Animal έγραψε: 01 Μαρ 2021, 11:09
Δεν αναφέρομαι στην ηλεκτρονική παγκοσμιοποίηση ή γενικά και αόριστα στην παγκοσμιοποίηση.Αναφέρομαι σε ένα συγκεκεριμένο είδος παγκοσμιοποίησης, στην πολιτιστική παγκοσμιοποίηση(γνωστή και ως νεομαρξισμό) που πρεσβεύει την εξάλειψη της διαφορετικότητας και ιδιαιτερότητας της πολιτιστικής ταυτότητας και της εθνικής κουλτούρας κάθε λαού με απώτερο στόχο την κατάργηση των εθνών-κρατών και την αντικατάσταση τους απο ομοσπονδίες που θα κυβερνώνται απο την δικτατορία της πολιτικής ορθότητας(έχω εντοπίσει στο φορουμ και θέμα που αφορά την δημιουργία μιας ομοσπονδιακής Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία αντί για κράτη-μέλη θα υπάρχουν Πολιτείες ομοσπονδιακές σαν τις ΗΠΑ).Η Ορθοδοξία αποτελεί στοιχείο της κουλτούρας του ελληνικού έθνους που το κράτησε όρθιο σε πολύ δύσκολες εποχές(εκτός του ότι το νεώτερο ελληνικό έθνος σχηματίστηκε με βάση την ορθοδοξία ενώ οι εξισλαμισμένοι όπως Τουρκοκρητικοί,Τουρκοκύπριοι,Βαλααδες,Τουρκοπόντιοι κτλ εγκατέλειψαν το ελληνικό έθνος,η ορθοδοξία αποτελεί επίσης την πολιτιστική ταυτότητα του έθνους και τα έθιμα που διαμορφώνουν την πολιτιστική του ταυτότητα μαζί με την γλώσσα και την ιστορία).Οι περισσότεροι έλληνες σήμερα δεν έχουν φυλετική σχέση με τους αρχαίους έλληνες,οι περισσότεροι προέρχονται απο εθνικές ομάδες που δεν ήξεραν καν ελληνικά(Αρβανίτες,Βλάχοι,Σαρακατσάνοι,Κωνσταντινουπολίτες κτλ) αλλα εξελληνίστηκαν λόγω ορθοδοξίας και δημιούργησαν έτσι το νεώτερο ελληνικό έθνος.Οι δικοί μου μακρινοί πρόγονοι ήταν απο την Κωνσταντινούπολη(απο την μεριά του πατέρα μου) και Βλάχοι απο την μεριά της μάνας μου.Και απο τις δύο πλευρές οι πρόγονοι μου δεν είχαν σχέση με τους αρχαίους έλληνες εντάχθηκαν όμως στο ελληνικό έθνος αρχικά στην ύστερη περίοδο της ελληνικής βυζαντινής αυτοκρατορίας και έπειτα επι Τουρκοκρατίας λόγω ορθοδοξίας.Γι αυτό είναι αναγκαίο τα έθιμα και η πολιτιστική ταυτότητα των ελλήνων να διαφυλαχτούν και να προστατευθεί η ταυτότητα ενός έθνους απο την πολιτιστική παγκοσμιοποίηση.Ένα έθνος χωρίς την δική του ιδιαίτερη ταυτότητα είναι καταδικασμένο να αφανιστεί απο την πολιτιστική παγκοσμιοποίηση.Κάθε έθνος που έχανε την δική του ξεχωριστή ταυτότητα εφανιζόταν και αφομοιωνόταν απο άλλους.Δεν έχω καμία διάθεση να δω την Ελλάδα να χάνει την ταυτότητα της.
Φαντάζομαι πως νεομαρξισμό εννοείς το λεγόμενο πολιτισμικό μαρξισμό, που πατά σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή της Σχολής της Φρανκφούρτης. Κάτι τέτοιο ακολουθούν τώρα οι δημοκρατικοί στην Αμερική, ίσως επειδή περνούν κι αυτοί μια υπαρξιακή κρίση (στην Ευρώπη το γύρισαν στην ψευδο-οικολογία). Βασικό χαρακτηριστικό της είναι ότι όλα μπορούν να αξιοποιηθούν στη κοινωνία για τον απώτερο σκοπό aka anything can be weaponized (BLM, white priviledge, genders, political correctness ....) Βέβαια έχει γίνει σοβαρό μπάχαλο που προκάλεσε σφόδρα αντίδραση που οδήγησε τον Τραμπ στην εξουσία και φένεται πως θα έχει και συνέχεια αλλά όχι καλή κατάληξη. Ως τακτική μπορεί να είναι καλή αλλά όχι ως μακροπρόθεσμη στρατηγική. Γι αυτό και δεν αποτελεί εξαγώγιμο προϊόν προς τις δικές μας περιοχές, επειδή ακριβώς είναι αυστηρά για εσωτερική κατανάλωση.
Επειδή είναι πολλά τα ζητήματα που θέτεις θα απαντήσω επιγραμματικά:
-Πολιτιστική παγκοσμιοποίηση προωθείται και από φιλελεύθερους κύκλους όχι μόνο (νεο)μαρξιστικούς. Αλλά και οικονομικούς παράγοντες. Είναι πολυδιάστατη και δε μπορεί να εξεταστεί αποσπασματικά λόγω της αλληλεπίδρασης τους. Δε μπορείς να αποσπάσεις το κομμάτι που θεωρείς καλό και να απομονώσεις το κακό. Αν η δική σου κουλτούρα ειναι ισχυρή θα επιβιώσει εστω με κάποιες επιδράσεις.
-Το έθνος κρατος έχει ψιλοπαρηκμάσει σαν ιδέα, οπότε αναπόφευκτα τα αναπτυγμένα κράτη διαφοροποιούνται από τα χαρακτηριστικά του. Διατηρήθηκε κυρίως μέσα από την επιβεβλημένη κρατική παιδεία που το εγκωμίαζε. Δεν είναι απαραίτητα κάποια συνομωσία, έκανε τον ιστορικό του κύκλο, δε προσφέρει σε κάτι πλέον. Ωρα για κάτι καινούριο (το οποίο να πούε οτι δεν είναι πάντα καλό)
-Σχέδιο για Ομοσπονδιακές Πολιτείες της Ευρώπης υπήρχε από παλιά αλλά δεν είχε ρεύμα. Δε σημαίνει ότι επειδη προτάθηκε κάτι θα υιοθετιθεί με τη βία. Ούτε η παγκόσμια κυβέρνηση που επίσης προτάθηκε (αστεία πράγματα)
-Κυριαρχία έστω και μερική εκχωρίσαμε με το που μπήκαμε στην ΕΕ. Οι πολιτικοί όμως δε θέλουν να εκχωρίσουν πλήρη εδαφική(σύνορα) κυριαρχία γιατί δε θα μπορούν να κάνουν πλέον τους τσομπάνηδες στα πρόβατα. Γι αυτό στην ΕΕ πρoωθείται η οικονομική ολοκλήρωση ούτως ώστε τα μελη να φτάσουν σε σημείο πλήρους εξάρτισης από την Φρανκφούρτη (ECB).
-Καλό είναι επιτέλους το θέμα με την ορθοδοξία να ξεκαθαρίσει γιατί υπάρχει συγχιση ως προς το ρόλο της απέναντι στο ποίμνιο. Τα περί σωτηρίας του έθνους από τους παπάδες είναι εκκλησιαστικό ψέμα που αποδεικνύεται πολύ εύκολα, αλλά δυστυχώς κάνουν ότι θέλουν. Δε με ενοχλεί το ποίμνιο να είναι πιστοί και ευσεβείς χριστιανοί, η ηγεσία της ορθοδοξίας είναι το ζήτημα. Και είναι πολά τα κρίματα τους. Το πρόβλημα ποιο είναι: οτι στην απουσία του θεού αυτοί είναι ο θεός.
-Για την απορρέουσα κουλτούρα από την ορθοδοξία: όντως ο αγωνας του 1821 ήταν ο ξεσηκωμός των χριστιανών υπόδουλων ραγιάδων. Η θρησκεία ήταν το βασικό τους κριτιριο που καθοριζε και τη κοινωνική τους θέση. "Η ρωμιοσύνη εν φυλή συνόκαιρη του κόσμου....θα χαθεί όντας ο κόσμος λείψει" (Β Μιχαηλίδης). Έχουμε συνηθίσει να λέμε Έλληνες αλλά στη πραγματικοτητα εννοούμε Ρωμιοί. Δε ξέρω ακριβώς τι αναπολούμε: τα βυζαντινά χρόνια ή την οθωμανική κατοχή; Το πρόβλημα είναι ότι πέρα από συναισθηματισμούς και συνθήματα, η κραταία επιβληθείσα θρησκεία δεν εξυπηρετεί σε κατί, παρά μόνο για το φαγοπότι των αρχιερέων.
-Οι περισσότεροι εξισλαμισθεντες αλλαξοπίστησαν σε εθελοντική βάση. Πονά η αλήθεια αλλά έτσι είναι δυστυχώς. Και μεις (όλοι οι Κύπριοι)θέλαμε να γίνουμε μουσουλμάνοι αλλά ο σουλτάνος δεν επέτρεψε περεταίρω εξισλαμισμούς (μείναμε τα κοροϊδα για να πληρώνουμε φόρους).
-Η φυλετική σχέση (DNA) ποτέ δεν αποτέλεσε στοιχείο ελληνικότητας. Στο παρελθόν γινόσουν Έλληνας αρκεί να ήσουν συνεργάσιμος. Πιστεύω έτσι και τώρα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη καταγωγή των σύγχρονων Ελλήνων. Όπως ανέφερες, υπάρχει μεγάλο γενετικό αλλά και πολιτιστικό diversity. Αν ο ίδιος ο λαός θέλει να κρατήσει τις παραδοσεις θα το κάνει. Η εμπειρία διδάσκει ότι κάποιες παραδόσεις επιβιώνουν και άλλες χάνονται ενώ αντικαθιστώνται από κατι νεο και πιο χρήσιμο. Η ανάγκη για επιβίωση είναι περισσότερο ατομικό ζήτημα παρά συλλογικό.
