Phorum.com.gr

vantono έγραψε: 13 Δεκ 2024, 17:15 Δεν γινόταν να "προετοιμαστείς". Για τίποτα στη ζωή δεν είσαι πραγματικά προετοιμασμένος/έτοιμος.
Δεν είσαι πραγματικά έτοιμος για να χάσεις άνθρωπο σου, δεν είσαι πραγματικά έτοιμος για να κάνεις οικογένεια, δεν είσαι πραγματικά έτοιμος να κάνεις καριέρα, να ξεπαρθενευτείς κτλ.

Σε κάνουν οι συνθήκες αυτομάτως έτοιμο την κατάλληλη στιγμή όμως.

F

panos291 έγραψε: 13 Δεκ 2024, 16:35 Αγαπουσαμε ο ενας τον αλλο εστω και αν δεν το ειπαμε ποτε.
Εδω και αρκετα χρονια ειχα αναλαβει και παντα με στηριξες , εστω και χωρις να κανεις κατι. Η αποδοχη σου μου εφτανε, δεν ζητησα τιποτα αλλο. Ησουνα περηφανος ανθρωπος σε σημείο να μην ακους και να μας σπας τα νευρα, ομως τίποτα απο αυτα δεν εχει πια σημασια. Τον τελευταίο καιρο εβλεπα που παει το πραγμα ομως ελπιζα σε ενα θαυμα εστω κι αν ηξερα ακριβως τι θα συμβει και πιστευα οτι ειχα προετοιμαστει, ομως τελικα δεν ειχα.
Η μανα μου μας ζητησε να ειμαστε ολοι αξιοπρεπεις εχθες στην κηδεια σου και ειμαι σιγουρος οτι και εσυ θα ηθελες το ιδιο. Ηταν το πιο δυσκολο πραγμα που μου εχει ζητησει ποτε κανεις, ομως σφιξαμε τα δοντια και τα καταφέραμε.
Δεν δειξαμε αδυναμια σε κανεναν. Οταν τελειωσε αυτο ομως,το βραδυ δεν αντεξα. Εφυγα με το αμαξι και πηγα μονος μου χωρις να το πω σε κανεναν στις 12 η ωρα το βραδυ πανω στον ταφο σου, εκλαψα και σου ειπα ολα που ηθελα να σου πω.
Ελπίζω να υπάρχει μεταθανατια ζωη για να τα ξαναπουμε.

panos291 έγραψε: 13 Δεκ 2024, 16:35 Αγαπουσαμε ο ενας τον αλλο εστω και αν δεν το ειπαμε ποτε.
Εδω και αρκετα χρονια ειχα αναλαβει και παντα με στηριξες , εστω και χωρις να κανεις κατι. Η αποδοχη σου μου εφτανε, δεν ζητησα τιποτα αλλο. Ησουνα περηφανος ανθρωπος σε σημείο να μην ακους και να μας σπας τα νευρα, ομως τίποτα απο αυτα δεν εχει πια σημασια. Τον τελευταίο καιρο εβλεπα που παει το πραγμα ομως ελπιζα σε ενα θαυμα εστω κι αν ηξερα ακριβως τι θα συμβει και πιστευα οτι ειχα προετοιμαστει, ομως τελικα δεν ειχα.
Η μανα μου μας ζητησε να ειμαστε ολοι αξιοπρεπεις εχθες στην κηδεια σου και ειμαι σιγουρος οτι και εσυ θα ηθελες το ιδιο. Ηταν το πιο δυσκολο πραγμα που μου εχει ζητησει ποτε κανεις, ομως σφιξαμε τα δοντια και τα καταφέραμε.
Δεν δειξαμε αδυναμια σε κανεναν. Οταν τελειωσε αυτο ομως,το βραδυ δεν αντεξα. Εφυγα με το αμαξι και πηγα μονος μου χωρις να το πω σε κανεναν στις 12 η ωρα το βραδυ πανω στον ταφο σου, εκλαψα και σου ειπα ολα που ηθελα να σου πω.
Ελπίζω να υπάρχει μεταθανατια ζωη για να τα ξαναπουμε.

panos291 έγραψε: 13 Δεκ 2024, 16:35 Αγαπουσαμε ο ενας τον αλλο εστω και αν δεν το ειπαμε ποτε.
Εδω και αρκετα χρονια ειχα αναλαβει και παντα με στηριξες , εστω και χωρις να κανεις κατι. Η αποδοχη σου μου εφτανε, δεν ζητησα τιποτα αλλο. Ησουνα περηφανος ανθρωπος σε σημείο να μην ακους και να μας σπας τα νευρα, ομως τίποτα απο αυτα δεν εχει πια σημασια. Τον τελευταίο καιρο εβλεπα που παει το πραγμα ομως ελπιζα σε ενα θαυμα εστω κι αν ηξερα ακριβως τι θα συμβει και πιστευα οτι ειχα προετοιμαστει, ομως τελικα δεν ειχα.
Η μανα μου μας ζητησε να ειμαστε ολοι αξιοπρεπεις εχθες στην κηδεια σου και ειμαι σιγουρος οτι και εσυ θα ηθελες το ιδιο. Ηταν το πιο δυσκολο πραγμα που μου εχει ζητησει ποτε κανεις, ομως σφιξαμε τα δοντια και τα καταφέραμε.
Δεν δειξαμε αδυναμια σε κανεναν. Οταν τελειωσε αυτο ομως,το βραδυ δεν αντεξα. Εφυγα με το αμαξι και πηγα μονος μου χωρις να το πω σε κανεναν στις 12 η ωρα το βραδυ πανω στον ταφο σου, εκλαψα και σου ειπα ολα που ηθελα να σου πω.
Ελπίζω να υπάρχει μεταθανατια ζωη για να τα ξαναπουμε.

Communio Sancta έγραψε: 13 Δεκ 2024, 22:53

panos291 έγραψε: 13 Δεκ 2024, 16:35 Αγαπουσαμε ο ενας τον αλλο εστω και αν δεν το ειπαμε ποτε.
Εδω και αρκετα χρονια ειχα αναλαβει και παντα με στηριξες , εστω και χωρις να κανεις κατι. Η αποδοχη σου μου εφτανε, δεν ζητησα τιποτα αλλο. Ησουνα περηφανος ανθρωπος σε σημείο να μην ακους και να μας σπας τα νευρα, ομως τίποτα απο αυτα δεν εχει πια σημασια. Τον τελευταίο καιρο εβλεπα που παει το πραγμα ομως ελπιζα σε ενα θαυμα εστω κι αν ηξερα ακριβως τι θα συμβει και πιστευα οτι ειχα προετοιμαστει, ομως τελικα δεν ειχα.
Η μανα μου μας ζητησε να ειμαστε ολοι αξιοπρεπεις εχθες στην κηδεια σου και ειμαι σιγουρος οτι και εσυ θα ηθελες το ιδιο. Ηταν το πιο δυσκολο πραγμα που μου εχει ζητησει ποτε κανεις, ομως σφιξαμε τα δοντια και τα καταφέραμε.
Δεν δειξαμε αδυναμια σε κανεναν. Οταν τελειωσε αυτο ομως,το βραδυ δεν αντεξα. Εφυγα με το αμαξι και πηγα μονος μου χωρις να το πω σε κανεναν στις 12 η ωρα το βραδυ πανω στον ταφο σου, εκλαψα και σου ειπα ολα που ηθελα να σου πω.
Ελπίζω να υπάρχει μεταθανατια ζωη για να τα ξαναπουμε.

Αυτό με τον Τάφο του θα δεις, θα είναι η δική σου στιγμή. Θα πηγαίνεις και θα του μιλάς, θα κλάψεις και θα του λες ό,τι θέλεις. Η πιο δυνατή στιγμή της ζωής μου -ή μία εκ των πιο δυνατών- ήταν φέτος στον Τάφο του πατρός μου, που του είπα, ήρθαμε, μπαμπά, και ξέσπασα σε κλάμματα, κι έτρεξε ο γιος μου και μου έκανε την πιο μεγάλη και καλή αγκαλιά του κόσμου. Με συγκίνησες, φίλε. Ο πατέρας σου αξίζει κάθε τιμή από σένα, να τον θρηνείς με αντρίκια περηφάνια και τον κλαις με θάρρος. Μακάρι τα παιδιά μας μια μέρα να μας τιμήσουν με τα δάκρυά τους, δεν είναι αδυναμία. Είναι σχέση και έκφραση σχέσης αίματος.

Στύξ έγραψε: 13 Δεκ 2024, 23:56 Γω γενικά δεν ξεσπάω, δεν έκλαψα ούτε για τη μάνα μου που έχασα πέρυσι. Δεν ξέρω αν είμαι άφιλος ή τα κρατάω μέσα μου και θα βγουν όλα κάποια στιγμή. Μπορεί και να είμαι ιδιάζουσα ψυχοπαθολογική περίπτωση.