Επικριτικοί χαρακτήρες

[Σουβλίτσα]

Κάποιος που επικρίνει (και κατα-κρίνει) τους πάντες και τα πάντα (εννοούμε συμπεριφορά γενικευμένη και όχι μια στάση σε κάποια συγκεκριμένη περίπτωση), που του αρέσει να παρεμβαίνει και να κουνάει το δάχτυλο στον περίγυρο, να κάνει υποδείξεις, ακόμα και για πράγματα που δεν -ή που δεν θα έπρεπε να-τον αφορούν ή που δεν έχει την σφαιρική γνώση για να το κάνει, που αναλαμβάνει με περίσσεια αυταρέσκεια να πατάξει τα κακώς κείμενα όπου εκείνος τα εντοπίζει ή νομίζει πως τα εντοπίζει, που ξεσκονίζει τις ζωές των άλλων κατηγορώντας και υποδεικνύοντας, και πάει λέγοντας...

Τί τύπος ανθρώπου είναι αυτός που λέμε "τιμητής των πάντων"?
Ποιά χαρακτηριστικά έχει σαν ιδιοσυγκρασία χαρακτήρα και τί μπορεί να προκαλεί ή να δυναμιτίζει αυτήν του την συμπεριφορά?

ΥΓ: τυγχάνει στον περίγυρο, στο παρελθόν κυρίως γιατί τώρα έχουν κοπεί τα πολλά πολλά, να έχω, δυστυχώς, τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων
Το αίσθημα που σου δημιουργούν, όταν κατανοήσεις ειδικά οτι είναι πρόβλημά τους γιατί μπορεί να μπερδευτείς κάποια στιγμή ειδικά όταν είσαι νέος στην ηλικία και να νομίζεις οτι τέτοια συμπεριφορά είναι φυσιολογική ή οτι υπάρχει δίκαιο από την πλευρά τους, είναι αφάνταστη κούραση, αηδία και εκνευρισμός σε σημείο να χαλάς την δική σου πνευματική ηρεμία και ασφάλεια

[Ορέστης 35]

Ναρκισιστικη διαταραχη.

[Spiros252]

Κι εγώ το έχω βιώσει στον περίγυρο μου.

Είναι εντελώς παράλογη συμπεριφορά που όμως από τους ίδιους βιώνεται σαν φυσιολογική .
Είναι υπέρμετρα εγωιστικοι χαρακτήρες. Πιστεύουν ότι ο άλλος αποκλείεται να είναι σε θέση να καταλάβει τα λάθη του. Εδράζουν την άποψη αυτή σε πραγματικά λάθη που κάνει ο άλλος. Με το σκεπτικό ότι ένας "λογικός" άνθρωπος δεν θα έκανε "τέτοιο λάθος" προσπαθούν να μηδενίσουν την αξία κάθε προσπάθειας του. Φυσικά οι ίδιοι αποφεύγουν να κάνουν πολλά πολλά ακριβώς για να μην κατηγορηθούν για τυχόν λάθη.
Όλη η ζωή τους -το σχέδιο ζωής τους- γυρνάει γύρω από την επίκριση των άλλων και την αυτοπροστασία -διατηρηση του εγωισμου ή ναρκισσισμού που λέει και ο Ορεστης- των ίδιων. Μοιάζει μια συνεχής ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση , μια συνεχής πάλη να επιβληθούν. Πολλές φορές η κατάσταση ξεφεύγει, αποκτούν εμμονές σε διάφορες περιπτώσεις για άλλα πρόσωπα ή καταστάσεις . Θεωρώντας την κρίση τους υπέρμετρα σπουδαία, μπορεί να ασπαστούν απόψεις παράλογες για φυσιολογικούς ανθρώπους. Αυτό μπορεί να τους οδηγήσει στην τρέλα και στην κοινωνική απομόνωση.

Δυστυχώς όσο μεγαλώνουν τόσο πιο έντονα γίνονται τα χαρακτηριστικά τους αυτα.

[Saliveros]

Περί σνομπ ο λόγος;

[enaon]

προσπαθώ Σπύρο να καταλάβω αν έχεις καταλάβει τι λέμε στο νήμα, ή αν απλά τα έβγαλες απο μέσα σου κλπ.

viewtopic.php?f=35&t=2705&start=30

[Namrail]

Ειναι οι τυποι που δημιουργουν φορτικοτητα και πιεση με τη συμπεριφορα τους, αυτοι πιυ διεκδικουν λογο για τα παντα και εμφανιζονται παντα απο καθεδρας κουνωντας το δακτυλο. Δηλαδη τουλαχιστον οι μισοι ελλ.

[Athina__P]

Κάποιες φορές μπορεί να γίνει δεύτερη φύση, σε κάποιο βαθμό, σε αρκετούς ανθρώπους. Για αρκετούς ανθρώπους ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς τους ειναι να επισημαίνουν προβλήματα και να τα διορθώνουν. Πρόσφατα έκανα κάτι που βελτίωσε πάρα πολύ έναν δημόσιο χώρο και ενώ έγινε ΤΖΑΜΙ, καλύτερος σε σχέση με χρόνια, είχα τοποθετήσει προσωρινά σκουπιδάκια σε μια γωνιά. Ε, δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι άνθρωποι σχολίασαν κατευθείαν τα σκουπιδάκια και όχι το ότι ο χώρος που ήξεραν ΧΡΟΝΙΑ ήταν στην καλύτερη κατάσταση που θυμάται ποτέ κανείς! Οι περισσότεροι που σχολίασαν στάθηκαν στα σκουπιδάκια. Το βλέμμα τους που θαύμαζε μιλούσε ότι εκτιμούσαν για τη συνολική βελτίωση, αλλά επέλεξαν να μιλήσουν για τα σκουπιδάκια (για να το αναλάβει κάποιος άλλος βέβαια πάντα), γιατί καλό ήταν (δεν έλεγαν καν ότι είναι καλό) αλλάαααααα τα σκουπιδάκια χαλάγαν την τελειότητα.

Και φυσικά προσωπικά δεν είχαν κάνει τίποτα πιο πριν για να βελτιωθεί το οτιδήποτε.

Αυτό λοιπόν το χαρακτηριστικό το έχουν αρκετοί. Σε διαφορετικό βαθμό κάθε φορά. Επιλέγεις να αδιαφορήσεις για κάτι, επιλέγεις να μιλήσεις για κάτι, επιλέγεις να μιλήσεις όταν υπάρχει γενική αδιαφορία για κάτι, η γενική αδιαφορία μπορεί κάτι να λέει. Γιατί έρχεται κανείς εκ των υστέρων πχ και μας λέει ότι ψηφίζαΜΕ κάτι που μας κατέστρεψε. Το γενικό λοιπόν μπορεί να είναι όχι κάτι πάρα πολύ καλό πάντα.

[enaon]

Πρόσφατα έκανα κάτι που βελτίωσε πάρα πολύ έναν δημόσιο χώρο και ενώ έγινε ΤΖΑΜΙ, καλύτερος σε σχέση με χρόνια, είχα τοποθετήσει προσωρινά σκουπιδάκια σε μια γωνιά.

μοιράζομαι την εικόνα που μου έφτιαξες στο μυαλό, δεν ξέρω γιατί

[Namrail]

Πρόσφατα έκανα κάτι που βελτίωσε πάρα πολύ έναν δημόσιο χώρο και ενώ έγινε ΤΖΑΜΙ, καλύτερος σε σχέση με χρόνια, είχα τοποθετήσει προσωρινά σκουπιδάκια σε μια γωνιά.

μοιράζομαι την εικόνα που μου έφτιαξες στο μυαλό, δεν ξέρω γιατί

Και μενα εκει πηγε το μυαλο.

[Athina__P]

Εννοούσα τζάμι όχι τζαμί!

[Υπερκουλτουριάρης]

Τοξικοί χαρακτήρες είναι οι άνθρωποι αυτοί, χωρίς να σημαίνει πως είναι "κακοί",δεν νομίζω πως υπάρχει τέτοιο πράγμα στο απόλυτο,σίγουρα όμως είναι αρνητικοί. Μάλλον ναρκισσισμός είναι η φάση ή και το αντιθετο άμυνα,πως θα κριθούν και θα βρεθούν "λίγοι",οπότε χτυπούν πριν χτυπηθούν.Επηρεάζει και το κατάλοιπο της Ελληνικής επαρχίας,αυτού του αρχετυπικού ριάλιτι επιβίωσης, που δυστυχώς διαμόρφωσε εκατομμύρια δυστυχισμένων ανθρώπων και ευτυχώς σαν λαός το ξεπεράσαμε,με την αστυφιλία,που για τα δεδομένα της μικρής σε πληθυσμό Ελλάδας είχε και ενα υποσυνείδητο ψυχολογικό κίνητρο λύτρωσης. Στα παραδείγματα που έχω στο μυαλό μου, σε πολλούς(συγνώμη Σου. παρατήρηση είναι, σε καμιά περίπτωση δεν σε αφορά σε προσωπικό επίπεδο,για αυτό με εντυπωσιάζουν τα μεταφυσικά χόμπι σου ), υπάρχει πακέτο και μια έντονη θρησκοληψία . Δεν είμαι σίγουρος αν εκδηλώθηκε μέσο αυτής ή λόγο αυτής. Αν απουσιάζει η θρησκευτικότητα στην θέση της υπάρχει ο φανατισμός σε κάτι άλλο και οι απόλυτες απόψεις.
Σου αφήνει πάντως ένα άγχος η συναναστροφή μαζί τους, πολύ περισσότερο αν τους έχεις μέσα στο σπίτι σου. Στο δικό μου οικογενειακό περιβάλλον,από την μια πλευρά, που δυστυχώς είναι και μεγάλη, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, σχεδόν άπαντες,με αποθέωση μια θεία και την μια κόρη της(η άλλη της κόρη μετά τα 30, ενώ ήταν από τα ίδια, έκανε στροφή 180 μοιρών και μπήκε σε μονιμο yolo trip,καλή της ώρα σε κανένα όργιο στην Ίμπιζα θα είναι τώρα), με μια κακή κουβέντα για τους πάντες και σχέσης μίσους με τον λοιπό πλανήτη. Δεν υπάρχει ανθρώπινο ον που να μην απεχθάνονται, με την ξαδέρφη να ξεχαρμανιάζει την καλοσύνη μέσα της,είναι και αυτή ανθρώπινη ανάγκη, σε σκυλιά,γατιά κ.λ.π. . Έτσι φθάνουμε στο παράλογο αποτέλεσμα να υπάρχει μια μεγάλη οικογένεια,από αδέρφια και τα παιδιά τους, που κανένας δεν μιλά σε κανένα,χωρίς να εχουν να μοιράσουν λεφτά ή να έχει γίνει κάτι χοντρό. Η πλάκα είναι πως για όλους αυτούς τους ανθρώπους, ο μόνος συνδετικός κρίκος είμαι εγώ,που δεν αισθάνομαι την παραμικρή συναισθηματική σύνδεση μαζί τους, για τον λόγο πως ποτέ δεν μπαίνω στον πειρασμό του χυδαίου κουτσομπολιού, να ακούω να κράζουν κάποιον εν τι απουσία του και να συμμετέχω και εγώ, έχω μεγάλη ανοχή στους σαικο χαρακτήρες ,είμαι σίγουρος πως υποφέρουν περισσότερο οι ίδιοι από την προσωπικότητα τους και το βρίσκω αστείο συναντήσω κάποιον και να μην του μιλήσω ή να μην σηκώσω στο τηλέφωνο. Έτσι φθάνουμε στο weird σημείο, να με καλεί ο θείος Χ,που βλέπω μια φορα τον χρόνο τυχαία,μόνο και μόνο για να πω στην αδερφή του αν την συναντήσω πως είναι γύφτισα , αλογομούρα, κλεπτομανής,πασοκτσου,πιπατσου, ψόφος κ.λ.π.
Το ομολογώ πάντως, πως μου κοστίζει πάρα πολύ ψυχολογικά, όταν ακούω όλα αυτά τα παρανοικά παραληρήματα.Μου χαλάει την ημέρα, γιατί δεν θέλω να βλέπω τον κόσμο έτσι,ούτε καν μέσο ξένων γυαλιών. Δεν το συστήνω σε κανέναν,να υπομένει τέτοιες καταστάσεις στην ζωή του. Αδυναμία και μαζοχισμός δικός μου.

[foscilis]

Τοξικοί χαρακτήρες είναι οι άνθρωποι αυτοί, χωρίς να σημαίνει πως είναι "κακοί",δεν νομίζω πως υπάρχει τέτοιο πράγμα στο απόλυτο,σίγουρα όμως είναι αρνητικοί. Μάλλον ναρκισσισμός είναι η φάση ή και το αντιθετο άμυνα,πως θα κριθούν και θα βρεθούν "λίγοι",οπότε χτυπούν πριν χτυπηθούν.Επηρεάζει και το κατάλοιπο της Ελληνικής επαρχίας,αυτού του αρχετυπικού ριάλιτι επιβίωσης, που δυστυχώς διαμόρφωσε εκατομμύρια δυστυχισμένων ανθρώπων και ευτυχώς σαν λαός το ξεπεράσαμε,με την αστυφιλία,που για τα δεδομένα της μικρής σε πληθυσμό Ελλάδας είχε και ενα υποσυνείδητο ψυχολογικό κίνητρο λύτρωσης. Στα παραδείγματα που έχω στο μυαλό μου, σε πολλούς(συγνώμη Σου. παρατήρηση είναι, σε καμιά περίπτωση δεν σε αφορά σε προσωπικό επίπεδο,για αυτό με εντυπωσιάζουν τα μεταφυσικά χόμπι σου ), υπάρχει πακέτο και μια έντονη θρησκοληψία . Δεν είμαι σίγουρος αν εκδηλώθηκε μέσο αυτής ή λόγο αυτής. Αν απουσιάζει η θρησκευτικότητα στην θέση της υπάρχει ο φανατισμός σε κάτι άλλο και οι απόλυτες απόψεις.
Σου αφήνει πάντως ένα άγχος η συναναστροφή μαζί τους, πολύ περισσότερο αν τους έχεις μέσα στο σπίτι σου. Στο δικό μου οικογενειακό περιβάλλον,από την μια πλευρά, που δυστυχώς είναι και μεγάλη, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, σχεδόν άπαντες,με αποθέωση μια θεία και την μια κόρη της(η άλλη της κόρη μετά τα 30, ενώ ήταν από τα ίδια, έκανε στροφή 180 μοιρών και μπήκε σε μονιμο yolo trip,καλή της ώρα σε κανένα όργιο στην Ίμπιζα θα είναι τώρα), με μια κακή κουβέντα για τους πάντες και σχέσης μίσους με τον λοιπό πλανήτη. Δεν υπάρχει ανθρώπινο ον που να μην απεχθάνονται, με την ξαδέρφη να ξεχαρμανιάζει την καλοσύνη μέσα της,είναι και αυτή ανθρώπινη ανάγκη, σε σκυλιά,γατιά κ.λ.π. . Έτσι φθάνουμε στο παράλογο αποτέλεσμα να υπάρχει μια μεγάλη οικογένεια,από αδέρφια και τα παιδιά τους, που κανένας δεν μιλά σε κανένα,χωρίς να εχουν να μοιράσουν λεφτά ή να έχει γίνει κάτι χοντρό. Η πλάκα είναι πως για όλους αυτούς τους ανθρώπους, ο μόνος συνδετικός κρίκος είμαι εγώ,που δεν αισθάνομαι την παραμικρή συναισθηματική σύνδεση μαζί τους, για τον λόγο πως ποτέ δεν μπαίνω στον πειρασμό του χυδαίου κουτσομπολιού, να ακούω να κράζουν κάποιον εν τι απουσία του και να συμμετέχω και εγώ, έχω μεγάλη ανοχή στους σαικο χαρακτήρες ,είμαι σίγουρος πως υποφέρουν περισσότερο οι ίδιοι από την προσωπικότητα τους και το βρίσκω αστείο συναντήσω κάποιον και να μην του μιλήσω ή να μην σηκώσω στο τηλέφωνο. Έτσι φθάνουμε στο weird σημείο, να με καλεί ο θείος Χ,που βλέπω μια φορα τον χρόνο τυχαία,μόνο και μόνο για να πω στην αδερφή του αν την συναντήσω πως είναι γύφτισα , αλογομούρα, κλεπτομανής,πασοκτσου,πιπατσου, ψόφος κ.λ.π.
Το ομολογώ πάντως, πως μου κοστίζει πάρα πολύ ψυχολογικά, όταν ακούω όλα αυτά τα παρανοικά παραληρήματα.Μου χαλάει την ημέρα, γιατί δεν θέλω να βλέπω τον κόσμο έτσι,ούτε καν μέσο ξένων γυαλιών. Δεν το συστήνω σε κανέναν,να υπομένει τέτοιες καταστάσεις στην ζωή του. Αδυναμία και μαζοχισμός δικός μου.

ε αφού είστε όλοι μαλάκ... Α ΟΧΙ ΒΛΕΠΩ ΤΙ ΠΗΓΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ

[Naida]

Κάποιος που επικρίνει (και κατα-κρίνει) τους πάντες και τα πάντα (εννοούμε συμπεριφορά γενικευμένη και όχι μια στάση σε κάποια συγκεκριμένη περίπτωση), που του αρέσει να παρεμβαίνει και να κουνάει το δάχτυλο στον περίγυρο, να κάνει υποδείξεις, ακόμα και για πράγματα που δεν -ή που δεν θα έπρεπε να-τον αφορούν ή που δεν έχει την σφαιρική γνώση για να το κάνει, που αναλαμβάνει με περίσσεια αυταρέσκεια να πατάξει τα κακώς κείμενα όπου εκείνος τα εντοπίζει ή νομίζει πως τα εντοπίζει, που ξεσκονίζει τις ζωές των άλλων κατηγορώντας και υποδεικνύοντας, και πάει λέγοντας...

Τί τύπος ανθρώπου είναι αυτός που λέμε "τιμητής των πάντων"?
Ποιά χαρακτηριστικά έχει σαν ιδιοσυγκρασία χαρακτήρα και τί μπορεί να προκαλεί ή να δυναμιτίζει αυτήν του την συμπεριφορά?

ΥΓ: τυγχάνει στον περίγυρο, στο παρελθόν κυρίως γιατί τώρα έχουν κοπεί τα πολλά πολλά, να έχω, δυστυχώς, τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων
Το αίσθημα που σου δημιουργούν, όταν κατανοήσεις ειδικά οτι είναι πρόβλημά τους γιατί μπορεί να μπερδευτείς κάποια στιγμή ειδικά όταν είσαι νέος στην ηλικία και να νομίζεις οτι τέτοια συμπεριφορά είναι φυσιολογική ή οτι υπάρχει δίκαιο από την πλευρά τους, είναι αφάνταστη κούραση, αηδία και εκνευρισμός σε σημείο να χαλάς την δική σου πνευματική ηρεμία και ασφάλεια

Έτσι όπως διάβαζα το κείμενο έψαχνα με το μυαλό μου να δω ποιοι το έχουν αυτό από το περιβάλλον μου.Και βρήκα εμένα

[Σουβλίτσα]

Πρόσφατα έκανα κάτι που βελτίωσε πάρα πολύ έναν δημόσιο χώρο και ενώ έγινε ΤΖΑΜΙ, καλύτερος σε σχέση με χρόνια, είχα τοποθετήσει προσωρινά σκουπιδάκια σε μια γωνιά.

μοιράζομαι την εικόνα που μου έφτιαξες στο μυαλό, δεν ξέρω γιατί

@ Naida: σπας τ'αρχίδια των ανθρώπων ρε?

[Σουβλίτσα]

Τοξικοί χαρακτήρες είναι οι άνθρωποι αυτοί, χωρίς να σημαίνει πως είναι "κακοί",δεν νομίζω πως υπάρχει τέτοιο πράγμα στο απόλυτο,σίγουρα όμως είναι αρνητικοί. Μάλλον ναρκισσισμός είναι η φάση ή και το αντιθετο άμυνα,πως θα κριθούν και θα βρεθούν "λίγοι",οπότε χτυπούν πριν χτυπηθούν.Επηρεάζει και το κατάλοιπο της Ελληνικής επαρχίας,αυτού του αρχετυπικού ριάλιτι επιβίωσης, που δυστυχώς διαμόρφωσε εκατομμύρια δυστυχισμένων ανθρώπων και ευτυχώς σαν λαός το ξεπεράσαμε,με την αστυφιλία,που για τα δεδομένα της μικρής σε πληθυσμό Ελλάδας είχε και ενα υποσυνείδητο ψυχολογικό κίνητρο λύτρωσης. Στα παραδείγματα που έχω στο μυαλό μου, σε πολλούς(συγνώμη Σου. παρατήρηση είναι, σε καμιά περίπτωση δεν σε αφορά σε προσωπικό επίπεδο,για αυτό με εντυπωσιάζουν τα μεταφυσικά χόμπι σου ), υπάρχει πακέτο και μια έντονη θρησκοληψία . Δεν είμαι σίγουρος αν εκδηλώθηκε μέσο αυτής ή λόγο αυτής. Αν απουσιάζει η θρησκευτικότητα στην θέση της υπάρχει ο φανατισμός σε κάτι άλλο και οι απόλυτες απόψεις.
Σου αφήνει πάντως ένα άγχος η συναναστροφή μαζί τους, πολύ περισσότερο αν τους έχεις μέσα στο σπίτι σου. Στο δικό μου οικογενειακό περιβάλλον,από την μια πλευρά, που δυστυχώς είναι και μεγάλη, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, σχεδόν άπαντες,με αποθέωση μια θεία και την μια κόρη της(η άλλη της κόρη μετά τα 30, ενώ ήταν από τα ίδια, έκανε στροφή 180 μοιρών και μπήκε σε μονιμο yolo trip,καλή της ώρα σε κανένα όργιο στην Ίμπιζα θα είναι τώρα), με μια κακή κουβέντα για τους πάντες και σχέσης μίσους με τον λοιπό πλανήτη. Δεν υπάρχει ανθρώπινο ον που να μην απεχθάνονται, με την ξαδέρφη να ξεχαρμανιάζει την καλοσύνη μέσα της,είναι και αυτή ανθρώπινη ανάγκη, σε σκυλιά,γατιά κ.λ.π. . Έτσι φθάνουμε στο παράλογο αποτέλεσμα να υπάρχει μια μεγάλη οικογένεια,από αδέρφια και τα παιδιά τους, που κανένας δεν μιλά σε κανένα,χωρίς να εχουν να μοιράσουν λεφτά ή να έχει γίνει κάτι χοντρό. Η πλάκα είναι πως για όλους αυτούς τους ανθρώπους, ο μόνος συνδετικός κρίκος είμαι εγώ,που δεν αισθάνομαι την παραμικρή συναισθηματική σύνδεση μαζί τους, για τον λόγο πως ποτέ δεν μπαίνω στον πειρασμό του χυδαίου κουτσομπολιού, να ακούω να κράζουν κάποιον εν τι απουσία του και να συμμετέχω και εγώ, έχω μεγάλη ανοχή στους σαικο χαρακτήρες ,είμαι σίγουρος πως υποφέρουν περισσότερο οι ίδιοι από την προσωπικότητα τους και το βρίσκω αστείο συναντήσω κάποιον και να μην του μιλήσω ή να μην σηκώσω στο τηλέφωνο. Έτσι φθάνουμε στο weird σημείο, να με καλεί ο θείος Χ,που βλέπω μια φορα τον χρόνο τυχαία,μόνο και μόνο για να πω στην αδερφή του αν την συναντήσω πως είναι γύφτισα , αλογομούρα, κλεπτομανής,πασοκτσου,πιπατσου, ψόφος κ.λ.π.
Το ομολογώ πάντως, πως μου κοστίζει πάρα πολύ ψυχολογικά, όταν ακούω όλα αυτά τα παρανοικά παραληρήματα.Μου χαλάει την ημέρα, γιατί δεν θέλω να βλέπω τον κόσμο έτσι,ούτε καν μέσο ξένων γυαλιών. Δεν το συστήνω σε κανέναν,να υπομένει τέτοιες καταστάσεις στην ζωή του. Αδυναμία και μαζοχισμός δικός μου.

Πετρούκιε (χρόνια σου πολλά και για τις προάλλες, δεν ευκαιρισα να σου ευχηθώ!), αφού ξεπεράσω ένα εχμμ ποιντάκι που πήγες να κανεις με τα της Θρησκείας....( ) θα σου πω οτι βασικά, εκεί που ξεκίνησες να μιλάς για σόγια είπα (για μια ακόμη φορά): αυτός ο άνθρωπος είναι ο άνθρωπός μου!
Δεν θα επεκταθώ με παραδείγματα αλλά εφόσον το πρώτο περιβαλλον μας είναι το σόι (στις περισσότερες περιπτώσεις) από εκεί παίρνουμε και μας μένουν πολλά.
Δεν ξέρω να υπολογίσω εγώ τον "βαθμό κακότητας" του καθενός ούτε να αξιολογήσω επακριβώς σε ποιά βάση φαίρεται όπως φαίρεται, εαν είναι μοχθηρία ή μια βαθύτερη ανασφάλειά του που τον κάνει να επιτίθεται επικρίνοντας ωστε να καλύψει βαθύτερες δικές του ανασφάλειες και ελλείψεις όμως σίγουρα, και στις δύο περιπτώσεις κρύβεται βαθύτατος εγωισμός, αυτό είναι που έχω παρατηρήσει εμπειρικά.

Προσωπικά, όπως είπα, μπούχτησα φίλε και κυρίως θλίβομαι πολύ (όταν μιλάμε για περιπτώσεις που ο άλλος δεν είναι κάποιος τυχαίος που συνάντησες στον δρόμο) και κάπου νοιώθω μέσα μου μια απελπισία του στυλ: τί να κάτσω τώρα να έχω πάρε δώσε και επαφές, αφού δεν καταλαβαίνει, θα αρχίσει πάλι τα δικά του.

Αυτό όμως που με ενδιαφέρει, είναι αυτό που είπα λίγο πριν: είτε από κακότητα πραγματική είτε από βαθειά ανασφάλεια είτε από υπερβάλλοντα ζήλο να διορθώνει τα κακώς κείμενα γύρω του, είναι ή δεν είναι ένας κρυφός εγωισμός αυτός που πυροδοτεί αυτήν την επαναλαμβανόμενη στάση?
Δηλαδή, με χαμηλότερα επίπεδα εγωισμού, θα έφτανε κάποιος να γίνεται μονίμως επικριτικός με τους ανθρώπους γύρω του (πολλώ δε μάλλον τους κοντινούς του ανθρώπους) και κατ'επέκταση ενοχλητικός, προσβλητικός κτλ?
Γιατί καμιά φορά, λες, οκ, έχει μια παραξενιά και μπορείς ξέρω γω να την παραβλέψεις και να διατηρήσεις την σχέση, γιατί ξέρω γω είναι βαθύτατα ανασφαλής για τον τάδε και τον δείνα λόγο.
Εαν στο υπόβαθρο, είναι ο εγωισμός του που τα κάνει αυτά, τί περιθώρια μπορείς να δώσεις ωστε να διατηρήσεις μια κάποια επαφή η οποία να μπορεί ακόμη να λέγεται σχέση?

Δεν ξέρω, εγώ έχω επιλέξει να απομακρυνθώ, δεν ξέρω εαν αυτό είναι το ηθικά ή πρακτικά σωστό.
Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, έχω ακούσει πράγματα ακόμα και για το πώς "θα πρέπει" (με όλη την σαλτσολογία κτλ) να αντιμετωπίζει κάποιος πχ καρκινοπαθής την ασθένειά του και ό,τι αυτή συνεπάγεται για την ζωή του και έχω κρατηθεί να μην πετάξω άτομα από το παράθυρο...