Χρυσή Αυγή: «Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ένα κίνημα της Αριστεράς»

[southern]

«Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ένα κίνημα της αριστεράς», είναι ο τίτλος μπροσούρας που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του 1990 η Χρυσή Αυγή. Το κείμενο που δημοσιεύει το citypaper.gr υπογράφει κάποιος «Χρήστος Αλεξάνδρου» και σε αυτό ο συγγραφέας διακηρύσσει: «Διεκδικούμε τον τίτλο του αριστερού! Και είμαστε αριστεροί γιατί είμαστε εναντία στην κατεστημένη τάξη είτε αυτή εμφανίζεται ως καπιταλισμός, είτε εμφανίζεται ως Μαρξισμός! Είμαστε αριστεροί γιατί είμαστε επαναστάτες!» «Το πολίτικο δοκίμιο είναι μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου του Povl Rus Knudsen και έχει όλα τα μεταφυσικά κι ανορθολογικά στοιχειά του προναζιστικού γερμανικού ρομαντισμού», αναφέρει το σάιτ. Εκτός των άλλων στο κείμενο γίνεται αναφορά και στην μεθοδικότητα κι οργανωτική αποτελεσματικότητα των κομμουνιστικών κι αριστερών κόμματων: «Είναι συνηθισμένο να ισχυριζόμαστε ότι οι Μαρξιστικές οργανώσεις αποτελούνται από ανθρώπινα σκουπίδια. Αυτό βέβαια μπορεί να είναι αλήθεια για τους οπαδούς ορισμένων ομάδων, αλλά ο σκληρός πυρήνας των σοβαρών Μαρξιστικών οργανώσεων, οργανώνεται σε σχήματα που είναι σίγουρο ότι εξασφαλίζουν ποιότητα και αφοσίωση. Τα μέλη πολύ συχνά υποχρεούνται σε συνδρομή και απαιτείται από αυτούς ν’ αφιερώνουν έναν ορισμένο αριθμό βραδιών κάθε εβδομάδα στην ιδεολογική εκπαίδευση και σε πρακτικές δραστηριότητες.» «Η ιδέα πίσω από τον εθνικοσοσιαλισμό υπερβαίνει και το Χίτλερ και τον ίδιο τον εθνικοσοσιαλισμό. Ο Χίτλερ την εφάρμοσε σε παλαιότερο χρόνο και τόπο, εμείς πρέπει να τον εφαρμόσουμε στο δικό μας», αναφέρεται σε άλλο σημείο. Ιδιαίτερα τονίζεται ο διαχωρισμός του εθνικοσοσιαλισμού τόσο από το δυτικό καπιταλισμό όσο και από τον ανατολικό κομμουνισμό: «Το που βρίσκονται οι εθνικοσοσιαλιστές σ αυτό το φάσμα είναι αρκετά καθαρό: Είμαστε αριστεροί – μην έχετε καμιά αμφιβολία γι αυτό. Εμείς δεν θέλουμε να διατηρήσουμε το σημερινό σύστημα, ούτε ολόκληρο, ούτε μέρος του… Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές θέλουμε την πλέον ριζική αλλαγή: θέλουμε την πλήρη ανατροπή της παλιάς τάξης!». Μερικά αποσπάσματα:





https://www.lifo.gr/now/politics/25874

[southern]

σήμερα ο ΝΓΜ ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί και τη δεξιά
διακρίνουμε στις φωτογραφίες ελληνοπρεπή σύμβολα όπως ο αετός και το wolfsangel
https://www.lifo.gr/now/politics/25874
Στη Ναζιστική Γερμανία το Wolfsangel χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Werwolf», που συγκρότησε το 1944 ο αρχηγός των SS, Χάινριχ Χίμλερ.[1] Το ίδιο σύμβολο έφερε και η 4η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία των SS, που στάλθηκε στην Ελλάδα το 1943 για να πολεμήσει την εθνική Αντίσταση και διέπραξε τις σφαγές στην Κλεισούρα και στο Δίστομο.[2][3]

Η χρήση του συμβόλου αυτού και η νεοναζιστική οργάνωση που το χρησιμοποιούσε, η VSBD/PdA, τέθηκαν εκτός νόμου στη Γερμανία το 1982, καθώς θεωρήθηκε ισοδύναμο της σβάστικας.[1][3]

Οι ρούνοι χρησιμοποιούνται ως σύμβολα από νεοναζιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο και το Wolfsangel χρησιμοποιείται από τη νεοναζιστική αμερικανική οργάνωση «Aryan Nations».

Στην Ελλάδα το Wolfsangel έχει χρησιμοποιηθεί από τη Χρυσή Αυγή στο εξώφυλλο του περιοδικου της οργάνωσης τη δεκαετία του 1980, στο καταστατικό της του 1987 και στο πρώτο συνέδριό της το 1990.[1][2][4] Όταν ο αρχηγός της Νίκος Μιχαλολιάκος είχε ερωτηθεί σχετικά είχε απαντήσει ότι πρόκειται για «το αρχαίο "Ξ" της γραμμικής Β΄».[5]"
https://el.wikipedia.org/wiki/Wolfsangel

[wooded glade]

Είναι ανάμικτο.
Αριστερό στην οικονομία, δεξιό στις φυλετικές κλπ διακρίσεις.
Την κρατική αυθαιρεσία και την κομματικοποίηση του κράτους την έχουν και οι δύο.
Στη συνέχεια επεκράτησε η μορφή Χίτλερ με Κρουπ-Όπελ έναντι της μορφής grass roots του Ρεμ.
Όπως και μεταξύ Τσίπρα-Λαφαζάνη επεκράτησε η γραμμή "στα τέσσερα".

[pylothess]

Αν ο εθνικοσοσιαλισμός είναι αριστερά ,προτιμώ τον Δεξιό φιλελευθερισμό και Νεοφιλελευθερισμό.

[Nero]

σήμερα ο ΝΓΜ ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί και τη δεξιά

Πάντα το ίδιο ισχυρίζονταν. Ότι είναι παράλληλα και δεξιοί και αριστεροί. Αριστεροί με την κλασική έννοια,αυτοί που καθόσαντε πιο αριστερά την εθνοσυνέλευση μετά την επανάσταση,όχι απαραίτητα μαρξιστές. Δηλώνουν ταυτόχρονα και παιδιά της γαλλικής επανάστασης και εχθροί της, που αντιπροσωπεύουν παραδοσιακές προ-βιομηχανικές αξίες. Βασικά πλασάρονται ως πιο αριστεροί απο τους αριστερούς και πιο δεξιοί από τους δεξιούς και η σύγχυση δεν είναι εν μέρει λόγω βλακείας και παράνοιας, εν μέρει εσκεμμένη γιατί ο κύριος στόχος τους ήταν να μαζέψουν όσο περισσότερο κόσμο γίνεται...

τυπικοί ναζί. Δε λένε τίποτα καινούργιο

[southern]

σήμερα ο ΝΓΜ ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί και τη δεξιά

Πάντα το ίδιο ισχυρίζονταν. Ότι είναι παράλληλα και δεξιοί και αριστεροί. Αριστεροί με την κλασική έννοια,αυτοί που καθόσαντε πιο αριστερά την εθνοσυνέλευση μετά την επανάσταση,όχι απαραίτητα μαρξιστές. Δηλώνουν ταυτόχρονα και παιδιά της γαλλικής επανάστασης και εχθροί της, που αντιπροσωπεύουν παραδοσιακές προ-βιομηχανικές αξίες. Βασικά πλασάρονται ως πιο αριστεροί απο τους αριστερούς και πιο δεξιοί από τους δεξιούς και η σύγχυση δεν είναι εν μέρει λόγω βλακείας και παράνοιας, εν μέρει εσκεμμένη γιατί ο κύριος στόχος τους ήταν να μαζέψουν όσο περισσότερο κόσμο γίνεται...

τυπικοί ναζί. Δε λένε τίποτα καινούργιο

όχι βρε, Ελληνοπρεπείς είναι

[southern]

Beria είσαι ο πλέον ειδήμων αριστερός για σχολιάσεις αυτή την τοποθέτηση. όπως και ο Jolly Roger

[Jolly Roger]

κάτσε να τελειώσει το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ και θα μπω να τη διαβάσω.

[Jolly Roger]

Το πολίτικο δοκίμιο είναι μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου του Povl Rus Knudsen και έχει όλα τα μεταφυσικά κι ανορθολογικά στοιχειά του προναζιστικού γερμανικού ρομαντισμού

είναι του Povl Riis Knudsen (το όνομα το γράψανε λάθος τα αυγά και το αντέγραψε λάθος το σάιτ), και θυμίζει τη ναζιστική "ιδεολογία" του 1919-33, δηλαδή όταν οι ναζί ακόμα χρειάζονταν τέτοιου είδους δημαγωγία για να μαζέψουν οπαδούς και από την αριστερά και από τη δεξιά, και το έπαιζαν πότε κληρονόμοι των επαναστατικών παραδόσεων του γερμανικού εργατικού κινήματος, και πότε κληρονόμοι της "νομιμότητας", διάδοχοι των Μπλύχερ, Μόλτκε, Βίσμαρκ κλπ.

Κάποια ολίγα για τα ανορθολογικά στοιχεία του γερμανικού ρομαντισμού που αναφέρει το σάιτ:

Ο γερμανικός ρομαντισμός ως κίνημα εναντιωνόταν πρώτα και κύρια στη βιομηχανοποίηση, το καπιταλιστικό σύστημα και κάθε φιλελεύθερη μεταρρύθμιση, κοινώς ήταν ενάντιος στο πνεύμα της Γαλλικής Επανάστασης, από καθαρά αντιδραστική, φιλομεσαιωνική, "άκρα δεξιά" (για αρχές 19ου αιώνα) σκοπιά. Στοιχεία του γερμανικού ρομαντισμού ήταν πχ ο κληρικαλισμός του Σλέγκελ, του ύστερου Σέλλινγκ κλπ., η προσκόλληση στο καθεστώς του Μέτερνιχ, η αντι-διαφωτιστική ρητορική, το "τι καλά ήμασταν/είμαστε με τη φεουδαρχία, ο καπιταλισμός και οι μηχανές θα καταστρέψουν τον πολιτισμό μας" κλπ.

Η αλήθεια είναι ότι ο επελαύνων καπιταλισμός πράγματι κατέστρεφε βασικές δομές και σχέσεις παραγωγής που ίσχυαν για αιώνες, αλλά η εναντίωση των γερμανών ρομαντικών σε αυτή την επέλαση δεν γινόταν από προοδευτική σκοπιά - σε αντίθεση, πχ, με την εναντίωση του Χάινριχ Χάινε, ή ακόμα και του Μπαλζάκ στη Γαλλία, που αν και μοναρχικός μπόρεσε να κριτικάρει τον καπιταλισμό "από το μέλλον" - ο αντικαπιταλισμός των ρομαντικών ερχόταν καθαρά "από το παρελθόν" και όσο περνούσε ο καιρός βυθιζόταν όλο και πιο πολύ στον αντι-επιστημονικό μυστικισμό, θρησκοληψία κλπ.

Μετά τις επαναστάσεις του 1848, η αντιδραστική άρχουσα τάξη της Γερμανίας (πρώσοι Γιούνκερς και γραφειοκράτες) έχοντας νικήσει "πύρρεια" τους φιλελεύθερους αστούς στα πεδία των μαχών, κατάλαβε ότι με τέτοιες οπισθοδρομικές ιδέες δε μπορεί να πείσει κανέναν, και έκανε ιδεολογική αναδίπλωση: αποδέχτηκε τον καπιταλισμό ως τετελεσμένο γεγονός - και ως την κινητήρια δύναμη για να οικοδομήσει την ιμπεριαλιστική Γερμανία που ονειρευόταν - πέταξε κάποια απαρχαιωμένα στοιχεία του Ρομαντισμού, και έκανε τις αναγκαίες παραχωρήσεις στους αστούς και - αργότερα, επί Βίσμαρκ - στο εργατικό κίνημα, κοινώς "εκσυγχρονίστηκε" για να επιβιώσει στις συνθήκες της ιμπεριαλιστικής περιόδου, οι βασικές της αρχές όμως παρέμειναν ανορθολογικές (και προφανώς σε καμιά περίπτωση αριστερές).

Πάμε τώρα στους ναζί.

Οι ναζί, μέχρι να πάρουν την εξουσία, έδρασαν σε ένα ιστορικό πλαίσιο, στο οποίο η Γερμανία είχε μακράν το πιο οργανωμένο εργατικό κίνημα στον κόσμο, που κυριολεκτικά παρέλυε τη χώρα και έριχνε κυβερνήσεις όποτε ήθελε, με το SPD να παίρνει σταθερά 15-20 εκατομμύρια ψήφους και τους Κομμουνιστές 7 εκατομμύρια, και μιλάμε για εργάτες που είχαν ριζοσπαστικοποιηθεί απότομα μετά τις εμπειρίες της Οκτωβριανής και της Γερμανικής επανάστασης (1917-18), και που δεν μπορούσαν επ' ουδενί να παρθούν με το μέρος των ναζί χωρίς άμεση αναφορά σε Σοσιαλισμό (σε αντίθεση με την Ιταλία, όπου ο Μουσολίνι νίκησε χωρίς να ονομάσει το κόμμα του σοσιαλιστικό). Ο Χίτλερ το είχε πει ξεκάθαρα "μπορούσα να ονομάσω το κόμμα μου Φιλελεύθερο, διάλεξα να το ονομάσω Εθνικοσοσιαλιστικό". Στην πραγματικότητα, ο Χίτλερ ήταν άσχετος στα οικονομικά - στο Mein Kampf γράφει, εμφανώς επηρεασμένος από τις διαδεδομένες τότε στη Γερμανία κοινωνικοδαρβινιστικές μπούρδες, ότι "ο καπιταλιστής είναι απλά άτομο ανώτερης φύσης, γι' αυτό είναι αφέντης και όχι εργάτης" (!) και προφανώς δεν ήταν Σοσιαλιστής, απλά χρησιμοποιούσε σοσιαλιστοφανή δημαγωγία γιατί αλλιώς το NSDAP δε θα ξεκουνιόταν από το 4%. Τις φυλετικές τους ιδέες οι ναζί τις πήραν από 1) τον αριστοκράτη Γάλλο ακραίο εχθρό της δημοκρατίας Αρτύρ ντε Γκομπινώ, και 2) τον εκγερμανισμένο Άγγλο οπαδό του ακροδεξιού πρωσογιουνκερικού κόμματος του Τίρπιτς, Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν, δηλαδή από καθαρούς νοσταλγούς του Μεσαίωνα και καθόλου αριστερούς.

Tην ίδια περίοδο, και ειδικά μετά το '29, η μεγαλοαστική τάξη της Γερμανίας είχε έρθει στο συμπέρασμα ότι ο φιλελεύθερος καπιταλισμός έχει πεθάνει, και το μέλλον είναι ο "σχεδιασμένος καπιταλισμός" (δλδ μίξη κεντρικού σχεδιασμού με ελεύθερη αγορά, στο ίδιο συμπέρασμα είχαν έρθει την ίδια περίοδο ο Κέυνς, ο Ρούσβελτ κλπ), γι' αυτό και τους φάνηκε βολική η ιδεολογία των ναζί (βέβαια την "καθάρισαν" από αριστερίζοντες όπως ο Ρεμ, ο Στράσερ, ο Φέντερ κλπ. και την έφεραν εντελώς στα μέτρα τους μετά το 1934).

Συμπερασματικά

Η ιδεολογία των ναζί υπήρξε το "επικαιροποιημένο" επιστέγασμα όλων των αντιδραστικών (αντι-προοδευτικών) ιδεολογιών της Γερμανίας από το 1800 ως το 1930, που όμως δε μπορούσε να κερδίσει έδαφος αν δεν υιοθετούσε αριστερά, σοσιαλιστοφανή και λαϊκίστικα συνθήματα στον τομέα της οικονομίας κλπ. Όπως λέει ο Nero, τίποτα καινούριο.

Δεν αποτελεί ιδεολογία της αριστεράς, ούτε της κλασικής Δεξιάς, καθώς δεν ήταν καν αυθύπαρκτη ιδεολογία, αλλά υβρίδιο/αχταρμάς προϋπαρχόντων ιδεολογημάτων που δημιουργήθηκε για καθαρά δημαγωγικούς σκοπούς.

[Golden Age]

(σε αντίθεση με την Ιταλία, όπου ο Μουσολίνι νίκησε χωρίς να ονομάσει το κόμμα του σοσιαλιστικό)

Το κίνημα των Fasci di combattimento ξεκίνησε ως καθαρά αριστερό σοσιαλιστικό.

[Golden Age]

σήμερα ο ΝΓΜ ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί και τη δεξιά

Στα εθνικά είμαστε δεξιοί και στα κοινωνικά αριστεροί. Όπως και ο Μεταξάς.

[southern]

σήμερα ο ΝΓΜ ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί και τη δεξιά

Στα εθνικά είμαστε δεξιοί και στα κοινωνικά αριστεροί. Όπως και ο Μεταξάς.

το πρότυπο της ΧΑ είναι ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός όχι ο Μεταξάς.

[southern]

Το πολίτικο δοκίμιο είναι μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου του Povl Rus Knudsen και έχει όλα τα μεταφυσικά κι ανορθολογικά στοιχειά του προναζιστικού γερμανικού ρομαντισμού

είναι του Povl Riis Knudsen (το όνομα το γράψανε λάθος τα αυγά και το αντέγραψε λάθος το σάιτ), και θυμίζει τη ναζιστική "ιδεολογία" του 1919-33, δηλαδή όταν οι ναζί ακόμα χρειάζονταν τέτοιου είδους δημαγωγία για να μαζέψουν οπαδούς και από την αριστερά και από τη δεξιά, και το έπαιζαν πότε κληρονόμοι των επαναστατικών παραδόσεων του γερμανικού εργατικού κινήματος, και πότε κληρονόμοι της "νομιμότητας", διάδοχοι των Μπλύχερ, Μόλτκε, Βίσμαρκ κλπ.

Κάποια ολίγα για τα ανορθολογικά στοιχεία του γερμανικού ρομαντισμού που αναφέρει το σάιτ:

Ο γερμανικός ρομαντισμός ως κίνημα εναντιωνόταν πρώτα και κύρια στη βιομηχανοποίηση, το καπιταλιστικό σύστημα και κάθε φιλελεύθερη μεταρρύθμιση, κοινώς ήταν ενάντιος στο πνεύμα της Γαλλικής Επανάστασης, από καθαρά αντιδραστική, φιλομεσαιωνική, "άκρα δεξιά" (για αρχές 19ου αιώνα) σκοπιά. Στοιχεία του γερμανικού ρομαντισμού ήταν πχ ο κληρικαλισμός του Σλέγκελ, του ύστερου Σέλλινγκ κλπ., η προσκόλληση στο καθεστώς του Μέτερνιχ, η αντι-διαφωτιστική ρητορική, το "τι καλά ήμασταν/είμαστε με τη φεουδαρχία, ο καπιταλισμός και οι μηχανές θα καταστρέψουν τον πολιτισμό μας" κλπ.

Η αλήθεια είναι ότι ο επελαύνων καπιταλισμός πράγματι κατέστρεφε βασικές δομές και σχέσεις παραγωγής που ίσχυαν για αιώνες, αλλά η εναντίωση των γερμανών ρομαντικών σε αυτή την επέλαση δεν γινόταν από προοδευτική σκοπιά - σε αντίθεση, πχ, με την εναντίωση του Χάινριχ Χάινε, ή ακόμα και του Μπαλζάκ στη Γαλλία, που αν και μοναρχικός μπόρεσε να κριτικάρει τον καπιταλισμό "από το μέλλον" - ο αντικαπιταλισμός των ρομαντικών ερχόταν καθαρά "από το παρελθόν" και όσο περνούσε ο καιρός βυθιζόταν όλο και πιο πολύ στον αντι-επιστημονικό μυστικισμό, θρησκοληψία κλπ.

Μετά τις επαναστάσεις του 1848, η αντιδραστική άρχουσα τάξη της Γερμανίας (πρώσοι Γιούνκερς και γραφειοκράτες) έχοντας νικήσει "πύρρεια" τους φιλελεύθερους αστούς στα πεδία των μαχών, κατάλαβε ότι με τέτοιες οπισθοδρομικές ιδέες δε μπορεί να πείσει κανέναν, και έκανε ιδεολογική αναδίπλωση: αποδέχτηκε τον καπιταλισμό ως τετελεσμένο γεγονός - και ως την κινητήρια δύναμη για να οικοδομήσει την ιμπεριαλιστική Γερμανία που ονειρευόταν - πέταξε κάποια απαρχαιωμένα στοιχεία του Ρομαντισμού, και έκανε τις αναγκαίες παραχωρήσεις στους αστούς και - αργότερα, επί Βίσμαρκ - στο εργατικό κίνημα, κοινώς "εκσυγχρονίστηκε" για να επιβιώσει στις συνθήκες της ιμπεριαλιστικής περιόδου, οι βασικές της αρχές όμως παρέμειναν ανορθολογικές (και προφανώς σε καμιά περίπτωση αριστερές).

Πάμε τώρα στους ναζί.

Οι ναζί, μέχρι να πάρουν την εξουσία, έδρασαν σε ένα ιστορικό πλαίσιο, στο οποίο η Γερμανία είχε μακράν το πιο οργανωμένο εργατικό κίνημα στον κόσμο, που κυριολεκτικά παρέλυε τη χώρα και έριχνε κυβερνήσεις όποτε ήθελε, με το SPD να παίρνει σταθερά 15-20 εκατομμύρια ψήφους και τους Κομμουνιστές 7 εκατομμύρια, και μιλάμε για εργάτες που είχαν ριζοσπαστικοποιηθεί απότομα μετά τις εμπειρίες της Οκτωβριανής και της Γερμανικής επανάστασης (1917-18), και που δεν μπορούσαν επ' ουδενί να παρθούν με το μέρος των ναζί χωρίς άμεση αναφορά σε Σοσιαλισμό (σε αντίθεση με την Ιταλία, όπου ο Μουσολίνι νίκησε χωρίς να ονομάσει το κόμμα του σοσιαλιστικό). Ο Χίτλερ το είχε πει ξεκάθαρα "μπορούσα να ονομάσω το κόμμα μου Φιλελεύθερο, διάλεξα να το ονομάσω Εθνικοσοσιαλιστικό". Στην πραγματικότητα, ο Χίτλερ ήταν άσχετος στα οικονομικά - στο Mein Kampf γράφει, εμφανώς επηρεασμένος από τις διαδεδομένες τότε στη Γερμανία κοινωνικοδαρβινιστικές μπούρδες, ότι "ο καπιταλιστής είναι απλά άτομο ανώτερης φύσης, γι' αυτό είναι αφέντης και όχι εργάτης" (!) και προφανώς δεν ήταν Σοσιαλιστής, απλά χρησιμοποιούσε σοσιαλιστοφανή δημαγωγία γιατί αλλιώς το NSDAP δε θα ξεκουνιόταν από το 4%. Τις φυλετικές τους ιδέες οι ναζί τις πήραν από 1) τον αριστοκράτη Γάλλο ακραίο εχθρό της δημοκρατίας Αρτύρ ντε Γκομπινώ, και 2) τον εκγερμανισμένο Άγγλο οπαδό του ακροδεξιού πρωσογιουνκερικού κόμματος του Τίρπιτς, Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν, δηλαδή από καθαρούς νοσταλγούς του Μεσαίωνα και καθόλου αριστερούς.

Tην ίδια περίοδο, και ειδικά μετά το '29, η μεγαλοαστική τάξη της Γερμανίας είχε έρθει στο συμπέρασμα ότι ο φιλελεύθερος καπιταλισμός έχει πεθάνει, και το μέλλον είναι ο "σχεδιασμένος καπιταλισμός" (δλδ μίξη κεντρικού σχεδιασμού με ελεύθερη αγορά, στο ίδιο συμπέρασμα είχαν έρθει την ίδια περίοδο ο Κέυνς, ο Ρούσβελτ κλπ), γι' αυτό και τους φάνηκε βολική η ιδεολογία των ναζί (βέβαια την "καθάρισαν" από αριστερίζοντες όπως ο Ρεμ, ο Στράσερ, ο Φέντερ κλπ. και την έφεραν εντελώς στα μέτρα τους μετά το 1934).

Συμπερασματικά

Η ιδεολογία των ναζί υπήρξε το "επικαιροποιημένο" επιστέγασμα όλων των αντιδραστικών (αντι-προοδευτικών) ιδεολογιών της Γερμανίας από το 1800 ως το 1930, που όμως δε μπορούσε να κερδίσει έδαφος αν δεν υιοθετούσε αριστερά, σοσιαλιστοφανή και λαϊκίστικα συνθήματα στον τομέα της οικονομίας κλπ. Όπως λέει ο Nero, τίποτα καινούριο.

Δεν αποτελεί ιδεολογία της αριστεράς, ούτε της κλασικής Δεξιάς, καθώς δεν ήταν καν αυθύπαρκτη ιδεολογία, αλλά υβρίδιο/αχταρμάς προϋπαρχόντων ιδεολογημάτων που δημιουργήθηκε για καθαρά δημαγωγικούς σκοπούς.

μπράβο για το κουράγιο να γράψεις τόσο μεγάλο κείμενο. η Χρυσή Αυγή δεν είναι δεξιά και καλό είναι να το συνειδητοποιήσουν όλοι

[southern]

το βιογραφικό του Knudsen
"Povl Heinrich Riis-Knudsen (born 1950) is a prominent Danish neo-Nazi. Riis-Knudsen is best known as the author of the articles National Socialism: A Left Wing Movement (1984) and National Socialism: The Biological World View (1987).
Riis-Knudsen first came to prominence when Matt Koehl took charge of the World Union of National Socialists (WUNS) and sought out Riis-Knudsen, already a leading neo-Nazi in Denmark, as his European contact. Riis-Knudsen, who felt that Nazism in Europe was hamstrung by the continent's historical experience, welcomed the move as he felt the United States had less of this and so he became General Secretary of the WUNS.[1] At the time he at the head of an expansion for the group with the likes of Gaston-Armand Amaudruz in Switzerland, Ramon Bau in Spain and Victor DeCecco in Italy affiliating.[2] Before long, however, Riis-Knudsen lost this position as he did not then share Koehl's desire to form a religion based on Nazism, claiming that "normal people were few and far between" when he visited Koehl's supporters.[3] Following the breakdown of this relationship, Riis-Knudsen began to concentrate more on writing.

His seminal work was the 1987 article National Socialism - The Biological World View in which he argued that National Socialism had its basis in the laws of nature and was in effect the culmination of the search for truth as the founding principle of life.[4] Much of what he has written is based on the mysticism of Savitri Devi.

He also published National Socialism - A Left Wing Movement (1984), which argued that the revolutionary nature of Nazism set it apart from the reactionary ways of the right and so Nazism was in fact a left wing ideology.[5]

According to Riis-Knudsen in National Socialism - A Left Wing Movement:

"It is a historical fact that nothing good has ever come out of the right wing. If it had not been for such revolutionaries as Copernicus, Kepler, Giordano Bruno and Galileo, we should still believe that the earth is flat and the center of the universe. When capitalism developed, the establishment made no attempt to solve the social problems resulting from the industrial revolution, but went on to exploit the new working class mercilessly— thus giving rise to revolutionary thoughts as expressed in Marxist ideology. And all the necessary and just social improvements we have seen during the past 100 years have only been introduced after hard pressure from the left wing, with right-wing conservatives in constant retreat, pitifully trying to preserve as much as possible for themselves."[5]
Riis-Knudsen had come to look for more of an accommodation with communism, becoming part of a tendency in the European far right at the time to think this way. Alongside Jean-François Thiriart, he rejected abstract Marxism but was nonetheless attracted to the practice of communism.[6] He even went as far as to visit the Soviet Union in 1978, a move which led to controversy in the Danish press who knew Riis-Knudsen as a neo-Nazi.[6] He came to view Russia, rather than the United States, as the saviours of the Aryan race and made this break clear in A Left Wing Movement.[5]

In Denmark itself Riis-Knudsen served as chairman of the Danmarks Nationalsocialistiske Bevægelse (National Socialist Movement of Denmark), an openly neo-Nazi organisation founded in 1970. The movement had around 1000 members by 1988.[7] In this capacity Riis-Knudsen built up a network of contacts across Europe, working with German Michael Kühnen and Holocaust denier Thies Christophersen.[8] He also wrote for CEDADE in a special edition of their bulletin which also featured Salvador Borrego, Wilfred von Oven and Richard Edmonds.[9] In more recent years his international contacts have included Mark Cotterill and former New Order spokesman Martin Kerr.[10]

Riis-Knudsen caused further controversy in the late 1980s when he appeared on TV calling for Denmark to be purged of all immigrants, the death penalty for anyone caught transmitting AIDS, labour camps for his political opponents and sterilization of non-whites. The appearance caused outrage in Norway and Sweden and was banned from being screened in Denmark.[11] He has also declared his support for Palestine against Israel and a sympathy with Islamic fundamentalism, albeit balanced against a desire to see Islam expelled from Europe.[12]

Expelled from the DNSB in 1992 for "race mixing" in an engagement to a Palestinian Christian whom Riis-Knudsen argued was a "white Arab",[13] As a consequence the DNSB left the WUNS and switched its allegiance to the NSDAP/AO, a rival international network.[14] Riis-Knudsen has since turned his attention to running his own publishing house, Nordland-Verlag, from Aalborg. This has courted controversy as it has published a series of books on the topic of Holocaust denial in the Danish language.
https://en.wikipedia.org/wiki/Povl_Riis-Knudsen

[-71]

Ο φασισμός,εθνικοσοσιαλισμός είναι λαϊκά κινήματα της ριζοσπαστικής δεξιάς.Οι νεοδημοκράτες επιδιώκουν να τον ταυτίσουν με την αριστερά για να τη δυσφημήσουν και επειδή είναι εξ ορισμού μεγάλοι πολιτικοί χυδαιοαλήτες.