Αγαπητή «Α, μπα»: Νομίζω ότι ό,τι έγινε μεταξύ μας ήταν χωρίς συναίνεση
Μου αρέσει ακόμη
αλλά δεν είμαι σίγουρη για το τι νιώθωΑγαπητή α,μπα, όταν ήμουν 23, γνώρισα κάποιον που μου άρεσε πολύ, αλλά για λόγους, δεν ήθελα να γίνει κάτι ερωτικό μεταξύ μας και του το είχα εξηγήσει. Ένα βράδυ που ήμασταν για ποτό, εγώ μέθυσα πολύ
, και αυτός με γύρισε σπίτι με το αυτοκίνητο. Φτάνοντας, με ρωτάει αν μπορεί να μείνει για λίγο σπίτι μου γιατί δε νιώθει καλά να οδηγήσει. 
Μπάινουμε σπίτι μου και ξεκινάει να με φιλάει
και να μου βγάζει τα ρούχα . Του ζήτησα να σταματήσει κάποιες φορές και προσπάθησα μία φορά να φύγω από κοντά του, ο ίδιος ήταν πολύ ήρεμος και μου έλεγε συνέχεια να ηρεμήσω και ότι με θέλει. Όλο αυτό κράτησε πολύ λίγα λεπτά, σηκώθηκε, έκανε ένα τσιγάρο χωρίς να μιλάμε και έφυγε. Έκανα μπάνιο και κοιμήθηκα. Αυτά είναι όσα θυμάμαι από εκείνο το βράδυ. Λίγες μέρες μετά πήγα να τον βρω στη δουλειά του να τον ρωτήσω γιατί δε σταμάτησε όταν του είπα ότι δε θέλω να κάνουμε σεξ και μου είπε ότι φαινόμουν πολύ ήρεμη και πίστεψε ότι το θέλω απλά είχα τύψεις επειδή ήξερε ότι είχα χωρίσει πρόσφατα. Η εντύπωση που έχω για εκείνη την ημέρα είναι ότι ενώ ξέρω ότι αυτό που έγινε ήταν χωρίς συναίνεση, δεν μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι ο άνθρωπος αυτός ήξερε ότι μου κάνει κακό και συνεχίζω να τον συμπαθώ και να μου αρέσει πολύ, 5 χρόνια μετά από αυτό το περιστατικό.
Σε αυτό το διάστημα, έχω γνωρίσει άλλους άντρες και είχα και μία σχέση 2 χρόνων που έληξε με δική μου απόφαση. Τον άνθρωπο αυτό τον έχω δει αρκετές φορές σε αυτά τα πέντε χρόνια λόγω κοινής παρέας και με έχει προσεγγίσει ερωτικά κάποιες φορές. Σε εκείνες τις στιγμές, νιώθω ότι δεν είναι καλό να μπλέξω με οποιονδήποτε τρόπο μαζί του πάλι και κάθε φορά είμαι αρνητική όταν η κουβέντα πάει προς τα εκεί, φτάνοντας μετά να το μετανιώνω κάθε φορά και να περιμένω την επόμενη φορά, ελπίζοντας να μπορέσω να ανταποκριθώ θετικά.
Έμαθα πριν λίγους μήνες ότι είναι σε σχέση με κάποια κοπέλα και από τότε περιμένω να μάθω ότι δεν είναι πια μαζί της για να του πω ότι μου αρέσει, χωρίς να ξέρω καν αν θα μπορέσω να το κάνω όταν και αν έρθει η στιγμή. Ξέρω ότι ακούγεται πολύ προβληματικό όλο αυτό, έχω προσπαθήσει να το συζητήσω με φίλους και ψυχολόγο αλλά δεν μπορώ ποτέ να πω την ιστορία όπως έχει γίνει, συνήθως αναφέρω ότι ό,τι έγινε εκείνο το βράδυ ήταν συναινετικό και ότι από τότε δε μου την έχει ξαναπέσει
και απλά εγώ ντρέπομαι να του πω πως νιώθω για αυτόν. Είναι η πρώτη φορά που γράφω την αληθινή ιστορία
εδώ. Νιώθω ότι πρέπει να κάνω κάτι για αυτό, γιατί έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε αλλά δεν μπορώ να το συζητήσω χωρίς να πω ψέματα, δεν μπορώ να του μιλήσω χωρίς να νιώσω ντροπή και δεν μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι η χαρά της ζωής. Τι μπορώ να κάνω όμως;Η ΑΜΠΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ
Έκανες ήδη το πρώτο βήμα, να το πεις εδώ, και μπράβο σου. Τώρα που το έκανες και διάβασες τα λόγια που έγραψες, είναι ώρα να το πεις σε ψυχολόγο
. Αυτό μπορείς να κάνεις, και αυτό πρέπει να κάνεις.Λες «δεν μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι ο άνθρωπος αυτός ήξερε ότι μου κάνει κακό» και αυτό πρέπει να λύσεις. Δεν μπορείς, γιατί σου έδωσε την εξήγηση: «φαινόσουν πολύ ήρεμη» και μετά έβαλε και την απαραίτητη σάλτσα, «είχες τύψεις επειδή είχες χωρίσει πρόσφατα». Έκανε και την διάγνωση.
Αν «φαινόσουν πολύ ήρεμη», γιατί σου έλεγε συνέχεια να ηρεμήσεις;
Θα σου πω αυτό που αποφεύγεις να σκεφτείς, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. ΟΛΟΙ οι βιαστές έχουν εξήγηση για την συμπεριφορά τους. Κανένας (σπάνια) δεν παραδέχεται ότι βίασε. ΟΛΟΙ βρίσκουν δικαιολογία. Δεν το είπε αρκετά δυνατά, δεν είπε τίποτα, μα αφού γέλασε με το αστείο μου, ήθελε αλλά δεν το είπε, ήθελε αλλά δεν το έδειξε, και ο λόγος πάντα υπάρχει. Ντρέπεται, είναι μικρή, είναι μεγάλη, χώρισε, μα αφού ήρθε στο σπίτι μου, το ένα, το άλλο.
Αυτό που γίνεται όμως είναι ότι ΞΕΡΟΥΝ ότι μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν επειδή κανείς δεν θα τους ζητήσει τα ρέστα. Δικαιολογούν την βία τους επειδή όλοι τους έχουν πείσει ότι δεν είναι βία. Το ξέρουν όμως, μια χαρά ακούν το όχι, αυτό που έχουν μάθει είναι να το παραμερίζουν, γιατί οι γυναίκες δεν είναι άνθρωποι όπως οι ίδιοι, είναι κάτι λιγότερο, και οι σκέψεις τους δεν έχουν την ίδια αξία με τη δική τους. Είναι σα να κλαίει ένα ζωάκι, φοβάται, δεν ξέρει. Θα του πω εγώ τι χρειάζεται, τι του κάνει καλό. Φοβάται αλλά του αρέσει αυτό που του κάνω. Το γράφω και γίνομαι έξαλλη, σου προτείνω να γίνεις κι εσύ.
