όλο στα αισθησιακά στέκεστε, έχει και σοβαρή ανάλυση
μαχητική queer ακτιβιστική κουλτούρα εναντίον δικαιωματιστών γκέι
― Μπορεί το παρτουζιάρικο σεξ χωρίς προφυλακτικό να επιτεθεί ακόμη και σήμερα στα νοικοκυρεμένα στερεότυπα της γκέι κουλτούρας μέσα στη μετα –Aids εποχή που ζούμε;
Δεν είμαι σίγουρος αν θα το έθετα ως επίθεση, θα το έθετα ως άνοιγμα σε εναλλακτικές αρχιτεκτονικές εγγύτητας, κοινωνικότητας, ήθους και συμμετοχικής κοινωνίας (communion). Είναι σημαντικό να θυμόμαστε τους τρόπους με τους οποίους η κρίση του AIDS οδήγησε σε μια ριζική αναμόρφωση της queer πολιτικής, ειδικά της gay πολιτικής που μετακινήθηκε από ένα προ-AIDS αγώνα απελευθέρωσης σε ένα μετά-AIDS αγώνα για ένταξη μέσα από το γάμο, την παιδοθεσία, το δικαίωμα συμμετοχής στους στρατιωτικούς μηχανισμούς του κράτους, κτλπ.
όχι ένταξη, ανατροπή
Οι περισσότεροι από εμάς που γεννηθήκαμε σε μετά τη δημόσια έναρξη της κρίσης του AIDS είχαν λίγη ή μηδαμινή εμπειρία μιας άλλης LGBT πολιτικής, μιας πολιτικής που δεν θεμελιώνεται απλά στο δικαίωμα του να γίνεσαι αποδεκτός και ευπρόσδεκτος στην mainstream cis και ετεροπατριαρχική κουλτούρα. Αυτό οφείλεται εν μέρει στον τρόπο με το οποίο το AIDS αλλοίωσε την εικόνα των απελευθερωτικών προταγμάτων των προηγούμενων δεκαετιών. Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι στα πρώιμα κινήματα gay απελευθέρωσης, η απελευθέρωση ήταν αδιαχώριστη από την σεξουαλική απελευθέρωση και αγκάλιαζε περήφανα όλα τα είδη μη-κανονικών σεξουαλικοτήτων -- που πολύ συχνά δεν επικεντρώνονταν καν στα γεννητικά όργανα: σαδομαζοχισμός (BDSM), fist-fucking, παιχνίδι ρόλων, πολυγαμικό σεξ, σεξουαλικές φιλίες, κτλπ.
πολύ φρόνιμα, αποφεύγει την παιδοφιλία
Οφείλεται επίσης στους τρόπους με τους οποίους οι πρώιμοι ακτιβιστές του AIDS βρέθηκαν σε θέσεις συνεργασίας με κυβερνήσεις και υπηρεσίες υγείας. Εκεί έπρεπε να εργαστούν με τρόπους που να τους έπαιρναν σοβαρά, ώστε να αξιοποιήσουν πόρους και να πολεμήσουν την επιδημία.
έπρεπε να το παίξουν σοβαροί?
Από την σκοπιά λοιπόν του HIV και του AIDS τα αποτελέσματα ήταν αναμφισβήτητα θετικά (ακόμη και αν χρειάζεται να γίνει ακόμη πολλή δουλειά για δωρεάν και προσβάσιμη προφύλαξη και θεραπεία σε όλους όσους την χρειάζονται παντού στον κόσμο).
Η αρνητική πλευρά όμως ήταν ότι οι gay άντρες έχασαν επαφή με τις ριζοσπαστικές πολιτικές του σεξ που πυροδότησαν τις πρώιμες δεκαετίες του κινήματος. Σήμερα, ιδιαίτερα για τις νεότερες γενιές, LGBT+ πολιτική σημαίνει κυρίως να διεκδικείς τα δικαιώματα που όλοι οι άλλοι έχουν, παρά να οραματίζεσαι και να πολεμάς για έναν κόσμο αλλιώς: σεξουαλικά απελευθερωμένο, αντι-καπιταλιστικό, αντι-δουλικό, απελευθερωμένο από το κλειστοφοβικό βάρος του ζευγαρώματος, της μονογαμίας, της σεξουαλικής αναπαραγωγής και της πυρηνικής οικογένειας.
ζητάνε ένταξη και όχι ανατροπή, έγιναν συντηρητικά γκει νοικοκυρόπουλα
Κι όμως, με μια περίεργη τροπή των πραγμάτων, τα ίδια φάρμακα που αναπτύχθηκαν για να εμποδίσουν και να αντιμετωπίσουν το HIV και να κάνουν σίγουρο ότι gay άντρες (και άλλοι) θα ζήσουν μακρύτερες ζωές και θα συνεχίσουν να είναι παραγωγικά μέλη της κοινωνίας, αυτά τα ίδια φάρμακα βοήθησαν τους gay να ξανα-ανακαλύψουν τις χαρές της ανεμπόδιστης επιθυμίας και απόλαυσης, του να γαμάς χωρίς (να φοβάσαι τον) τελειωμό, τη σεξουαλική υπερβολή και το μη παραγωγικό ξόδεμα μέσα π.χ από το ακάποτες (bareback) παρτούζες (gangbang) και σεξ παρτι που μερικές φορές διαρκούν για μέρες, ειδικά όταν τροφοδοτούνται από ψυχαγωγικά ναρκωτικά.
όπως τα αντισυλληπτικά το LSD και η μαριχουάνα στα χίπικα κοινόβια
Πιστεύω ότι χάρις σε αυτό, ζούμε μια αναβίωση της πολιτικής προοπτικής του σεξ και της ικανότητας του να μας βοηθά να πειραματιζόμαστε με την πλαστότητα των σωμάτων μας, να δημιουργούμε νέες σχέσεις και συμμαχίες εγγύτητας, νέες μορφές οικογένειας και κοινωνικής συμμετοχής που απομακρύνονται από τις κρατικά εγκεκριμένες μορφές συγγένειας, κοινότητας, συνανήκειν και πολιτειακής ταυτότητας Πηγή:
www.lifo.gr
όσο πέτυχαν οι χίπικες παρτούζες του '70 να αλλάξουν την κοινωνία άλλο τόσο θα πετύχουν και οι LGBQT 
ΕΔΩ https://www.lifo.gr/articles/lgbt_artic ... florentsio
