Πολιτικός προσηλυτισμός και αριστερά

[wooded glade]

Έχουμε αναφερθεί σ' αυτό το θέμα και παλιότερα, αλλά θα προσπαθήσω και πάλι να το προσεγγίσω από μία διαφορετική οπτική γωνία.
Πως γίνεται ο προσηλυτισμός ;
Θα πάρουμε και τα άλλα δόγματα και θα τα δούμε ένα-ένα, ας ξεκινήσω λοιπόν από τα αβγά και θα προχωρήσω και στους υπόλοιπους.

1ον) Αβγά: Το παιδάκι, ή ο έφηβος, ακούει ιστορίες για την μάχη των Πλαταιών, το χάνι της Γραβιάς, το νιμπελούγκεν αν είναι Γερμανάκι και ενυπωσιάζεται. Εκτός όμως από τις μάχες ακούει και τη φυλετική προπαγάνδα για τους άλλους: "αυτοί οι πετσενέγκοι-πατσιλινάκοι είναι κάποιοι που τρώνε τα κοτόπουλα από το πάτωμα, δεν ξέρουν τι θα πει τραπέζι". Έτσι θα προσχωρήσει. Μπορεί να του τύχει κάποια προσωπική ισχυρή εμπειρία που να καταδεικνύει τα λάθη της αβγο-θεωρίας, αλλά πολύ πιθανόν και να μην του τύχει. Έτσι δημιουργούνται τα αβγά.

2ον) Μαριαντουανετισμός: Πάλι το παιδάκι ή ο έφηβος που η οικογένεια του δεν αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα θα ακούσει συνθήματα όπως "η μπασκλασαρία είναι μαμελούκοι, πρέπει να ποδοπατούνται ανηλεώς". Πάλι αν δεν του τύχει μία προσωπική ισχυρή εμπειρία που να καταδεικνύει τα λάθη κι αυτής της θεωρίας, θα προσχωρήσει στον μαριαντουανετισμό (ή reaganomics ή thatchernomics κλπ).

3ον) Ανδρεοπαπανδρεϊσμός: Ο Ανδρεοπαπανδρεϊσμός δεν ήταν βέβαια ποτέ κάτι το universally condemned, να γίνει πόλεμος λόγω του ... ανδρεοπαπανδρεϊσμού. Έτσι ακούει κάποιος για τα ηρωϊκά κατορθώματα του Ανδρέα Παπανδρέου και προσχωρεί.

4ον) Μητσοτακισμός: Τα ίδια περίπου όπως με το νο (3). Ο Καραμανλής έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη και έτσι έχουμε τώρα Σουηδέζες στη Μύκονο. It follows.

5ον) Κομμουνισμός: Εδώ τώρα ειναι τα κούμπια της Αλεξέγεβνας. Το σύστημα είναι fail, είναι χούντα-bird αναντάμ παπαντάμ και όμως μερικοί προσχωρούν ! Πως γίνεται αυτό ;
Βέβαια δεν προσχωρούν τόσο πολλοί. Το μεγάλο upsurge ήταν στις αρχές, το 1917-25 και το επίσης μεγάλο upsurge ήταν με την wartime alliance, 1941-45. Αλλά στη συνέχεια οι αποσκιρτήσεις ήταν πάντα περισσότερες από τις προσχωρήσεις. Όμως έχει οπαδούς και είναι και οι πολλές και διάφορες αναρχο-απλυτο-συνιστώσες που έχουν κι αυτές πιό πολλές προσχωρήσεις.
Σαν πιθανές εξηγήσεις προτείνονται τα εξής:
Η οικογενειακή παράδοση: Αν ο μπαμπάς είναι κουμούνι, θα γίνει και το παιδί κατά πάσα πιθανότητα.
Το ταξικό συμφέρον: Οι καθαρίστριες κάτι θα πάρουν και δεν τις ενδιαφέρει βέβαια η διατήρηση στη ζωή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Ίσως.

Με όλα αυτά λοιπόν τα οποία εξετέθησαν καλυπτόμαστε ;
Δεν καλυπτόμαστε απόλυτα.
Παρατηρώ ότι υπάρχουν άτομα με οικογενειακή παράδοση κεντρώα-κεντροδεξιά, χωρίς πρόβλημα generation gap στην οικογένεια, που προσχωρούν στις κομμουνιστικές ιδέες.
Αυτά τα άτομα συμπεριφέρονται περίεργα. Τρώνε το κοτόπουλο από το πάτωμα, έχουν καταργήσει το σαπούνι και το ξυραφάκι και γενικώς την έχουν ψωνισμένη.
Πως γίνεται αυτό ;

[sys3x]

Να και κάποιος που ήπιε το φραπόγαλο του νωρίς νωρίς.
Καλημέρα γουντ!

[wooded glade]

Ο κομμουνισμός μπορεί να επηρεάσει τη σκέψη σου ως εξής:
Έρχεται ο ινστρούχτορας και σου λέει "μλκ, θα σου βρούμε γκόμενα εμείς", ή έστω και επί του πλέον μπανάλ "θα σε πάμε στις καλές ...τάνες" - τη στιγμή που στις γνωστές πιάτσες κυκλοφορούν από τέρατα του λοχ νες έως λάμιες.
Το "θύμα" ή θύμα τσιμπάει. Ο ινστρούχτορας μεταξύ άλλων του πετάει και ένα "ξέρεις αυτό το δάσος του Κατύν που λένε είναι παραμύθι - never happened". Το θύμα κάνει μία αστραπιαία σκέψη και λέει "μ*λ*κ*ς είμαι εγώ να αμφισβητήσω το δάσος του ... Κατύν και να χάσω τις γκόμενες ;".
Λέει λοιπόν και το θύμα αυτά που λέει ο Ριζοσπάστης για το δάσος του Κατύν.
Το αποτέλεσμα ποιό είναι ;
Οπωσδήποτε είναι ότι γίνεται χρήση του θύματος για ένα διάστημα.
Στη συνέχεια μπορεί να βρεθούν γκόμενες από μόνες τους, χωρίς τη συμμετοχή του ινστρούχτορα/ινστρουχτόρων. Το θύμα παραμένει πιστό - δεν έχει λόγους να αντιδράσει.
Αν δεν βρεθούν είτε γκόμενες είτε οι καλές β*ζ*τες, κλάσεως Μυκόνου, τότε το θύμα λέει βέβαια "αει σιχτίρ, α παρατάτε με".
Γενικό αποτέλεσμα: Δύο στα τρία επιτυχία του ινστρούχτορα.

Πρέπει βέβαια να είσαι και καλός ινστρούχτορας. Αν είσαι άσχετος και τον πιάσεις τον άλλον και του πεις στο ξενέρωτο "μην ξαναφορέσεις γυαλί ρέϊμπαν επειδή το απαγορεύει το κόμμα", τότε δεν κάνεις τίποτα.

[wooded glade]

Μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει και μιά γνωστή πολύ παλιά φωτογραφία που είχε δημοσιεύσει ο Άντριους Παπάντριους το 1976, που προσπαθώ να την ξαναβρώ με το google search αλλά δεν τη βρίσκω.
Ήταν λοιπόν μία ομάδα ατόμων με ένα πλακάτ που έλεγε "democracy in Greece", υποτίθεται έξω από την Ντάουνινγκ στρητ. Το πλαίσιο γύρω-γύρω ήταν ψαλιδισμένο τέρμα για να μην φαίνεται ότι ήταν μόνο τρεις-τέσερεις και να νομίζει ο άλλος ότι ήταν κάποια πολυπληθής πορεία.
Αλλά αυτή που κράταγε το πλακάτ μιλάμε και ...νάρα, δεκαοχτώ αστέρων. Όχι αστεία.
Την έχει κανένας να την βάλει ;