Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://dev.phorum.com.gr/
ΟΥΤΙΣ έγραψε: 07 Ιουν 2019, 11:10Είναι ζωηρός, αλλά σε λογικά πλαίσια.
Σου εύχομαι να είναι ένα ζωντανό παιδί κι όχι κανένας κοιμήσης. Υγιές πάνω απ' όλα αλλά το ματάκι να γυαλίζει. Να σου που εγώ τι ελπίζεις.
το αντίθετο.
τι γαματος! Αποδειξη επισης πως εκανες καλη δουλειαΑσέβαστος έγραψε: 07 Ιουν 2019, 13:19 "κυριε τακη μπορει να ειστε γιατρος, αλλα δεν θα μπορειτε να φτιαξετε το δικο σας κεφαλι αν το χτυπησετε" και ειναι 6 χρονω.
Ευγε για την ανατροφή του.Ασέβαστος έγραψε: 07 Ιουν 2019, 13:19 δεν ξερω τι να περιγραψω, προσπαθω να θυμηθω μια αταξια, και δεν.
α, μια φορα του εχω φωναξει. μια. δεν ηθελε να βαλει ζωνη, θαταν 3-4 χρονων ισως, και αφου εφαγα ενα 10λεπτο να του εξηγω και ειχε ξινισει μουτρα και δεν ηθελε να ακουσει, σκουζω: ΒΑΛΕ.ΖΩΝΗ.ΤΩΡΑ. εβαλε, και φτανοντας σπιτι ανακαλυψαμε οτι εχει κατουρηστει πανω του απο το φοβο. εκτοτε, οχι μονο ειναι ο πρωτος που βαζει ζωνη, αλλα μου κανει και παρατηρηση αν δεν βαλω εγω, σε κατι φασεις που ειναι να παμε 2 τετραγωνα παραπερα και βαριεμαι. προσφατα εκανε δυνατο κυρηγμα σε εναν φιλο, που τον ειδαμε στο δρομο να μην φοραει κρανος. "κυριε τακη μπορει να ειστε γιατρος, αλλα δεν θα μπορειτε να φτιαξετε το δικο σας κεφαλι αν το χτυπησετε" και ειναι 6 χρονω.
wtf, μηπως μεγαλωνω τον σελντον κουπερ;
Gherschaagk έγραψε: 07 Ιουν 2019, 09:56
Τι με θύμησες;
Πέρυσι λίγο πριν τον δεκαπενταύγουστο, τον βρήκα να έχει σκαρφαλώσει το καμάρι μου τα κάγκελα του μπαλκονιού μαζί με την προέκταση 2 μέτρα σε ύψος όλο μαζί, κι έβγαλε και το πόδι από την άλλη μεριά για να πέσει στον κενό γιατί δεν του άρεσε το σχόλιο που έκανα για ένα βιντεάκι που έβλεπε. Μου το είχε πει κιόλας, πως θα πάει να πέσει απ' το μπαλκόνι αλλά πού να φανταστώ κι εγώ;
Το Πάσχα πήγαμε ποδηλατάδα μεγάλη παρέα, μαμάδες με τα πόδια και παιδιά με τα ποδήλατα. Έφυγε τόσο μπροστά γιατί συναγωνιζόταν το μεγαλύτερο της παρέας που τον χάσαμε. Στείλαμε το συγκεκριμένο παιδί να τον βρει και γύρισε πίσω και μας είπε πως δεν μπορεί να τον φτάσει γιατί ήταν πολύ μακριά. Κάααααποια στιγμή θυμήθηκε και γύρισε μόνος του. Ήμουν έτοιμη να πάρω τον πατέρα του τηλέφωνο και να πω πώς τον έχασα. Τον σβέρκωσα κανονικά με το που τον έφτασα.
13 μηνών με πυρετό, έκοβε βόλτες πάνω στην πλάτη του καναπέ. Τρέχοντας.
18 μηνών παραμονές Πρωτοχρονιάς έσχισε τον χαλινό μέσα στο στόμα. Του έγινε ράμμα. Λίγο πριν είχε σκαρφαλώσει το καμάρι μου στον μπουφέ, 90 cm ύψος χρησιμοποιώντας το τζάκι σαν σκαλοπάτι, σα να ήταν γιατί.
2 παρά κάτι, μεγάλη βδομάδα, τον πήγε η μάνα μου βόλτα. Κρατούσε στο χέρι του μια λαμπάδα. Την έριξε μέσα σ' ένα χαντάκι (τη λαμπάδα) και την έδειχνε με το χέρι. Κατεβαίνει κι η γιαγιά το χαντάκι να την πάρει κι εκεί που πάει να ανέβει, δίνει μία και χώνεται κι εκείνος μέσα μαζί της. Τον ανεβάζει πάνω, πάει να ανέβει κι εκείνη και ξανακατεβαίνει ο μπόμπιρας. Ξανά και ξανά. Εγώ να κοιτάω το παράθυρο και να λέω αργούν. Οι υπόλοιποι να μου λένε, πως είναι η ιδέα μου. Έρχονται πίσω και η γιαγιά είχε πετάξει γλώσσα έξω από την προσπάθεια κι αυτός να είναι με το χαμόγελο στα χείλη.
3 χρόνων μεγάλη Πέμπτη, πάει με την γιαγιά επιτάφιο. Έσβησε και άναψε ξανά όλα τα κεριά στον πρόναο. Προσπαθούσε να σκαρφαλώσει τις κολόνες, έκανε μπλονζόν κάτω απ' τον επιτάφιο, ανέβηκε στο ψαλτήρι και φώναζε στο μικρόφωνο. Γυρνούσαμε πίσω κι έλεγε η μάνα μου, όλα στη θέση τους τα αφήσαμε.
4 χρόνων μεγάλη βδομάδα πάλι έγδαρε την σπονδυλική στήλη και είπα δεν θα ξαναπερπατήσει.
Μπαίνει στην μπανιέρα για ένα γρήγορο ντους και μ' ακούει η γειτονιά.
Το προηγούμενο καλοκαίρι χτυπιόταν γιατί δεν τον αφήσαμε να μπει στο Κάθισμα στη Λευκάδα με 3-4-5 μέτρα κύμα. Του έλεγα πως αν το κάνω θα είμαι κακή μαμά και μου έλεγε πως ξέρει κολύμπι.
Σε κάποια φάση κλείδωσα την πόρτα μη μου φύγει και ξέχασα που έβαλα τα κλειδιά.
Και παιδιά να μην κάνεις είσαι ήδη ένα παζλ από κομμάτια διαφορετικών παζλ των γονιών σου, της ευρύτερης οικογένειας, κοινωνίας, των φίλων και των σχέσεών σου και της αλληλεπίδρασης αυτών σε κάθε εμπειρία. Τα παιδιά και ο/η σύντροφός σου, αν έχεις κάνει σωστή επιλογή είναι τα ομορφότερα κομμάτια σου κι αν έχεις μπει στη διαδικασία συνειδητά, ομορφαίνεις και τα δικά σου κομμάτια, ακριβώς επειδή επιβάλλεις στον εαυτό σου να γίνεται καθημερινά καλύτερος. Μπορεί να συμβεί κι εκτός οικογενείας αλλά σε άλλους τομείς και με άλλους ρυθμούς. Καλώς ή κακώς η υπαρξη οικογένειας σου δείχνει έναν εαυτό που δεν ήξερες ότι υπήρχε κι ούτε θα μπορούσες να τον βρεις χωρίς να ζήσεις αυτή την εμπειρία1451 έγραψε: 07 Ιουν 2019, 12:13 Είναι μια καλή τάση αλλά τίποτα σπουδαίο. Το νόημα της φάσης είναι η εναντίωση στο ένστικτο, όμως από τη στιγμή που ήδη συνάπτουν σχέσεις, δεν του εναντιώνονται αλλά το ξεγελούν.
Το ένστικτο είναι κακό, σε νοθεύει. Οι σχέσεις, οι γάμοι και τα παιδιά σε κάνουν λιγότερο άνθρωπο, θυσιάζεις κομμάτια σου για να μπουν στη θέση τους κομμάτια των παιδιών και των συντρόφων/συντροφισσών σου.
Στο τέλος μοιάζεις σαν παζλ από κομμάτια διαφορετικών παζλ.
Ασέβαστος έγραψε: 07 Ιουν 2019, 13:19 "κυριε τακη μπορει να ειστε γιατρος, αλλα δεν θα μπορειτε να φτιαξετε το δικο σας κεφαλι αν το χτυπησετε" και ειναι 6 χρονω.
Περαστικά του ρε πατριώτ.Von Mackensen έγραψε: 07 Ιουν 2019, 20:23 Τους αγωνιστικους μου χαιρετισμους,μολις γυρισαμε απο τη Γενικη Κλινικη μετα την ημερησια σχολικη εκδρομη του βλασταριου(8 ετων).Τη γλυτωσαμε με διαστρεμμα τελικα,η πλακα ειναι οτι κοντεψαμε να τσακωθουμε με το βλασταρι διοτι θα επρεπε να χασει την προπονηση στο μπασκετ.
Ούτε ο Ντένις ο Τρομερός!Gherschaagk έγραψε: 07 Ιουν 2019, 09:56Τι με θύμησες;
Πέρυσι λίγο πριν τον δεκαπενταύγουστο, τον βρήκα να έχει σκαρφαλώσει το καμάρι μου τα κάγκελα του μπαλκονιού μαζί με την προέκταση 2 μέτρα σε ύψος όλο μαζί, κι έβγαλε και το πόδι από την άλλη μεριά για να πέσει στον κενό γιατί δεν του άρεσε το σχόλιο που έκανα για ένα βιντεάκι που έβλεπε. Μου το είχε πει κιόλας, πως θα πάει να πέσει απ' το μπαλκόνι αλλά πού να φανταστώ κι εγώ;
Το Πάσχα πήγαμε ποδηλατάδα μεγάλη παρέα, μαμάδες με τα πόδια και παιδιά με τα ποδήλατα. Έφυγε τόσο μπροστά γιατί συναγωνιζόταν το μεγαλύτερο της παρέας που τον χάσαμε. Στείλαμε το συγκεκριμένο παιδί να τον βρει και γύρισε πίσω και μας είπε πως δεν μπορεί να τον φτάσει γιατί ήταν πολύ μακριά. Κάααααποια στιγμή θυμήθηκε και γύρισε μόνος του. Ήμουν έτοιμη να πάρω τον πατέρα του τηλέφωνο και να πω πώς τον έχασα. Τον σβέρκωσα κανονικά με το που τον έφτασα.
13 μηνών με πυρετό, έκοβε βόλτες πάνω στην πλάτη του καναπέ. Τρέχοντας.
18 μηνών παραμονές Πρωτοχρονιάς έσχισε τον χαλινό μέσα στο στόμα. Του έγινε ράμμα. Λίγο πριν είχε σκαρφαλώσει το καμάρι μου στον μπουφέ, 90 cm ύψος χρησιμοποιώντας το τζάκι σαν σκαλοπάτι, σα να ήταν γιατί.
2 παρά κάτι, μεγάλη βδομάδα, τον πήγε η μάνα μου βόλτα. Κρατούσε στο χέρι του μια λαμπάδα. Την έριξε μέσα σ' ένα χαντάκι (τη λαμπάδα) και την έδειχνε με το χέρι. Κατεβαίνει κι η γιαγιά το χαντάκι να την πάρει κι εκεί που πάει να ανέβει, δίνει μία και χώνεται κι εκείνος μέσα μαζί της. Τον ανεβάζει πάνω, πάει να ανέβει κι εκείνη και ξανακατεβαίνει ο μπόμπιρας. Ξανά και ξανά. Εγώ να κοιτάω το παράθυρο και να λέω αργούν. Οι υπόλοιποι να μου λένε, πως είναι η ιδέα μου. Έρχονται πίσω και η γιαγιά είχε πετάξει γλώσσα έξω από την προσπάθεια κι αυτός να είναι με το χαμόγελο στα χείλη.
3 χρόνων μεγάλη Πέμπτη, πάει με την γιαγιά επιτάφιο. Έσβησε και άναψε ξανά όλα τα κεριά στον πρόναο. Προσπαθούσε να σκαρφαλώσει τις κολόνες, έκανε μπλονζόν κάτω απ' τον επιτάφιο, ανέβηκε στο ψαλτήρι και φώναζε στο μικρόφωνο. Γυρνούσαμε πίσω κι έλεγε η μάνα μου, όλα στη θέση τους τα αφήσαμε.
4 χρόνων μεγάλη βδομάδα πάλι έγδαρε την σπονδυλική στήλη και είπα δεν θα ξαναπερπατήσει.
Μπαίνει στην μπανιέρα για ένα γρήγορο ντους και μ' ακούει η γειτονιά.
Το προηγούμενο καλοκαίρι χτυπιόταν γιατί δεν τον αφήσαμε να μπει στο Κάθισμα στη Λευκάδα με 3-4-5 μέτρα κύμα. Του έλεγα πως αν το κάνω θα είμαι κακή μαμά και μου έλεγε πως ξέρει κολύμπι.
Σε κάποια φάση κλείδωσα την πόρτα μη μου φύγει και ξέχασα που έβαλα τα κλειδιά.
Και ανάποδα μπορείς να το δεις. Το ένστικτο υπάρχει πριν τα υπόλοιπα που σε κάνουν ενήλικα στον 21ο αιώνα και το καταπιέζεις, γιατί πχ οι Πανελλήνιες είναι πιο σημαντικές in the grand scheme of things. Έτσι έχεις μάθει να καταπιέζεις τον εαυτό σου, να μη σε ενδιαφέρει ο σέξι συμμαθητής όσο θα μπορούσε, είσαι μια σκιά αυτού που θα ήσουν, δεν γίνεσαι ένα με τον άλλον όταν το προγραμμάτισε η φύση, αλλα ακολουθείς τις προσταγές της κοινωνίας, για να έχεις αυτό που έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε καλή ζωή.1451 έγραψε: 07 Ιουν 2019, 12:13 Είναι μια καλή τάση αλλά τίποτα σπουδαίο. Το νόημα της φάσης είναι η εναντίωση στο ένστικτο, όμως από τη στιγμή που ήδη συνάπτουν σχέσεις, δεν του εναντιώνονται αλλά το ξεγελούν.
Το ένστικτο είναι κακό, σε νοθεύει. Οι σχέσεις, οι γάμοι και τα παιδιά σε κάνουν λιγότερο άνθρωπο, θυσιάζεις κομμάτια σου για να μπουν στη θέση τους κομμάτια των παιδιών και των συντρόφων/συντροφισσών σου.
Στο τέλος μοιάζεις σαν παζλ από κομμάτια διαφορετικών παζλ.
