The Lion King και κοινωνικός προβληματισμός
Δημοσιεύτηκε: 15 Δεκ 2019, 00:36
Ανοίγω ετούτο το νήμα με αφορμή το ριμέικ της επιτυχημένης ταινίας της Disney "Ο βασιλιάς των λιονταριών" (θα το άνοιγα νωρίτερα αλλά είχα φάει μπαν) για να καταθέσω μερικές δικές μου σκέψεις σχετικά με τα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα που πρέπει να συμπεράνουμε από την παρακολούθηση αυτής της ταινίας.
Όλα ξεκινούν σε ένα βασίλειο (ας το πούμε χώρα) στο οποίο κυβερνά ο βασιλιάς Mufasa, ένας δυναμικός και λαοφιλής ηγέτης ο οποίος συμμερίζεται το τρίπτυχο ΠΑΤΡΙΣ- ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Οκ, το "θρησκεία" μοιάζει λίγο άκυρο για μια ταινία με λιοντάρια αλλά ίσως να θυμάστε εκείνη την συγκινητική σκηνή που ο Mufasa δείχνει στον γιο του, Simba, τον έναστρο ουρανό και του λέει ότι "οι παλιοί βασιλιάδες μας κοιτάζουν από εκεί ψηλά". Όπως επίσης θα θυμάστε την ίσως πιο διάσημη σκηνή της ταινίας με τον ενήλικα πια Simba να ομιλεί με το πνεύμα του πατέρα του και να τον πείθει να επιστρέψει πίσω στο βασίλειο του για να διεκδικήσει την θέση του στην εξουσία. Θέλω να πω, στην ταινία αυτή εμπλέκεται και το μεταφυσικό στοιχείο το οποίο μπορεί να θεωρηθεί σαν μια "πρωτόγονη" θρησκεία.
"Πατρίς" επειδή είναι επιφορτισμένος με την φύλαξη των συνόρων της χώρας του και την ασφάλεια των κατοίκων από τα ξένα και παραβατικά στοιχεία ενώ "οικογένεια" επειδή έθεσε την ίδια του την ζωή σε κίνδυνο για την ασφάλεια της οικογένειας του.
Όσο κυβερνά ο εν λόγω συντηρητικός ηγέτης το βασίλειο βρίσκεται σε ακμή, υπάρχει τροφή για όλους και όλα τα ζώα (κοινωνικές τάξεις) φαίνεται να έχουν λυμένα τα προβλήματα τους. Νόμος του εν λόγω βασιλείου είναι οι νόμοι της φύσης (τροφική αλυσίδα).
Στα σύνορα με αυτό το όμορφο βασίλειο υπάρχει ένα νεκροταφείο ελεφάντων στο οποίο κατοικούν οι βρωμιάρικες ύαινες, τις οποίες θα μπορούσαμε να τις δούμε σαν κάποιον βάρβαρο, πολεμοχαρή λαό που δεν μπορεί να φτάσει τον πολιτισμό των λιονταριών ενώ συχνά παραβιάζουν (σαν λαθρομετανάστες) τα σύνορα των δύο χωρών για να γλύψουν κανένα κόκκαλο από κάποιο άρρωστο ζώο (πως ακούμε συχνά στα δελτία ειδήσεων για τους λαθρό που επιτίθενται σε ανύμπορους και ηλικιωμένους αυτόχθονες για να αρπάξουν τίποτα πολύτιμο). Δυστυχώς παρά την αίγλη του βασιλείου των λιονταριών φαίνεται πως το -ας πούμε- "βασίλειο" των υαινών είναι και αυτό αρκετά ισχυρό (μια αγέλη από ύαινες μπορεί εύκολα να σκοτώσει ένα μοναχικό λιοντάρι). Έτσι ο Mufasa παρότι γνωρίζει ότι οι ύαινες παραβιάζουν συνεχώς τα σύνορα της χώρας του και επιδίδονται σε εγκλήματα, εντούτοις αποφεύγει να κηρύξει γενικευμένο πόλεμο εναντίων τους.
Ο αδερφός του Mufasa από την άλλη μεριά, ο Scar, είναι σίγουρα ο κομμουνιστής της υπόθεσης. Αφότου κατέλαβε την εξουσία δια της βίας και εκτέλεσε το παλαιό καθεστώς (όπως γίνεται σε κάθε κομμουνιστική "επανάσταση"), στην συνέχεια άνοιξε τα σύνορα της χώρας και φόρτωσε στο βασίλειο του ένα στρατό από απολίτιστες ύαινες, οι οποίες δεν σέβονταν τους ίδιους τους νόμους του βασιλείου. Ήταν η απελπισμένη προσπάθεια του αδελφοκτόνου Scar να παραμείνει στην εξουσία. Ο Scar ήξερε πολύ καλά ότι κανένα λιοντάρι δεν τον ήθελε για βασιλιά, έτσι φρόντισε να γεμίσει την χώρα του με δικούς του "οπαδούς" για να νιώθει ασφαλής και ότι δεν θα γίνει καμιά ανατροπή εναντίον του. Κάτι σαν τους νεοζαίους που ήθελαν και θέλουν να γεμίσουν την χώρα μας με λαθραίους δίνοντας τους με την καλημέρα "ιθαγένεια" και πολιτικά δικαιώματα για να έχουν εξασφαλισμένη την ψήφο τους και να παραμείνουν στην εξουσία όσο περισσότερο μπορούν.
Φυσικά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα, δηλαδή σκατά. Πείνα, απελπισία, φτώχεια. Οι ύαινες (λάθρο) κατέφαγαν όλα τα κοπάδια ζώων που υπήρχαν στο βασίλειο όπως ακριβώς οι λάθρο έρχονται στην Ευρώπη για να τρώνε με χρυσά κουτάλια με επιδόματα από τον κόπο και τον ιδρώτα των Ευρωπαίων πολιτών. Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Οι ίδιες οι ύαινες (που αποτελούσαν πλέον πλειοψηφία) προς το τέλος είχαν αρχίσει να δυσανασχετούν γιατί δεν υπήρχε τροφή ούτε για εκείνες. Όπως ακριβώς οι δικοί μας λαθραίοι φεύγουν από τις σκατότρυπες τους για να έρθουν στον δυτικό κόσμο και τελικά όσο γίνονται πιο πολλοί μετατρέπουν και τον ίδιο τον δυτικό κόσμο σε μια σκατότρυπα ανάλογη με αυτές των δικών τους χωρών.
Η μόνη επιλογή που είχε απομείνει για τα υπόλοιπα λιοντάρια (aka αυτόχθονες) ήταν η μετανάστευση μα οι "κομισάριοι" του καθεστώτος είχαν φροντίσει για αυτό και δεν τους επέτρεπαν να φύγουν για αλλού. Οι αυτόχθονες ήταν καταδικασμένοι πλέον σε θάνατο.Ο "πατερούλης" Scar είχε κάνει τις πολιτικές επιλογές του και τους θεωρούσε όλους ως εχθρούς του καθεστώτος, συνεπώς έπρεπε να αφανιστούν και να αντικατασταθούν. Μόνο μέσω μιας αιματηρής εξέγερσης κατόρθωσαν τα υπόλοιπα λιοντάρια να απαλλαγούν από τον αυταρχικό, εξουσιομανή Scar και την γελοία δήθεν ιδεολογία του περί "συμφιλίωσης των λιονταριών με τις ύαινες" (πως λέμε "ελληνοτουρκική φιλία"). Χαρακτηριστικό το ψέμα που είπε στον Simba για να σώσει το τομάρι του την τελευταία στιγμή, ότι δεν έφταιγε ο ίδιος για τον θάνατο του Mufasa αλλά οι ύαινες. Στο τέλος ο ίδιος ο Scar έπεσε θύμα των υαινών, των δήθεν φίλων του. Με ψέματα ανέβηκε στην εξουσία και με ψέματα κατέβηκε από αυτήν.
Ju-87
Όλα ξεκινούν σε ένα βασίλειο (ας το πούμε χώρα) στο οποίο κυβερνά ο βασιλιάς Mufasa, ένας δυναμικός και λαοφιλής ηγέτης ο οποίος συμμερίζεται το τρίπτυχο ΠΑΤΡΙΣ- ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Οκ, το "θρησκεία" μοιάζει λίγο άκυρο για μια ταινία με λιοντάρια αλλά ίσως να θυμάστε εκείνη την συγκινητική σκηνή που ο Mufasa δείχνει στον γιο του, Simba, τον έναστρο ουρανό και του λέει ότι "οι παλιοί βασιλιάδες μας κοιτάζουν από εκεί ψηλά". Όπως επίσης θα θυμάστε την ίσως πιο διάσημη σκηνή της ταινίας με τον ενήλικα πια Simba να ομιλεί με το πνεύμα του πατέρα του και να τον πείθει να επιστρέψει πίσω στο βασίλειο του για να διεκδικήσει την θέση του στην εξουσία. Θέλω να πω, στην ταινία αυτή εμπλέκεται και το μεταφυσικό στοιχείο το οποίο μπορεί να θεωρηθεί σαν μια "πρωτόγονη" θρησκεία.
"Πατρίς" επειδή είναι επιφορτισμένος με την φύλαξη των συνόρων της χώρας του και την ασφάλεια των κατοίκων από τα ξένα και παραβατικά στοιχεία ενώ "οικογένεια" επειδή έθεσε την ίδια του την ζωή σε κίνδυνο για την ασφάλεια της οικογένειας του.
Όσο κυβερνά ο εν λόγω συντηρητικός ηγέτης το βασίλειο βρίσκεται σε ακμή, υπάρχει τροφή για όλους και όλα τα ζώα (κοινωνικές τάξεις) φαίνεται να έχουν λυμένα τα προβλήματα τους. Νόμος του εν λόγω βασιλείου είναι οι νόμοι της φύσης (τροφική αλυσίδα).
Στα σύνορα με αυτό το όμορφο βασίλειο υπάρχει ένα νεκροταφείο ελεφάντων στο οποίο κατοικούν οι βρωμιάρικες ύαινες, τις οποίες θα μπορούσαμε να τις δούμε σαν κάποιον βάρβαρο, πολεμοχαρή λαό που δεν μπορεί να φτάσει τον πολιτισμό των λιονταριών ενώ συχνά παραβιάζουν (σαν λαθρομετανάστες) τα σύνορα των δύο χωρών για να γλύψουν κανένα κόκκαλο από κάποιο άρρωστο ζώο (πως ακούμε συχνά στα δελτία ειδήσεων για τους λαθρό που επιτίθενται σε ανύμπορους και ηλικιωμένους αυτόχθονες για να αρπάξουν τίποτα πολύτιμο). Δυστυχώς παρά την αίγλη του βασιλείου των λιονταριών φαίνεται πως το -ας πούμε- "βασίλειο" των υαινών είναι και αυτό αρκετά ισχυρό (μια αγέλη από ύαινες μπορεί εύκολα να σκοτώσει ένα μοναχικό λιοντάρι). Έτσι ο Mufasa παρότι γνωρίζει ότι οι ύαινες παραβιάζουν συνεχώς τα σύνορα της χώρας του και επιδίδονται σε εγκλήματα, εντούτοις αποφεύγει να κηρύξει γενικευμένο πόλεμο εναντίων τους.
Ο αδερφός του Mufasa από την άλλη μεριά, ο Scar, είναι σίγουρα ο κομμουνιστής της υπόθεσης. Αφότου κατέλαβε την εξουσία δια της βίας και εκτέλεσε το παλαιό καθεστώς (όπως γίνεται σε κάθε κομμουνιστική "επανάσταση"), στην συνέχεια άνοιξε τα σύνορα της χώρας και φόρτωσε στο βασίλειο του ένα στρατό από απολίτιστες ύαινες, οι οποίες δεν σέβονταν τους ίδιους τους νόμους του βασιλείου. Ήταν η απελπισμένη προσπάθεια του αδελφοκτόνου Scar να παραμείνει στην εξουσία. Ο Scar ήξερε πολύ καλά ότι κανένα λιοντάρι δεν τον ήθελε για βασιλιά, έτσι φρόντισε να γεμίσει την χώρα του με δικούς του "οπαδούς" για να νιώθει ασφαλής και ότι δεν θα γίνει καμιά ανατροπή εναντίον του. Κάτι σαν τους νεοζαίους που ήθελαν και θέλουν να γεμίσουν την χώρα μας με λαθραίους δίνοντας τους με την καλημέρα "ιθαγένεια" και πολιτικά δικαιώματα για να έχουν εξασφαλισμένη την ψήφο τους και να παραμείνουν στην εξουσία όσο περισσότερο μπορούν.
Φυσικά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα, δηλαδή σκατά. Πείνα, απελπισία, φτώχεια. Οι ύαινες (λάθρο) κατέφαγαν όλα τα κοπάδια ζώων που υπήρχαν στο βασίλειο όπως ακριβώς οι λάθρο έρχονται στην Ευρώπη για να τρώνε με χρυσά κουτάλια με επιδόματα από τον κόπο και τον ιδρώτα των Ευρωπαίων πολιτών. Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Οι ίδιες οι ύαινες (που αποτελούσαν πλέον πλειοψηφία) προς το τέλος είχαν αρχίσει να δυσανασχετούν γιατί δεν υπήρχε τροφή ούτε για εκείνες. Όπως ακριβώς οι δικοί μας λαθραίοι φεύγουν από τις σκατότρυπες τους για να έρθουν στον δυτικό κόσμο και τελικά όσο γίνονται πιο πολλοί μετατρέπουν και τον ίδιο τον δυτικό κόσμο σε μια σκατότρυπα ανάλογη με αυτές των δικών τους χωρών.
Η μόνη επιλογή που είχε απομείνει για τα υπόλοιπα λιοντάρια (aka αυτόχθονες) ήταν η μετανάστευση μα οι "κομισάριοι" του καθεστώτος είχαν φροντίσει για αυτό και δεν τους επέτρεπαν να φύγουν για αλλού. Οι αυτόχθονες ήταν καταδικασμένοι πλέον σε θάνατο.Ο "πατερούλης" Scar είχε κάνει τις πολιτικές επιλογές του και τους θεωρούσε όλους ως εχθρούς του καθεστώτος, συνεπώς έπρεπε να αφανιστούν και να αντικατασταθούν. Μόνο μέσω μιας αιματηρής εξέγερσης κατόρθωσαν τα υπόλοιπα λιοντάρια να απαλλαγούν από τον αυταρχικό, εξουσιομανή Scar και την γελοία δήθεν ιδεολογία του περί "συμφιλίωσης των λιονταριών με τις ύαινες" (πως λέμε "ελληνοτουρκική φιλία"). Χαρακτηριστικό το ψέμα που είπε στον Simba για να σώσει το τομάρι του την τελευταία στιγμή, ότι δεν έφταιγε ο ίδιος για τον θάνατο του Mufasa αλλά οι ύαινες. Στο τέλος ο ίδιος ο Scar έπεσε θύμα των υαινών, των δήθεν φίλων του. Με ψέματα ανέβηκε στην εξουσία και με ψέματα κατέβηκε από αυτήν.
Ju-87
