Phorum.com.gr

hellegennes έγραψε: 02 Σεπ 2023, 11:53

ΓΑΛΗ έγραψε: 02 Σεπ 2023, 11:45

Isildur έγραψε: 02 Σεπ 2023, 11:40 Αναφέρεσαι στο γνωστό, που καίνε τον τρελό, ρίχνουν τα κορίτσια στα πηγάδια και πετσοκόβουν κεφάλια; Ή κάποιο άλλο, παλιότερο;

Μα δεν νομίζω να υπάρχει άλλο.

Ο πιο κοντινός συνειρμός που μπορεί να παίξει είναι το "κάθε τρελλό παιδί" που δεν παραπέμπει και τόσο σε παιδιά του Στήβεν Κινγκ.

Αναφέρεται στην πρώτη εκδοχή, με διαφορετική μουσική, που ο Χατζιδάκις έγραψε το 1944, με αυτούς τους στίχους:

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
στήσαν όλα το χορό
και λυγάνε τα ποτάμια
και καρφώνουν τον αητό
Έλα κόρη μʼ έλα και τʼ αυγερινού
κοίτα στήσανε καρτέρι
χίλια αστέρια τʼ ουρανού

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
φωσφωράν τις λαγκαδιές
κυνηγάνε τα τσακάλια
καβαλάν τις αστραπές
Έλα κόρη μʼ έλα κι άναψε φωτιά
κοίτα τόσα παλικάρια
τραγουδάν την μπαρμπαριά

Οκ, αλλά αυτό δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις επόμενες διασκευές στίχων και αντίστοιχης μελοποίησης.

Εγώ ήξερα αυτό που ανέβασα με τη Νταντωνάκη.

Για τους πρώτους στίχους που παρέθεσες, δεν είχα ιδέα.

sys3x έγραψε: 02 Σεπ 2023, 15:00

Isildur έγραψε: 02 Σεπ 2023, 06:49 Νομίζω ότι ειναι καλό για μελοποίηση. sys3x;

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο είναι ίσως το αγαπημένο μου "τραγούδι" από τον Μ. Χ.
Εσύ τώρα τι λες;
Να το κάνουμε σε τραπ εκδοχή με τους στίχους του Μήτσου;

Όχι ρε, καμμιά σχέση με τον κάμπο. Απλά του Χέλη με τους σταυρούς.

Χελλη δε ξερω ρε μπρο, πολυ αλληγορια. Εχεις ταλεντο αλλα δε το στρεφεις στην σωστη κατευθυνση θεωρω, Ειναι κουρασμενο το ειδος αυτο και νομιζω πλεον ξεπερασμενο, δοκιμασμενο απο πολλους. Αλλα ακομα κι αν δεν ειναι ετσι θα ελεγα οτι σαν ποιημα δε γρατζουναει κατι αν με εννοεις, δεν οδηγει σε καποια ιδιαιτερη στιγμη επικοινωνιας του αναγνωστη με τον ποιητη (τουλαχιστον σε εμενα δε βγηκε). Καταληγει να ειναι μαλλον ενας κωδικας προς επιλυση. Εχεις δωσει και ιδιαιτερη εμφαση στην απαγγελια αλλα δε νομιζω οτι προσθετει κατι αυτο. Γνωμη μου παντα και με καθε σεβασμο. Εκτιμω τους ποιητες και αναρτω την κριτικη μου με επιφυλαξη γιατι δεν ειμαι και κανενας ωριμος κριτικος της τεχνης.
Εχεις δοκιμασει κατι σαν το αφηγηματικο υφος του Καβαφη; Θα σου πηγαινε κατι τετοιο νομιζω. Νομιζω οτι εγκλωβιζεσαι σε μια τεχνοτροπια που λειτουργει σαν ξενο κελυφος σε εσενα και δε σε εκφραζει.

Don't worry, όλες οι κριτικές είναι σεβαστές. Καταλαβαίνω τι δεν σ' αρέσει, αλλά είναι ένας τρόπος έκφρασης που μ' ευχαριστεί. Μοιάζει σαν γρίφος γιατί καθόμαστε και αναλύουμε τις αναφορές του. Αυτά κανονικά είναι για ακαδημαϊκή συζήτηση, το έργο πρέπει να το βλέπεις ανεξάρτητα και αν καταλαβαίνεις τις αναφορές του μπορεί να το βλέπεις πιο ολοκληρωμένα, αλλά και χωρίς αυτές μπορείς να το απολαμβάνεις σαν αίσθηση, αν σ' αρέσει αυτό το είδος.

Έχω γράψει πολλά αφηγήματα.

hellegennes έγραψε: 01 Σεπ 2023, 00:42 Δεν είμαι ικανοποιημένος από την ηχογράφηση, αλλά whatever. Πείραμα.

View on Vocaroo >>

Πόλεμος


Ένας μικρός, πικρός σταυρός,
ένας ανήθικος ψαλμός.
Ένα ουράνιο, άσπρο, κάταγμα,
ένας ιππότης μόνος.

Στο κόκκινο πέπλο,
στο πέτρινο ξύλο.

Είναι η ώρα άχραντη,
είναι η μέρα άσπρη,
ένας λευκός επίδεσμος δεμένος με ένα στάχυ,
ένα ποτάμι αγριολούλουδα, πνιγμένα στο κατάρτι.

Στον ύπνο άλλαξα τον τάφο μου και πήγα,
πήγα στο κίτρινο βασίλεμα του κατάσπρου αυτοκράτορα.

Ένας μικρός, πικρός σταυρός,
χαμένος στο γαλάζιο.
ένας πεσμένος πρίγκηπας,
που αίμα αναβλύζει.

Κλαίει στο χώμα δυνατά,
παίζει μέσ' στα χωράφια,
χαμένος στο γαλάζιο.

Ένας μικρός, πικρός σταυρός,
πετάει στο γιαλό,
πετάει στο γιαλό.


Παρασκευή 01 Σεπτεμβρίου του 2023

Βαρέθηκα στον πρώτο στίχο.

Εγώ συνήθως βαριέμαι ήδη από τον τίτλο των νημάτων σου, οπότε καλά είμαστε.

BILLO έγραψε: 03 Σεπ 2023, 03:00 Χελλη δε ξερω ρε μπρο, πολυ αλληγορια. Εχεις ταλεντο αλλα δε το στρεφεις στην σωστη κατευθυνση θεωρω, Ειναι κουρασμενο το ειδος αυτο και νομιζω πλεον ξεπερασμενο, δοκιμασμενο απο πολλους. Αλλα ακομα κι αν δεν ειναι ετσι θα ελεγα οτι σαν ποιημα δε γρατζουναει κατι αν με εννοεις, δεν οδηγει σε καποια ιδιαιτερη στιγμη επικοινωνιας του αναγνωστη με τον ποιητη (τουλαχιστον σε εμενα δε βγηκε). Καταληγει να ειναι μαλλον ενας κωδικας προς επιλυση.

Αυτό ακριβώς είναι. Νομίζω ότι το βλέπει περισσότερο ως διαδραστικό παιχνίδι. Γρίφοι, αλληγορίες, σημεία αναφοράς κλπ
Νομίζω επίσης ότι αν ήθελε, θα μπορούσε να γράψει κάτι που να σ' αγγίξει όπως θες εσύ.

Χέλυ,
δεν θα σου κάνω κοπλιμέντα.

Θεωρώ πως με φράσεις ακατανόητες, που δεν έχουν αντίκρυσμα και κείτονται ατάκτως ερριμένες (ασύνδετες μεταξύ τους), όσο στομφώδεις και αν είναι, δεν φτιάχνεις ποίημα.
Επί πλέον, αν ο αναγνώστης χρειάζεται "λυσάρι" για να καταλάβει τι (περίπου) εννοεεί ο ποιητής και ποιες είναι οι αναφορές του, ακόμα χειρότερα.

Δηλαδή από αυτό...

Αφανέρωτο παραμένει
στης άχραντρης αγκαλιάς το μαύρο πέπλο.

Σπαράζει
του αυγερινού το γιασεμί.
Και επιμηκύνονται οι σκοτεινοί κεραυνοί
στης ροδαυγής το χάραμα.

Δύο ιππότες αντάμα,
στις γαλάζιες ξερολιθιές ονειρεύονται.

Στου κόρακα το ράμφος,
ο μωβ κασσίτερος γυαλίζει.

Τα πέτρινα τα ξάρτια σπάσανε
στου Χάροντα την βάρκα.
Κι απέμεινε το στάχυ καρφωμένο
στου ορίζοντα το πλάτος.

Χαμένος στα κατάβαθα
απόκοσμου κυκλώνα
ουράνιες λογίζομαι
σφαίρες πεπλατυσμένες.

...τι θα καταλάβεις;

Έγραψα την απάντηση στον Billo, πριν δω την απάντηση του hell.

Λοξίας έγραψε: 03 Σεπ 2023, 11:53 Χέλυ,
δεν θα σου κάνω κοπλιμέντα.

Θεωρώ πως με φράσεις ακατανόητες, που δεν έχουν αντίκρυσμα και κείτονται ατάκτως ερριμένες (ασύνδετες μεταξύ τους), όσο στομφώδεις και αν είναι, δεν φτιάχνεις ποίημα.
Επί πλέον, αν ο αναγνώστης χρειάζεται "λυσάρι" για να καταλάβει τι (περίπου) εννοεεί ο ποιητής και ποιες είναι οι αναφορές του, ακόμα χειρότερα.

Δηλαδή από αυτό...

Αφανέρωτο παραμένει
στης άχραντρης αγκαλιάς το μαύρο πέπλο.

Σπαράζει
του αυγερινού το γιασεμί.
Και επιμηκύνονται οι σκοτεινοί κεραυνοί
στης ροδαυγής το χάραμα.

Δύο ιππότες αντάμα,
στις γαλάζιες ξερολιθιές ονειρεύονται.

Στου κόρακα το ράμφος,
ο μωβ κασσίτερος γυαλίζει.

Τα πέτρινα τα ξάρτια σπάσανε
στου Χάροντα την βάρκα.
Κι απέμεινε το στάχυ καρφωμένο
στου ορίζοντα το πλάτος.

Χαμένος στα κατάβαθα
απόκοσμου κυκλώνα
ουράνιες λογίζομαι
σφαίρες πεπλατυσμένες.

...τι θα καταλάβεις;

Σημασία δεν έχει σε πρώτο βαθμό τι καταλαβαίνεις, αλλιώς θα γράφαμε δοκίμια, όχι ποίηση. Δεν είναι ότι θέλω να μιλήσω για κάποιο θέμα με έναν μπερδεμένο τρόπο. Αν βλέπεις έτσι την ποίηση, την βλέπεις λάθος.

Λοξίας έγραψε: 03 Σεπ 2023, 11:53 Χέλυ,
δεν θα σου κάνω κοπλιμέντα.

Θεωρώ πως με φράσεις ακατανόητες, που δεν έχουν αντίκρυσμα και κείτονται ατάκτως ερριμένες (ασύνδετες μεταξύ τους), όσο στομφώδεις και αν είναι, δεν φτιάχνεις ποίημα.
Επί πλέον, αν ο αναγνώστης χρειάζεται "λυσάρι" για να καταλάβει τι (περίπου) εννοεεί ο ποιητής και ποιες είναι οι αναφορές του, ακόμα χειρότερα.

Δηλαδή από αυτό...

Αφανέρωτο παραμένει
στης άχραντρης αγκαλιάς το μαύρο πέπλο.

Σπαράζει
του αυγερινού το γιασεμί.
Και επιμηκύνονται οι σκοτεινοί κεραυνοί
στης ροδαυγής το χάραμα.

Δύο ιππότες αντάμα,
στις γαλάζιες ξερολιθιές ονειρεύονται.

Στου κόρακα το ράμφος,
ο μωβ κασσίτερος γυαλίζει.

Τα πέτρινα τα ξάρτια σπάσανε
στου Χάροντα την βάρκα.
Κι απέμεινε το στάχυ καρφωμένο
στου ορίζοντα το πλάτος.

Χαμένος στα κατάβαθα
απόκοσμου κυκλώνα
ουράνιες λογίζομαι
σφαίρες πεπλατυσμένες.

...τι θα καταλάβεις;

Εντάξει, αυτό που έβαλες είναι εύκολο ρε μαέστρο.

Αυτό δεν το "Υπόκωφο όνειρο του Λυσεργίδη";

Πολύ καλό.

Isildur έγραψε: 03 Σεπ 2023, 12:04

Λοξίας έγραψε: 03 Σεπ 2023, 11:53 Χέλυ,
δεν θα σου κάνω κοπλιμέντα.

Θεωρώ πως με φράσεις ακατανόητες, που δεν έχουν αντίκρυσμα και κείτονται ατάκτως ερριμένες (ασύνδετες μεταξύ τους), όσο στομφώδεις και αν είναι, δεν φτιάχνεις ποίημα.
Επί πλέον, αν ο αναγνώστης χρειάζεται "λυσάρι" για να καταλάβει τι (περίπου) εννοεεί ο ποιητής και ποιες είναι οι αναφορές του, ακόμα χειρότερα.

Δηλαδή από αυτό...

Αφανέρωτο παραμένει
στης άχραντρης αγκαλιάς το μαύρο πέπλο.

Σπαράζει
του αυγερινού το γιασεμί.
Και επιμηκύνονται οι σκοτεινοί κεραυνοί
στης ροδαυγής το χάραμα.

Δύο ιππότες αντάμα,
στις γαλάζιες ξερολιθιές ονειρεύονται.

Στου κόρακα το ράμφος,
ο μωβ κασσίτερος γυαλίζει.

Τα πέτρινα τα ξάρτια σπάσανε
στου Χάροντα την βάρκα.
Κι απέμεινε το στάχυ καρφωμένο
στου ορίζοντα το πλάτος.

Χαμένος στα κατάβαθα
απόκοσμου κυκλώνα
ουράνιες λογίζομαι
σφαίρες πεπλατυσμένες.

...τι θα καταλάβεις;

Εντάξει, αυτό που έβαλες είναι εύκολο ρε μαέστρο.

Αυτό δεν το "Υπόκωφο όνειρο του Λυσεργίδη";

Παραλίγο ρε συ!
Του Λυργεσίδη (και όχι Λυσεργίδη) ήταν το όνειρο...

Λοξίας έγραψε: 03 Σεπ 2023, 12:09

Isildur έγραψε: 03 Σεπ 2023, 12:04

Λοξίας έγραψε: 03 Σεπ 2023, 11:53 Χέλυ,
δεν θα σου κάνω κοπλιμέντα.

Θεωρώ πως με φράσεις ακατανόητες, που δεν έχουν αντίκρυσμα και κείτονται ατάκτως ερριμένες (ασύνδετες μεταξύ τους), όσο στομφώδεις και αν είναι, δεν φτιάχνεις ποίημα.
Επί πλέον, αν ο αναγνώστης χρειάζεται "λυσάρι" για να καταλάβει τι (περίπου) εννοεεί ο ποιητής και ποιες είναι οι αναφορές του, ακόμα χειρότερα.

Δηλαδή από αυτό...
...τι θα καταλάβεις;

Εντάξει, αυτό που έβαλες είναι εύκολο ρε μαέστρο.

Αυτό δεν το "Υπόκωφο όνειρο του Λυσεργίδη";

Παραλίγο ρε συ!
Του Λυργεσίδη (και όχι Λυσεργίδη) ήταν το όνειρο...

Με καταμπέρδεψες, μάστορα.

hellegennes έγραψε: 03 Σεπ 2023, 12:00

Spoiler

Λοξίας έγραψε: 03 Σεπ 2023, 11:53 Χέλυ,
δεν θα σου κάνω κοπλιμέντα.

Θεωρώ πως με φράσεις ακατανόητες, που δεν έχουν αντίκρυσμα και κείτονται ατάκτως ερριμένες (ασύνδετες μεταξύ τους), όσο στομφώδεις και αν είναι, δεν φτιάχνεις ποίημα.
Επί πλέον, αν ο αναγνώστης χρειάζεται "λυσάρι" για να καταλάβει τι (περίπου) εννοεεί ο ποιητής και ποιες είναι οι αναφορές του, ακόμα χειρότερα.

Δηλαδή από αυτό...

Αφανέρωτο παραμένει
στης άχραντρης αγκαλιάς το μαύρο πέπλο.

Σπαράζει
του αυγερινού το γιασεμί.
Και επιμηκύνονται οι σκοτεινοί κεραυνοί
στης ροδαυγής το χάραμα.

Δύο ιππότες αντάμα,
στις γαλάζιες ξερολιθιές ονειρεύονται.

Στου κόρακα το ράμφος,
ο μωβ κασσίτερος γυαλίζει.

Τα πέτρινα τα ξάρτια σπάσανε
στου Χάροντα την βάρκα.
Κι απέμεινε το στάχυ καρφωμένο
στου ορίζοντα το πλάτος.

Χαμένος στα κατάβαθα
απόκοσμου κυκλώνα
ουράνιες λογίζομαι
σφαίρες πεπλατυσμένες.

...τι θα καταλάβεις;

Σημασία δεν έχει σε πρώτο βαθμό τι καταλαβαίνεις, αλλιώς θα γράφαμε δοκίμια, όχι ποίηση. Δεν είναι ότι θέλω να μιλήσω για κάποιο θέμα με έναν μπερδεμένο τρόπο. Αν βλέπεις έτσι την ποίηση, την βλέπεις λάθος.

Όχι Χέλυ μου, δεν πάει έτσι...
Φυσικά και δεν γράφεται ένα ποίημα με μοιρογνωμόνιο και διαβήτη.
Ο ποιητής βάζει ένα λιθαράκι "από το μέσα του" σε ένα ποίημα και ο αναγνώστης καλείται να το ερμηνεύσει με τον δικό του εσωτερικό τρόπο, ώστε κάπου "να του κάνει κλικ" για να ηχήσουν κάποιες χορδές μέσα του.

Αλλά με φράσεις ασύνδετες μεταξύ τους, που δεν έχουν (ούτε καν μεταφορικό) αντίκρυσμα καθώς είναι ακατανόητες...δεν γίνεται ποίημα.

Και για το υπογραμμισμένο, φαγώθηκαν δυο τρεις σελίδες για το τι ήθελες να πεις και ποιες ήταν οι αναφορές σου...
Δηλαδή χρειάστηκε να μας δώσεις το λυσάρι...αλλιώς θα γράφαμε όλοι κάτω από την βάση.

Όμως, δεν μου είπες τι κατάλαβες από το δικό μου δοκίμιο.
Για πες...