ειτε χανανε στο Ματζικερτ ειτε οχι

[Στύγιος]

[George_V]

Αυτό έγινε γιατί μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας στο Μαντζικερτ.

Αν είχαμε νικήσει στο Μαντζικερτ η μόνη αναφορά σε Τούρκους θα ήταν μια υποσημείωση σε κάποια σελίδα σχολικού βιβλίου ιστορίας.

Μπορει, απο την αλλη οι Μογγολοι εξαφανισαν απο τον χαρτη τους Σελτζουκους και το αποτελεσμα ηταν να ελθουν στην θεση οι Οθωμανοι που τελειωσαν το Βυζαντιο. Για μενα το ερωτημα ειναι αν η παρακμη της Βυζαντινης αυτοκρατοριας ηταν αναποφευκτη ειτε χανανε στο Ματζικερτ ειτε οχι

Εάν κερδίζαμε στο Μαντζικερτ η Ανατολία θα έμενε σε Βυζαντινά χέρια και αυτό θα μας έδινε τους απαιτούμενους πόρους και έμψυχο υλικό να αντιμετωπίσουμε οποία απειλή. Δεν ήταν η ήττα per se που μας χαντακωσε αλλά η απώλεια της Ανατολίας με τους πόρους της.

Ακόμα και με ήττα στο Μαντζικερτ μπορούσαμε να είχαμε ανακάμψει με νίκη στο Μυριοκεφαλο 100 χρόνια μετά το οποίο θα σήμαινε πάγιοποίηση του Βυζαντίου στην Ανατολία.

[Στύγιος]

Αυτό έγινε γιατί μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας στο Μαντζικερτ.

Αν είχαμε νικήσει στο Μαντζικερτ η μόνη αναφορά σε Τούρκους θα ήταν μια υποσημείωση σε κάποια σελίδα σχολικού βιβλίου ιστορίας.

Μπορει, απο την αλλη οι Μογγολοι εξαφανισαν απο τον χαρτη τους Σελτζουκους και το αποτελεσμα ηταν να ελθουν στην θεση οι Οθωμανοι που τελειωσαν το Βυζαντιο. Για μενα το ερωτημα ειναι αν η παρακμη της Βυζαντινης αυτοκρατοριας ηταν αναποφευκτη ειτε χανανε στο Ματζικερτ ειτε οχι

Εάν κερδίζαμε στο Μαντζικερτ η Ανατολία θα έμενε σε Βυζαντινά χέρια και αυτό θα μας έδινε τους απαιτούμενους πόρους και έμψυχο υλικό να αντιμετωπίσουμε οποία απειλή. Δεν ήταν η ήττα per se που μας χαντακωσε αλλά η απώλεια της Ανατολίας με τους πόρους της.

Ακόμα και με ήττα στο Μαντζικερτ μπορούσαμε να είχαμε ανακάμψει με νίκη στο Μυριοκεφαλο 100 χρόνια μετά το οποίο θα σήμαινε πάγιοποίηση του Βυζαντίου στην Ανατολία.

'Οχι, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω : οι "δυνατοί" κι οι προνοιάριοι αργότερα, κατέστρεψαν εκ των έσω την αυτοκρατορία. Θεματικός στρατός δεν υπήρχε ,ούτε στόλος.Αναπόδραστο το τέλος.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Το Βυζάντιο ήταν ακμαίο και δυνατό όταν μπορούσε να λειτουργεί σα διαμεσολαβητής μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης.
Όταν έχασε αυτή τη δυνατότητα άρχισε να παρακμάζει. Την έχασε διότι τα βαρβαρικά βασίλεια της Ευρώπης μετεξελίχτηκαν
σταδιακά σε οργανωμένα κράτη, οι ναυτικές δημοκρατίες της Ιταλίας πήραν το εμπόριο στα χέρια τους και στην Ανατολή
δημιουργήθηκαν ισχυρές αυτοκρατορίες.

[George_V]

Μπορει, απο την αλλη οι Μογγολοι εξαφανισαν απο τον χαρτη τους Σελτζουκους και το αποτελεσμα ηταν να ελθουν στην θεση οι Οθωμανοι που τελειωσαν το Βυζαντιο. Για μενα το ερωτημα ειναι αν η παρακμη της Βυζαντινης αυτοκρατοριας ηταν αναποφευκτη ειτε χανανε στο Ματζικερτ ειτε οχι

Εάν κερδίζαμε στο Μαντζικερτ η Ανατολία θα έμενε σε Βυζαντινά χέρια και αυτό θα μας έδινε τους απαιτούμενους πόρους και έμψυχο υλικό να αντιμετωπίσουμε οποία απειλή. Δεν ήταν η ήττα per se που μας χαντακωσε αλλά η απώλεια της Ανατολίας με τους πόρους της.

Ακόμα και με ήττα στο Μαντζικερτ μπορούσαμε να είχαμε ανακάμψει με νίκη στο Μυριοκεφαλο 100 χρόνια μετά το οποίο θα σήμαινε πάγιοποίηση του Βυζαντίου στην Ανατολία.

'Οχι, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω : οι "δυνατοί" κι οι προνοιάριοι αργότερα, κατέστρεψαν εκ των έσω την αυτοκρατορία. Θεματικός στρατός δεν υπήρχε ,ούτε στόλος.Αναπόδραστο το τέλος.

Δεν θα διαφωνήσω με αυτό αλλά οι ήττες σε Μαντζικερτ και Μυριοκεφαλο ήταν κομβικες. Επέτρεψαν η πρώτη την είσοδο των Τούρκων στην Ανατολία και η δεύτερη τη μονιμοποίηση τους.

Νίκη στο Μαντζικερτ σημαίνει ότι η Ανατολία παραμένει σε Βυζαντινά χέρια άρα έχεις διαθέσιμους πόρους να συντηρήσεις τον στόλο. Μη ξεχνάμε ότι ο Αλέξιος Κομνηνός διέλυσε τον στόλο γιατί δεν είχε τα μέσα συντήρησης του. Άρα λοιπόν εάν εξασφαλίσουμε τα μέσα συντήρησης αυτόματα έχουμε στόλο και τη δυνατότητα να αντέξουμε. Ακόμα και με ήττα σε Μαντζικερτ αλλά με νίκη στο Μυριοκεφαλο πάλι μπορούμε να ανακαμψουμε και να επαναδημιουργησουμε το στόλο και τις αναγκαίες συνθήκες επιβίωσης εφόσον η Ανατολία περιέλθει ξανά σε Βυζαντινό έλεγχο.

[Στύγιος]

Εάν κερδίζαμε στο Μαντζικερτ η Ανατολία θα έμενε σε Βυζαντινά χέρια και αυτό θα μας έδινε τους απαιτούμενους πόρους και έμψυχο υλικό να αντιμετωπίσουμε οποία απειλή. Δεν ήταν η ήττα per se που μας χαντακωσε αλλά η απώλεια της Ανατολίας με τους πόρους της.

Ακόμα και με ήττα στο Μαντζικερτ μπορούσαμε να είχαμε ανακάμψει με νίκη στο Μυριοκεφαλο 100 χρόνια μετά το οποίο θα σήμαινε πάγιοποίηση του Βυζαντίου στην Ανατολία.

'Οχι, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω : οι "δυνατοί" κι οι προνοιάριοι αργότερα, κατέστρεψαν εκ των έσω την αυτοκρατορία. Θεματικός στρατός δεν υπήρχε ,ούτε στόλος.Αναπόδραστο το τέλος.

Δεν θα διαφωνήσω με αυτό αλλά οι ήττες σε Μαντζικερτ και Μυριοκεφαλο ήταν κομβικες. Επέτρεψαν η πρώτη την είσοδο των Τούρκων στην Ανατολία και η δεύτερη τη μονιμοποίηση τους.

Νίκη στο Μαντζικερτ σημαίνει ότι η Ανατολία παραμένει σε Βυζαντινά χέρια άρα έχεις διαθέσιμους πόρους να συντηρήσεις τον στόλο. Μη ξεχνάμε ότι ο Αλέξιος Κομνηνός διέλυσε τον στόλο γιατί δεν είχε τα μέσα συντήρησης του. Άρα λοιπόν εάν εξασφαλίσουμε τα μέσα συντήρησης αυτόματα έχουμε στόλο και τη δυνατότητα να αντέξουμε. Ακόμα και με ήττα σε Μαντζικερτ αλλά με νίκη στο Μυριοκεφαλο πάλι μπορούμε να ανακαμψουμε και να επαναδημιουργησουμε το στόλο και τις αναγκαίες συνθήκες επιβίωσης εφόσον η Ανατολία περιέλθει ξανά σε Βυζαντινό έλεγχο.

Δυστυχώς με το "χρυσόβουλο" του 1082, Βενετοί και Γενουάτες έγιναν "κράτος εν κράτει"

Για να μη λέω εγώ πολλά , καλύτερα εδώ:

https://www.ertflix.gr/ert1/mixani-tou- ... vyzantioy/

[George_V]

'Οχι, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω : οι "δυνατοί" κι οι προνοιάριοι αργότερα, κατέστρεψαν εκ των έσω την αυτοκρατορία. Θεματικός στρατός δεν υπήρχε ,ούτε στόλος.Αναπόδραστο το τέλος.

Δεν θα διαφωνήσω με αυτό αλλά οι ήττες σε Μαντζικερτ και Μυριοκεφαλο ήταν κομβικες. Επέτρεψαν η πρώτη την είσοδο των Τούρκων στην Ανατολία και η δεύτερη τη μονιμοποίηση τους.

Νίκη στο Μαντζικερτ σημαίνει ότι η Ανατολία παραμένει σε Βυζαντινά χέρια άρα έχεις διαθέσιμους πόρους να συντηρήσεις τον στόλο. Μη ξεχνάμε ότι ο Αλέξιος Κομνηνός διέλυσε τον στόλο γιατί δεν είχε τα μέσα συντήρησης του. Άρα λοιπόν εάν εξασφαλίσουμε τα μέσα συντήρησης αυτόματα έχουμε στόλο και τη δυνατότητα να αντέξουμε. Ακόμα και με ήττα σε Μαντζικερτ αλλά με νίκη στο Μυριοκεφαλο πάλι μπορούμε να ανακαμψουμε και να επαναδημιουργησουμε το στόλο και τις αναγκαίες συνθήκες επιβίωσης εφόσον η Ανατολία περιέλθει ξανά σε Βυζαντινό έλεγχο.

Δυστυχώς με το "χρυσόβουλο" του 1082, Βενετοί και Γενουάτες έγιναν "κράτος εν κράτει"

Για να μη λέω εγώ πολλά , καλύτερα εδώ:

https://www.ertflix.gr/ert1/mixani-tou- ... vyzantioy/

Πριν το Χρυσοβουλο του 1082 ειχε προηγηθει το Μαντζικερτ. Δεν θα υπηρχε λογος να εκδοθει το Χρυσοβουλο εαν ειχες τα μεσα να συντηρησεις τον στολο εφοσον η Ανατολια ηταν στο χέρι σου. Ακομη και με τους Γενουατες/Βενετσιανους στο σβερκο σου εαν ειχε καποιος αναδημιουργησει τον στολο τους εκανε μια χαψια πολυ συντομα.

[Στρακαστρουκας]

Το τραγικο με το Ματζικερτ δεν ηταν η ηττα. Το τραγικο ηταν οτι πιαστηκε αιχμαλωτος ο Ρωμανος και εμεινε το Βυζαντιο ακυβερνητο