Η φυλή των Μπουχιντ είναι μια από τις πολλές αυτόχθονες ομάδες στο Νησί Μιντρόρο των Φιλιππίνων που συνολικά αποτελούν περίπου το 10% του νησιού. Ως Μετακινούμενοι αγροτικοί που ζουν σε σχετικά απομονωμένα μέρη στα βόρεια του νησιού με μια πρώτη ματιά δεν έχουν και τίποτα το ξεχωριστό. Έχουν κάποιες αναγκαίες εμπορικές επαφές με άλλους αυτόχθονες και εκχριστιανισμένους Φιλιππινέζους αλλά γενικά προτιμούν να κρατάνε την αυτονομία τους: Ούτε οι Ισπανοί,ούτε οι Αμερικάνοι κατάφεραν να ξεριζώσουν εντελώς τις παραδοσιακές τους δομές και την ανιμιστική θρησκεία+ Το κράτος των Φιλιππίνων τους είχα πάντα γραμμένους οπότε δεν εντάχτηκαν ούτε στο εθνικό κράτος.
Αυτή η τυπική φυλή βέβαια έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες που την καθιστά ένα μικρό διαμαντάκι για τους κοινωνικούς επιστήμονες: Στην κοσμοθωρία τους η βία δεν έχει σχεδόν καμιά θέση,είτε σε προσωπικό,είτε σε επίπεδο κοινοτήτων. Όταν έχουν προσωπικές διαφορές πρακτικά απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουν βία για να τις λύσουν,αντίθετα η λύση τους είναι να κάτσουν σε ένα τραπέζι,το πού πολύ μαζί με ένα διαμεσολαβητή και να συζητήσουν το θέμα τους μέχρι να βρουν λύση κοινά αποδεκτή. Η επιβολή της θέλησης είναι εντελώς ξένη με το αξιακό τους σύστημα: ακόμα και όταν μιλάμε για διαφορές μεταξύ μικρών παιδιών,ακόμα και όταν μιλάμε για οικογενειακά ζητήματα όπως ένα κέρατο του συζύγου ή της συμβίας,επιβάλλεται να αποδεχθείς την κατάσταση και να το καταπιείς,βασικά επιβάλλεται να δείξεις δειλία.
Ακόμα χειρότερα σε επίπεδο κοινότητας: Ο λόγο που ζουν σε απομονωμένα μέρη του νησιού είναι ότι όταν απειλείται η κοινότητα δε σκέφτονται ποτέ να αμυνθούν: το βάζουν πάντα στα πόδια. μ'αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να επιβιώσουν απο μουσουλμάνου,Ισπανούς,γιαπωνέζους,Αμερικάνους και γείτονες Φιλιππινέζος- οταν δε εισέβαλαν οι γιαπωνέζοι έφτασαν σε σημείο να αφήσουν τα παιδιά τους και να τρέξουν για να μην προδώσει το κλάμα τους τις κρυψώνες και αυτό το θεωρούσαν απόλυτα λογικό και φυσικό.
Όλος αυτός ο πασιφισμός επεκτείνεται και στα ζώα γιατί είναι ενώ έχουν οικόσιτα ζώα είναι και πρακτικά χορτοφάγοι,με ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις κυρίως για τελετουργικούς λόγους. Άλλη μια εξαίρεση επίσης είναι η βία κατά του εαυτού: είναι απολύτως cool με την αυτοκτονία όταν κάποιος θεωρεί ότι έχει λόγο να το κάνει.Επίσης η ίδια λογική της μη επιβολής θέλησης είναι αυτονόητο ότι οδηγεί σε κοινωνίες πρακτικά χωρίς εξουσία. Έχουν μεν ορισμένους γηραιούς σαμάνους αλλά ενώ έχουν τρόπου να το κάνουν δεν επιβάλλουν εξουσία. Όταν κάποιος απο την κοινότητα προσπαθεί να επιβληθεί κάνουν αυτό που κάνουν πάντα:σκορπίζονται σε άλλες κοινότητες,τον παρατάνε και καταλήγει να εξουσιάζει μόνο τον εαυτό του
https://www.politeianet.gr/magazines/-p ... isio-35562
