Yochanan έγραψε: 04 Νοέμ 2018, 15:08
Dwarven Blacksmith έγραψε: 04 Νοέμ 2018, 15:06
Καμία διότι δεν είχαν τίποτα κοινό οι πολιτικές που εφαρμόζονταν σε κάθε χώρα προ Ε/Λ.
Ο κοινός παράγοντας είναι προφανώς βαθύτερος.
θα με ενδιεφερε να ακουσω την αποψη σου φιλε Νανε. Προσωπικα εχω γραψει αρκετες φορες για παγκσμοιοποιηση/κατανομη κερδων κλπ. Θα ηθελα να ακουσω πως το βλεπεις κι εσυ!
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα η ολοκληρωμένη απάντηση.
Πρέπει να το δούμε λίγο ψυχολογικά. Ο μέσος άνθρωπος δεν έχει όλη την πληροφορία στη διάθεση του, όχι συνειδητά τουλάχιστον. Δεν έχει τίποτα περίπλοκους δείκτες υπόψιν του.
Από την πληροφορία που όντως έχει, έχουμε τα εξής.
1) Στη Δύση έχουμε ένα σαφή παράγοντα δυσαρέσκειας, τα πράγματα είναι καλά, αλλά ήταν καλύτερα. Η νέα γενιά βλέπει οτι δεν κληρονόμησε το στάτους της μεσαίας τάξης από τους γονείς της. Βρίσκεται σε μια επισφαλή θέση* όπου καλύπτει της ανάγκες της αλλά αδυνατεί να αποταμιεύσει.
Παραδόξως η προηγούμενη γενιά φαίνεται να αντιδρά περισσότερο σε αυτή την εξέλιξη απ' ότι η νέα. Για πολλούς της παλαιότερης γενιάς φταίει η αποβιομηχάνιση που στα μάτια τους ήταν επιλογή των ελίτ.
*Γιατι βρίσκεται σε αυτή τη θέση, είναι ένα άλλο κεφάλαιο, αφήνουμε ένα αστερίσκο.
2) Η νέα γενιά της Δύσης από την άλλη έχει πολύ μικρή συναίσθηση του τι σημαίνει να ζεις σε μια δημοκρατία. Για αυτούς δεν είναι επιλογή, είναι απλά ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα. Ίσως υπάρχει κάποιος καλύτερος τρόπος; Πιθανόν, δεν το έχει δοκιμάσει και κανείς (έτσι πιστεύουν).
Είναι πολύ επιρρεπής στη ριζοσπαστικοποίηση ακόμα και στις χώρες που δεν έχει συμβεί ακόμα.
3) Ο αναπτυσσόμενος κόσμος. Έκει υπάρχουν λίγο-πολύ τα ίδια προβλήματα που υπήρχαν πάντα. Απογοητευτικοί ρυθμοί μείωσης της φτώχειας και αδύναμοι θεσμοί. Η επιρροή της Κίνας εκεί είναι πολύ πιο αισθητή. Να μια αναπτυσσόμενη χώρα που ξέφυγε από τη μιζέρια, και το έκανε με το δικό της τρόπο. Η δε επιπτώσεις του να σε χαρακτηρίσει κακό η Δύση (οι ΗΠΑ βασικά), είναι εδώ και καιρό μειούμενες.
Είναι γενικά χώρες με μικρότερη αδράνεια, μπορεί να καταλήξουν πιο εύκολα σε κάποιο άκρο. Συνήθως δε σημαίνει κάτι για μας, απλά δείχνει πιο άκρο είναι της μόδας. Τώρα όμως διαφαίνονται ομοιότητες, αρχίζουν και στη Δύση να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο.
4) Και τι γίνεται με τα "προβλήματα-σημαίες"; Τα ναρκωτικά στις Φιλλιπίνες, την ευρωζώνη, το μεταναστευτικό σε ΗΠΑ και ΕΕ, την εγκληματικότητα στη Βραζιλία; Για μένα είναι ακριβώς αυτό, ένα κατανοητό σύνθημα συσπείρωσης της δυσαρέσκειας. Αν λυθούν, είτε θα βρεθεί κάτι άλλο στη θέση τους, είτε θα έχουμε το αντίστοιχο των πουτινικών που λένε "και τι θέλετε, να ξανάρθει ο Γιέλτσιν;".