Λοξίας έγραψε: 26 Απρ 2022, 17:21
stavmanr έγραψε: 26 Απρ 2022, 17:08
Λοξία.
Γιατί το κάνεις αυτό; Σοβαρά τώρα.
Σου το έκανα όσο μεγαλύτερο γίνονταν. Αν χρειαστείς κι άλλη μεγέθυνση, απλά πάτα ctrl και +.
Ρε διαστρεβλωτή...ισχυρίστηκες αυτό:
stavmanr έγραψε: 26 Απρ 2022, 09:58
Έτσι, λοιπόν, θα βρεις ότι το δικαστήριο εκείνη την περίοδο δεν ονομάζονταν δικαστήριο, αλλά εκδικείον, δηλαδή ο χώρος στον οποίο λαμβάνει χώρα η εκδίκηση, η νόμιμη τιμωρία.
...ή δεν το ισχυρίστηκες; Φυσικά και ΝΑΙ!
Έφερα την σημασία του "εκδικείον" από το Βυζαντινό λεξικό:
Φυσικά και την έφερα!
Γράφει το λεξικό πως εκδικείον = το γραφείον ή η σφραγίς του εκδίκου;
Φυσικά και το γράφει!
Είναι ο έκδικος ο συνήγορος, ο υπερσπαστής; Φυσικά και είναι!
Γράφει πουθενά κάποιο λεξικό πως το εκδικείον είναι το δικαστήριο (πολιτικό) όπως ισχυρίστηκες εσύ; Φυσικά και ΔΕΝ γράφει!
Μην εκνευρίζεσαι.
Σου είπα να ψάξεις το "ιερό εκδικείον". Δεν το έψαξες.
Αυτό που δεν έψαξες είναι ότι ένα κομμάτι του νόμου που αφορούσε εκδικάσεις θρησκευτικών υποθέσεων το ανέθετε ο αυτοκράτορας στο ιερατείο. Δηλαδή έδινε στο ιερατείο δυνατότητα να εκδικάζουν πράγματα που τους αφορούν. Αργότερα, αυτή η διαδικασία αυτονομήθηκε μέσα στην εκκλησία κι έγινε πλέον κάτι σαν "εκκλησιαστικό συμβούλιο επιδίκασης των διοικητικών υποθέσεων της εκκλησίας". Μάλιστα, κάποια στιγμή αργότερα μ΄σεα στη Βυζαντινή περίοδο, εκδικείο ήταν μία ομάδα φρουράς των τειχών της πόλης... Δηλαδή, ό,τι νά 'ναι.
Το βασικό όμως νόημα δεν είναι αυτό. Το βασικό νόημα είναι ότι η λέξη "εκδικέω" σπανίως χρησιμοποιούνταν κατά τους βυζαντινούς χρόνους ως "ανταποδίδω". Εξαιτίας της χριστιανικής θεολογίας που είχε πλέον αναπτυχθεί σε αυτό τον πολιτισμό, η λέξη αυτή είχε κατά βάση θετικό πρόσημο, και ειδικά όταν αναφέρονταν μέσα σε θεολογικά κείμενα.
Έτσι, ξαφνικά, βρίσκεις ότι το εκδικείο όχι μόνο δεν είναι μαφιόζικη οργάνωση εκδίκησης (με τη σημερινή έννοια) αλλά αντίθετο γραφείο νόμιμης υπεράσπισης των κατηγορουμένων προκειμένου να εφαρμόζεται το δίκαιο και να μην καταφεύγει ο κόσμος σε αυτοδικίες (εκδίκηση με τη σημερινή έννοια).
Δεν σου γράφω, λοιπόν, ότι το εκδικέω ήταν, είναι και θα είναι μία συγκεκριμένη έννοια. Σου γράφω ότι όπως κάθε λέξη χρωματίζεται και συμμετέχει στο πολιτισμικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής της, και λαμβάνει διαφορετική σημασία.
Ούτε το εκδικέω, ούτε το φάρμακο, ούτε οποιαδήποτε άλλη λέξη παραμένει σταθερής και αμετάβλητης σημασίας. Επομένως, όταν μεταφράζουμε κείμενα προσπαθούμε να καταλάβουμε το συνολικό πλαίσιο της κοινωνικής, ιδεολογικής, θεολογικής, πολιτισμικής προσέγγισης, κι όχι το αντίστροφο.
Νομίζω ότι εδώ έκλεισα μαζί σου.
Μην επαναλαμβάνεις ερωτήματα που έχουν απαντηθεί εδώ και πολλές σελίδες ξεροκεφαλιάς.